ฮาร์วีย์ยิ้มเมื่อนึกถึงเรื่องนี้และพูดว่า “นายใหญ่ไนส์เวลล์ ประธานซาราเต้เคยพูดไปแล้วว่าเขาไม่สนใจ ถ้าหากเขาไม่สนใจ ผมคิดว่าเราก็ไม่จำเป็นต้องแข่งขันกันอีก ผมชนะแล้วและผมไม่จำเป็นต้องพิสูจน์อะไรอีกแล้ว”ทุกคนชะงักเมื่อได้ยินแบบนั้น หลุยส์เป็นคนแรกที่โพล่งขึ้นก่อนคนอื่นจะตอบสนอง เขาก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์ “นายชนะตอนไหน? นายขี้โกง มาอวดดีที่นี่ได้ยังไง?! ถ้านายไม่กล้าที่จะแข่งกันอีกรอบก็แสดงว่านายไม่มีความสามารถจริง ๆ ! นายไม่มีประโยชน์! นายก็แค่ขี้ขลาด!”“ใช่! เป็นเรื่องยากมากที่จะเห็นประธานซาราเต้ให้คำแนะนำใครสักคน แต่สารเลวคนนี้ทำตัวภูมิใจในตัวเองเกินไป!”“เป็นไปได้ไหมที่เขามีเสน่ห์แค่ภายนอก แต่จริง ๆ แล้วเป็นคนไร้ค่า? เขาเลยกลัวที่จะแข่งขันกับประธานซาราเต้อีกครั้ง?”ฮาร์วีย์มองคนเหล่านั้นอย่างสิ้นหวัง “คุณเอาแต่บอกว่าเมื่อกี้ผมโกง คุณกำลังบอกเป็นนัยว่าคนอย่างนายใหญ่ไนส์เวลล์จะทำลายกฎของอุตสาหกรรมวัตถุโบราณเพื่อผมงั้นเหรอ?”ผู้คนที่ส่งเสียงดังก่อนหน้านี้เงียบเสียงลงทันที ทุกคนกล้าตำหนิฮาร์วีย์ แต่ไม่มีใครกล้ากล่าวหาเชน ไนส์เวลล์ แน่นอนนี่คือนายใหญ่แห่งไนส์เวลล์ ซึ่งเป็นตระกูลเฟิร์สค
ฮาร์วีย์ดูเบื่อหน่ายและพูดว่า “ไม่ดีกว่า ... ““นาย…”“นายพยายามจะบอกอะไร? นาฬิกาของคุณอาจะเป็นของปลอม แล้วผมจะทำยังไง?”“นายไม่รู้วิธีตรวจสอบราคานาฬิกาโบราณนี้เหรอ? นาฬิกาเรือนนี้เป็นของ พอล นิวแมน ซึ่งนาฬิกาต้นแบบ Rolex รุ่น เดย์โทน่า! อย่าบอกนะว่านายไม่รู้!” ชาร์ลส์ตะคอกออกมาฮาร์วีย์หยิบนาฬิกาขึ้นมาและมองมัน เขาค่อนข้างประหลาดใจนี่คือนาฬิกา Rolex ในตำนาน มันเป็นต้นแบบของรุ่น เดย์โทน่า และเป็นที่รู้จักมากเนื่องจาก พอล นิวแมน นักแสดงชาวอเมริกันในช่วงปี 1980 นาฬิกาเรือนนี้เคยถูกประมูลในราคาประมาณหนึ่งร้อยยี่สิบล้านในงานประมูลที่เจนีวา!นี่เป็นของหายาก แต่มันกลับตกอยู่ในมือของชาร์ลส์“อะไรนะ? นี่คือนาฬิกาในตำนาน ฉันได้ยินมาว่านักสะสมนาฬิกาโบราณหลายคนต้องการมัน!”“มูลค่าของนาฬิกาเรือนนี้มากพอที่จะซื้อห้องชุดหลายห้องในเมืองหลักที่พัฒนาแล้วได้!”“ประธานซาราเต้เป็นคนใจกว้าง เขายังเอาของแบบนี้มาเดิมพันแข่งกับลูกเขยคนนี้ด้วย”“นี่ยังแสดงให้เห็นว่าประธานซาราเต้มีความมั่นใจสูง! ในความคิดของฉันลูกเขยคนนี้อยู่นี้ช่างน่ารังเกียจ!”ฮาร์วีย์พูดไม่ออกในตอนนี้เองเชนขมวดคิ้วและพูดว่า “ชา
ฮาร์วีย์เหลือบมองหลุยส์อย่างไม่แยแส จากนั้นเขาก็พูดว่า “ตอนนี้ผลงานของแท้ของ แจสเปอร์ ฮิกกินส์ หาได้ทั่ว ๆ ไปงั้นเหรอ? ได้มาโดยบังเอิญงั้นเหรอ? “ขวับ! ทุกสายตาจดจ่อไปที่เขาในทันทีที่เขาพูดแบบนี้เด็กคนนี้ไม่ใช่คนโง่ ใช่ไหม?ประธานซาราเต้ยืนยันแล้วว่านี่เป็นผลงานของแจสเปอร์ ฮิกกินส์ จริง ๆ เขามีหน้ามาพูดได้อย่างไรว่ามันเป็นของปลอม?เป็นไปได้ไหมที่เขาคิดว่าเขาชนะประธานซาราเต้ก่อนหน้านี้?หลุยส์บอกเป็นนัยว่าเขาชนะการแข่งขันก่อนหน้านี้เพราะเชน ไนส์เวลล์ ช่วยเขาโกงเด็กคนนี้คิดว่าตัวเองมีความสามารถมาก เพียงเพราะทักษะธรรมดา ๆ เหล่านั้นเหรอ?เขาไม่รู้ว่าจะหยุดตอนไหน ใช่ไหม?หลุยส์รู้สึกประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะพูดแบบนี้เขาหัวเราะเยาะและพูดว่า “เนื่องจากนายใหญ่ยอร์ก มีข้อมูลเชิงลึกที่ไม่เหมือนใคร เราก็อาจรับฟังเขาหน่อย”หลุยส์จงใจเน้นคำว่า “นายใหญ่” ด้วยการถากถางชาร์ลส์เสียใจมากลูกเขยคนนี้มาจากที่ไหนถึงได้ขัดขวางแผนของนักเรียนเขาตอนนี้ทักษะการตรวจประเมินของเขาก็ยังมาวุ่นวายกับฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าชาร์ลส์เป็นคนที่โดดเด่น เขาไม่จำเป็นต้องเยาะเย้ยฮาร์วีย์ด้วยตัวเอง หลุยส์จะ
หลุยส์เย้ยหยันและสาปแช่งเมื่อฮาร์วีย์พูดแบบนี้ “ภาพวาดนี้ถือได้ว่าเป็นของโบราณงั้นเหรอ? ถ้าเป็นของจริงก็คือของจริง ถ้าเป็นของปลอมแสดงว่าเป็นของปลอม”“ไม่เคยได้ยินคำพูดแบบนี้ในอุตสาหกรรมโบราณวัตถุมาก่อน ถ้านายไม่รู้ ก็อย่ายุ่งและออกไปจากที่นี่ซะ! ที่นี่ไม่มีใครต้อนรับ!”หลายคนที่อยู่รอบ ๆ ซุบซิบกันกระหึ่ม นี่คือถิ่นของตระกูลไนส์เวลล์ ไม่มีใครกล้าไล่ฮาร์วีย์ออกไปฮาร์วีย์ไม่ได้แม้มองไปที่หลุยส์ จากนั้นเขาก็พูดว่า “สิ่งที่ประธานซาราเต้พูดนั้นถูกต้อง ภาพวาดของ แจสเปอร์ ฮิกกินส์ มีคุณลักษณะเฉพาะ ไม่ว่าภาพวาดจะน่าอัศจรรย์เพียงใดแต่สีของงานศิลป์นี้ซึมเล็กน้อย ผมต้องการจะบอกว่าภาพวาดนี้เลียนแบบของจริงได้เหมือนมาก” “แก…” คราวนี้ชาร์ลส์ชี้ไปที่ฮาร์วีย์และร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านไปทั้งตัวเขาบอกว่าภาพวาดนี้เป็นเพียงของเลียนแบบงั้นเหรอ?ชายหนุ่มคนนี้รู้เรื่องการวาดภาพและการประดิษฐ์ตัวอักษรจริง ๆ งั้นเหรอเขารู้แล้ว ไอ้สารเลวคนนี้แค่อยากจะโอ้อวดสำหรับการพิสูจน์เวนซ์บอทเทิลก่อนหน้านี้ เชนอาจจะต้องสอนเขามาก่อนไม่งั้นไอ้ขยะนี่เขาจะรู้ได้ยังไง?หากอาจารย์ถูกทำให้อับอาย เขาก็จะต้องอับอายเช
ทุกคนจ้องไปที่ฮาร์วีย์ด้วยใบหน้าเฉยเมย เพราะมันร่องรอยตื้น ๆ บนภาพวาดโบราณอันล้ำค่านี้จากการพับของเขาฮาร์วีย์ยิ้มมุมปากมองไปที่ชาร์ลส์ “ประธานซาราเต้คุณบอกว่าถ้าคุณแพ้ผม นาฬิกาเรือนนี้จะเป็นของผมใช่ไหม?”จากนั้นเขาก็มองไปที่หลุยส์ “คุณบอกว่าถ้าภาพวาดนี้เป็นเพียงของเลียนแบบ คุณจะคำนับขอโทษผมใช่ไหม? ชาร์ลส์กระวนกระวายมากหลังจากที่เขาเห็นการหักมุมทดสอบความแท้ของฮาร์วีย์อย่างไรก็ตามเขายังคงเป็นผู้เชี่ยวชาญในการประเมินผลงานประดิษฐ์ตัวอักษรและการวาดภาพ เขามีความเชื่อมั่นในอาชีพของเขา เขาจะถอนตัวในตอนนี้ได้ยังไง?ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นเพียงลูกเขยของตระกูลชั้นสองในนิอัมมี่ ไม่ค่อยมีใครรู้จักเขาในวงการค้าวัตถุโบราณ เกิดไรขึ้นถ้าเขาบอกว่าภาพวาดนี้เป็นของปลอม? ทุกคนจะเชื่อเขาไหม? เป็นเรื่องตลกสิ้นดี!มันยิ่งทำให้ชาร์ลส์กล้าและมั่นใจมากขึ้น เขาพูดอย่างโมโห “ใช่ ฉันจะพูดอีกครั้งว่าภาพวาดนี้เป็นของจริง! ถ้าไม่ใช่ ฉันจะให้นาฬิกา Rolex นี้กับนาย! ถ้าเป็นของจริงฉันก็ไม่ต้องการอะไร แต่นายต้องคุกเข่าขอโทษฉัน!”หลุยส์ยังคงหัวเราะเยาะหลังจากที่เห็นอาจารย์ของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ “ฮาร์วีย์
“พล่ามอะไรออกมา!” มีคนตะโกนออกมา“นั่นคือรอยที่แกเพิ่งพับ แกทำลายภาพวาดในตำนานที่มีชื่อเสียงและแกยังคงพูดเรื่องไร้สาระอยู่อีกเหรอ! เชื่อไหมว่าฉันจัดการแกได้!”“ใช่! ใช้ตรงนี้เป็นหลักฐานงั้นเหรอ? คิดว่าเราโง่หรือไง? หรือคุณเสียสติไปแล้วหรือไง?”“ฮาร์วีย์ นายอย่าทำเป็นเรื่องตลกได้ไหม? รีบคุกเข่าลงซะ ถ้านายทำให้ทุกคนโกรธ ฉันจะจัดการนายแน่นอน” หลุยส์ยังคงหัวเราะเยาะแม้ว่าฮาร์วีย์จะอธิบายได้ดีและละเอียดมาก แต่เขาก็ไม่มีหลักฐานสนับสนุนคำพูดของเขา ทุกอย่างเป็นเพียงการคาดเดา มันไม่มีประโยชน์อะไรในสถานการณ์แบบนี้ทุกคนย่อมเชื่อชาร์ลส์ และไม่มีวันเชื่อฮาร์วีย์แน่นอนฮาร์วีย์จ้องไปที่หลุยส์ราวกับว่าเขากำลังมองดูคนโง่คนหนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดว่า “หนุ่มน้อย ทักษะของอาจารย์ของคุณไม่ดีเท่าไหร่หรอก ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณถึงมีความสามารถแค่นี้”“หลังจากนี้ผมขอแนะนำให้คุณเปลี่ยนเป็นอาจารย์จะดีกว่า อย่าเสียเวลาชีวิตไปกับเขาเลย!”ฮาร์วีย์ตบไหล่หลุยส์ด้วยความปลอบใจ“ไปให้พ้น! ถ้านายมีความสามารถขนาดนั้นทำไมนายถึงมาเป็นลูกเขยขยะได้ล่ะ?!”“ถ้ามั่นใจขนาดนั้นก็แสดงหลักฐานให้ฉันดูสิ ฉันอยากเห็นมัน!
“คนโง่เขลาพูดอย่างไร้ความรับผิดชอบ! ผมเบื่อที่จะเถียงกับคุณแล้ว!”ชาร์ลส์จ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ และเลื่อนสายตาไปมองเชน“เชน นายเป็นปรมาจารย์ด้านการพิสูจน์ประเมินค่า ทุกคนจะเชื่อในสิ่งที่นายพูดถ้านายลองพิสูจน์ภาพวาดนี้ดู”“ใช่ครับนายใหญ่ไนส์เวลล์! คุณลองตรวจดู!”“ใช่! อย่าปล่อยให้ลูกเขยขยะคนนี้สบประมาทชื่อเสียงของประธานซาราเต้!”“เราเชื่อนายใหญ่ไนส์เวลล์ ด้วยประสบการณ์ของคุณ คุณจะต้องพิสูจน์ประเมินได้อย่างถูกต้องแน่นอน”เชนจ้องเข้าไปในดวงตาของชาร์ลส์ จากนั้นล้วงหาแว่นขยายและเริ่มส่องมองภาพวาดอย่างใกล้ชิดหลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “เสือที่แข็งแรงในภาพวาดนั้นดูสดใสและมีพลัง… จากมุมมองนี้มันต้องเป็นภาพวาดของจริงอย่างไม่ต้องสงสัยเลย”“หวา…”ทุกคนตกใจ!ลูกเขยคนนี้หลับตาพูดหรือไง ถึงได้บอกผลสรุปออกมาแบบนั้น! มันจะเป็นของปลอมได้ยังไงในเมื่อนายใหญ่ไนส์เวลล์บอกว่าเป็นของจริง?“ไอ้ขยะ! นายได้ยินแล้วใช่ไหม! คุกเข่าลงซะ! ควานออกจากที่นี่ซะ!” หลุยส์ระเบิดอารมณ์โมโหร้ายใส่ฮาร์วีย์ทันทีหลังจากได้รับคำตอบของนายใหญ่ไนส์เวลล์ “หลุยส์อย่าโกรธเขาเลย ฮาร์วีย์แค่ไม่รู้ มันเป็นแค่เรื่องสนุก ๆ อย่าจร
ชาร์ลส์โกรธมาก ความสุขก่อนหน้านี้มลายหายไปทันที จากนั้นเขาก็มองไปที่ฮาร์วีย์อย่างเหยียดหยาม“พ่อหนุ่ม กำลังพูดอะไร? นายใหญ่ไนส์เวลล์ได้สรุปแล้วว่าภาพวาดนั้นเป็นของจริง แต่คุณยังคงพูดพล่ามอะไรอีก หรือว่าไม่เชื่อในคำตัดสินของเขา?”เชนเป็นปรมาจารย์แห่งการพิสูจน์ประเมินค่า ใครจะกล้าตั้งคำถามในความสามารถของเขา?ลูกเขยขยะยังไม่ยอมรับว่าเขาผิด เขาไม่กลัวความตายใช่ไหมในตอนนี้ทุกคนในงานกำลังตัดสินฮาร์วีย์เชนเหวี่ยงมือไปด้านหน้า“ทุกคน ได้โปรดหยุดก่อน ฮาร์วีย์พูดถูก ทำไมพวกคุณไม่ให้ฉันพูดให้จบก่อน?”‘ฮะ?’‘นายใหญ่ไนส์เวลล์พูดไม่เสร็จเหรอ? แต่เขาพูดออกมาแล้วว่าภาพวาดนี้เป็นของจริง เขาจะคืนคำได้ยังไง?’‘เพื่อปกป้องเจ้าลูกเขยขยะนี้นั้นเหรอ?’‘มันคุ้มค่างั้นเหรอ?’เชนยังคงพูดต่อไป “ภาพวาดนี้เป็นของจริง ใช่ แต่ไม่ใช่ภาพที่ถูกวาดโดย แจสเปอร์ ฮิกกินส์ แต่เป็นภาพที่วาดโดย เจอรัลด์ มอร์ตัน ซึ่งเป็นการเลียนแบบภาพวาดของ แจสเปอร์ ฮิกกินส์!”ทุกคนตัวสั่นทันทีที่เชนพูดจบ ไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้แม้แต่คำเดียวไม่มีใครคาดคิดว่าฮาร์วีย์จะรอดจากสถานการณ์ที่ยากลำบากนี้ได้ภาพวาดนี้มาจาก เจอรัลด์
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข