บทที่ 291

สีหน้าของลิเลียนเปลี่ยนไปจนสื่อได้หลายความหมาย ตอนนี้เธอลุกขึ้น และชี้ไปที่ฮาร์วีย์ “ไอ้ขยะไร้ค่า อย่าคิดว่าเรื่องมันจะจบลงเพียงแค่นายเอาเงินแปดแสนดอลลาร์มาได้ บอกอะไรให้นะ นายควรไปยืมมาอีกสักแปดแสน ไม่สิ นายต้องไปหามาอีก 1.6 ล้านดอลลาร์! และนายต้องเป็นคนใช้หนี้ทั้งหมดด้วยตัวเอง!”

“ได้สิครับ ไม่มีปัญหา แต่เราอาจต้องรออีกสักสองสามปี ผมเพิ่งยืมเงิน 1.6 ล้านดอลลาร์จากเพื่อน เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะให้ผมยืมเงินไม่หยุดหย่อน จริงไหมครับ?” ฮาร์วีย์บอกออกไป

“แก...” สีหน้าของลิเลียนเปลี่ยนไปอีกครั้ง เธอรีบพูดต่อทันทีว่า “แกเป็นลูกเขยของตระกูลซิมเมอร์ และตอนนี้แกได้งานแล้ว แกต้องให้เงินรายเดือนกับฉัน และฉันจะเป็นคนจัดการเงินเดือนให้แกทุกเดือน!”

“คุณแม่ครับ ถ้าคุณแม่ต้องการแบบนั้รจริง ๆ ผมสามารถให้บัตรจ่ายเงินสดของผมกับคุณแม่ได้” ฮาร์วีย์ยิ้ม ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเขา

ในทันใดนั้นเอง ซีนเธียร์ซึ่งกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่ข้าง ๆ เธอทนไม่ได้อีกต่อไป ถ้าแม่ของเธอเอาบัตรเงินสดของพี่เขยนั่นก็หมายความว่าแม่ของเธอต้องการเงินเดือนของเขา ถ้าเป็นแบบนั้นพวกเขาจะไม่สามารถไล่เขาออกจากซิมเมอร์ได้

ในห้องนอน ซีน