บทที่ 10

"ตราบใดที่นายไม่ทำสิ่งผิดกฎหมายทำไมฉันจะต้องผิดหวัง?" เธอถามขณะใส่ถุงเท้าและรองเท้าอีกครั้ง จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและเดินไปที่โต๊ะสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ

เขายิ้มและมองเธอกลับไป ดวงตาของเขาเป็นประกายและเขากระซิบกับตัวเองว่า "ก็ดี พี่สาว ฉันหวังเป็นอย่างยื่งว่าเธอจะไม่ผิดหวังในอนาคต"

—

ตั้งแต่คืนนั้นที่คลับ หลิง ลั่วอิน รู้สึกวิตกกังวล อย่างไรก็ตามการแสดงออกของผู้ช่วยผู้กำกับเหอในวันนั้นเป็นเรื่องแปลก ๆ ชอบกลและในวันต่อมาผู้ช่วยผู้กำกับเหอก็ไม่ปรากฏตัวในที่ทำงานอีกเลย หลังจากนั้นอีกวันผู้กำกับก็ถูกเปลี่ยนไป

สำหรับเหตุผลดูเหมือนไม่มีใครในทีมงานภาพยนตร์ที่สามารถอธิบายได้ อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลบางประการ หลิง ลั่วอิน รู้สึกว่าการเปลี่ยนแปลงของผู้กำกับภาพยนตร์มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้ช่วยผู้กำกับ เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้มากขึ้นเธอก็เริ่มกลัวว่ามันจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับหลิง อี้หราน

สำหรับเรื่องเหตุผลแล้ว ไม่มีใครในทีมงานภาพยนตร์ที่จะสามารถอธิบายมันได้เลย อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลบางอย่าง หลิง ลั่วอิน รู้สึกว่าการเปลี่ยนแปลงของผู้กำกับภาพยนตร์มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้ช่วยผู้กำกับเหอ เมื่อเธอนึกถึงเรื่องนี้มากขึ้นเธอก็เริ่มกลัวว่ามันจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับหลิง อี้หราน เป็นแน่

จากนั้นไม่กี่วันต่อมาเมื่อเธอได้ยินว่า ผู้ช่วยผู้กำกับเหอเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลและดูเหมือนว่ามือขวาของเขาจะบาดเจ็บจนไม่สามารถใช้การได้ไปตลอดชีวิต เธอก็ตกตะลึงงัน มือขวาของเขา... ถ้าเธอจำไม่ผิดนั่นคือมือที่เขาใช้ตบหลิง อี้หราน

หลิง ลั่วอิน ที่กำลังตื่นตระหนกอยู่ภายในใจ “นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นเนี่ย?"

หลังจากผู้ช่วยผู้กำกับเหอรับสายโทรศัพท์ในคืนนั้นการแสดงออกของเขาที่มีต่อ หลิง อี้หราน ก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง สิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้ช่วยผู้กำกับเหอหลังจากนั้นกัน... ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องบังเอิญหรือเปล่า? หรืออาจจะเป็นได้ว่า... หลิง อี้หราน มีใครบางคนที่ทรงอำนาจอยู่เบื้องหลังของเธอ

แต่ถ้า หลิง อี้หราน มีคนคอยดูแลคุ้มครองเธอจริง ๆ เธอจะยังคงกวาดถนนทุกวันอย่างขมขื่นแบบนี้หรือ?

หลิง ลั่วอิน อดไม่ได้ที่จะบอกพ่อแม่ของเธอเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่คลับในวันนั้น เมื่อหลิง กว๋อจื้อ ได้ยินว่าลูกสาวคนเล็กของเขาส่งลูกสาวคนโตไปดื่มกับชายชราเขาก็จับจ้องไปที่หลิง ลั่วอิน ทันที “เธอขอให้พี่สาวทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง อย่างน้อยที่สุดครอบครัวของเราก็ ...”

“ก็แค่ดื่มด้วยกันมันจะเรื่องใหญ่อะไรอีกล่ะ? แล้วลั่วอิน ก็ทำเพื่อครอบครัว แค่นี้ถ้าลั่วอินเป็นดาราครอบครัวของเราก็จะมีอนาคตที่ดีไม่เช่นนั้นคุณต้องการให้เราพึ่งพาลูกสาวคนโตของคุณที่เคย ติดคุกหรือไง?” ฟาง ซุ่ยเอ๋อ พูดแทรก

เมื่อได้ยินเช่นนี้การแสดงออกของหลิง กว๋อจื้อ ก็เบาลง แต่เขาไม่ได้พูดอะไร

“พ่อคะ พี่หาคนมาช่วยเธอหรือเปล่า? ไม่อย่างนั้นทำไมผู้ช่วยผู้อำนวยการเขาถึงปล่อยเธอไปในคืนนั้น และยังต้องมาลงเอยที่โรงพยาบาลอีก” หลิง ลั่วอิน ถาม

เขาจะรู้เรื่องนี้ได้ยังไง!?

ฟาง ซุ่ยเอ๋อ กล่าว “คุณเป็นพ่อของเธอคุณควรลองถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าตอนนี้เธอมีผู้อยู่เบื้อหลังจริง ๆ เธอควรจะบอกครอบครัวเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันกังวลว่าถ้าเธอไปเกี่ยวข้องกับคนไม่ดีบางคน แล้วครอบครัวของเราก็จะถูกลากลงไปด้วย เธอเคยติดคุกมาก่อนและมีคนอยู่ในคุกทุกประเภทใครจะไปรู้ว่าเธอเคยพบใครบ้างที่นั่น!"

ยิ่ง ฟาง ซุ่ยเอ๋อ พูดมากเท่าไรเธอก็ยิ่งคิดว่ามันเป็นความจริงมากขึ้นเท่านั้น เมื่อ หลิง อี้หราน เป็นเช่นนั้น คนที่มีอำนาจหรือร่ำรวยจะมายุ่งกับเธอได้อย่างไร? หลิง อี้หราน มีแนวโน้มที่จะได้พบแต่กับพวกคนเทา ๆ ตอนที่อยู่ในคุกและทำความรู้จักกับพวกเขา

หลิง กว๋อจื้อ ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนี้ "เธอกล้ามาก! ถ้าเธอกล้าเอาครอบครัวเข้าไปพัวพันอีกล่ะก็ ฉันจะหักขาเธอด้วยตัวฉันเอง!"

เมื่อ หลิง อี้หราน ยังคงทำอาหารอยู่ในห้องอะพาร์ตเมนต์และรอให้จินกลับมาทานอาหารเย็นเสียงออดก็ดังขึ้น เมื่อเธอเปิดประตูสิ่งที่เธอเห็นก็คือพ่อของเธอ แม่เลี้ยงของเธอ และน้องต่างแม่ของเธอ

ทั้งสามคนจึงรีบตรงเข้าไปในอะพาร์ตเมนต์ของเธอ หลิง กว๋อจื้อ ถามทันที "แกได้เจอคนที่เคยถูกคุมขังในคุกหรือเปล่า? ฉันกำลังบอกแกอยู่ตอนนี้ ถ้าแกกล้าทำอะไรที่จะส่งผลกระทบต่อครอบครัวของพวกฉันล่ะก็... อย่าหวังว่าฉันจะจัดการกับแกอย่างปราณี!"

“อะไรบนโลกนี้ที่ฉันไปทำเเล้วมันหนักหัวครอบครัวพวกคุณ จนต้องมาจัดการกับฉันงั้นเหรอคะ?” หลิง อี้หราน มองพ่อของเธออย่างเย็นชา

“พี่ได้ขอให้ใครมาทำลายมือผู้ช่วยผู้กำกับเหอหรือเปล่า? เขาแค่ขอให้พี่ดื่มกับเขาโดยที่เขาไม่ได้ทำอะไร? พี่ทำร้ายเขาขนาดนี้ได้ยังไงกัน? พี่สูญเสียความเป็นคนระหว่างอยู่ในคุกเหรอไง? พี่คิดว่าพี่จะสามารถทำอะไรก็ได้ที่ต้องการหลังจากพบกับคนชั่วเหมือนที่อยู่ในคุกอย่างนั้นเหรอ!? " หลิง ลั่วอิน ดุว่า

หลิง อี้หราน หัวเราะเยาะ “ดูเหมือนว่ากรรมจะมีจริงสินะ เขาได้ในสิ่งที่สมควรได้รับ นอกจากนี้ถ้าเธอคิดว่าการดื่มด้วยกันไม่มีอะไรผิดปกติ ก็ขอให้ หลิง ลั่วอิน ลูกสาวที่มีค่าของคุณดื่มกับเขาแทนฉัน เธอคิดอะไรกับฉัน เธอวางแผนล่อลวงฉันเพื่ออะไรกัน!?”

"นี่คือสิ่งที่เธอเป็นหนี้น้องสาวเธอ! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ น้องสาว ... "

"ถ้าไม่ใช่เพราะฉันคิดว่าเธอจะมีโอกาสได้รับเลือกให้เป็นนักแสดงนำหญิงในภาพยนตร์เหรอไง" หลิง อี้หราน พูดตรง ๆ "อย่ามาบอกว่าฉันเป็นหนี้เธอเพราะฉันไม่เคยเป็น!"

“พี่สาว ฉันไม่เคยโทษอะไรพี่เลย พี่ไม่จำเป็นต้องพูดกับพ่อแบบนี้” หลิง ลั่วอิน ดูเหมือนว่าเธอจะได้ทำผิดไป

ฟาง ซุ่ยเอ๋อ ปลอบโยนลูกสาวของเธออย่างรวดเร็วและมองไปที่ หลิง อี้หราน ด้วยความไม่พอใจ "อี้หรานไม่ต้องมาโกรธน้องสาวของแก พ่อแค่ไม่อยากให้แกก้าวไปในทางที่ผิด ถ้าติดคุกขึ้นมาอีกจะเกิดอะไรขึ้นกับชื่อเสียงของตระกูลเรา!?"

“ประเด็นที่จะคุยกับฉันทั้งหมดคืออะไร? ไปหาผู้ช่วยผู้กำกับเหอทันทีไม่ว่าแกจะใช้วิธีใดก็ตาม ไปขอให้เขายกโทษให้แก แกห้ามโยงมาถึงลั่วอิน ไม่ว่าเพราะเรื่องอะไรก็ตาม ถ้าแกกล้าที่จะทำลายอนาคตของลั่วอิน แล้วมาดูกันว่าฉันจะจัดการกับแกอย่างไร!" หลิง กว๋อจื้อ ออกคำสั่ง

หลิง อี้หราน รู้สึกว่านี่เป็นเรื่องน่าขบขัน พ่อของเธอคิดว่าเธอจะถูกควบคุมได้จริงหรือ? หรือว่าเมื่อหัวใจของคนเรามีอคติอย่างสิ้นเชิง คน ๆ หนึ่งจะเพิกเฉยต่อสิ่งอื่น ๆ ที่พวกเขาไม่เห็นด้วยอย่างนั้นหรือ?

"ฉันจะไม่ขอโทษใครทั้งนั้น ดังนั้นพวกคุณกลับไปได้แล้ว ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกคุณ" หลิง อี้หราน กล่าว

เมื่อหลิง กว๋อจื้อ ได้ยินคำพูดเหล่านี้ เลือดก็พุ่งขึ้นมาใบหน้าของด้วยความโกรธ "แกคิดว่าแกเป็นใครฮะ!?" เขายกมือขึ้นแล้วฟาดตรงไปที่หลิง อี้หราน

หลิง อี้หราน ถอยออกไปโดยไม่ทันตั้งตัว แต่เมื่อเธอขยับเท้าเธอก็รู้สึกเจ็บที่ข้อเท้าขึ้น

แผลที่เกิดจากรถชนนั่นยังไม่หายสนิทดี!

เมื่อเห็นว่ามือของอีกฝ่ายเริ่มฟาดลงมา หลิง อี้หราน ก็รั้งตัวเองไว้ทันใดนั้นมือหนึ่งก็หยุดกั้นมือของหลิง กว๋อจื้อ ไว้กลางอากาศ

“จิน!” หลิง อี้หราน อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกไปดัง ๆ เธอไม่คาดคิดว่าจินจะกลับมาในเวลานี้จริง ๆ

อี้จินหลี่ มองไปที่แขกที่ไม่ได้รับเชิญสามคนในห้องอย่างเยือกเย็น เขาอ่านข้อมูลของหลิง อี้หราน แล้วเขาจึงรู้ว่าทั้งสามคนนี้คือพ่อ แม่เลี้ยง และน้องสาวต่างแม่ของเธอ

"ออกไป!" เขาพูดอย่างเย็นชา

"แกคิดว่าแกเป็นใครมาห้ามไม่ให้ฉันตีลูกสาวตัวเอง?! ปล่อย!" หลิง กว๋อจื้อ ตะโกน เขารู้สึกว่ามือของเขากำลังจะหักจากการจับกุมของชายคนนี้

หลังจากนั้นหลิง กว๋อจื้อ ก็ได้สิ่งที่ปรารถนา อี้จินหลี่ ปล่อยมือของเขาหลังจากโยนหลิง กว๋อจื้อ ออกไปจากอะพาร์ตเมนต์

ฟาง ซุ่ยเอ๋อ และหลิง ลั่วอิน รีบออกไปข้างนอกอะพาร์ตเมนต์เพื่อช่วยหลิง กว๋อจื้อ ยืนขึ้นมา

“อี้หรานทำไมแกถึงปล่อยให้คนแปลกหน้ามาทำกับพ่อของแกแบบนี้กัน?” ฟาง ซุ่ยเอ๋อ ตะคอก

"ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?" หลิง ลั่วอิน ถามด้วยความเกลียดชัง "ก็ดี หลิง อี้หราน ฉันเห็นว่าแกมันเลวแค่ไหน แกติดต่อกับคนป่าเถื่อนทันทีหลังจากออกจากคุก..."

เสียงของหลิง กว๋อจื้อ หยุดลงทันที เป็นเพราะชายตรงหน้ากำลังทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว ราวกับว่าเขากำลังถูกจ้องมองโดยสัตว์ที่ดุร้าย และถ้าเขายังคงพูดพล่ามต่อไปอีกฝ่ายก็คงจะเข้ามาจัดการเขาแน่

"ปัง!"

ประตูอะพาร์ตเมนต์ถูกปิดกระเเทกโดยหลิง อี้หราน