เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 21 เรื่องราวของคนตระกูลหลิน (4/4)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-02 16:44:43บทที่เกี่ยวข้อง
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 22 บุรุษผู้คลั่งไคล้ฮูหยิน (1/4)
22บุรุษผู้คลั่งไคล้ฮูหยิน ในพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกวางเหลียงอี้มีสีหน้าราบเรียบยิ่งนัก มิคล้ายกับคนที่ยินดีกับการแต่งงานเลยแม้แต่น้อยทั้งยังไม่ประคองจนสตรีในชุดเจ้าสาวเกือบจะก้าวเท้าสะดุดล้ม ทำให้หม่าลี่อินไม่พอใจยิ่งนัก แม้จะได้ตบแต่งกับสตรีที่ตนเคยชื่นชอบแต่เขาก็ไม่รู้สึกยินดีนัก ยิ่งได้ยินข่าวลือจากอดีตสาวใช้จวนหลินที่นำเรื่องราวบัดสีที่เกิดขึ้นในจวนหลินมาขายให้นักเล่านิทานนำไปเล่า จนเรื่องราวมันแพร่กระจายไปทั่ว เขากลายเป็นบุรุษหน้าโง่ที่ถูกมารยาของสตรีเล่นงาน แผนการที่บอกว่าจะวางยาปลุกกำหนัดคุณหนูซู แล้วให้เขาที่คล้ายจะตามไปภายหลังเพื่อรับคู่หมั้นไปพบเจอสุดท้ายก็เกิดเรื่องเลยเถิดขึ้น กลับกลายเป็นแผนรวบหัวรวบหางเขาเพื่อตบแต่งด้วยตั้งแต่แรก คงเพราะผิดหวังที่คุณชายหยางไม่สนใจ สตรีชาติกำเนิดต่ำต้อย ทั้งนิสัยย่ำแย่ บุรุษใดจะชายตามอง เขามันโง่เองที่พลาดพลั้ง ภายในห้องหอที่ประดับด้วยสีแดงอันเป็นสีมงคลมีสตรีผู้หนึ่งนั่งนิ่งเพื่อรอเจ้าบ่าวของตนมาเปิดผ้าคลุมหน้า “เจ้ารังเกียจที่ข้าต่ำต้อยแล้วเหตุใดเรื่องราวถึงลงเอยเช่นนี้”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 22 บุรุษผู้คลั่งไคล้ฮูหยิน NC++(2/4)
“ก็ได้เจ้าค่ะ” สิ้นเสียงตอบรับ บุรุษเจ้าเล่ห์ก็จับใบหน้าหวานให้หันมาหาตนก่อนจะทาบทับปากลงบนกลีบปากบาง ลิ้นร้อนบุกรุกโพรงปากนุ่มอย่างเอาแต่ใจ เรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดพัวพันไม่ยอมผละออก สติของนางเริ่มเลือนรางพร้อมกับความปรารถนารัญจวนที่เพิ่มขึ้น เขายอมผละออกแต่โดยดีเมื่อรับรู้ได้ว่าสตรีในอ้อมกอดอ่อนระทวย “เจ้าหวานยิ่งนัก พี่ขอชิมอีกได้หรือไม่” บุรุษเจ้าเล่ห์มิคิดรอคำตอบ ริมฝีปากทาบทับลงบนกลีบปากของนางอีกครา ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดหยอกเย้า มือใหญ่เริ่มรุกล้ำลูบไล้ไปทั่ว อาภรณ์ตัวนอกถูกถอดออกจากเรือนร่างโดยไม่รู้ตัว “อ่า...ท่านจะทำอันใดเจ้าคะ” นางเอ่ยถามด้วยเสียงที่แหบพร่า “พี่เพียงอยากชิมเจ้าเพื่อปลอบประโลมจิตใจ” สิ้นเสียงกล่าวริมฝีปากเขาทาบทับลงบนกลีบปากบางอีกครั้ง ในขณะที่ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดหยอกเย้า มือใหญ่ก็ปลดอาภรณ์ตัวในของนางออกจนหมดสิ้นไม่เว้นแม้แต่ตู้โตวผืนน้อยที่ปิดบังอกอวบอิ่ม “ท่าน...เหตุใดถึงไม่รอพรุ่งนี้ อ่า...” “พี่ยังไม่ได้จะเข้าหอกับเจ้า เพียงแค่ขอชิมเจ้าเล็กน้อย” จมูกของเขาดอมดมกลิ่นกายสาวหอม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 22 บุรุษผู้คลั่งไคล้ฮูหยิน NC++ (3/4)
“พะ พอแล้วเจ้าค่ะ เก็บไว้ใช้ในวันเข้าหอบ้างเถิด” นางที่นอนหอบไร้เรี่ยวแรงเมื่อครู่รีบหุบเรียวขาพลางดึงผ้าห่มมาคลุมไว้ด้วยสีหน้าเขินอาย “เจ้าจะกล่าวว่าหากเป็นวันเข้าหอ พี่จะกลืนกินเจ้าเท่าใดก็ได้” “เจ้าค่ะ” “เช่นนั้นพี่จะเฝ้ารอให้ถึงยามเข้าหอของเราเร็วๆ” แววตาที่จับจ้องนางหวานซึ้งแฝงเจ้าเล่ห์ ซูหนิงเซียนไม่ทราบเลยว่าการตอบรับเพื่อเอาตัวรอดในวันนี้จะสร้างความเหน็ดเหนื่อยให้นางในวันหน้าอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น เพราะคนมากเล่ห์เจ้ามารยายึดถือวาจาของนางในวันนี้เป็นสำคัญ พิธีกราบไหว้ฟ้าดินของบุตรชายคนเล็กแห่งตระกูลหยางถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ ผู้ที่มาร่วมงานนอกจากจะเป็นเชื้อพระวงศ์และขุนนางแล้ว ยังมีคหบดีที่ทำการค้าร่วมกับคุณชายหยาง และสหายชาวยุทธ์ที่เฟยเจียวหงหรือหยางฮูหยิน ตั้งใจเชิญมาร่วมงานคล้ายกับจะโอ้อวดว่าอีกไม่นานตนจะได้อุ้มเจ้าก้อนแป้งตัวน้อยเช่นสหายแล้วทั้งยังเป็นท่านย่าที่ยังสาวและสวยที่สุดในยุทธภพอีกด้วย “ดูจากแววตาที่หลานชายมองฮูหยินของตนแล้วข้าว่าไม่ถึงหนึ่งปีพี่สาวเฟยต้องได้อุ้มหลานเป็นแน่”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 22 บุรุษผู้คลั่งไคล้ฮูหยิน NC++(4/4)
“เจ้าอย่าได้หวาดกลัว แท่งหยกของพี่นั้นน่ารักน่าเอ็นดูถึงเพียงนี้ หากเจ้าได้ลิ้มลองแล้วเจ้าจะรักและหลงใหลมันเช่นที่พี่หลงใหลน้ำหวานของเจ้า” กล่าวจบเขาก็จ่อแท่งหยกที่ดอกเหมยของนางแล้วค่อยๆ กดลงไป “มันคับแน่นเกินไป ข้าเจ็บ” แม้จะเปิดเส้นทางด้วยนิ้วของเขาแล้วแต่นางก็ยังคับแน่นบีบรัดจนทำให้แท่งหยกของเขาแทบปริแตก “อย่าได้เกร็ง” เขากล่าวก่อนจะก้มดูดกลืนยอดอกอวบอิ่มของนาง มือใหญ่เคล้นคลึงก้อนนุ่มนิ่มเพื่อเบนความสนใจพร้อมกับแท่งหยกที่ค่อยๆ คืบคลานเข้าสู่ส่วนลึกจนสุด “อ๊า...ท่านพี่ อ๊า...ท่านใหญ่โตเหลือเกิน” เสียงครวญครางของนางคล้ายกับทำให้เขารู้สึกฮึกเหิม สะโพกสอบขยับดึงดันแท่งหยกอย่างช้าๆ และเร็วขึ้น “เจ้าก็รัดพี่แน่นเหลือเกินฮูหยิน” ด้วยความคับแน่นของโพรงนุ่มที่ไร้ผู้บุกรุกทำให้แท่งหยกที่ถูกรัดรึงแทบทนไม่ไหว สะโพกสอบขยับเร็วและแรงขึ้นเพื่อให้นางได้ปลดปล่อยสุขสมก่อน “อ๊า...” นางเกร็งกระตุกในที่สุด แม้จะรู้สึกเจ็บปวดอยู่บ้างแต่ก็ไม่อาจเทียบเท่าความสุขสมที่ได้รับ เขาขยับแท่งหยกเข้าออกอีกไม่กี่ครั้งก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทสรุป (1/4)
บทสรุป นางต้องทุ่มเทแรงขย่มเอ่อ...แรงกายมากมายกว่าหยางซีซวนบุรุษมากเล่ห์จะยอมปล่อยนางให้พักแล้วเขาก็ออกไปตรวจกิจการ “อ้ายช่าง ข้าคิดถึงเจ้ายิ่งนัก” นางโดนสามีรังแกจนไม่ได้พบเจอสหาย “ข้าก็คิดถึงเจ้า ชีวิตหลังมีสามีเป็นอย่างไรบ้าง” “อย่าเอ่ยถึงเขาได้หรือไม่ วันนี้ข้ามาพบเจ้าเพราะได้ยินว่าเจ้ากำลังคบหาอยู่กับท่านหมอลู่จื้อหรือ เรื่องราวเป็นมาอย่างไร ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่าจะถอนหมั้นมิใช่หรือ” “แม่นางซู ไม่สิต้องเรียกว่าฮูหยินน้อย ท่านมาได้อย่างไร” หากไม่เกรงใจว่านางเป็นฮูหยินของสหายเขาคงไม่ยอมให้นางได้เข้าใกล้คู่หมั้นของเขา สตรีผู้นี้เขาเคยได้ยินมาว่าเป็นนางที่กล่าววาจาทำให้อ้ายช่างคิดถอนหมั้นเขา ทั้งยังคิดส่งเสริมให้คู่หมั้นของเขาได้ครองคู่กับผู้ติดตามรูปงามนั่น ที่เขามองทีไรก็ขัดตา “ข้าก็นั่งรถม้ามาสิเจ้าคะ ท่านหมอเล่ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร” “ที่นี่เป็นจวนของคู่หมั้นข้าเหตุใดข้าจะมาไม่ได้” กล่าวจบลู่จื้อหรือองค์ชายห้าหวงหลี่จื้อหันไปส่งสายตาหวานซึ้งให้กับบุตรสาวเสนาบดีฝ่ายซ้ายที่เขาพยายามหลีกเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทสรุป NC++(2/4)
“เอาไว้ข้าจะมาหาเจ้าอีกนะอ้ายช่าง” สตรีผู้นี้คงเป็นคนเดียวที่นางเข้าใกล้ได้ล่ะมั้ง ดีนะที่วันนี้เลือกมาหานางแทนที่จะไปหาหมิงอี้เฉินที่สำนักศึกษา มิเช่นนั้นสามีของนางเทน้ำส้มราดหัวตนเองจนกลิ่นเหม็นเปรี้ยวคละคลุ้งไปทั่วเป็นแน่ เมื่อคุณชายหยางและฮูหยินน้อยหยางขึ้นรถม้าไป เซียวอ้ายช่างดึงสายตากลับมามองบุรุษที่ยังคงหน้าด้านหน้าทน ไม่ยอมขยับตัวไปที่ใด “องค์ชายเพคะ วันนี้หนังสือถอนหมั้นยังไม่พร้อม หากวันใดทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมแล้ว ข้าจะให้พี่เจ๋อคุนไปแจ้งท่าน เจ้าค่ะ” กล่าวจบนางก็หมุนตัวเดินกลับเข้าจวนแล้วปิดประตูเองเสร็จสรรพ ทิ้งให้ท่านหมอเทวดายืนเศร้าอยู่ลำพัง ‘ข้าต้องทำเช่นไร เจ้าจึงจะยกโทษให้ข้าและให้โอกาสเรื่องของเรา’ ด้านซูหนิงเซียนที่ถูกสามีไปตามตัวถึงจวนของสหายได้แต่นั่งนิ่ง สายตามองออกไปนอกรถม้าคล้ายกับมีโทสะต่อสามี “เจ้าโกรธพี่หรือที่รีบไปรับตัวเจ้ากลับจวน” เขากล่าวพลางอุ้มตัวฮูหยินของตนย้ายขึ้นมานั่งบนตัก “...” นางไม่อยากตอบ เพราะยอมรับว่าแท้จริงนางก็ไม่พอใจเขาอยู่บ้างที่ไม่ยอมให้นางออกไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทสรุป NC++(3/4)
“ท่าน...” นางยังไม่ทันเอ่ยวาจาต่อรองอีกครั้ง ริมฝีปากก็ถูกปิดไม่ให้เอื้อนเอ่ยวาจาปฏิเสธ ลิ้นร้อนที่เกี่ยวกระหวัดปลุกเร้าความรัญจวนทำให้นางคล้ายจะอ่อนระทวยไร้แรงต่อต้าน มือใหญ่แหวกอาภรณ์ที่บดบังให้เปิดออก นิ้วแกร่งบดเบียดแทรกเข้าไปในส่วนลึกของโพรงนุ่มที่ตอดรัดอย่างรู้งาน น้ำหวานยิ่งเอ่อล้นออกมามากขึ้นเมื่อนิ้วที่ว่างอยู่เคล้นคลึงจุดอ่อนไหว “อ๊า...” นางส่งเสียงร้องครวญครางออกมาทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสระ “พี่ชอบยามเจ้าครวญครางยิ่งนัก” บุรุษที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการหยอกเย้ายอดอกอวบอิ่มที่ชูชันกล่าว นิ้วแกร่งก็ขยับเข้าออกทำให้เรือนร่างที่แทบจะเปลือยเปล่าอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมกอดเขา “อ๊า...ข้าปรารถนาท่านเหลือเกินท่านพี่” “พี่ก็ปรารถนาในตัวเจ้าฮูหยิน” กล่าวจบเขาก็จับสะโพกกลมกลึงให้ยกสูงขึ้นก่อนจะจับแท่งหยกให้ตั้งตรงแล้วกดตัวนางลง “ท่านี้ทำข้าเสียวซ่านยิ่งนัก” ทุกครั้งที่ทำท่านี้นางจะปลดปล่อยความสุขสมออกมาอย่างรวดเร็ว “พี่ก็ชอบ ยามเจ้าขยับขึ้นลง” อกอวบอิ่มที่ขยับไปมาตามแรงช่างเป็นภาพที่น่ามอง “อ๊า...ท่าน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทสรุป (4/4)
“ใช่ แต่เป็นเพียงต่อหน้าสามีเท่านั้น เพราะลับหลังนางก็แทบจะเข้าไปตบตีกับฮูหยินผู้เฒ่า จนกวางเหลียงอี้เอือมระอาปัญหาในจวนทั้งมารดาและฮูหยินต่างผลัดเปลี่ยนกันไปฟ้องขอความเป็นธรรม สุดท้ายหอนางโลมจึงกลายเป็นที่หลับนอนของเขา” “สหายข้าคงมีความสุขไม่น้อยที่ทราบเรื่องนี้” “จากที่พี่ดูก็น่าจะมีความสุข ได้ยินว่าอีกไม่นานมือปราบกวางเตรียมไถ่ตัวแม่นางเหมยฮวาเพื่อไปเป็นอนุฯ” คนทั่วไปย่อมเข้าใจเช่นนั้นแต่แท้จริง การที่กวางเหลียงอี้ยอมไปขลุกอยู่ที่หอนางโลมเป็นเพราะนอกจากนางจะเอาอกเอาใจเก่ง นางยังมอบเงินช่วยเหลือยามที่เขาเดือดร้อนความซาบซึ้งใจนี้ทำให้กวางเหลียงอี้ยอมคล้อยตามที่นางบอกทุกอย่าง เงินทองที่คล้ายว่าจวนกวางจะมีจับจ่ายไม่ขาดมือย่อมมาจากเหมยฮวาที่เป็นคนของเขา การไถ่ตัวที่ว่ามีจริงที่ใด เพราะเหมยฮวาไม่ได้มีสัญญาอันใดกับหอนางโลมแห่งนั้นตั้งแต่แรก “คงมิใช่ว่านางโลมผู้นั้นตั้งท้องนะเจ้าคะ” “ใช่แล้ว” และอีกไม่นานนางโลมผู้นั้นจะต้องแท้งลูกเพราะฝีมือของหม่าลี่อิน สุดท้ายรับความเสียใจไม่ไหว ไปผูกคอตายในห้องที่หม่าลี่อินนอนยามค่ำคืน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
บทล่าสุด
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า (3/3)
“เรื่องนั้นท่านอย่าได้ห่วงเลยเจ้าค่ะ พี่เหลียงอี้ เขาไปลาดตระเวนตรวจตราที่บริเวณจวนของนางอยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นนางปลอดภัยไม่มีอันตรายแน่นอน” ‘สตรีโง่ ข้าอยากจะบอกเจ้าเหลือเกินว่า คู่หมั้นข้านางผู้นั้นมีของล้ำค่ามากกว่าปิ่นที่เจ้าจะซื้อให้อีก’ ยิ่งได้เห็นความใสซื่อของซูหนิงเซียน ความสนใจในตัวคู่หมั้นก็เริ่มลดลง หากไม่ติดที่ว่ามีบุญคุณช่วยชีวิตเขาก็คงไม่คิดสนใจไยดีแล้ว น่าแปลกที่เขาเชื่อวาจาที่ซูหนิงเซียนบอกกล่าวออกมามากกว่าที่ได้รับฟังจากหม่าลี่อิน “ข้าเลือกชิ้นนี้เจ้าค่ะ ลี่อินนางชอบไข่มุก ข้าว่านางต้องดีใจมากแน่นอนเจ้าค่ะที่ได้ปิ่นนี้” “อืม” รอยยิ้มจริงใจของคุณหนูซูทำให้เขาเอ่ยวาจาไม่ออก “คุณหนูซูท่านช่างโชคดีเหลือเกินขอรับ วันนี้นายท่านของร้านเราใจดี สั่งลดราคาเครื่องประดับให้กับลูกค้าคนที่สิบเก้า ซึ่งคือท่าน” “ลดราคาเช่นนั้นหรือเจ้าคะ” “ใช่ขอรับ เพื่อเป็นการแสดงความยินดีที่ม้าตัวโปรดของนายท่านคลอดลูกม้า นายท่านสั่งลดราคาเครื่องประดับให้ลูกค้าคนที่สิบเก้าครึ่งราคา นั่นเท่ากับว่าวันนี้คุณหน
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า (2/3)
ดวงหน้าหวานที่โผล่ออกมาจากรถม้าทำให้ใจของเขาสั่นไหว เมื่อนางเผยรอยยิ้มเขาแทบจะกระโดดลงจากชั้นสองของโรงเตี๊ยมเพื่อไปหานาง “แม่นางหนิงเซียน” เสียงทุ้มของบุรุษที่ดังขึ้นดึงความสนใจของซูหนิงเซียนให้หันไปมอง “คารวะคุณชายซวนเจ้าค่ะ” ยามเห็นหน้ากากจึงจดจำได้ว่าอีกฝ่ายเป็นคู่หมั้นของสหาย “ท่านมาคนเดียวหรือ” “เจ้าค่ะ วันนี้ข้าจะมาหาซื้อผ้าไปตัดชุดให้สาวใช้คนสนิท จึงตั้งใจมาด้วยตัวเองไม่ได้ชวนลี่อินมาด้วย” นางเข้าใจว่าเขาถามหาสตรีในดวงใจ “ข้ามีความรู้เรื่องผ้าไม่น้อย ให้ข้าช่วยเลือกดีหรือไม่ ไม่แน่เจ้าอาจจะได้ผ้าเนื้อดีที่ราคาถูก” “หากมิรบกวนคุณชายซวนเกินไป…” ซูหนิงเซียนยังกล่าวไม่ทันจบเขาก็รีบเอ่ยแทรกขึ้นก่อน “เรื่องนี้มิได้เหลือบ่ากว่าแรง จะถือว่ารบกวนข้าได้อย่างไร” “เช่นนั้นก็ได้เจ้าค่ะ” นางตอบรับแล้วยกยิ้มเล็กน้อย บุรุษสวมหน้ากากช่วยนางเลือกผ้าได้หลายพับ แต่เมื่อจ่ายเงินนางกลับพบว่านางได้ของดีแต่ราคาถูกอย่างเหลือเชื่อ “ท่านหลงจู๊ ลองคิดเงินใหม่อีกครั้งดีหรือไม่
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า (1/3)
ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า บริเวณชั้นบนของโรงเตี๊ยมเลี่ยงจิน บุรุษสวมหน้ากากจ้องมองคู่หมั้นของตนที่กำลังเดินอยู่ท่ามกลางผู้คน ดวงหน้าหวานแต่งแต้มรอยยิ้มสดใสพาลทำให้บุรุษรอบตัวต่างหันมามอง แต่เขากลับถูกสตรีนางหนึ่งดึงดูดสายตาให้จ้องมอง สตรีนางนั้นคล้ายจะเป็นสหายของคุณหนูหม่า แม้ดวงหน้านางจะแต่งแต้มรอยยิ้มบาง แต่ทว่ากลับดึงดูดเขาได้อย่างน่าประหลาด และดูเหมือนว่าแท้จริงบุรุษเหล่านั้นจะจ้องมองนางเสียมากกว่า พลันในอกรู้สึกไม่ชอบใจอย่างประหลาด ความรู้สึกหวงแหนก่อตัวขึ้นในใจของเขาอย่างไม่รู้ตัว เหตุใดกับคู่หมั้นตน เขาถึงไม่รู้สึกเช่นนี้ พรึ่บ ไวกว่าความคิดร่างสูงโปร่งของบุรุษรูปงามก็ปรากฏตัวด้านหลังสตรีทั้งสอง ก่อนจะเอ่ยทักทาย “ลี่อินเจ้ามาเดินเที่ยวเล่นหรือ” เขาทราบว่ามันเป็นคำถามที่ดูโง่งม แต่เขาไม่รู้จะเอ่ยถามอันใดออกไป “คารวะคุณชายซวนเจ๋อเจ้าค่ะ” สายตาที่มีประกายรังเกียจพาดผ่านทำให้เขาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่คู่หมั้นจะแสดงความเคารพเขา หลายครั้งที่นางมองเขาเช่นนี้ คงเพราะหวาดกลัวหน้ากากที่ปกปิดบนใบหน้าเขา การเป
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : คุณชายหมิงอี้เฉิน (2/2)
“คนของเจ้าสืบได้ละเอียดถึงเพียงนั้น” หมิงอี้เฉินหรี่ตามองอย่างจับผิด “เรื่องที่คิดกำจัดนางกับท่านพ่อตา คนของข้าได้ยินหม่าลี่อินวาดฝันกับกวางเหลียงอี้ เมื่อเห็นว่าเป็นภัยต่อนาง คนของข้าจึงนำมารายงานข้าด้วย” “...” “เบื้องต้นข้ามีหลักฐานที่กลุ่มนักเลงพวกนั้นสารภาพ เจ้าอยากดูหรือไม่” “อืม” เขายกชามสุราขึ้นจิบก่อนจะตอบรับ “นี่คือจดหมายรับสารภาพของนักเลงที่ดักปล้นรถม้าแต่ถูกข้าซ้อนแผนจับเป็นทั้งหมด ก่อนจะนำมาทรมานเพื่อเค้นความจริง” หยางซีซวนยื่นจดหมายที่เพิ่งนำออกมาจากอกเสื้อให้เขา “หม่าลี่อินชั่วช้ายิ่งนัก คิดจะให้พวกนักเลงข่มเหงนาง” จากคำสารภาพของนักเลง กวางเหลียงอี้เพียงแต่ตั้งใจทำให้นางตกใจ แต่หม่าลี่อินกลับซ้อนแผนให้นักเลงพวกนั้นข่มเหงนางก่อนที่กวางเหลียงอี้จะไปช่วย คงกลัวว่าหากเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ของตนได้พบเจอนางจะเปลี่ยนใจ จึงสร้างมลทินให้ซูหนิงเซียน “เพราะเหตุนี้ข้าจึงแสร้งสติฟั่นเฟือนเพื่อจะได้อยู่ในจวนตระกูลซูต่อไป เพื่อจะได้ปกป้องนางและบิดาด้วยตนเอง” “เรื่องนี้เจ้าสามารถใช้ผ
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : คุณชายหมิงอี้เฉิน (1/2)
คุณชายหมิงอี้เฉิน เมื่อได้รับข่าวว่าสหายในวัยเด็กเดินทางกลับมาจากเมืองซานโจวแล้ว เขาจึงรีบไปหา แต่ใครจะคิดเล่าว่าการพบเจอครั้งนี้จะพ่วงบุรุษผู้นั้นมาด้วย ชายที่มองอย่างไรก็ไม่คล้ายคนสติฟั่นเฟือน ท่าทางออดอ้อนนั้นแลดูเหมือนบุรุษเจ้ามารยาเสียมากกว่า คุณชายหมิงเหม่อมองท้องฟ้ายามค่ำคืน แล้วยืนนิ่งราวกับกำลังรออะไรบางอย่าง “คุณชายขอรับ นี่ก็เป็นปลายยามไฮ่ (21.00-22.59) แล้ว น้ำค้างก็ลงมากแล้วอย่างไร...” บ่าวรับใช้คนสนิทยังกล่าวไม่ทันจบ คุณชายเจ้าของจวนก็เอ่ยวาจาแทรกขึ้นก่อน “เจ้าไปนอนก่อนเถิด ข้าจะยืนชมดาวอีกสักหน่อยก็จะไปนอนแล้ว” “ขอรับ” เมื่อคุณชายกล่าวเช่นนั้น บ่าวรับใช้คนสนิทก็ได้แต่เดินจากไป พรึ่บ บุรุษชุดดำกระโดดลงมาตรงหน้าเขาหลังจากบ่าวรับใช้เดินหายไปไม่นาน “มาแล้วหรือ” คุณชายหมิงเอ่ยวาจาทักทายผู้มาเยือน “เจ้าอยากพบข้าด้วยเหตุใด” หากบุรุษผู้นี้ไม่ค้นพบการมีตัวตนของผู้ติดตาม เขาก็คงคิดว่า ซือเย่ผู้นี้เป็นเพียงบัณฑิตอ่อนปวกเปียกที่ไม่กล้าฆ่าแม้แต่ไก่ “ท่านควรแจ้งถึงจุดประสงค์ในก
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ (3/3)
“พี่ไม่ได้รังแกเจ้า พี่มอบความโปรดปรานให้เจ้า” “หน้าอกท่านแน่นเสียจริง” “หากเจ้าอยากลูบไล้ยามไร้อาภรณ์ ก็จงรีบกลับจวนกับพี่” “ไม่เอา ข้ายังไม่อยากกลับ กว่าจะได้ออกมาเที่ยวเช่นนี้ไม่ง่ายเลย ต้องขอบคุณท่านแม่นะเจ้าคะ ที่เมตตาข้า” “มิเป็นไรๆ เจ้าอยู่สนุกกับเหล่าชายงามต่อเถิด แม่ต้องกลับไปรับโทษ...ไม่ใช่ แม่ต้องรีบกลับแล้ว” กล่าวจบหยางฮูหยินก็หันไปมองใบหน้าบึ้งตึงของสามี ‘ครั้งนี้นางคงหยอกเย้าบุตรชายมากเกินไป จึงทำให้ฟูจวิน ของนางโกรธขึ้นมาจริงๆ’ ต่อจากนี้คงต้องทนปวดเอวเพื่อง้อท่านแม่ทัพใหญ่หลายคืนอีกแล้ว “ได้เจ้าค่ะ ประเดี๋ยวข้าจะสนุกกับพี่ชายคนงามแทนท่านแม่เองเจ้าค่ะ” นางกล่าวพลางลุกขึ้นแล้วทำท่าจะเดินโซซัดโซเซไปหากลุ่มชายงาม แต่กลับโดนสามีโอบรั้งเอวคอดกิ่วเอาไว้ “พี่ชายคนงามพวกนี้ อยากกลับไปพักผ่อนแล้ว เจ้าอย่าได้รบกวนพวกเขาเลย” น้ำเสียงที่เอ่ยกับฮูหยินตนช่างอ่อนโยนยิ่งนัก ต่างจากสายตาที่จ้องมองคล้ายจะเข้าขย้ำเหยื่อตรงหน้าของราชสีห์ “จริงหรือเจ้าคะพี่ชาย” “จริงขอรับ”
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ (2/3)
“ท่านพ่อ คราวนี้ท่านแม่ทำเกินไปขอรับ” เขารีบฟ้องบิดาในทันที มารดาพาฮูหยินของเขามาเที่ยวหอชายงามเช่นนี้ เกิดนางติดใจเข้าจะทำเช่นไร “อย่าได้ห่วง พ่อจะจัดการลงโทษนางตามกฎของพ่อ เข้าไปด้านในกันเถิด” เพียงแค่คิดถึงบทลงโทษที่จะได้ใช้กับฮูหยินตนแล้ว ท่านแม่ทัพใหญ่ก็คล้ายจะอารมณ์ดีขึ้นมาเล็กน้อย แต่พอจะก้าวเท้าเข้าหอชายงาม ผู้ติดตามที่ถูกสั่งให้กีดกันคุณชายก็โผล่ออกมาขัดขวางตามคำสั่งของหยางฮูหยิน “พวกเจ้ากล้าขัดขวางข้าหรือ” น้ำเสียงที่ไม่คล้ายจะพอใจทำให้ผู้ติดตามของหยางฮูหยินรีบคุกเข่า “มิได้ขอรับ แต่พวกข้าน้อยถูกสั่งให้ขัดขวางคุณชายไม่ให้เข้าไปในที่แห่งนี้ขอรับ” กลิ่นอายสังหารของท่านแม่ทัพใหญ่ทำให้บุรุษชุดดำทั้งหมดหวั่นเกรงยิ่งนัก “พวกเจ้ากล้าขัดขวางบุตรชายข้าหรือ นายที่แท้จริงของพวกเจ้าคือใครจำได้หรือไม่” “ท่านแม่ทัพขอรับ” บรรดาผู้ติดตามพร้อมใจกันตอบรับ หากเทียบกันแล้วหยางฮูหยินนั้นรับมือง่ายกว่าท่านแม่ทัพมากนัก ‘ต้องขออภัยฮูหยินแล้วขอรับที่พวกข้าต้องเลือกฝั่งท่านแม่ทัพใหญ่’ บรรดาผู้ติดตามได้แต่แสร้
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ (1/3)
ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ สิ่งแรกที่เขามักจะมองหาเมื่อกลับถึงจวนคือฮูหยินของเขาที่มักจะมายืนส่งยิ้มให้ แต่วันนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้น นัยน์ตาดำกวาดมองไปทั่วบริเวณ จึงพบเด็กชายตัวน้อยกำลังนั่งเล่นตัวต่อไม้โดยมีแม่นมและสาวใช้คอยดูแลอยู่ ไร้เงาของผู้เป็นมารดา “หนิงเฉิง กำลังเล่นอันใดอยู่หรือลูก” เขาโบกมือไล่แม่นมและสาวใช้ออกไป ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงสนทนากับบุตรชายวัยสามขวบที่คล้ายฉลาดเกินวัย “ตัวต่อไม้ขอรับท่านพ่อ” “นี่คืออันใด” หยางซีซวนชี้ไปยังตัวต่อที่ถูกต่อขึ้นมาคล้ายเรือนหลังเล็ก “เรือนของน้องชายขอรับ” “เรือนของหนิงเฉินหรือ น่าอยู่ไม่น้อย” เพราะบุตรชายคนเล็กอายุเพียงเจ็ดเดือน จึงต้องอยู่กับแม่นมไม่สามารถมาเล่นกับพี่ชายได้ “อืม...หรือเก็บไว้ให้น้องสาวดี” เด็กน้อยทำท่าครุ่นคิด “จะน้องชายหรือน้องสาว ก็เป็นน้องของเจ้าทั้งนั้น อย่าได้ลำเอียง เข้าใจหรือไม่” “ขอรับท่านพ่อ” “ท่านแม่ของเจ้าไปไหน เหตุใดพ่อจึงไม่เห็น” “ทะ ท่านแม่หรือขะ ขอรับ น่าจะนอนอยู่ระ เรือนนะขอรั
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : เรื่องราวของท่านหมอ 2 (จบ) HAPPY(5/5)
ยามอยู่ในงานเลี้ยงองค์ชายห้าเกาะติดนางไม่ห่าง ทำให้นางรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก “เจ้ากินเซาปิ่งมากถึงเพียงนี้ ระวังจะกินอาหารเลิศรสจานอื่นไม่ได้” “เซาปิ่งของจวนเสิ่นอร่อยถูกปากข้ามากเลยเจ้าค่ะ” ท่าทางกินของนางทำให้มุมปากหยักของเขายกยิ้มอย่างเอ็นดู “พี่ไม่แย่งเจ้าหรอก ค่อยๆ กินประเดี๋ยวติดคอ” “ข้า...” เซาปิ่งที่เซียวอ้ายช่างจับอยู่ตกลงบนพื้น สองมือของนางกุมอกเอาไว้ ท่าทางคล้ายจะขาดใจตายของนางทำให้เขาร้อนรน “อ้ายช่าง อ้ายช่างเจ้าเป็นอันใด เซาปิ่งติดคอใช่หรือไม่” หวงหลี่จื้อช่วยตบหลังให้นาง “ลี่จึ...ในเซาปิ่งมี อึกๆ” ท่าทางทุรนทุรายของคุณหนูเซียวและสีหน้าตื่นตระหนกขององค์ชายห้า ทำให้ผู้นำตระกูลเสิ่นรีบเข้ามาดูนางพร้อมกับเสิ่นฮูหยิน “เจ้าพยายามกินยานี้เข้าไปเร็วเข้า” “อึกๆ อึก” เพราะหายใจไม่ออก นางจึงดิ้นทุรนทุราย หวงหลี่จื้อเห็นท่าไม่ดี จึงเอายาใส่ปากแล้วป้อนให้นางด้วยปาก เขาบังคับให้นางกลืนยาลงไป การกระทำขององค์ชายคล้ายจะทำให้เกิดเสียงฮือฮา แต่มีหรือเขาจะสนใจ การช่วยช
