เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0196
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-14 16:16:25บทที่เกี่ยวข้อง
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0197
หลี่เมิ่งเหยามองเขาก่อนเอ่ย “โฉนดอยู่ในมือข้า ใครมันกล้าแย่ง” ทุกคนต่างเงียบกริบลง ใช่เจ้ามันเก่ง นางคงออกตัวแรงไป ทุกคนเลยมีสีหน้าเอือมระอากันหมด กล่าวต่ออีกประโยค “ไม่ใช่ยังมีตราประทับของเมืองหยางเป่ยอยู่หรือ” นั่นมันของปลอม ! สองพ่อลูกคิดเหมือนกัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0198
108 : ไม่ต้องกลัว ๆ พี่หญิงใหญ่นิสัยไม่ดี รถม้าตระกูลเสิ่นไปส่งสองสามีภรรยาที่โรงเตี๊ยม หลี่เมิ่งเหยาแยกกับสามี ไปหามารดาที่ห้องพักของนาง ครั้นเปิดประตูเข้าไป มุมปากของนางระบายรอยยิ้มออกมา เด็กน้อยสองคนได้รับการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ ดูดีใช้ได้ทีเดียว “คนนี้ซีฮัน” เสี่ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0199
“พี่ชายพี่สะใภ้ไปเรือนข้าง ๆ เองนะเจ้าคะ” เซี่ยโหวหลิ่งจือประชดเขาเบา ๆ สายตามองเหมือนอาลัยอาวรณ์เกินเหตุ ทำคนโสดอย่างนางอดเคืองไม่ได้จริง ๆ “เจ้าจะรู้อะไร” “อ้อ ข้าไม่รู้อะไรเลย” “จือจือมาเลือกเรือนของเจ้าเถอะ หานเฟิงก็ด้วย” ซุนหลิงเหมิงกว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0200
109 : ฆ่าหมูเลี้ยงฉลองกันเถอะ หุบเขาโจรบนภูเขาหลิ่งซานของเมืองเป่ยหยาง ถูหลิวกำลังมองเสบียงที่แลกเปลี่ยนมา ขบวนยาวนับครึ่งลี้เห็นจะได้ นับว่าการออกไปครั้งนี้คุ้มค่าจริง ๆ เขาสั่งให้คนนำไปแจกจ่ายพี่น้องให้ครบทุกหลังคาเรือน ส่วนคนที่อยู่พื้นที่อื่น ๆ ให้กันเสบียงส่วนหนึ่งไว้ให้พวกเขาเหมือน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0201
มารดาของเขาคลอดเขาแล้วตกเลือดจนตาย ส่วนภรรยาสองคนหลังจากนั้น คนหนึ่งถูกคนแซ่ฉีจับไปเป็นตัวประกัน ให้บิดาของเขาปลิดชีพตัวเองแลกกับนาง มีหรือนางจะรอด ส่วนคนที่สองใช้ตัวบังธนูแทนบิดา นางก็ไม่รอดเหมือนกัน ถูหลิวมีดวงตาว่างเปล่า “อากังพาเมียของเจ้าออกไป ข้าอยากอยู่คนเดียว” “ขอรับ”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0202
110 : ลิ่มเลือดอุดตันสลายไปหมดแล้ว เรือนของตระกูลเซี่ยโหวพบปัญหาขึ้น ในยามที่ต้องแบ่งห้องกันจริง ๆ แม้ว่าเรือนที่พวกเขาซื้อจะมีขนาดใหญ่ แต่ก็ไม่ใช่จวนของขุนนาง มีห้องจำนวนไม่มากอย่างที่คิด ตอนแรกพวกเขาคิดว่าจะสามารถให้บ่าวไพร่ นอนรวมในห้องเดียวกันได้ แต่กระนั้นบางคนก็มีครอบครัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0203
เช้าวันนี้หลี่เมิ่งเหยาต้องไปตระกูลเสิ่น เพื่อตรวจดูอาการของผู้อาวุโสเสิ่น นางเห็นว่าพ่อสามียังต้องการคุยเรื่องทำการค้ากับทุกคน จึงไม่ได้ให้สามีตามไปด้วย แต่เขาไม่ไว้วางใจจึงให้เฟ่ยเฉียงฮุย เป็นคนบังคับรถม้าไปส่งและรอรับนางกลับมา เมื่อเดินทางมาถึงตระกูลเสิ่น “เฉียงฮุยเจ้าไม่ต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0204
111 : เจ้าคิดว่านางแสร้งปล่อยเพื่อจับหรือไม่ “เมิ่งเหยาเจ้าหมายความว่าอย่างไร” จู่เพ่ยอันถามนางเพื่อความแน่ใจ “ไม่มีอะไรหรอกเจ้าค่ะ ท่านป้าเรื่องนั้นเอาไว้เป็นปัญหาของข้าก็พอเจ้าค่ะ ข้ามานานแล้วเห็นทีต้องขอตัวกลับก่อน” “อย่าเพิ่ง ๆ ข้ายังไม่ได้มอบค่ารักษาให้เจ้าเล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14
บทล่าสุด
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0282
ฤดูร้อนปีนี้ไม่ได้ร้อนมากอย่างที่คิด บรรยากาศกำลังเย็นสบาย สายลมพัดเอื่อยสายน้ำไหลฉ่ำ หลี่เมิ่งเหยากำลังอ้าปากรับเนื้อปลาย่าง ที่สามีป้อนให้อย่างมีความสุข นางมองเด็ก ๆ ที่นั่งกินข้าวกันอย่างเพลิดเพลิน ชีวิตแสนเรียบง่ายนั้น ต้องแลกมาด้วยความเหน็ดเหนื่อยเพียงใด นางค่อนข้างหวงแหนพวกเขาทุกคน
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0281
“เจ้าอยู่นิ่ง ๆ ข้าจะเอาออกให้” เซี่ยโหวหานเฟิงรีบตรงไป ดึงหนามกิ่งไม้ออกจากตัวของเขา “ขอบคุณขอรับพี่เขย” เขาเอ่ยอย่างนอบน้อม ไม่คิดว่าตอนทำธุระเสร็จ เดินกลับออกมานั้น กิ่งไม้หนามดันมาเกี่ยวเสื้อผ้า และบาดนิ้วมือของเขาเข้า บอกว่าไม่เจ็บก็คงไม่ใช่ “พี่หญิงใหญ่ข้าเจ
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0280
147 : เหมยเอ๋อร์นี่คือเมืองของแม่เจ้า (จบ) เข้าสู่คิมหันตฤดู หลี่เมิ่งเหยาตั้งครรภ์ได้สี่เดือนแล้ว แต่เพราะเป็นครรภ์แรก ท้องของนางจึงไม่ได้ใหญ่เหมือนเช่นผู้อื่น นางเคยให้สัญญากับน้องชาย ว่าจะพาเขาออกไปท่องเที่ยว เมื่อสะสางงานทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว นางจึงจัดตั้งขบวนรถม้า มุ
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0279
“ท่านรู้จักพี่ชายข้าด้วยหรือ” “รู้จัก วันก่อนข้าเพิ่งพาหลานชายไปสมัครเรียนที่นั่น” “เช่นนี้นี่เอง” สวีฟางจิงยืดอกน้อย ๆ ขึ้น นางรู้สึกเหมือนมีดอกไม้เบ่งบานอยู่ในหัวใจ ทำให้ไม่อาจหุบยิ้มลงได้ เสี่ยวหยวนมองเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า เขารู้ทันทีว่าสตรีนางนี้ หมายปองเสิ่นหร
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0278
“เสี่ยวหยางโตเร็วมาก ตอนนี้ข้าอุ้มแทบไม่ไหวแล้ว” นางนั่งลงด้านข้างกับมารดา จ้องมองหน้าท้องของนางด้วยความรู้สึกยินดี “เจ้าไม่ต้องมองข้า เรื่องแบบนี้ข้าควบคุมไม่ได้” เฉาซูหลิ่งแอบอายเล็กน้อย นางตั้งครรภ์อีกแล้ว ทั้งยังท้องพร้อมกับบุตรสาวอีกด้วย “ข้าไม่ได้ว่าอะไรเสีย
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0277
146 : หยางเป่ยจวิ้นจู่ ฮ่องเต้ที่อยู่เมืองหลวงได้รู้ข่าวนี้ กลับรู้สึกพูดไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง ใครจะรู้ว่าหลายปีที่ผ่านมานี้ ฮ่องเต้ทรงได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจมากมายนัก ราชครูฮู่ผู้เป็นอาจารย์ของพระองค์ มีสายเลือดของราชวงศ์เก่าไหลเวียนอยู่ในกาย และพยายามก่อกบฏอยู่หลายครั้ง
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0276
ใบหน้าของคนเป็นสามีซีดเผือดหลังได้ยิน “เป็นปีเลยหรือ” “อื้ม” “เช่นนั้นยังไม่ต้องมีก็ได้” เขาเอ่ยด้วยสีหน้าเจื่อน ๆ หลี่เมิ่งเหยาหัวเราะจนตัวงอ เรื่องนี้นางเลือกที่จะคุมกำเนิดด้วยการกินยาไว้ก่อน เกิดนางกับมารดาท้องพร้อมกัน คงเหนื่อยไม่น้อย เอาไว้ให้น้องของนางโตได้ส
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0275
145 :มาตกลงเรื่องงานแต่งกันเถอะ เมื่อถูหลิวได้มาเยือนที่เรือนของเฉาซูหลิ่งอย่างเป็นทางการ เขาไม่ได้มาตัวคนเดียว กลับพาแม่สื่อมากับเขาด้วย เฉาซูหลิ่งยังไม่ได้บอกเรื่องตั้งครรภ์กับเขา นางกำลังนั่งเหม่อกับคำพูดของแม่สื่อ ราวกับได้ย้อนเวลาไปเป็นบุปผาแรกรุ่น ซ่งฉีโหย่งกับหลิวอี๋เฉ
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0274
“ว่าอย่างไรได้หรือไม่” อย่าอ้อนข้า หลี่เมิ่งเหยาก้มหน้าลงต่ำ ดันเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นเข้า เขาพร้อมขนาดนี้ หากนางปฏิเสธจะดูใจร้ายใจดำเกินไปไหม “เหยาเอ๋อร์” เสียงแหบพร่าบ่งบอกถึงอารมณ์ของสามี นางจะทำสิ่งใดได้ นอกจากพยักหน้าลงช้า ๆ เอวนางถูกรว
