ห้านาทีต่อมารถโตโยต้าที่ไม่มีป้ายทะเบียนจอดอยู่หน้าทางเข้าคลับอย่างถือดีไทสัน วูดส์ และคนอื่น ๆ พาราเชล ฮาร์ดีเข้าไปในรถฮาร์วีย์ ยอร์กกำลังลากไอเดน บาวเออร์ซึ่งไม่ต่างอะไรกับสุนัขที่ตายแล้วมาที่ด้านข้างของรถหลังจากที่ไอเดนถูกโยนเข้าไปในท้ายรถ ฮาร์วีย์ก็หันกลับมามองและพูดอย่างใจเย็นว่า “นายน้อยบาวเออร์มาส่งพวกเราออกไปคนเดียวก็พอแล้ว คนอื่นต้องอยู่ที่นี่อีกสองชั่วโมง“หลังจากสองชั่วโมง นายน้อยของพวกนายจะกลับมา“ถ้าฉันรู้ว่ามีคนออกไปก่อนครบเวลา ฉันจะหักแขนของไอเดน ถ้าออกไปสองคน ฉันจะหักแขนขาทั้งสองข้างของเขา แต่ถ้าออกไปสามคนก็ต้องขอโทษด้วย ฉันจะต้องหักคอเขาไปด้วย...”หลังจากที่ฮาร์วีย์พูดจบ เขาก็เข้าไปในรถและหมุนกระจกลงพร้อมกับโบกมือลาเมื่อรถถูกขับออกไปกลางดึกคืนนี้ วิกเตอร์และคนอื่น ๆ กัดฟันและตาของพวกเขากระตุกไม่มีใครกล้าไล่ตามฮาร์วีย์และพรรคพวกไปเพราะรู้ว่าไอ้พวกบ้านนอกนั้นจะทำอย่างที่พูดแน่ ๆ!***หลังจากผ่านไปสองชั่วโมง จอร์จ ซาเบลก็เตะเข้าที่ประตูโรงนาใกล้แนวชายฝั่งของมอร์ดูพวกเขาเคยลงหลักปักฐานที่นี่มาก่อน พวกเขาซื้อที่ไว้ล่วงหน้าแล้วหลังจากเดินเข้าไปในห้องโถงข
"นายพูดอะไร?!"ราเชล ฮาร์ด ตัวสั่นด้วยความโกรธ เธออยากจะกระโดดขึ้นไปบีบคอฮาร์วีย์ ยอร์กให้ตาย แต่ตอนนี้เธอหมดหนทางแล้ว“ฮาร์วีย์ ยอร์ก! ฉันน่ะฆ่าได้หยามไม่ได้!”“งั้นคุณไม่ได้โง่เหรอ?”ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็น“ถ้าคุณใช้หัวคิดจริง ๆ คุณก็น่าจะรู้ว่าหากผมอยากจะฆ่าโอลิเวอร์ บาวเออร์ ผมก็คงฆ่าเขาไปตั้งแต่แรกแล้ว ทำไมผมจะต้องทำให้เรื่องมันยากด้วย?”“และด้วยสถานะและอำนาจของเขา คุณคิดว่าเขามีค่าควรกับเวลาที่ผมต้องไปเสียเวลาลอบสังหารจริง ๆ เหรอ? เขามีค่าพอหรือไง?”"ไม่!"ฮาร์วีย์แสดงความมั่นใจบนใบหน้าของเขาเขาไม่ใช่พวกไร้สาระ โอลิเวอร์ เป็นถึงหัวหน้าสาขาสาขาหลงเหมินในมอร์ดู เขาอาจดูสูงส่งและมีอำนาจในสายตาคนอื่น แต่กับฮาร์วีย์แล้ว เขาไม่มีความหมายอะไรเลยเมื่อได้ยินว่าในสายตาของฮาร์วีย์นั้นโอลิเวอร์ไม่คู่ควร ราเชลก็ตัวสั่น ร่างกายของเธอโซเซก่อนจะคุกเข่าบนโซฟาเธอได้คิดถึงสถานการณ์ในช่วงไม่กี่วันมานี้แล้ว หากฮาร์วีย์ต้องการให้โอลิเวอร์ตาย เขาย่อมฆ่าโอลิเวอร์ทันทีโดยไม่ต้องทำให้เรื่องมันยุ่งยากเช่นนั้นน่าเสียดายที่ราเชลถูกความเกลียดชังบังตาในตอนที่เธอไปแก้แค้น ไม่มีทางที่เธอจะมองเห็นคว
“ฮาร์วีย์ ยอร์กทำไมคุณยังทำให้ฉันอับอายอีก?!“สะใจไหมล่ะที่ทำให้ผู้หญิงพิการอย่างฉันอับอายได้?!“หรือคุณเองก็สนใจที่ในเรือนร่างของฉันด้วย?! อยากทำอะไรก็ทำเลย!“ไม่อย่างนั้น ก็ได้โปรดปล่อยฉันไป”ใบหน้าของราเชล ฮาร์ดีซีดเผือดในขณะที่เธอพูดอย่างหมดหนทางฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นว่า “ผมขอโทษ คุณสวยและมีหุ่นที่ดี แต่ผมไม่สนใจหรอก“สำหรับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ผมไม่คิดว่ามันน่าละอายเท่าไหร่…“ผมไม่ได้ช่วยคุณเพราะเห็นแก่ความยุติธรรมอะไรเหมือนกัน แต่ผมรู้สึกว่าคุณพอมีประโยชน์กับผมอยู่บ้าง“บอกแล้วไงว่าถ้าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณทำงานให้ผม ฉันจะช่วยให้คุณหาย...”“ฮาร์วีย์ ยอร์กคุณกำลังล้ำเส้น คุณ…"ราเชลตัวสั่นด้วยความโกรธเมื่อได้ยินฮาร์วีย์ขอให้เธอทำงานให้เขา แต่หลังจากนั้นครู่หนึ่งเธอก็ตัวแข็งทื่อ"ว่าไงนะ? คุณจะช่วยให้ฉันหายดีงั้นเหรอ?”'เป็นไปได้ยังไง?'หลังจากกลับมาที่มอร์ดู เธอได้พบกับแพทย์และผู้เชี่ยวชาญมากมาย แต่ไม่มีใครสามารถช่วยให้เธอหายได้มีพระอาวุโสรูปหนึ่งบอกว่ามีเพียงผู้เชี่ยวชาญที่เทียบเท่ากับเทพแห่งสงครามเป็นอย่างน้อยเท่านั้นที่จะช่วยเธอได้แต่มีเทพแห่งสงครามเพ
‘เป็นไปได้ยังไงกัน?!’‘หัวหน้าสาขามอร์ดูเป็นฮาร์วีย์ ยอร์กได้ยังไง?!‘แม้ว่าโอลิเวอร์บาวเออร์จะไม่ได้ตายเพราะเขา แต่เขาก็ยังเกี่ยวข้องกับการฆาตกรรมของเขาอยู่ดี!'เมื่อมองอีกมุม ฮาร์วีย์ควรจะเป็นศัตรูของหลงเหมิน สาขามอร์ดูต่างหาก!'ข่าวลือที่ว่าใครก็ตามที่ฆ่าฮาร์วีย์จะเป็นหัวหน้าสาขาคนต่อไปนั้นเป็นเรื่องจริง!'แต่ทำไมซามูเอล บาวเออร์ถึงปล่อยให้เขามาเป็นหัวหน้าสาขาได้?'ราเชล ฮาร์ดีถือตราสัญลักษณ์ไว้ในมือแล้วมองดูมันอย่างถ้วนถี่ จากนั้นเธอก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงและตรานั้นเป็นของแท้“เป็นไปได้ยังไง! คุณคือตราหัวหน้าสาขาจริง ๆ!“คนที่ถือสิ่งนี้คือหัวหน้าสาขาหลงเหมินของมอร์ดู!“หลงเหมินสาขามอร์ดู จะทำตามคำสั่งทุกอย่างและผู้ทรยศจะถูกฆ่าอย่างไร้ความปราณี…“แต่ทำไมมันถึง…”ราเชลพึมพำกับตัวเอง สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างมากในขณะนั้นไอเดน บาวเออร์ไม่เคยคิดจะเชื่อมาก่อน แต่หลังจากเห็นท่าทางของราเชล เขาก็นึกอะไรบางอย่างได้ฮาร์วีย์เป็นหัวหน้าสาขาของสาขาหลงเหมินในมอร์ดูจริง ๆความรู้สึกไร้สาระปรากฏขึ้นในใจของไอเดนในขณะนั้นคนในสาขาหลงเหมินในมอร์ดูต่อสู้จนตัวตายเพื่อชิงตำแหน่งหัวหน้
เมื่อเห็นฮาร์วีย์ ยอร์กและราเชล ฮาร์ดีเดินเข้าไปในห้อง ไอเดน บาวเออร์ก็แสดงความไม่เชื่ออย่างที่สุด เขาไม่เชื่อว่าคนพิการจะฟื้นตัวได้! เขาคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงเรื่องตลกครั้งใหญ่เท่านั้น!แต่ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ไอเดนก็ต้องประหลาดใจฮาร์วีย์เดินออกจากห้องไปอย่างไม่ไยดีแต่ราเชลได้ความมั่นใจและออร่าที่เธอมีในอดีตกลับคืนมา เธอแสดงให้เห็นด้านนี้ของเธอเฉพาะตอนที่เธอยังเป็นผู้มีความสามารถสูงสุดของหลงเหมินสาขามอร์ดูราเชลเดินไปกลางห้องโถงและต่อยลงของเธอบนโต๊ะไม้สีแดง จากนั้นโต๊ะก็ระเบิดและแตกเป็นล้านชิ้น“กลับมาแล้ว!“มันกลับปกติมาแล้วจริง ๆ!"ฉันกลับมาปกติแล้ว!"เมื่อเธอเห็นภาพนั้น น้ำตาไหลอาบแก้มของราเชลราวกับน้ำตกผู้หญิงพิการอย่างเธอกลับมาเป็นอัจฉริยะที่มีความสามารถอีกครั้ง!นี่คือการกลับมาของยอดฝีมือระดับตำนาน!แม้แต่ไอเดนเองก็ยังตกใจกับภาพที่เห็นเขารู้ดีถึงอาการบาดเจ็บของราเชลแพทย์ที่มีชื่อเสียงจำนวนนับไม่ถ้วนได้กล่าวแล้วว่ามีเพียงบุคคลที่เทียบเท่ากับเทพแห่งสงครามเท่านั้นที่สามารถช่วยให้ราเชลฟื้นตัวได้และฮาร์วีย์ก็สามารถช่วยให้เธอหายเป็นปกติได้ นี่หมายความว่าฮาร์วีย์เอ
ฮาร์วีย์ ยอร์ก หรี่ตาเล็กน้อยในขณะที่มองไปที่ไอเดน บาวเออร์ซึ่งยังคงอ้อนวอนไม่ยอมหยุดเขาไม่คิดว่าลูกเศรษฐีจอมเสเพลคนนี้จะสามารถวางแผนสร้างสรรค์เช่นนี้ได้‘ความคิดนี้ไม่เลวเลย ฉันจะสามารถจัดการกับทุกสิ่งได้ในคราวเดียวด้วยสิ่งนี้’'ฉันจะจัดการพวกระดับสูงก่อน ถ้าฉันจัดการกับพวกเขาได้ก่อน ลูกน้องของพวกเขาจะต้องเชื่อฟังฉันเป็นธรรมดา'“นายน้อยบาวเออร์ นั่นเป็นความคิดที่ดีทีเดียว”ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ และจ้องไปที่ไอเดน“แต่นายพูดเองว่านายจะฆ่าล้างตระกูลฉัน นายคิดว่าฉันจะเชื่อใจนายจริง ๆ เหรอ?”ไอเดนกระโจนไปข้างหน้าและกอดขาของฮาร์วีย์เอาไว้ จากนั้นพูดพร้อมกับร้องไห้ว่า “หัวหน้าสาขายอร์ก ทุกสิ่งก่อนหน้านี้มันเป็นความผิดของผม! ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร! ผมไม่กล้าสร้างปัญหาให้คุณอีกแล้ว! ผมคงไม่กล้าจะคิดแค้นคุณเหมือนกัน!“ได้โปรดให้โอกาสผม!”“ผมยินดีเป็นขี้ข้าของคุณ! ไม่ ไม่ ไม่สิ ฉันจะยอมเป็นหมาของคุณด้วยซ้ำ!“ผมจะกัดใครก็ตามที่คุณสั่ง! ผมสัญญาว่าผมจะเชื่อฟังคุณยิ่งกว่าราเชลเป็นร้อยเท่า ไม่สิ เชื่อฟังมากกว่าพันเท่า!”ในขณะนี้ ไอเดนไม่มีท่าทีที่ไร้ยางอายและดื้อรั้นเหมือนเมื่อก
ในขั้นต้นฮาร์วีย์วางแผนที่จะให้ราเชลฆ่าไอเดนเพื่อเป็นการซื้อความไว้ใจแต่ไม่คิดเลยว่าไอเดนยังมีสมองและวิสัยทัศน์เช่นนี้ถึงกระนั้นไอเดนก็พูดถูกแม้ว่าราเชลจะยอมจำนนต่อฮาร์วีย์โดยสิ้นเชิง แต่การตายของโอลิเวอร์ก็ยังคงเป็นหนามยอกอกระหว่างเขากับเธอในสถานการณ์ปกติ เธออาจจะไม่ทำอะไร แต่เธออาจสูญเสียการควบคุมในช่วงเวลาวิกฤตทางออกที่ดีที่สุดคือการมีคนคอยประกบเธออีกหนึ่งคน ตัวอย่างเช่นไอเดน บาวเออร์ด้วยวิธีนี้พวกเขาจะสามารถตรวจสอบและถ่วงดุลซึ่งกันและกันได้แถมราเชลเกือบถูกไอเดนข่มขืน ฮาร์วีย์เชื่ออย่างแน่วแน่ว่าทั้งสองคนไม่มีวันร่วมมือกันได้"น่าสนใจ"รอยยิ้มที่มีความหมายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮาร์วีย์ขณะที่เขานึกถึงสิ่งนี้เขาหยิบเม็ดยาออกมาจากร่างกายและโยนลงบนพื้นอย่างไม่ตั้งใจ และพูดอย่างเฉยเมยว่า “ฉันจะให้โอกาสนายเป็นลูกน้องของฉัน”“ฉันจะสนับสนุนนายในฐานะหัวหน้าตระกูลบาวเออร์ นายจะจัดการกลุ่มไคเซ็นให้ฉันและช่วยฉันควบคุมอำนาจของพวกเขาในมอร์ดู”“แม้ว่าฉันหวังว่าอีกฝ่ายจะภักดีอย่างแท้จริงก็เถอะ”“ฉันได้รับยาเม็ดนี้จากซินเจียงตอนใต้ในช่วงไม่กี่ปีก่อน หลังจากกินเข้าไป หัวใจของนายจะถูก
ที่อยู่ผู้โทรของหมายเลขที่สวยงามนี้คือมอร์ดู เป็นจำนวนที่คนส่วนใหญ่ไม่สามารถรับมือได้ในตอนแรกฮาร์วีย์สันนิษฐานว่าผู้ที่โทรมาคือโยนาดังนั้นเขาจึงรอจนกระทั่งอีกฝ่ายโทรมาสองหรือสามครั้งก่อนที่จะรับโทรศัพท์ในที่สุดทันใดนั้น เสียงที่ร้อนรนก็ตะโกนมาจากอีกฟากหนึ่ง “คุณคือฮาร์วีย์ใช่ไหม?!”อีกฝ่ายไม่ใช่โยนา แต่จากน้ำเสียงของเธอ เธอน่าจะเป็นเด็กผู้หญิงอายุยี่สิบต้น ๆ เท่านั้น“ผมเอง” ฮาร์วีย์พูดด้วยความสนใจอย่างมาก "คุณคือใคร?"อีกฝ่ายพูดตะกุกตะกัก “ฮาร์วีย์ เจ้าชายยอร์ก! คุณนี่มันบ้าบิ่นมาก ๆ เลย!“มอร์ดูไม่เหมือนบัควู๊ด คุณมาที่มอร์ดูเพื่อสนับสนุนพวกเราทุกคน แต่คุณไม่มีทางรู้ว่าคุณจะสะดุดล้มเมื่อไหร่หรอก!”หลังจากอีกฝ่ายพูดถากถางอีกสองสามที ในที่สุดเธอก็เปิดเผยว่า “ฉันเฮลีย์ สมิธ ลูกพี่ลูกน้องของอีวอนน์”ฮาร์วีย์ผงะไปครู่หนึ่ง เสี้ยววินาทีต่อมาเขาก็โพล่งออกมา “เธอเป็นยังไงบ้าง? เธอสบายดีไหม? ผมอยากเจอเธอ!”เฮลีย์ เยาะเย้ยถากถาง “เธอสุขสบายดี แต่เธอกำลังอยู่ท่ามกลางสิ่งที่สำคัญมากเช่นกัน ดังนั้นเธอจึงไม่สะดวกที่จะติดต่อกับโลกภายนอก“หลังจากได้รับข้อความของคุณวันนี้ เธอขอให้ฉันโทรหา
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข