บทที่ 2777

แกร๊ก!

นัดที่สี่ก็ยังไม่ได้ถูกยิงออกมาเช่นกัน เจ้าหน้าที่ระดับสูงที่มีระเบิดติดหน้าอกเริ่มเหงื่อออกอย่างควบคุมไม่ได้...

สมาชิกระดับสูงคนอื่น ๆ ต่างก็มีดวงตาที่กระตุกอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน

สามนัดแรกถือว่าไม่เป็นไร แต่สองสามนัดสุดท้ายถือเป็นการฆ่าตัวตายไปโดยปริยายแล้ว!

ใบหน้าของอาเบลถอดสีจนซีดเผือด เขาต้องการที่จะพุ่งไปหาคนพวกนั้น และแทบจะระงับตัวเองเอาไว้ไม่ได้ทีเดียว

เขากลัวว่าเจ้าหน้าที่นั่นจะเหนี่ยวไกปืนเพิ่มอีกสองสามครั้งด้วยความไม่ทันยั้งคิด

เงาแห่งความตายก่อตัวไปทั่วสถานที่ ส่งผลให้ทุกคนสั่นสะท้านจนหนาวสั่น

จูเลียนหัวเราะเยาะโดยไม่สำนึกผิดและบิดร่างของตัวเอง

“ถ้าคุณไม่ทำตามที่ผมบอก นัดต่อไปพวกเราทุกคนตายกันหมดแน่!

“อย่างนั้นเหรอ?”

ฮาร์วีย์ยิ้ม

จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

ก่อนที่พวกเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่ถือระเบิดติดตัวมาทันได้ตั้งสติ ฮาร์วีย์ก็คว้าปืนพกไปไว้กับตัวเองในทันที

“ไอ้สารเลว!”

จูเลียนเดือดด้วยความโกรธจนเจ็บอก

ฮาร์วีย์เหลือบมองจูเลียนก่อนจะชี้ปืนพกไปที่กลุ่มทหาร

“ถ้าอยากจะเล่นแบบนี้จนทนไม่ไหว ก็มาเล่นกันต่อเถอะ” ฮาร์วีย์พูดด้วยรอยยิ้มจาง