ที่อ่าววิคตอเรีย โทรศัพท์ของวินซ์ดังขึ้นทันทีที่เขานั่งลงในห้องทำงานสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลังจากที่เขารับสาย หลังจากนั้นครู่หนึ่งสีหน้าอันน่าสยดสยองก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา“เกิดอะไรขึ้น? การลอบสังหารก็ล้มเหลวเช่นกันเหรอ?” เล็กซี่ถามพร้อมกับขมวดคิ้วใบหน้าของวินซ์มืดลงทันที“ไม่ใช่แค่นั้น นักฆ่าจากโถงปีศาจก็ถูกจับทั้งเป็นเช่นกัน“ผมได้รับแจ้งว่าตอนนี้นักฆ่าหมดสติอยู่ พวกเขายังไม่รู้อะไรในตอนนี้“เซลีน่าโทรหาหัวหน้ายอร์กแล้ว เขาจะส่งผู้เชี่ยวชาญด้านการสอบสวนไปสองสามคน“หากมีอะไรเป็นไปตามแผนของพวกเขา พวกเขาจะเชื่อมโยงจุดต่าง ๆ กับเราได้ในไม่ช้าก็เร็ว“แม้ว่าจะไม่มีข้อพิสูจน์ที่ชัดเจน แต่มันก็จะส่งผลกระทบต่อแผนของผมอย่างรุนแรง”“ข่าวลือเหล่านั้นอาจทำให้ผมไม่ได้ขึ้นสู่อำนาจ”วินซ์อดไม่ได้ที่จะนวดขมับด้วยความไม่พอใจ เขาไม่เคยคิดว่าเรื่องต่าง ๆ จะกลายเป็นปัญหาเช่นนี้แผนการของเขาที่จะสังหารฮาร์วีย์ล้มเหลว ยิ่งไปกว่านั้น เซลีน่าก็ยังมีชีวิตอยู่เช่นกันในขณะนี้ เขากำลังสงสัยความแข็งแกร่งและอิทธิพลของตนเองเล็กซี่รู้สึกตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของวินซ์“วินซ์ ไม่ว่าจะยังไงเ
กองทหารของตระกูลยอร์กค่อนข้างคล้ายกับกองบังคับคดีภายในตระกูลยอร์กของฮ่องกง หรือกล่าวได้ว่าพวกเขาเป็นองค์กรที่เน้นความรุนแรงไม่เพียงแต่พวกเขาจะมีหน้าที่ปกป้องบุคคลสำคัญภายในตระกูลเท่านั้น แต่พวกเขายังรับผิดชอบในการจัดการกับอันตรายภายในวงในของตระกูลด้วยพูดง่าย ๆ ก็คือกองทหารของตระกูลยอร์กมีหน้าที่รับผิดชอบในความถูกต้อง...แต่พวกเขายังต้องทำงานสกปรกทั้งหมดด้วยเพื่อรักษาความแข็งแกร่งในการต่อสู้ขององค์กร สมาชิกทุกคนจะต้องต่อสู้ในสนามรบนอกเขตแดนของประเทศเป็นเวลาครึ่งปีพวกเขาอันตรายมาก โดยทุก ๆ คนจะมีพลังที่ไม่อาจจินตนาการได้ เหล่าบอดี้การ์ดธรรมดาของตระกูลยอร์กจะไม่เข้าใกล้พวกเขาด้วยซ้ำชายที่ดูดุดัน ผมเรียบและสวมชุดสูทสีขาวได้นำกองทหารของตระกูลยอร์กราวห้าสิบคนไปที่ทางเข้าวิลล่าฮาร์วีย์ ซึ่งไม่ได้ออกไปไหนตั้งแต่เช้า ยืนอยู่หน้าประตูและมองพวกเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสนใจอย่างยิ่งเขาต้องการรอให้วินซ์มาปรากฏตัว แต่ฝ่ายหลังไม่เคยมาเลย แต่กลับเป็นจูเลียน มือปืนผู้ไม่มีใครเทียบได้แห่งตระกูลยอร์ก ที่มาที่นี่แทนฮาร์วีย์เหลือบมองมือของจูเลียนอย่างสงบขณะที่เขานึกถึงคำชมเชยที่ดีนมีต่
อย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์ยืนอยู่ตรงหน้าทางเข้าและขวางทางของจูเลียนจูเลียนจ้องฮาร์วีย์อย่างเย็นชาและขมวดคิ้ว“ผมไม่สนใจว่าคุณเป็นใคร“ผมไม่สนว่าคุณจะมาจากไหนด้วย“สุนัขที่ดีย่อมไม่กัด“หลีกทางซะ!”ฮาร์วีย์ไม่โกรธแม้จะได้ยินน้ำเสียงที่ดูถูกของจูเลียนแล้วก็ตาม เขาเหลือบมองจูเลียนด้วยรอยยิ้มจาง ๆ เต็มไปด้วยความสนใจ“คุณไม่รู้เหรอว่าผมเป็นใคร?“คุณคือคนที่หยุดดีนไม่ให้ฆ่าอากิโอะ อาจารย์ของคุณ ที่ด้านหลังพื้นที่ต้องห้ามของภูเขาไทปิง ใช่ไหม?“ดูจากการที่คุณป้องกันไม่ให้อากิโอะตายแล้ว เห็นได้ชัดว่าคุณเป็นคนรับใช้ของเขา “แล้วตอนนี้คุณแกล้งทำเป็นไม่รู้จักผมงั้นเหรอ?“คุณมีเหตุผลที่ต้องทำทั้งหมดนี้หรือเปล่า?”จูเลียนรู้สึกโกรธแค้นอย่างยิ่งกับคำเหน็บแนมของฮาร์วีย์“หุบปาก!”จูเลียนเพียงแต่ช่วยอากิโอะเพื่อตอบแทนวินซ์ คล้ายกับที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้ทว่า เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะถูกเปิดโปงโดยฮาร์วีย์หลังจากที่พยายามปกปิดตัวตนของเขาอย่างสุดความสามารถนี่เป็นครั้งแรกที่จูเลียนได้พบกับฮาร์วีย์ แต่เขาก็ค่อนข้างจะกลัวฮาร์วีย์แล้วตามที่คาดไว้จากชายผู้ก่อปัญหาใหญ่ให้กับทั้งวินซ์และเล็กซี่“แน่น
"อะไร? คุณไม่พอใจกับเรื่องนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและแตะใบหน้าของจูเลียนสองสามครั้ง“ถ้าไม่พอใจก็ฆ่าผมซะเลยสิ!“กล้าฆ่าผมรึเปล่าล่ะ?”ดวงตาของจูเลียนกระตุกเมื่อเห็นท่าทางไม่แยแสของฮาร์วีย์เขาไม่อาจระงับแรงกระตุ้นของตัวเองได้และดึงปืนออกมาก่อนจะจ่อลงบนหน้าผากของฮาร์วีย์“หุบปากไปเลยฮาร์วีย์!"ผมจะบอกอะไรคุณให้นะ…“ที่นี่เป็นถิ่นของตระกูลยอร์ก!“ในถิ่นของเรา ควรต้องทำตามที่เราต้องการ! ไม่ว่าคุณจะเป็นใครก็ตาม!“คุณไม่มีสิทธิ์มาอวดตัวเองที่นี่!“ผมไม่สนหรอกว่าฆาตกรนั่นทำอะไรคุณบ้างหรือเปล่า แล้วผมก็ไม่สนว่าคุณจะสอบปากคำเธอหรือไม่!“ผมจะถามคุณแค่ว่า คุณจะส่งเธอมาให้เราไหม!“ไม่อย่างนั้นถ้าผมฆ่าคุณ ก็อย่าถือสาผมล่ะ!“ผมรู้ว่าคุณมีความสามารถในการต่อสู้ แต่คุณจะสามารถปกป้องตัวเองจากปืนพวกนี้ได้เหรอ!”กองทหารของตระกูลยอร์กประมาณห้าสิบคนจ่ออาวุธปืนไปที่ฮาร์วีย์ทันทีพวกเขาจะเปลี่ยนฮาร์วีย์ให้เป็นก้อนเนื้อทันทีที่จูเลียนออกคำสั่งฮาร์วีย์ยืนอย่างสงบ ริมฝีปากของเขายกยิ้มอย่างอบอุ่น“ถ้าคุณอยากจะแย่งใครสักคนไปจากผม คุณก็ต้องแสดงฝีมือให้ผมดูสักหน่อยสิ“ผมเกรงว่าสถานะของคุ
กองทหารตระกูลยอร์กท่วมท้นไปด้วยความหวาดกลัวและความไม่เชื่อในขณะเดียวกันจูเลียนก็ยืนโกรธอยู่ใกล้ ๆเขาส่งสัญญาณมืออย่างเกรี้ยวกราดขณะหัวเราะอย่างเย็นชา“ในเมื่อฮาร์วีย์ไม่คิดที่จะเกรงใจเราแบบนี้ เราก็จะกักตัวเขาไว้ที่นี่!“ใครต่อต้านฆ่าให้หมด!”เหล่าทหารยามดวงตากระตุกเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำสั่ง พวกเขาหวาดกลัวแต่ก็จำเป็นต้องเคลื่อนไหวพวกเขาเล็งอาวุธปืนไปไว้ที่จุดอ่อนทุกจุดบนร่างกายของฮาร์วีย์พวกเขากำลังเข้าใกล้ฮาร์วีย์อย่างช้า ๆ ราวกับว่าพวกเขากลัวว่าฮาร์วีย์จะโต้กลับและฆ่าพวกเขาในทันที“ฉันอนุญาตให้พวกนายขยับหรือไง?” ฮาร์วีย์ถามอย่างไม่ยี่หระขณะที่ก้าวไปข้างหน้าแม้แต่การเคลื่อนไหวง่าย ๆ เพียงเล็กน้อยจากเขาก็สร้างความกดดันที่ไม่อาจจินตนาการได้ขึ้นมาได้เป็นออร่าที่แข็งแกร่งราวกับสามารถบดขยี้ท้องฟ้าทั้งผืนลงได้ ออร่านั้นบังคับให้เหล่าทหารต้องหมอบลงกับพื้นเล็กน้อยมันให้ความรู้สึกราวกับว่าการที่พวกเขาเล็งปืนไปที่ชายที่อยู่ตรงหน้าเปรียบเสมือนการดูหมิ่นเหยียดหยามเขาอย่างยิ่งสีหน้าท่าทางของจูเลียนแย่ลงไปอีกเมื่อเห็นการเคลื่อนไหวอันเชื่องช้าของผู้ใต้บังคับบัญชาดวงตาของเขากระตุ
ดวงตาของจูเลียนกระตุกเล็กน้อย ดูเหมือนเขาจะตระหนักได้ถึงความจริงข้อนี้เช่นกันเขารีบระงับความโกรธและแค่นเสียงอย่างเย็นชา“จริงอยู่ เซลีน่าเป็นนายหญิงของตระกูล แต่ถ้าผมจำไม่ผิด เธอก้าวลงจากอำนาจของตัวเองไปเมื่อสิบปีก่อนแล้วเพราะสูญเสียลูกไป“ถ้าคุณต้องการพิสูจน์ว่าเราฝ่าฝืนกฎ คุณจะต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าเธอยังเป็นนายหญิงจัดด์คนเดิมอยู่และไม่ใช่แค่ผู้หญิงอมโรค”“ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณจะไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ”ฮาร์วีย์ยิ้มก่อนจะโบกมือให้อาเบลอาเบลชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็นำตราทองคำมาวางไว้ในมือของฮาร์วีย์ฮาร์วีย์กระแทกตรานั้นไปที่หน้าของจูเลียนอย่างสุดกำลัง“เบิกตาดูให้ชัด ๆ!“นี่คือตราประจำตระกูล! เจ้านายของคุณมอบสิ่งนี้ให้กับภรรยาของเขา!“เห็นตราก็เหมือนเห็นตัว!“คราวนี้เราควรจะลงโทษคนที่กระด้างกระเดื่องต่อผู้บังคับบัญชาของคุณยังไงดี?“คุณคิดว่าคุณจะออกไปจากที่นี่พร้อมกับนักฆ่าและทำลายเดอะ การ์เด้น วิลล่าได้อย่างนั้นเหรอ?"ผมจะบอกอะไรคุณให้นะ ต่อให้ไอ้สารเลววินซ์มาที่นี่ด้วยตัวเอง เขาก็ไม่กล้าก้าวเข้าไปข้างในด้วยซ้ำ!"ผมพูดถูกไหมล่ะ?!"สีหน้าของจูเลียนกลายเป็นน้ำแข็ง ฮาร์วีย์ทำให้
น้ำเสียงของฮาร์วีย์ฟังดูค่อนข้างสงบ แต่ก็มีพลังมากพอที่จะสะกดทุกคนที่มองเห็น พวกระดับสูงต่างกลัวที่จะก้าวเท้าไปข้างหน้า ไม่ต้องพูดถึงการเหนี่ยวไกปืนด้วยซ้ำในขณะนั้นไม่มีใครกังขาในความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์เลยเพราะไม่ว่าอย่างไรเขาคือคนที่สามารถสังหารมิยาตะได้ ยิ่งกับการจัดการจูเลียนที่เพิ่งได้ฝึกให้ใช้อาวุธปืนแถมยังไม่ได้ฝึกศิลปะการต่อสู้ก็ยิ่งไม่ใช่ปัญหาในที่สุดจูเลียนก็รู้สึกตัวขณะที่ร่างของเขาถูกตรึงอยู่กับพื้นดวงตาของเขากระตุกและใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างน่าเกลียดเขาไม่กล้าคิดเลยว่าฮาร์วีย์จะบ้าได้ถึงขนาดนี้ใครเห็นก็รู้ว่าเขากำลังเสียเปรียบ แต่ยังกล้าตบหน้าจูเลียน!ยิ่งไปกว่านั้น ฮาร์วีย์ยังเตะจูเลียนลงไปกองที่พื้นได้อีก!จูเลียนจ้องมองเข้าไปในดวงตาของฮาร์วีย์ตรง ๆ'ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมคนที่มีอำนาจมากอย่างวินซ์ถึงกลัวผู้ชายคนนี้...''ไม่ใช่ว่าเขาเสื่อมอำนาจ แต่หมอนี่ต่างหากที่มีอำนาจมากเกินไป!'จูเลียนแน่ใจว่าแม้แต่เหล่าเจ้าชายและนายน้อยจากประเทศ H ก็ไม่กล้าทำแบบนี้เลยด้วยซ้ำ!“ปล่อยนายน้อยจูเลียนไปซะ ไอ้สารเลว!”“ปล่อยเขาไป ไม่งั้นเราจะยิงนายให้ตายเดี๋ยวนี้ล่ะ!”“
เจตนาสังหารแพร่กระจายไปทั่วใบหน้าของเหล่าทหารดูดุร้าย และดูพร้อมจะดำเนินการทุกเมื่อใบหน้าของจูเลียนถอดสีจนซีด เขาแทบจะหยุดตัวเองไม่ให้กรีดร้องไม่ได้รอยยิ้มอันน่าสมเพชปรากฏที่มุมปากของเขา“คุณกล้ามาก เจ้าชายยอร์ก!“ถึงกับกล้าหักมือผม!“แต่นั่นจะเป็นสิ่งเดียวที่คุณกล้าทำ!“เพราะคุณฆ่าผมไม่ได้!“รู้ไหมว่ามันหมายความว่ายังไง“มันหมายความว่าคุณกลัวไงล่ะ!“คุณไม่กล้าเล่นไปตามเกมนี้กับผมหรอก!“ผมจะบอกอะไรคุณให้นะ ถ้าแน่จริงก็ฆ่าผมเสียตั้งแต่ตอนนี้เลย!“ไม่อย่างนั้นแล้วก็ ผมจะต้องเอาคืนคุณแน่!“แล้วหลังจากนั้นผมก็จะพานักฆ่านั่นกลับไปด้วย!“คุณไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว!”รอยยิ้มอันบ้าคลั่งปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของจูเลียนเห็นได้ชัดว่ามือของเขาหัก แต่สีหน้าที่ดูบิดเบี้ยวของเขาทำให้เขาดูไม่ต่างจากพวกติดยาฮาร์วีย์หรี่ตาลงมองไปที่จูเลียน เขาต้องยอมรับว่าผู้ชายตรงหน้ามีความสามารถไม่น้อย แถมยังบ้าอยู่หน่อย ๆ ด้วยลูอิส นายน้อยทั้งสี่แห่งฮ่องกงก็ทำให้เขารู้สึกแบบเดียวกันนี้ แต่จูเลียนดูคล้ายจะยิ่งกว่าคนก่อนหน้าเสียอีกแต่เนื่องจากตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงสามารถเชิดหน้าชูคออยู่ในฮ่องกงแล