ร่างของเพื่อนร่วมชั้นชายคนสั่นกระตุกไม่หยุด เขากำท้องแน่นไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้ พวกนักเลงคนอื่น ๆ ก้าวไปข้างหน้าและต่างก็รุมเตะเขาจนเขาเริ่มอ่อนแรงทุกสายตาตกตะลึงและหวาดกลัว พวกเขาเหลือบมองไปที่เจมี่และนีอาที่ทำตัวเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรือไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขา คนอื่น ๆ ก็ขมวดคิ้วสงสัยทั้งเจมี่และนีอาให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรีของพวกเขามาก พวกเขาจะยอมให้คนอื่นมาทำลายงานของพวกเขาได้อย่างไร? เป็นไปได้ไหมว่าพวกนักเลงพวกนี้ถูกนีอาและสามีของเธอจ้างมา?“นีอาเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน เธอไม่จำเป็นต้องโหดร้ายขนาดนี้ไม่ใช่เหรอ?” คนที่ชื่นชอบแมนดี้คนหนึ่งพูดขึ้นมาด้วยความโกรธ“ไอ้บ้า! นายหมายความว่าอะไร? เกี่ยวอะไรกับฉัน? พวกหล่อนเองนั่นแหละที่ดึงดูดผู้ชายทุกประเภทเข้าหา มันเกี่ยวอะไรกับฉัน? นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?” นีอายืนขึ้นและตะโกนด้วยความโกรธฮอตสปริงวิลล่าเป็นของตระกูลบรู๊ค และเจมี่ก็เป็นหนึ่งในตระกูลบรู๊คอีกด้วย พวกนักเลงพวกนี้จะกล้าสร้างความวุ่นวายถิ่นของตระกูลบรู๊คได้อย่างไร? พวกมันหยามเกียรติเจมี่แบบนี้ได้ยังไง?แม้ว่านีอาจะพูดแบบนั้น แต่ทุกคนที่อยู่ที่นั่นก็เข้าใจเป็นอย่างดี เหต
“โอ้? สาวสวยกำลังนินทาเราอยู่หรือเปล่า? หรือกำลังคุยกันว่าใครจะเป็นคนแรกงั้นหรือ? มั่นใจได้เลยพวกเราไม่ลำเอียงแน่นอน…”หนึ่งในนักเลงพวกนั้นเอามือจับไหล่ที่เย้ายวนของเซซิเลีย ใบหน้าของเขาดูหื่นกระหายเซซิเลียตื่นตระหนกและกรีดร้องอย่างโกรธเกรี้ยว“อย่าเอามือสกปรกของพวกแกมาแตะต้องตัวฉัน!”“หึ คุณคิดว่าฉันสกปรกงั้นเหรอ? ไม่ต้องกังวลอีกเดี๋ยวคุณก็จะสกปรกกว่าฉันเสียอีก แต่ฉันจะไม่เมินเฉยเย็นชากับคุณแน่นอน!”พวกนังเลงเลื่อนมือมาลูบคลำกรามของตัวเอง พวกมันเหมือนมีน้ำลายเอ่อล้นออกมาจากปากสกปรกนั่นใบหน้าของแองเจิลซีดขาว เธอหลบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังแมนดี้ด้วยน้ำตาคลอแมนดี้กอดแองเจิลไว้ในอ้อมแขนของเธอขณะที่ค่อย ๆ ยืนขึ้น เธอรู้ดีว่าคนบงการเรื่องนี้ต้องไม่ใช่ใครอื่นนอกเสียจากนีอา โฮเวลล์“นีอา ฉันรู้ว่าที่ผ่านมาเรามีความขัดแย้งกันมากมาย ฉันจะขอโทษเธอ แต่เธอมีเหตุผลอะไรถึงทำให้เธอต้องทำถึงขนาดนี้?” แมนดี้พูดพลางขมวดคิ้ว“แมนดี้ เธอคิดว่าฉันใส่ใจงั้นเหรอว่าเธอจะมีผู้ชายในสต็อกเท่าไหร่? ฉันจะไปรู้เหรอว่าเธอมีความสัมพันธ์แบบไหนกับพวกมัน? ตอนนี้ฉันกลัวจนตัวสั่น! ที่รักคะ ปกป้องฉันด้วยนะคะ!”นีอา
แมนดี้และคนอื่น ๆ กลัวจนตัวแข็งทื่อ พวกเขารู้ถึงผลที่จะตามมาหากไปยุ่งกับนักเลงพวกนี้แม้ว่าพวกเขาจะร่ำรวยมีฐานะก็ตาม“เอาล่ะ คุณผู้หญิงหยุดดื้อรั้นได้แล้ว หรือนั่นจะพูดเพื่อให้เราสนุกด้วยกันเหรอ?”พวกนักเลงตรงหน้าทำท่าทางความอยากรู้อยากเห็น“ถ้าคนสวยบอกไม่ได้ ก็มาสนุกด้วยกันจะดีกว่า” นักเลงอีกคนตอบ“ใช่ ใช่ ถูกต้อง…”พวกนักเลงตรงหน้าหัวเราะโห่ร้องถูกใจ“เอาล่ะ คนสวยเรามาเริ่มกันเลยไหม?”พวกนักเลงเอื้อมมือไปที่ใบหน้าของแมนดี้ทันทีที่เขาพูดจบเพียะ!แมนดี้รู้สึกโกรธและตบหน้านักเลงพวกนั้นพวกมันตัวแข็งทื่อ พวกมันประหลาดใจที่ผู้หญิงคนนี้ที่ดูไม่มีพิษภัยจะกล้าที่จะทำรุนแรงกับพวกเขา“คนสวย กล้าตบฉันงั้นเหรอ?! บัดซบ! ตบหน้าฉันงั้นหรือ? คนสวยคิดว่าเพียงเพราะเราทำดีกับเธอนั่นจะหมายความว่าเธอเป็นคนที่น่าสนใจขนาดนั้นเลยเหรอ? นังแพศยา!”นักเลงที่ถูกตบเกรี้ยวกราดมาก เขาเสียหน้าเป็นที่สุด พวกเขาทั้งหมดใช้ชีวิตตามท้องถนน พวกเขาจะมีจิตใจที่อ่อนโยนกับผู้หญิงได้อย่างไร?นักเลงพวกนั้นเตะแมนดี้และเพื่อนของเธอจนล้มลงกับพื้นแมนดี้เจ็บปวดอย่างมาก ทั้งสามคนต่างพากันลุกขึ้นยืน แมนดี้ดูจะแย่ที่สุด
ที่ข้าง ๆ ห้องจัดงานเลี้ยงภายในฮอตสปริงวิลล่าฮาร์วีย์นั่งลงบนโซฟาอย่างสบาย ๆ ในขณะที่เลียมยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้าเขาหลังจากอยู่กับไทสันตลอดช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เลียมก็ได้รู้เกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของฮาร์วีย์ เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับฮาร์วีย์เขาทำได้เพียงแค่เชื่อฟัง ไม่มีแม้แต่คำต่อต้านที่จะพบในตัวเขาเลียมรู้ดีว่าถ้าฮาร์วีย์ทำให้เห็นถึงสิ่งที่เขาสามารถทำได้ การฆ่าเลียมนั้นก็เป็นเพียงแค่งานเล็ก ๆ น้อย ๆไทสันแสดงให้เห็นความเมตตาของฮาร์วีย์ ถ้าไม่เช่นนั้น เลียมคงลงไปนอนหลับไหลไปกับฝูงปลาใต้ทะเลไปแล้ว“ฉันได้ยินมาว่าคุณยังคงเป็นคนของตระกูลบรู๊คอยู่ ดูเหมือนว่าคุณจะทำได้ดีในเมืองนิอัมมี่นี่นะ”ฮาร์วีย์ไม่ได้มองไปที่เลียม แต่เขากลับเอาแต่เล่นโทรศัพท์เครื่องเก่าในมือหลังจากได้ยินแบบนั้น เลียมก็เริ่มสั่นอย่างกังวล“นายท่านยอร์ก นี่เป็นเพียงความสัมพันธ์ในอดีต ถ้านายท่านเห็นว่าตระกูลบรู๊คไม่คู่ควร คนของผมจะตัดสัมพันธ์กับพวกเขาตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!”“คนของนายงั้นเหรอ?”ฮาร์วีย์เงยหน้าขึ้นเผยยิ้มจาง ๆเพียะ!เลียมตบหน้าตัวเองและพูดว่า “ผมหมายถึงคนของนายท่านครับ ลิ้นผมพันกันมั่ว โ
ที่ห้องจัดงานเลี้ยง ใบหน้าของแมนดี้ปูดบวมจากการตบและปากของเธอเต็มไปด้วยเลือดสด ๆเซซิเลียและแองเจิลก็ถูกพวกนักเลงบังคับให้นั่งลงไปที่พื้นคนอื่น ๆ ตกใจ แม้ว่าพวกเขาคิดว่านีอาทำเกินไป แต่ก็ไม่มีใครที่จะพูดเรื่องนี้กับเธอ แม้แต่คนที่ชื่นชอบแมนดี้ก็ยังสั่นสะท้านกลัวจนหัวหดนีอาตอนนี้ที่บ้าคลั่งไม่สนใจใคร หากมีใครสักคนพูดขึ้นมา พวกเขาคงจะโดนลูกหลง“ไอ้ลูกเขยขยะนั่นกลับเข้ามาหรือยัง? นี่เป็นเมียของมัน! มันไม่คิดจะปกป้องเมียมันเลยหรือไง?”“ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันได้เห็นฉากนี้ ลูกเขยขยะนั่นมีเกียรติอะไรบ้าง? แม้ว่ามันจะอยู่ที่นี่ แต่จะสามารถรับมือกับสถานการณ์นี้ได้งั้นหรือ?”“เจมี่มาจากตระกูลบรู๊ค อ่า คราวนี้แมนดี้คงทำพลาดไปแล้ว”“มันจะดีมากถ้าเรื่องต่าง ๆ จบลงแบบนี้ จะเป็นอย่างไรถ้าพวกนักเลงพวกนี้…”คนอื่น ๆ ไม่สามารถทนมองได้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าดาวประจำมหาวิทยาลัยของพวกเขาจะมาถึงจุดนี้ได้ ถ้าเพียงเธอได้แต่งงานกับผู้ชายที่มีความสามารถมากกว่านี้เธอก็จะไม่ถูกรังแกเช่นนี้ในตอนนี้ในสายตาของผู้คนจำนวนมากไม่ว่าฮาร์วีย์อยู่หรือไม่ก็แตกต่าง แม้ว่าเขาจะอยู่ตรงนี้ เขาจะจัดการสิ่งที่เ
“ที่รัก…มันเป็นความผิดของผม…ผมไม่ควรออกไปข้างนอก…คุณโอเคไหม? คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?” ฮาร์วีย์ตัวสั่นขณะที่เขาพูดด้วยความเสียใจที่เขาลุกออกไปข้างนอกแมนดี้แทบจะลืมตาไม่ขึ้น เธอมองไปที่ฮาร์วีย์ที่ยืนอยู่ต่อหน้าเธอ มันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย เธอยิ้มตอบ“ที่รัก…ฉัน…ฉันไม่เป็นไร”นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอพูดแบบนั้นในรอบสามปีของการแต่งงานระหว่างทั้งสองสน แต่ฮาร์วีย์ยังไม่รู้ตัวเขาค่อย ๆ อุ้มแมนดี้ขึ้นจากพื้นดิน ใบหน้าของเขามืดมนทันทีพวกนักเลงที่จับเซซิเลีย และแองเจิลผลักพวกหล่อนออกไปเมื่อพวกเขาเห็นหนึ่งในตัวพวกมันเองถูกทำร้ายเช่นนั้น พวกมันพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์พวกนักเลงตรงหน้าหัวเราะ“ไอ้ขยะ นายยังคงปกป้องเมียนายแม้จะนายมีรูปร่างแบบนี้งั้นเหรอ? เราจะทำมันต่อหน้านาย! ฮ่า ๆ ๆ... ”นักเลงอีกคนหัวเราะอย่างเย็นชา พวกเขาเป็นลูกน้องของเลียม ไอ้ลูกเขยขยะนี่น่ะเหรอ พวกเขาไม่ชายตาแลแน่นอนฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจพวกนักเลงเลย เขาปลอบใจแมนดี้แล้วคว้าขวดเบียร์เปล่าจากโต๊ะเพล้ง!ฮาร์วีย์เหวี่ยงแขนและตีหัวนักเลงคนนั้นด้วยขวด มันเจ็บปวดอย่างมากจนนอนเป็นอัมพาตอยู่ที่พื้น“ฉัน…”นักเลงอีกคนพุ่งเข้าหาฮาร์ว
“ขยะอย่างนายมีอะไรให้ประหลาดใจริง ๆ แต่นายลืมคิดไปหรือไงว่าที่นี่มันถิ่นของใคร? นายจะไม่สามารถออกไปจากที่นี่ทั้งที่มีลมหายใจได้แน่นอน!”เจมี่ยิ้มเยาะเย้ย เขาสังเกตเห็นว่าเลียมนั่งอยู่ที่พื้นทางเข้าแต่มีใบหน้าซีดราวกับกระดาษฮาร์วีย์ปล่อยให้เซซิเลีย และแองเจิลดูแลแมนดี้ และเขาเดินตรงเข้าไปหาเจมี่ด้วยสีหน้าเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง เขาเขวี้ยงที่เขี่ยบุหรี่ใส่ใบหน้าของเจมี่พลั่ก!ใบหน้าของเจมี่ปูดบวม ฟันของเขาก็หลุดร่วงออกจากปาก“แก…แกกล้าทำร้ายฉันได้ยังไง? ลูกเขยขยะอย่างแกอยาากตายใช่ไหมฮะ?!”เจมี่กุมใบหน้าทันที เขาทั้งตกใจและประหลาดใจในเวลาเดียวกัน“แกกล้าทำร้ายผู้ชายของฉันแบบนั้นได้อย่างไร?! ไอ้ถังขยะไร้ค่า แกกล้ามาก!”นีอาพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์เหมือนคนบ้าพร้อมที่จะตบหน้าฮาร์วีย์ให้จมดินฮาร์วีย์เหวี่ยงมือขวาฟาดไปที่ใบหน้าของนีอาจนเธอล้มลงกับพื้น“ฉันไม่เคยทำร้ายผู้หญิงมาก่อน แต่ถ้าใครกล้ามาแตะต้องเมียของฉัน ฉันจำเป็นต้องฝ่าฝืนกฎนั้นของตัวเอง!”ในช่วงจังหวะนั้นเขาเตะเข้าที่กลางท้องของนีอาจนเธอกระเด็นกลิ้งไปหาเจมี่คนอื่น ๆ ต่างตกะลึง ฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่จัดการกับพวกนักเลง แต่เขายัง
ใบหน้าที่ถูกศัลยกรรมของนีอาถูกทุบตีอย่างรุนแรงและบิดเบี้ยวไปหมดเคนเดินเข้าไปหาเธอและเหลือบมองอย่างรวดเร็ว ความโกรธเริ่มก่อตัวขึ้นภายในตัวเขาเขาอยากสนุกที่บ้านของเจมี่ในคืนนี้ แต่ใครจะไปคิดว่านีอาจะกลายเป็นแบบนี้? อารมณ์ของเคนถูกพังทลายสายตาของเคนจับจ้องไปที่เจมี่ คนที่ไร้ซึ่งความสามารถคนหนึ่ง“เกิดอะไรขึ้น?” เคนถามอย่างเย็นชา“มันจบแล้ว! มันจบแล้ว! นั่นคือ เคน บรู๊ค จากตระกูลบรู๊ค!”“ฮาร์วีย์ ไอ้คนโง่! ตอนนี้เขาไม่สามารถหนีไปได้แล้ว!”“เคนเป็นคนที่มีนิสัยไม่ดีมีความคิดผิดเพี้ยนมาโดยตลอด ไม่เพียงแต่ฮาร์วีย์จะต้องเผชิญกับผลที่ตามมา แต่แมนดี้และสาว ๆ ก็ต้องแปดเปื้อนไปด้วย…”คนอื่น ๆ เนื้อตัวสั่นเทาเหมือนใบไม้บนกิ่งไม้ที่สั่นไปตามลม เคนจากตระกูลบรู๊คเป็นคนที่โหดเหี้ยม ชื่อเสียงของเขาเป็นที่รู้จักกันดี เพียงแค่เอ่ยชื่อออกมาก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คนส่วนใหญ่กลัวจนตาย ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าที่เขายืนอยู่ที่นี่ที่เต็มไปด้วยความโกรธนี้“เฮ้อ นี่คือสาเหตุที่คนอื่น ๆ ต้องเข้าใจว่าตัวเองมีความสามารถอะไร เขาควรรู้ว่าอะไรทำได้และทำไม่ได้ จริงไหม?”“ใครบอกให้เขาหยิ่งผยองอย่างนั้น? เขามีโอกาส
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข