Share

บทที่ 11

Penulis: ต้นไผ่น้อย
last update Terakhir Diperbarui: 2023-10-12 10:59:52
หลิงกว๋อจื้อ ฟางซุ่ยเอ๋อและหลินลั่วอินมองหน้ากัน

ฟางซุ่ยเอ๋อยากจะด่าอีกแต่จู่ ๆ หลิงกว๋อจื้อก็ห้ามไว้ "เอาเถอะ บางทีหมอนั่นอาจออกจากคุกมาเหมือนกัน! ในคุกมีคนอยู่ทุกประเภท ใครจะรู้ว่าทำไมเขาถึงได้ติดคุก"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฟางซุ่ยเอ๋อก็ลังเลแล้วพูดว่า "แล้วพวกเราจะปล่อยมันไปแบบนั้นเหรอ?"

หลิงกว๋อจื้อลังเลอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่า "รอดูก่อนเถอะ ถ้าผู้ช่วยผู้กำกับเหอจะเอาเรื่องลั่วอิน เราก็ค่อยคิดหาทาง" เขาไม่มีความกล้าที่จะเผชิญชายคนนั้นอีก

หลิงลั่วอินขมวดคิ้ว ชายคนเมื่อกี้เคยอยู่ในคุกจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ แม้ว่าดวงตาของชายคนนั้นถูกปิดไว้ด้วยผมหน้าม้า แต่เธอก็ยังสังเกตเห็นได้ว่าเขาดูดี…

อีกอย่างเธอรู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นดูคุ้น ๆ เหมือนกับว่าเธอเคยเห็นเขาที่ไหนมาก่อน

หรือชายคนนี้อยู่ในแวดวงบันเทิงด้วย?

ในห้องเช่า หลิงอี้หรานมองอี้จิ่นหลีและพูดว่า "ขอบใจนะ" ถ้าจินไม่กลับมาเธอคงจะถูกพ่อของเธอทุบตีไปแล้วเมื่อกี้นี้

"ฉันก็แค่ช่วยพี่สาว ไม่มีอะไรต้องขอบคุณหรอก นั่นเป็นเรื่องที่ฉันควรทำอยู่แล้ว" เขาพูดพร้อมมองไปที่ข้อเท้าของเธอ "มันยังไม่หายดีเลยนะ ฉันจะทาน้ำมันไพลให้พี่เอง"

ในขณะที่เขาพูดเขาหยิบขวดน้ำมันไพลออกมาทาที่ข้อเท้าของเธอแล้วเริ่มนวด บรรยากาศเงียบลงเล็กน้อย หลิงอี้หรานกัดริมฝีปากเของเธอเบา ๆ แล้วพูดว่า "ทำไมไม่ถามฉันว่าทั้งสามคนมาที่นี่เพื่ออะไร?"

“ฉันจะไม่ถามถ้าพี่ไม่อยากบอก” เขากล่าว

“อันที่จริงมันไม่มีอะไรเป็นความลับหรอก พวกเขาเป็นพ่อ แม่เลี้ยง และน้องสาวต่างเเม่ของฉัน” หลิงอี้หรานกล่าว “แต่ตอนนี้พวกเขาไม่เกี่ยวกับฉันอีกต่อไปแล้ว”

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งเธอก็ถามอีกครั้ง "นายไม่มีอะไรจะถามอีกเหรอ?" เขาน่าจะได้ยินตอนที่พ่อของเธอด่าเธอว่าเธอติดคุกแล้ว

เขากะพริบตาแล้วเงยหน้าขึ้น "พี่สาวอยากให้ถามอะไรครับ?

ดวงตาสีเข้มของเขาเผยให้เห็นความสงบแปลก ๆ ภายใต้แสงไฟสีเหลืองสลัว

หลิงอี้หรานค่อย ๆ สงบลงจากความวิตกกังวลและหายใจเข้าลึก ๆ "ฉันถูกตัดสินจำคุกสามปี ในข้อหาเมาแล้วขับจนเป็นเหตุก่อให้ถึงความตายและฉันก็ได้รับการปล่อยตัวเมื่อไม่นานมานี้"

หลายคนคงมีทีท่าเป็นลบเมื่อได้ยินเช่นนั้น หลังจากที่เธอถูกปล่อยตัว คนรอบข้างที่รู้ว่าเธอติดคุกพวกเขาจะปฏิบัติต่อเธอด้วยสายตาอคติและจงใจรักษาระยะห่างจากเธอ แล้วเขาจะทำเหมือนกันไหม? ในตอนนี้เธอมีความรู้สึกเหมือนกับตอนที่กำลังรอการพิจารณาคดีในศาล

“งั้นเหรอ?” เขาพูดอย่างเฉยเมยโดยยังคงจดจ่ออยู่กับการนวดข้อเท้าของเธอ

แค่นั้นเหรอ? เธอกระพริบตาด้วยความประหลาดใจ "นายไม่รังเกียจเหรอ?" เธอถาม

"ทำไมถึงต้องรังเกียจล่ะ?" เขาถามกลับ "อย่างที่พี่พูด จากนี้ไปตราบใดที่ฉันเรียกเธอว่าพี่เราแค่ต้องห่วงใยซึ่งกันและกันและไม่มีอะไรจะต้องสนใจอีก"

หัวใจของเธอดูเหมือนจะสงบลงเพราะคำพูดของเขา หลิงอี้หรานยิ้มโล่งใจ "จิน ฉันโชคดีจังที่ได้พบนาย”

อย่างไรก็ตามในตอนนี้เธอไม่ได้สังเกตว่ามีประกายแวบเข้ามาในดวงตาของเขา

วันอาทิตย์ ชินเหลียนอีไปเยี่ยมห้องเช่าของหลิงอี้หราน เมื่อเธอเห็นอี้จิ่นหลี เธอก็สงสัยว่าเพื่อนของเธอโยงเขาเข้ากับคำว่า ‘จรจัด’ ได้ยังไงกัน

แม้ว่าเขาจะสวมเพียงแจ็คเก็ตและกางเกงขายาวผ้าฝ้ายธรรมดาและรองเท้าผ้าใบราคาถูกซึ่งเห็นได้ชัดว่าซื้อมาจากแผงขายของข้างถนน แต่เขาก็ไม่ดูราคาถูกแม้ว่าจะในชุดนี้เพราะเขามีรูปร่างดี เขาสูงมากกว่า 180 ซม และมีโครงหน้าที่สวยงามแม้ว่าผมม้าหนาของเขาจะบังสายตาของเขาอยู่บ้าง แต่ดวงตาใต้ผมหน้าม้าจะทำให้คุณประทับใจอย่างมากเลยทีเดียว

อย่างน้อยชินเหลียนอีก็ไม่เคยเห็นดวงตาของผู้ชายที่สวยได้ขนาดนี้ ตาเขาสวยกว่าไอดอลหรือคนดังคนไหนอีก ด้วยใบหน้าที่ละเอียดอ่อนและการออกเสียงภาษาจีนกลางแบบมาตรฐาน เขาสามารถตอบคำถามของเธอได้อย่างคล่องแคล่ว

นี่เหรอที่เรียกว่าคนจรจัด?

เธอดึงหลิงอี้หรานไปด้านข้างและแอบถาม "เธอแน่ใจหรือว่าเขาเป็นคนจรจัดที่ไม่มีที่จะอยู่? แค่หน้าตานี่เขาสามารถเป็นดาราหรือนายแบบได้เลยนะ"

“ไม่ใช่คนหน้าตาดีทุกคนที่ได้จะเป็นดาราหรือนางแบบนะ” หลิงอี้หรานตอบ

ชินเหลียนอีคิดอีกครั้งและตระหนักว่าการเข้าวงการบันเทิงก็ไม่ใช่เรื่องง่ายจริง ๆ "เธออยู่กับเขาทุกวัน เธอไม่หวั่นไหวบ้างเลยหรือ?"

หลิงอี้หรานกลอกตา ก่อนนี้เหลียนอีเป็นกังวลมาก่อนที่จินจะทำอะไรชั่วร้ายกับเธอไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ดูเหมือนจะกังวลว่าเธอจะทำอะไรกับเขาแทน

"เขาอายุน้อยกว่าฉันสองสามเดือน ฉันถือว่าเขาเป็นน้องชายของฉันเท่านั้น" อี้หรานบอก

ชินเหลียนอีเดินไปหาอี้จิ่นหลี “ฉันจะพูดตรง ๆ ว่าคุณสามารถอยู่ที่นี่ได้ แต่คุณต้องสัญญาว่าคุณจะไม่ทำเรื่องไม่ดีและจะไม่โกหกอี้หราน คุณรู้ไหมเธอเกลียดการหลอกลวง และถ้าคุณเป็นพวกต้มตุ๋น ฉันจะโทรแจ้งตำรวจมาจับคุณ!"

"เหลียนอีเธอกำลังพูดเรื่องอะไรเนี่ย? จินจะไม่โกหกฉันหรอก" หลิงอี้หรานขัดอย่างรีบร้อน

"เธอรู้จักเขามานานแค่ไหนกัน ก็ต้องคุยให้มันชัดเจนก่อน เฮ้ จินคุณได้ยินไหม?" ชินเหลียนอีถามอี้จิ่นหลีตรง ๆ

เขายกยิ้มแล้วพูดว่า "เอาล่ะ รู้แล้ว"

ตอนนี้เขากำลังยิ้มเบา ๆ แต่เขาก็ไม่ได้บ่ายเบี่ยง เขาเพียงรับรู้สิ่งที่เธอพูดเท่านั้น

ด้วยเหตุผลบางอย่างชินเหลียนอีรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก ราวกับกลิ่นอายที่เปล่งออกมาจากเขานั้นเป็นคำเตือนเธอ แต่เขาเป็นแค่คนจรจัด เธอคงคิดมากเกินไปเอง ชินเหลียนอีด่าตัวเอง แต่ก่อนที่เธอจะจากไปเธอแอบบอกกับเพื่อนของเธอให้ปกป้องตัวเองและโทรหาเธอถ้ามีอะไรเกิดขึ้น

เมื่อเหลือแค่พวกเขาเพียงสองคนในห้อง หลิงอี้หรานจึงพูดกับอี้จิ่นหลีว่า "อย่าสนใจสิ่งที่เหลียนอีพูดเลยเมื่อกี้เลย เธอเพียงแค่เป็นห่วงฉันน่ะ"

"เธอเป็นเพื่อนของพี่ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรฉันก็จะไม่ใส่ใจหรอก" อี้จิ่นหลีกล่าว เขาพบว่าคำเตือนของเพื่อนเธอนั้นน่าขัน "พี่สนิทกับเธอมากไหม?"

“นายรู้หรือไม่ว่าฟางช่วยชีวิตคืออะไร? เมื่อนายจมน้ำนายไม่สามารถคว้าอะไรได้ไม่ว่านายจะพยายามแค่ไหน ในเวลานั้นเมื่อนายสามารถจับฟางได้แม้ว่าฟางเส้นนี้จะช่วยนายไม่ได้ มันจะทำให้นายไม่สิ้นหวัง" เธอพึมพำ "เหลียนอีเป็นฟางของฉันน่ะ"

.

Bab terkait

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 12

    ย้อนกลับไปตอนนั้นในคุกหลิงอี้หรานตัวคนเดียว ถ้าเหลียนอีไม่มาเยี่ยมเธอบ่อย ๆ เพื่อให้กำลังใจเธอและวิ่งเต้นเรื่องคดีเพื่อเธอ หลิงอี้หรานอาจไม่ได้ออกจากคุกมาแบบมีชีวิตก็เป็นได้เหลียนอีเป็นคนที่คอยให้การดูแลสนับสนุนเธอตลอดสามปีที่ผ่านมาฟางช่วยชีวิตเหรอ? ดวงตาของอี้จิ่นหลีเปล่งประกาย ชินเหลียนอีดูเหมือนจะมีตำแหน่งพิเศษในหัวใจของหลิงอี้หราน อี้จิ่นหลีถาม "แล้วพี่ไม่คิดเหรอว่ามันเป็นเรื่องตลกที่เห็นคน ๆ หนึ่งเป็นฟางช่วยชีวิต? หากวันหนึ่งถ้าฟางช่วยชีวิตทอดทิ้งพี่ไปแล้วพี่จะไม่รู้สึกสิ้นหวังเหรอ?”“เหลียนอีไม่มีวันทำแบบนั้นแน่นอน” เธอพูดอย่างมั่นใจ ดวงตาเธอฉายแววเชื่อมั่นอี้จิ่นหลีไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงรู้สึกไม่สบายใจ เขาไม่ชอบที่หลิงอี้หรานเชื่อใจคนอื่นเหมือนเธอจะทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อคน ๆ นั้น…หลายวันต่อมาปริมาณงานของหลิงอี้หรานก็เพิ่มขึ้นอย่างมากเนื่องจากเจ้าหน้าที่บริหารจากศูนย์บริการสุขาภิบาลจะเข้ามาตรวจสอบ ในบางครั้งเธออาจจะต้องทำงานล่วงเวลา โชคดีที่เมื่อเธอกลับบ้านมา จินจะเตรียมอาหารเย็นไว้รอเธอและนั่นทำให้หัวใจของเธออบอุ่นขึ้น เธอเคยบอกจินว่าให้เขากินข้าวเย็นไปก่อนถ้าเธอกลับบ้านด

    Terakhir Diperbarui : 2023-10-12
  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 13

    "รุ่นนี้ก็ดีพอแล้ว!" เขาตัดบทเธอแล้วก้มศีรษะลงเพื่อดูโทรศัพท์มือถืออย่างจริงจังทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเรียกว่า "โอ้ อี้หราน!"หลิงอี้หรานเงยหน้าขึ้นและเห็นเหมียวเจียยู่กับผู้หญิงอีกคนเดินตรงมาหาพวกเขา เห็นชัดว่าพวกหล่อนนั้นออกมาซื้อของกัน เมื่อพวกหล่อนเข้ามาใกล้ ๆ อี้หรานก็เห็นว่าผู้หญิงอีกคนคือเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเธอ จ้าวม่านเถียน“บังเอิญจังมาเจอเธอที่นี่ นี่แฟนเธอเหรอ?” เหมียวเจียยู่มองจินที่ยืนข้างอี้หรานหัวจรดเท้าก่อนที่อี้หรานจะทันตอบ จ้าวม่านเถียวก็พูดว่า "นี่เจียยู่ อย่าพูดเรื่องไร้สาระน่า ฉันได้ยินมาว่าอี้หรานมีแฟนเป็นคนรวย ผู้ชายคนนี้ไม่ได้แต่งตัวเหมือนคนรวยเลยสักกะนิด"ชุดเสื้อผ้าราคาถูกอะไรอย่างนี้!จ้าวม่านเถียนเลิกคิ้วขึ้น ใบหน้าสวยของเธอดูเหยียดหยามและเยาะเย้ยขณะที่เธอพูดว่า "โอ้! แฟนใหม่ของเธอรู้ไหมว่าเธอกำลังกวาดถนนอยู่น่ะ?"“เฮ้อ ม่านเถียน ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นล่ะ?” เหมียวเจียยู่ขัด“ฉันก็พูดถูกนี่? เธอบอกว่าตอนนี้อี้หรานทำงานกวาดถนนอยู่ในศูนย์บริการสุขาภิบาลหรอกเหรอ?!” จ้าวม่านเถียนกล่าวอย่างหยิ่งผยองย้อนกลับไปในโรงเรียนมัธยม หลิงอี้หรานเก่งกว่าจ้าวม่

    Terakhir Diperbarui : 2023-10-12
  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 14

    จ้าวม่านเถียนรู้สึกโกรธและอับอาย เธอหันกลับออกไปทันทีโดยมีเหมียวเจียยู่รีบตามเธอไปหลิงอี้หรานรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังชมดูการแสดง นาทีที่เธอก้าวออกมาจากตรงนั้นเธอก็เห็นคนสองสามคนทุบรถที่ดูเหมือนจะเป็นของจ้าวม่านเถียน"เกิดอะไรขึ้นกัน? เธอทำให้ใครบางคนขุ่นเคืองและโดนแก้แค้นหรือ?" หลิงอี้หรานถาม"ใครจะรู้ล่ะ?" อี้จินหลี่ตอบขณะที่ดวงตาของเขาเปล่งประกายกับริมฝีปากที่ยกยิ้ม “แต่มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา”อี้หรานเห็นด้วยและดึงเขาให้เดินตามไปที่ป้ายรถเมล์ทันใดนั้นอี้จิ่นหลีก็หยุดเดิน หลิงอี้หรานหันไปมองเขาและเห็นว่าเขาดูซีดเผือด เขาดูตกใจจับและจ้องไปที่ป้ายรถเมล์"เกิดอะไรขึ้น?" หลิงอี้หรานถามด้วยความกังวล“ปะ...เปล่า” อี้จินหลี่ตอบเมื่อการแสดงออกของเขากลับสู่สภาวะปกติ เขาตาฝาดเห็นผู้หญิงที่ขึ้นรถไปเป็นผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่ทิ้งสามีและลูกชายไม่น่าจะปรากฏตัวในบริเวณนั้นได้อี้จิ่นหลีตั้งสติและเดินตามอี้หรานต่อ“อย่าเดินตามรอยพ่อแม้ว่าลูกจะตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่งก็อย่ารักเธอทั้งใจ”“ความรักกลายเป็นสิ่งที่ไร้ค่าที่สุด เมื่อเธอไม่รักลูกอีกต่อไปมันจะไร้ประโยชน์แม้ว่าลูกจะคุกเข่าต่อหน้าเ

    Terakhir Diperbarui : 2023-10-12
  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 15

    "ฉันยังอยู่นะ ฉันจะนอนบนพื้นข้างเตียงนาย นายจะเห็นฉันเมื่อนายเอียงหัวมาด้านข้าง" หลิง อี้หรานกล่าว"พี่อยู่กับฉันได้ไหม?" อี้จิ่นหลีพึมพำ แม้แต่เขาก็ไม่รู้ว่าสายตาของเขาเว้าวอนมากหลิงอี้หรานกัดริมฝีปากและลังเลสักพักก่อนที่จะพยักหน้ากล่าวว่า "ก็ได้" เธอยกผ้านวมที่พื้นแล้วนอนลงข้าง ๆ เขาตัวเธอเองยังประหลาดใจที่เธอยอมนอนข้าง ๆ ผู้ชาย อาจเพราะตอนนี้เขาดูเหมือนตุ๊กตาแก้วที่เปราะบางที่จะแตกได้ทุกเมื่อซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงต้องการปกป้องเขาหลังจากที่เธอนอนบนเตียงเธอก็ปิดไฟ มือซ้ายของเขาจับมือขวาของเธอไม่ยอมปล่อย"จิน ถ้านายรู้สึกแย่มาก เรียกฉันนะ" หลิงอี้หรานกล่าว"ฉันจะเรียก" อี้จินหลี่ตอบ นี่เป็นเพราะยาหรือเปล่านะ? เขารู้สึกดีขึ้นกว่าที่เคยป่วยครั้งก่อน ๆ หรือบางที...เป็นเพราะเธอเหรอ? ความอบอุ่นในมือของเขาทำให้รู้สึกสบายใจ“พี่จะอยู่กับฉันตลอดไปไหม?” อี้จิ่นหลีถามเบา ๆ"แน่นอน เราสามารถดูแลกันและกันต่อไปได้ ในอนาคตเมื่อนายแต่งงานและมีครอบครัวฉันก็จะยังคงดูแลนายต่อไป" เธอเห็นเขาเป็นสมาชิกในครอบครัวต่อไปแม้ว่าพวกเขาจะไม่เกี่ยวข้องกันเลยก็ตามอี้จิ่นหลีหลับตาลงอย่างช้า ๆ เสียงข

    Terakhir Diperbarui : 2023-10-12
  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 16

    ร่างกายของหลิงอี้หรานแข็งทื่อ เมื่อใดก็ตามที่เธอได้ยินชื่อของสองคนนั้นเธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังฝันร้าย!เธอรู้จักแหวนเพชร 6 กะรัต อย่างที่ว่าในข่าว แม้ว่าเธอจะพยายามหลีกเลี่ยงการอ่านข่าวเกี่ยวกับทั้งสองคน แต่เธอก็จะเห็นการพูดถึงเรื่องนี้เมื่อเธอใช้โทรศัพท์มือถือค้นหาข้อมูลเมื่อก่อนตอนที่เธอและเซียวจื่อฉีอยู่ในร้านเครื่องประดับเธอได้เห็นเพชรสีชมพู เซียวจื่อฉีเคยบอกเธอว่า "อี้หราน ถ้าคุณชอบผมจะซื้อให้คุณเป็นแหวนแต่งงานของเรา"อย่างไรก็ตามทั้งเซียวจื่อฉีและแหวนเพชรไม่ได้เป็นของเธอ“อี้หราน... คุณกำลังจะกลับบ้านหรือเปล่า?” เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้นหลิงอี้หรานเงยหน้าขึ้นและเห็นชายอายุประมาณ 30 ปี ยิ้มให้เธออย่างเขินอาย เขาไว้ผมสั้นและสวมเครื่องแบบของคนขับรถหลิงอี้หรานนิ่งไปชั่วขณะ ทันใดนั้นเธอก็จำได้ว่าเขาคืออากว๋อ คนขับรถของศูนย์บริการสุขาภิบาล"ใช่ค่ะ" หลิงอี้หรานตอบ“ผมว่างให้ผมไปส่งคุณที่บ้านนะ” กว๋อซิ่นหลี่รวบรวมความกล้าของเขาพูดหลิงอี้หรานจำที่พี่ซูบอกเธอว่าอากว๋อสนใจเธอ อากว๋อพยายามจีบเธอเหรอ? อย่างไรก็ตามหลิง อี้หรานไม่มีความตั้งใจที่จะมีความสัมพันธ์ใด ๆ “ไม่ต้องก็ได

    Terakhir Diperbarui : 2023-10-12
  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 17

    หลิงอี้หรานหัวใจของเธอเต้นแรง เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันนะ?เธอรีบดึงมือออก ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อขณะที่เธอพูดว่า "เอาล่ะมานั่งกันเถอะ เพื่อไม่ให้อาหารเย็นก่อน" หลังจากพูดอย่างนั้นเธอก็ก้มศีรษะลงและเริ่มรับประทานอาหารอี้จิ่นหลียิ้มเมื่อเห็นว่าใบหน้าของอี้หรานแทบจะฝังอยู่ในชาม รอยยิ้มของเขาลึกขึ้นเมื่อเขาถามว่า "พี่ชอบฉันไหม พี่สาว?"“ฉันชอบนาย” หลิงอี้หรานตอบโดยไม่ลังเล"ฉันก็ชอบพี่เหมือนกันพี่สาว ฉันชอบพี่มาก" อี้จิ่นหลีกล่าวขณะที่เขาโค้งริมฝีปากของเขาเป็นรอยยิ้ม เป็นเวลานานมากตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เขาพบคนที่สามารถทำให้เขาสนใจได้…หลังจากการตรวจสอบจากสำนักบริหารจัดการเมืองสิ้นสุดลง เหมียวเจียยู่บอกกับหลิงอี้หราน ว่า "อี้หราน พวกเราจะนัดรวมตัวงานเลี้ยงรุ่นกับเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเราในสุดสัปดาห์นี้ มาร่วมงานกันเถอะ"นัดรวมตัวงานเลี้ยงรุ่น? หลิงอี้หรานหัวเราะ ด้วยสภาพปัจจุบันของเธอเธอจะถูกล้อเลียนถ้าเธอต้องไปที่งานนั้น เหมียวเจียยู่คงอยากให้เพื่อนสมัยมัธยมได้เห็นสภาพตอนนี้ของเธอ "ฉันไปไม่ได้ ฉันไม่ว่าง" หลิงอี้หรานตอบ“แต่…” เหมียวเจียยู่เริ่มพูด"ฉันต้องทำงานในช่วงสุดสัปดาห

    Terakhir Diperbarui : 2023-10-12
  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 18

    ใบหน้าของห่าว อี้เหมิงเต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ อี้จิ่นหลี... กำลังจะไปดูหลิงอี้หราน?”ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลห่าว เธอเข้าใจดีโดยธรรมชาติว่า อี้จินหลี่อาจไม่ได้ให้ความสำคัญกับพี่สาวของเธอมากนัก เหตุผลที่พี่สาวของเธอได้รับเลือกก็เพียงแค่ว่าพี่สาวของเธอเหมาะสมที่จะเป็นนายหญิงของตระกูลอี้ในงานศพพี่สาวของเธอ สีหน้าของชายคนนั้นไม่แยแส ราวกับว่าชีวิตพี่สาวของเธอเป็นเรื่องที่ไม่สำคัญสำหรับเขา บางครั้งเธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเรื่องแบบไหนจะทำให้อารมณ์ของชายคนนี้แปรปรวนได้ ตอนนี้เธอเห็นความโกรธบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาซึ่งเธอไม่เคยเห็นมาก่อนแต่มันเป็นเพราะ... หลิง อี้หราน?! ผู้หญิงที่ไม่สำคัญเหมือนมดปลวกนั่น?!เธอหันหน้าละมองไปที่เซียวจื่อฉีข้าง ๆ เธอ แต่เธอก็เห็นความไม่เชื่อในสายตาของเซียวจื่อฉีเหมือนกันในขณะนี้เกาฉงหมิงซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ อี้จินหลี่รีบตอบว่า "ครับ" “นายน้อยโกรธใช่ไหม? หัวใจของเกาฉงหมิงสั่นสะท้าน ใครก็ตามที่เคยเห็นความโกรธของนายน้อยสักครั้งจะไม่อยากเห็นมันเป็นครั้งที่สองขณะนั้นเสียงของอี้จินหลี่ก็ดังขึ้นอีกครั้ง "ช่างมันเถอะ นายลงไปจัดการซะมันหนวกหู!"เกาฉงหมิงรับทราบ

    Terakhir Diperbarui : 2023-10-12
  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 19

    ทันใดนั้น บุคคลที่ไม่คาดคิดก็ปรากฏตัวขึ้นเกา ฉงหมิง เลขาส่วนตัวของอี้จินหลี่“เลขาเกา!” ผู้จัดการวังรีบทักทายเกา ฉงหมิง มองไปที่เฉินว่านหาว ราวกับว่าเขากำลังมองคนตาย หมอนี่จากทั้งหมดทุกคน เขาต้องไปเล่นงานคนที่นายน้อยอี้กำลังสนใจอยู่ มันเป็นเรื่องบังเอิญที่นายน้อยอี้บังเอิญมาอยู่ที่คลับวันนี้และได้เห็นสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเกา ฉงหมิง พูดกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ด้านข้าง "ไม่ว่าเขาจะทำอะไรลงไปเมื่อกี้นี้ ก็ทำกับเขาเหมือนกันซะ"เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรับฟังคำสั่งทันที ผู้คุมที่แข็งแกร่งและทรงพลังสองคนลากเฉิน ว่านหาว ตรงไปที่ข้างสระ จับหลังศีรษะของเขาแล้วจุ่มเขาลงไปในน้ำซ้ำแล้วซ้ำอีกเช่นเดียวกับที่เฉิน ว่านหาว ทำกับหลิง อี้หรานก่อนหน้านี้!สำหรับอดีตเพื่อนร่วมชั้นที่ออกมาชมเช่นเดียวกับเซียว จื่อฉี และห่าว อี้เหมิง ต่างก็ตกตะลึงใครจะคิดว่ามันจะกลายมาเป็นแบบนี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยดูเหมือนจะไม่มีความตั้งใจที่จะทำอะไรง่าย ๆ กับเขา ผู้จัดการวังไม่มีความตั้งใจที่จะขอร้องให้กับ เฉิน ว่านหาว เช่นกันอย่างไรก็ตามตระกูลเฉิน เป็นเพียงหนึ่งในผู้ถือหุ้นของคลับนี้ สละลูกช

    Terakhir Diperbarui : 2023-10-12

Bab terbaru

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 424

    เสียงจัวเชียนอวิ๋นดังมาจากปลายสาย “นี่ การผ่าตัดของเสี่ยวเหยียนเป็นไปด้วยดีนะ หมอบอกว่าเสี่ยวเหยียน หลังจากผ่านไปสองสามวันเสี่ยวเหยียนปรับตัวได้ เขาก็จะเริ่มการฝึกเรื่องของการแยกแยะเสียงแล้ว”“ดีมากเลยค่ะ” หลิงอี้หรานดีใจที่ได้ยิน “ถ้างั้นตอนบ่ายฉันจะแวะไปเยี่ยมเสี่ยวเหยียนนะคะ”จากนั้นหลิงอี้หรานก็ถามอีกครั้งถึงเลขห้องผู้ป่วยของเสี่ยวเหยียนในโรงพยาบาลก่อนจะวางสายไป“นี่เรื่องของเด็กที่หูหนวกนั่นเหรอ?” อี้จิ่นหลีมองหลิงอี้หรานก่อนถาม“การผ่าตัดของเสี่ยวเหยียนเป็นไปด้วยดี ยังไงตอนบ่ายฉันก็มีเวลาว่าง ฉันเลยจะไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล” หลิงอี้หรานบอก“ให้ฉันไปกับเธอแล้วกัน” อี้จิ่นหลีพูด“คุณจะไปกับฉันเหรอคะ?” หลิงอี้หรานเบิกตาโตอย่างประหลาดใจ “แต่… คุณไม่มีงานต้องทำเหรอ?”“ฉันก็แค่บอกให้เลขาเลื่อนงานตอนบ่ายออกไป ยังไงก็ไม่ได้มีอะไรเร่งด่วน” อี้จิ่นหลีพูดเรียบ ๆแต่หลิงอี้หรานรู้ดีว่าในบริษัทใหญ่แบบนี้ สำหรับคนเป็นประธานไม่มีอะไรที่ “เร่งด่วน” สำหรับเขา“ทำไม เธอไม่อยากให้ฉันไปด้วยเหรอ?” เขาถาม“เปล่า ไม่ใช่แบบนั้น” พูดตามตรงการที่เขาเต็มใจจะไปเป็นเพื่อนเธอ ทำให้เธอประหลาดใจแต่ก็ร

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 423

    และเพราะว่าเธอฟังเข้าใจ จู่ ๆ เธอก็ยิ่งรู้สึกอายสุดท้ายอี้จิ่นหลีก็ตอบว่า “เธอนั่นแหละ”“โอ้ จิน คุณเป็นอะไรกับเธอเหรอ? เป็นคนรักกันไหม?” คนต่างชาติมักจะชอบถามอะไรตรง ๆหากว่าเป็นพนักงานชาติเดียวกัน ไม่มีใครกล้าถามอี้จิ่นหลีตรง ๆ แบบนี้แน่จากนั้นหลิงอี้หรานก็ได้ยินอี้จิ่นหลีตอบเป็นภาษาอังกฤษ “เธอเป็นคนโปรดของฉัน”ฉับพลันหลิงอี้หรานก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบรัดไว้ แม้แต่จังหวะการเต้นของหัวใจก็เหมือนจะสะดุดหลังจากที่การประชุมทางวิดีโอจบลง อี้จิ่นหลีก็เดินเข้ามาหาเธอและถามว่า “เป็นอะไรไป? ทำไมหน้าแดงแบบนั้น?”“เปล่า…ไม่มีอะไรค่ะ” เธอรีบตอบแต่เขาก็เอามือมาจับหน้าเธอไว้แล้วพิจารณาหน้าแดงก่ำของเธอ “นี่เพราะว่าเรื่องที่พวกนั้นพูดเมื่อกี้เหรอ?”เธอไม่ได้ตอบอะไร แต่เธอก็ใช้ความเงียบเป็นการยอมรับ“ไว้อนาคตมีโอกาส ฉันจะแนะนำเธอกับพวกเขา” เขาบอก“แนะนำเหรอคะ?” เธอร้องเขาเลิกคิ้วเล็กน้อย “ทำไม เธอไม่อยากเหรอ?”เอ่อ… เธออึ้งไป ตอนนั้นดวงตาสีดอกท้อคู่นั้นฉายแววบีบคั้น เหมือนว่าหากเธอตอบว่าไม่อยาก เธอก็คงเหมือนเป็นตัวจุดประกายให้ไฟโทสะเขาลุกท่วมเธอคิดอยู่พั

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 422

    “แต่ถึงกู้ลี่เฉินอยากจะแย่งเธอไปจริง ๆ เขาก็ทำไม่ได้ใช่ไหม? เพราะว่าคนที่เธอชอบก็คือฉัน และคนที่เธอมีชะตาต้องตกหลุมรักในอนาคตก็คือฉันใช่ไหม?”เสียงของเขาพึมพำและลมหายใจอุ่นร้อนก็เป่ารดใบหน้า เมื่อพูดจบเขาก็จูบเธอที่ริมฝีปากเขาไม่มีทางยกเธอให้ใคร เธอจะเป็นของเขาเท่านั้น……ตอนที่หลิงอี้หรานตื่นขึ้นมาให้วันต่อมา อี้จิ่นหลีก็ไปทำงานแล้ว หลังจากที่กินอาหารเช้าเสร็จเธอก็เตรียมอาหารกลางวันให้อี้จิ่นหลีที่คฤหาสน์อี้มีกล่องอาหารกลางวันและวัตถุดิบ และก็มีพ่อครัวอยู่ใกล้ ๆ เห็นชัดว่าพ่อครัวก็ได้รับคำสั่งมา หากว่าหลิงอี้หรานมีปัญหาหรือต้องการความช่วยเหลือ พ่อครัวก็พร้อมช่วยถึงขนาดที่ว่าหลังจากทำกล่องอาหารกลางวันแล้ว หลิงอี้หรานรู้สึกว่าฝีมือของตัวเองนั้นพัฒนาสูงขึ้นเลยทีเดียวเธอนำกล่องอาหารมาที่อี้กรุ๊ป แต่เพราะว่าวันนี้คนขับรถของตระกูลอี้เป็นคนพาเธอมา ยามที่หน้าประตูก็ตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นเธอลงมาจากรถแม้ว่าพนักงานหลายคนในบริษัทเริ่มที่จะลือกันว่าพนักงานส่งอาหารลึกลับคนนี้น่าจะไม่ใช่คนธรรมดา แต่ก็ไม่มีใครคิดว่าพนักงานคนนี้จะเปลี่ยนจากรถไฟฟ้าเล็ก ๆ มาเป็นรถส่วนตัวเร็วแบบนี้โดยเฉพาะรถ

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 421

    ช่วงนี้เขามักจะมาค้างในห้องของเธอ นอนร่วมเตียงกับเธอ แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะไม่ได้ทำอะไรกัน แต่มันก็เหมือนว่าการนอนร่วมเตียงเดียวกันนั้นกลายเป็นนิสัยไปโดยไม่รู้ตัวแล้วเพราะว่าเธอต้องเปิดไฟนอน เธอก็พูดเสียงอ่อนว่า “คุณจะชินกับการเปิดไฟนอนตลอดเวลาไปแล้ว ทำไมคุณไม่กลับไปนอนห้องคุณล่ะคะ”สุดท้ายเขาก็บอกว่า “ฉันอยากนอนกับเธอนี่ พี่สาว ถึงจะเปิดไฟไว้ก็ไม่เป็นไรหรอก”ดังนั้นคำพูดที่เหลือของเธอจึงโดนกลืนกลับลงไป“เธอจะนอนแล้วเหรอ?” อี้จิ่นหลีถามขณะที่มองหลิงอี้หรานเดินไปที่เตียง“ใช่” หลิงอี้หรานพูดพร้อมหน้าแดงเรื่อหลิงอี้หรานเลิกผ้าห่มและเข้าไปนอนเตียง มือของอี้จิ่นหลีก็มาโอบรอบเอวเธอ เขากอดเธอแนบแน่นและฝังใบหน้าซุกกายเธอราวเก็บเด็กที่อยากจะออดอ้อนเขาดูราวกับเด็กเล็กน้อยซึ่งต่างไปจากท่าทางปกติของเขา แต่ด้วยเหตุผลบางประการ หลิงอี้หรานรู้สึกว่าชอบอี้จิ่นหลีที่มีท่าทางเป็นเด็ก ๆ แบบนี้“ว่าแต่กู้ลี่เฉินหมายความว่าอะไรตอนที่คุยกับคุณวันนี้? พวกคุณทะเลาะกันเหรอ?”จู่ ๆ หลิงอี้หรานก็คิดขึ้นมาได้“ประโยคไหนล่ะ?” อี้จิ่นหลีถาม พลางรู้สึกว่าการกอดเธอมันชวนให้เสพติดมาก เมื่อเขากอดเธอแล้วก็ไม

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 420

    “ฉันเข้าใจค่ะ ฉันจะไม่พูดอะไรกับเธอ” จัวเชียนอวิ๋นลังเลและบอกว่า “ถึงตอนนี้ฉันจะรู้ว่าเธอเป็นแฟนของคุณ ฉันไม่เคยบอกอะไรเธอมาตั้งแต่แรก และฉันก็ไม่คิดว่าจะบอกอะไร ไม่คิดจะหาประโยชน์จากเธอ แน่นอนว่าในอนาคตฉันก็ไม่คิดจะทำแบบนั้น ที่ตอนแรกฉันจ้างเธอก็เพราะว่าฉันรู้สึกว่าเธอเหมือนกับฉัน เคยติดคุกมาก่อน และรู้สึกว่าเราลงเรือลำเดียวกัน ฉันก็เลยอยากให้โอกาสเธอได้ทำงาน”ความเย็นชาในตาของอี้จิ่นหลีหายไป “ผมไม่สนหรอกว่าระหว่างคุณกับเย่เหวินหมิงมีเรื่องอะไร แต่ตราบใดที่เธอยังทำงานที่นี่กับคุณ เธอก็จะทำงานอย่างปลอดภัย หากว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ ไม่ว่าจะอะไร คุณโทรหาผมได้ตลอด”เมื่อพูดจบ เขาก็เอาเบอร์มือถือให้จัวเชียนอวิ๋นจัวเชียนอวิ๋นรีบจดลงไป เธอเกรงว่าคงมีไม่กี่คนที่สามารถมีเบอร์นี้ได้ในเมืองเสิ่น แต่ตอนนี้เธอได้มาภายใต้เงื่อนไขแต่ที่อี้จิ่นหลีบอกว่าเขาไม่สนว่าระหว่างเธอกับเย่เหวินหมิงมีเรื่องอะไร ก็แปลว่าเขาคงไม่บอกเย่เหวินหมิงว่าเธออยู่ที่ไหน ซึ่งนี่ก็ทำให้จัวเชียนอวิ่นหายใจได้อย่างโล่งอกอี้จิ่นหลียังอยู่ในร้านและกินมื้อเย็นกับหลิงอี้หรานดังนัั้นเมื่อเลิกงาน เพื่อนร่วมงานทุกคนเลยได้รู

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 419

    จัวเชียนอวิ๋นจำได้ว่าตอนที่เธอดึงหลิงอี้หรานมาถาม อีกฝ่ายก็ให้คำตอบที่ชัดเจนหนักแน่นกับเธอ“ก็พี่จัว คนที่ว่าก็คืออี้จิ่นหลีของอี้กรุ๊ป” โอเค ก็ถือว่าเป็นคำตอบแล้วกันจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกว่าเหมือนมีฟ้าผ่าลงมากลางหัวเธอ ซึ่งทำให้เธอมึนไม่หายพนักงานส่งอาหารให้ร้านของเธอเป็นแฟนกับอี้จิ่นหลีจริงเหรอ? ถ้าบอกไปแล้วใครจะเชื่อ?โดยเฉพาะหลิงอี้หรานบอกว่ายังมีอาหารที่ต้องออกไปส่งอีก อี้จิ่นหลีก็บอกว่า “ถ้างั้นฉันจะรอเธอที่นี่ วันนี้ยังไงก็ว่าง”ดังนั้นคนหนึ่งก็ออกไปส่งอาหาร ส่วนอีกคนก็… เอ่อ อ่านหนังสือจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกว่าเธอประสบคลื่นลมโหมกระหน่ำ แต่ตอนนี้เธอสับสนมากทำไมอี้หรานถึงได้ยังมาทำงานที่ร้านของเธอหากว่ามีแฟนแบบนี้? แล้วอี้จิ่นหลีจริงจังกับอี้หรานเหรอ?แต่เมื่อมองเหตุการณ์ก่อนหน้าระหว่างทั้งสอง ก็ไม่ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องหลอกลวง อย่างน้อยท่าทีของอี้จิ่นหลีที่มีต่ออี้หรานด้วยสายตาคนนอกอย่างเธอก็เห็นได้ว่าเขารักอี้หรานมากเมื่อเห็นว่าอี้จิ่นหลีกินกาแฟหมดแล้ว จัวเชียนอวิ๋นก็เดินเข้าไปหาและถามว่า “คุณอี้ ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ?”“ขอน้ำให้ผมแก้วหนึ่งพอครับ” อี้จิ่นหลีบอกดังนั้น

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 418

    หลิงอี้หรานอดหน้าแดงไม่ได้ เธอกัดปากเล็กน้อยและบอกกับจัวเชียนอวิ๋น “เขาเป็นแฟนฉันค่ะ”“แฟนเธอเหรอ?” จัวเชียนอวิ๋นตาเบิกกว้างทันที แม้เธอจะรู้สึกได้ว่าระหว่างทั้งสองคนมีบรรยากาศแปลก ๆ ขณะที่พูดคุยกันก็ตามแต่… แฟนเหรอ? อี้หรานมีแฟนเหรอ? แถมยังเป็นผู้ชายที่ดูลึกล้ำยากจะหยั่งถึงนี่คือสิ่งที่จัวเชียนอวิ๋นรู้สึก ตอนนั้นเองแม้ว่าชายคนนั้นจะมีรอยยิ้มบนใบหน้าและดูไม่มีพิษภัย แต่เธอไม่คิดว่าชายคนนี้จะไร้พิษภัยจริง ๆ ตรงกันข้ามสัญชาตญาณบอกเธอว่าชายคนนี้อันตรายมากทั้งร่างของเขาแผ่กลิ่นอายของคนที่สูงส่งออกมา“ค่ะ แฟนฉัน” หลิงอี้หรานตอบ“สวัสดีค่ะ… ฉันเป็นเจ้าของร้านที่นี่ จัวเชียนอวิ๋น” จัวเชียนอวิ๋นแนะนำตัวเอง“สวัสดีครับ ผมอี้จิ่นหลี” อี้จิ่นหลีบอกสีหน้าจัวเชียนอวิ๋นตะลึงอีกครั้ง จากนั้นแววตาประหลาดใจของเธอก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆอี้จิ่นหลี… คงไม่ใช่… คงไม่ใช่คนที่เธอคิดหรอกนะ ตอนนี้จัวเชียนอวิ๋นรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาร้านของเธอมีกู้ลี่เฉินมา แล้วก็มีอี้จิ่นหลีมาอีก ผู้ชายทั้งสองคนต่างก็มาหาอี้หรานแล้ว… ตัวตนที่แท้จริงของเธอมันยังไงกันแน่? ใช่แบบที่เขียนในใบสมัครงานจริงเหรอ?ตอน

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 417

    อี้จิ่นหลียังคงดื่มกาแฟในมือสบาย ๆ เหมือนกับว่าเขากำลังเพลิดเพลินกับเวลาน้ำชา และเขาก็แค่มาพูดคุยเล่นกับกู้ลี่เฉินไม่ได้คุยเรื่องที่สามารถเขย่าเมืองเสิ่นให้สั่นสะเทือนได้กู้ลี่เฉินค่อย ๆ สงบความคุกรุ่นในแววตาลงและก็หยิบกาแฟขึ้นมาจิบอีกครั้งทั้งสองต่างก็ไม่มีบรรยากาศน่าตึงเครียดเหมือนก่อนหน้าแล้ว และตอนนี้ก็เหมือนเป็นการกินข้าวกันระหว่างเพื่อนเท่านั้นจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกทำตัวไม่ถูกไปชั่วขณะลูกค้าคนอื่น ๆ ในร้านโดยเฉพาะลูกค้าสาว ๆ ต่างก็มองทั้งสองเป็นระยะ อย่างไรพวกเขาคนหนึ่งก็ดูเหมือนดารา ไม่ต้องนับพวกลูกค้าสาวหรอก ขนาดจัวเชียนอวิ๋นเองยังอยากหยิบมือถือมาถ่ายเลยตอนที่ลูกค้าสาวยกมือถือส่องไปทางอี้จิ่นหลีและกู้ลี่เฉิน ก่อนที่เธอจะทันได้กดปุ่มถ่ายรูปก็มีมือใหญ่มาขวางเอาไว้เขาก็คือบอดี้การ์ดของอี้จิ่นหลี เขาพูดกับลูกค้าสาวว่า “ท่านประธานไม่ชอบโดนถ่ายรูปครับ ถ้าคุณยืนกรานจะถ่ายให้ได้ ผมก็คงทำได้แค่ต้องเชิญคุณออกไป”ลูกค้าสาวอึ้งงันไป นี่มัน…ขู่กันเหรอ? แต่เมื่อเธอเห็นสีหน้าไร้อารมณ์ของบอดี้การ์ดและ… ร่างกายกำยำของเขา คำพูดที่เธอเตรียมจะเอ่ยประท้วงก็โดนกลืนกลับลงท้องไปจิตสำนึกบอก

  • บ่วงรักนักโทษสาว   บทที่ 416

    นิ้วมือของกู้ลี่เฉินที่จับแก้วกาแฟอยู่บีบแน่นเล็กน้อย “แล้วถ้าฉันเสียใจล่ะ?” ตอนนั้นเขาประเมินน้ำหนักของหลิงอี้หรานที่มีในใจตัวเองต่ำไปเขาคิดว่าหลิงอี้หรานเหมือนคนที่เขาตามหา ดังนั้นเขาก็เลยสนใจเธอแค่นั้นแต่ต่อมาเขาก็พบว่ามันมากกว่านั้น เมื่อเขาเห็นคนอื่นทำร้ายเธอ ทำอันตรายเธอ เขาก็รู้สึกหัวใจบีบรัดและรีบเข้าไปช่วยโดยไม่รู้ตัวเหมือนว่าแค่เห็นเธอบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยก็ทำให้เขาใจสลายได้ และตอนที่เธอจะจากไป เขาก็คิดเรื่องเธอมาก เหมือนว่าเขาอยากให้เธอมองเขานานอีกหน่อยแค่เพียงนิดเดียวก็ยังดีนานแค่ไหนแล้วที่เขาสนใจผู้หญิงสักคนมากขนาดนี้? ยกเว้นเด็กผู้หญิงที่เคยช่วยเขาตอนนั้น เธอเป็นแค่คนเดียวเท่านั้นเขาถึงกับคิดว่า บางทีเขาไม่น่ายอมปล่อยเธอให้อี้จิ่นหลีง่ายเกินไปเลย หากว่าเธออยู่ข้างกายเขา จะทำให้เขาคิดถึงคนที่ตามหาอยู่น้อยลงไหม? แล้วจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดจากการไม่ได้สิ่งที่เขาต้องการมาบ้างไหม?แววตาอี้จิ่นหลีมืดครึ้มทันที เขาจ้องกู้ลี่เฉินเย็นชา “นายไม่มีโอกาสแน่ และฉันก็จะไม่ให้นายมีโอกาสด้วย”“งั้นเหรอ?” กู้ลี่เฉินสบตาอีกฝ่าย “งั้นฉันคงต้องขอลองดูและดูว่าทำไมฉันถึงได้ไม่มีโอ

DMCA.com Protection Status