บทที่ 1105

แมนดี้รู้สึกมึนงงหลังที่เธอได้ยินสิ่งที่ฮาร์วีย์พูด

จริงเหรอที่เธอถูกหลอก? ฮาร์วีย์หนีออกมาได้ด้วยตัวเองเหรอ?

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ดี ๆ ช่วงเวลาไม่ได้มีมากนัก คีธได้พูดขึ้นว่าจะรู้ผลการสืบสวนหลังจากผ่านไปยี่สิบสองชั่วโมง

แต่ฮาร์วีย์กลับปรากฏตัวขึ้นภายในหนึ่งชั่วโมง

“ฮาร์วีย์ นายคิดอะไรอยู่? นายยังจะโม้อีก!”

“นายรู้ไหมว่าใครเอาตัวนายไป? คนพวกนั้นเป็นนักเลงจากชายแดนโอไฮโอ! คนพวกนั้นลงมือฆ่าได้ภายในพริบตาเดียว!”

“ถ้าไม่ใช่ตระกูลเยตส์ที่ควบคุมตำรวจทั้งหมดในเซาท์ไลท์ได้ด้วยการส่งคนออกไปหานายและแรงกดดันมหาศาลใส่นักเลงพวกนั้น นายจะยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง?!”

“นายคงได้ตายไปแล้ว!”

“นายไม่เห็นเหรอว่าคนบนถนนมาจากกรมตำรวจ? ความปลอดภัยของบัควู้ดหนาแน่นขึ้นเพราะนาย!”

ทั้งไซม่อนและลิเลียนทำราวกับว่าพวกเขารู้เรื่องทั้งหมด ทำให้ตอนนี้พวกเขาหน้าซีดลงทันที

ด้วยความคิดเห็นของพวกเขา การโอ้อวดที่เป็นความเคยชินของฮาร์วีย์มันสิ้นหวัง

ทั้งหมดเป็นเพราะแมนดี้ที่เสียสละทุกอย่างเพื่อให้เขาปลอดภัย แต่เขากลับอ้างว่าเขาทำทั้งหมดด้วยตัวของเขาเอง

ในตอนนั้นแมนดี้พูดขึ้น “พ่อคะ แม่คะ ความจริงไม่ได้สำคัญเลยค่ะ สิ