บทที่ 862

ใบหน้าสง่างามและหล่อเหลาของเขาเริ่มมืดครึ้ม “เจเรมี่ นายทำอะไรกับเคธี่? ทำไมเธอถึงเชื่อฟังนายขนาดนั้น? นี่นายจะพรากทุกอย่างไปจากฉันเลยใช่ไหม ทั้งผู้หญิง ทั้งอาชีพของฉัน?”

เจเรมี่เอนตัวนอนลงบนเตียงโดยที่ไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด “ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ สักวันหนึ่งก็ต้องพลัดพรากจากไปในไม่ช้าก็เร็วนี้อยู่ดี เฟลิเป้ ตอนนั้นเคธี่รักนายมากนะ แต่นายต่างหากที่ไม่ได้ทะนุถนอมเธอเลย”

เฟลิเป้เหมือนได้ยินเรื่องตลก “แล้วนายล่ะ ตอนนั้นายทะนุถนอมเอวลีนรึเปล่า? ทำไมเธอถึงยังไม่ยอมปล่อยเศษเดนอย่างนายที่ทำให้เธอเกือบตายไปสักทีก็ไม่รู้?”

เจเรมี่เบิกตาเรียวของเขาออกกว้างและมองเฟลิเป้ด้วยสีหน้าเย็นชา “เราสองคนต่างก็เป็นเศษเดนเหมือนกันล่ะนะ แต่อย่างน้อยฉันก็ยังรู้ตัวดี แล้วนายล่ะ? หลังจากที่รู้ว่าเคธี่ฆ่าตัวตายเพราะนาย นายเคยรู้สึกผิดสักนิดบ้างไหม? ไม่เลย ถ้านายสำนึกจริง นายคงไม่มายุ่งกับภรรยาฉันหรอก”

“ภรรยาของนายเหรอ?” เฟลิเป้ถอนหายใจ “ภรรยานายตอนนี้คงอยู่กับผู้ชายอื่นแล้วล่ะ”

เจเรมี่ลุกขึ้นนั่งทันที และนั่นทำให้บาดแผลของเขาถูกรั้งตึงไว้ แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ “เฟลิเป้ เมื่อกี้นายว่ายังไงนะ? นายทำอะไรกับ