”ขยะ!”“ขยะ ขยะ ขยะ!”ทันทีที่ฮาร์วีย์และไคท์จากไป แองเจลีน่าก็ลุกขึ้นด้วยความโกรธเธอเตะบอดี้การ์ดของเธอลงกับพื้นทีละคน สีหน้าของเธอสยดสยอง“พวกแกมีกันมากกว่าสิบคน! พวกแกเป็นปรมาจารย์กันหมดไม่ใช่เหรอ? ไหนบอกว่าแกแต่ละคนสามารถเอาชนะได้สิบคนด้วยตัวคนเดียว?!“แต่พวกแกไม่สามารถแม้แต่จะเอาชนะไอ้นักต้มตุ๋นชั่วนั่นได้ด้วยซ้ำ!“พวกแกเอาชนะมันไม่ได้ยังพอทน แต่พวกแกกลับสู้อะไรมันไม่ได้เลย! ฉันเกือบถูกฆ่าแล้วนะ!“การเลี้ยงขยะแบบพวกแกไว้จะมีประโยชน์อะไร?“ถ้าฉันตาย พวกแกก็ตาย!”แองเจลิน่าโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขณะที่พ่นคำสาปหยาบคายทุกคำที่เธอนึกออกเธอมาจากตระกูลจอห์นแห่งโกลเดน แซนและใช้ชีวิตอย่างถูกเอาใจมาตลอด เธอมาอยู่ในสภาพแบบนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่?ไอ้สารเลวนั่นตบเธอและขู่เธอ และเกือบจะฆ่าเธอด้วยกระสุนนัดเดียว!มันเป็นความอัปยศสูงที่สุด!ที่ยิ่งกว่านั้น เพื่อนสนิทของเธอเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เธอไม่เคยรู้สึกอับอายขนาดนี้มาก่อนในชีวิต ถ้าเธอไม่รักษาชื่อเสียงของเธอไว้ เธอจะอยู่รอดในแวดวงชนชั้นสูงของมอร์ดูได้อย่างไร?บอดี้การ์ดของครอบครัววอล์คเกอร์ทุกคนได้รับบาดเจ็บสาหัส ถึงอย่างนั้นพวกเขาก
หลังจากที่เขาได้เผชิญหน้ากับฮาร์วีย์ด้วยตัวเอง จัสตินก็รู้ว่าคนอย่างฮาร์วีย์นั้นไม่ง่ายอย่างที่คิดหากจัสตินยังคงปฏิบัติต่อฮาร์วีย์เหมือนบอดี้การ์ดที่ไม่สำคัญหรือคนบ้านนอก เขาจะต้องเจอปัญหาหนักแน่ยิ่งไปกว่านั้น เขายังต้องการใช้ฮาร์วีย์เพื่อไต่เต้าฐานะของเขาดังนั้นเขาจึงบอกแองเจลิน่าว่ายุ่งกับฮาร์วีย์ในตอนนี้และปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไป จากนั้นเขาก็วางสายแต่แองเจลิน่าซึ่งไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับประสบการณ์ของจัสติน จึงเชื่อว่าสามีของเธอแค่แสร้งทำเป็นเข้าข้างเธอแต่จริง ๆ แล้วเข้าข้างไคท์อารมณ์ของเธอถึงจุดเดือด เธอไม่สามารถสงบสติอารมณ์ตัวเองได้อีกต่อไปทันทีที่วางสาย แองเจลิน่าก็กดหมายเลขอื่นทันที***ฮาร์วีย์กำลังดื่มน้ำแร่อย่างสบายใจใน Ferrari 488 ที่ขับอยู่บนถนนเลียบชายฝั่งไคท์ซึ่งเป็นคนขับมองฮาร์วีย์ด้วยความประหลาดใจ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็พูดว่า “ฮาร์วีย์ ฉันกำลังจะพาคุณไปส่งที่สนามบิน”“ฉันได้เตรียมเงิน 7.8 แสนดอลลาร์และตัวตนใหม่สำหรับคุณแล้ว คุณสามารถไปฮ่องกง ไปคาสิโน หรือที่ไหนก็ได้ในต่างประเทศ เก็บตัวเงียบ ๆ ไปสักพักก่อน“ถ้ากลับมาได้เมื่อไหร่ ฉันจะโทรไปบอก”ขณะที่เธอพ
“คุณเรียกใครว่าแม่ยาย?“คุณไม่มีความละอายเลยจริง ๆ!”ไคท์จ้องฮาร์วีย์ด้วยความดุเดือด อย่างไรก็ตาม เธอต้องยอมรับว่าความหนักอกหนักใจของเธอรู้สึกเบาลงเล็กน้อยหลังจากที่ฮาร์วีย์แกล้งเธอเธอนึกถึงคำถามของเขาและถอนหายใจ “คุณแม่ฉันเป็นภรรยาคนแรกของคุณพ่อ และเธอยังเป็นหนึ่งในสมาชิกระดับสูงของสาขาหลงเหมินด้วย หลังจากที่เธอกับพ่อแต่งงานกัน พวกเขาก็ทั้งเคารพและรักกันเป็นอย่างดี“แต่เมื่อฉันอายุสิบแปด จู่ ๆ พ่อก็พาผู้หญิงคนหนึ่งกลับมา ก็คือแองเจลิน่า จอห์นนั่นแหละ“พ่อบอกว่าแองเจลิน่าเป็นลูกสาวของตระกูลจอห์นจากโกลเด้น แซน และมีสถานะที่ดี สถานะของเธอจะช่วยเขาในการก้าวขึ้นเป็นผู้นำสาขาอย่างมาก“ดังนั้น เขาขอให้แม่หลีกทางให้แองเจลีน่าและฟ้องหย่า“แต่แม่เป็นนักกีฬาศิลปะการต่อสู้ และเธอก็เป็นผู้หญิงที่หนักแน่น เธอจะยอมได้อย่างไร? เธอไม่เพียงแค่ปฏิเสธเท่านั้น แต่เธอยังตบหน้าแองเจลิน่าอีกด้วย“แล้ว…“คืนนั้น ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้โบราณหลายคยก็บุกเข้ามาในบ้านของฉัน แม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ตั้งแต่นั้นมาสุขภาพเธอก็ทรุดหนัก เธอล้มป่วยและไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย…“ผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนั้นก็ได้แต่งงานกั
ฮาร์วีย์ส่งข้อความในโทรศัพท์ของเขาก่อนที่จะปลดเข็มขัดนิรภัยของไคท์ไคท์รู้สึกสับสน “ฮาร์วีย์ คุณกำลังจะทำอะไร?”“คุณขับรถช้าเกินไป ผมจะขับเอง”ฮาร์วีย์เลื่อนไปนั่งที่คนขับโดยที่ไคท์นั่งตักเขาไคท์ขดตัวตามสัญชาตญาณพลางหดตัวในอ้อมแขนของฮาร์วีย์พวกเขาอยู่ใกล้กันมากจนสามารถได้กลิ่นกายของกันและกัน ท่านั่งของพวกเขาก็น่าสงสัยมากไคท์หน้าแดง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอใกล้ชิดกับผู้ชายมากขนาดนี้ฮาร์วีย์ไม่สนใจเธอ เขาเพียงแต่ผายมือให้ไคท์ขยับไปนั่งที่ผู้โดยสารแทน จากนั้นเขาก็คาดเข็มขัดนิรภัยวรูม!เฟอร์รารี่ 488 ปรับเป็นโหมดสปอร์ตและเครื่องยนต์ก็ส่งเสียงฮัม จากนั้นมันก็พุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วโตโยต้า พราโด้ ที่ตามหลังมาสังเกตเห็นบางอย่าง ในขณะนั้น พวกเขาไม่ได้ปิดบังความตั้งใจอีกต่อไปและเร่งเครื่องเข้าหาฮาร์วีย์และไคท์ด้วยความเร่าร้อนถึงฆาตฮาร์วีย์ยังคงสงบนิ่งและสบาย ๆ เขาเปิดแมพในโทรศัพท์และเหลือบดูแผนที่บนหน้าจอก่อนที่จะหมุนพวงมาลัยอย่างรวดเร็วพลางดริฟต์รถในโค้งจนรถแล่นตรงไปยังถนนบนภูเขาริมทะเลโตโยต้า พราโด้ ทั้งสองยังคงตาม เฟอร์รารี่ อย่างไม่ลดละอย่างไรก็ตาม พราโด้เป็นรถธรรมดา ๆ
ฮาร์วีย์มองฉากนั้นด้วยความเฉยเมย หลังจากที่เห็นรถถูกน้ำทะเลท่วมเต็มคัน เขาก็สตาร์ทรถเฟอร์รารี่ อีกครั้งและขับออกไปที่ถนนใหญ่ไคท์ใช้เวลานานกว่าจะตอบสนองได้ “ฮาร์วีย์ พวกเขาจะตาย!”ตอนนั้นไม่มีฝนหรือพายุและมีเขตอันตรายอยู่ข้างหน้าเขา เมื่อรถจมทะเลแล้ว โอกาสที่จะรอดชีวิตก็เป็นศูนย์ฮาร์วีย์ยังคงไม่สะทกสะท้าน เขาพูดอย่างเฉยเมยว่า “ไคท์ คุณไม่ใช่เด็กสามขวบนะ คุณควรจะเข้าใจว่า“ถ้าเมื่อกี้พวกเขาหยุดรถเราได้ คนที่ตายก็คงจะเป็นผม“พวกเขาต้องการฆ่าผม ผมป้องกันตัวเองไม่ได้เหรอ?“ถ้าคุณคิดว่าผมใจร้าย คุณสามารถลงรถได้ทุกเมื่อ“หรือคุณจะอยู่กับผมจนจบและปล่อยให้ความฝันของจัสตินที่จะเป็นหัวหน้าสาขาสลายไป คุณสามารถทำให้แองเจลิน่าและลูคัสชดใช้สำหรับการกระทำของพวกเขาได้ ซึ่งถือว่าเป็นการกอบกู้ความยุติธรรมให้แม่ของคุณด้วย”ฮาร์วีย์ดูเฉยเมยเขาใช้ไคท์เพื่อเข้าหาจัสติน จุดประสงค์หลักของเขาคือสาขาของหลงเหมินแต่หลังจากที่รู้เรื่องของเธอแล้วเขาก็เต็มใจที่จะยอมอ่อนข้อให้กับเธอตัวอย่างเช่น ทวงความยุติธรรมให้กับเธอและทวงคืนทุกสิ่งที่ถูกแย่งไปจากเธอถ้าไคท์จะไร้เดียงสามากจนไม่อยากมีส่วนร่วมในเรื่อง
ไคท์มองไปที่ประตูของวิลล่าหมายเลข 1 ตรงหน้าเธอด้วยความประหลาดใจ “ฮาร์วีย์ คุณสนิทกับนายท่านลินช์จริง ๆ เหรอ?”“นิดหน่อย เขาเป็นคนให้วิลล่านี้กับผม“ทีนี้คุณมีความมั่นใจในตัวแฟนที่ยากจนของคุณมากขึ้นหรือยังล่ะ?”ฮาร์วีย์หาห้องพักให้ไคท์ก่อนที่ตัวเองจะไปอาบน้ำวันนี้เขายุ่งทั้งวันและเหนื่อยนิดหน่อย การอาบน้ำร้อน ๆ จะเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการขจัดความเมื่อยล้าขณะที่ฮาร์วีย์อาบน้ำ ไคท์ก็เดินเล่นทั่ววิลล่าเธอประหลาดใจที่พบว่าฮาร์วีย์อาศัยอยู่ที่นี่จริง ๆ จากความเละเทะในวิลล่าแล้ว ดูเหมือนว่าเขาไม่มีเจตนาที่จะทะนุถนอมมัน ของตกแต่งและเครื่องเรือนล้ำค่าบางส่วนได้รับความเสียหายจากเขาเท่าที่ดูแล้ว ที่นี่เป็นของเขาจริง ๆ ถ้าเขาเป็นเพียงแขก เขาคงจะไม่กล้าที่จะทำของราคาแพงเสียหายติ๊ง!โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นในห้องนั่งเล่น ไคท์รับสาย “สวัสดีค่ะ นั่นใครคะ?”คนที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ผงะเล็กน้อยแล้วถามว่า “แล้วคุณเป็นใคร?”ไคท์อึ้งไปเลย เธอสัมผัสได้ถึงความเป็นปรปักษ์จากอีกฝ่าย สีหน้าของเธอเคร่งขรึมทันทีขณะที่เธอพูดว่า “ถ้าคุณไม่บอกว่าคุณเป็นใคร ฉันจะวางสายแล้วนะ!”อีกฝ่ายเงียบไปชั่วขณะ ไม่
“ฉันขอโทษถ้าขัดจังหวะอะไรก่อนหน้านี้นะคะท่านประธานยอร์ก”น้ำเสียงของอีวอนน์สงบ แต่ฮาร์วีย์กลับสามารถสัมผัสได้ว่าเธออารมณ์ไม่ดี‘ทำไม? อีวอนน์เป็นแค่เลขาของฉัน ไม่มีอะไรระหว่างพวกเราสักหน่อย’ฮาร์วีย์ทำอะไรไม่ถูก หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถอนหายใจ “อีวอนน์ มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด มีบางอย่างเกิดขึ้นจริง ๆ“ผู้หญิงคนนี้คือไคท์ วอล์คเกอร์ เธอเป็นลูกสาวของครอบครัววอล์คเกอร์ ผมออกไปกับเธอตอนบ่าย แล้วก็มีบางอย่างเกิดขึ้น…”“เธอบอกว่าเธอเป็นแฟนของคุณ มันจะไม่มีอะไรได้อย่างไร?” อีวอนน์พูดพลางกึ่งยิ้ม“ฉันอาจไม่ฉลาดนัก แต่ได้โปรด อย่าโกหกฉันเลยค่ะท่านประธานยอร์ก”ฮาร์วีย์ถอนหายใจอีกครั้ง “พอได้แล้วอีวอนน์“จุดประสงค์ของผมในการเข้าหาเธอคือหลงเหมินสาขามอร์ดู เธอเป็นลูกสาวของจัสติน วอล์คเกอร์ ผมจะเริ่มที่เธอและดูว่าพอจะมีโอกาสที่จะแก้ไขเรื่องนี้อย่างสันติได้หรือไม่“ในเมื่อผมใช้เธอและทำให้เธอมีปัญหา ผมก็ต้องช่วยเธอสิ”ฮาร์วีย์เล่าว่าเขาพบไคท์ได้อย่างไรให้อีวอนน์ฟังอีวอนน์กลับมาสงบ เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “แต่ท่านประธานยอร์ก คุณสามารถเอาชนะจัสตินได้ง่าย ๆ ทำไมคุณต้องทนเจอปัญหาทั้ง
ฤดูหนาวกำลังจะมาถึง ลมเหนือพัดผ่านไปทั่วมอร์ดูในบริเวณบ้านพักริมทะเลแห่งหนึ่ง มีกองไฟกำลังเปล่งประกายภายในอาคารเก่าหลังหนึ่ง“มาครับเจ้าชาย คุณลองชิมเหล้าหมักอายุห้าสิบปีของผมดู!”“พวกเราประเทศ H ผู้ยิ่งใหญ่ดื่มเบียร์และไวน์ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ฤดูหนาวกำลังจะมา เพราะฉะนั้นเหล้าอย่างเดียวจะทำให้ร่างกายของเราอบอุ่น”ในคฤหาสน์วอล์คเกอร์ เฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดในห้องโถงที่เคยเละเทะก่อนหน้านี้ถูกแทนที่ด้วยของใหม่โต๊ะอาหารสี่เหลี่ยมมีคนนั่งอยู่แต่ละด้านแองเจลิน่าซึ่งหน้าแดงและบวมเล็กน้อยนั่งอยู่ที่ด้านหนึ่ง ชายหนุ่มในชุดสูทขนสัตว์นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งอารมณ์ของแองเจลิน่าไม่ได้น่ากลัวเหมือนตอนที่เธอเผชิญหน้ากับฮาร์วีย์ ในตอนนี้อารมณ์ของเธอดูสุขุมและช่ำชองมาก เธอแสดงออกถึงความสง่างามที่เคยมีมาตลอดเวลาที่อยู่ในแวดวงชนชั้นสูงนอกเหนือจากเหล้าหมักที่ยังไม่ได้เปิดแล้วยังมีอาหารรสเลิศทุกประเภทซึ่งถูกปรุงโดยเชฟมิชลินอยู่บนโต๊ะ“เจ้าชาย คุณเพิ่งลงจากเครื่อง คุณควรจะทานอะไรร้อน ๆ เพื่อให้ร่างกายอบอุ่นนะคะ”แองเจลิน่ามองอีกฝ่ายด้วยความชื่นชมและพยายามจะเอาใจเขาอย่างสุดจะพรรณนาถ้าเธออายุน้อยกว่า
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข