chapter 100

แต่รวิกานต์ก็ใช่ว่าจะยอมเดินตามไปอย่างง่ายดาย มือเล็กวางทับบนแขนใหญ่ ดึงแกะแงะ จิกลากปลายเล็บลงไปบนแขนใหญ่เต็มแรงด้วยความอึดอัดคับแค้นใจระคนน้อยเนื้อต่ำใจ เขาเห็นเธอเป็นอะไร ทำไมถึงได้ทำแบบนี้ มีลูกมีครอบครัวแล้ว ทำไมถึงยังได้มาล่วงเกินเธออีก หรือว่าเธอมันง่ายและตามไม่ทันเขาใช่ไหม น้ำตาอุ่นร้อนเอ่อล้นคลอเบ้าและพยายามจะไหลลงมาอาบแก้ม แต่รวิกานต์ก็ไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้นได้

“ไม่เอาน่าก้อย อย่าทำตัวเป็นเด็กสิ” ไม่น่าเลย เขาว่าจะรีบเคลียร์เรื่องของลักษณ์นาราและยมลภัทรให้เรียบร้อยก่อนจะพารวิกานต์เข้าไปพบครอบครัว แต่หญิงสาวกลับมาเจอะจัง ๆ แล้วลักษณ์นาราก็ดันเรียกเขาว่าพ่อเสียด้วยซิ อย่างนี้ไม่ให้เข้าใจผิดก็ไม่รู้ว่าจะว่าไงแล้ว “ทำผิดนะรู้ตัวไหม หนีงานมาแบบนี้น่ะ” ชายหนุ่มรีบพาออกนอกเรื่อง

ใช่สิ...ถ้าเธอไม่ออกมาเดินแบบนี้ ก็จะไม่ได้เห็นเขาอยู่กับลูกกับเมียอย่างครอบครัวที่แสนสุขนะสิ เพราะอย่างนี้เองตลอดเวลาที่เธอทำงานมารู้เรื่องครอบครัวเขาเพียงแค่เล็กน้อย ตลอดเวลาที่มีความสัมพันธ์กันเขาไม่เคยที่จะเอ่ยพูดถึงความรับผิดชอบ เพราะเขารับผิดชอบเธอไม่ได้ เขามีเมียมีลูกอยู่แล้ว

“ถ้าก้อยทำผิด เจ้านายก็ไ