“ดูเหมือนว่าฉันจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลงมือเอง”อากิโอะ ยาชิโระถอนหายใจ ก่อนจะจ้องมองอย่างเย็นชาจากนั้นเขาก็หยิบถ้วยชาขึ้นมาและพูดว่า “มาดื่มชากับขนมปังปิ้งกันก่อนเถอะ คุณนี้มันดื้อด้านไม่เปลี่ยนเลย”จากนั้นฮาร์วีย์ก็รินชาให้ตัวเอง“แปลว่าคุณคงลืมพลังที่แท้จริงของผมไปแล้ว” ฮาร์วีย์ตอบเจตนาสังหารสามารถสัมผัสได้จากทั้งสองคนเมื่อพวกเขาสบสายตากัน หลังจากยกถ้วยขึ้นเล็กน้อย พวกเขาก็ดื่มชาจนหมดในคราวเดียวหลังจากเห็นฮาร์วีย์ดื่มชาโดยไม่ลังเล ใบหน้าของอากิโอะก็มีท่าทีขี้เล่นขึ้น“นายกล้าที่จะดื่มชาของฉันทันทีที่นายเข้ามาเลย…“ไม่กลัวชั้นวางยาหรือไง?”“ไม่ได้วางไปแล้วเหรอ?” ฮาร์วีย์ถามกลับ“คุณก็แค่กำลังรอให้มันออกฤทธิ์เท่านั้น นั่นเป็นเหตุผลที่คุณเอาแต่จ้อไม่หยุด“แต่น่าเสียดายที่ผมต้องทำให้คุณผิดหวัง คุณนักดาบ”ฮาร์วีย์เคยต่อสู้ในสนามรบมาก่อน ในช่วงเวลานั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะได้ประสบกับพิษทุกประเภทอย่างที่เขาพูด เขาได้เห็นศิลปะแห่งการสังหารมาทุกรูปแบบในขณะที่เขารับใช้ในกองทัพ เขามีภูมิคุ้มกันต่อพิษเกือบทุกชนิดที่มีอยู่บนโลกอย่างสมบูรณ์เขารู้ว่าอากิโอะวางยาเขามาตั
“ตำแหน่งองค์จักรพรรดิถูกปกครองภายใต้ระบอบเทวาธิปไตยมาตั้งแต่สมัยโบราณ ตำแหน่งนั้นมันไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย มันก็เป็นเพียงแค่หุ่นเชิดที่ถูกใครต่อใครจูงไปทางนั้นทีทางโน้นทีเท่านั้น“อำนาจของประเทศอยู่ภายใต้รัฐบาลโชกุนซึ่งเป็นรัฐบาลของประเทศหมู่เกาะมาโดยตลอด “ตำแหน่งหุ่นเชิดนี่ มีไว้เพื่อหลอกใช้พวกที่ถูกเรียกว่านักรบอย่างพวกคุณเท่านั้นแหละ"ผมพูดถูกหรือเปล่า?"ฮาร์วีย์ ยอร์กชี้ให้เห็นข้อเท็จจริงที่น่าสะเทือนใจที่สุดเกี่ยวกับชีวิตของนักรบประเทศหมู่เกาะ อำนาจอธิปไตยที่พวกเขารับใช้อยู่หมดอำนาจไปตั้งแต่หลายปีก่อนแล้วอากิโอะ ยาชิโระแสดงความโกรธเป็นนัย ๆ แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็สงบสติอารมณ์ลงได้“การที่นายเคยอ่านหนังสือประวัติศาสตร์แค่ไม่กี่เล่ม ก็อย่าทึกทักเอาว่าตัวเองเข้าใจประวัติศาสตร์ของประเทศหมู่เกาะอย่างถ่องแท้เชียวนะ!“สถานะ อำนาจ และเกียรติยศของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่นั้นมากมายเกินกว่าที่นายจะจินตนาการได้!“ในเมื่อนายกล้าเหยียดหยามองค์จักรพรรดิของเรา ฉันก็จะจบชีวิตของนายที่นี่!"ตายซะ!"ด้วยเสียงกรีดร้องของอากิโอะ นักดาบทั้งแปดก็กระโจนไปข้างหน้าทันทีจากแปดทิศทางที่แตกต่าง
ชาวประเทศหมู่เกาะชื่นชมวัฒนธรรมของประเทศ H…โดยเฉพาะอย่างยิ่งความจริงที่ว่าพวกเขาจะวางกลยุทธ์อย่างต่อเนื่อง ก่อนจะทำการเคลื่อนไหวในสายตาของชาวประเทศหมู่เกาะ หากพวกเขาต้องการให้ประเทศหมู่เกาะของพวกเขากลายเป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่ที่สุด พวกเขาจะต้องจัดการกับประเทศ H ก่อนหากพวกเขาสามารถยึดครองบางส่วนของประเทศได้ ประเทศหมู่เกาะก็จะมีโอกาสผงาดขึ้นอีกครั้งแต่ฮาร์วีย์ ยอร์กทำลายแผนการของพวกเขาในมอร์ดูและฮ่องกง...นี่เป็นเหตุผลหลักว่าทำไมคนอย่างมิยาตะ ชิโนสุเกะและอากิโอะ ยาชิโระจึงปรากฏตัวเพื่อจัดการกับเขาให้สิ้นซากเพราะเขากลัวว่าหัวหน้าผู้สอนคนที่สองจะเกิดขึ้นในประเทศ Hการมีตำนานที่ยังมีลมหายใจถึงสองคนอยู่ในประเทศเดียวกันคงหนีไม่พ้นจะบดขยี้ชาวประเทศหมู่เกาะอย่างพวกเขาในขณะที่ฮาร์วีย์กำลังไตร่ตรองสถานการณ์บุตรแห่งไรเดนก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อม ๆ กันพร้อมกับแสดงสีหน้าจริงจังพวกเขาก้าวอย่างอย่างมั่นคง หมุนวนไปรอบฮาร์วีย์ราวกับพายุที่พล่านอยู่รอบกายเขาอากิโอะหรี่ตามองฮาร์วีย์“สวรรค์และโลก!” เขาอุทานอย่างเย็นชานักดาบสองคนกลิ้งไปข้างหน้าและเหวี่ยงดาบยาวไปที่ขาของฮาร์วีย์ฮาร์วีย์กระโ
“ไอ้เวรเอ๊ย!”หลังจากเห็นว่าฮาร์วีย์ ยอร์กไม่ได้รับบาดเจ็บ นักดาบทั้งสี่ก็กระโจนไปข้างหน้าพร้อมกันอีกครั้งฮาร์วีย์หยิบดาวกระจายขึ้นมาจากพื้นอย่างลวก ๆ แล้วสะบัดมันไปข้างหน้า ประกายวิบวับพุ่งไปข้างหน้าราวกับพระจันทร์ที่สว่างไสวในทะเลอากิโอะ ยาชิโระหน้าถอดสีในทันทีที่เห็นการโจมตี“กำแพงค่ายกล!” เขากรีดร้องนักดาบถอยกลับก่อนจะยกดาบในมือขึ้นซ้อนกัน เพื่อป้องกันการโจมตีที่พุ่งตรงเข้ามาหาพวกเขาการร่วมแรงร่วมใจกันของพวกเขาไร้ที่ติอย่างสมบูรณ์ ปกติแล้วการโจมตีที่กำลังพุ่งเข้ามาจะผ่านไปไม่ได้คำสอนชิ้นเอกของอากิโอะค่อนข้างมีประโยชน์ เมื่อพิจารณาจากผลการเรียนรู้ของลูกศิษย์ของเขาติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง!ประกายไฟสีแดงปรากฏขึ้นทันทีที่ดาวกระจายของฮาร์วีย์ปะทะกับดาบยาวเหล่านั้น...แต่ในตอนนี้เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะทะลวงแนวป้องกันของนักดาบทั้งสี่คนไปได้ในเวลาเดียวกัน นักดาบที่ได้รับบาดเจ็บทั้งสี่คนก็กลืนเม็ดยาที่มีกลิ่นเหม็นฉุนรุนแรงทันที ขณะที่พวกเขาตรงไปข้างหน้าด้วยดวงตาที่แดงกล่ำอย่างเห็นได้ชัดหลังจากนั้นเพียงชั่วอึดใจโดยธรรมชาติ ยาดังกล่าวสามารถบรรเทาอาการบาดเจ็บได้ทั้งยังช่วยปลดปล่อยศัก
รอยยิ้มอันเย่อหยิ่งประดับอยู่บนใบหน้าถือดีของเล็กซี่ขณะที่เธอเยาะเย้ยฮาร์วีย์อย่างโจ่งแจ้ง เธอไม่ต้องการที่จะกะพริบตาเลยแม้แต่ครั้งเดียวอันที่จริง เธอกลัวที่จะพลาดช่วงเวลาที่เขาถูกโค่นลงอากิโอะยิ้มอย่างดีใจและเริ่มอวดตัวเอง “นายหญิงยอร์ก ทันทีที่ผมฆ่าตัวตลกคนนี้ได้ ก็อย่าลืมสัญญาที่คุณและนายน้อยยอร์กให้ไว้กับผมล่ะ!”“พูดมาก! ตราบใดที่คุณจัดการกับเขาได้ สถานะทางการทูตที่คุณต้องการก็จะเป็นของคุณทั้งหมด!”“หลังจากนั้นคุณจะทำอะไรในฮ่องกงก็ย่อมได้”“ด้วยความช่วยเหลือจากฉันและวินซ์ ต่อให้คุณจะทำผิดกฎหมายก็ไม่มีใครหยุดคุณได้!”“ทีนี้ก็หุบปากและหยุดรบกวนช่วงเวลาแห่งความเพลิดเพลินของฉันได้แล้ว!”อากิโอะยิ้มอย่างเงียบ ๆ เขารักการทำงานกับคนที่สามารถขายประเทศแผ่นดินเกิดเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองมากที่สุดในขณะเดียวกัน การโจมตีของบุตรแห่งไรเดนก็ทำให้ฮาร์วีย์ถูกล้อมอย่างสมบูรณ์สายตาคมจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่มีโอกาสให้หลบหนีไปไหนได้แต่เมื่อต้องเผชิญกับการโจมตีที่น่าสะพรึงกลัวนี้ ฮาร์วีย์ก็ได้แต่หัวเราะเบา ๆ“ค่อนข้างหน้าประทับใจเลยนะที่คุณสามารถเลี้ยงดูบุตรแห่งไรเดนได้แบบนี้ อากิโอะ
อากิโอะวางสายกับเล็กซี่ ใบหน้าของเขาบูดบึ้งด้วยความสับสน“ความแข็งแกร่งแบบนี้เกือบจะเทียบเท่ากับฉันเลย!“นายใกล้จะได้เป็นสุดยอดเทพสงครามแล้ว!“ไม่อย่างนั้นแล้ว นายจะสามารถเอาชนะบุตรแห่งไรเดนของฉันอย่างง่ายดายได้ยังไง”อากิโอะถอนหายใจ ส่ายหน้า“นายนี่อยู่เหนือความคาดหมายจริง ๆ ฮาร์วีย์ นายยังเด็กแต่ก็มีพลังมากขนาดนี้! นายคงมีฝีมือมากแน่ ๆ“แล้วทำไมไม่เปิดเผยตัวเองให้โลกเห็นล่ะ!“การที่นายปิดบังตัวเองไว้มีแต่จะทำให้พวกเราลำบาก!“ถ้าเราไม่ทันได้เตรียมตัวให้ดีพอ แล้วเกิดถูกนายทำร้ายขึ้นมาเราจะทำยังไง!”จากนั้นอากิโอะก็ยิ้มอย่างมั่นใจให้กับฮาร์วีย์“ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันปลีกวิเวกไปหลายปีเพื่อศึกษาวิธีหลอมรวมมนุษย์เข้ากับธรรมชาติ ทักษะดาบของฉันเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณเพราะสิ่งนั้น“ไม่อย่างนั้นแล้วล่ะก็ ตอนนี้ฉันคงไม่อาจเทียบกับนายได้!“น่าเสียดาย แต่คราวนี้ ประเทศ H จะต้องสูญเสียเทพสงครามไปอย่างแน่นอน!”อากิโอะส่ายหน้า แสร้งทำเป็นสมเพชชาวประเทศหมู่เกาะต่างจ้องมองด้วยความยินดี จิตใจของพวกเขาแสนจะเบิกบานพวกเขาแน่ใจว่าวันนี้คงถึงคราวตายของฮาร์วีย์แล้ว แต่พวกเขาไม่คิดว่าอากิโอะจะยังค
แม้ว่าอากิโอะจะเป็นนักดาบแห่งชินดัน เวย์ เทพสงครามแห่งประเทศหมู่เกาะ แพทย์แห่งอิมพีเรียล และปรมาจารย์แห่งความสมดุลของมนุษย์และธรรมชาติ...เขาก็ตระหนักถึงขีดจำกัดของตัวเองดีเขารู้ดีว่าเมื่อใดที่ควรจะยอมจำนนต่อสถานการณ์ต่าง ๆเขาเตรียมแผนมามากมาย และยังมีลูกศิษย์ของตัวเอง บุตรแห่งไรเดน อยู่ที่นี่ด้วยแต่พวกเขาทุกคนกลับกระเด็นไปด้วยการตบเพียงครั้งเดียว...ภายใต้สถานการณ์อันเลวร้ายเหล่านี้ อากิโอะจึงจะไม่สู้กับฮาร์วีย์ เว้นแต่ว่าเขาจะไม่รู้จักความกลัวอย่างแท้จริงนั่นคือเหตุผลว่าทำไม หลังจากที่ตบหน้าลูกน้องของตัวเองอย่าง “ชอบธรรม” จนเขากระเด็นไปตกลงทะเล อากิโอะจึงหนีไปโดยไม่ลังเลเขามีประสบการณ์ในการหนีอย่างมากด้วย และแม้ว่าเขาจะอยู่ในทะเล มันก็ไม่ได้ทำให้เขาช้าลงแม้แต่น้อย เพียงชั่วพริบตาเขาก็ใกล้ถึงฝั่งแล้วจากนั้นฮาร์วีย์ก็มองชาวเกาะที่เหลือบนเรือยอทช์ด้วยสายตาที่สงบพวกเขาต่างตกใจกลัว ดูเหมือนว่าความเชื่อของพวกเขาจะพังทลายลงและทำลายจิตใจของพวกเขาฮาร์วีย์ไม่สนใจที่จะพูดอะไรกับพวกเขา เขาเพียงแต่ส่งข้อความและไม่เสียเวลาที่จะดิ่งลงทะเลเพื่อไล่ตามอากิโอะอากิโอะเป็นเทพสงครามและ
อากิโอะส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวดก่อนที่จะกระอักเลือด ใบหน้าของเขาดูไร้พลัง“นายมันน่าประทับใจจริง ๆ นายน้อยยอร์ก“นายเป็นถึงเทพสงครามทั้ง ๆ ที่อายุยังน้อย ถ้าฉันไม่เห็นกับตา ฉันก็คงไม่เชื่อ…“ถ้าราชวงศ์ประเทศฉันมีคนเก่งอย่างนายจะเป็นยังไงนะ?”“เลิกพูดได้แล้ว ตอนนี้ไม่มีอะไรจะช่วยคุณได้แล้ว” ฮาร์วีย์ตอบอย่างสงบและไม่หวั่นไหวกับคำชมนั้น“ตอนที่อยู่บนเรือยอร์ชผมได้ส่งข้อความเพื่อขอให้ระงับสัญญาณการสื่อสารทั้งหมดในพื้นที่นี้แล้ว“พูดง่าย ๆ ก็คือ ข้อความที่คุณแอบส่งไปนั้นจะไม่มีวันถึงผู้รับ”อากิโอะชะงักก่อนที่จะดึงโทรศัพท์ออกมาโดยสัญชาตญาณ มีเครื่องหมายอัศเจรีย์สีแดงอยู่ข้าง ๆ สายขอความช่วยเหลือที่เขาส่งไปเมื่อสิบนาทีที่แล้ว!“ไอ้สารเลว!” อากิโอะตะโกนด้วยความโกรธ“ไอ้เด็กเวร! แกกำลังจะบังคับให้ฉันต้องสู้กับแกเหรอ?!“เอานี่ไปซะ! ไอ้เด็กเมื่อวานซืน!” อากิโอะตะโกนขณะที่ฟันดาบไปข้างหน้าฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องถอยหลังไปเนื่องจากเขาไม่ได้มีอาวุธใด ๆ ติดตัวเมื่อฮาร์วีย์คิดว่าอากิโอะจะใช้โอกาสนี้ในโจมตี อากิโอะกลับพุ่งผ่านเขาไปและวิ่งขึ้นไปบนยอดเขาฮาร์วีย์ตก
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข