ปากของอันธพาลคนดังกล่าวสั่นหลังจากเห็นท่าทางของแครอล ปาร์คเกอร์ หากเขาไม่ทำให้ทุกอย่างชัดเจนเขาคงไม่มีโอกาสรอดออกไปจากที่นี่เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะอุทานออกมาอย่างเงียบ ๆ ว่า “คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งดักซุ่มโจมตีเรา ทั้งยังชิงตัวผู้หญิงของนายน้อยทาเคอิไปด้วย ตอนนี้ท้าทายด้วยการเข้าไปรอพวกเราอยู่ที่ห้องรับรองหมายเลขหนึ่ง!“หมอนั่นบอกเราว่าถ้าแน่จริงก็ให้ตามเขาไปที่นั่น!"คุณคามิชิตะและคนอื่น ๆ ก็ถูกจับไปด้วยเช่นกัน! เอวของเขาน่าจะหักไปแล้ว! อาการดูไม่ดีเลย!“นายหญิง ไม่ใช่ว่าเราไร้ประโยชน์หรอกนะครับ แต่หมอนั่นมันอวดดีเหลือเกิน!“เขาดูไม่กลัวอะไรเราเลยสักนิด!”อันธพาลทั้งหลายจากแก๊งบรีวู้ดมองไปรอบ ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้นและเห็นความกลัวในดวงตาของกันและกันเกาลูนซิตี้เป็นโลกใต้ดินตั้งแต่สมัยโบราณ ที่นี่มีคนชั่วแฝงอยู่ทุกมุมถนนแก๊งบรีวู้ดมีชื่อเสียงอยู่แถวนี้ นอกจากพวกไม่มีสมองแล้วใครจะกล้าต่อกรกับเขา?คามิชิตะ แขกคนสำคัญที่สุดของแก๊งบรีวู้ดถึงกับเอวหัก! คนที่ทำเรื่องแบบนี้คงอยากจะตายมากสินะ!ใครก็ตามที่ทำเช่นนั้นก็มีโอกาสสูงที่จะถูกไล่ล่าไปจนสุดข
“แล้วนี่เรากำลังเจอกับใคร?“ใครบางคนจากตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกง?“หรือตระกูลแฮมิลตัน?“บางทีอาจจะเป็นแก๊งหนานหยาง?”แครอล ปาร์คเกอร์ระบุกองกำลังสองสามชื่อที่สามารถท้าทายแก๊งบรีวู้ดได้อย่างใจเย็น หากเธอต่อสู้กับคนเหล่านั้น เธอจะต้องจัดการกับสถานการณ์อย่างระมัดระวังแต่ถ้าเป็นคนอื่น แครอลมั่นใจว่าเธอสามารถเอาชนะศัตรูของเธอได้ไม่ว่าศัตรูของเธอจะมีภูมิหลังแบบไหนก็ตามดวงตาของพวกอันธพาลเป็นประกายหลังจากไตร่ตรองเกี่ยวกับสถานการณ์“นายหญิง ดูเหมือนว่าคนคนนั้นจะไม่ได้มาจากฮ่องกงหรือลาสเวกัส เขาต้องมาจากประเทศ H!“แต่เขาต้องมีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่พอจะทำตัวเย่อหยิ่งในถิ่นของเราแบบนี้!“ไม่ว่าจะยังไง ไก่อ่อนก็ไม่กล้าทำอะไรแบบนี้หรอก!“เขามาจากประเทศ H?”แครอลหัวเราะเบา ๆ ในขณะที่ความรังเกียจฉายผ่านดวงตา“ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งหรือมีภูมิหลังที่ทรงพลังเพียงใด เขาก็ไม่มีอำนาจในฮ่องกงหรือลาสเวกัส!“เมื่อมาอยู่ในถิ่นของเราแบบนี้เขาก็ทำได้แค่ต้องคุกเข่าให้...“ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร!“แม้แต่คนที่มาจากสิบตระกูลอันดับแรกก็ยังต้องให้ความเคารพแก๊งบรีวู้ด แล้วคนอื่นจะเหลือเหรอ!”จากนั้นแครอลก็หยิบตราทอ
สุนัขดำพ่นควันออกมา หลังจากเดินไปข้างหน้าในขณะที่จ้องไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กซึ่งกำลังดื่มชาในมือคามิชิตะนอนอยู่บนพื้นราวกับสัตว์เลี้ยงที่ตายไปแล้วเบื้องหน้าฮาร์วีย์ ร่างกายของเขากระตุกเป็นระยะหลังจากที่ฮาร์วีย์ดื่มชาจนหมดถ้วย เขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่สุนัขดำ“นายเป็นลูกสมุนของแก๊งบรีวู้ดเหรอ?” เขาถามอย่างใจเย็น"โอ้! รู้ด้วยหรอว่าฉันเป็นใคร?” สุนัขดำอุทานด้วยน้ำเสียงที่ประหลาดใจในขณะที่ไปหน้ายังคงมีรอยยิ้มที่น่าสมเพชปรากฏอยู่“ในเมื่อแกรู้ว่าเรามาจากแก๊งบรีวู้ด แล้วทำไมถึงกล้ามาอวดดีต่อหน้าเราแบบนี้?!“แกคงมีภูมิหลังไม่ธรรมดาสินะ!“แกก็คงแข็งแกร่งไม่แพ้เราหรอกฉันพนันได้เลย!"มาสิ มา บอกฉันเรื่องกองกำลังที่คอยหนุนหลังแกอยู่มาหน่อยสิ ฉันอยากจะรู้จริง ๆ ว่าจะทำให้ฉันตกใจได้หรือเปล่า!“เพราะถ้าไม่อย่างนั้น แกก็ไม่มีสิทธิ์จะกล้าออกไปจากที่นี่ทั้งที่ยังมีลมหายใจอยู่!”สุนัขดำแสดงท่าทางระหว่างคำพูดของเขา นักเลงของแก๊งบรีวู้ดเดินไปข้างหน้าพร้อมกับหัวเราะเบา ๆเป็นที่แน่ชัดว่าพวกเขาไม่เชื่อว่าฮาร์วีย์จะสามารถต่อกรกับแก๊งบรีวู้ดได้“คนจากแก๊งบรีวู้ดอย่างพวกนายนี่น่าสนใจจริง ๆ ไม่อยาก
นักสู้จากแก๊งบรีวู้ดตกใจเป็นอย่างมากหลังจากเห็นภาพนี้ ทันใดนั้นพวกเขาก็อ่อนแรงลงอย่างมากสาวบางคนถึงกับตบหน้าตัวเองตามสัญชาตญาณเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ฝันไป!'มีคนหักตราไฮดราอันยิ่งใหญ่และทรงพลังออกเป็นสองส่วน'ในขณะนี้ ผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังจะคุ้มคลั่งแล้ว“ไอ้เวรนี่! แกคิดว่าแกเป็นใคร?!"“รู้ไหมว่าเพิ่งทำอะไรลงไป!”“แกอยากจะตายมากสินะ!”เมื่อสุนัขดำกลับมารู้สึกตัว เหงื่อเย็นก็ไหลลงมาตามแผ่นหลังขณะที่เขาระเบิดความโกรธออกมาเขาเพิ่งเห็นคนหักป้ายต่อหน้าต่อตาเขา ถ้าวันนี้ฮาร์วีย์ ยอร์กรอดไปได้ เขาจะเป็นฝ่ายถูกฆ่าทิ้งหากกลับไปหาแครอล ปาร์คเกอร์“ฉันน่ะเหรอที่อยากจะตาย?”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ ในขณะที่เต็มไปด้วยความสนใจ“ฉันว่านายต่างหากที่อยากจะตายอยู่ที่นี่“นายคิดจะทำให้ฉันยอมคุกเข่าด้วยตราโง่ ๆ เหรอ?“คนจากแก๊งบรีวู้ดอย่างนายนี่โง่จริง ๆ หรือแกล้งโง่กันแน่?“นายคิดว่าตัวเองเป็นราชาหรืออะไรทำนองนั้นหรือไง?“ฝากคำพูดไปบอกกับแครอลด้วย ไม่ใช่แค่ตราไฮดรานี้เท่านั้น ต่อให้หัวหน้าแก๊งของพวกนายมาที่นี่ฉันก็ไม่กลัวหรอก!“ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!”ด้วยการเหวี่ยงมือขวาของฮาร์วีย์ตราสั
ปัง!เอ็ดวิน เมนโดซาก้าวไปข้างหน้าและเหยียบหัวของสุนัขดำเอาไว้“คุณยอร์กอนุญาตให้แกออกไปได้แล้วงั้นเหรอ?” เอ็ดวินอุทานอย่างใจเย็นเห็นได้ชัดว่าในสายตาของเอ็ดวิน หากคนพวกนั้นคิดจะต่อกรกับฮาร์วีย์ ยอร์ก พวกเขาจะต้องประสบกับความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ไม่มีใครเข้านอกออกในได้ตามอำเภอใจสุนัขดำยังคงดิ้นรนอยู่บนพื้นในขณะที่หัวของเขาปักแน่นอยู่กับพื้น เขาพยายามเงยหน้าขึ้นเพื่อจ้องมองฮาร์วีย์ในขณะที่ตะโกนใส่อีกฝ่าย“กล้าดียังไงมาทำร้ายฉัน ไอ้เด็กเมื่อวานซืน!“แกไม่รู้หรอกว่าฉันมาจากแก๊งบรีวู้ด?!“แกไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นลูกน้องที่แครอล ปาร์คเกอร์ไว้ใจที่สุด!“แกเคยคิดไหมว่าการไม่เคารพและทำร้ายฉันแบบนี้จะเกิดอะไรตามมา!”ฮาร์วีย์ยืนขึ้นและเดินไปหาสุนัขดำพร้อมกับแสดงความสนใจ"มีสมองหรือเปล่า? ช่วยใช้สมองสักหน่อยได้ไหม?“มาถึงขั้นนี้แล้วยังทำตัวอวดดีอีกเหรอ?“ฉันทำให้คนของนายพิการไปตั้งเท่าไหร่แล้ว นายยังกล้าถามฉันอีกเหรอ?"อะไรนะ? ถ้าฉันไม่รีบฆ่านายเสียตั้งแต่ตอนนี้ ก็เท่ากับว่าฉันไม่เคารพแก๊งนายใช่ไหม”“ฉันเคยประสบพบเจอกับผู้คนในฮ่องกงและลาสเวกัสมามากมายตลอดชีวิตการทำงานของฉัน แกเป็นคนแรกท
ยอดฝีมือของแก๊งบรีวู้ดหลายสิบคนก้าวออกมาในขณะที่เหล่ไปทางฮาร์วีย์ ยอร์กซึ่งกำลังนั่งจิบชาของเขาหากสายตาสามารถฆ่าคนได้ ฮาร์วีย์คงตายไปแล้วเป็นพัน ๆ ครั้งแครอล ปาร์คเกอร์ดูไม่แยแสอะไรเมื่อเธอส่งสัญญาณมือ ชนชั้นสูงของแก๊งบรีวู้ดก็นิ่งสงบในทันทีเมื่อพิจารณาจากสิ่งนี้ ก็เพียงพอแล้วที่จะชี้ให้เห็นถึงชื่อเสียงของแครอลในแก๊งบรีวู้ดและอำนาจที่เธอกุมอยู่เหนือลูกน้องของตัวเองแครอลก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวและหยิบตราไฮดราทั้งสองส่วนขึ้นมาหลังจากใช้เวลากับตราในมือของเธอแล้วเธอก็เหล่ไปที่ฮาร์วีย์ก่อนที่จะยิ้มจาง ๆ“นายเป็นคนหักตราไฮดราจนขาดครึ่งงั้นเหรอ?”รอยยิ้มของแครอลค่อนข้างดึงดูดใจ แต่จิตสังหารนั้นเร้นกายอยู่ลึกลงไปในความงามของเธอ“ถูกต้อง” ฮาร์วีย์ตอบสั้น ๆ“มันคงเป็นของปลอมล่ะสิ? ถึงได้ถูกหักครึ่งง่าย ๆ แบบนี้ เธอควรจะขอบคุณฉันนะที่ช่วยตรวจสอบให้!“เอาแบบนี้ดีไหม? คุกเข่าอ้อนวอนต่อหน้าฉันสามครั้งก็พอ ไม่ต้องพิธีรีตองอะไรมากนักหรอก”น้ำเสียงของฮาร์วีย์ฟังดูสงบ แต่ในคำพูดเหล่านั้นยังสัมผัสได้ถึงความเย่อหยิ่งอย่างที่สุดด้วยเช่นกัน ชนชั้นสูงของแก๊งบรีวู้ดต่างก็โกรธเขาไม่น้อยไปกว่า
“น่าเสียดายที่ฉันไม่สนใจที่จะตอบคำถามของเธอหรอกนะ”ฮาร์วีย์ ยอร์กจิบชาของเขาอย่างไม่ตั้งใจในขณะที่เขายื่นถ้วยชาให้เอ็ดวิน เมนโดซาด้วย“ฉันก็แค่อยากรู้ว่าเธอจะอธิบายเรื่องที่วางยาเพื่อนฉันยังไงก็เท่านั้น“จะยอมคุกเข่าขอโทษ หรืออยากตายกันแน่ล่ะ?”"คุกเข่า?"ตาย?"แครอล ปาร์คเกอร์ยิ้มหวานในขณะที่มองลงมาที่ฮาร์วีย์และพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่น“เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าเด็กน้อย?“ใครวางยาเพื่อนของนายกัน?“การที่นายน้อยทาเคอิสนใจผู้หญิงของนายคือเป็นเกียรติอย่างสูงต่างหากล่ะ!“ผู้หญิงคนนี้ได้รับพรจากพระเจ้าเชียวนะ! เข้าใจหรือเปล่า?!“นายควรจะขอบคุณนายน้อยทาเคอิที่ได้มอบโอกาสให้เธอได้รับใช้เขา! นายควรก้มหัวขอบคุณเขาด้วยความจริงใจต่างหาก!“นั่นคือสิ่งที่ควรทำ!“นายไม่ควรทำตัวเหมือนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแบบนี้ เข้าใจไหม?"แครอลมองไปรอบ ๆ หลังจากที่เธอพูดจบ"จริงสิ ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน?“พาเธอมา หลังจากที่ฉันหักแขนขาของนายแล้ว ฉันจะให้เธอมารับใช้นายน้อยทาเคอิต่อหน้านาย“นั่นคงจะเป็นภาพที่น่าดูมากทีเดียว”หลังจากได้ยินประโยคนั้น ฮาร์วีย์หรี่ตามองนาโอโตะ ทาเคอิหลังจากได้ยินเรื่อ
พ่อบ้านอาวุโสซุมโม่เดินไปข้างหน้าอย่างเฉยเมยก่อนที่จะเหล่ไปที่แครอล ปาร์คเกอร์"คุณปาร์คเกอร์ คุณจะต้องให้คำชี้แจงที่เป็นธรรมแก่ตระกูลแฮมิลตันเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้“ไม่อย่างนั้น เราไม่รังเกียจที่จะก่อสงครามกับแก๊งบรีวู้ด”นาโอโตะ ทาเคอิเดินเข้าไปหาแครอลและกระซิบถามเงียบ ๆ ว่า “คุณปาร์คเกอร์ ผู้หญิงคนนี้มีสถานะพิเศษงั้นเหรอ?”"พิเศษ?"รอยยิ้มลึกซึ้งเผยออกมาจากมุมปากของแครอล“แน่นอนว่าใช่ เธอเป็นสมาชิกของตระกูลแฮมิลตัน”'บุตรสาวจากตระกูลแฮมิลตัน?!'นอกจะได้ยินคำพูดนั้นนาโอโตะก็ไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด เขากลับรู้สึกเบิกบานใจแทนในขณะนี้ เขาต้องการที่จะกระโจนใส่ซีน่า แฮมิลตันและกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว"คุณหนูแฮมิลตัน พ่อบ้านซุมโม่ ทั้งหมดนี้เป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิด”แครอลเหล่ไปที่ซีน่าและพ่อบ้านอาวุโสซุมโม่ที่ดูมุ่งร้ายในขณะที่ฉีกยิ้มจาง ๆ“นายน้อยทาเคอิดื่มมากเกินไปหลังจากได้เห็นรูปลักษณ์ที่สวยงามของซีน่าเขาจะอดไม่ได้ที่จะชื่นชม “ลูกน้องของเขาก็แค่เข้าใจอะไรผิดไป“ไม่คิดเลยว่าทุกอย่างจะกลับกลายเป็นแบบนี้! ช่างโชคร้ายเสียจริง!“แต่การที่คุณคามิชิตะเอวหักและอาการบาดเจ็บของคนอื
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข