เข้าสู่ระบบแชร์
ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 14 | จิตปรุงแต่ง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-18 03:11:43
บทที่เกี่ยวข้อง
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 15 | จิตวิทยา
CHAPTER 15จิตวิทยาเที่ยงคืน “จะกลับแล้ว?” “พรุ่งนี้มีเรียน จะอยู่ทำไม?” “พูดซะกูรู้สึกผิด” “กูตั้งใจให้รู้สึกผิด” “จ้ะ” “หึ” เพลิงหัวเราะกับการตอบกลับด้วยนิ้วกลางของเติร์ก ร่างสูงวาดขาขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์โดยยังคงโต้สนทนากับกลุ่มเพื่อนซึ่งนั่งอยู่ในพื้นที่ของร้านนั่งชิลล์ที่มีระยะห่างเพียงฟุตพาทขวางกั้นเท่านั้นบทสนทนาส่วนมากไม่พ้นคำแซวที่เพลิงหน่ายจะต่อปากต่อคำ แต่สายตาซึ่งมองลอดผ่านกรอบแว่นของใครคนหนึ่งที่กำลังยิ้มมุมปากอย่างคนช่างสังเกต ก็ทำเอาเขาอยากจะเดินกลับไปตบหัวมันสักที “แปลกว่ะ ช่วงนี้กลับห้องเก๊งเก่ง” เทมป์ยิ้มหวานนั่งเท้าคางมองด้วยสายตารู้ทัน “แถมได้สาวก็ไม่เอา” เพลิงเปิดหน้ากากหมวกกันน็อกส่งเสียงตอบกลับว่า “เสือก”อย่าว่าหยาบคายเลย เพื่อนเขามันเสือกเก่งจริง ๆแต่ไม่ใช่แค่ตัวขี้เสือกแบบเทมป์ที่ขยันทำตัวสอดรู้ ครั้งนี้ไฉก็ส่งสายตาตั้งคำถามด้วยเช่นกัน“กลับจริง? รีบไปไหนวะ?” “ช่วงนี้กูนอนไว” เพลิงให้คำอธิบายที่คิดมาแล้วเป็นอย่างดี แต่เสียงของเทมป์ก็สวนกลับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 16 | ดาวภาค
CHAPTER 16ดาวภาค วันต่อมา เช้าที่ผ่านมาเพลิงนำเรื่องความฝันของเรนไปเล่าให้กลุ่มเพื่อนฟังโดยไม่ได้คิดอะไร ทว่าเพื่อนเขาต่างพากันหน้าซีดเป็นไก่ไหว้เจ้าที่ และลงมติว่าควรไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับสิ่งที่มองไม่เห็นเป็นการเร่งด่วน ทั้งที่ไม่มีใครรู้ว่ามี ผี ตามกลับมาจริงหรือไม่ด้วยซ้ำไปเพลิงไม่เชื่อแต่ไม่อยากขัดศรัทธา และหากทำให้คนบางคนหายหวั่นวิตกได้จริงก็นับว่าเป็นเรื่องดี… หลังจากหมดตารางเรียนในคาบเช้า ทุกคนจึงเคลื่อนขบวนไปที่วัดซึ่งอยู่ในละแวกใกล้กับมหา’ลัย และหลังจากปล่อยนก ปล่อยปลา กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลเสร็จเรียบร้อย ชาวคณะก็แวะกินส้มตำเป็นอาหารกลางวันใช้เวลาสนทนาระหว่างมื้ออาหารไปพร้อมกันคนรับหน้าที่ตอบคำถามมากที่สุดคงไม่พ้นเรนซึ่งเป็นคนเดียวที่ไม่มีชอปคณะสวมทับชุดนิสิตเหมือนคนอื่น “หรือมันเป็นการเบิกเนตรวะ?” เติร์กตั้งข้อสันนิษฐานกับความฝันที่ได้รับฟัง ก่อนใครคนหนึ่งจะแย้งเสียงในทันที “กูว่าแค่เก็บมาคิดมาก” “ไอ้ไฉพูดถูก” เพลิงดีดนิ้วเสียงดังพยักหน้าเห็นด้วย เขาอยากจะรำถวายคนที่ว่าให้รู้แล้วรู้รอด อย่างน้อยก็ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 17 | คำทำนาย
CHAPTER 17คำทำนายตอนเย็น “ทำไมต้องมาที่นี่ด้วย น่าขนลุกออก” “ไอ้เติร์กบอกรุ่นพี่แนะนำมา” “มาทำไม?” “จะได้รู้ว่าเธอมีผีตามจริงไหม” “…” คนฟังถึงกับเงยหน้ามองเจ้าของคำขยายความ ผิวหน้าซีดเผือดเริ่มเผยให้ได้เห็นถึงความกังวลใจ เพลิงไม่ต่อความยาวสาวความยืด พยักหน้าเรียกหญิงสาวให้เดินเข้าสถานที่ตรงหน้าไปด้วยกัน แต่เรนก็ยังรีรอ กวาดสายตามองไปรอบตัวด้วยใจไม่เป็นสุข “เร็ว ๆ” ร่างสูงที่เดินนำอยู่ด้านหน้าเร่งเสียงเรียก “ถ้ามืดจะน่ากลัวยิ่งกว่านี้” เพลิงเก่งอยู่แล้วเรื่องขู่ให้กลัว “ไม่กลัวผีหรือไง?” “จะพูดทำไม?” ทันทีทันใดคนตาขาวก็รีบเร่งฝีเท้าเดินตาม มือผอมบางเกาะเข้าที่แขนของคนซึ่งมาด้วยกันในทีท่าหวาดระแวงด้านหน้าของทั้งคู่คือบ้านไม้ยกใต้ถุนสูงในสภาพกลางเก่ากลางใหม่โอบล้อมด้วยสุมทุมพุ่มไม้ กิ่งก้านสาขาของไม้ใหญ่กับเถาวัลย์ไม้เลื้อยเข้ายึดเกาะปกคลุมตัวบ้านจนมองดูรกครึ้ม ช่วงเวลาอาทิตย์อัสดงที่กำลังจะมาเยือนในไม่ช้า ยิ่งขับให้ภาพที่ปรากฏแก่สายตาทวีความน่าประหวั่นพรั่นพรึงเพราะเป็นบ้านที่ตั้งอยู่ลึกเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 18 | ผีผลัก
CHAPTER 18ผีผลัก วันต่อมา ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้นในจังหวะที่ร่างสูงผุดกายลุกขึ้นบิดขี้เกียจพอดิบพอดี เสียงอ้อแอ้ของใครสักคนที่ด้านนอกส่งผลให้คิ้วหนาเลื่อนขมวดเข้าหากัน และเพียงบานประตูเปิดออก ร่างผอมบางอ่อนระทวยก็ถูกส่งตัวให้เพลิงรับไม้ต่อในทันที “เพื่อนมึงเมา” อาโปอธิบายสถานการณ์ตรงไปตรงมา ก่อนคะนิ้งที่ยืนอยู่ข้างกันจะยกนิ้วขึ้นสาบาน “กินไปแค่นิดเดียว กูไม่ได้พูดโกหกเลยจริง ๆ” “ไหนว่าไปกินขนม?” ร่างสูงสลับสายตามองระหว่างคนในอ้อมแขนที่บัดนี้ยืนทรงตัวแทบไม่อยู่กับอีกสองสาวซึ่งอยู่ในอาการปกติ จากสภาพของเรนที่เพลิงได้เห็น ทั้งสามคนคงไม่ได้ไปหาอะไรกินที่ละแวกถนนเลียบชายหาดเหมือนเช่นทุกที แต่คงพากันไปกินอย่างอื่นเสียมากกว่า “พวกกูกินแค่เหล้าปั่นนิดเดียว แต่เพื่อนมึงคออ่อนมากอะเพลิง เพราะฉะนั้นกูสองคนไม่ผิด” คะนิ้งทำหน้าปั้นยากรีบปัดตกความรับผิดชอบ “แดกนิดเดียวจริง ๆ” อาโปขยายความเพิ่มเติม ส่งต่อกระเป๋าของคนเมาให้กับผู้ปกครองส่วนตัว “มึงจัดการต่อด้วย กูต้องรีบกลับ ม้าโทรตามแล้ว”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 19 | เพื่อนแบบไหน
CHAPTER 19เพื่อนแบบไหน มหา’ลัย เรนไม่เคยรู้สึกเหนื่อยสายตัวแทบขาดแบบนี้มาก่อน…นอกจากจะต้องปรับตัวกับสภาพแวดล้อมใหม่ รวมถึงต้องจัดการสภาพจิตที่ประหวั่นพรั่นพรึงอยู่กับเรื่องลี้ลับเหนือธรรมชาติ ทว่าชีวิตในรั้วมหา’ลัยก็ยังต้องดำเนินควบคู่ไปพร้อมกัน ทั้งการเริ่มเข้าสู่บทเรียนอย่างคร่ำเคร่งจริงจัง รวมถึงการต้องเข้าร่วมกิจกรรมตามธรรมเนียมก็ด้วยแม้เคยผ่านการรับน้องมาแล้วเมื่อปีก่อน แต่นั่นเทียบไม่ได้เลยกับการต้องโดนรับน้องใหม่อีกครั้ง ซ้ำร้ายครั้งใหม่ในปีนี้ดูท่าเธอจะโดนเล่นงานหนักยิ่งกว่าใคร พี่ปีสองฝ่ายดูแลกิจกรรมซ้อมเชียร์ นอกจากจะมีรุ่นพี่ผู้ชายหน้าโหดตัวโตหลายคน ก็ยังมีรุ่นพี่ผู้หญิงที่วางมาดเข้มพอกัน คนกลุ่มหนึ่งในบรรดารุ่นพี่เหล่านั้น หญิงสาวมีโอกาสได้รู้จักเป็นอย่างดี แต่หาได้มีอภิสิทธิ์อื่นใดไม่ นอกจากจะโดนล็อกเล็งเล่นงานเป็นพิเศษยิ่งกว่าทุกคนตอนนี้เป็นเวลาเย็นย่ำใกล้จะค่ำมืดลงทุกขณะ…ฟุตพาททอดยาวสู่ทางออกประตูรั้วเต็มไปด้วยบรรดานิสิตที่มุ่งหน้าตบฝีเท้าออกจากตัวมหา’ลัยหลังจากกิจกรรมซ้อมเชียร์ประจำวันเสร็จสิ้นลง เสียงสนทนาระหว่างกลุ่มเพื่อน รวมถึง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 20 | เคยตัว
CHAPTER 20เคยตัว ยี่สิบนาทีต่อมา ซ่า ซ่า ซ่า ครืน! ครืน! มอเตอร์ไซค์คันโตชะลอจอดใต้หลังคาโรงรถซึ่งยื่นออกมาจากตัวบ้านหลังหนึ่งที่เรนคุ้นเคยเป็นอย่างดีเพราะเป็นบ้านที่เติร์ก ไฉ และเทมป์เช่าอาศัยอยู่ด้วยกัน เสียงเครื่องยนต์รถดับลงแล้ว เหลือเพียงเสียงฟ้าฝนลั่นโครมครามดังอย่างต่อเนื่องเท่านั้น เพลิงสะบัดศีรษะไล่น้ำออกจากเรือนผมชุ่มเปียก สองมือยกขึ้นกวาดลูบใบหน้าซึ่งพราวเปียกด้วยหยาดฝนเม็ดหนา ก่อนสายตาจะจดจ้องร่างผอมบางในชุดนิสิตเปียกปอนไปทั้งตัวซึ่งกำลังวุ่นอยู่กับการบิดน้ำออกจากชายกระโปรง “รอฝนหยุดแล้วค่อยกลับ” เพลิงเอ่ยเสียงเรียบทั้งคู่ตั้งใจแวะเอาขนมเข้ามาให้เพื่อนอยู่ก่อนแล้ว แต่จากสภาพพายุโหมกระหน่ำเทโครมในเวลานี้ เป็นไปได้ว่าอาจต้องติดแหง็กอยู่ที่นี่อีกนาน “ตัวเปียกหมดเลย”เสียงบ่นของหญิงสาวดึงนัยน์ตาคมให้หันมองอีกครั้ง เพลิงสำรวจสภาพเพื่อนสนิทเพียงอึดใจก็ทำการปลดกระดุมเชิ้ตของตนเองส่งต่อให้กับคนที่ว่า ก่อนจะขยายความตอบกลับสายตางุนงง “คลุมหน้าอกไว้ตอนเดินเข้าไป” “…”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 21 | ล้ำเส้น 1
CHAPTER 21ล้ำเส้น 1 นานกว่าสิบนาทีที่ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความสงบเงียบเชียบ รวมถึงเสียงสนทนาจากคนที่ชั้นล่างก็เงียบไปแล้วเช่นเดียวกันแม้เมื่อไม่กี่นาทีก่อนจะเกิดอารมณ์พลั้งตัวเผลอใจ ทว่าตอนนี้สองคนบนเตียงกลับนอนนิ่ง ยังไม่มีใครหลับ แต่ก็ไร้เสียงสนทนา ความกระอักกระอ่วนในบรรยากาศยังคงลอยอวลต่อเนื่องตั้งแต่คืนวานที่ผ่านมาเพลิงเดาว่ารุ่นน้องซึ่งแวะมากินเบียร์ยามดึกคงพากันกลับไปแล้ว เขาไม่ได้โกหกว่าไม่ได้นัดใครให้มาหา เติร์กต่างหากที่ชวนสาวมาตามประสาเพศผู้ หากเป็นเมื่อก่อนเพลิงไม่ปฏิเสธว่าเป็นหนึ่งในคนประเภทเดียวกัน แต่ช่วงนี้เขามีเวลาให้ไปสนใจใครที่ไหนกัน งันเงียบกันอยู่พักใหญ่ ใครคนหนึ่งก็เป็นฝ่ายเคลื่อนตัวเข้าหาจนรับรู้ได้ถึงอุณหภูมิกาย ไม่ใช่เพลิงแน่เพราะเขานอนนิ่งไม่ได้กระดิกเลยสักขยับเป็นหญิงสาวที่กระแซะตัวเข้าใกล้แต่ก็หยุดลงเพียงเท่านั้น… แม้อุณหภูมิห้องจะเย็นเยือกเหมือนอยู่ในห้องดับจิต แต่เพลิงกลับรู้สึกร้อนราวกับอยู่ในนรกก็ไม่ปาน นาทีถัดมาเป็นเขาเองที่พลิกกายหันหน้าเข้าหาอีกฝ่าย และทันได้เห็นว่ามีคนแอบมองอยู่ก่อนแล้วเช่นกัน “นอนไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 22 | ล้ำเส้น 2
CHAPTER 22ล้ำเส้น 2 ไม่ใช่เพียงแต่ลมหายใจรวยรินของคนในวงแขนกว้างที่ราวกับจะพยายามสะกดกลั้นความรู้สึก ลมผ่าวร้อนที่พ่นแผ่วผ่านจมูกคมเป็นสันก็ขาดห้วงไม่เป็นปกติพอกัน ร่องน้ำแคบแสนแคบที่กำลังโดนรุกล้ำเข้าสำรวจตอดตุบรัดแน่นประหนึ่งจะดูดกลืนสิ่งใดก็ตามที่กระทำการล่วงล้ำเข้าสู่ใจกลาง ความปรารถนาลึกล้ำวาบผ่านดวงตาคมปลาบร้อนแรงดังเปลวเพลิง เสียงแหบต่ำครางกระซิบที่ข้างหูเจ้าของแรงดึงดูดสุดเย้ายวนใจ “เคยช่วยตัวเองไหม?” “…” ดวงหน้าชื้นเหงื่อพยายามสู้สายตาสั่นศีรษะปฏิเสธ หากก็ต้องหลับตากลั้นลมหายใจเมื่อได้รับการสาธิตภาคปฏิบัติในทันที “แบบนี้” คนทำการสาธิตสอดอีกข้อนิ้วยัดเข้าไปจนสุดโคน โป้งด้านนอกขยี้วนปุ่มกระสันเม็ดน้อยระรัวเร็ว“อื้อ” ขณะที่เสียง ‘แจ๊ะ’ ดังเป็นจังหวะตามการเร่งความเร็ว หญิงสาวไม่สามารถระงับเสียงครางแผ่วเบาที่หลุดลอดผ่านริมฝีปาก แต่เสียงที่ว่าก็ถูกกลืนหาย เมื่อใบหน้าคมคายเลื่อนเข้าประชิดป้อนรสจูบเร่าร้อน ทั้งทุกสัมผัสก็ยิ่งทวีอารมณ์เร่งเร้า คนไม่เคย ไม่รู้จะวางไม้วางมือไว้ตรงไหน ไม่รู้จะต้องแสดงออกอย่างไรไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-18
บทล่าสุด
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | SPECIAL 3
SPECIAL 3สัญญาใจ 3 สิบสองปีก่อน “ฮึก!” “กลับบ้านได้แล้ว ถ้าเธอยอมกลับ เราจะปั่นจักรยานให้ซ้อนทุกวัน” “เพลิงขี้โม้ ฮึก!” “เราใจดี” เด็กหญิงตัวน้อยสะอึกสะอื้นอยู่บนชิงช้าซึ่งไร้การกวัดแกว่ง โดยมีเด็กชายวัยเดียวกันยืนใช้ปลายเท้าเขี่ยดินเล่นอยู่ที่ด้านหน้า บริเวณรอบด้านเต็มไปด้วยเครื่องเล่นมาตรฐานที่สนามเด็กเล่นทั่วไปพึงมี ตอนนี้เป็นเวลาเกือบพลบค่ำ เด็ก ๆ พากันกลับเข้าบ้านหมดแล้ว เหลือเพียงสองคนเท่านั้นที่ยังคงสนทนากันเพียงลำพัง เด็กชายรู้ดีว่าหากเขาไม่พาเพื่อนกลับบ้านก่อนค่ำมืดจะต้องโดนผู้เป็นแม่ดุ แต่เพราะอีกฝ่ายยังคงมีคราบน้ำตาปรากฏบนใบหน้าจึงอดทนรออย่างใจเย็น “จะค่ำแล้ว เดี๋ยวน้าศรีเป็นห่วง เธอจะโดนดุ และเราก็จะโดนแม่ตี” เสียงใจดีพยายามเอ่ยถึงบทลงโทษที่ทั้งคู่อาจได้รับหากมัวเถลไถลไม่ตรงต่อเวลาที่มีการตกลงกับพ่อแม่เอาไว้ แม้สนามเด็กเล่นของหมู่บ้านจะมีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดีไม่ต้องกลัวคนนอกเข้าออก อีกทั้งบ้านของทั้งคู่ก็อยู่ไม่ไกลจากสนามส่วนกลาง รวมถึงต่างโตพอจะไม่ไว้ใจคนแปลกหน้าตา
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | SPECIAL 2
SPECIAL 2สัญญาใจ 2สิบนาทีต่อมาร่างผอมบางของเรนยืนอยู่ที่ตำแหน่งเดิม สายตากวาดมองไปยังความคึกคักรอบด้าน เครื่องหน้าหมดจดมียิ้มมุมปากผุดเผยในสีหน้า เพียงคิดว่าเพลิงจะต้องกระดากอายกับจำนวนคนที่เพิ่มมากขึ้นเธอก็รู้สึกขบขันอย่างบอกไม่ถูกหลังจากการแสดงห้องล่าสุดของระดับชั้นจบลง เพียงแค่ร่างสูงคุ้นตาเดินขึ้นเวทีพร้อมกีตาร์ตัวหนึ่งเพื่อทำโชว์คิวถัดไป เสียงกรี๊ดกร๊าดของบรรดาสาว ๆ ต่างก็เริ่มวี้ดว้ายกระหึ่มลั่นไปทั่วทั้งลานอเนกประสงค์ด้านหน้าเวทีเรนไม่ได้รู้สึกแปลกใจกับเสียงที่ได้ยิน รวมถึงไม่แปลกใจว่าเหตุใดจำนวนคนถึงแห่กันมายืนมองแน่นขนัดไปหมด เพื่อนสนิทของเธอเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียนเรื่องนี้หญิงสาวไม่เถียง แต่ตอนนี้คงมีแค่เธอคนเดียวที่กำลังหัวเราะกับท่าทีผิดปกติไปจากเคยของคนที่ว่าสายตาของเพลิงกวาดมองไปโดยรอบในจังหวะที่หย่อนกายนั่งลงบนเก้าอี้ซึ่งมีการเตรียมไว้กลางเวที ก่อนสายตาที่ว่าจะจบลงยังตำแหน่งที่เรนกำลังยืนกอดอกมอง“สวัสดีครับ”“กรี๊ด!!!”“พี่เพลิง!!!”“ว้าย!!!”เพียงเสียงคุ้นหูทักทายผ่านไมโครโฟนซึ่งเสียบอยู่บนขาตั้งในระดับพอดีกับริมฝีปาก เสียงวี้ดว้ายของสาว ๆ ก็ตอบรับด้วยเสียงกระหึ
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | SPECIAL 1
SPECIAL 1สัญญาใจ 1 หลายปีก่อน “เพลิงจะเขินอะไร?” “ไม่เขินได้ไง? คนทั้งโรงเรียน” “รุ่นน้องกรี๊ดเพลิงกันทั้งนั้น ไม่เห็นต้องอาย” “อาย” เพลิงพยักหน้ารับไม่กระดากแม้แต่นิด “เธอลองขึ้นไปร้องเพลงแล้วมีคนเป็นพันนั่งมองอยู่ข้างล่างเวทีดูไหม?” “ทำไมป๊อดงี้? ตัวก็ตั้งโต” “มันใช้คำว่า ‘ป๊อด’ ได้ที่ไหน?” ร่างสูงในชุดนักเรียนยกแขนขึ้นปาดเหงื่อซึ่งชื้นผ่านใบหน้า ท่ามกลางผู้คนซึ่งเดินขวักไขว่ ท่ามกลางเสียงดนตรีสดวงปัจจุบันกำลังบรรเลงอยู่บนเวทีกลางของโรงเรียน สองหนุ่มสาวยืนปรับทุกข์ห่างออกมาทางด้านหนึ่ง “ถ้าเราขึ้นร้องเพลงแทนเพลิงได้ก็คงทำไปแล้ว” คนตัวเล็กทำทีตบเข้าที่อก “ถ้าเป็นเราไม่อายหรอก” “เธอก็พูดได้” เพลิงหรี่ตามองอย่างไม่ศรัทธา แค่จะคุยกับเพื่อนคนอื่น เจ้าตัวยังต้องคอยให้เขาเป็นสะพานเชื่อมอยู่เรื่อย เมื่อโดนสายตาสบประมาทของชายหนุ่มหลุบมอง หญิงสาวในชุดนักเรียนก็ทำทีเปลี่ยนเรื่อง “เพลิงเป็นตัวแทนห้องนะ ทำหน้าที่หน่อยสิ ใจกล้า ๆ หน่อย” “ใครจะเก่งเ
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 61 | ฝันละเมอ 4
CHAPTER 61ฝันละเมอ 4หนึ่งชั่วโมงต่อมาร้านขนมหวานร้านเดิมยังคงมีคนต่อคิวซื้อจนหางแถวยาวออกไปด้านนอกตัวร้าน เพลงที่เปิดคลอสร้างบรรยากาศเป็นเพลงภาษาถิ่นเหมือนเช่นทุกครั้ง กระทั่งลูกค้าก็ยังคงเป็นหน้าเดิม ๆ สภาพแวดล้อมแสนคุ้นเคยราวกับจะพาใจย้อนไปในวันวาน เหมือนเมื่อวานนี้เองที่สองเพื่อนสนิทในชุดนักเรียนมัธยมปลายพากันแว้นมอเตอร์ไซค์มาตบน้ำตาลเข้ากระแสเลือดในทุกค่ำของทุกวันหลังจากได้กินของหวานปิดท้าย สองหนุ่มสาวลูกค้าขาประจำของร้านยังคงนั่งรอออร์เดอร์ซึ่งสั่งกลับบ้านเป็นปกติธรรมดาอีกสองชุดใหญ่ระหว่างที่เพลิงสนทนาอยู่กับเพื่อนสมัยมัธยมที่บังเอิญเจอ เรนกำลังกวาดสายตามองกระดาษโน้ตหลากสีซึ่งกระจายแปะเต็มพื้นที่ผนังด้านหนึ่งของตัวร้าน โน้ตแต่ละแผ่นล้วนมีข้อความบางอย่างเขียนไว้ราวกับเป็นเครื่องเตือนใจว่าครั้งหนึ่งเคยมาเหยียบเยือนสถานที่ ทั้งจากลูกค้าที่เป็นขาประจำ รวมถึงลูกค้าขาจรก็ด้วยเช่นกันข้อความโดยส่วนมากเป็นการระบุว่าได้มาเยือนกับใคร มีทั้งที่เป็นคู่รัก มีทั้งที่เป็นกลุ่มเพื่อน มากันเป็นครอบครัว กระทั่งคนที่คล้ายจะประชดชีวิตโสดเขียนว่ามากินกับ หมา ก็มี“ทำไร?”“หืม?” เรนขานเสียงรับในล
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 60 | ฝันละเมอ 3
CHAPTER 60ฝันละเมอ 3 ตอนค่ำ ตั้งแต่จำความได้ โต๊ะอาหารที่บ้านของเพลิงไม่ได้มีเฉพาะคนในครอบครัวแต่มีสมาชิกอีกสองคนมาร่วมรับประทานมื้อค่ำด้วยกันเสมอ เว้นแค่ช่วงเช้าเท่านั้นที่เพลิงจะเป็นฝ่ายไปฝากท้องที่บ้านหลังข้างกัน เสียงเจื้อยแจ้วคุ้นเคย รวมถึงการกุลีกุจอเป็นลูกมือหยิบจับทุกสิ่งอย่างของเรนเป็นสิ่งที่เพลิงได้เห็นมาจนชินตา นอกจากจะกระตือรือร้นเป็นปกติ คนที่ทำให้มื้ออาหารดำเนินไปด้วยรอยยิ้มก็คือเจ้าตัว เพลิงเคี้ยวข้าวกร้วม ๆ สลับสายตามองคนนั้นทีคนนี้ทีเพื่อสังเกตท่าทีว่าเป็นเวลาเหมาะสมหรือไม่ที่เขาจะเอ่ยเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนออกมาบรรยากาศเป็นไปด้วยเสียงพูดคุยสนุกสนาน เรนกำลังช่วยผสมโรงมีอารมณ์ร่วมอยู่กับยายน้อยและน้าศรี ที่ต่างก็อินกับการก่นด่านางร้ายในละครซึ่งเปิดผ่านทางโทรทัศน์ ที่ได้เห็นไม่ใช่ภาพน่าประหลาดใจสำหรับเพลิง ในที่นี้มีเพียงเขาและพ่อเท่านั้นที่มองหน้ากันเองแล้วส่ายหัวไปมา “พ่อ” ในที่สุดเพลิงตัดสินใจหันมองหน้าบิดา เอ่ยในสีหน้านิ่งสนิท “ผมมีไรจะบอก” คนเดียวที่ว่างพอจะสนทนากับลูกชายถึงกับวางช
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 59 | ฝันละเมอ 2
CHAPTER 59ฝันละเมอ 2ริมฝีปากอุ่นประทับผ่านลำคอเรียวระหง…เพลิงซุกไซ้ใบหน้าสูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นของคนตัวเล็กที่นอนนิ่งรับสัมผัสแต่โดยดี นัยน์ตาคมเลื่อนมองผิวกายขาวเนียนผุดผ่องเป็นยองใยทุกจุดที่ปลายลิ้นลากผ่าน ค้างนานบริเวณยอดถันสีชมพูหวาน หมดเวลากับการดูดเลียหัวนมสวยสะพรั่งของหญิงสาวนานหลายนาที ขณะที่ปากดูดเม็ดเต่งชูชัน มือหนาก็ขยำนวดเต้าข้างที่ว่างเว้นด้วยความมันมือแต่ละสัมผัสดำเนินไปอย่างเงียบเชียบเพราะสถานที่ไม่เป็นใจ ทว่าทุกวินาทีที่ดำเนินผ่านล้วนเต็มไปด้วยความหวามหวิวในอารมณ์ สายตาของชายหนุ่มหลุบเลื่อนมองตามสัดส่วนโค้งเว้าด้วยประกายตาเร่าร้อนแม้เรนจะกินเข้าไปมากเกินกว่าขนาดตัว แต่บั้นเอวผอมบางกลับไร้ชั้นไขมัน ทั้งยังเว้าสวยมิใช่เพียงแต่เร้าอารมณ์ภายใน ทว่ายังดึงดูดสันจมูกคมให้ไล้ผ่านตามแนวคดโค้ง ริมฝีปากอุ่นกดจูบสลับกับการดูดดึงเนื้อกายผ่องขาวไม่ละสัมผัสแม้แต่วินาที เพลิงชันกายขึ้นนั่ง สองมือคว้าสะโพกคนตัวเล็กขึ้นในระดับเดียวกัน สายตามากด้วยอารมณ์ทอดจับเรือนร่างสุดเซ็กซ์ ตั้งแต่เต้าใหญ่โตที่ประดับด้วยป้านบัวสดสวยขนาดเต็มปากเต็มคำ ทั้งแอ่งสะดือเล็กบนหน้าท้องแบนราบ ร
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 58 | ฝันละเมอ 1
CHAPTER 58ฝันละเมอ 1 วันต่อมา เชียงใหม่ สองหนุ่มสาวลงเครื่องเหยียบพื้นดินบ้านเกิดตั้งแต่ช่วงเช้าของวันแต่เมื่อถึงบ้าน เพลิงก็ปลีกตัวไปนอนหลับให้เต็มตาสักตื่น เขาตื่นขึ้นอีกครั้งในตอนเที่ยงตรงพอดิบพอดี กว่าจะจัดการตัวเองเรียบร้อยแดดบ่ายก็เริ่มสาดต่ำผ่านกระจกหน้าต่างในตำแหน่งเดียวกับที่สายตามักหันมองเสมอ ทางด้านซ้ายของบ้านเขาเป็นบ้านอีกหลังที่มีขอบรั้วอยู่ชิดติดกัน ประตูรั้วบ้านหลังนั้นเปิดอ้าบ่งบอกว่ามีคนอยู่อาศัย รถญี่ปุ่นรุ่นเก่าของน้าศรีจอดนิ่งอยู่ในโรงจอด แคนาต้นเดิมสะบัดใบพลิ้วไหวตามสายลมซึ่งพัดเอื่อยหน้าต่างบานคู่ของห้องนอนบนชั้นสองเปิดอ้ารับลม ดอกไม้ปลอมที่ประดับรอบขอบหน้าต่างด้านนอกที่เพลิงตกแต่งให้ตามคำเรียกร้องของคนบางคน บัดนี้แห้งกรอบเพราะผ่านลมฝนมาหลายฤดูเพียงความคิดนึกย้อนถึงภาพคนตัวเล็กที่ยืนเท้าสะเอวออกคำสั่งอยู่ด้านล่าง โดยที่เขาต้องเป็นฝ่ายใช้บันไดลิงไต่ปีนขึ้นไปจัดการ เครื่องหน้าคมคายก็ปรากฏยิ้มกว้างเสียงแหวแว้ดของเรน รวมถึงการโต้เถียงด้วยความรำคาญของเขาที่ต่างก็อยู่ในชุดนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายยังคงชัดเจนในความทรงจำ
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 57 | ความลับ 2
CHAPTER 57ความลับ 2หนึ่งชั่วโมงต่อมา วันนี้ไม่มีใครเมา… หลังจากจบการล้วงความลับของบรรดาตัวสอดรู้ เพลิงก็เอ่ยปากชวนหญิงสาวกลับห้องในทันทีเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางในช่วงเช้า อีกทั้งตั้งแต่แรกก็ตั้งใจเพียงเพื่อมาแสดงความยินดีกับเจ้าของร้านเท่านั้นจึงไม่คิดที่จะอยู่ต่อ เพราะเป็นละแวกร้านเหล้าซึ่งทำลานจอดรถไว้ที่ซอยถัดไป ทำให้คนเป็นลูกค้าต้องลำบากเดินไปเอายานพาหนะส่วนตัว แต่ตอนนี้มีแค่คนเดียวที่กำลังเดิน…ร่างสูงก้าวรุดไปด้านหน้าได้อย่างคล่องตัวแม้จะมีอีกคนเกาะติดอยู่บนหลังก็ตามที นานตั้งแต่เพลิงจำความได้ หญิงสาวชอบขี่หลังเขาเสมอ ไม่ว่าตอนเด็ก ตอนโต จะเมา กระทั่งว่าไม่เมา เจ้าตัวก็มักร้องขอการอำนวยความสะดวกแทบทุกครั้งไป บรรยากาศยามคืนค่ำดำเนินผ่านอย่างเชื่องช้า ทุกจังหวะก้าวย่างของคนตัวสูงไม่เร่งร้อนเช่นเดียวกัน สายลมพัดเอื่อยปะทะผ่านร่างกาย รวมถึงเสียงเจื้อยแจ้วที่ร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีราวกับจะขับกล่อมความรู้สึกให้ลอยล่องไปไกล หัวใจพองโตเป็นอย่างไรเพลิงมีโอกาสได้สัมผัสหลายครั้งหลายหนในช่วงระยะเวลาให้หลังที่ผ่านมา เรื่องบางอย่างที
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 56 | ความลับ 1
CHAPTER 56ความลับ 1 สัปดาห์ต่อมา เพลิงอยากตั้งประเด็นสอบถามในหัวข้อใครเป็นคนคิดงานเลี้ยงอำลาส่งท้ายพี่ปีสี่ งานที่ตั้งแต่เปิดภาคเรียนเขาได้ร่วมสังสรรค์มานับครั้งไม่ถ้วน จะเลี้ยงส่งกันเพื่ออะไรในเมื่อรุ่นพี่ชั้นปีที่ว่าก็ยังเห็นหน้ากันอยู่ทุกวันวันนี้เป็นอีกคืนที่พวกเขาต้องเข้าร่วมสมาพันธ์ขยันอำลาอีกครั้ง บรรยากาศยามค่ำคืนยังคงเต็มไปด้วยแสงสีเสียง ร้านนั่งชิลล์เปิดใหม่ที่คึกคัก และคนแน่นเป็นพิเศษเพราะโปรโมชันฉลองเปิดร้านเป็นร้านของรุ่นพี่ที่เรียนจบไปเมื่อปีก่อน พี่เจ เจ้าของร้านเป็นประธานรุ่นของรุ่นที่ว่า แม้จะมีงานการทำเป็นหลักแหล่งตามใบประกอบวิชาชีพที่เรียนจบไป แต่ก็ไม่วายเกิดอยากเปิดร้านเหล้าเป็นงานอดิเรก จากโปรโมชันที่แปะโชว์แผ่นเบ้อเร่อที่หน้าร้านบ่งชัดว่าคงทำเป็นงานอดิเรกจริง ๆ “ไว้มาใหม่นะ ช่วงนี้มีโปรทุกวันครับน้อง รับรองประทับใจจนลืมไม่ลง” เจ้าของร้านให้การปฏิเสธลูกค้าเพราะไม่มีที่ว่างพอให้ใครเบียดเข้ามาในร้านได้อีกแล้ว เสียงที่ว่าดังต่อเนื่องมาร่วมสิบนาที ร่างสูงซึ่งสวมใส่เชิ้ตเข้ารูปสีขาวกับสแลกส์ดำเรียบกริบเป็นภา
