แชร์

บทที่ 67 ถาโถมจูบ

ผู้เขียน: ฉี แม่น้ำสายเก่า
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2021-03-14 22:05:03
ฌอน สจ๊วตมีความรู้สึกเบื่อในตัวเธอ เขาก้มศีรษะลงและจ้องมองเธอและน้ำตาของเธอในความเงียบ

เจน ดันน์ปิดตาของเธอ

เวลากำลังผ่านไป

ในที่สุดคิ้วของเธอก็คลายขึ้น

ฌอน สจ๊วตเหลือบมองถุงน้ำเกลือ มันเกือบจะตกถึงพื้น

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ดึงเข็มออกมาให้เธอด้วยความชำนาญ

เมื่อเขายังเด็ก ปู่ของเขาทำให้เขาเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นจึงมีหลายครั้งที่เขาต้องถือปืนจริงและเข้าร่วมการต่อสู้จริง ได้รับบาดเจ็บนับไม่ถ้วนในเวลาต่อมางานต่างๆเช่นการดึงเข็มออกมาดูง่ายเหมือนเด็กเล่นกับเขา

"ตื่น" หลังจากดึงเข็มออกฌอน สจ๊วตพูดกับเจน ดันน์อย่างไม่แยแส “คุณวางแผนจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน? หลงทาง กลับไปที่ที่เธอควรอยู่”

เขาไล่เธอไป

เจน ดันน์ก้มหน้าลงต่ำและลุกขึ้นยืนโดยไม่พูดอะไร เธอจับเตียงเพื่อพยุงตัวแล้วลุกจากเตียง

"รองเท้า" เขาโยนรองเท้าแตะที่มีขนาดใหญ่กว่าอย่างเห็นได้ชัด เธอสามารถบอกได้ว่าร้องเท้านั้นเป็นของเขาในแวบแรกที่เห็น

เจน ดันน์มองไปที่เท้าเปล่าของเธอ "รองเท้าของฉันอยู่ไหน?"

ฌอน สจ๊วตกอดอกไว้ที่หน้าอกของเขาและยิ้มเยาะขณะที่เขาจ้องไปที่เจน ดันน์ “ฉันบอกแล้วใช่ไหม คุณไม่สนใจสุขภาพของคุณและยืนกรานที่จ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 68 ความเกลียดชังของซูซี่ ทอมสัน

    ซูซี่ ทอมสันรู้สึกแย่ไม่แพ้กันในขณะนี้คนที่อยู่ตรงหน้าเธอคือคนที่เธอเฝ้าปรารถนามาตลอดอย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนละคนกับที่เธอคิดไว้รอยยิ้มจาง ๆ แขวนอยู่ที่มุมปากของ ไฮด์ โซรอส เขาดึงเก้าอี้สไตล์ยุโรปมานั่งตรงหน้า ซูซี่ ทอมสัน "นั่ง" จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่อีกด้านหนึ่งในตอนนี้ผิวของซูซี่ ทอมสันดูแย่มาก การสำลักน้ำสี่นาทีทำให้เธอรู้สึกราวกับว่ายมทูตกำลังเรียกตัวเธอ"คุณโซรอสฉัน…”“ จุ๊ ๆ ” ชายบนเก้าอี้ยกนิ้วขึ้นและวางลงบนปากของเขาเบา ๆ “ อย่าพูด ฉันจะดูแลคุณให้ดี”เสียงของ ไฮด์ โซรอสฟังดูมีเสน่ห์ แม้แต่รอยยิ้มที่มุมปากของเขาก็ยั่วยวน ใบหน้าของ ซูซี่ ทอมสันแดงฉานอย่างน่าสมเพช หัวใจของเธอเต้นระรัวอย่างเร็ว…คุณโซรอสหมายความว่าอย่างไร?เขาบอกว่าเขาอยากจะดูเธอให้ดี…มันหมายความว่ายังไง?คำตอบปรากฏขึ้นในใจของเธออย่างรวดเร็ว ซูซี่ ทอมสัน รู้สึกประหม่าเล็กน้อยเงยหน้าขึ้นและจ้องไปที่ไฮด์ โซรอสที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้นเธอก็พบกับสายตาที่เอาใจใส่ที่จ้องกลับมาที่เธอ คุณโซรอสมองเธออย่างใกล้ชิด!ผมยาวของเธอเปียกโชกขณะที่เธอทรุดตัวลงอย่างอ่อนแรงบนพื้นควอตซ์สีดำที่ส่อ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2021-03-15
  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 69 การพบกันอีกครั้ง ณ ริมทางยามค่ำคืน

    วันเวลาผ่านไปอโลร่ายืนยันที่จะให้เจนกลับมาทำงาน หลังจากที่เธอรู้สึกดีขึ้นหลังจากที่เจนฟื้นเธอก็กลับไปทำงานเหมือนเดิมอย่างไรก็ตาม ไม่ว่าวันนี้เธอจะทำงานหนักแค่ไหนเธอก็ยังหางานไม่ได้หัวหน้าของเธอ ผู้จัดการโคล ปฏิเสธที่จะจัดงานให้เธอโดยสิ้นเชิงในทางกลับกันอลร่า ก็กลัวเกินกว่าที่จะขัดคำพูดของฌอนเจนนั่งอยู่ที่ห้องพักของแผนกบริการตามลำพัง เธอนั่งอยู่ตรงนั้นจนกระทั่งถึงเวลาเลิกงาน“ในที่สุดก็ถึงเวลาเลิกงาน! เฮ้อฉันหมดแรงแล้ว วันนี้ลูกค้าใจดีมาก”ห้องพักเริ่มแออัดอย่างช้าๆ ทุกคนคุยกันและหัวเราะในขณะที่คุยงานของพวกเขาในวันนี้ มีเพียงเจนเท่านั้นที่นั่งอยู่ที่นั่นในขณะที่เหม่อมองไปในที่ว่างเธอเงยหน้าขึ้นมองไปรอบ ๆ และเห็นผู้หญิงคนหนึ่งหยิบเงินสดจำนวนมากออกมา ดูเหมือนว่ามีเงินอยู่ในมือของเธอประมาณสามหมื่นหรือห้าหมื่นเหรียญ จากนั้นหญิงสาวก็จับได้ว่าเจนจ้องที่เงินของเธอ“อ๊ะเจน” เธอคนนั้นร่อนสะโพก มีสายตาเยาะเย้ยอยู่ในดวงตาของเธอ “ เป็นอะไรไป? คุณชอบรูปลักษณ์นี้ไหม” เธอโบกเงินต่อหน้าของเจน“พูด เจน ฉันคิดว่าจะดีที่สุดถ้าคุณไม่ทำตัวโง่ ๆ ในแผนกพนักงานต้อนรับ คุณมีงานทำมานานแค่ไหนแล้ว?

    ปรับปรุงล่าสุด : 2021-03-15
  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 70 ชั้นชื่อคาลเลน จำชื่อฉันไว้

    “หืม?” ดวงตาของชายคนนั้นฉายแววประหลาดใจ สายตาของเขาจับจ้องไปที่ผู้หญิงข้างถนนไฟสลัว ๆ ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ใต้แสงไฟ เงาของเธอก็ดูว่างเปล่า เธอยืนอยู่ที่นั่นด้วยตัวเอง และเขาเกือบจะคิดว่าคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นคือคนชราที่ประสบความยากลำบากมาแล้วทุกรูปแบบในชีวิตของเธอ ทุกตารางนิ้วของร่างกายของเธอรวมถึงผมของเธอให้ความรู้สึกของคนที่เดินผ่านโรงสีความอยากรู้อยากเห็นของเขาที่มีต่อเธอรุนแรงยิ่งขึ้น ผู้หญิงแบบไหนที่ดูเหมือนว่าเธอต้องอยู่อย่างดิ้นรนในขณะที่ใกล้ตายแม้ว่าจะอยู่ในช่วงปีที่ดีที่สุดของเธอก็ตาม?“ในหอพักของฉัน…ฉันมีแค่บะหมี่กับต้นหอม ฉันยังมีไข่ ฉันไม่สามารถทำอาหารที่ดีกว่านี้เพื่อเสิร์ฟคุณได้”ในตอนกลางคืน เสียงที่หยาบกร้านของเธอกระจัดกระจายไปตามสายลม หัวใจของผู้ชายเต้นรัว ผู้หญิงคนนี้ใช้คิดอย่างนานภายใต้แสงแสงสว่างของไฟถนน ว่าเธอจะให้อะไรกับเขาได้บ้างและเธอจะรับใช้เขาเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนกับเงินของเขาได้อย่างไรเธอครุ่นคิดอยู่นาน จากนั้นเธอก็บอกว่าเธอมีเพียงสิ่งเหล่านี้เท่านั้น เธอไม่สามารถสร้างสิ่งที่ดีกว่าเพื่อรับใช้และขอบคุณเขาได้ทันใดนั้นชายคนนั้นก็รู้สึกว่าเงินสดในมือ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2021-03-15
  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 71 เจนโกรธมาก

    “ไหนเธอบอกว่าเธอจะอ้อนวอนเพื่อให้เขาผ่อนปรนให้ฉัน แต่เธอได้ทำหรือไม่? เธอแค่ต้องการแสดงให้เห็นว่าเธอเป็นคนใจดีอย่างนั้นหรือ? เจน ดันน์ รู้ไหมคนที่ไร้ความปรานีที่สุด คือเธอ!”เมื่อซูซี่เดินเข้าประตูมา เธอก็เริ่มระบายความโกรธในใจ“เธอมีความสัมพันธ์กับท่านประธานใช่ไหม? เธอมีความสัมพันธ์กับเขาอยู่แล้ว ทำไมเธอยังคงยั่วยวนผู้ชายไปทั่ว? เธอกำลังยั่วยวน คุณชายไฮด์ และชายต่างชาติคนนั้นอีกด้วย“ฟังเสียงของฉันนะ ฟัง ถ้าเธออ้อนวอนให้เขาผ่อนปรนให้ฉันจริง ๆ ฉันคงจะไม่มีอาการเลือดคั่งในกล่องเสียงหลังจากสำลักน้ำแบบนี้หรอก”“หมอบอกว่าฉันต้องพักผ่อนให้มากขึ้น พักจนกว่าอาการของฉันมันจะดีขึ้น ถึงแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่ก็จะไม่มีทางที่เสียงของฉันจะกลับไปเป็นปกติเหมือนเดิมได้อีกต่อไป!“เธอไม่ได้บอกว่าเธอจะช่วยอ้อนวอนเขาให้ฉันหรอกหรือ?“ฉันเคยขอร้องเธอด้วยความจริงใจ และยอมรับว่าฉันผิด แต่เธอกลับไม่ได้ทำอะไรเลย หลังจากที่เธอบอกฉันว่าเธอจะทำมัน!“เจน ดันน์ ฉันไม่เคยเจอผู้หญิงหน้าไหว้หลังหลอกแบบเธอมาก่อน! เธอช่างน่าขยะแขยง และเสแสร้งอะไรเช่นนี้!”เจนไม่ได้ห้ามซูซี่ ไม่มีการแสดงออกบนใบหน้าของเจน อุณหภูมิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2021-03-16
  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 72 เยือกเย็นมาก

    ซูซี่พูดอะไรไม่ออก เธอรู้สึกอึดอัดใจ แต่เธอไม่สามารถสู้กับเจนได้เจนกล่าวต่อว่า “ฉันไม่เคยเป็นหนี้อะไรเธอเลยตั้งแต่แรก เธอคิดว่าฉันต้องการที่จะอ้อนวอนแทนเธอมากขนาดนั้นเลยหรอ?”ในสายตาของซูซี่ เจนก่อนหน้านี้เป็นคนขี้กลัวและเป็นคนขี้ขลาด อย่างไรก็ตามคนขี้ขลาดก็ไม่ได้แปลว่าจะขี้ขลาดเสมอไป และคนขี้กลัวก็ไม่ได้แปลว่าพวกเขาจะอ่อนแอซูซี่มีอคติกับเจนอยู่แล้ว จากนั้นเธอก็ไม่ชอบเจนเพราะเรื่องของคุณชายไฮด์ ถ้าเจนเป็นอโลร่าหรือผู้หญิงที่โดดเด่นคนอื่น ๆ ความหึงหวงของซูซี่ก็จะกลายเป็นความอิจฉาแทนมีเพียงเส้นบาง ๆ ระหว่างความหึงหวงและความอิจฉาเธอเก่งกว่าเจนในทุก ๆ ด้านแล้วทำไมคุณชายไฮด์ถึงมองเห็นแต่เจนเท่านั้น ไม่ใช่เธอ?เจนเป็นเพียงคนไร้ความสามารถที่จะทำทุกอย่างเพื่อเงิน ในทางกลับกันซูซี่ยังคงบริสุทธิ์ ทำไม คุณชายไฮด์ ถึงมีแต่เจนในหัวใจ?ถ้าคน ๆ นี้ไม่ใช่เจน แต่เป็นผู้หญิงพราวเสน่ห์คนอื่น ... ถ้าเป็นเช่นนั้นสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นนี้ก็จะแตกต่างออกไปเจนเป็นแค่คนธรรมดา ๆอย่างไรก็ตามเจนไม่ใช่ผู้หญิงที่โง่เขลาอย่างที่ซูซี่คิดว่าเธอเป็น ในความเป็นจริงเจนรู้และเข้าใจทุก อย่างเป็นอย่างดีซูซี่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2021-03-16
  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 73 เชื่อฟังฉันเถอะ อยู่ให้ห่างจากผู้ชายคนนั้น

    “นี่ค่ะ อโลร่า”อโลร่าตกใจไปชั่วขณะ เมื่อเธอมองไปที่กองเงินสดบนโต๊ะ ในหัวของเธอนั้นว่างเปล่าไปสักพัก ก่อนที่เธอจะเริ่มพูด “เธอได้สิ่งนี้มาจากไหน?”คำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในใจของเธอคือ ‘ใครจ้างงานหรือจัดตารางงานให้เจน?’เจนไม่ได้คิดอะไรมาก เธอบอกกับอโลร่าว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง หลังจากที่เธอได้ยินเช่นนั้นคิ้วของอโลร่าก็ขมวดเข้าหากันแน่นในทันที"นั่นก็คือเขา?" เธอมองไปที่เจน “เจนฉันไม่ได้บอกเธอหรอกหรอ ว่าอย่าเข้าใกล้ผู้ชายคนนั้นมากเกินไป?”“เขาให้เงินฉันค่ะ”‘เขาให้เงินฉัน’ ถ้าคนไม่รู้จักเธอ หรือสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้พวกเขาคงคิดว่าเจนเป็นพวกผู้หญิงขุดทองในช่วงเวลาสั้น ๆ อโลร่าก็ถึงกับพูดไม่ออกเจนยืนอยู่ที่มุมห้องราวกับว่าเธอไม่มีตัวตน อย่างไรก็ตามอโลร่ารู้ดีว่าเด็กหญิงที่ทำตัวไม่มีตัวตนนี้นั้นเธอช่างดื้อรั้นมาก“เจนมาที่นี่” อโลร่ามองไปที่เจน เธอรู้สึกว่าควรให้คำแนะนำแก่เจนบ้าง เธอวางมือลงบนไหล่ของเจนแล้วดึงเจนเข้ามา“ฟังฉันนะ อย่าติดต่อกับผู้ชายคนนั้นอีก แม้ว่าฉันจะไม่ได้มีประสบการณ์ชีวิตมากนัก แต่ฉันก็เคยเห็นผู้ชายหลากหลายประเภทใน อีสต์ เอ็มเพอเรอร์”“เจนโปรดสัญญา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2021-03-16
  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 74 เป็นแฟนฉันนะ

    เจนถูกไฮด์ดึงให้เดินตามเขาไป เสียงของตลาดกลางคืนที่วุ่นวายดังขึ้นในหูของเธอ นอกจากนี้ยังมีเสียงของพ่อค้าหาบเร่ต่าง ๆ ที่พยายามดึงดูดความสนใจของลูกค้า ไฮด์จับมือของเธอ เธอไม่คุ้นเคยกับการถูกจับมือขณะเดิน อย่างไรก็ตาม มันเหมือนกับว่าคน ๆ นี้มีความแน่วแน่อยู่ในตัวเขา เธอตั้งใจจะซ่อนตัวจากเขาถึงสองสามครั้ง แต่เขาก็ยังยิ้มและคว้ามือเธอไว้ กลิ่นอาหารหลากหลายประเภทจากแผงขายของลอยหอมยั่วยวนเตะเข้าจมูกของพวกเขาในขณะที่พวกเขาเดินไปรอบ ๆ ตลาดกลางคืนนั้นด้วยกันเจนเดินอย่างเชื่องช้า แต่ไฮด์ก็ไม่ได้เร่งเธอเธอเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่จับมือเธอเดินอยู่ตรงหน้า ร่างสูงเพรียวนั้น… ไฮด์ไม่ได้ขอให้เธอเดินเร็วขึ้น เมื่อเธอสังเกตเห็นว่าชายคนนี้ไม่ได้พูดอะไรเธอก็เริ่มเดินช้าลงตลาดกลางคืนมีคนเยอะมาก วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์จึงมีผู้คนมาที่นี่เยอะ มีคู่รักมากมายอยู่รายล้อมรอบ ๆ ตัวของพวกเขาในฝูงชนมากมายชายหนุ่มรูปหล่อกำลังจับมือของผู้หญิงหน้าตาธรรมดา ๆ พวกเขาเคลื่อนไหวอย่างช้า ๆ ท่ามกลางฝูงชนคู่นี้ช่างโดดเด่นกว่าใคร ๆ เจนต้องการหลีกเลี่ยงการจ้องมองของผู้คนที่มองมาที่คู่ของเธอ เธอเกลียดสิ่งนี้‘

    ปรับปรุงล่าสุด : 2021-03-17
  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 75 เจน ฌอน บ้าคลั่ง

    ชายคนนี้ราวกับว่าเขาเป็นลูกรักของพระเจ้า เขาถูกสร้างขึ้นอย่างประณีตงดงาม จนแม้แต่มือของเขาก็ดูเป็นงานศิลปะที่สวยงามเจนเบิกตากว้างมองฌอนที่ยืนอยู่ปลายเตียง นิ้วเรียวยาวของเขากำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาออกเธอถอยออกไปอย่างเร่งรีบจนหลังกระแทกกับหัวเตียง ดวงตาที่แคบยาวของชายคนนั้นช่างเย็นชา เขามองลงไปที่เธอในขณะที่นิ้วของเขาปลดกระดุมออกด้วยความรีบร้อน ไม่ว่าเธอจะถอยห่างแค่ไหนชายที่อยู่ที่ปลายเตียงก็ยังคงแสดงสีหน้าเย็นชา เขาไม่ได้ใส่ใจกับการกระทำของเธอเธอมองไปที่ประตูห้องนอนที่เปิดอยู่โดยไม่รู้ตัว จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและลงจากเตียงวิ่งไปที่ประตูโชคไม่ดีที่เมื่อเท้าของเธอแตะพื้นเธอก็ถูกจับได้อีกครั้งฌอนยืนอยู่ที่ปลายเตียง และจับไหล่ของเธอด้วยมือข้างเดียว เขากดเธอลงกับฟูก เขากำลังควบคุมเธอ และจับเธอไว้ด้วยมือข้างหนึ่งเพื่อไม่ให้เธอลุกขึ้น ราวกับว่าเธอคือเชลยของเขา มืออีกข้างของเขาเกี่ยวเข็มขัดของเขาออก และเขากำลังปลดกระดุมกางเกงการหายใจของเจนเริ่มผิดปกติ ดวงตาของเธอเริ่มดูมึนงง เธออ้าปากของเธอสองสามครั้งในขณะที่ตัวสั่น แต่เธอไม่สามารถพูดอะไรได้การหายใจของเธอผิดจังหวะ และเธอ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2021-03-17

บทล่าสุด

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 331 เรื่องราวพิเศษ: จุดจบ

    ฉันชื่อ ลูก้า สจ๊วต มันเป็นชื่อแปลก ๆ ใช่ไหม? แบบว่ามันเหมือนกับคำว่า ‘ดูสิ! สตูว์’คุณปู่ของฉันตั้งชื่อให้ฉัน ประสบการณ์หลายปีของฉันตอนเป็นเด็กบอกฉันว่าปู่ของฉันไม่ใช่ผู้ชายที่ดีไม่ต้องนึกถึงเรื่องอื่นเลย แค่ดูชื่อที่เขาตั้งให้ฉันสิ เขามีชื่อที่ดีอย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับตั้งชื่อแปลก ๆ นี้ให้กับฉันอย่างไรก็ตามทุกครั้งที่ฉันทักท้วงเรื่องนี้กับเขา เขามักจะบอกว่านั่นเป็นความผิดของพ่อฉัน ถ้าพ่อเป็นเด็กผู้หญิงนั่นจะเป็นชื่อของเขาแทนดูสิ คุณปู่เป็นคนที่ตั้งชื่อที่น่ากลัวนี้ให้ฉัน แต่เขายังคงโยนความผิดทั้งหมดให้พ่อของฉันอ้อ ลืมแนะนำตัวอย่างเป็นทางการไปเลยปู่ของฉันชื่อ ฌอน สจ๊วตเขาค่อนข้างเป็นคนที่น่าทึ่งในวัยเยาว์ย่าของฉันชื่อ เจน ดันน์บางครั้งฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทั้งสองคนลงเอยด้วยกันได้อย่างไร พวกเขาเป็นคนที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเลยนะปู่กับย่าของฉันได้หย่าร้างกันก่อนที่พ่อของฉันจะเกิดเสียอีกหลังจากการหย่าร้างครั้งนั้น ทั้งคู่ก็ไม่ได้แต่งงานกันใหม่นะพวกเขาน่าจะแยกทางกันไปอย่างสันติ แต่คุณปู่ก็ไร้ยางอายอย่างที่สุด เขาจึงคอยรบกวนคุณย่าของฉันตลอดเวลาเลยเท่าที่ฉันจำไ

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 330 เขากักขังร่างกายของเธอ เธอกักขังหัวใจของเธอ

    ที่โรงพยาบาล ประตูวอร์ดถูกเปิดออกเงียบ ๆ โดยที่ไม่มีเสียง ครั้งนี้ดอสไม่ได้แจ้งการมาถึงของแขกล่วงหน้าเมื่อเอลิออร์มาถึงอย่างรีบร้อน เขาก็เห็นผู้หญิงคนนั้นก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร อโลร่าก็ดึงเขากลับออกไปที่ทางเดิน ประตูเปิดแล้วปิดลงอีกครั้งคนบนเตียงนอนตะแคง และกำลังหลับอยู่ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังฝันถึงอะไร แต่ใบหน้าที่ขมวดคิ้วลึกแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้มีความฝันที่น่าพอใจนักมือของเขาวางอยู่บนผ้าห่ม แหวนแต่งงานของเขายังคงอยู่บนนิ้วของเขาหญิงสาวเดินเข้าไปหาเขาอย่างช้า ๆ ในที่สุดก็มาหยุดอยู่ที่หน้าเตียงของเขาดวงตาของเธอสดใส และชัดเจน เธอจ้องมองแหวนบนนิ้วมือของเขาไม่มีใครรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่เธอจ้องไปที่แหวนเป็นเวลานานนาน จนเธอรู้สึกงุนงงหลังจากนั้นไม่นานดวงตาของชายคนนั้นก็เบิกโพลง สิ่งแรกที่เขาเห็นคือคนในความฝันเขายิ้มหน้าซีดให้เธอ “โอ้ ฉันฝันไปอีกแล้วสินะ”ราวกับว่าเขากำลังคุยกับเพื่อนที่เขาไม่ได้เจอมานาน เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน และดีใจจนแทบจะเห็นได้ชัดผ่านการแสดงออกทางร่างกายของเขา "ดีแค่ไหน. คุณยังเต็มใจจะมาเยี่ยมฉันในความฝัน”หญิงสาวยืนอยู่ที่เตียงของเ

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 329 เจน ดันน์ สิ่งที่เธอทำคือเอาแต่วิ่งหนี

    "เจน เอ๋อไห่ไม่ใช่สวรรค์หรือความสงบตามที่เธอพูดหรอก มันเป็นเพียงแค่การหลบหนีของเธอ" อโลร่ากล่าวอย่างเคร่งขรึมเธอไม่ควรพูดทั้งหมดนี้ แต่เธอเห็นบางสิ่งที่เจ้าตัวมองไม่เห็นบางทีภาพอาจจะดูชัดเจนขึ้นจากคนภายนอกที่เฝ้าดู หรือบางทีอาจจะไม่ถึงกระนั้นเธอก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเจนกำลังลังเลเมื่อสามปีก่อนเธอเคยช่วยเจนหนี เพราะเธอต้องการให้เจนมีชีวิตที่สงบสุขอย่างแท้จริงนับตั้งแต่นั้นสามปีหลาย ๆ อย่างก็เปลี่ยนไป เธอก็เติบโตขึ้นด้วยเป็นเพราะความเป็นผู้ใหญ่ที่เพิ่งค้นพบทำให้เธอไม่เคยหยุดคิดถึงเรื่องนี้เช่นกันเธอคิดถูกหรือเปล่าที่ช่วยเจนหนีเมื่อสามปีก่อน มันอาจจะเป็นความผิดพลาดหรือเปล่านะ?เธอเริ่มคิดว่าเธอคิดผิดในตอนนั้นผู้หญิงคนนี้ถูกผีเข้าเต็ม ๆ ไม่มีทางที่เธอจะหยุด และมองไปรอบ ๆ เพื่อดูผู้คน และข้อเท็จจริงตลอดสามปีที่ผ่านมาอโลร่าได้เห็นว่าฌอนไม่เคยหยุดตามหาเธอเลย ทุกคนบอกให้เขาหยุด โดยบอกว่ามันไม่มีจุดหมายปลายทางเลย บางทีเจนอาจจะตายไปนานแล้วก็ได้ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าเธอยังไม่ตายไป เหตุใดการค้นหาอย่างไม่หยุดยั้งเป็นเวลาถึงสามปีจึงไม่เกิดผลอะไรเลย?อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นปฏิเสธที่

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 328 บังคับเธอทีละขั้น

    "ที่นายมาที่นี่ในวันนี้ ก็เพื่อที่แค่จะคุยเรื่องของคุณปู่กับฉันหรือเปล่า?" ชายบนเตียงหัวเราะเบา ๆ ความไม่เชื่อเผยขึ้นในแววตาของเขาอย่างชัดเจน “ไมเคิล ลูเธอร์ ชายชราคนนั้นเขาไม่ห่วงว่าฉันจะเป็นหรือฉันจะตายหรอก เขายังมีหลานชายอีกคนที่จะสืบทอดบัลลังก์ของเขา”ไมเคิลหัวเราะอย่างแดกดัน“นายคิดว่าฉันจะกลับไปเป็นสจ๊วตจริง ๆ งั้นหรอ? สถานที่สกปรกแบบนั้น”“นายไม่ได้ต้องการ บริษัทสจ๊วตอุตสาหกรรม หรอกหรอ?” ฌอนกล่าวอย่างเย็นชา “ในกรณีนั้น ฉันกลัวว่านายจะต้องผิดหวัง”“สจ๊วตอุตสาหกรรมงั้นหรอ เฮอะ” ไมเคิลกวาดสายตามองไปยังฌอน ก่อนที่จะมองออกไปนอกหน้าต่าง“นั่นเป็นแหล่งเงินแหล่งทองชั้นดีเลย ดังนั้นฉันคิดว่าฉันต้องการมัน นายจะให้ฉันได้ไหมหล่ะ?”“ถ้าฉันไม่ให้ นายจะไม่บังคับเหรอ?”“ถ้านายเป็นคนถือมัน แน่นอน” ไมเคิลไม่พยายามปิดบังความทะเยอทะยานของเขา “แต่ถ้านายตายไป ฉันจะไม่เอามันมาจากเธอหรอก”ฌอนหรี่ตา “นายแน่ใจถึงความภักดีต่อความรู้สึกของนายที่มีต่อเธอไหม ฉันควรจะขอให้นายดูแลเธอก่อนที่ฉันจะตายหรือไม่?”“เฮ้อ ตัดเรื่องตลกออกไปก่อน นายกำลังจะตาย พวกนายทั้งสองไม่ได้หย่าร้างกันแล้วหรอ?“นั่นมันหมายค

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 327 แขกผู้ไม่ได้รับเชิญ

    ไมเคิล ลูเธอร์ เข้าสู่คฤหาสน์เก่าแก่ของสจ๊วต"คุณเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังทุกอย่างไม่ใช่เหรอ?"โดยไม่มีคำเตือนหรือบริบทใด ๆ เขาก็ตะโกนใส่ชายชราสจ๊วตที่กำลังจิบชาอย่างใจเย็นอยู่“คุณมาจากทางไหนกลับไปทางนั้นเลย…ถ้าจะมาเพื่อแสดงกิริยาความไม่เคารพต่อปู่ของคุณอย่างนี้?” ชายชราสจ๊วตวางถ้วยน้ำชาลง ใบหน้าอันแก่ชราของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนไปอย่างยากลำบาก“คุณเป็นคนวางแผนเรื่องพ่อบ้านซัมเมอร์เองไม่ใช่หรอ?“ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่มีทางกล้าทำหรอก จริงไหม?”"หมายความว่ายังไงหรอ? ฉันเป็นคนทำให้พ่อบ้านซัมเมอร์ทำอะไรอย่างนั้นเหรอ?""คุณเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุของเจน นั่นคือสิ่งที่ฉันอยากที่จะรู้ความจริง เป็นคุรจริง ๆ ใช่ไหม?!" ไมเคิลยืนยันความคิดของตัวเองช่วงเวลาที่ชายชราสจ๊วตได้ยินชื่อของเจน การแสดงออกของเขาก็เคร่งขรึมลงในทันที “นี่หลานจะท้าปู่ของตัวเอง และแสดงกิริยาเช่นนี้ เพียงเพื่อเธอคนนั้นหรอ?”“นั่นคงหมายความว่า…คุณยอมรับมัน”ไมเคิลกำหมัดแน่น ทั้งตัวของเขานั้นสั่นสะท้านด้วยความโกรธ "เธอไปทำอะไรให้คุณปู่ขุ่นเคืองหรือ?""ทุก ๆ อย่าง ทุกอย่างที่เธอทำ มันทำให้ฉันขุ่นเคือง""เธอเป็นแค่เด

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 326 ฉันเหนื่อยกับเกมนี้เต็มทนแล้ว

    สามวันต่อมา บุคคลนั้นไม่ได้กลับเข้าบ้านอีกเลยเทรส และคัวโตรยืนอยู่ที่ประตูอย่างเงียบขรึมราวกับว่าพวกเขาทั้งสองคือรูปปั้นของเทพผู้พิทักษ์ที่อยู่อาศัยของเธอจากก่อนหน้านี้ได้ถูกไฟไหม้เสียหายไปบางส่วน เธอจึงกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์สจ๊วตก่อน ลึกเข้าไปภายในคฤหาสน์ เธอไม่ได้ยินเสียงนกหรือกลิ่นดอกไม้ใด ๆ เลย พ่อบ้านก็เป็นมืออาชีพมาก ๆ เขาจัดเตรียมทุกอย่างเพรียบพร้อมไว้สำหรับเธอนอกเหนือจากเทรสและคัวโตรแล้ว เธอก็ไม่ค่อยได้พบใครเลย เธอไม่ได้พูดคุยกับใครเลยไม่แม้แต่เทรส และคัวโดรก็ไม่ได้คุยกับเธอสำหรับพ่อบ้านประจำตระกูล เขามักจะทำตัวสุภาพกับเธอทุกครั้งที่พบกันตอนนี้หูของเธอมันไร้ประโยชน์จริง ๆ แล้วปากของเธอก็คงเป็นเพียงแค่เครื่องประดับบนใบหน้าเพียงเท่านั้นคนรับใช้บางคนที่นี่ก็ดูคุ้นเคย ในขณะที่บางคนก็คงจะมาใหม่เพราะเธอไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน มันไม่สำคัญหรอกไม่ว่าใครในบ้านนี้เมื่อพวกเขาพบเห็นเธอ พวกเขาก็จะโค้งตัวด้วยความเคารพก่อนจะเดินจากไปทำงานของตัวเองต่อเธอนั่งมองดูคนสวนกำลังทำสวนผ่านกระจกหน้าต่างแม้ว่าในฤดูนี้ใบไม้ และดอกไม้ต่าง ๆ ในสวนจะร่วงโรยไปจนหมดแทบไม่มีสีสันในสวนหลงเหลืออยู่เล

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 325 ฉันรักคุณ

    วันผ่าตัดปลูกถ่ายไขกระดูกของเจสันเขาเปลี่ยนเป็นชุดผ่าตัดเรียบร้อยแล้ว คุณหญิงดันน์อยู่ดูแลข้าง ๆ เขา"อย่าประหม่าไปเลย เจสัน ทุกอย่างจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี" คุณหญิงดันน์ปลอบใจ ถึงกระนั้นลูกชายของเธอก็ยังคงเอาแต่เงียบขณะที่เธอจ้องไปที่หน้าของลูกชายของเธอ เธอก็เอาแต่ด่าเจนในใจ"ถ้าไม่ใช่เพราะคนที่มีจิตใจดีคนนี้ที่บริจาคให้กับลูก นังเจน เด็กคนนั้นก็เกือบจะฆ่าลูกแล้ว"เจสันจ้องมองอย่างไม่พอใจ"คุณแม่ พอได้แล้ว!""หือ? ลูกเป็นอะไรไป?“แม่กำลังรู้สึกเสียใจกับลูกนะ จะมาตะโกนใส่แม่ทำไม?”“คุณแม่ อย่าพูดถึงเจนแบบนั้นนะ”“ทำไมจะทำไม่ได้? เธอไม่สนใจสมาชิกในครอบครัวของเธอเองเสียด้วยซ้ำ”คุณหญิงดันน์เกลียดลูกสาวคนนี้สุดหัวใจแม้ว่าจะได้รับการชี้แจงว่าเธอเข้าใจผิดว่าเจนไม่ใช่ลูกสาวของตัวเอง แต่คุณหญิงดันน์ก็ยังคงมีอคติกับลูกสาวคนนี้ของเธออยู่ดีหลังจากนั้นเธอก็เอาแต่เลี้ยงดูลูกชาย และคอยอยู่เคียงข้างเขามาตั้งแต่เขายังเด็ก มันจึงทำให้ลูกชายของเธอสนิทกับเธอส่วนนังเด็กคนนั้น ... เด็กเลว ๆ คนนั้น เธอกลับมาที่เมืองเอสนี้ในตอนนั้น ก็เพื่อที่จะยึดทรัพย์สินทั้งหมดของ ดันน์ กรุ๊ป ไปดันน์ กรุ

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 324 ในที่สุดเจนก็ได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ

    วันเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ชายคนนั้นมักจะทำอาหารทุกมื้อของเธอด้วยตัวของเขาเอง เมื่อเขาออกไปทำงานเขาจะพาผู้หญิงคนนั้นมาอยู่ข้าง ๆ ตัวเขาตลอด ทำให้เธออยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา พวกเขาจึงดูเหมือนคู่รักที่แสนหวาน และรักกันมากมีความอิจฉาริษยาในสายตาของคนทั่ว ๆ ไป เมื่อพวกเขาเห็นเจนอยู่กับฌอนเมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน ทุกคนในแวดวงต่างรู้ว่าทั้งสองมักจะตัวติดกันอยู่ตลอดเวลามีใครบางคนถอนหายใจออกมา ‘เจน ดันน์ จากตระกูลดันน์ ได้ครอบครองหัวใจชายคนนี้ในที่สุด หลังจากที่เธอไล่ตามฌอนในตอนนั้นเธอดูเป็นคนที่กล้าแสดงออกมาก 'คนทั่วไปต่างก็คิดว่า ในที่สุดเจนก็ได้รับในสิ่งที่เธอต้องการแล้วในวันหยุดสุดสัปดาห์หนึ่ง“ฉันอยากเจอเขา”"ใคร?""... พี่ชายของฉัน"มีความสั่นไหวในดวงตาของชายคนนั้น ถึงกระนั้นเขาก็ยังรักษาภาพพจน์ของตัวเอง"คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องของเจสัน"เขาพูดด้วยท่าทางสบาย ๆเจนบีบหมัดของเธอแน่น และหลังจากนั้นไม่นาน…"สภาพของเขาคงดูไม่ดีนัก ฉันจึงอยากจะเห็นด้วยตาของตัวเอง""นี่ผมปฏิบัติต่อคุณไม่ดีพอหรือ?" ชายคนนั้นเชื่ออย่างสนิทใจว่าเธอกำลังพยายามที่จะหนีจากเขาไปอีกครั้ง “เจสัน

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 323 เขาสร้างเรือนจำอีกแห่งให้กับเธอ

    ในที่สุดเจนก็ตื่นฟื้นขึ้นมา เมื่อเธอตื่นขึ้นมาห้องก็มืดสลัว เธอลุกขึ้น และเดินไปที่ห้องนั่งเล่น เธอไม่ได้ตกใจกับชายที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟาภายใต้แสงไฟอันอบอุ่นในห้องนั่งเล่นนั้นในห้องนั่งเล่นระดับเสียงของทีวีนั้นมันถูกตั้งไว้ในระดับที่ต่ำที่สุด ราวกับว่าเขากังวลว่าเขาจะรบกวนเธอจากการพักผ่อน ถ้าหากเขาเปิดเสียงดังกว่านี้เมื่อเขาได้ยินเสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังมาจากทางเดิน ชายคนนั้นรีบหันไปมองทันทีพวกเขาทั้งสองสบตากันอารมณ์ของพวกเขาทั้งสองดูเหมือนว่ามันจะคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี มันดูราวกับว่าพวกเขาเป็นสามีภรรยากันมานานมากแล้ว และดูเหมือนว่าพวกเขาจะเข้าใจซึ่งกันและกันโดยที่ไม่ต้องพูดอะไร พวกทั้งสองไม่ได้ทำลายความสงบสุขที่แปลกประหลาดนี้ทุกอย่างมันดูราวกับว่า ... พวกเขาสามารถอยู่ด้วยกันได้อย่างสันติชายคนนั้นลุกขึ้นยืนและเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์ เขาอุ่นโจ๊ก และวางไว้บนเคาน์เตอร์บาร์หญิงสาวเดินเข้าไปเงียบ ๆ จากนั้นเธอก็นั่งทานอาหารดูเหมือนกับว่าที่นี่มันไม่เคยมี ความรัก – ความเกลียด พัวพันระหว่างทั้งสอง ไม่มีความทรงจำที่เจ็บปวดร่วมกันเกิดขึ้นทุกคนอาจจะคิดว่าบรรยากาศช่างเต็มไปด้วยค

DMCA.com Protection Status