Home / โรแมนติก / บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย / บทที่ 18 เย็นชาหรือเร่าร้อน..

Share

บทที่ 18 เย็นชาหรือเร่าร้อน..

Author: ฉี แม่น้ำสายเก่า
อโลร่าจะบอกณอนได้ยังไงว่าเขาทำผิดในเมื่อเขาเป็นเจ้านาย สิ่งที่เธอทำได้มีเพียงแค่เฝ้ามองเจน และรู้สึกสงสารหล่อนเท่านั้น

ผู้หญิงคนนี้ทำอะไรหนอเจ้านายเธอถึงได้ใจไม้ไส้ระกำกับหล่อนขนาดนี้

สายตาของอโลร่าเต็มไปด้วยความสับสน ขณะที่เฝ้ามองเจนค่อยๆขโยกเขยกเดินเกาะผนัง ผ่านเธอไป

บัตรธนาคารที่อยู่ในมือของอโลร่ารู้สึกร้อนฉ่าขึ้นมาทันที

เมื่ออโลร่าหันหลังกลับ เธอรีบตรงดิ่งไปยังห้องทำงาน เพื่อรีบเอาเงิน และบัตรนั่นใส่ไว้ในตู้เซฟ เมื่อนั้นความรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่มือของเธอจึงหมดลง

อโลร่าย้อนกลับมาที่ห้อง606 หล่อนเปิดประตูเข้าไปได้นิดเดียวก็เกือบจะชนเข้ากับฌอน

“คุณสจ๊วต” อโลร่าค้อมศีรษะทักทาย ฌอนตอบกลับเบาๆว่า “อืม” ก่อนจะเดินอ้อมผ่านอโลร่าออกจากห้องนั้นไป

เมื่ออโลร่าเข้ามาในห้อง พวกเหล่าคุณชายยังคงคุยกันถึงเจน “ยัยผู้หญิงคนเมื่อกี้นี่ไม่ไหวจะดูจริงๆ นี่ผมก็ไปมาหลายที่ เห็นมาหลายแบบนะพวกหน้าเงินเนี่ย แต่ไม่เคยเจอใครไร้ยางอายหน้าเงินขนาดนี้เลย แบบ สุดอ่ะ”

“นั่นสิ จำตอนที่ยัยนั่นคลานสี่ขาได้มั้ย น่าเตะชะมัด หน้าด้านมากอ่ะ นี่ยอมทำทุกอย่างเพื่อเศษเงินจริงๆนะ เหนือระดับจริงๆ”

อโลร่าอยากจะเถียง
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 19 ทุกคนรู้

    วันถัดมาเจนที่เพิ่งมาถึงจอีสต์ เอ็มเพอเรอร์ เธอเริ่มสังเกตเห็นบางอย่างที่แปลกไป ผู้คนที่อยู่รอบตัวเธอรวมตัวกันเป็นกลุ่มเล็กกลุ่มน้อย และกระซิบขณะที่พวกเขาชี้มาที่เธอเจนไม่ใส่ใจกับสิ่งรอบข้าง บางทีอาจเป็นเพราะเธอถูกสั่งย้ายจากคนทำความสะอาดไปแผนกพีอาร์ นั่นเป็นเรื่องปกติที่เธอจะดึงดูดความสนใจจากพวกเขาถึงอย่างไรเมื่อเธอเข้ามายังห้องรับรองของแผนกพีอาร์ เธอพบคำตอบของความผิดปกติในวันนี้และเธอช่างไร้เดียงสาจริง ๆ “ ฮ่าฮ่าฮ่า มีหมาอยู่ที่นี่แล้ว” การเยาะเย้ยอย่างไม่ทันตั้งตัวได้เปลี่ยนใบหน้าเป็นสีขาว เธอจำผู้หญิงที่ชี้มาที่เธอได้ เป็นใครไปไม่ได้นอกจากพนักงานต้อนรับของห้อง 606 ลูน่า “ อย่าเสียงดังไป ลูน่า ตาของพวกเราไม่ได้บอด พวกเรามองเห็นหมากำลังเดินเข้ามา”ลูน่าหัวเราะอย่างเบิกบาน “ โอ้ แต่เธอไม่ได้เห็นมันกับตา! ผู้หญิงคนนี้สวมชุดตัวตลกพร้อมการแต่งหน้าที่อุบาทว์ขั้นสุด คุณชายลินช์ นั้นขอให้เธอคลานเข่าสี่ขาตอนหล่อนรับเงิน และเธอก็ทำตามอย่างว่าง่าย เขาสั่งให้เธอกระดิกหางและเธอก็ทำ ฉันสาบาน! ฉันกรู้สึกไม่ดีที่ได้เห็นมันเหมือนกัน!” ตูม! มันเหมือนราวกับว่าเลือดทั้งหมดของเธอกำลังหมุ

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 20 คำพูดที่รุนแรงของซูซี่

    โจเนสสัน ไม่เหลือจิตใจที่เคยมีเหตุผลของเขาอีกต่อไป ในเวลานี้เขาทำตามคำขอของเจนนี่อย่างว่าง่าย โดยไม่คำนึงถึงเจน “ได้เสมอ ไม่ว่าเธอต้องการอะไร” มือของเขาลูบไปตามต้นขาของเจนนี่ขณะพูด“เธอน่ะ! อย่าเที่ยวพูดว่าฉันไม่ใจกว้าง” โจเนสสันดึงเงินสดออกมาจำนวนหนึ่งจากกระเป๋าเอกสารของเขา จากการประมาณด้วยสายตาน่าจะมีห้าหมื่น “หนึ่งพันสำหรับทุกเพลงที่ร้อง ถ้าร้องเพลงได้สิบเพลงก็จะได้หนึ่งหมื่นถ้าสามารถร้องเพลงได้ถึงห้าสิบเพลงเธอสามารถเก็บเงินทั้งหมดตรงนี้ไปได้” ห้าสิบเพลงคงใช้เวลาอย่างน้อยสามชั่วโมง ~~~“อ๊ะ นายท่านโจเนสสันทำไมคุณถึงให้เธอมากขนาดนี้ ~~~?”“อย่าห่วงเลยที่รัก ฉันจะให้มากกว่านี้ในภายหลัง” เขามอบสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นรอยยิ้มที่มีทรงเสน่ห์ที่สุดของเขาให้เจนนี่“อ๊ะ ~ คุณใจร้ายมากค่ะ ท่านโจเนสสัน” เจนเดินส่ายเอวเลื่อนตัวลงจากตักของโจเนสสันขยับย้ายสะโพกขณะเดินไปที่เคาน์เตอร์คาราโอเกะเพื่อเลือกเพลง “ อย่าบอกว่าฉันไม่ได้ช่วยเธอนะเจน ฉันเลือกเพลงให้เธอทั้งหมดห้าสิบเพลง” เมื่อเธอพูดอย่างนั้นเธอก็เคาะหน้าจอด้วยความบรรยากาศแห่งความคุ้นเคย จากเพลงที่หนึ่งไปสอง… สาม… เมื่อเธอทำเสร็จเธอก็ก

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 21 คุณได้ยินไหมฌอน?

    เมื่อคนเรายอมอ่อนน้อมถ่อมตนเพียงเพราะผลสุดท้ายคือ—การต้องการมีชีวิตอยู่เธอมองไปที่ใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์และไร้เดียงสาของซูซี่ ชีวิตที่สดใสและมีสีสันของเธอเป็นสิ่งที่เจนไม่เคยคาดหวังว่าจะได้สัมผัสมันอีกครั้ง"เธอ! เธอยังยิ้มได้ยังไงกัน?!” ซูซี่กระทืบเท้า “ เอาสิ่งนี้ไปจากฉันเจน มันไม่สำคัญหรอกว่าเธอจะได้เงินเท่าไหร่เพราะใคร ๆ ก็ดูถูกเธอทั้งนั้น! แม้แต่เหล่านางแบบในแผนกต้อนรับลูกค้า ที่ขายร่างกายเพื่อเงินก็ยังดูมีศักดิ์ศรีมากกว่าเธอซะอีก! เธอโยนความภาคภูมิใจศักดิ์ศรีทั้งหมดทิ้งไป ในเมื่อเธอทำอะไรแบบนั้นแล้วตอนนี้ใครเขาจะเคารพเธอ?ด้วยเหตุนี้เธอจึงเก็บตัวอย่างเย็นชาและหันหน้าหนีเจน เจนยืนอยู่ตรงนั้นไม่นานก่อนที่เธอจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของเธอ ความเหนื่อยล้าถูกแสดงขึ้นทั่วทั้งใบหน้าของเธอ และคำพูดของซูซี่ก็ยังคงดังก้องอยู่ในหูของเธอ… “ฉันทำแค่นี้เพื่อหารายได้ส่วนหนึ่งสำหรับค่าเล่าเรียนและค่าครองชีพ ไม่เหมือนเธอ ฉันจะไม่ยอมทำทุกอย่างเพียงเพื่อเงิน”เจนหัวเราะ…เธอทำเพื่อหารายได้และค่าครองชีพ เพื่อที่เธอจะได้มีหลังคาคลุมศีรษะและอาหารกินประทังชีวิต เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องไปเป็นขอทานข้างถ

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 22 เธอหลีกเลี่ยงเขา

    พระอาทิตย์กำลังตกดินแสงระเรื่อของพระอาทิตย์สาดส่องเข้ามาภายในห้องอโลร่า ลุกขึ้นยืนจ้องมองอย่างอ่อนโยนไปที่เตียงในโรงพยาบาล ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงดูป่วยและหน้าซีดเธอนอนขดตัวหลับอยู่ใต้ผ้าห่ม ภายใต้แสงอุ่น ๆ ของพระอาทิตย์ยามเย็นที่สาดส่องมาที่เธอในขณะที่เธอกำลังจะเดินจากไป ทันใดนั้นเจนก็ลืมตาขึ้นมาบนเตียงและพึมพำว่า“ อโลร่า ฉันต้องการที่จะชำระหนี้ของฉัน แต่ฉันไม่มีอะไรอื่นนอกจากตัวของฉันเอง ฉันจะจ่ายคืนด้วยตัวเองได้ไหม?”ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็หลับตาและหลับไปอีกครั้งราวกับว่าหัวใจของ อโลร่า ถูกเข็มทิ่มแทง อารมณ์ของเธอค่อนข้างซับซ้อนและสับสนเจนเพ้อขณะนอนหลับ แม้กระทั่งยามหลับเธอก็ไม่สามารถลืมเรื่องหนี้ของเธอได้เลย…ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อโลร่า ปฏิเสธที่จะเชื่อว่าคนแบบนี้จะทำบางสิ่งบางอย่างที่เลวร้ายได้ลงเจนบอกว่าทุกคนด่าเธอเรียกเธอว่าน่ารังเกียจ…เจนน่ารังเกียจอย่างนั้นหรือ? ถ้าเจนน่ารังเกียจใครหลาย ๆ คยในโลกใบนี้จะมีความน่าเคารพในเรื่องการตอบแทนบุญคุณได้เท่าเธอกัน?ผู้หญิงโง่ ๆ คนนี้ภูมิใจมากที่ได้รับความเชื่อใจจาก อโลร่า!ถ้าเป็น อโลร่า เธอคงจะร้องไห้กับตัวเองเมื่อเธอต้องอย

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 23 เขาจูบเธอ

    “ ไม่!” เจนพูดอย่างรีบร้อน “ ฉันไม่ได้หลบหน้าคุณนะคะ คุณชายสจ๊วต”เธอโกหก!เห็นได้ชัดว่าเธอหลีกเลี่ยงเขา!อย่างไรก็ตาม…“ เสียงของเธอเป็นอะไร?” ทำไมเสียงของเธอถึงแหบแห้งขนาดนี้?“ ฉันไม่สบายฉันเจ็บคอ” เจนลดเปลือกตาลงเพื่อปฏิเสธที่จะอธิบายอะไรเพิ่มเติม"เธอกลัวฉันไหม?"เปลือกตาของเจนกระตุกและครั้งนี้เธอไม่ปฏิเสธชายคนนั้นยืนอยู่ข้างเตียงของเธอเลิกคิ้วขึ้นช้า ๆ ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกอึดอัดทันใดนั้นเขาก็โน้มตัวไปข้างหน้า ในขณะที่เจนจ้องมองเขาด้วยความสยดสยองฌอนวางมือข้างหนึ่งลงบนผ้าปูที่นอนและขยับตัวเข้าใกล้เจนเขาเอื้อมมืออีกข้างไปที่เจนและเขาก็ย่อตัวลง ฌอนพูดอย่างใจเย็น“อย่าขยับ”ตามที่คาดไว้เจนเชื่อฟังเขา ฌอนดันผมหน้าม้าของเธอออกไปโดยใช้นิ้ว ก่อนจะแตะที่รอยแผลเป็นบนหน้าผากของเธอ เจนรู้สึกตัวทันที เธอไม่สามารถเพิกเฉยต่อสัมผัสอันเย็นเฉียบของเขาได้ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหนก็ตามนิ้วของฌอนปัดเข้ากับแผลเป็นของเจน ริมฝีปากของเขากระชับขึ้น น้ำเสียงของเขาตะกุกตะกักเล็กน้อยขณะที่เอ่ยถาม“เธอได้รอยแผลเป็นนี้มาได้อย่างไร?”เจนเหลือบมองเขา…ช่างเสแสร้งจริง ๆ !เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเธอได

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 24 คุณดูถูกเจน ดันน์ ใช่ไหม?

    “ ฌอนสิ่งที่นายพูดกับเจนในตอนท้ายมันน่าเจ็บปวดมากนายรู้ไหม” เอลิออร์เดินตามหลังฌอนและแสดงความคิดเห็นของตัวเอง“ ฉันควรจะสนใจไหมว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร?”“ นายเอาแต่ใจตัวเองและดื้อรั้นขนาดนี้เลยหรอ จะเป็นอย่างไรถ้านายกลับมาเสียใจกับสิ่งที่นายปฏิบัติต่อเธออย่างนี้ในสักวันหนึ่ง”ฌอนยื่นบุหรี่ให้เอลิออร์พรางหัวเราะเบา ๆ อย่างไม่ไยดี “ สูบบุหรี่แล้วเลิกคิดเรื่องไร้สาระซะ”เสียใจงั้นหรอ?เขาเคยเสียใจไหมนะ?แน่นอนว่า ไม่เอลิออร์ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม พูดตามตรงเขาก็คิดเช่นกันเมื่อพิจารณาจากตัวของฌอนแล้วเขาคงจะไม่มีทางเสียใจกับอะไรเลย เอลิออร์ย้อนไปช่วงอุบัติเหตุของ โรซาลีน ก็ไม่เห็นฌอนจะแสดงออกถึงความเสียใจ “ อยากดื่มไหม?”“ ฉันมีธุระต้องไปที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์”เอลิออร์ได้ยินดังนั้นจึงเดินตามฌอนทันทีอย่างดื้อรั้นและยืนยันที่จะไปที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์พร้อมกับเขาณ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ อโลร่าเรียกซูซี่เข้าไปพบเธอในห้องทำงานเป็นการส่วนตัว“ เจน ดันน์เป็นเพื่อนร่วมห้องของคุณทำไมคุณถึงไม่สังเกตเห็นอะไรเลยตอนที่เธอป่วย” อโลร่าเอ่ยถามหญิงสาวก่อนที่เธอจะนั่งลงบนโซฟาอย่างเคร่งเครียดบอกตาม

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 25 คุณคิดว่าคุณสะอาดกว่า เจน ดันน์ ใช่ไหม?

    คำสบประมาทของ อโลร่า ทำให้ใบหน้าของซูซี่เปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความโกรธและเธอก็ตะคอกใส่ อโลร่าด้วยความโกรธเคือง "อโลร่าคุณมาดูถูกฉันแบบนี้ได้ยังไง? ฉันเป็นพนักงานบริการที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ใช่ แต่ฉันหาเงินด้วยมือของฉันเองและหยาดเหงื่อแรงกายของฉันเอง เงินที่ฉันได้มานั้นใสสะอาด!“ฉันได้รับทุกบาททุกสตางค์ด้วยหยาดเหงื่อและแรงกายของตัวเองไม่เหมือนกับเจนที่ขายศักดิ์ศรีของตัวเองเพียงเพื่อเงิน ฉันคิดว่าฉันมีชีวิตที่ดีและซื่อสัตย์ แล้วทำไมฉันต้องมาโดนคุณดูถูก อโลร่า”อโลร่า หัวเราะ “ ฉันจะบอกเธอตรง ๆ นะทอมสัน ถ้าเจนไม่ได้ช่วยเธอในวันนั้นการที่เธอไม่ยอมอ่อนข้อให้กับคุณชายหนุ่มเหล่านั้น ก็หมายความว่าคุณชายเซียร์รา จะเหยียบย่ำคุณลงไปกองกับพื้นจนคุณไม่ได้มีสภาพดีไปกว่าที่เจนเป็นอย่างทุกวันนี้หรอก…โอ้ว ไม่ใช่สิ คุณจะมีสภาพที่แย่กว่าเจนซะด้วยซ้ำ!”อโลร่า เย้ยหยันเธอ “ เธอทำในสิ่งที่เจนทำไม่ได้หรอก”“ ไม่แน่นอน ฉันจะไม่มีวันทำอะไรที่ไร้ยางอายและน่าสมเพชแบบนั้น ไม่ใช่ในชีวิตของฉันแน่นอน”อโลร่า พยักหน้า “ ฉันหวังว่าเธอจะยังสามารถพูดอย่างนี้ได้หลังจากนี้นะ”เธอไม่ต้องการที่จะเสียลมหายใจเสียเวล

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 26 ทีละคนนะ

    มีเพียงสามคนในห้องนั้นคือลูกค้า เจนนี่ และเจน ถ้าเจนไม่พูดถึงเหตุการณ์นี้คงไม่มีใครรู้และมันคงจะหายไปในเวลาอันรวดเร็ว แต่เจนนี่กลับมาเล่าให้ทุกคนในแผนกต้อนรับฟัง ว่ามันเป็นเรื่องตลกที่สุดเท่าที่เคยมีมาและนั่นคือสิ่งที่ อโลร่า ค้นพบว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจน“ โอ้ยยยยยยยยยยย นี่มันอะไรกัน” เอลิออร์กล่าว “ เธอต้องโหดร้ายขนาดนั้นเลยหรือ? เจนนี่ช่างร้ายกาจซะจริง ๆ”ความเย็นชาเผยขึ้นบนใบหน้าของฌอนเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้นเขาก็พยักหน้าให้อโลร่า “ เรียกแม่สาวเจนนี่ด้วย ฉันจะรอเธออยู่ในห้อง 606”ด้วยเหตุนี้เขาจึงหันกลับและเดินไปที่ลิฟต์เอลิออร์ตมหลังเขาไป เขาสัมผัสได้ว่าเพื่อนของเขากำลังระงับความโกรธของเขาอยู่ริมฝีปากของ เอลิออร์โค้งขึ้นและดวงตาของเขาก็เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น ... นี่ช่างน่าสนใจมีคนอื่นทรมานเจนและตอนนี้ฌอนก็โกรธมาก…นั่นหมายความว่ายังไงกันนะ?ริมฝีปากของ เอลิออร์ โค้งขึ้นอีกครั้ง…ห้อง 606ลูน่าและเจนนี่ มองชายสองคนที่นั่งอยู่บนโซฟาพร้อมกับดวงดาวที่ส่องประกายทั้งสองคนเป็นลูกค้าที่สุดพรีเมี่ยม!เมื่ออโลร่าบอกลูน่าและเจนนี่ให้ไปที่ห้องวีไอพี 606 ทั้งสองคนคิดว่ามีลูก

Latest chapter

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 331 เรื่องราวพิเศษ: จุดจบ

    ฉันชื่อ ลูก้า สจ๊วต มันเป็นชื่อแปลก ๆ ใช่ไหม? แบบว่ามันเหมือนกับคำว่า ‘ดูสิ! สตูว์’คุณปู่ของฉันตั้งชื่อให้ฉัน ประสบการณ์หลายปีของฉันตอนเป็นเด็กบอกฉันว่าปู่ของฉันไม่ใช่ผู้ชายที่ดีไม่ต้องนึกถึงเรื่องอื่นเลย แค่ดูชื่อที่เขาตั้งให้ฉันสิ เขามีชื่อที่ดีอย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับตั้งชื่อแปลก ๆ นี้ให้กับฉันอย่างไรก็ตามทุกครั้งที่ฉันทักท้วงเรื่องนี้กับเขา เขามักจะบอกว่านั่นเป็นความผิดของพ่อฉัน ถ้าพ่อเป็นเด็กผู้หญิงนั่นจะเป็นชื่อของเขาแทนดูสิ คุณปู่เป็นคนที่ตั้งชื่อที่น่ากลัวนี้ให้ฉัน แต่เขายังคงโยนความผิดทั้งหมดให้พ่อของฉันอ้อ ลืมแนะนำตัวอย่างเป็นทางการไปเลยปู่ของฉันชื่อ ฌอน สจ๊วตเขาค่อนข้างเป็นคนที่น่าทึ่งในวัยเยาว์ย่าของฉันชื่อ เจน ดันน์บางครั้งฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทั้งสองคนลงเอยด้วยกันได้อย่างไร พวกเขาเป็นคนที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเลยนะปู่กับย่าของฉันได้หย่าร้างกันก่อนที่พ่อของฉันจะเกิดเสียอีกหลังจากการหย่าร้างครั้งนั้น ทั้งคู่ก็ไม่ได้แต่งงานกันใหม่นะพวกเขาน่าจะแยกทางกันไปอย่างสันติ แต่คุณปู่ก็ไร้ยางอายอย่างที่สุด เขาจึงคอยรบกวนคุณย่าของฉันตลอดเวลาเลยเท่าที่ฉันจำไ

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 330 เขากักขังร่างกายของเธอ เธอกักขังหัวใจของเธอ

    ที่โรงพยาบาล ประตูวอร์ดถูกเปิดออกเงียบ ๆ โดยที่ไม่มีเสียง ครั้งนี้ดอสไม่ได้แจ้งการมาถึงของแขกล่วงหน้าเมื่อเอลิออร์มาถึงอย่างรีบร้อน เขาก็เห็นผู้หญิงคนนั้นก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร อโลร่าก็ดึงเขากลับออกไปที่ทางเดิน ประตูเปิดแล้วปิดลงอีกครั้งคนบนเตียงนอนตะแคง และกำลังหลับอยู่ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังฝันถึงอะไร แต่ใบหน้าที่ขมวดคิ้วลึกแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้มีความฝันที่น่าพอใจนักมือของเขาวางอยู่บนผ้าห่ม แหวนแต่งงานของเขายังคงอยู่บนนิ้วของเขาหญิงสาวเดินเข้าไปหาเขาอย่างช้า ๆ ในที่สุดก็มาหยุดอยู่ที่หน้าเตียงของเขาดวงตาของเธอสดใส และชัดเจน เธอจ้องมองแหวนบนนิ้วมือของเขาไม่มีใครรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่เธอจ้องไปที่แหวนเป็นเวลานานนาน จนเธอรู้สึกงุนงงหลังจากนั้นไม่นานดวงตาของชายคนนั้นก็เบิกโพลง สิ่งแรกที่เขาเห็นคือคนในความฝันเขายิ้มหน้าซีดให้เธอ “โอ้ ฉันฝันไปอีกแล้วสินะ”ราวกับว่าเขากำลังคุยกับเพื่อนที่เขาไม่ได้เจอมานาน เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน และดีใจจนแทบจะเห็นได้ชัดผ่านการแสดงออกทางร่างกายของเขา "ดีแค่ไหน. คุณยังเต็มใจจะมาเยี่ยมฉันในความฝัน”หญิงสาวยืนอยู่ที่เตียงของเ

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 329 เจน ดันน์ สิ่งที่เธอทำคือเอาแต่วิ่งหนี

    "เจน เอ๋อไห่ไม่ใช่สวรรค์หรือความสงบตามที่เธอพูดหรอก มันเป็นเพียงแค่การหลบหนีของเธอ" อโลร่ากล่าวอย่างเคร่งขรึมเธอไม่ควรพูดทั้งหมดนี้ แต่เธอเห็นบางสิ่งที่เจ้าตัวมองไม่เห็นบางทีภาพอาจจะดูชัดเจนขึ้นจากคนภายนอกที่เฝ้าดู หรือบางทีอาจจะไม่ถึงกระนั้นเธอก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเจนกำลังลังเลเมื่อสามปีก่อนเธอเคยช่วยเจนหนี เพราะเธอต้องการให้เจนมีชีวิตที่สงบสุขอย่างแท้จริงนับตั้งแต่นั้นสามปีหลาย ๆ อย่างก็เปลี่ยนไป เธอก็เติบโตขึ้นด้วยเป็นเพราะความเป็นผู้ใหญ่ที่เพิ่งค้นพบทำให้เธอไม่เคยหยุดคิดถึงเรื่องนี้เช่นกันเธอคิดถูกหรือเปล่าที่ช่วยเจนหนีเมื่อสามปีก่อน มันอาจจะเป็นความผิดพลาดหรือเปล่านะ?เธอเริ่มคิดว่าเธอคิดผิดในตอนนั้นผู้หญิงคนนี้ถูกผีเข้าเต็ม ๆ ไม่มีทางที่เธอจะหยุด และมองไปรอบ ๆ เพื่อดูผู้คน และข้อเท็จจริงตลอดสามปีที่ผ่านมาอโลร่าได้เห็นว่าฌอนไม่เคยหยุดตามหาเธอเลย ทุกคนบอกให้เขาหยุด โดยบอกว่ามันไม่มีจุดหมายปลายทางเลย บางทีเจนอาจจะตายไปนานแล้วก็ได้ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าเธอยังไม่ตายไป เหตุใดการค้นหาอย่างไม่หยุดยั้งเป็นเวลาถึงสามปีจึงไม่เกิดผลอะไรเลย?อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นปฏิเสธที่

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 328 บังคับเธอทีละขั้น

    "ที่นายมาที่นี่ในวันนี้ ก็เพื่อที่แค่จะคุยเรื่องของคุณปู่กับฉันหรือเปล่า?" ชายบนเตียงหัวเราะเบา ๆ ความไม่เชื่อเผยขึ้นในแววตาของเขาอย่างชัดเจน “ไมเคิล ลูเธอร์ ชายชราคนนั้นเขาไม่ห่วงว่าฉันจะเป็นหรือฉันจะตายหรอก เขายังมีหลานชายอีกคนที่จะสืบทอดบัลลังก์ของเขา”ไมเคิลหัวเราะอย่างแดกดัน“นายคิดว่าฉันจะกลับไปเป็นสจ๊วตจริง ๆ งั้นหรอ? สถานที่สกปรกแบบนั้น”“นายไม่ได้ต้องการ บริษัทสจ๊วตอุตสาหกรรม หรอกหรอ?” ฌอนกล่าวอย่างเย็นชา “ในกรณีนั้น ฉันกลัวว่านายจะต้องผิดหวัง”“สจ๊วตอุตสาหกรรมงั้นหรอ เฮอะ” ไมเคิลกวาดสายตามองไปยังฌอน ก่อนที่จะมองออกไปนอกหน้าต่าง“นั่นเป็นแหล่งเงินแหล่งทองชั้นดีเลย ดังนั้นฉันคิดว่าฉันต้องการมัน นายจะให้ฉันได้ไหมหล่ะ?”“ถ้าฉันไม่ให้ นายจะไม่บังคับเหรอ?”“ถ้านายเป็นคนถือมัน แน่นอน” ไมเคิลไม่พยายามปิดบังความทะเยอทะยานของเขา “แต่ถ้านายตายไป ฉันจะไม่เอามันมาจากเธอหรอก”ฌอนหรี่ตา “นายแน่ใจถึงความภักดีต่อความรู้สึกของนายที่มีต่อเธอไหม ฉันควรจะขอให้นายดูแลเธอก่อนที่ฉันจะตายหรือไม่?”“เฮ้อ ตัดเรื่องตลกออกไปก่อน นายกำลังจะตาย พวกนายทั้งสองไม่ได้หย่าร้างกันแล้วหรอ?“นั่นมันหมายค

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 327 แขกผู้ไม่ได้รับเชิญ

    ไมเคิล ลูเธอร์ เข้าสู่คฤหาสน์เก่าแก่ของสจ๊วต"คุณเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังทุกอย่างไม่ใช่เหรอ?"โดยไม่มีคำเตือนหรือบริบทใด ๆ เขาก็ตะโกนใส่ชายชราสจ๊วตที่กำลังจิบชาอย่างใจเย็นอยู่“คุณมาจากทางไหนกลับไปทางนั้นเลย…ถ้าจะมาเพื่อแสดงกิริยาความไม่เคารพต่อปู่ของคุณอย่างนี้?” ชายชราสจ๊วตวางถ้วยน้ำชาลง ใบหน้าอันแก่ชราของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนไปอย่างยากลำบาก“คุณเป็นคนวางแผนเรื่องพ่อบ้านซัมเมอร์เองไม่ใช่หรอ?“ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่มีทางกล้าทำหรอก จริงไหม?”"หมายความว่ายังไงหรอ? ฉันเป็นคนทำให้พ่อบ้านซัมเมอร์ทำอะไรอย่างนั้นเหรอ?""คุณเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุของเจน นั่นคือสิ่งที่ฉันอยากที่จะรู้ความจริง เป็นคุรจริง ๆ ใช่ไหม?!" ไมเคิลยืนยันความคิดของตัวเองช่วงเวลาที่ชายชราสจ๊วตได้ยินชื่อของเจน การแสดงออกของเขาก็เคร่งขรึมลงในทันที “นี่หลานจะท้าปู่ของตัวเอง และแสดงกิริยาเช่นนี้ เพียงเพื่อเธอคนนั้นหรอ?”“นั่นคงหมายความว่า…คุณยอมรับมัน”ไมเคิลกำหมัดแน่น ทั้งตัวของเขานั้นสั่นสะท้านด้วยความโกรธ "เธอไปทำอะไรให้คุณปู่ขุ่นเคืองหรือ?""ทุก ๆ อย่าง ทุกอย่างที่เธอทำ มันทำให้ฉันขุ่นเคือง""เธอเป็นแค่เด

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 326 ฉันเหนื่อยกับเกมนี้เต็มทนแล้ว

    สามวันต่อมา บุคคลนั้นไม่ได้กลับเข้าบ้านอีกเลยเทรส และคัวโตรยืนอยู่ที่ประตูอย่างเงียบขรึมราวกับว่าพวกเขาทั้งสองคือรูปปั้นของเทพผู้พิทักษ์ที่อยู่อาศัยของเธอจากก่อนหน้านี้ได้ถูกไฟไหม้เสียหายไปบางส่วน เธอจึงกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์สจ๊วตก่อน ลึกเข้าไปภายในคฤหาสน์ เธอไม่ได้ยินเสียงนกหรือกลิ่นดอกไม้ใด ๆ เลย พ่อบ้านก็เป็นมืออาชีพมาก ๆ เขาจัดเตรียมทุกอย่างเพรียบพร้อมไว้สำหรับเธอนอกเหนือจากเทรสและคัวโตรแล้ว เธอก็ไม่ค่อยได้พบใครเลย เธอไม่ได้พูดคุยกับใครเลยไม่แม้แต่เทรส และคัวโดรก็ไม่ได้คุยกับเธอสำหรับพ่อบ้านประจำตระกูล เขามักจะทำตัวสุภาพกับเธอทุกครั้งที่พบกันตอนนี้หูของเธอมันไร้ประโยชน์จริง ๆ แล้วปากของเธอก็คงเป็นเพียงแค่เครื่องประดับบนใบหน้าเพียงเท่านั้นคนรับใช้บางคนที่นี่ก็ดูคุ้นเคย ในขณะที่บางคนก็คงจะมาใหม่เพราะเธอไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน มันไม่สำคัญหรอกไม่ว่าใครในบ้านนี้เมื่อพวกเขาพบเห็นเธอ พวกเขาก็จะโค้งตัวด้วยความเคารพก่อนจะเดินจากไปทำงานของตัวเองต่อเธอนั่งมองดูคนสวนกำลังทำสวนผ่านกระจกหน้าต่างแม้ว่าในฤดูนี้ใบไม้ และดอกไม้ต่าง ๆ ในสวนจะร่วงโรยไปจนหมดแทบไม่มีสีสันในสวนหลงเหลืออยู่เล

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 325 ฉันรักคุณ

    วันผ่าตัดปลูกถ่ายไขกระดูกของเจสันเขาเปลี่ยนเป็นชุดผ่าตัดเรียบร้อยแล้ว คุณหญิงดันน์อยู่ดูแลข้าง ๆ เขา"อย่าประหม่าไปเลย เจสัน ทุกอย่างจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี" คุณหญิงดันน์ปลอบใจ ถึงกระนั้นลูกชายของเธอก็ยังคงเอาแต่เงียบขณะที่เธอจ้องไปที่หน้าของลูกชายของเธอ เธอก็เอาแต่ด่าเจนในใจ"ถ้าไม่ใช่เพราะคนที่มีจิตใจดีคนนี้ที่บริจาคให้กับลูก นังเจน เด็กคนนั้นก็เกือบจะฆ่าลูกแล้ว"เจสันจ้องมองอย่างไม่พอใจ"คุณแม่ พอได้แล้ว!""หือ? ลูกเป็นอะไรไป?“แม่กำลังรู้สึกเสียใจกับลูกนะ จะมาตะโกนใส่แม่ทำไม?”“คุณแม่ อย่าพูดถึงเจนแบบนั้นนะ”“ทำไมจะทำไม่ได้? เธอไม่สนใจสมาชิกในครอบครัวของเธอเองเสียด้วยซ้ำ”คุณหญิงดันน์เกลียดลูกสาวคนนี้สุดหัวใจแม้ว่าจะได้รับการชี้แจงว่าเธอเข้าใจผิดว่าเจนไม่ใช่ลูกสาวของตัวเอง แต่คุณหญิงดันน์ก็ยังคงมีอคติกับลูกสาวคนนี้ของเธออยู่ดีหลังจากนั้นเธอก็เอาแต่เลี้ยงดูลูกชาย และคอยอยู่เคียงข้างเขามาตั้งแต่เขายังเด็ก มันจึงทำให้ลูกชายของเธอสนิทกับเธอส่วนนังเด็กคนนั้น ... เด็กเลว ๆ คนนั้น เธอกลับมาที่เมืองเอสนี้ในตอนนั้น ก็เพื่อที่จะยึดทรัพย์สินทั้งหมดของ ดันน์ กรุ๊ป ไปดันน์ กรุ

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 324 ในที่สุดเจนก็ได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ

    วันเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ชายคนนั้นมักจะทำอาหารทุกมื้อของเธอด้วยตัวของเขาเอง เมื่อเขาออกไปทำงานเขาจะพาผู้หญิงคนนั้นมาอยู่ข้าง ๆ ตัวเขาตลอด ทำให้เธออยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา พวกเขาจึงดูเหมือนคู่รักที่แสนหวาน และรักกันมากมีความอิจฉาริษยาในสายตาของคนทั่ว ๆ ไป เมื่อพวกเขาเห็นเจนอยู่กับฌอนเมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน ทุกคนในแวดวงต่างรู้ว่าทั้งสองมักจะตัวติดกันอยู่ตลอดเวลามีใครบางคนถอนหายใจออกมา ‘เจน ดันน์ จากตระกูลดันน์ ได้ครอบครองหัวใจชายคนนี้ในที่สุด หลังจากที่เธอไล่ตามฌอนในตอนนั้นเธอดูเป็นคนที่กล้าแสดงออกมาก 'คนทั่วไปต่างก็คิดว่า ในที่สุดเจนก็ได้รับในสิ่งที่เธอต้องการแล้วในวันหยุดสุดสัปดาห์หนึ่ง“ฉันอยากเจอเขา”"ใคร?""... พี่ชายของฉัน"มีความสั่นไหวในดวงตาของชายคนนั้น ถึงกระนั้นเขาก็ยังรักษาภาพพจน์ของตัวเอง"คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องของเจสัน"เขาพูดด้วยท่าทางสบาย ๆเจนบีบหมัดของเธอแน่น และหลังจากนั้นไม่นาน…"สภาพของเขาคงดูไม่ดีนัก ฉันจึงอยากจะเห็นด้วยตาของตัวเอง""นี่ผมปฏิบัติต่อคุณไม่ดีพอหรือ?" ชายคนนั้นเชื่ออย่างสนิทใจว่าเธอกำลังพยายามที่จะหนีจากเขาไปอีกครั้ง “เจสัน

  • บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย   บทที่ 323 เขาสร้างเรือนจำอีกแห่งให้กับเธอ

    ในที่สุดเจนก็ตื่นฟื้นขึ้นมา เมื่อเธอตื่นขึ้นมาห้องก็มืดสลัว เธอลุกขึ้น และเดินไปที่ห้องนั่งเล่น เธอไม่ได้ตกใจกับชายที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟาภายใต้แสงไฟอันอบอุ่นในห้องนั่งเล่นนั้นในห้องนั่งเล่นระดับเสียงของทีวีนั้นมันถูกตั้งไว้ในระดับที่ต่ำที่สุด ราวกับว่าเขากังวลว่าเขาจะรบกวนเธอจากการพักผ่อน ถ้าหากเขาเปิดเสียงดังกว่านี้เมื่อเขาได้ยินเสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังมาจากทางเดิน ชายคนนั้นรีบหันไปมองทันทีพวกเขาทั้งสองสบตากันอารมณ์ของพวกเขาทั้งสองดูเหมือนว่ามันจะคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี มันดูราวกับว่าพวกเขาเป็นสามีภรรยากันมานานมากแล้ว และดูเหมือนว่าพวกเขาจะเข้าใจซึ่งกันและกันโดยที่ไม่ต้องพูดอะไร พวกทั้งสองไม่ได้ทำลายความสงบสุขที่แปลกประหลาดนี้ทุกอย่างมันดูราวกับว่า ... พวกเขาสามารถอยู่ด้วยกันได้อย่างสันติชายคนนั้นลุกขึ้นยืนและเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์ เขาอุ่นโจ๊ก และวางไว้บนเคาน์เตอร์บาร์หญิงสาวเดินเข้าไปเงียบ ๆ จากนั้นเธอก็นั่งทานอาหารดูเหมือนกับว่าที่นี่มันไม่เคยมี ความรัก – ความเกลียด พัวพันระหว่างทั้งสอง ไม่มีความทรงจำที่เจ็บปวดร่วมกันเกิดขึ้นทุกคนอาจจะคิดว่าบรรยากาศช่างเต็มไปด้วยค

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status