chapter 90

“อยากให้ค่ะพี่ภามขา แต่ว่าร่างกายไทนี่ไม่พร้อมนี่คะ แล้วอีกอย่างเวลาสิคะ มันเร่งมาแล้วว่าเราจะต้องกลับบ้าน เอาเป็นคืนนี้นะคะ” นันทิยาตอบกลับพร้อมรอยยิ้มหวานนุ่ม ประกายในดวงตาพราวระยับสดใส แต่ถ้าภามจะมองให้ลึกลงไปจะเห็นได้ว่ามันซ่อนความลับเอาไว้

“เฮ้อ...ไม่อยากเลยนะ แต่ก็เอาเถอะยอมแพ้ เพราะเห็นว่าเธอป่วยนะไทนี่ ถ้าไม่ป่วยนะ” ภามตอบกลับด้วยเสียงบ่นไม่สบอารมณ์ยอมลุกจากเตียงนอนเดินตามนันทิยาที่อยู่ในชุดปกปิดอย่างมิดชิดจากการเลือกของเขาเอง ชายหนุ่มอดที่จะยิ้มไม่ได้ตอนที่หญิงสาวเห็นเสื้อผ้าที่เขาเลือกมาให้ก็นะ...ชุดชั้นในน่ะไม่ค่อยมีอะไรแตกต่างแค่เลือกที่นันทิยาใส่ได้ แต่ชุดนอกที่จะใส่น่ะสิ...มันดันไปเหมือนของรวิกานต์เสียเหลือเกินนี่นา คอมีปก แขนยาว ตัวเสื้อไม่เน้นเอว กางเกงก็ดีหน่อยเพราะมันเป็นกางเกงยีน

“ขอบคุณนะคะพี่ภาม” สองแขนเล็กสอดเข้ากอดแขนใหญ่ กดจมูกโด่งได้รูปบนแก้มสากระคาย เตรียมตัวรับศึกหนักที่จะเกิดขึ้นเมื่อกลับถึงบ้าน

“พี่ภามปล่อยไทนี่ดีกว่าไหมคะ” นันทิยาบอกเสียงแผ่ว พร้อมกับน้ำตาที่มันเอ่อล้นคลอเบ้า ริมฝีปากขบกัดจนห้อเลือด เมื่อเห็นว่าเบื้องหน้าเป็นผู้หญิงที่ภามประกาศอย่างโจ่งแจ