หลังจากที่ประกาศราคาไป จอร์จจ้องมองฮาร์วีย์อย่างท้าทาย546 ล้านเป็นราคาที่สูงที่สุดที่มอร์แกน ไฟแฟนเซียลกรุ๊ปจะจ่ายได้พวกเขาจะต้องถอนเงินบางส่วนในการตั้งถิ่นฐานในบัควู้ดจอร์จอยากจะเห็นว่าผู้ชายคนนี้ยังกล้าตามหรือเปล่าถ้าเขาไม่ รีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์จะตกไปอยู่ในมือของมอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ปแต่ถ้าฮาร์วีย์ยังคงเพิ่มมูลค่าต่อ จอร์จก็จะไม่สามารถตามและเพิ่มมูลค่าอีกแล้วมากไปกว่านั้น จอร์จอยากจะเป็นคนลิงชั้นต่ำตัวนี้จะสามารถขึ้นมาถึง 546 ล้านได้หรือไม่ในตอนนี้สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์แมนดี้ที่อยู่ข้าง ๆ ดูกังวลเมื่อพิจารณาจากท่าทางของจอร์จ ทุกคนรู้ว่าเขาไม่สามถจ่ายด้วยราคาที่สูงกว่านี้ได้ทุกอย่างอยากรู้ว่าฮาร์วีย์จะทำอย่างไรฮาร์วีย์ยิ้มให้จอร์จและยกป้ายของเขาขึ้นพร้อมกับพูดอย่างเมินเฉย “625 ล้าน”คำพูดไม่กี่เขาที่ค่อย ๆ พูดขึ้นมาทำให้คนทุกตกตะลึง“อะไรนะ?!”“625 ล้านเหรอ?!”สีหน้าของทุกคนแย่ลงมากเมื่อได้ยินราคานี้ทุกคนมั่นใจว่าอย่างน้อยฮาร์วีย์ก็คงเพิ่มไปอย่างมากแค่ 15 เซ็นต์แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะเพิ่มมูลค่าไป 78 ล้านไม่มีความปราณีเลย!จอร์จ
ใบหน้าของจอร์จเต็มไปด้วยความหยิ่งทะนงคำเตือนของเขาทำให้ทุกคนกลับมามีสติอีกครั้งมันคือ 625 ล้าน!มันไม่ใช่แค่ 6.25 ดอลลาร์!ฮาร์วีย์ที่ดูเหมือนคนธรรมดาจะมีเงินขนาดนี้จริงเหรอ?ในตอนนี้ ท่าทีของเจ้าหน้าที่รัฐบาลของบัควู้ดเริ่มแย่ลงถ้ามอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ปใช้งานนี้เพื่อเป็นข้ออ้างในการสร้างปัญหา บางคนอาจเสียงานของพวกเขาก็ได้ในเมื่อเขามีหน้าที่ดูแลงานประมูลครั้งนี้ โดยธรรมดาแล้วพวกเขาจะได้ชื่อไปด้วยถ้าพวกเขาทำสำเร็จแต่มันก็ยังเป็นความรับผิดชอบของพวกเขาถ้าพวกเขาทำพลาดเจ้าหน้าที่รัฐยืนขึ้นและหันไปหาฮาร์วีย์ “คุณครับ คุณต้องพิสูจน์ว่าคุณมีทรัพย์สินพอที่จะมีส่วนร่วมในการประมูลครั้งนี้!”“ถ้าคุณทำไม่ได้ คุณจะถูกกักตัวชั่วคราวเนื่องจากรบกวนกิจกรรมทางธุรกิจระหว่างประเทศ”“คุณยังต้องกล่าวขอโทษคุณชายจอร์ดผู้มีเกียรติด้วยครับ”ด้วยคำพูดของเขา อาร์วีย์ถามกลับอย่างเมินเฉย “ผมต้องพิสูจน์เหรอ? แล้วเขาล่ะ?”ฮาร์วีย์ชี้ไปที่จอร์จพนักงานยิ้มและพูด “คุณชายจอร์จเป็นแขกผู้มีเกียรติจากต่างประเทศ ทำให้โดยธรรมชาติแล้วเขาไม่ต้องพิสูจน์อะไรครับ”ฮาร์วีย์ยิ้ม “มันไม่มีเหตุผลเลย”“กิจกรรมทางธุ
จอร์จรู้ว่าลูกเขยคนนี้หมายถึงอะไรเสียงหัวเราะดังออกมาจากเขา“นายกำลังดูถูกฉันทั้ง ๆ ที่นายเป็นแค่พวกแมงดาเกาะผู้หญิงกินงั้นเหรอ?”“ฉันบอกนายแล้ว ถ้านายไม่สามารถพิสูจน์คุณค่าของตัวเองได้ จะถือว่าเป็นการขัดแย้งทางการทูต ฉันเกรงว่านายและเมียของนายคงต้องไปสถานทูตกับฉัน!”ฮาร์วีย์หัวเราะอย่างเย็นชา“แล้วถ้าฉันปฏิเสธล่ะ?”“งั้นฉันจะรายงานเหตุการณ์นี้ไปยังรัฐสภาเอ็มไพร์ ฉันคิดว่าพวกเขาต้องการคำอธิบายจากรัฐบาลของนายแน่นอน!” จอร์จโต้กลับอย่างเย็นชาสีหน้าดูมาดร้ายเมื่อก่อนเขาคงจะทำอะไรแบบนี้ไม่ได้“ขู่ฉันงั้นเหรอ? แล้วยังยกประเทศของฉันมาขู่อีกงั้นเหรอ?”ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว“แล้วถ้าฉันขู่ประเทศ H ด้วยล่ะ? มันก็เป็นแค่ประเทศที่ด้อยพัฒนา!”จอร์จหัวเราะเยาะพวกคนที่อยู่ตรงนั้นหัวเราะอย่างเมามัน แม้แต่คนที่มาจากรัฐบาลบัควู้ดเองก็ตามพวกเขาชอบประจบประแจงชาวต่างชาติ และบางคนก็ยอมรับการถูกพูดเหยียดแม้ถูกเรียกว่าประเทศด้อยพัฒนางั้นเหรอ?ฮาร์วีย์สูดหายใจเข้าลึก ๆ สีหน้าของดูเขาเย็นชาเขาจ้องไปที่จอร์จและตอบว่า “ไม่เป็นไร เรามาถึงจุดนี้แล้ว ถ้านายอยากจะเดิมพัน ก็ได้”“แต่นายกล้าที่จะเดิมพันด
“นี่!”เสียงซุบซิบจากฝูงชนดังก้องไปทั่ว“มันใช้ได้เหรอ?”“มันเป็นไปได้ยังไน? เขาจ่ายเงินไปหกร้อยยี่สิบห้าล้านดอลลาร์จริง ๆ เหรอ?”พวกที่มาจากมอร์แกน ไฟแนนเซียลกรุ๊ป แสดงท่าทีเกรงกลัวจนตอนนี้พวกเขาแทบจะล้มลงกับพื้นที่เขี่ยบุหรี่ในมือของจอร์จตกลงบนพรมเกิดเสียงดังกึกก้องนี่มัน…เขาได้บังเอิญพบเข้ากับมหาเศรษฐีคนแรกที่เขามาที่ประเทศ H อย่างไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ได้อย่างไร?ในบรรดาทุกคนที่อยู่ตรงนั้น แมนดี้ออกอาการตกใจมากที่สุดเธอยังไม่รู้เลยว่าฮาร์วีย์ทำให้พวกตระกูลไนส์เวลล์ยกรีสอร์ตให้เธอก่อนหน้านี้ได้อย่างไรและตอนนี้เขามีเงินหกร้อยยี่สิบห้าล้านดอลลาร์ซื้อรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์?เขาไปเอาเงินพวกนั้นมาจากไหน?เงินค่าขนมที่แมนดี้ให้เขาคงไม่สามารถเก็บสะสมได้มากถึงขนาดนี้!ก่อนที่แมนดี้หายตกใจ พนักงานของรัฐบาลบัควู้ดพูดกับฮาร์วีย์ด้วยความเคารพว่า “มิสเตอร์ยอร์ก โปรดตามเรามาหลังเวทีเพื่อทำดำเนินการด้วยครับ!”พวกเจ้าหน้าที่ต้องการดึงฮาร์วีย์ออกไปและขัดขวางการเดิมพันระหว่างฮาร์วีย์กับจอร์จไม่ให้ดำเนินต่อไปฮาร์วีย์มองดูพวกเจ้าหน้าที่อย่างใจเย็นและตอบว่า “ผมลืมบอกคุณ รีเจนซี่ เอ็นเ
จอร์จประคองมือที่หัก พร้อมกัดฟันด้วยความโกรธ“ไม่! พวกเราจากดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดินจะไม่มีวันยอมรับความอับอายที่ประเทศเล็ก ๆ นี้ทำกับเรา!”“เราไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆ แน่!”“ฉันจะทำให้ผู้ชายคนนั้นพิการไปทั้งตัว!”“รีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์ต้องเป็นของฉัน!”“ผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นของฉันด้วย!”“แล้วเราจะทำอย่างไรดีครับนายท่าน” คิง ลูกน้องของจอร์จถามขึ้นเขาเป็นคนของประเทศ H แต่เขาได้รับกรีนการ์ดจากดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน ในตอนนี้เขาได้เป็นคนประเทศนี้อย่างสมบูรณ์ช่างเป็นคนที่ไร้ยางอายที่สุดเขาสามารถเป็นคนโหดเหี้ยมต่อเพื่อนร่วมชาติของเขาได้เพียงเพื่อเอาใจเจ้านายคนใหม่ของเขาคิงถูฝ่ามือของเขา คิดหาวิธีล้างแค้นเจ้านายคนใหม่จอร์จสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วถามว่า “ครั้งนี้เราพาคนมากี่คน”“สามสิบคนครับ ผู้นำของกลุ่มคืออัศวินที่เกษียณไปแล้วจากอัศวินเทมพลาร์ของราชวงศ์ เขามีทักษะเก่งกาจที่สุด!” คิงบอก“ดี ให้พวกนั้นเตรียมตัวให้พร้อม จับตาดูสองคนนั้นอย่างใกล้ชิด ลงมือทันทีที่พวกมันออกไป!”“เรามีพวกเรื่องการทูตหนุนหลัง แม้ว่าเราฆ่าพวกเขาก็ไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว”ท่าทีของจอร์จเยือกเย็
ถ้าเป็นจริงตามนั้นก็มีอะไรอธิบายได้หลายอย่างรวมทั้งเรื่องเจ้าชายยอร์กเองที่ขอแต่งงานและพวกไนส์เวลล์ที่ยอมยกรีสอร์ทให้เธอฮาร์วีย์มีเงินหกร้อยยี่สิบห้าล้านดอลลาร์ได้อย่างไรแถมฮาร์วีย์ยังกล้าหักมือจอร์จอีกและหลายสิ่งหลายอย่างก่อนหน้านี้ ทุกอย่างล้วนอธิบายเรื่องทั้งหมดได้แต่ปัญหาคือว่าถ้าฮาร์วีย์เป็นเจ้าชายยอร์กจริง ๆ ทำไมเขาไม่บอกล่ะ?แมนดี้ขมวดคิ้ว เธอมองฮาร์วีย์อย่างพิจารณา คำถามผุดขึ้นมาในหัวตลอดเวลา…เมื่อทุกอย่างจบลง ฮาร์วีย์และแมนดี้ก็เตรียมจะเดินทางกลับ พวกเขาขึ้นรถและออกไปทันทีมีรีเจนซี่ เอ็นเทอร์ไพรส์อยู่ในมือแล้ว คงต้องเตรียมความพร้อมหลาย ๆ อย่างหลังจากที่ทั้งสองออกไป จอร์จที่มือเต็มไปด้วยเฝือกเดินมาพร้อมกับชายอีกสองสามคนก็เตะประตูเข้ามาเมื่อเห็นว่าห้องว่างเปล่า สีหน้าของจอร์จก็เยือกเย็นลง“พวกมันอยู่ที่ไหน?”คิงตอบอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ว่า “นายท่าน พวกเขาคงเพิ่งออกไป ลูกน้องของผมกำลังตามไป เราจะไม่ให้คลาดสายตา!”จอร์จสั่งคิงว่า “นายตามพวกมันไป จัดการให้มันพิการซะ แต่เหลือผู้หญิงคนนั้นไว้!”“ฉันจะสนุกไปกับเมียของมันต่อหน้ามัน!”“และฉันต้องการให้มันโอนกรรมสิทธิ์
ชายฉกรรจ์ประมาณสามสิบคนออกจากรถจากทั้งสองและเดินมุ่งหน้าตรงมาที่ฮาร์วีย์พวกมันทั้งสูงและดูแข็งแรงด้วยรูปร่างตามแบบฉบับตะวันตก ดูราวกับว่าพวกมันแต่ละคนสามารถจัดการกับผู้ชายสิบคนพร้อมกันได้ ท่าทางดูน่าเกรงขามและดูคุกคามพวกมันถือกระบองไฟฟ้าสำหรับตำรวจ และท่าทางของพวกมันดูเย็นชาหลังจากจอดรถและล็อครถแล้ว ฮาร์วีย์ก็ลงจากรถและมองพวกผู้ชายตรงหน้าอย่างใจเย็นคิงแทรกโผล่ออกมาจากฝูงชน เขามองฮาร์วีย์ด้วยแววตาเยาะเย้ย“ไง เจ้าหนู กลัวเหรอ!”“แกกล้าเดินลงจากรถทั้ง ๆ ที่เห็นว่าเป็นเรางั้นเหรอ?!”ฮาร์วีย์ตอบว่า “ไสหัวออกไปจากที่นี่ตั้งแต่ตอนนี้ตอนนี้ฉันยังอารมณ์ดีอยู่ ถ้าพวกนายขัดจังหวะการพักของเมียฉัน ฉันจะหักแขนหักขาพวกนายทุกคน”“ฮ่าฮ่าฮ่า…!”คิงและลูกน้องต่างพากันหัวเราะ“ฉันไมาอยากพูดเรื่องไร้สาระกับแกแล้ว จัดการมันซะ!”เสียงหัวเราะอย่างเย็นชาของคิงตามาด้วยพวกลูกน้องนับสิบพุ่งไปหาฮาร์วีย์ตูม!แต่ฮาร์วีย์ยื่นมือขวาออกไป แล้วคว้าคอของพวกลูกน้องที่เป็นหัวโจก จากนั้นเขาก็ทุ่มร่างของลูกน้องคนนั้นลงกับพื้น“อ๊ากก!”เลือดพุ่งออกมาจากปากของลูกน้องคนนั้น อวัยวะภายในบางส่วนของเขาดูเหมือนจ
ผ่านไปห้านาที จอร์จก็มาถึงรอยยิ้มปรากฏบนฉายชัดบนใบหน้าของเขาเมื่อเห็นรถข้าง ๆ “แกกล้าต่อกรกับฉันนักใช่ไหม ฮาร์วีย์ ยอร์ก? ไปตายซะ!”จอร์จลงจากรถอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่เขาเห็นในวินาทีต่อมาทำให้เขาแทบช็อกคิงนอนอยู่บนพื้นพร้อมกับพวกลูกน้องของเขา ทุกคนสลบไปแล้วทุกคนเป็นทหารปลดประจำการ แล้วนี่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้อย่างไร?‘เป็นไปได้ยังไง?!’สีหน้าของจอร์จเต็มไปด้วยความตกใจ ลูกน้องของเขาเป็นทีมที่มาที่ประเทศ H กับเขาและตอนนี้หมดสภาพทุกคน เขาไม่รู้จะอธิบายสถานการณ์นี้ให้คณะกรรมการของมอร์แกน ไฟแนนเซียล กรุ๊ป อย่างไรสายตาของจอร์จมองไปรอบ ๆ แต่ไม่เจอรถของฮาร์วีย์เงาดำที่กำลังเดินเข้ามาหาเขา มันคือฮาร์วีย์นั่นเอง“แกทำอะไรลงไป? เกิดอะไรขึ้น?” จอร์จถามอย่างไม่อยากจะเชื่อฮาร์วีย์เพียงแค่ยิ้ม“ฉันส่งคนพวกนี้นี้ไปลงนรกแล้ว และคุณจะเป็นคนต่อไป”“แก! แกแตะต้องฉันไม่ได้!”“ฉันเป็นตัวแทนจากดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดินนะ!”“ฉันมีความคุ้มกันทางทูต!”จอร์จตัวสั่นเทาเมื่อเขาเห็นฮาร์วีย์ย่างกายเข้ามาใกล้เขาลูกน้องของเขาที่เป็นมืออาชีพยังมีสภาพแบบนั้นเพราะฝีมือของฮาร์วีย์ ตัวเขาเองจะส
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข