การจ้องมองของฮาร์วีย์เต็มไปด้วยความนึกสนุก เขาหรี่ตาและถามจอนอย่างไม่แน่ใจ “แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับเงินยูโรในกระเป๋าใบสุดท้ายล่ะ?”ตามอัตราแลกเปลี่ยนมูลค่าเงินของกระเป๋าเดินทางที่เป็นเงินยูโรควรจะสูงที่สุด ดังนั้นคำขอต่อไปต้องเป็นคำขอที่สำคัญที่สุดเป็นแน่"วิเศษไปเลยนายนี่เป็นคนฉลาดมากจริง ๆ!”ความชื่นชมถูกเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของจอน เขาสนใจไหวพริบและความเฉลียวฉลาดของฮาร์วีย์จอนโบกมือ พลิกกระเป๋าเดินทางทันที แล้วปล่อยให้ธนบัตรกองพะเนินเป็นเนิน “นี่คือการซื้อวิชาลับที่นายเคยใช้เพื่อปราบปรามวิญญาณชั่วร้ายเมื่อครู่ รวมทั้งจ้างให้นายทำงานในสถาบันเซอร์เรย์…”“สิบล้านยูโรเพื่อซื้อวิชาลับของผม? ไม่เพียงเท่านั้น คุณยังต้องการให้ผมไปทำงานให้คุณไปตลอดชีวิตด้วยงั้นหรือ?”เมื่อได้ยินสิ่งที่จอนพูด ฮาร์วีย์ก็ส่งยิ้มแกน ๆ มาให้เขา ซึ่งแทบจะเรียกว่ายิ้มไม่ได้เลยความเย้ยหยันเพิ่มขึ้นในสายตาของเขา เขาพูดต่อด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันเล็กน้อย “พระเจ้า! คุณนี่มันเจ้าแผนการจริง ๆ เลยนะ อาจารย์เซอร์เรย์“คุณไม่กลัวหรือว่าแผนของคุณอาจจะสมบูรณ์แบบเกินไปและต้องจบลงด้วยการฆ่าตัวเอง?”หญิงงามที่อยู่ข้างจอนขมวดคิ
“สำหรับปรมาจารย์ฮวงจุ้ยแล้ว ไม่อาจมีปรมาจารย์ฮวงจุ้ยคนไหนแข็งแกร่งกว่าตัวเขาเองได้“เพราะมันจะส่งผลต่อสถานะของเขาเท่านั้น“คุณดูจริงใจมากในตอนที่พยายามจะดึงให้ผมเข้าไปร่วมด้วย แต่ผมมั่นใจว่าคุณจะฆ่าผมทันทีเมื่อคุณพบว่าการตายของผมจะเป็นประโยชน์ต่อคุณมากกว่า ผมพูดผิดหรือเปล่า?”จอนนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะฉลาดหลักแหลมและมองการณ์ไกลถึงเพียงนี้...อย่างไรก็ตาม เขาไม่แสดงอาการประหลาดใจและยิ้มอีกครั้ง เขาตบไหล่ฮาร์วีย์อย่างเอ็นดูและพูดอย่างภาคภูมิว่า “ฮาร์วีย์นะ ฮาร์วีย์ สิ่งที่นายคาดเดาฟังดูไม่เข้าท่าเลย คำพูดของนายกำลังใส่ร้ายฉันอยู่นะ!“ฉันยอมรับว่าฉันรักชื่อเสียงและเงินทอง แต่ฉันก็รู้ว่าอะไรทำได้และทำไม่ได้!“ฉันไม่ชอบเอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับเรื่องน่ากลัวน่ากลัวอย่างการฆ่าคนเพื่อเงินเพียงเล็กน้อยหรอก ฉันดูเหมือนคนที่กล้าจะทำอะไรแบบนั้นหรือไง“นายยังเด็กมากนะ แต่ทำไมถึงมีความคิดในแง่ลบได้ถึงขนาดนั้น”จากนั้นจอนก็ถอยกลับไปนั่งและจิบชา เขายังคงยิ้มอย่างเป็นมิตร “ลองคิดดูสิ ถ้าฉันร้ายกาจจริงอย่างที่นายว่า ทำไมฉันต้องมอบเงินให้นายตั้งแต่แรกด้วย? ทำไม
“แล้วไง?”ฮาร์วีย์ยังคงไม่หวั่นไหว ใบหน้าของเขาไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ“ขออภัย แต่ผมยังต้องไปที่ห้องโถงบรรพบุรุษเพื่อดูว่าผมจะสามารถช่วยราชาแห่งการพนันได้หรือไม่“ถ้าผมช่วยเขาได้ ผมเชื่อว่าเขาจะตอบแทนผมได้มากกว่าที่คุณเสนอมาเป็นพันเท่า”ฮาร์วีย์มองธนบัตรสีเขียวที่กระจัดกระจายบนพื้นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะจากไป“เฮ้อ…”จอนหยิบซิการ์ออกมาจุด เขาพ่นควันออกมาขณะที่มองตามหลังฮาร์วีย์“ฉันให้เกียรตินายและเรียกนายด้วยชื่อจริงเวลาที่คุยกับนายเลยนะหนุ่มน้อย“แต่นายก็ยังหยิ่งผยองเพียงเพราะนายยังเด็กและกระฉับกระเฉง“นายกำลังบีบให้ฉันไม่มีทางเลือก!“ฉันจะสั่งสอนนาย!“ฉันจะทำให้นายรู้ว่าการมีเรื่องกับคนที่อยู่เหนือตัวเองมันเป็นยังไง!”ท่าทางใจดีและอ่อนโยนของจอนหายไปทันทีบรรยากาศเต็มไปด้วยความดุร้ายและหยิ่งยโสของชนชั้นสูงที่ถูกปฏิเสธฮาร์วีย์หันกลับไปและหรี่ตามองจอนด้วยความอยากรู้อยากเห็น“แหม ๆ คุณจะสู้กับผมเหรอท่านเซอร์เรย์?”“เปล่า ฉันแค่จะสั่งสอนนายนิดหน่อยเพื่อที่นายจะได้รู้จักขีดจำกัดของตัวเอง”จอนโบกมือให้หญิงงามที่อยู่เคียงข้างเขาอย่างเงียบ ๆ มาตลอดเวลา “เนลล่า ให้ฮาร์วีย์อยู่ต่อเพ
ปัง!แต่เนลล่าไม่มีโอกาสได้ฟันฮาร์วีย์ด้วยดาบของเธอ ก่อนที่เธอจะทันได้พยายามอีกครั้ง ฮาร์วีย์ก็ยกขาของเขาและเตะเธออย่างแรงไปแล้วเธอปลิวไปอีกครั้งและลงเอยด้วยการกระแทกเข้าที่ชั้นไม้ราคาแพงด้านหลังเธอ แรงกระแทกรุนแรงมากจนเธอบาดเจ็บสาหัสและไม่สามารถแม้แต่จะรวบรวมเรี่ยวแรงที่จะลุกกลับขึ้นมาได้ในเวลาเดียวกันดาบไม้ท้อในมือของเธอก็หักครึ่งเนลล่าจ้องดาบที่หักด้วยความเหลือเชื่อ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวังฮาร์วีย์ไม่สนใจแต่อย่างใด เขาเดินผ่านประตูออกไปอย่างเมินเฉยราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นในไม่ช้าเขาก็เจอกับคนกลุ่มเล็ก ๆ และเห็นจอน ซึ่งกำลังถือแผ่นฮวงจุ้ย ฮาร์วีย์เดินไปหาชายคนนั้นและยืนกอดอกต่อหน้าเขาเขารวดเร็วมากจนคนของสถาบันเซอร์เรย์ไม่ทันได้รู้ตัวเมื่อพวกเขารู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น ฮาร์วีย์ก็ได้ขวางทางของจอนเอาไว้แล้วจอนชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นฮาร์วีย์ยืนอยู่ตรงหน้าเขา“อภัยให้ผมด้วยอาจารย์เซอร์เรย์”ฮาร์วีย์เหวี่ยงมือของเขาไปที่ลูกศิษย์คนหนึ่งซึ่งกำลังสนทนากับจอน ทำให้ลูกศิษย์คนนั้นกระเด็นออกไปหลังจากนั้นฮาร์วีย์ก็ยิ้มให้จอนอย่างอบอุ่น“โลกกลมจังเลยนะอาจารย์เซอร์เ
บรรยากาศเบื้องหน้าเยือกเย็นกว่าสิ่งใด...มันเย็นจัดจนดูเหมือนห้องนั้นทำจากน้ำแข็งจนใคร ๆ ก็จะต้องสั่นด้วยความหนาวรอบ ๆ ฮาร์วีย์มีผู้คนจำนวนมากนอนอยู่บนพื้นพวกเขาต่างใกล้ตาย พวกเขาดูน่าสมเพชและหมดสภาพอย่างยิ่ง แต่ทุกคนต่างก็ยังคงพยายามเกาะติดกับชีวิตอันเป็นที่รักของพวกเขาอย่างดื้อรั้นฮาร์วีย์หรี่ตาขณะที่พิจารณาพวกเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะพยายามดิ้นรนคลานออกจากห้องโถงบรรพบุรุษ แต่ทุกคนต่างถูกรั้งเอาไว้เมื่อห่างจากทางออกเพียงก้าวเดียวขณะที่ฮาร์วีย์กำลังจมอยู่กับการสำรวจสถานการณ์และพยายามค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงที่แผ่วเบาก็เรียกเขาจากที่ไกลออกไป“นายน้อยยอร์ก…”ฮาร์วีย์หันไปมองที่มุมห้องทันที ฟาเบียนนอนอยู่ข้างกำแพงอย่างหมดสภาพ รอบตัวเขามีศพหลายราย หลายรายดูเหมือนจะถูกยิงตายฮาร์วีย์เดินเข้าไปถามเบา ๆ “เกิดอะไรขึ้นคุณแฮมิลตัน?”ฟาเบียนไอเป็นเลือดก่อนจะตอบอย่างอ่อนแรงว่า “ผมไว้ใจงูพิษ ผมมาที่นี่เพราะคิดว่าจอนจะสามารถจัดการกับปัญหานี้ได้“แต่เขาหาข้ออ้างที่จะหลบหนีหลังจากที่ร่ายมนต์แล้ว หลังจากที่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ”“กำแพงผีเหรอ?” ฮาร์วีย์ถามด้วยความสงสัยเขารู้สึก
ฮาร์วีย์กำลังต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่สวนหลังบ้านการเคลื่อนไหวของฮาร์วีย์รวดเร็วดังสายฟ้าแลบ เพียงหมัดเดียว คู่ต่อสู้ของเขาล้มลงกับพื้นทันทีและปล่อยเสียงโหยหวนด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับใบหน้าที่บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดอย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์ไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น เขาก้าวเท้าไปข้างหน้าและบดขยี้ขาของชายคนนั้นทันทีจนเกิดเสียงดังแคร๊ก!เสียงกระดูกแตกดังก้องไปทั่ว“อ้าก!”คู่ต่อสู้ของเขาร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดอีกครั้งก่อนที่จะเผยโฉมหน้าในที่สุดเขาเป็นชายผิวคล้ำในชุดจากนันยาง ใบหน้าของเขาเหมือนลิงและมีกลิ่นเหม็นเน่าเหม็นโชยออกมาจากร่างกายของเขาเขาพยายามดิ้นให้หลุดจากเงื้อมมือของฮาร์วีย์ ในขณะเดียวกันก็กรีดร้องเป็นภาษาจีนที่ไม่ชัด“บัดซบ! ไปตายซะ!“ไอ้กระจอก! กล้าดียังไงมายุ่งเรื่องของฉัน?!“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันจะสาปแช่งทั้งตระกูลแก!”แม้จะพ่ายแพ้ให้กับฮาร์วีย์ แต่ชายชาวนันยางยังคงหยิ่งยโสและดุร้ายและไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้แคร๊ก!ฮาร์วีย์ไม่สนใจคำพูดของชายคนนั้นและหักขาอีกข้างของเขา“อ้าาาาาา!”ชายชาวนันยางร้องลั่นอีกครั้ง ความเจ็บปวดของเขารุนแรงจนเขาชักและกลิ้งไ
ฮาร์วีย์มองตาฟาเบียนด้วยความตะลึง‘เหี้ยมโหดมาก!’ด้านที่ไร้ความปรานีของสุนัขจิ้งจอกชราที่ดูอ่อนโยนนี้เป็นสิ่งที่ฮาร์วีย์ไม่เคยคาดคิดมาก่อนอย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์เข้าใจว่าการที่ฟาเบียนเหนี่ยวไกปืนไม่ใช่เพราะเขาขาดความเห็นอกเห็นใจ แต่เพื่อแสดงความจงรักภักดีต่อฮาร์วีย์การฆ่าลูกปลาตัวเล็ก ๆ อย่างแบรนดอนไม่ได้มีค่ามากมายในสายตาของฮาร์วีย์ แต่ความเด็ดขาดของฟาเบียนได้สร้างความพึงพอใจให้กับฮาร์วีย์มากทีเดียว“ไม่เลว”ฮาร์วีย์ตบไหล่ของฟาเบียนด้วยความชื่นชม“ในเมื่อคุณจริงใจขนาดนี้ ผมก็จะทำเช่นเดียวกัน“เผาห้องโถงบรรพบุรุษก่อนรุ่งสางซะ แล้วก็เรียกรถขุดมาที่นี่ หลังจากนั้นผมจะแก้ไขปัญหาทั้งหมดของคุณเอง”ฟาเบียนตกตะลึงและตัวแข็งทื่อด้วยความกลัว หากเขาไม่ทำอย่างที่ทำไป หรือหากเขาหักหลังฮาร์วีย์เพราะความกลัว เขาคงจะตายโดยไม่รู้สาเหตุด้วยซ้ำฟาเบียนกลืนน้ำลายเต็มปากและพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น“ผมจะเชื่อฟังคุณ นายน้อยยอร์ก”ในขณะนี้เขาเชื่อมั่นในตัวฮาร์วีย์อย่างเต็มที่ในไม่ช้าฟาเบียนก็รวบรวมคนเพื่อเผาห้องโถงบรรพบุรุษ ทั่วทั้งสถานที่ลุกเป็นไฟในทันทีในเวลาเดียวกันเขาก็เรียกรถขุดมาฮาร
ฮาร์วีย์ไม่ได้มีความตั้งใจที่จะอยู่ในคฤหาสน์แฮมิลตันต่อหลังจากที่เขาจัดการกับปัญหาวิญญาณของพวกเขาเสร็จแล้วฮาร์วีย์ไม่จำเป็นต้องวางแผนอะไรพิเศษเพื่อจัดการกับจอน สการ์เลตต์ หรือลูกน้องของพวกเขา ด้วยวิธีการทำงานของฟาเบียน ฮาร์วีย์มั่นใจว่าฟาเบียนจะทำให้พวกเขาทั้งหมดได้รับการตอบแทนอย่างสาสมนอกจากนี้ฮาร์วีย์ยังรู้แล้วว่าทั้งจอนและสการ์เลตต์ทำงานให้กับวินซ์ไม่ว่าจอนและสการ์เลตต์จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือถูกฟาเบียนฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม ทั้งคู่จะกลายเป็นขวากหนามที่ทำลายความสัมพันธ์ของวินซ์กับตระกูลแฮมิลตันฮาร์วีย์ไม่มีความตั้งใจที่จะจัดการกับหนามนั่นเอง แต่เขาต้องการให้ทั้งคู่เจ็บปวดอย่างที่สุด…ฮาร์วีย์ออกจากที่คฤหาสน์แฮมิลตันเกือบเที่ยงวันโยอาน่าจอดเฟอร์รารี่ 488 ของเธอหน้าคฤหาสน์แฮมิลตัน เมื่อเธอไม่เห็นฮาร์วีย์ เธอก็รออย่างอดทนถึงตอนนี้พลังหยินทั้งหมดที่ปกคลุมสถานที่ได้หายไปแล้ว ตอนนี้ทั้งสถานที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาเหมือนกับคฤหาสน์ที่แท้จริงโยอาน่าสำรวจคฤหาสน์ข้างหน้า เธอดูสวยกว่าปกติด้วยการตั้งใจแต่งตัวให้สวยขึ้น เมื่อเธอเห็นฮาร์วีย์ เธอก็ยิ้มให้เขาอย่างเขินอาย“คุณนี่น่าประ
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข