LOGINShare
บทที่ 8 จนใจที่บุตรชายดื้อรั้น (1/4)
Last Updated:
2024-12-11 18:49:20
Related chapters
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 8 จนใจที่บุตรชายดื้อรั้น (2/4)
“ฮูหยิน เจ้าอย่าเดินเร็วนัก ประเดี๋ยวหกล้มไปพี่จะทำอย่างไร” เสียงทุ้มของบุรุษผู้หนึ่งดังขึ้นพร้อมกับเสียงฝีเท้า “ท่านพ่อเกิดอันใดขึ้นหรือเจ้าคะ” “คารวะฮูหยินท่านแม่ทัพหยางก่อนเสีย” “คารวะหยางฮูหยินเจ้าค่ะ” นางยังไม่ทันได้ย่อตัว บุรุษที่เดินตามมาก็รีบมารั้งตัวไว้ก่อนจะดึงให้ถอยออกห่างจากสตรีผู้มีใบหน้างดงาม “ฮูหยินเจ้าอย่าเข้าใกล้นาง” “ซีซวนเจ้าอย่าเสียมารยาทกับมารดาตนเอง” “มารดา” เช่นนั้นบุรุษที่นางเก็บได้ก็เป็นบุตรชายท่านแม่ทัพใหญ่ของแคว้นใช่หรือไม่ “ใช่แล้ว ข้าเป็นมารดาของซีซวน เจ้าคงเป็นฮูหยินที่เขากล่าวถึง” “ขออภัยเจ้าค่ะ ยามนั้นจำเป็น...” “อย่าได้กล่าวเช่นนั้นเลย ต้องเป็นข้าที่ขออภัยเจ้า บุตรชายผู้นี้ยามปกติก็ดื้อรั้นมากอยู่แล้ว มิคาดคิดว่าพอสติฟั่นเฟือนจะยิ่งดื้อรั้น แม้แต่ข้าที่เป็นมารดายังไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้เลย ดังนั้นอย่าได้กล่าวถึงเรื่องหาหมอมารักษา” กล่าวจบก็แสร้งยื่นมือไปหมายจะจับแขนบุตรชาย แต่เจ้าลูกตัวดีก็รีบไปซ่อนอยู่ด้านหลังนาง “ฮูหยิน
Last Updated : 2024-12-11บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 8 จนใจที่บุตรชายดื้อรั้น (3/4)
“หากเป็นเช่นนั้นเหตุใดถึงขนคนมามากราวกับจะข่มขู่พวกเจ้า” “ข้าได้ยินมาว่าท่านแม่ทัพหยางหวงแหนฮูหยินเป็นอย่างมาก ยามนางจะออกไปที่ใดก็มักจะต้องมีผู้ติดตามจำนวนมากตามไปด้วย” แม้จะตกตะลึงที่ว่าชายผู้นั้นแท้จริงคือบุตรชายแม่ทัพใหญ่ แต่หมิงอี้เฉินก็พยายามซ่อนสีหน้าเอาไว้อย่างมิดชิด “หากเป็นเช่นนั้นพวกข้าก็หายห่วง แล้วหนิงเซียนหลานข้าไปที่ใด เหตุใดถึงไม่มากินข้าวร่วมโต๊ะด้วยกัน” ฮูหยินหมิงเอ่ยถามพลางมองหาหลานสาวคนโปรด “นางกำลังดูแลบุตรชายคนเล็กของตระกูลหยาง” “ประเดี๋ยวนะ คุณชายหยางคนเล็กนี่อายุมากกว่าหนิงเซียนมิใช่หรือ เหตุใดนางต้องดูแลคนผู้นั้น” “เขาสติฟั่นเฟือนและเกาะติดบุตรสาวข้า มารดาเขาจึงฝากให้พวกข้าดูแลพร้อมกับมอบค่าเลี้ยงดูให้” “หมายความว่าคุณชายผู้นั้นตอนนี้อาศัยอยู่ที่จวนนี้กับท่านและหนิงเซียน” ฮูหยินหมิงเอ่ยถามด้วยสีหน้าตื่นตกใจ “ใช่ พวกท่านช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับด้วยได้หรือไม่ ข้าไม่อยากให้บุตรสาวเสียหายไปมากกว่านี้” มันคือการจำยอมที่ไม่ได้เต็มใจ “วางใจได้ เรื่องชื่อเสีย
Last Updated : 2024-12-12บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 8 จนใจที่บุตรชายดื้อรั้น (4/4)
ในช่วงนี้เขาก็จะจัดการสตรีชั่วช้ากับอดีตสามีเลวทรามของนางไปพลางๆ ก่อนก็แล้วกัน อีกไม่กี่วันก็จะถึงงานเลี้ยงฉลองรับตำแหน่งรองเจ้ากรมอาญาของคุณชายรองหยางซีห่าว แต่นางยังไม่มีอาภรณ์งดงามและเครื่องประดับสูงค่าเลยสักชิ้น อย่างไรวันนี้นางต้องลากสหายโง่งมผู้นั้นออกจากจวนไปซื้อให้นางให้ได้ เบี้ยหวัดที่บิดาได้จากศาลาว่าการก็ไม่มากมายพอจะให้นางซื้ออาภรณ์หรือเครื่องประดับล้ำค่าได้ ดังนั้นการเป็นสหายของซูหนิงเซียนจึงเป็นเรื่องดีที่จะได้ข้าวของล้ำค่ามาโดยไม่ต้องเสียตำลึง หึ...นางเพียงแค่จะใช้ในสิ่งที่ควรเป็นของนาง มันไม่ผิดไม่ใช่หรือ มารดามักกล่าวเสมอว่าหากคืนนั้นมารดาไม่โดนคนวางยาปลุกกำหนัด มารดาก็คงไม่พลาดต้องแต่งกับเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพอย่างบิดา และนางก็จะไม่ต้องเป็นเพียงบุตรสาวเจ้าหน้าที่ตำแหน่งต่ำต้อยในศาลาว่าการเช่นนี้ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะมารดานังซูหนิงเซียนที่ริษยามารดาของนางที่เดิมทีแล้วเป็นสตรีที่ท่านเจ้ากรมอาญารักใคร่ชอบพอ แต่เพราะอยากแย่งวาสนาผู้อื่นจึงลงมือทำเรื่องชั่วช้า แม้จะไม่มีหลักฐานเอาผิดแต่ทว่าสวรรค์มีตามารดา
Last Updated : 2024-12-12บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 9 ยืมแต่ไม่เคยคืน (1/4)
9ยืมแต่ไม่เคยคืน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบริเวณสะพานริมคลองถูกกล่าวถึงเป็นอย่างมาก สุดท้ายเพื่อรักษาชื่อเสียงของคุณหนูหม่าเอาไว้ ท่านมือปราบกวางจึงต้องตกแต่งนางเป็นฮูหยิน แต่เพราะทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างกะทันหันไม่อาจหาฤกษ์ยามได้ทัน จึงทำได้เพียงแลกเปลี่ยนชะตาแปดอักษรและมอบของหมั้น “กรี๊ด เหตุใดเรื่องราวถึงเป็นเช่นนี้” หม่าลี่อินขว้างปาข้าวของ ท่านแม่เคยกล่าวว่านางมีชะตาสูงส่งจะได้เป็นถึงฮูหยินขุนนางที่มีอำนาจมิใช่หรือ แล้วเหตุใดนางถึงต้องแต่งกับสหายในวัยเด็กอย่างกวางเหลียงอี้ ที่มีชาติกำเนิดเป็นเพียงบุตรชายของนายกองเล็กๆ ในกองทัพ แม้นางจะชื่นชอบเขาไม่น้อยและเคยปรารถนาจะเป็นฮูหยินของเขายามเติบใหญ่ แต่นั่นต้องเป็นตอนที่เขามีอำนาจได้เป็นถึงรองเจ้ากรมแล้ว มิใช่ยังเป็นมือปราบเล็กๆ เช่นนี้ ในคราแรกนางตั้งใจจะใช้ซูหนิงเซียนเป็นบันไดให้กวางเหลียงอี้และนางเหยียบขึ้นที่สูง แต่เพราะความโง่ของนักเลงพวกนั้นที่กวางเหลียงอี้หามา ไปปล้นรถม้าผิดคันสุดท้ายซูหนิงเซียนจึงเข้าเมืองหลวงอย่างปลอดภัย ทำลายแผนการนางที่จะให้เขาเป็นวีรบุรุษช่วยหญิงงาม แส
Last Updated : 2024-12-13บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 9 ยืมแต่ไม่เคยคืน (2/4)
หม่าลี่อิน เด็กคนนี้ดื้อรั้นยิ่งนักไม่ว่ามารดาพยายามทำเช่นไร เด็กน้อยก็ยังคลอดออกมาอย่างแข็งแรงสมบูรณ์ ตัวเขาได้ยินคำว่าร้ายที่จางเลี่ยงซูกล่าวให้บุตรสาวฟังอยู่บ่อยครั้ง แต่ยิ่งพยายามห้ามปรามกลายเป็นถูกยั่วยุให้ลงมือทำร้ายอีกฝ่ายต่อหน้าบุตรสาว ท้ายที่สุดจึงห่างหายและไม่ผูกพันกับบุตรสาว ตั้งแต่นั้นมาเขาไม่เคยแม้แต่จะชายตามองบุตรสาวที่แสนก้าวร้าวจวบจนจางเลี่ยงซูสิ้นใจในวัยที่หม่าลี่อินอายุเพียงสิบสามปี ความสัมพันธ์ระหว่างบิดาและบุตรสาวจึงห่างเหิน ทุกอย่างที่ทำเป็นเพียงเพราะหน้าที่ ยามเขาได้ยินว่าบุตรสาวได้เป็นสหายที่สนิทกับซูหนิงเซียน เขาดีใจจึงเอ่ยปากให้เชื้อเชิญนางมาที่จวน แต่บุตรสาวกลับตอบกลับจนเขาเอ่ยวาจาไม่ออก “หนิงเซียนนางเป็นบุตรสาวของเจ้ากรมอาญา จะมาเยือนจวนซ่อมซ่อเช่นนี้ได้อย่างไร” นางกล่าวด้วยสีหน้าท่าทีไร้ความเคารพต่อเขา ตั้งแต่นั้นมาเขาจึงไม่เคยถามถึงเรื่องราวของหม่าลี่อินอีกเลย เขาและบุตรสาวที่เป็นดั่งไม้เบื่อไม้เมา ความห่างเหินทำให้ความสัมพันธ์พ่อลูกเป็นไปดั่งคนแปลกหน้าไม่อาจแก้ไขสิ่งใดได้อีก เนื่องจากยามเปิดปา
Last Updated : 2024-12-13บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 9 ยืมแต่ไม่เคยคืน (3/4)
“ข้าจะรอดูว่าเจ้าจะหาทางลงให้กับเรื่องนี้อย่างไร” เมื่อเริ่มต้นด้วยการโกหก ก็จะต้องโกหกไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายเรื่องโกหกนั้นมันจะย้อนกลับเข้ามาพันคอตนเอง ในช่วงต้นยามเหม่า(05.00-06.59) หยางซีซวนเดินทางกลับจวนหยางอย่างว่าง่ายตามคำบอกกล่าวของคุณหนูซู และเป็นเพราะนางกำลังวุ่นวายอยู่กับการแต่งตัวเตรียมพร้อมไปงานเลี้ยงที่จวนหยางพร้อมบิดาและสหายจึงไม่ได้ทันเอะใจกับความว่าง่ายจนผิดปกติของเขา “แล้วบุรุษผู้นั้นเล่า” หมิงอี้เฉินเอ่ยถามนางพลางกวาดสายตามองด้านหลังของนางที่มักจะมีบุรุษผู้นั้นอยู่ “ข้าให้เจียวโจวพาเขากลับจวนไปตั้งแต่ยามเหม่า” “อี้เฉินมานานแล้วหรือ” ท่านเจ้ากรมอาญาที่เพิ่งจะเดินออกมาจากประตูจวนเอ่ยทักทายบุตรชายของสหาย “ข้าก็เพิ่งมาขอรับ” “เจ้ากำชับคุณชายหยางแล้วใช่หรือไม่เรื่องการเรียกขานเจ้าและพ่อ” “เจ้าค่ะ ข้ากำชับเขาแล้ว” ทั้งยังข่มขู่อีกว่าหากเขาเรียกนางว่าฮูหยินต่อหน้าผู้คนมากมายในงานเลี้ยง นางจะไม่ให้เขามาที่เรือนของนางสองวัน แต่ข้อแลกเปลี่ยนเมื่อเขาทำได้นี่สิ มันทำให้นาง
Last Updated : 2024-12-14บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 9 ยืมแต่ไม่เคยคืน (4/4)
ต่างจากอาภรณ์และเครื่องประดับที่ตนใส่ ดูธรรมดายิ่ง คิดแล้วก็เกิดโทสะ ‘นังซูหนิงเซียนเก็บของดีเอาไว้ไม่ยอมแบ่งปันข้า’ “มีอันใดหรือ” นางแสร้งมองไม่เห็นประกายโทสะที่พาดผ่านในตาของอีกฝ่าย “อีกประเดี๋ยวพี่เหลียงอี้ก็ต้องไปพบปะสนทนากับสหาย ข้าจึงคิดว่าหากได้อยู่สนทนากับเจ้าข้าคงไม่เหงามากนัก” “ท่านมือปราบกวางอย่าได้กังวลเลยเจ้าค่ะ ข้าจะดูแลลี่อินให้ท่านเป็นอย่างดี” กล่าวจบนางก็ส่งยิ้มอ่อนหวานให้กับคู่หมั้นของสหาย แม้จะได้เจอกันอยู่บ้างแต่ก็เป็นเรื่องเมื่อหลายปีก่อนในตอนนั้นนางยังไม่คิดจะสนใจทำตนเองให้งดงามเช่นวันนี้ จึงไม่แปลกใจที่บุรุษที่ทะเยอทะยานและต้องการเหนือกว่าผู้อื่นจะจับจ้องนาง “เหลียงอี้!” หม่าลี่อินส่งเสียงเรียกด้วยน้ำเสียงที่ไม่ใคร่พอใจเมื่อเห็นบุรุษที่ยืนข้างตนจับจ้องซูหนิงเซียนไม่วางตา “ขออภัย ข้าเพียงแต่แปลกใจ ไม่ได้เจอคุณหนูซูเพียงไม่กี่ปี มิคาดคิดว่าคุณหนูซูจะเปลี่ยนไปมากถึงเพียงนี้ หากพบเจอกันข้างนอกข้าคงมิได้ทักทายเพราะจำท่านไม่ได้เป็นแน่” แม้ปากจะกล่าวไปเช่นนั้น แต่ภายในใจของกวางเหลียงอี้กลับร้อนรุ่ม
Last Updated : 2024-12-14บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 10 ความยินดีของคนตระกูลหยาง (1/4)
10ความยินดีของคนตระกูลหยาง ท่าทางห้ามคนนั้นทีห้ามคนนี้ทีของคุณหนูซูตกอยู่ในสายตาของคนสองกลุ่ม กลุ่มแรกเป็นคุณชายตระกูลหยาง ส่วนอีกกลุ่มเป็นมือปราบที่คุ้นเคยดีกับคุณหนูหม่าที่มักจะไปหามือปราบกวางอยู่หลายครั้งเนื่องจากเป็นสหายกัน ส่วนคุณหนูซูก็เป็นบุตรสาวของเจ้ากรมอาญาซึ่งทุกคนย่อมสนใจและอยากพบเจอ “มิคาดคิดว่าคุณหนูซูจะมาเป็นสหายของคุณหนูหม่าได้” มือปราบผู้หนึ่งกล่าว “เหตุใดเจ้าถึงกล่าวเช่นนั้น” “ก็เจ้าลองมองสิ คุณหนูซูดูงดงามบริสุทธิ์ผุดผ่อง ยามมาอยู่กับคุณหนูหม่านางยิ่งงดงามจนแตกต่างกันเกินไป” บุรุษอีกคนกล่าวพลางส่ายหน้าเล็กน้อยเมื่อมองเห็นความทะเยอทะยานบุตรสาวเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพ “เจ้าอย่ากล่าววาจาเช่นนั้น ลืมไปแล้วหรือบัดนี้นางเป็นคู่หมั้นของเหลียงอี้” “ขออภัยข้าหลงลืมไปชั่วขณะ ว่าแต่เจ้าเถิดเหลียงอี้ ข้าเห็นนะว่าเจ้าก็มองคุณหนูซูอยู่บ่อยครั้ง” “ข้าก็ชอบมองสตรีงดงามไม่ต่างจากพวกเจ้า” “พวกข้าน่ะมองได้ไม่มีปัญหา แต่เจ้านั้นมีเนื้อห่านอยู่ในมือแล้วอย่าริอ่านจับจ้องเนื้อหงส์ตาเป็นมันเลย” กล่
Last Updated : 2024-12-15
Latest chapter
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า (3/3)
“เรื่องนั้นท่านอย่าได้ห่วงเลยเจ้าค่ะ พี่เหลียงอี้ เขาไปลาดตระเวนตรวจตราที่บริเวณจวนของนางอยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นนางปลอดภัยไม่มีอันตรายแน่นอน” ‘สตรีโง่ ข้าอยากจะบอกเจ้าเหลือเกินว่า คู่หมั้นข้านางผู้นั้นมีของล้ำค่ามากกว่าปิ่นที่เจ้าจะซื้อให้อีก’ ยิ่งได้เห็นความใสซื่อของซูหนิงเซียน ความสนใจในตัวคู่หมั้นก็เริ่มลดลง หากไม่ติดที่ว่ามีบุญคุณช่วยชีวิตเขาก็คงไม่คิดสนใจไยดีแล้ว น่าแปลกที่เขาเชื่อวาจาที่ซูหนิงเซียนบอกกล่าวออกมามากกว่าที่ได้รับฟังจากหม่าลี่อิน “ข้าเลือกชิ้นนี้เจ้าค่ะ ลี่อินนางชอบไข่มุก ข้าว่านางต้องดีใจมากแน่นอนเจ้าค่ะที่ได้ปิ่นนี้” “อืม” รอยยิ้มจริงใจของคุณหนูซูทำให้เขาเอ่ยวาจาไม่ออก “คุณหนูซูท่านช่างโชคดีเหลือเกินขอรับ วันนี้นายท่านของร้านเราใจดี สั่งลดราคาเครื่องประดับให้กับลูกค้าคนที่สิบเก้า ซึ่งคือท่าน” “ลดราคาเช่นนั้นหรือเจ้าคะ” “ใช่ขอรับ เพื่อเป็นการแสดงความยินดีที่ม้าตัวโปรดของนายท่านคลอดลูกม้า นายท่านสั่งลดราคาเครื่องประดับให้ลูกค้าคนที่สิบเก้าครึ่งราคา นั่นเท่ากับว่าวันนี้คุณหน
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า (2/3)
ดวงหน้าหวานที่โผล่ออกมาจากรถม้าทำให้ใจของเขาสั่นไหว เมื่อนางเผยรอยยิ้มเขาแทบจะกระโดดลงจากชั้นสองของโรงเตี๊ยมเพื่อไปหานาง “แม่นางหนิงเซียน” เสียงทุ้มของบุรุษที่ดังขึ้นดึงความสนใจของซูหนิงเซียนให้หันไปมอง “คารวะคุณชายซวนเจ้าค่ะ” ยามเห็นหน้ากากจึงจดจำได้ว่าอีกฝ่ายเป็นคู่หมั้นของสหาย “ท่านมาคนเดียวหรือ” “เจ้าค่ะ วันนี้ข้าจะมาหาซื้อผ้าไปตัดชุดให้สาวใช้คนสนิท จึงตั้งใจมาด้วยตัวเองไม่ได้ชวนลี่อินมาด้วย” นางเข้าใจว่าเขาถามหาสตรีในดวงใจ “ข้ามีความรู้เรื่องผ้าไม่น้อย ให้ข้าช่วยเลือกดีหรือไม่ ไม่แน่เจ้าอาจจะได้ผ้าเนื้อดีที่ราคาถูก” “หากมิรบกวนคุณชายซวนเกินไป…” ซูหนิงเซียนยังกล่าวไม่ทันจบเขาก็รีบเอ่ยแทรกขึ้นก่อน “เรื่องนี้มิได้เหลือบ่ากว่าแรง จะถือว่ารบกวนข้าได้อย่างไร” “เช่นนั้นก็ได้เจ้าค่ะ” นางตอบรับแล้วยกยิ้มเล็กน้อย บุรุษสวมหน้ากากช่วยนางเลือกผ้าได้หลายพับ แต่เมื่อจ่ายเงินนางกลับพบว่านางได้ของดีแต่ราคาถูกอย่างเหลือเชื่อ “ท่านหลงจู๊ ลองคิดเงินใหม่อีกครั้งดีหรือไม่
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า (1/3)
ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า บริเวณชั้นบนของโรงเตี๊ยมเลี่ยงจิน บุรุษสวมหน้ากากจ้องมองคู่หมั้นของตนที่กำลังเดินอยู่ท่ามกลางผู้คน ดวงหน้าหวานแต่งแต้มรอยยิ้มสดใสพาลทำให้บุรุษรอบตัวต่างหันมามอง แต่เขากลับถูกสตรีนางหนึ่งดึงดูดสายตาให้จ้องมอง สตรีนางนั้นคล้ายจะเป็นสหายของคุณหนูหม่า แม้ดวงหน้านางจะแต่งแต้มรอยยิ้มบาง แต่ทว่ากลับดึงดูดเขาได้อย่างน่าประหลาด และดูเหมือนว่าแท้จริงบุรุษเหล่านั้นจะจ้องมองนางเสียมากกว่า พลันในอกรู้สึกไม่ชอบใจอย่างประหลาด ความรู้สึกหวงแหนก่อตัวขึ้นในใจของเขาอย่างไม่รู้ตัว เหตุใดกับคู่หมั้นตน เขาถึงไม่รู้สึกเช่นนี้ พรึ่บ ไวกว่าความคิดร่างสูงโปร่งของบุรุษรูปงามก็ปรากฏตัวด้านหลังสตรีทั้งสอง ก่อนจะเอ่ยทักทาย “ลี่อินเจ้ามาเดินเที่ยวเล่นหรือ” เขาทราบว่ามันเป็นคำถามที่ดูโง่งม แต่เขาไม่รู้จะเอ่ยถามอันใดออกไป “คารวะคุณชายซวนเจ๋อเจ้าค่ะ” สายตาที่มีประกายรังเกียจพาดผ่านทำให้เขาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่คู่หมั้นจะแสดงความเคารพเขา หลายครั้งที่นางมองเขาเช่นนี้ คงเพราะหวาดกลัวหน้ากากที่ปกปิดบนใบหน้าเขา การเป
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : คุณชายหมิงอี้เฉิน (2/2)
“คนของเจ้าสืบได้ละเอียดถึงเพียงนั้น” หมิงอี้เฉินหรี่ตามองอย่างจับผิด “เรื่องที่คิดกำจัดนางกับท่านพ่อตา คนของข้าได้ยินหม่าลี่อินวาดฝันกับกวางเหลียงอี้ เมื่อเห็นว่าเป็นภัยต่อนาง คนของข้าจึงนำมารายงานข้าด้วย” “...” “เบื้องต้นข้ามีหลักฐานที่กลุ่มนักเลงพวกนั้นสารภาพ เจ้าอยากดูหรือไม่” “อืม” เขายกชามสุราขึ้นจิบก่อนจะตอบรับ “นี่คือจดหมายรับสารภาพของนักเลงที่ดักปล้นรถม้าแต่ถูกข้าซ้อนแผนจับเป็นทั้งหมด ก่อนจะนำมาทรมานเพื่อเค้นความจริง” หยางซีซวนยื่นจดหมายที่เพิ่งนำออกมาจากอกเสื้อให้เขา “หม่าลี่อินชั่วช้ายิ่งนัก คิดจะให้พวกนักเลงข่มเหงนาง” จากคำสารภาพของนักเลง กวางเหลียงอี้เพียงแต่ตั้งใจทำให้นางตกใจ แต่หม่าลี่อินกลับซ้อนแผนให้นักเลงพวกนั้นข่มเหงนางก่อนที่กวางเหลียงอี้จะไปช่วย คงกลัวว่าหากเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ของตนได้พบเจอนางจะเปลี่ยนใจ จึงสร้างมลทินให้ซูหนิงเซียน “เพราะเหตุนี้ข้าจึงแสร้งสติฟั่นเฟือนเพื่อจะได้อยู่ในจวนตระกูลซูต่อไป เพื่อจะได้ปกป้องนางและบิดาด้วยตนเอง” “เรื่องนี้เจ้าสามารถใช้ผ
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : คุณชายหมิงอี้เฉิน (1/2)
คุณชายหมิงอี้เฉิน เมื่อได้รับข่าวว่าสหายในวัยเด็กเดินทางกลับมาจากเมืองซานโจวแล้ว เขาจึงรีบไปหา แต่ใครจะคิดเล่าว่าการพบเจอครั้งนี้จะพ่วงบุรุษผู้นั้นมาด้วย ชายที่มองอย่างไรก็ไม่คล้ายคนสติฟั่นเฟือน ท่าทางออดอ้อนนั้นแลดูเหมือนบุรุษเจ้ามารยาเสียมากกว่า คุณชายหมิงเหม่อมองท้องฟ้ายามค่ำคืน แล้วยืนนิ่งราวกับกำลังรออะไรบางอย่าง “คุณชายขอรับ นี่ก็เป็นปลายยามไฮ่ (21.00-22.59) แล้ว น้ำค้างก็ลงมากแล้วอย่างไร...” บ่าวรับใช้คนสนิทยังกล่าวไม่ทันจบ คุณชายเจ้าของจวนก็เอ่ยวาจาแทรกขึ้นก่อน “เจ้าไปนอนก่อนเถิด ข้าจะยืนชมดาวอีกสักหน่อยก็จะไปนอนแล้ว” “ขอรับ” เมื่อคุณชายกล่าวเช่นนั้น บ่าวรับใช้คนสนิทก็ได้แต่เดินจากไป พรึ่บ บุรุษชุดดำกระโดดลงมาตรงหน้าเขาหลังจากบ่าวรับใช้เดินหายไปไม่นาน “มาแล้วหรือ” คุณชายหมิงเอ่ยวาจาทักทายผู้มาเยือน “เจ้าอยากพบข้าด้วยเหตุใด” หากบุรุษผู้นี้ไม่ค้นพบการมีตัวตนของผู้ติดตาม เขาก็คงคิดว่า ซือเย่ผู้นี้เป็นเพียงบัณฑิตอ่อนปวกเปียกที่ไม่กล้าฆ่าแม้แต่ไก่ “ท่านควรแจ้งถึงจุดประสงค์ในก
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ (3/3)
“พี่ไม่ได้รังแกเจ้า พี่มอบความโปรดปรานให้เจ้า” “หน้าอกท่านแน่นเสียจริง” “หากเจ้าอยากลูบไล้ยามไร้อาภรณ์ ก็จงรีบกลับจวนกับพี่” “ไม่เอา ข้ายังไม่อยากกลับ กว่าจะได้ออกมาเที่ยวเช่นนี้ไม่ง่ายเลย ต้องขอบคุณท่านแม่นะเจ้าคะ ที่เมตตาข้า” “มิเป็นไรๆ เจ้าอยู่สนุกกับเหล่าชายงามต่อเถิด แม่ต้องกลับไปรับโทษ...ไม่ใช่ แม่ต้องรีบกลับแล้ว” กล่าวจบหยางฮูหยินก็หันไปมองใบหน้าบึ้งตึงของสามี ‘ครั้งนี้นางคงหยอกเย้าบุตรชายมากเกินไป จึงทำให้ฟูจวิน ของนางโกรธขึ้นมาจริงๆ’ ต่อจากนี้คงต้องทนปวดเอวเพื่อง้อท่านแม่ทัพใหญ่หลายคืนอีกแล้ว “ได้เจ้าค่ะ ประเดี๋ยวข้าจะสนุกกับพี่ชายคนงามแทนท่านแม่เองเจ้าค่ะ” นางกล่าวพลางลุกขึ้นแล้วทำท่าจะเดินโซซัดโซเซไปหากลุ่มชายงาม แต่กลับโดนสามีโอบรั้งเอวคอดกิ่วเอาไว้ “พี่ชายคนงามพวกนี้ อยากกลับไปพักผ่อนแล้ว เจ้าอย่าได้รบกวนพวกเขาเลย” น้ำเสียงที่เอ่ยกับฮูหยินตนช่างอ่อนโยนยิ่งนัก ต่างจากสายตาที่จ้องมองคล้ายจะเข้าขย้ำเหยื่อตรงหน้าของราชสีห์ “จริงหรือเจ้าคะพี่ชาย” “จริงขอรับ”
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ (2/3)
“ท่านพ่อ คราวนี้ท่านแม่ทำเกินไปขอรับ” เขารีบฟ้องบิดาในทันที มารดาพาฮูหยินของเขามาเที่ยวหอชายงามเช่นนี้ เกิดนางติดใจเข้าจะทำเช่นไร “อย่าได้ห่วง พ่อจะจัดการลงโทษนางตามกฎของพ่อ เข้าไปด้านในกันเถิด” เพียงแค่คิดถึงบทลงโทษที่จะได้ใช้กับฮูหยินตนแล้ว ท่านแม่ทัพใหญ่ก็คล้ายจะอารมณ์ดีขึ้นมาเล็กน้อย แต่พอจะก้าวเท้าเข้าหอชายงาม ผู้ติดตามที่ถูกสั่งให้กีดกันคุณชายก็โผล่ออกมาขัดขวางตามคำสั่งของหยางฮูหยิน “พวกเจ้ากล้าขัดขวางข้าหรือ” น้ำเสียงที่ไม่คล้ายจะพอใจทำให้ผู้ติดตามของหยางฮูหยินรีบคุกเข่า “มิได้ขอรับ แต่พวกข้าน้อยถูกสั่งให้ขัดขวางคุณชายไม่ให้เข้าไปในที่แห่งนี้ขอรับ” กลิ่นอายสังหารของท่านแม่ทัพใหญ่ทำให้บุรุษชุดดำทั้งหมดหวั่นเกรงยิ่งนัก “พวกเจ้ากล้าขัดขวางบุตรชายข้าหรือ นายที่แท้จริงของพวกเจ้าคือใครจำได้หรือไม่” “ท่านแม่ทัพขอรับ” บรรดาผู้ติดตามพร้อมใจกันตอบรับ หากเทียบกันแล้วหยางฮูหยินนั้นรับมือง่ายกว่าท่านแม่ทัพมากนัก ‘ต้องขออภัยฮูหยินแล้วขอรับที่พวกข้าต้องเลือกฝั่งท่านแม่ทัพใหญ่’ บรรดาผู้ติดตามได้แต่แสร้
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ (1/3)
ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ สิ่งแรกที่เขามักจะมองหาเมื่อกลับถึงจวนคือฮูหยินของเขาที่มักจะมายืนส่งยิ้มให้ แต่วันนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้น นัยน์ตาดำกวาดมองไปทั่วบริเวณ จึงพบเด็กชายตัวน้อยกำลังนั่งเล่นตัวต่อไม้โดยมีแม่นมและสาวใช้คอยดูแลอยู่ ไร้เงาของผู้เป็นมารดา “หนิงเฉิง กำลังเล่นอันใดอยู่หรือลูก” เขาโบกมือไล่แม่นมและสาวใช้ออกไป ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงสนทนากับบุตรชายวัยสามขวบที่คล้ายฉลาดเกินวัย “ตัวต่อไม้ขอรับท่านพ่อ” “นี่คืออันใด” หยางซีซวนชี้ไปยังตัวต่อที่ถูกต่อขึ้นมาคล้ายเรือนหลังเล็ก “เรือนของน้องชายขอรับ” “เรือนของหนิงเฉินหรือ น่าอยู่ไม่น้อย” เพราะบุตรชายคนเล็กอายุเพียงเจ็ดเดือน จึงต้องอยู่กับแม่นมไม่สามารถมาเล่นกับพี่ชายได้ “อืม...หรือเก็บไว้ให้น้องสาวดี” เด็กน้อยทำท่าครุ่นคิด “จะน้องชายหรือน้องสาว ก็เป็นน้องของเจ้าทั้งนั้น อย่าได้ลำเอียง เข้าใจหรือไม่” “ขอรับท่านพ่อ” “ท่านแม่ของเจ้าไปไหน เหตุใดพ่อจึงไม่เห็น” “ทะ ท่านแม่หรือขะ ขอรับ น่าจะนอนอยู่ระ เรือนนะขอรั
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : เรื่องราวของท่านหมอ 2 (จบ) HAPPY(5/5)
ยามอยู่ในงานเลี้ยงองค์ชายห้าเกาะติดนางไม่ห่าง ทำให้นางรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก “เจ้ากินเซาปิ่งมากถึงเพียงนี้ ระวังจะกินอาหารเลิศรสจานอื่นไม่ได้” “เซาปิ่งของจวนเสิ่นอร่อยถูกปากข้ามากเลยเจ้าค่ะ” ท่าทางกินของนางทำให้มุมปากหยักของเขายกยิ้มอย่างเอ็นดู “พี่ไม่แย่งเจ้าหรอก ค่อยๆ กินประเดี๋ยวติดคอ” “ข้า...” เซาปิ่งที่เซียวอ้ายช่างจับอยู่ตกลงบนพื้น สองมือของนางกุมอกเอาไว้ ท่าทางคล้ายจะขาดใจตายของนางทำให้เขาร้อนรน “อ้ายช่าง อ้ายช่างเจ้าเป็นอันใด เซาปิ่งติดคอใช่หรือไม่” หวงหลี่จื้อช่วยตบหลังให้นาง “ลี่จึ...ในเซาปิ่งมี อึกๆ” ท่าทางทุรนทุรายของคุณหนูเซียวและสีหน้าตื่นตระหนกขององค์ชายห้า ทำให้ผู้นำตระกูลเสิ่นรีบเข้ามาดูนางพร้อมกับเสิ่นฮูหยิน “เจ้าพยายามกินยานี้เข้าไปเร็วเข้า” “อึกๆ อึก” เพราะหายใจไม่ออก นางจึงดิ้นทุรนทุราย หวงหลี่จื้อเห็นท่าไม่ดี จึงเอายาใส่ปากแล้วป้อนให้นางด้วยปาก เขาบังคับให้นางกลืนยาลงไป การกระทำขององค์ชายคล้ายจะทำให้เกิดเสียงฮือฮา แต่มีหรือเขาจะสนใจ การช่วยช
