“ไม่เลว การชกของดาริโอมีระดับเทียบเท่าแชมป์โลกมวยสากล” เชนลูบเคราของเขา “แรงที่เหวี่ยงหมัดออกไปคงมีน้ำหนักประมาณหนึ่งพันปอนด์”“คุณมีแววตาที่เฉียบคมจริง ๆ มิสเตอร์ไนส์เวลล์” เลียมพูดกล่าวอย่างเยาะเย้ย “หมัดของเขาสามารถทำให้คนทั่ว ๆ ไปกระดูกหักได้อย่างง่ายดาย พวกเขาต้องนอนโรงพยาบาลครึ่งเดือน! ไ้อ้สวะคนนี้ช่างกล้าที่ไปท้าทายและใช้แขนปกป้องการโจมตีของดาริโอ ถ้าผมพูดไม่ผิดตอนนี้แขนทั้งสองข้างของเขาคงจะหักแหลกละเอียดไปแล้ว!”เลียมมั่นใจ แต่ในวินาทีถัดมาสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป ฮาร์วีย์ค่อย ๆ คลี่กางแขนแขนของเขาออก แม้ว่าเขาจะมีอาการเนื้อตัวสั่น แต่ก็เห็นได้ชัดว่าแขนของเขาไม่ได้หักใบหน้าของเลียมเปลี่ยนสี ริมฝีปากของเผยอค้างพร้อมขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงดในสภาพที่ฮาร์วีย์ได้รับบาดเจ็บใด ๆ เชนพูดอย่างเฉยชาว่า “มิสเตอร์สโตน ดูเหมือนว่าคุณจะคิดผิด ผู้ชายคนนี้เกินความคาดหมายของเราทั้งคู่จริง ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะตั้งรับต่อแรงหมัดของดาริโอนั้นได้อย่าง นั่นเป็นทักษะที่ดีทีเดียว”เลียมกัดฟันกรอด “แม้ว่าเขาจะสามารถตั้งรับการโจมตีนั้นได้ แต่ตอนนี้เขาก็คงเสียพละกำลังไปมากอย่างแน่นอน…”“อาจจะเป็นแบบนั้
“คุณแพ้แล้ว” ฮาร์วีย์พูดอย่างธรรมดา แม้ว่าดาริโอจะไม่กระเด็นออกไปและยังมีสติอยู่ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นผู้แพ้ในการต่อสู้ครั้งนี้การเคลื่อนไหวที่แข็งแกร่งที่สุดของดาริโอยังไม่สามารถทำให้ฮาร์วีย์ถอยหลังได้แม้แต่ครึ่งก้าวในขณะที่การโจมตีของฮาร์วีย์ทำให้ดาริโอต้องถอยหลังไปสามก้าว ความแตกต่างของทักษะนั้นเห็นชัดดาริโอตกอยู่ในสถานการณ์ที่ย่ำแย่ เขาหันไปพูดกับผู้ตัดสินทันทีว่า “ฉันแพ้แล้ว ฉันจะไม่รับเงินสำหรับการแข่งขันครั้งนี้”กรรมการหน้าซีดเหมือนคนตาย ดาริโอเพิ่งยอมรับความพ่ายแพ้ของเขาใช่หรือไม่? ในโรงยิมทั้งหมดมีใครอีกที่สามารถต่อกรกกับไอ้สวะนั่น คนนั้นที่สามารถขัดขวางเพื่อหยุดยั้งความโกลาหลได้?ใบหน้าของฮาร์วีย์ดูผ่อนคลาย เขาจับลูบคลำมือเขาแล้วพูดว่า “คุณมีคนที่แข็งแกร่งกว่าเขาอีกไหม? ถ้าไม่มีบอกเลียม สโตนให้มาหาผม”“ทำไมคุณ…!” หางตาของกรรมการกระตุก ไอ้สารเลวคนนี้ทำตัวอวดดีเกินไป อย่างไรก็ตามเขาก็มีวิธีการที่หยิ่งผยองตอบกลับเช่นกันพรึบ!ในห้องวีไอพีเลียมลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว แก้วคริสตัลในมือของเขาบีบจนแตกออกเป็นชิ้น ๆ และเลือดสดไหลออกมาจากฝ่ามือของเขา เขาไม่ได้สังเกตเห็นมันเพรา
เลียม สโตน โบกมือเป็นสัญญาณ ชายคนหนึ่งของเขาที่ถือท่อนเหล็กอยู่ข้างหลังเขาพูด “เจ้านายครับ เคยมีคนมาที่ยิมชกมวยของเราด้วยการชนะติดต่อกันสิบครั้ง เขาคิดว่าเขาจะได้รับเงินมหาศาล แต่เขาไม่เข้าใจหลักการพื้นฐานอย่างหนึ่ง หลักการนั้นคือการใช้สองมือเพื่อเอาชนะสี่มือนั้นเป็นเรื่องยาก ผู้ชนะที่ไม่สามารถจัดการพวกเราทุกคนได้และถูกทุบตีจนเละ และนั่นเขารู้แล้วว่าเขา ‘ยอดเยี่ยม’ แค่ไหน!”“คุณได้ยินแล้วใช่ไหม? ผมยอมรับว่าคุณค่อนข้างมีทักษะที่สามารถทำให้ดาริโอ มัวร์ ล่าถอยได้ คุณยังยอดเยี่ยมมากเพราะคุณสามารถทำให้ไทสันยืนอยู่ข้างหลังคุณได้” เลียมหัวเราะอย่างเย็นชา “ปัญหาคือตอนนี้คุณทั้งคู่อยู่ในอาณาเขตของผม นี่เป็นเวลาที่จะอวดดีอยู่อีกงั้นเหรอ?”ฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะโพร่งถามตรง ๆ ว่า “ผมได้ยินมาว่าคุณให้การสนับสนุนครอบครัวบรู๊คและทำให้ชีวิตเราเกิดความยากลำบาก?”เลียมขมวดคิ้ว เขาหัวเราะเบา ๆ “พี่ชาย คุณจำเป็นต้องเริ่มสงครามครั้งใหญ่เพียงเพื่อประโยชน์ของลูกน้องสองคนงั้นหรือ? ไป เอาเงินมา มาจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้พวกเขากัน”"ครับ เจ้านาย!" ลูกน้องคนหนึ่งของเขานำกระเป๋าเงินสองใบออกมาและเปิดมันต่อหน้าเลีย
เลียมปรบมือส่งสัญญาณ ทีวีในห้องโถงแข่งขันเปิดขึ้นและฉายภาพเชนและโรซาลีที่ทั้งคู่ผูกติดกับเก้าอี้ ไม่ได้ยินเสียงของเชนแต่ศีรษะของเขาก็มีเลือดไหลออกมาอย่างมาก ดูเหมือนว่าเขาจะโดนลูกน้องของเลียมทุบทีทำร้ายด้วยท่อนเหล็ก"มิสเตอร์ไนส์เวลล์เป็นผู้อาวุโสของตระกูลไนส์เวลล์ แกกล้าแตะต้องเขาได้ยังไง?” ฮาร์วีย์มองไปที่ทีวีด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เลียมทำตัวอุกอาจเกินไป เขาไม่รู้ว่าเชนเป็นผู้ชายแบบไหน? ถ้าเขาทำให้เชนขุ่นเคือง ตระกูลไนสส์เวลล์สามารถเข้ามาจัดการฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย“ทำไมฉันจะทำไม่ได้? ไม่เพียงแต่ฉันจะฆ่าเขา ฉันยังจะพาผู้หญิงคนนั้นไปขึ้นเตียงของฉันด้วย ถ้าฉันได้เธอสมใจแล้ว ฉันจะให้คนของฉันไปทิ้งเธอในตรอกที่ไหนสักแห่ง ใครจะรู้ว่าฉันคือคนทำ?” เลียมหัวเราะอย่างเย็นชา “ฉันจะให้แกเลือก ถ้าแกอยากให้พวกเขามีชีวิตอยู่ก็ยอมจำนนซะ ถ้าแกไม่ทำ ฉันจะให้แกดูพวกเขาตายต่อหน้า ผู้หญิงคนนั้นคือคนรักของแกใช่ไหม?”เลียมยังคงหัวเราะอย่างมั่นใจฮาร์วีย์หายใจเข้าลึก ๆ และขมวดคิ้ว “เลียม มันเป็นปัญหาระหว่างแกกับฉัน ทำไมแกต้องลากคนอื่นมายุ่งเกี่ยวด้วย? เงื่อนไขของแกที่ปล่อยพวกเขาคืออะไร? ผู้อาวุโสไนส์เวลล
“ท่านครับ บางทีมันอาจต้องการให้ท่านเป็นลูกเขยที่ไร้ค่าเหมือนมันด้วย ผมได้ยินมาว่าน้องสะใภ้ของเขาสวยมาก” ลูกน้องคนหนึ่งของเลียมพูดพลางหัวเราะ “เธอยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมต้น!”ใบหน้าของเลียมเยาะเย้ย “ฉันจะไม่ทำ ฉันเป็นอันธพาลมาหลายปีแล้ว ถ้าฉันทำตามขยะไร้ค่านี้และได้เป็นลูกเขยเหมือนเขา ฉันจะต้องเสียชื่อเสียงแน่นอน!”“เจ้านาย ผมได้ยินมาว่าเขาช่วยเตรียมน้ำให้แม่สามีล้างเท้าด้วย” อีกคนหนึ่งบอก “เขาไม่เคยได้สัมผัสมือภรรยาเลยตลอดในช่วงสามปีที่แต่งงานกัน!”"จุ๊ จุ๊ จุ๊ ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ ฉันยอมรับว่าฉันรองเท้าบูทของฉันสั่นไปหมด!” เลียมกระทุ้งลิ้นของเขาด้วยความประหลาดใจ “ฉันอยากถามจริงจัง ฮาร์วีย์ ยอร์ก แกยังเรียกตัวเองว่าผู้ชายอยู่หรือเปล่า? ทำไมแกไม่ถอดกางเกงออกเช็คดูล่ะว่าน้องชายของแกยังอยู่ดีหรือเปล่า? แกมันแค่ขยะ! ชีวิตของแกยังมีความหมายอยู่หรือเปล่า?”ฮาร์วีย์เบื่อเกินกว่าจะโต้แย้งใด ๆ เขากระโดดลงจากสังเวียนและพุ่งเข้าหาเลียมคนของเลียมก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและสร้างกำแพงป้องกันไว้ ชายเหล่านี้เป็นนักมวยมาก่อน ๆ ที่พวกเขาจะมาเป็นอันธพาล ดังนั้นพวกเขาจึงมีร่างกายที่แข็งแรง พวกเขาจับ
“ทุก...ทุกอย่างเรียบร้อยดี…” โรซาลีเห็นว่าชายที่พุ่งเข้ามาไม่ใช่ใครอื่นแต่คือฮาร์วี่ย์ทำให้เธอประหลาดใจและดีใจ อย่างไรก็ตามเธอกลับมาสงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็วพร้อมขอบตาที่มีสีแดง เธอพูดตะกุกตะกัก “ฉันสบายดี แต่คุณปู่ ท่าน…”ฮาร์วีย์รีบไปที่อีกด้านและวางนิ้วชี้ของเขาไว้ใต้จมูกของเชน ใบหน้าของเขาบู้บี้ “เร็วเข้า เราต้องพาเขาไปโรงพยาบาล…”ฮาร์วีย์อุ้มเชนไว้ในอ้อมแขนและวิ่งออกไป โรซาลีตื่นตระหนกไล่ตามเขาจากด้านหลัง“ไทสัน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะไม่มีคนชื่อเลียม สโตนในนิอัมมี่ จัดการซะอย่าทำให้ฉันผิดหวัง…”ฮาร์วีย์สั่งก่อนที่เขาจะจากไปร่างกายของไทสันสั่นสะท้านตามคำสั่ง เขาเข้าใจชัดเจนว่าฮาร์วีย์หมายถึงอะไร ดูเหมือนคืนนี้จะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ตามท้องถนนในเมืองนิอัมมี่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เลียม สโตน จะหายไปไทสันเข้าไปในห้องวีไอพีด้วยความเคารพ เลียม สโตน ในตอนแรกเป็นคนที่หยิ่งผยองและมีอำนาจเหนือกว่าใคร ตอนนี้ไม่มีอะไรดีไปกว่าสุนัขที่ตายแล้ว***ที่ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลในเมืองฮาร์วีย์อุ้มเชนและวิ่งเข้าไปข้างใน เชนอยู่ในสภาพศีรษะของเขามีเลือดออกอาการสาหัส เนื่องจากเขาอา
ชายคนหนึ่งสร้างความวุ่นวายอย่างมากได้อย่างไรเมื่อเขาควรขอความช่วยเหลือจากโรงพยาบาล นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนได้เห็นภาพเช่นนี้ในตอนนี้ทุกคนมองฮาร์วีย์เหมือนเขาเป็นคนบ้า"คุณกำลังทำอะไร?! รปภ.! เรียก รปภ. มา ชายคนนี้กำลังก่อปัญหา บังคับให้เขาออกไป!”พยาบาลมีท่าทีหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด แต่หลังจากดูเสื้อผ้าซอมซ่อที่ฮาร์วีย์สวมใสใกล้ ๆ แล้ว เธอก็มองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ‘ผู้ชายที่ซื้อเสื้อผ้าแผงลอยมาทำอะไรที่นี่? เขาพยายามทำให้ใครตกใจกลัว?’"ใช่! คุณคิดว่าโรงพยาบาลเป็นสถานที่ที่คุณสามารถตะโกนได้ทุกเมื่อที่คุณต้องการงั้นหรือ!”“เรารู้ว่าคุณกำลังรีบ ถ้าคุณรีบก็ไปลงทะเบียนที่เคาน์เตอร์! แล้วจะมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับครอบครัวของคุณ? มีเพียงคุณเท่านั้นที่ทำให้เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ คุณยินดีที่จะรับผิดชอบหากมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นหรือไม่?”“เราช่วยชีวิตและช่วยเหลือคนอ่อนแอ ใช่ แน่นอน แต่ใครล่ะที่จะไม่ตื่นตระหนกในห้องฉุกเฉิน? มาก่อนต้องได้รับการบริการก่อนและการชำระเงินต้องมาก่อน หากเราช่วยเหลือบุคคลดังกล่าวแล้ว แต่คุณไม่จ่ายเงินให้ก่อนคุณมีอะไรมารับประกันและเราต้องชดใช้ความเสีย
ผัวะ!ในช่วงเวลานั้นไม่ได้เปิดโอกาสให้เทเลอร์ ได้พูดเรื่องไร้สาระอะไรอีก ฮาร์วีย์ก็เตะเขาลงไปที่พื้นอย่างโกรธเกรี้ยว เขาหันไปรอบ ๆ และจ้องมองไปที่พยาบาลอย่างเย็นชา“คุณจะช่วยชีวิตคน ๆ นั้นไหม?”“คุณเพิ่ง…ทำร้ายคนอื่น?”พยาบาลตกใจอีกครั้ง‘ชายคนนี้ไม่รู้จักเลียม สโตนคือใครงั้นเหรอ? เขากล้าทำร้ายพี่ชายเขาแบบนั้นได้ยังไง? อยากจะเสียบหัวประจานจริง ๆ’"เกิดอะไรขึ้น?"เสียงอ่อนโยนของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นฮาร์วีย์หันหน้าไปรอบ ๆ มองไปที่ผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนหนึ่งซึ่งสวมเสื้อคลุมสีขาวยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสง่างาม เธอไม่ได้แต่งหน้า แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังดูงดงามเธอหุ่นดี เธอไม่สามารถซ่อนมันได้แม้จะสวมเสื้อคลุมสีขาวตัวใหญ่เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงไม่เคยเห็นภาพรุนแรงเช่นนี้มาก่อนเพราะเธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยหลังจากเห็นสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น“ผู้อำนวยการเกรฟส์ คุณมาได้จังหวะพอดี ผู้ชายคนนี้สร้างปัญหาให้เราถึงขนาดทำร้าย รปภ.! ได้โปรดรีบพาเขาออกไปจากที่นี่!” พยาบาลรีบพูดเหมือนคนโหดร้ายจะทำอะไรเอลล่า เกรฟส์ พยักหน้าเล็กน้อย เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างในขณะที่เธอมองไปที่ฮาร์วีย์จนกระทั่งใบหน้าของเธ
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข