เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 159
ปรับปรุงล่าสุด:
2023-11-27 14:43:58บทที่เกี่ยวข้อง
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 160
เพียะ!มีตบดังลั่นเนื่องจากมันกะทันหันมาก หลิงอี้หรานจึงตอบสนองไม่ทัน จนกระทั่งเกิดสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแสบร้อนมาบนใบหน้า เธอจึงตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น“แกคือนังจิ้งจอกนั่นใช่ไหม?!” อีกฝ่ายพูดอย่างเกลียดชัง “ไม่คิดเลยว่าแกจะขอให้ลี่เฉินพาแกมากินอาหารเย็นที่นี่ แกมันก็แค่ดาราหน้าใหม่อันดับสาม คิดว่าจะ รักษาตำแหน่งแฟนของเขาได้ตลอดไปงั้นเหรอ? ฉันจะบอกอะไรให้ อีกไม่นาน เขาก็จะสลัดแกทิ้งแน่!”หลิงอี้หรานเงยหน้าขึ้นมอง และจำได้ว่าคนที่ตบเธอคือใคร!จงหรงหรงที่เดิมทีเป็นเพียงนักแสดงสมทบระดับสอง แต่หลังจากได้คบกับกู้ลี่เฉิน เธอก็ได้รับความนิยมในเพราะเขาทันทีก่อนหน้านี้บางคนเคยคาดเดาว่า จงหรงหรงจะเป็นแฟนสาวคนสุดท้ายของกู้ลี่เฉิน เพราะเธอเป็นคนที่อยู่กับกู้ลี่เฉินนานที่สุดแต่คิดไม่ถึงว่า ท้ายที่สุดแล้วจงหรงหรงจะเป็นเพียงหนึ่งในหนึ่งใน "แฟนเก่า" ของเขาเท่านั้น“คุณจำคนผิดแล้ว!” หลิงอี้หรานกล่าว“ฉันจำไม่ผิดแน่ คืนนี้แกมาที่นี่กับลี่เฉินไม่ใช่เหรอ?” จงหรงหรงมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยความอิจฉา เธอเพียงแต่รู้สึกว่าผู้หญิงอยู่ตรงหน้าด้อยกว่าเธอในทุกสิ่ง แม้แต่เสื้อผ้าที่เธอใส่ก็แย่และไร้รสนิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-27บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 161
เพียงแต่ครั้งนี้ คนตบและคนที่ถูกตบเปลี่ยนตำแหน่งกัน จงหรงหรงปิดแก้มของเธอด้วยสีหน้าไม่เชื่อ “แก… แกตบฉันเหรอ?”“ในเมื่อคุณยังตบฉันได้ แล้วทำไมฉันถึงจะตบคุณไม่ได้?” หลิงอี้หรานถาม แม้ว่าจะต้องให้เธอรับผิดชอบ งั้นพวกเธอทั้งสองก็ควรจะเท่าเทียมกัน“แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร ก็แค่ดาราหน้าใหม่ระดับสาม มีสิทธิ์อะไรมาตบฉัน?” จงหรงหรงแทบคลั่งด้วยความโกรธแม้ว่าหลิงอี้หรานจะไม่ใช่ "ดารา" แต่…“แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาตบฉัน? คุณมันก็แค่ดาราตัวเล็ก ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะกู้ลี่เฉิน คุณคิดว่าคุณจะได้อยู่ในจุดที่คุณอยู่ทุกวันนี้เหรอ? เหตุผลที่คุณโกรธและมาสร้างปัญหาในวันนี้ก็เพราะว่าคุณเลิกกับกู้ลี่เฉินแล้ว และกลัวว่าจะสูญเสียทุกอย่างไป ตอนนี้ทุกสิ่งที่คุณมีล้วนแล้วแต่ได้มาจากผู้ชายที่เต็มใจให้คุณเท่านั้น คุณคิดว่าตัวเองอยู่สูงกว่าฉันจริง ๆ เหรอ?”ชุดคำพูดของหลิงอี้หรานทำให้จงหรงหรงหน้าแดงก่ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกำลังมีคนอื่นมองดูอยู่ จงหรงหรงรู้สึกว่า เธอเริ่มจมดิ่งลงไปในหลุมลึกไม่สามารถกลับขึ้นมาได้ และเธอก็เกลียดคนที่อยู่ตรงหน้ามากขึ้นเรื่อย ๆ เธอยกมือขึ้นกำลังจะเหวี่ยงใส่อีกฝ่ายอีกครั้งแต่คราวนี้มื
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-27บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 162
เมื่อนึกถึงข่าวลือเหล่านั้น กู้ลี่เฉินก็ตามใจจงหรงหรงไม่น้อยเช่นกัน เธออยากจะเป็นนักแสดงนำหญิงเบอร์หนึ่งก็ได้เป็น จงหรงหรงมีปัญหากับผู้กำกับ ก็จะเปลี่ยนผู้กำกับ จงหรงหรงจะจัดงานวันเกิดในโรงแรมที่หรูหราที่สุดในเฉิน เขาก็จองทั้งโรงแรมให้เธอ...และการตามใจนี้ จึงไม่น่าแปลกใจที่ใคร ๆ ต่างก็คิดว่า จงหรงหรงอาจได้แต่งงานเข้าสู่ครอบครัวเศรษฐีแต่ใครจะคิดว่า แค่พริบตามันจะกลายเป็นแบบนี้แม้ว่าจงหรงหรงจะขอร้องอ้อนวอน แต่ก็ไม่มีร่องรอยความสงสารบนใบหน้าของชายคนนี้เลย ไม่สิ ต้องบอกว่าเขาไม่มีอารมณ์ความรู้สึกในดวงตาเลยด้วยซ้ำไม่ว่าจะต่อจงหรงหรงหรือต่อเธอ!เช่นเดียวกับเวลานี้ เขาดูเหมือนต้องการระบายความโกรธเพื่อเธอ แต่สายตาที่เขามองเธอนั้นกลับห่างเหินและเฉยเมยราวกับว่าไม่มีใครสามารถเข้าใกล้ผู้ชายคนนี้ได้จริง ๆ แม้ว่าจะได้เข้าใกล้เขาได้เพียงชั่วคราว แต่ก็ไม่มีใครสามารถเข้าไปในใจของเขาได้จงหรงหรงเห็นว่า การขอร้องอ้อนวอนกู้ลี่เฉินไม่ได้ผล เธอจึงหันไปหาหลิงอี้หราน "เมื่อกี้เป็นความผิดของฉันเอง ช่วยยกโทษให้ฉันด้วยนะ คุณ...ช่วยฉันขอร้องลี่เฉินด้วยเถอะนะ ขอร้องล่ะ ตอนนี้ลี่เฉินตามใจคุณมาก ไม่ว่าคุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-27บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 163
“ถ้าเป็นเธอ คงจะไม่ร้องไห้แน่นอน”ทันใดนั้นเขาก็โพล่งประโยคดังกล่าวออกมาและเธอไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไรเมื่อความกลัวของเธอมาถึงระดับหนึ่ง เธอก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า "ใครกัน เธอคือใคร?! กู้ลี่เฉิน คุณรักแค่ 'เธอ' คนนั้นใช่ไหม แต่คุณจะไม่มีวันได้ครอบครอง 'เธอ' ในชีวิตนี้หรอกนะ คุณเพิกเฉยต่อความรู้สึกของคนอื่นแบบนี้ ไม่ช้าก็เร็ว 'เธอ' คนนั้นก็จะไม่สนใจความรู้สึกของคุณเช่นกัน!”กู้ลี่เฉินหยุดกะทันหัน เขาหันกลับมาและจ้องมองจงหรงหรงด้วยดวงตาฟีนิกซ์ของเขา ในขณะนั้น ที่เฉยเมยก็เต็มไปด้วยความเย็นชา เขาเพียงแค่เหลือบมองเท่านั้นโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะหันหลังและจากเดินไป จงหรงหรงทรุดตัวลงกับพื้นการจ้องมองของกู้ลี่เฉินเมื่อครู่นี้ มันเหมือนกับเขาต้องการฆ่าอย่างไรอย่างนั้นเธอรู้ว่าเธอจบสิ้นแล้ว!……หลิงอี้หรานเดินออกจากร้านอาหาร หลังจากถูกลมหนาวพัดลงบนผิว ความรู้สึกแสบร้อนที่แก้มของเธอก็บรรเทาลงเล็กน้อยคืนนี้มันเหมือนเป็นเรื่องตลกทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น คนที่โทรมาเป็นญาติมาจากบ้านเกิดแม่ของเธอ เมื่อเธอรับสายอีกฝ่ายก็พูดขึ้นทันทีว่า ตอนนี้ยายของเธอเข้าโรงพยาบาล“อี้หราน ลุงใหญ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-27บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 164
คำพูดของป้ารองไม่มีอะไรมากไปกว่าการล้างบาปการกระทำของลุงใหญ่และคนอื่น ๆแต่ไม่ว่าพวกเธอจะพูดอะไรในเวลานี้ ดูเหมือนหลิงอี้หรานก็ไม่ได้ฟังพวกเธอเลย เธอเพียงจ้องมองไปที่คุณยายที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยอย่างว่างเปล่าเธอสนใจเพียงคุณยายของเธอเท่านั้นทันใดนั้น ปากของคุณยายก็ดูเหมือนจะขยับ ราวกับว่าเธอกำลังพึมพำอะไรบางอย่างอยู่ เมื่อหลิงอี้หรานเอาหน้าเข้าใกล้ริมฝีปากของยาย ร่างกายของเธอก็แข็งทื่อ สิ่งที่คุณยายพูดออกมาคือชื่อของลุงใหญ่ ลุงรอง และป้าคนที่สามหลิงอี้หรานยืนตรงขึ้นอย่างเงียบ ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องพักผู้ป่วย ป้าใหญ่และป้ารองรีบตามเธอออกมา และยังรบเร้าให้หลิงอี้หรานถอนคดีหลิงอี้หรานพูดอย่างเย็นชา "ทำไมฉันต้องถอนคดีด้วย ในเมื่อพวกคุณก็ไม่ได้มองว่าฉันเป็นญาติตั้งแต่แรก แล้วทำไมฉันต้องนับญาติกับพวกคุณด้วย!"“แกมันเนรคุณ แกไม่เห็นแก่คุณยายเลยหรือไง?” ป้าใหญ่พูดด้วยความโกรธ“ฉันจะเห็นแก่คุณยายไหมมันก็เป็นเก็เรื่องของฉัน อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิดต่อป้า กลับกันสามีและลูกชายของป้าต่างหากที่ทำผิดต่อฉัน ไม่อย่างนั้นพวกเขาก็คงไม่ต้องโดนจับแบบนี้หรอกค่ะ!”ป้าของเธอโกรธมากจนพูดไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-27บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 165
หลิงอี้หรานรู้ชัดว่าไม่มีความหวัง แต่ก็ยังลองโทรไปยังเบอร์นี้เสียงรอสายยังคงเล่นต่อไป แต่ก็ไม่มีการตอบรับจากอีกฝ่ายหลิงอี้หรานยังไม่ยอมแพ้ เธอโทรไปอีกครั้งที่สอง และครั้งที่สาม... อีกด้านหนึ่ง ผู้บริหารระดับสูงหลายคนอยู่ในห้องทำงานของประธานอี้อย่างเงียบ ๆ สายตาของพวกเขาเพ่งไปที่โทรศัพท์มือถือเก่าราคาถูกเครื่องหนึ่งผู้บริหารระดับสูงในบริษัทจะรู้ดีว่าช่วงนี้ท่านประธานมักจะพกโทรศัพท์มือถือสองเครื่องติดตัวไปด้วยเสมอ เครื่องหนึ่งคือเครื่องที่เขาใช้อยู่เป็นประจำ กับอีกเครื่องที่เป็นโทรศัพท์รุ่นเก่าสำหรับที่มาของโทรศัพท์มือถือเครื่องนี้ นอกเหนือจากท่านประธานแล้ว เกรงว่าจะมีเพียงเกาฉงหมิง เลขาของประธานเท่านั้นที่รู้ แต่ทุกครั้งที่พวกเขาถามเลขาเกาด้วยความอยากรู้อยากเห็น เลขาเกาก็มักจะยิ้มและไม่ยอมบอกเสมอดังนั้นผู้บริหารระดับสูงเหล่านี้จึงคาดเดากันเองมากมายเกี่ยวกับโทรศัพท์มือถือเครื่องนั้น เมื่อก่อนทุกครั้งที่โทรศัพท์เครื่องนั้นดัง ประธานอี้จะรับสายทันทีแต่วันนี้โทรศัพท์ดังมานานแล้ว แต่ประธานอี้เพียงแค่จ้องโทรศัพท์ แต่ไม่รับสายเสียที ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็เคร่งขรึมขึ้นไปอีกสิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-27บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 166
เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ถ้าไปที่อี้กรุ๊ปในช่วงบ่ายแล้วจะได้เจออี้จิ่นหลีหรือไม่ แต่นอกจากที่นั่นก็ไม่รู้แล้วว่าจะต้องไปตามหาเขาที่ไหนคิด ๆ ดูแล้ว เธอแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบ้านเขาอยู่ที่ไหนแม้ว่าหลิงอี้หรานมาถึงที่อี้กรุ๊ปในช่วงบ่าย แต่เธอก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกันไม่ให้เข้าไปได้ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องการพบเจอกับอี้จิ่นหลีเลยสายตาแห่งการเย้ยหยันถูกส่งมาทุกครั้งที่บอกว่ามาพบอี้จิ่นหลี“ถ้าหากว่าประธานอี้เป็นคนที่ใครก็ขอเข้าพบได้ ป่านนี้เขาก็คงยุ่งตายเลย มีคนมาหาท่านประธานทุกวันแบบคุณเยอะแยะไป”“ถ้าอยากจะเจอประธานอี้ ก็หัดแต่งตัวให้มันดี ๆ เสียบ้าง แต่งตัวมาแบบนี้แล้วบอกว่ารู้จักประธานอี้ ใครเขาจะไปเชื่อ”หลิงอี้หรานมองชุดที่ตัวเองสวม ก็พอจะรู้ว่ามันเป็นเสื้อผ้าซื้อตามท้องถนนที่ราคาถูกและคุณภาพไม่ได้ดีขนาดนั้นในสายตาของเหล่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เธอคงเป็นแค่คนที่ต้องการโอกาสจากคนอื่นเสียมากกว่าตอนนี้สิ่งเดียวที่หลิงอี้หรานจะทำได้ นั่นก็คือรอคอยอย่างโง่เขลา ร่างบางยังคงยืนอยู่หน้าประตูของอี้กรุ๊ป พลางใช้มือรวบเสื้อคลุมผ้าฝ้ายขึ้นมาห่อร่างก
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-27บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 167
เมื่อหลิงอี้หรานเข้ามาข้างใน เกาฉงหมิงก็ปิดประตูให้เบา ๆการที่อนุญาตให้หลิงอี้หรานเข้ามาที่นี่ ไม่ใช่เพราะคำขอเพียงไม่กี่คำของเธอ แต่เป็นเพราะความใส่ใจของคนเป็นเจ้านายของเขาที่มีต่อเธอสิ่งที่อี้จิ่นหลีต้องการคือการที่หลิงอี้หรานยอมจำนนต่อเขา และดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะมีอะไรบางอย่างภายในใจ สถานการณ์ทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นโอกาสที่อี้จิ่นหลีต้องการทั้งสิ้นคิดถึงตรงนี้ เกาฉงหมิงก็รู้สึกดีขึ้นภายในห้องทำงานของเลขา มีเลขาอีกคนเข้ามาถามเกาฉงหมิงด้วยความสงสัย “นี่เลขาเกา ผู้หญิงที่เข้าไปในห้องท่านประธานเมื่อกี้นี้ใครเหรอ?”การแต่งงานของเธอดูไม่ได้เหมาะต่อการเข้าออกห้องทำงานของประธานบริษัทเลยด้วยซ้ำเกาฉงหมิงจึงตอบอย่างใจเย็น “อย่าถาม พอถึงเวลาเดี๋ยวก็รู้เอง”และก่อนจะถึงตอนนั้น ใครก็ตามที่บังอาจนินทาก็จะถือว่า ฝ่าฝืนข้อห้ามของประธานอี้……ภายในห้องทำงานขนาดใหญ่ หลิงอี้หรานกำลังยืนด้วยอาการที่ไม่สบายใจนัก มองตรงไปยังอี้จิ่นหลีที่กำลังนั่งตรวจเอกสารด้วยบรรยากาศที่ชวนอึดอัดก่อนหน้านี้เธอปฏิเสธที่จะต้องอยู่ใกล้ชิดกับเขา และไม่อยากจะข้องเกี่ยวอะไรกันอีกแต่ก็คิดไม่ถึงว่าจะต้องกลืนน้
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-27
บทล่าสุด
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 424
เสียงจัวเชียนอวิ๋นดังมาจากปลายสาย “นี่ การผ่าตัดของเสี่ยวเหยียนเป็นไปด้วยดีนะ หมอบอกว่าเสี่ยวเหยียน หลังจากผ่านไปสองสามวันเสี่ยวเหยียนปรับตัวได้ เขาก็จะเริ่มการฝึกเรื่องของการแยกแยะเสียงแล้ว”“ดีมากเลยค่ะ” หลิงอี้หรานดีใจที่ได้ยิน “ถ้างั้นตอนบ่ายฉันจะแวะไปเยี่ยมเสี่ยวเหยียนนะคะ”จากนั้นหลิงอี้หรานก็ถามอีกครั้งถึงเลขห้องผู้ป่วยของเสี่ยวเหยียนในโรงพยาบาลก่อนจะวางสายไป“นี่เรื่องของเด็กที่หูหนวกนั่นเหรอ?” อี้จิ่นหลีมองหลิงอี้หรานก่อนถาม“การผ่าตัดของเสี่ยวเหยียนเป็นไปด้วยดี ยังไงตอนบ่ายฉันก็มีเวลาว่าง ฉันเลยจะไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล” หลิงอี้หรานบอก“ให้ฉันไปกับเธอแล้วกัน” อี้จิ่นหลีพูด“คุณจะไปกับฉันเหรอคะ?” หลิงอี้หรานเบิกตาโตอย่างประหลาดใจ “แต่… คุณไม่มีงานต้องทำเหรอ?”“ฉันก็แค่บอกให้เลขาเลื่อนงานตอนบ่ายออกไป ยังไงก็ไม่ได้มีอะไรเร่งด่วน” อี้จิ่นหลีพูดเรียบ ๆแต่หลิงอี้หรานรู้ดีว่าในบริษัทใหญ่แบบนี้ สำหรับคนเป็นประธานไม่มีอะไรที่ “เร่งด่วน” สำหรับเขา“ทำไม เธอไม่อยากให้ฉันไปด้วยเหรอ?” เขาถาม“เปล่า ไม่ใช่แบบนั้น” พูดตามตรงการที่เขาเต็มใจจะไปเป็นเพื่อนเธอ ทำให้เธอประหลาดใจแต่ก็ร
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 423
และเพราะว่าเธอฟังเข้าใจ จู่ ๆ เธอก็ยิ่งรู้สึกอายสุดท้ายอี้จิ่นหลีก็ตอบว่า “เธอนั่นแหละ”“โอ้ จิน คุณเป็นอะไรกับเธอเหรอ? เป็นคนรักกันไหม?” คนต่างชาติมักจะชอบถามอะไรตรง ๆหากว่าเป็นพนักงานชาติเดียวกัน ไม่มีใครกล้าถามอี้จิ่นหลีตรง ๆ แบบนี้แน่จากนั้นหลิงอี้หรานก็ได้ยินอี้จิ่นหลีตอบเป็นภาษาอังกฤษ “เธอเป็นคนโปรดของฉัน”ฉับพลันหลิงอี้หรานก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบรัดไว้ แม้แต่จังหวะการเต้นของหัวใจก็เหมือนจะสะดุดหลังจากที่การประชุมทางวิดีโอจบลง อี้จิ่นหลีก็เดินเข้ามาหาเธอและถามว่า “เป็นอะไรไป? ทำไมหน้าแดงแบบนั้น?”“เปล่า…ไม่มีอะไรค่ะ” เธอรีบตอบแต่เขาก็เอามือมาจับหน้าเธอไว้แล้วพิจารณาหน้าแดงก่ำของเธอ “นี่เพราะว่าเรื่องที่พวกนั้นพูดเมื่อกี้เหรอ?”เธอไม่ได้ตอบอะไร แต่เธอก็ใช้ความเงียบเป็นการยอมรับ“ไว้อนาคตมีโอกาส ฉันจะแนะนำเธอกับพวกเขา” เขาบอก“แนะนำเหรอคะ?” เธอร้องเขาเลิกคิ้วเล็กน้อย “ทำไม เธอไม่อยากเหรอ?”เอ่อ… เธออึ้งไป ตอนนั้นดวงตาสีดอกท้อคู่นั้นฉายแววบีบคั้น เหมือนว่าหากเธอตอบว่าไม่อยาก เธอก็คงเหมือนเป็นตัวจุดประกายให้ไฟโทสะเขาลุกท่วมเธอคิดอยู่พั
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 422
“แต่ถึงกู้ลี่เฉินอยากจะแย่งเธอไปจริง ๆ เขาก็ทำไม่ได้ใช่ไหม? เพราะว่าคนที่เธอชอบก็คือฉัน และคนที่เธอมีชะตาต้องตกหลุมรักในอนาคตก็คือฉันใช่ไหม?”เสียงของเขาพึมพำและลมหายใจอุ่นร้อนก็เป่ารดใบหน้า เมื่อพูดจบเขาก็จูบเธอที่ริมฝีปากเขาไม่มีทางยกเธอให้ใคร เธอจะเป็นของเขาเท่านั้น……ตอนที่หลิงอี้หรานตื่นขึ้นมาให้วันต่อมา อี้จิ่นหลีก็ไปทำงานแล้ว หลังจากที่กินอาหารเช้าเสร็จเธอก็เตรียมอาหารกลางวันให้อี้จิ่นหลีที่คฤหาสน์อี้มีกล่องอาหารกลางวันและวัตถุดิบ และก็มีพ่อครัวอยู่ใกล้ ๆ เห็นชัดว่าพ่อครัวก็ได้รับคำสั่งมา หากว่าหลิงอี้หรานมีปัญหาหรือต้องการความช่วยเหลือ พ่อครัวก็พร้อมช่วยถึงขนาดที่ว่าหลังจากทำกล่องอาหารกลางวันแล้ว หลิงอี้หรานรู้สึกว่าฝีมือของตัวเองนั้นพัฒนาสูงขึ้นเลยทีเดียวเธอนำกล่องอาหารมาที่อี้กรุ๊ป แต่เพราะว่าวันนี้คนขับรถของตระกูลอี้เป็นคนพาเธอมา ยามที่หน้าประตูก็ตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นเธอลงมาจากรถแม้ว่าพนักงานหลายคนในบริษัทเริ่มที่จะลือกันว่าพนักงานส่งอาหารลึกลับคนนี้น่าจะไม่ใช่คนธรรมดา แต่ก็ไม่มีใครคิดว่าพนักงานคนนี้จะเปลี่ยนจากรถไฟฟ้าเล็ก ๆ มาเป็นรถส่วนตัวเร็วแบบนี้โดยเฉพาะรถ
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 421
ช่วงนี้เขามักจะมาค้างในห้องของเธอ นอนร่วมเตียงกับเธอ แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะไม่ได้ทำอะไรกัน แต่มันก็เหมือนว่าการนอนร่วมเตียงเดียวกันนั้นกลายเป็นนิสัยไปโดยไม่รู้ตัวแล้วเพราะว่าเธอต้องเปิดไฟนอน เธอก็พูดเสียงอ่อนว่า “คุณจะชินกับการเปิดไฟนอนตลอดเวลาไปแล้ว ทำไมคุณไม่กลับไปนอนห้องคุณล่ะคะ”สุดท้ายเขาก็บอกว่า “ฉันอยากนอนกับเธอนี่ พี่สาว ถึงจะเปิดไฟไว้ก็ไม่เป็นไรหรอก”ดังนั้นคำพูดที่เหลือของเธอจึงโดนกลืนกลับลงไป“เธอจะนอนแล้วเหรอ?” อี้จิ่นหลีถามขณะที่มองหลิงอี้หรานเดินไปที่เตียง“ใช่” หลิงอี้หรานพูดพร้อมหน้าแดงเรื่อหลิงอี้หรานเลิกผ้าห่มและเข้าไปนอนเตียง มือของอี้จิ่นหลีก็มาโอบรอบเอวเธอ เขากอดเธอแนบแน่นและฝังใบหน้าซุกกายเธอราวเก็บเด็กที่อยากจะออดอ้อนเขาดูราวกับเด็กเล็กน้อยซึ่งต่างไปจากท่าทางปกติของเขา แต่ด้วยเหตุผลบางประการ หลิงอี้หรานรู้สึกว่าชอบอี้จิ่นหลีที่มีท่าทางเป็นเด็ก ๆ แบบนี้“ว่าแต่กู้ลี่เฉินหมายความว่าอะไรตอนที่คุยกับคุณวันนี้? พวกคุณทะเลาะกันเหรอ?”จู่ ๆ หลิงอี้หรานก็คิดขึ้นมาได้“ประโยคไหนล่ะ?” อี้จิ่นหลีถาม พลางรู้สึกว่าการกอดเธอมันชวนให้เสพติดมาก เมื่อเขากอดเธอแล้วก็ไม
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 420
“ฉันเข้าใจค่ะ ฉันจะไม่พูดอะไรกับเธอ” จัวเชียนอวิ๋นลังเลและบอกว่า “ถึงตอนนี้ฉันจะรู้ว่าเธอเป็นแฟนของคุณ ฉันไม่เคยบอกอะไรเธอมาตั้งแต่แรก และฉันก็ไม่คิดว่าจะบอกอะไร ไม่คิดจะหาประโยชน์จากเธอ แน่นอนว่าในอนาคตฉันก็ไม่คิดจะทำแบบนั้น ที่ตอนแรกฉันจ้างเธอก็เพราะว่าฉันรู้สึกว่าเธอเหมือนกับฉัน เคยติดคุกมาก่อน และรู้สึกว่าเราลงเรือลำเดียวกัน ฉันก็เลยอยากให้โอกาสเธอได้ทำงาน”ความเย็นชาในตาของอี้จิ่นหลีหายไป “ผมไม่สนหรอกว่าระหว่างคุณกับเย่เหวินหมิงมีเรื่องอะไร แต่ตราบใดที่เธอยังทำงานที่นี่กับคุณ เธอก็จะทำงานอย่างปลอดภัย หากว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ ไม่ว่าจะอะไร คุณโทรหาผมได้ตลอด”เมื่อพูดจบ เขาก็เอาเบอร์มือถือให้จัวเชียนอวิ๋นจัวเชียนอวิ๋นรีบจดลงไป เธอเกรงว่าคงมีไม่กี่คนที่สามารถมีเบอร์นี้ได้ในเมืองเสิ่น แต่ตอนนี้เธอได้มาภายใต้เงื่อนไขแต่ที่อี้จิ่นหลีบอกว่าเขาไม่สนว่าระหว่างเธอกับเย่เหวินหมิงมีเรื่องอะไร ก็แปลว่าเขาคงไม่บอกเย่เหวินหมิงว่าเธออยู่ที่ไหน ซึ่งนี่ก็ทำให้จัวเชียนอวิ่นหายใจได้อย่างโล่งอกอี้จิ่นหลียังอยู่ในร้านและกินมื้อเย็นกับหลิงอี้หรานดังนัั้นเมื่อเลิกงาน เพื่อนร่วมงานทุกคนเลยได้รู
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 419
จัวเชียนอวิ๋นจำได้ว่าตอนที่เธอดึงหลิงอี้หรานมาถาม อีกฝ่ายก็ให้คำตอบที่ชัดเจนหนักแน่นกับเธอ“ก็พี่จัว คนที่ว่าก็คืออี้จิ่นหลีของอี้กรุ๊ป” โอเค ก็ถือว่าเป็นคำตอบแล้วกันจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกว่าเหมือนมีฟ้าผ่าลงมากลางหัวเธอ ซึ่งทำให้เธอมึนไม่หายพนักงานส่งอาหารให้ร้านของเธอเป็นแฟนกับอี้จิ่นหลีจริงเหรอ? ถ้าบอกไปแล้วใครจะเชื่อ?โดยเฉพาะหลิงอี้หรานบอกว่ายังมีอาหารที่ต้องออกไปส่งอีก อี้จิ่นหลีก็บอกว่า “ถ้างั้นฉันจะรอเธอที่นี่ วันนี้ยังไงก็ว่าง”ดังนั้นคนหนึ่งก็ออกไปส่งอาหาร ส่วนอีกคนก็… เอ่อ อ่านหนังสือจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกว่าเธอประสบคลื่นลมโหมกระหน่ำ แต่ตอนนี้เธอสับสนมากทำไมอี้หรานถึงได้ยังมาทำงานที่ร้านของเธอหากว่ามีแฟนแบบนี้? แล้วอี้จิ่นหลีจริงจังกับอี้หรานเหรอ?แต่เมื่อมองเหตุการณ์ก่อนหน้าระหว่างทั้งสอง ก็ไม่ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องหลอกลวง อย่างน้อยท่าทีของอี้จิ่นหลีที่มีต่ออี้หรานด้วยสายตาคนนอกอย่างเธอก็เห็นได้ว่าเขารักอี้หรานมากเมื่อเห็นว่าอี้จิ่นหลีกินกาแฟหมดแล้ว จัวเชียนอวิ๋นก็เดินเข้าไปหาและถามว่า “คุณอี้ ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ?”“ขอน้ำให้ผมแก้วหนึ่งพอครับ” อี้จิ่นหลีบอกดังนั้น
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 418
หลิงอี้หรานอดหน้าแดงไม่ได้ เธอกัดปากเล็กน้อยและบอกกับจัวเชียนอวิ๋น “เขาเป็นแฟนฉันค่ะ”“แฟนเธอเหรอ?” จัวเชียนอวิ๋นตาเบิกกว้างทันที แม้เธอจะรู้สึกได้ว่าระหว่างทั้งสองคนมีบรรยากาศแปลก ๆ ขณะที่พูดคุยกันก็ตามแต่… แฟนเหรอ? อี้หรานมีแฟนเหรอ? แถมยังเป็นผู้ชายที่ดูลึกล้ำยากจะหยั่งถึงนี่คือสิ่งที่จัวเชียนอวิ๋นรู้สึก ตอนนั้นเองแม้ว่าชายคนนั้นจะมีรอยยิ้มบนใบหน้าและดูไม่มีพิษภัย แต่เธอไม่คิดว่าชายคนนี้จะไร้พิษภัยจริง ๆ ตรงกันข้ามสัญชาตญาณบอกเธอว่าชายคนนี้อันตรายมากทั้งร่างของเขาแผ่กลิ่นอายของคนที่สูงส่งออกมา“ค่ะ แฟนฉัน” หลิงอี้หรานตอบ“สวัสดีค่ะ… ฉันเป็นเจ้าของร้านที่นี่ จัวเชียนอวิ๋น” จัวเชียนอวิ๋นแนะนำตัวเอง“สวัสดีครับ ผมอี้จิ่นหลี” อี้จิ่นหลีบอกสีหน้าจัวเชียนอวิ๋นตะลึงอีกครั้ง จากนั้นแววตาประหลาดใจของเธอก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆอี้จิ่นหลี… คงไม่ใช่… คงไม่ใช่คนที่เธอคิดหรอกนะ ตอนนี้จัวเชียนอวิ๋นรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาร้านของเธอมีกู้ลี่เฉินมา แล้วก็มีอี้จิ่นหลีมาอีก ผู้ชายทั้งสองคนต่างก็มาหาอี้หรานแล้ว… ตัวตนที่แท้จริงของเธอมันยังไงกันแน่? ใช่แบบที่เขียนในใบสมัครงานจริงเหรอ?ตอน
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 417
อี้จิ่นหลียังคงดื่มกาแฟในมือสบาย ๆ เหมือนกับว่าเขากำลังเพลิดเพลินกับเวลาน้ำชา และเขาก็แค่มาพูดคุยเล่นกับกู้ลี่เฉินไม่ได้คุยเรื่องที่สามารถเขย่าเมืองเสิ่นให้สั่นสะเทือนได้กู้ลี่เฉินค่อย ๆ สงบความคุกรุ่นในแววตาลงและก็หยิบกาแฟขึ้นมาจิบอีกครั้งทั้งสองต่างก็ไม่มีบรรยากาศน่าตึงเครียดเหมือนก่อนหน้าแล้ว และตอนนี้ก็เหมือนเป็นการกินข้าวกันระหว่างเพื่อนเท่านั้นจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกทำตัวไม่ถูกไปชั่วขณะลูกค้าคนอื่น ๆ ในร้านโดยเฉพาะลูกค้าสาว ๆ ต่างก็มองทั้งสองเป็นระยะ อย่างไรพวกเขาคนหนึ่งก็ดูเหมือนดารา ไม่ต้องนับพวกลูกค้าสาวหรอก ขนาดจัวเชียนอวิ๋นเองยังอยากหยิบมือถือมาถ่ายเลยตอนที่ลูกค้าสาวยกมือถือส่องไปทางอี้จิ่นหลีและกู้ลี่เฉิน ก่อนที่เธอจะทันได้กดปุ่มถ่ายรูปก็มีมือใหญ่มาขวางเอาไว้เขาก็คือบอดี้การ์ดของอี้จิ่นหลี เขาพูดกับลูกค้าสาวว่า “ท่านประธานไม่ชอบโดนถ่ายรูปครับ ถ้าคุณยืนกรานจะถ่ายให้ได้ ผมก็คงทำได้แค่ต้องเชิญคุณออกไป”ลูกค้าสาวอึ้งงันไป นี่มัน…ขู่กันเหรอ? แต่เมื่อเธอเห็นสีหน้าไร้อารมณ์ของบอดี้การ์ดและ… ร่างกายกำยำของเขา คำพูดที่เธอเตรียมจะเอ่ยประท้วงก็โดนกลืนกลับลงท้องไปจิตสำนึกบอก
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 416
นิ้วมือของกู้ลี่เฉินที่จับแก้วกาแฟอยู่บีบแน่นเล็กน้อย “แล้วถ้าฉันเสียใจล่ะ?” ตอนนั้นเขาประเมินน้ำหนักของหลิงอี้หรานที่มีในใจตัวเองต่ำไปเขาคิดว่าหลิงอี้หรานเหมือนคนที่เขาตามหา ดังนั้นเขาก็เลยสนใจเธอแค่นั้นแต่ต่อมาเขาก็พบว่ามันมากกว่านั้น เมื่อเขาเห็นคนอื่นทำร้ายเธอ ทำอันตรายเธอ เขาก็รู้สึกหัวใจบีบรัดและรีบเข้าไปช่วยโดยไม่รู้ตัวเหมือนว่าแค่เห็นเธอบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยก็ทำให้เขาใจสลายได้ และตอนที่เธอจะจากไป เขาก็คิดเรื่องเธอมาก เหมือนว่าเขาอยากให้เธอมองเขานานอีกหน่อยแค่เพียงนิดเดียวก็ยังดีนานแค่ไหนแล้วที่เขาสนใจผู้หญิงสักคนมากขนาดนี้? ยกเว้นเด็กผู้หญิงที่เคยช่วยเขาตอนนั้น เธอเป็นแค่คนเดียวเท่านั้นเขาถึงกับคิดว่า บางทีเขาไม่น่ายอมปล่อยเธอให้อี้จิ่นหลีง่ายเกินไปเลย หากว่าเธออยู่ข้างกายเขา จะทำให้เขาคิดถึงคนที่ตามหาอยู่น้อยลงไหม? แล้วจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดจากการไม่ได้สิ่งที่เขาต้องการมาบ้างไหม?แววตาอี้จิ่นหลีมืดครึ้มทันที เขาจ้องกู้ลี่เฉินเย็นชา “นายไม่มีโอกาสแน่ และฉันก็จะไม่ให้นายมีโอกาสด้วย”“งั้นเหรอ?” กู้ลี่เฉินสบตาอีกฝ่าย “งั้นฉันคงต้องขอลองดูและดูว่าทำไมฉันถึงได้ไม่มีโอ
