โทบี้ คลาร์กแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่เห็นสีหน้าเย็นชาของพ่อบ้านและหัวเราะออกมา“ปะ! เข้าไปข้างในกันเถอะ เจ้าหญิงองค์ที่สี่คงจะรอพวกเราอยู่”จากนั้นโทบี้ก็ก้าวไปข้างหน้าควินนี่ ยอร์ก และเลสลี่ คลาร์กมองหน้ากันก่อนที่จะเดินตามเขาเข้าไปข้างในพวกเขาถูกพาไปที่ห้องโถงด้านข้างก่อนที่พ่อบ้านผมสีเงินจะรินชาแดงให้พวกเขา“ทำตัวตามสบายเลยนะครับ แต่นอกเหนือจากห้องโถงนี้แล้ว กรุณาอย่าไปที่อื่น“เจ้าหญิงองค์ที่สี่ยังคงเจ็ทแล็กอยู่ คุณคงจะต้องรอสักครู่”น้ำเสียงของพ่อบ้านสุภาพอย่างยิ่ง และการกระทำของเขาก็สุภาพมาก แต่ใบหน้าของโทบี้กลับเย็นชาลงเล็กน้อยหลังจากที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นไม่ว่าจะอย่างไร เขาก็ยังคงเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของฮ่องกง แม้แต่เอกอัครราชทูตของอเมริกาก็ยังต้องเป็นฝ่ายที่ไปเยี่ยมเขาแต่หลังจากที่เขาตัดสินใจละทิ้งเกียรติของเขาและมาเยี่ยมเจ้าหญิงองค์ที่สี่ คนนอกอย่างเธอกลับกล้าปล่อยให้เขาต้องรอแบบนี้เหรอ?เธอยังคงปฏิบัติต่อเขาเพียงในฐานะคนรับใช้ของดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดินเหรอ?โทบี้โกรธแค้นโดยไม่อาจควบคุมได้ทันทีแต่หลังจากที่คิดถึงจุดประสงค์ของการมาเยือนครั้งนี้แล้ว เขาก็หายใจเ
“ทำไมตอนนี้คุณถึงได้มาเยี่ยมเจ้าหญิงองค์ที่สี่ล่ะ? คราวนี้คุณจะขายประเทศ H เหรอ?“คุณจะแสดงความสามารถของคุณในฐานะหนึ่งในตระกูลทาสอีกครั้งเหรอ?“ถ้าเป็นอย่างนั้นผมมั่นใจว่าเราจะพอหาทางได้ ไปคุกเข่าข้างนอกเป็นเวลาสามวันก่อน แล้วเราจะให้โอกาสคุณพูด”เจสัน ลีโอมีสีหน้าสนุกสนานสีหน้าของโทบี้ คลาร์กเปลี่ยนไปเล็กน้อย การถูกเรียกว่าเป็นหนึ่งในตระกูลทาสถือเป็นข้อห้ามที่ใหญ่ที่สุดของเขา เจสันกำลังเหยียดหยามโทบี้อย่างโจ่งแจ้งโทบี้ยังสามารถระงับความโกรธได้ในตอนนี้และฝืนยิ้ม“คุณนี่ตลกดีนะนายน้อยลีโอ”“ผมดูเหมือนพูดเล่นเหรอ?”เจสันเอียงศีรษะขณะจุดซิการ์ จากนั้นเขาก็พ่นควันใส่หน้าโทบี้“คุณมาที่นี่ทำไมกันแน่?“คุณคิดว่าตอนนี้คุณสำคัญมากเพียงเพราะคุณเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของฮ่องกงงั้นเหรอ? คุณก็เลยคิดว่าคุณจะโน้มน้าวใครก็ได้งั้นเหรอ?”เจสันเอื้อมมือออกไปพร้อมกับซิการ์และตบหน้าโทบี้เบา ๆ สองสามครั้งพร้อมกับแสดงสีหน้าเยาะเย้ย“คุณเข้าใจผมผิดแล้วนายน้อยลีโอ เราทุกคนที่นี่ต่างก็มีอารยธรรม หากสิ่งนี้ดำเนินต่อไป ทุกคนต่างก็จะมีแต่สูญเสีย ท้ายที่สุดสิ่งที่จะนำมาซึ่งความมั่งคั่งก็คือความสามัคคี”
“กล้าดียังไง?!”“อยากตายหรือไง?!”“คุณสองคนอยากตายหรือไง?! กล้าดียังไงมาพูดกับผู้บัญชาของเราแบบนั้น?!”“พวกแพศยา!”ก่อนที่เจสัน ลีโอจะทันได้พูดอะไร ลูกน้องของเขาที่อยู่ข้างหลังก็เดือดดาลด้วยความโกรธแล้วเจสันคือทุกอย่างในสายตาของพวกเขา พวกเขาจะทนเห็นหัวหน้าของพวกเขาโดนดูถูกแบบนี้ได้อย่างไร?เจสันโบกมือให้ลูกน้องของเขาด้วยรอยยิ้มจาง ๆ“อย่าถือสาผู้หญิงโง่ ๆ สองคนเลย“ไม่เป็นไร อีกไม่นานพวกเขาก็จะต้องทำตามที่ฉันบอกอยู่ดี“นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น”เหล่าอัศวินเทมพลาร์ต่างหัวเราะพร้อมกันหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเจสันพวกเขานึกถึงผู้หญิงที่ปากร้ายคนก่อน ๆ ที่ถูกหัวหน้าของพวกเขารังแกก่อนที่จะกลายเป็นทาสในสนามรบ สุดท้ายพวกเธอจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องทำตามคำสั่งของเจสันความคิดที่ว่าผู้หญิงจากตระกูลที่ร่ำรวยสองคนจะกลายเป็นทาสนั้นช่างน่ายินดีจริง ๆจากนั้นเจสันก็หรี่ตามองโทบี้ คลาร์กอยู่ครู่หนึ่ง“ไม่เลวเลย คุณมาจากหนึ่งในตระกูลทาส แต่ผมชอบของขวัญของคุณนะ“ทิ้งสองคนนี้ไว้ที่นี่แล้วออกไปซะ ผมจะสนุกกับพวกเธอสักสองสามวัน“หลังจากนั้นผมจะพิจารณาที่จะฆ่าคนในฮ่องก
ผู้คนในชุดประจำชาตินับสิบคนเดินเข้ามาในห้องโถงคนที่เป็นชาวตะวันตกมีสีหน้าถ่อมตนอย่างยิ่งพวกเขากำลังรายล้อมผู้หญิงที่เย็นชาและห่างเหินซึ่งดูเหมือนเป็นลูกครึ่งผู้หญิงคนนั้นสวมชุดกระโปรงยาวและมีมงกุฎที่ประดับด้วยอัญมณีและทองคำอยู่บนหัว เธอดูเหมือนจะอายุยี่สิบแปดปีเป็นอย่างมาก เธอดูสง่างามมาก แต่ความมีอำนาจครอบงำของเธอก็ค่อนข้างจะชัดเจนเช่นกันออร่าอันดุร้ายของเธอปกคลุมไปทั่วทั้งห้อง เธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจ้าหญิงองค์ที่สี่ของดินแดนออร่าอันน่าสะพรึงกลัวแพร่จากร่างกายของเธอในทุกย่างก้าวที่เธอก้าว สายตาที่เย็นชาของเธอจับจ้องไปที่โทบี้ คลาร์กก่อนที่เธอจะพูดอย่างเย็นชาว่า “นายน้อยลีโอเป็นคนของฉัน เขาเป็นรองผู้บัญชาการของอัศวินเทมพลาร์ ถ้าคุณต่อต้านเขาก็เท่ากับว่าคุณต่อต้านฉันด้วย“ถ้าคุณไม่ขอโทษเขาดี ๆ ฉันจะไม่ปล่อยคุณไปแน่”เห็นได้ชัดว่าเจ้าหญิงองค์ที่สี่จำสิ่งที่โทบี้เคยทำเพื่อเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ ในขณะนี้เธอกำลังปฏิบัติต่อโทบี้เหมือนกับว่าเขาเป็นสุนัขจรจัดที่พยายามจะเกาะติดเธอเจสัน ลีโอหัวเราะเบา ๆ“คำสั่งของเจ้าหญิงองค์ที่สี่ถือเป็นความเด็ดขาด“ถ้าเธอบอกให้คุณคุกเข่าและขอโทษ ค
ในขณะที่คนอื่น ๆ ตกใจอย่างมากกับเหตุการณ์นั้น เจสัน ลีโอกลับไม่แยแสท้ายที่สุดก็มีคนจำนวนมากเคยคุกเข่าต่อหน้าเขา ต่อให้จะเป็นโทบี้ คลาร์ก มันก็ไม่ได้แตกต่างกันแต่อย่างใดเขาเดินไปข้างหน้าอย่างใจเย็นและย่องลงข้างหน้าโทบี้ก่อนที่จะตบหน้าเขาเบา ๆ ด้วยรอยยิ้ม“แบบนี้มันไม่ดีเลยนะผู้ว่าคลาร์ก“เมื่อกี้คุณไม่ได้จะยิงผมหรอกเหรอ? ทำไมล่ะ? คุณคุกเข่าเพียงเพราะเจ้าหญิงองค์ที่สี่อยู่งั้นเหรอ?“ดูเหมือนว่าเหล่าคนชนชั้นสูงของดินแดนจะพูดถูก! พวกตระกูลที่ร่ำรวยในฮ่องกงก็เป็นเพียงคนรับใช้ของดินแดน!“พวกคุณอาจจะดูดีมีฐานะ แต่พวกคุณจะยอมคุกเข่าทันทีหากจำเป็น!“การเหยียบย่ำคนอย่างพวกคุณมันช่างน่าเบื่อจริง ๆ...“ในเมื่อคุณสิ้นหวังขนาดนี้ ผมก็จะให้โอกาสคุณ! ขัดรองเท้าผมซะ แล้วผมจะยกโทษให้! ผมอาจจะให้โอกาสคุณพูดด้วย!”จากนั้นเจสันก็ก้าวไปหาโทบี้และชูรองเท้าหนังของเขาพร้อมกับรอยยิ้มเลสลี่ คลาร์กตัวสั่นด้วยความโกรธอย่างควบคุมไม่ได้หลังจากที่เห็นภาพนั้น“คุณมันบ้าไปแล้วเจสัน!” เลสลี่ตะโกนอย่างโกรธเคือง“ไม่เป็นไร มันเป็นเกียรติของพ่อที่ได้รับใช้นายน้อยลีโอ!”โทบี้มองเลสลี่และส่งสายตาบอกให้เธออย่า
“คุณควรจะรู้ไว้ว่าลีโอมาที่นี่เพื่อชำระแค้นเก่า“แต่เพราะความพยายามในอดีตของคุณและที่คุณยอมคุกเข่าในตอนนี้ ฉันจะโน้มน้าวให้เขาให้โอกาสพวกคุณ“โอกาสที่จะป้องกันฮ่องกงและลาสเวกัสจากความวุ่นวายครั้งใหญ่”โทบี้ คลาร์กหายใจเข้าลึก ๆ“ฉลาดมากองค์หญิงสี่” โทบี้ตอบเบา ๆ“เงื่อนไขของคุณคืออะไร?”โทบี้ยอมโดนดูถูกดีกว่าจะเสียโอกาส...โอกาสที่จะได้ไกล่เกลี่ยสถานการณ์“หนึ่ง ฉันต้องการครึ่งหนึ่งของทรัพย์สินทั้งหมดของสี่ตระกูลอันดับต้นแห่งฮ่องกง ตั้งแต่สินทรัพย์ หุ้น จนถึงเงินสด ฉันต้องการครึ่งหนึ่งของทั้งหมด” เจ้าหญิงองค์ที่สี่พูดอย่างใจเย็น“และอย่ากล้าพูดว่าฉันขอมากเกินไป ถ้าพวกคุณไม่ไล่ลีโอออกไป ทรัพย์สินของเขาในตอนนี้ก็จะมากกว่าใคร ๆ ที่เคยจินตนาการไว้ เขาได้รับสิ่งนี้”โทบี้ฝืนยิ้ม“ตราบใดที่มันเป็นสิ่งที่เงินสามารถแก้ไขได้ มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ผมขอยอมรับข้อตกลงในนามของสี่ตระกูลอันดับต้นแห่งฮ่องกง”เจ้าหญิงองค์ที่สี่ส่งเสียงเยาะเย้ย“สอง หนี้ทั้งหมดจะต้องถูกชำระคืนโดยลูกหนี้ เพื่อเงิน ฉันจะโน้มน้าวให้เจสัน ลีโออย่าเพิ่งฆ่าใครในตอนนี้“แต่คนที่เกี่ยวข้องกับอดีตของเขาจะต้องมาป
เมื่อถึงเวลาทานอาหารเย็น ณ สวนบนชั้นดาดฟ้าของโรงแรมทรี ซีซั่นฮาร์วีย์ ยอร์กได้เตรียมน้ำชายามบ่ายสไตล์ฮ่องกงที่หรูหราไว้เพื่อต้อนรับโทบี้ คลาร์ก ซึ่งมีสีหน้าเศร้าหมองอย่างยิ่งในขณะนั้น“ผู้ว่าคลาร์ก ชายผู้มีความสามารถสามารถยอมจำนนได้เมื่อจำเป็น แต่การกระทำของคุณทำให้ทุกคนต้องตกใจจนอาจจะเกิดความโกลาหลในฮ่องกงเร็ว ๆ นี้”เห็นได้ชัดว่าฮาร์วีย์รู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวิลล่าของตระกูลลีโอแล้วฮาร์วีย์คิดไว้แล้วว่าเรื่องแบบนี้จะต้องเกิดขึ้นเจสัน ลีโอจะไม่มีวันกลับประเทศของเขาเพื่อให้เกียรติโทบี้ส่วนเงื่อนไขสามประการของเจสัน ฮาร์วีย์ไม่คิดว่าข้อเรียกร้องเหล่านั้นจะมากเกินไปเห็นได้ชัดว่านั่นคือเหตุผลที่เจสันกลับมาในครั้งนี้ หากเขาสามารถบรรลุเป้าหมายของเขาได้โดยไม่ต้องเสียเหงื่อสักหยด เขาก็จะอดกลั้นไว้ไม่ว่าความอาฆาตของเขาจะรุนแรงแค่ไหน“นายรู้ไหมว่าพวกเขายังเรียกพวกเราว่าตระกูลทาส?”หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วโทบี้ก็ยิ้มจาง ๆ“ก่อนที่ฉันจะกลับมา ฉันเคยเป็นคนรับใช้ของดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน หลังจากนั้นฉันก็รับใช้ในราชสำนักของประเทศ H“คนอย่างฉันทำสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองเส
ฮาร์วีย์ ยอร์กจิบชาของเขาอย่างไร้กังวล“บางทีวินซ์ ยอร์กอาจจะวางแผนทั้งหมดนี้ไว้ก็ได้“บางทีเขาอาจจะรู้เกี่ยวกับความทะเยอทะยานและบุคลิกของเจสัน ลีโอ เขาจึงตัดสินใจที่จะใช้วิธีนี้“เขากำลังบังคับให้เราสู้กับเจสันจนตาย“แบบนั้นความแข็งแกร่งของเราก็จะเริ่มน้อยลง“เมื่อถึงตอนนั้นเขาก็แค่ต้องเอื้อมมือไปคว้าสิ่งที่เขาต้องการในขณะที่พวกเราสู้กัน สุดท้ายเขาก็จะเป็นผู้ชนะ“แล้วแผนของคุณคืออะไร?”ควินนี่ ยอร์กขมวดคิ้ว“ทำไมถึงเป็นเราฝ่ายเดียวที่สูญเสียในเรื่องใหญ่โตแบบนี้?”“ผู้ว่าคลาร์ก เริ่มกระจายข่าวไปถึงทุกที่“คุณต้องเน้นย้ำถึงเรื่องที่ว่าเจสันพยายามจะยึดครองตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงด้วย ทำให้มันโดดเด่น“และให้แน่ใจว่าวินซ์จะต้องรู้สึกถึงอันตรายเช่นกัน“ต่อให้เขาจะอยู่เฉยได้ ผมก็อยากจะรู้ว่าสุนัขจิ้งจอกแก่เจ้าเล่ห์อย่างคอรี่ ยอร์ก และโนอาห์ ยอร์กจะทำแบบเดียวกันได้หรือไม่!”***ขณะที่ฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ กำลังเพลิดเพลินกับอาหารเย็น วินซ์ก็วางแล็ปท็อปลงและมองไปที่มุมห้องนั่งเล่นภายในอาคารสำนักงานของอ่าววิคตอเรียอย่างครุ่นคิดเล็กซี่ ยอร์กในชุดกระโปรงยาวและมัดผมหางม้ากำลังนั่งเล่นผลง