เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0147
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-14 16:08:43บทที่เกี่ยวข้อง
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0148
83 : นางปลุกข้าตั้งแต่ไก่ยังไม่ขัน วันงานเลี้ยงที่ตำหนักของฮู่กุ้ยเฟยมาถึง หลิวอี๋เฉินเป็นห่วงเสี้ยนจู่ของนาง จึงเอ่ยปากขอติดตามมาด้วย แม้ต้องรออยู่แค่ประตูชั้นนอกก็ยังดี หลี่เมิ่งเหยาแต่งกายในชุดสีม่วงอ่อนสลับขาว นางแต่งหน้างดงามสมวัย ปักปิ่นน้อยแต่พองาม ดูไม่สูงส่งและต่ำต้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0149
หลี่เมิ่งเหยาจำใจต้องเอ่ย “ได้เจ้าค่ะท่านป้า เช่นนั้นท่านก็เรียกข้าว่าเมิ่งเหยาก็พอ” ซุนหลิงเหมิงขานรับด้วยรอยยิ้ม “พวกเราไปกันเถอะพี่เมิ่งเหยา เดี๋ยวจะไปไม่ทันงานเลี้ยง” “เช่นนั้นข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ” นางคำนับให้ว่าที่แม่สามีในอนาคต “เดินทางดี ๆ ล่ะ”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0150
84 : สมควรตายจริง ๆ นั่นแหละ เช่นนั้นก็ไปตาย ๆ เสียเถอะ หลี่เมิ่งเหยามองไปยังฝั่งตรงข้าม นางเห็นฮู่อวิ้นเซียนกับมารดาของนาง กระซิบกระซาบกับนางกำนัลด้านหลัง จากนั้นมุมปากของฮู่อวิ้นเซียนก็ยกขึ้น คล้ายเย้ยหยันนาง “เจ้ารอก่อน” หลี่เมิ่งเหยาหมุนแหวนที่นิ้วชี้ แอบทดสอบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0151
“เจ้าค่ะสวีหมัวมัว / เจ้าค่ะสวีหมัวมัว” หลี่เมิ่งเหยาส่งสายตาให้นกน้อย บินไปสำรวจในเรือนล่วงหน้า ส่วนนางก็ทำเป็นอยากเข้าห้องสุขาก่อน นางกำนัลไม่อาจปฏิเสธได้ เดินนำหน้าพาทั้งคู่ไปยังห้องสุขาด้านหลัง นางใช้เวลาทำธุระส่วนตัวนานเป็นพิเศษ ให้นางกำนัลทั้งสองกับเซี่ยโหวหลิ่งจือ รออย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0152
85 : ใครทำลายพรหมจรรย์ของข้ารึ ! เสี่ยวไฉรู้สึกขนลุกชันหลังได้ยิน นึกอยากถอนตัวหันหลังกลับ ทว่าผลอิงหลิวที่หลี่เมิ่งเหยายื่นมาตรงปาก ทำมันลืมความตั้งใจแรกไปจนสิ้น เซี่ยโหวหลิ่งจือเห็นนางกลับมาแล้วก็โล่งอก พวกนางพากันนั่งเล่นอยู่ศาลาริมน้ำแห่งนี้ไปพลาง ๆ “พี่เมิ่งเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0153
บนเตียงนอนมีบุรุษผู้หนึ่งกำลังลุกขึ้นนั่ง ด้านบนไร้อาภรณ์สวมใส่ มีเพียงกางเกงนอนสีขาวตัวเดียว ผมเผ้าเขายุ่งเหยิงและกำลังตกใจ กับเสียงกรีดร้องของเหล่าสตรี ด้านหลังของเขาเป็นแผ่นหลังเปลือยขาวนวล โผล่พ้นผ้าห่มออกมาเล็กน้อย เส้นผมสีดำสลวยพาดยาวลงมา เพียะ ! “เดรัจฉาน !
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0154
86 : ว่าแต่คนบนเตียงนั่นเป็นใครกันล่ะ หลี่เมิ่งเหยาหันมามองจางห้าวเหยี่ยน ก่อนหันไปทางฮู่กุ้ยเฟยอีกครั้ง “เหตุใดห้องเปลี่ยนชุดสตรีในตำหนักของฮู่กุ้ยเฟย ถึงได้มีบุรุษเข้ามานอนอยู่ในนี้ได้ล่ะเพคะ หากหม่อมฉันกับจือจือเปลี่ยนชุดไปแล้ว เขาผู้นี้เปิดประตูเข้ามาเห็นเรือนร่างของพวกเร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0155
เฉินอวิ้นหยางให้ท้ายบุตรสาว เพราะนางเองก็แค้นใจ ที่ถูกแย่งชิงตำแหน่งองค์หญิงไปเหมือนกัน หากไม่จัดการอะไรสักอย่าง นางคงนอนตายตาไม่หลับ “ท่านแม่ท่านมีแผนดี ๆ หรือเจ้าคะ” นางยกฝ่ามือลูบศีรษะบุตรสาวเบา ๆ “เจ้าว่าสตรีพิการหรือใบหน้าเสียโฉม จะยังมีใครต้องการอยู่หรือไม่”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14
บทล่าสุด
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0282
ฤดูร้อนปีนี้ไม่ได้ร้อนมากอย่างที่คิด บรรยากาศกำลังเย็นสบาย สายลมพัดเอื่อยสายน้ำไหลฉ่ำ หลี่เมิ่งเหยากำลังอ้าปากรับเนื้อปลาย่าง ที่สามีป้อนให้อย่างมีความสุข นางมองเด็ก ๆ ที่นั่งกินข้าวกันอย่างเพลิดเพลิน ชีวิตแสนเรียบง่ายนั้น ต้องแลกมาด้วยความเหน็ดเหนื่อยเพียงใด นางค่อนข้างหวงแหนพวกเขาทุกคน
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0281
“เจ้าอยู่นิ่ง ๆ ข้าจะเอาออกให้” เซี่ยโหวหานเฟิงรีบตรงไป ดึงหนามกิ่งไม้ออกจากตัวของเขา “ขอบคุณขอรับพี่เขย” เขาเอ่ยอย่างนอบน้อม ไม่คิดว่าตอนทำธุระเสร็จ เดินกลับออกมานั้น กิ่งไม้หนามดันมาเกี่ยวเสื้อผ้า และบาดนิ้วมือของเขาเข้า บอกว่าไม่เจ็บก็คงไม่ใช่ “พี่หญิงใหญ่ข้าเจ
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0280
147 : เหมยเอ๋อร์นี่คือเมืองของแม่เจ้า (จบ) เข้าสู่คิมหันตฤดู หลี่เมิ่งเหยาตั้งครรภ์ได้สี่เดือนแล้ว แต่เพราะเป็นครรภ์แรก ท้องของนางจึงไม่ได้ใหญ่เหมือนเช่นผู้อื่น นางเคยให้สัญญากับน้องชาย ว่าจะพาเขาออกไปท่องเที่ยว เมื่อสะสางงานทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว นางจึงจัดตั้งขบวนรถม้า มุ
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0279
“ท่านรู้จักพี่ชายข้าด้วยหรือ” “รู้จัก วันก่อนข้าเพิ่งพาหลานชายไปสมัครเรียนที่นั่น” “เช่นนี้นี่เอง” สวีฟางจิงยืดอกน้อย ๆ ขึ้น นางรู้สึกเหมือนมีดอกไม้เบ่งบานอยู่ในหัวใจ ทำให้ไม่อาจหุบยิ้มลงได้ เสี่ยวหยวนมองเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า เขารู้ทันทีว่าสตรีนางนี้ หมายปองเสิ่นหร
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0278
“เสี่ยวหยางโตเร็วมาก ตอนนี้ข้าอุ้มแทบไม่ไหวแล้ว” นางนั่งลงด้านข้างกับมารดา จ้องมองหน้าท้องของนางด้วยความรู้สึกยินดี “เจ้าไม่ต้องมองข้า เรื่องแบบนี้ข้าควบคุมไม่ได้” เฉาซูหลิ่งแอบอายเล็กน้อย นางตั้งครรภ์อีกแล้ว ทั้งยังท้องพร้อมกับบุตรสาวอีกด้วย “ข้าไม่ได้ว่าอะไรเสีย
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0277
146 : หยางเป่ยจวิ้นจู่ ฮ่องเต้ที่อยู่เมืองหลวงได้รู้ข่าวนี้ กลับรู้สึกพูดไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง ใครจะรู้ว่าหลายปีที่ผ่านมานี้ ฮ่องเต้ทรงได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจมากมายนัก ราชครูฮู่ผู้เป็นอาจารย์ของพระองค์ มีสายเลือดของราชวงศ์เก่าไหลเวียนอยู่ในกาย และพยายามก่อกบฏอยู่หลายครั้ง
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0276
ใบหน้าของคนเป็นสามีซีดเผือดหลังได้ยิน “เป็นปีเลยหรือ” “อื้ม” “เช่นนั้นยังไม่ต้องมีก็ได้” เขาเอ่ยด้วยสีหน้าเจื่อน ๆ หลี่เมิ่งเหยาหัวเราะจนตัวงอ เรื่องนี้นางเลือกที่จะคุมกำเนิดด้วยการกินยาไว้ก่อน เกิดนางกับมารดาท้องพร้อมกัน คงเหนื่อยไม่น้อย เอาไว้ให้น้องของนางโตได้ส
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0275
145 :มาตกลงเรื่องงานแต่งกันเถอะ เมื่อถูหลิวได้มาเยือนที่เรือนของเฉาซูหลิ่งอย่างเป็นทางการ เขาไม่ได้มาตัวคนเดียว กลับพาแม่สื่อมากับเขาด้วย เฉาซูหลิ่งยังไม่ได้บอกเรื่องตั้งครรภ์กับเขา นางกำลังนั่งเหม่อกับคำพูดของแม่สื่อ ราวกับได้ย้อนเวลาไปเป็นบุปผาแรกรุ่น ซ่งฉีโหย่งกับหลิวอี๋เฉ
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0274
“ว่าอย่างไรได้หรือไม่” อย่าอ้อนข้า หลี่เมิ่งเหยาก้มหน้าลงต่ำ ดันเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นเข้า เขาพร้อมขนาดนี้ หากนางปฏิเสธจะดูใจร้ายใจดำเกินไปไหม “เหยาเอ๋อร์” เสียงแหบพร่าบ่งบอกถึงอารมณ์ของสามี นางจะทำสิ่งใดได้ นอกจากพยักหน้าลงช้า ๆ เอวนางถูกรว
