Share
บทที่ 265
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 266
เสวี่ยผานโบกมือซ้ำ "อ๋องถูหนานมีกองทัพหนึ่งแสนคน ในเมืองของเรามีทหารแค่สองสามหมื่นนายเท่านั้น เจ้าจะเอาทหารไปเท่าไหร่ ถ้าเอาคนไปไม่มาก ก็ไม่ต่างอะไรกับการส่งไปตายเปล่า ไม่ได้ อย่าคิดเรื่องนี้อีกเลย ออกไปเถอะ!”ปัง!อู๋หลิงไม่อยากจะออกไป เมื่อออกมาถึงนอกจวนผู้บัญชาการ เขาชกกำแพงเข้าไปทีการสู้รบระหว่างสองกองทัพเป็นเรื่องของขวัญกำลังใจ ถ้าขวัญกำลังใจของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งฝ่อไป จะขนไปกี่คนก็ไร้ประโยชน์อยู่ดีโอกาสที่ดีเช่นนี้ เสวี่ยผานไม่กล้าคว้ามันไว้!ในขณะนี้ รถม้าที่มีตัวอักษรสีขาวขับมาที่นี่ ไป๋เฟยเฟยถือพัดอยู่ในมือ และผู้หญิงในชุดสีม่วงสะพายดาบยาวบนหลัง ลงจากรถม้าไป๋เฟยเฟยกระพริบตา "แม่ทัพหนุ่ม ให้ข้าเดา ข้าว่าเจ้ามาเพื่อให้คำแนะนำ แต่เสวี่ยผานไม่รับมันไว้ และทำให้เจ้าอับอายมาสินะ!"สีหน้าของอู๋หลิงไร้ความรู้สึก "ดูท่าเมืองจิ่วซานไม่อาจปกป้องไว้ได้ ในตอนที่ยังไม่ปิดประตูเมือง อาศัยโอกาสนี้ออกไปเถอะ!"ไป๋เฟยเฟยชี้ไปที่ผู้หญิงในชุดสีม่วง "เจ้าเป็นห่วงข้าหรือเป็นห่วงนาง?"ดวงตาของอู๋หลิงสั่นไหว และเขาหันกลับมา "ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังวางแผนอะไร แต่อย่าอยู่ที่นี่เล่นกับไฟเลย หากมีเร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 267
จดหมายถูกส่งไปให้ทั้งแปดคนดู ทุกคนต่างก็ขมวดคิ้วหลังจากอ่านมัน!ในสามวัน กำแพงด่านหลงโถวที่แข็งแกร่งก็พังไปแล้ว มณฑลจิ่วซานจะทนอยู่ได้นานแค่ไหน!อ๋องถูหนานแข็งแกร่งมาก ในบรรดาแม่ทัพทั้งหมดในต้าเย่ ใครสามารถหยุดเขาได้!พรึ่บ ตุ้บ!หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง หยางเฟิงกั๋วอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายก็คุกเข่าลงกำหมัดคารวะและพูดออกมา "ฝ่าบาท โปรดรีบออกคำสั่ง แต่งตั้งอู๋หลิงเป็นผู้บัญชาการเมืองเฉิงโจว ระดมพลทหารและม้าทั้งหมดในเมืองเฉิงโจว เพื่อหยุดยั้งอ๋องถูหนานเดินทัพลงใต้ ปกป้องประตูเฉิงโจว!”จักรพรรดิซิงหลงขมวดคิ้วและหันกลับมา " อัครมหาเสนาบดีฝ่ายขวา เจ้าคิดว่าอย่างไร?"“ฝ่าบาท ความสามารถในการสั่งการกองทหารของอู๋หลิงนั้นเหนือกว่าเสวี่ยผานมาก แต่เขาอายุน้อย มีพลังและมีความมุ่งมั่น และอาจไม่เห็นพวกชาวหวงอยู่ในสายตา หากเขาได้รับอนุญาตให้สั่งการกองทัพ เขาจะต้องส่งทหารกล้าไปต่อสู้กับพวกชาวหวงอย่างแน่นอน!”เป่าชิงซือพูดอย่างเฉยชา: "อ๋องถูหนานสามารถพิชิตกำแพงด่านหลงโถวได้ เพราะเขาใช้เวลาติดสินบนหลู่เฉิงเย่ไว้ล่วงหน้า เสวี่ยผานจะระวังสิ่งนี้อย่างแน่นอน หากเขาพยายามใช้ลูกไม้นี้อีกครั้งแล้วไม่ได้ผล เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 268
เมื่อเห็นว่าราชสำนักยังไม่ได้ดำเนินการรื้อกำแพง ตลาดกลางคืนยังเป็นข้อห้าม แบ่งสันปันส่วนที่ดินให้เกษตรกรที่ไม่มีที่ดิน ยกเลิกสิทธิพิเศษภาษีของเจ้าของที่ และขุนนางบังคับให้ต้องจ่ายภาษีเฉกเช่นผู้อื่นด้วย จ้าวเว่ยหมินจึงเขียนจดหมายถึงเขาอีกฉบับแสดงรายละเอียดข้อมูล เขียนถึงกฎเมื่อสามร้อยกว่าปีของราชสำนัก และบอกเป็นนัยอย่างคลุมเครือว่าบัณฑิตหนุ่มผู้นี้เข้าใจความลับแห่งสวรรค์อย่างถ่องแท้ซือเหยากานเจ้ากรมกรมโยธาธิการลุกขึ้นยืนและกล่าวว่า "อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย อย่าได้ใจให้มันมากนัก ฝ่าบาททรงตกลงให้แม่ทัพหนุ่มเป็นแม่ทัพใหญ่นำทัพแล้ว แต่เจ้ายังจะยัดเด็กเข้าไปในนั้นอีก หากฝ่าบาททรงรับข้อเสนอแนะของเจ้าจริง ๆ พระองค์จะไม่ถูกบัณฑิตทั้งโลกวิพากษ์วิจารณ์รึ”จักรพรรดิซิงหลงโบกแขนเสื้อแล้วเดินจากไป "อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องนี้อีก เด็กน้อยมีความสามารถมากแค่ไหน? เขาเป็นแค่หุ่นเชิดของคนอื่นเท่านั้น"ข้อมูลที่ได้จากองค์รักษ์เงา จึงได้รู้ว่าพ่อหนุ่มคนนี้มีความใกล้ชิดสนิทสนมกับวังไห่เทียน จากเมืองจวินเฉิงมากไอสุนัขจิ้งจอกเฒ่าตัวนั้น หลังจากลาออกแล้ว ยังคงดิ้นรนจะสนับสนุนเด็กค
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 269
เสวี่ยผานแค่นหัวเราะ "การเก็บเงินนับว่าเป็นอะไรได้ เมื่อเทียบกับกำแพงด่านหลงโถวที่แตกไปแล้ว มณทลจิ่วซานมันจะไปเหลืออะไรได้ ตอนนี้ข้าแค่อยากหาเงิน ในเมื่อมณทลจิ่วซานกำลังจะถูกทำลาย ข้าจะเอาเงินกลับไปให้เมืองหลวง เมื่อถึงเวลาเจ้ามีเงินเพียงพอ ก็หาคนรับผิดแทนเจ้า เรื่องนี้ก็เป็นอันผ่านไปแล้ว”ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยนั้น มีเสียงเร่งด่วนดังขึ้น "แม่ทัพหนุ่ม เจ้าเข้าไปไม่ได้ ผู้บังคับบัญชากำลังปฏิบัติหน้าที่ยุ่งอยู่ เจ้าจะบุกรุกเข้าไปโดยไม่ได้รับอนุญาตไม่ได้!"ในขณะที่พูด หวังหยวนและอู๋หลิงก็เดินเข้าไปในลานบ้านแล้ว เมื่อเห็นกล่องเงิน ทั้งสองก็ขมวดคิ้วมองด้วยสายตาที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ!“อู๋หลิง เจ้าบังอาจมาก เจ้ากล้าบุกเข้าไปในบ้านของผู้บังคับบัญชางั้นรึ!”แววตาของเสวี่ยผานเคร่งเครียด "อยากจะลองไหมว่าข้าจะสั่งคนจับเจ้าไปลงโทษด้วยกฎทหารได้ไหม!"อู๋หลิงไม่ได้พูดอะไร สายตาของเขากวาดสายตาไปที่กล่องทองคำและเงิน แล้วมองไปที่เสวี่ยผานด้วยความเจ็บปวด ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ เหมือนเขาไม่เข้าใจเลยจริง ๆ เขาทำแบบนี้ได้อย่างไร ในตอนที่ชาติบ้านเมืองประสบวิกฤตเช่นนี้!เมื่อถูกมองด้วยสายตาเช่นนี้ก็รู้สึกอึด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 270
ฟึบตุ้บ!เสวี่ยผานทรุดตัวลงบนพื้นด้วยความหวาดกลัวป้ายทองอาญาสิทธิ์เทียบเท่าได้กับจักรพรรดิมาที่นี่ด้วยพระองค์เอง ขุนนางที่ยศต่ำกว่าอันดับสามแรกสามารถสังหารก่อนแล้วค่อยรายงานได้ตอนนี้เขาไม่มีอำนาจ และอู๋หลิงจะฆ่าเขา!ตอนนี้เขามีป้ายทองอาญาสิทธิ์ การฆ่าเขาก็นับว่าสมเหตุสมผล เขาจะปล่อยเขาไปได้อย่างไร!"..."เมื่อนึกถึงญาติของเขาที่ถูกคุมขังในเมืองหลวง อู๋หลิงก็ระงับจิตสังหารที่ก่อในใจ และรับป้ายทองอาญาสิทธิ์ขึ้นเพื่อรับสนองราชโองการ "ทหาร เสวี่ยผานกระทำตัวขี้ขลาดไม่รับผิดชอบ ดื่มสุราสังสรรค์เคล้านารี โลภมากฉ้อโกงเงินเข้ากระเป๋าตัวเอง ให้ปลดเขาออกจากตำแหน่งเป็นการชั่วคราว และกักบริเวณในนี้ซะ!”สูด!เสวี่ยผานถอนหายใจด้วยความโล่งอก ตราบใดที่เขาไม่ถูกฆ่า ทุกอย่างยังแก้ไขได้ด้วยความแข็งแกร่งของตระกูลเสวี่ยทหารในจวนต่างตกใจ จากนั้นก้าวไปข้างหน้า ดึงเครื่องแบบขุนนางของเสวี่ยผานออก ยึดตราประทับของเขา ลากตัวออกไปขังไว้เสวี่ยผานให้ความร่วมมือตั้งแต่ต้นจนจบ!ในสถานการณ์เช่นนี้ อู๋หลิงเข้ารับตำแหน่งแทน เป็นการพักผ่อนสำหรับเขาหากชาวหวงพิชิตเมืองจิ่วซานได้ล่ะก็ อู๋หลิงก็ต้องเป็นคนรับผิ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 271
ข่าวที่อู๋หลิงเข้ามาเป็นผู้บัญชาการ ได้รับป้ายทองอาญาสิทธิ์ เขี่ยเสวี่ยผานออกจากตำแหน่งได้แพร่ไปทั่วค่ายทหารตอนนี้ในกลุ่มขุนพล ครึ่งหนึ่งดูตื่นเต้นดีใจ และอีกครึ่งหนึ่งสีหน้าดูไม่น่ามองยิ่งนักคนเหล่านี้ล้วนได้รับการส่งเสริมจากตระกูลเสวี่ย และถือได้ว่าเป็นเชื้อสายสูงส่ง ล้วนลูกท่านหลานเธอทั้งนั้น“ทุกคนไม่ต้องมากพิธี!”อู๋หลิงโบกมือและชี้ไปที่หวังหยวนแล้วพูดว่า "นี่คือท่านบัณฑิตหมิงถันที่ข้าเชิญมาเป็นที่ปรึกษาทางทหาร จากนี้ไปในกองทัพ คำพูดของเขาก็เหมือนคำพูดของข้า!"“ที่ปรึกษาทางทหาร?”หลายคนมองหวังหยวนด้วยความสงสัยสามารถถูกเชิญจากแม่ทัพหนุ่มให้เป็นที่ปรึกษาทางทหารได้ บัณฑิตหนุ่มคนนี้จะต้องไม่ธรรมดาแน่นอน“แม่ทัพหนุ่ม เท่าที่ข้ารู้มา ท่านบัณฑิตหมิงถันเป็นบัณฑิตและไม่เคยอยู่ในสนามรบมาก่อน เขาจะมาสั่งการเราได้ยังไง! ถ้าเราฟังเขา หากรบแพ้ขึ้นมาใครจะเป็นผู้รับผิดชอบ!”ทันใดนั้นขุนพลหวางห่าวก็ยืนขึ้นด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรขุนพลหลายคนขมวดคิ้วหวางห่าวเป็นญาติสนิทของตระกูลเสวี่ย มาที่เมืองจิ่วซานเพื่อทำหน้าที่เป็นผู้คุ้มกันให้กับเสวี่ยผาน“ข้าเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด หากเจ้าเชื่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 272
หวังหยวนชี้ไปที่นายทหารสองคนทั้งสองคนอดสะใจไม่ได้ เมื่อได้เห็นหวางห่าวคุกเข่าลง และจะได้บุกค้นจวนของเสวี่ยผานด้วย"รับทราบ!"นายทหารสองคนประสานมือ เดินประกบหวางห่าวไว้ และไปค้นคฤหาสน์ของเสวี่ยผานเมื่อมาถึงจุดนี้ พวกขุนพลทุกคนก็มองไปที่หวังหยวนด้วยสายตาหวาดกลัวอู๋หลิงหัวเราะเบา ๆ ขุนพลในกองทัพกลัวอำนาจ แต่ไม่กลัวคุณธรรม พวกเขาต้องถูกเขย่าขวัญก่อนจึงจะเชื่อฟังได้หวังหยวนกล่าวว่า "เอาล่ะ ใครมีคำถามอะไรอีกไหม?"แม่ทัพเว่ยชิงซานยกหมัดคารวะขึ้นมาและกล่าวว่า "ท่านที่ปรึกษา ตอนนี้ขวัญกำลังใจของพวกทหารกำลังตกต่ำ ทุกคนคิดว่าการศึกครั้งนี้จะต้องพ่ายแพ้ แม้ว่าจะได้รับเบี้ยหวัดแล้ว ทหารก็ยังไม่มีใจจะสู้ เราจะชนะศึกเราต้องเพิ่มขวัญกำลังใจ ไม่ทราบว่าที่ปรึกษาจะทำอย่างไร เพื่อนำพวกเราไปสู่ชัยชนะ!"ท่านแม่ทัพมองไปที่เว่ยชิงซานแล้วขมวดคิ้วทหารม้าหนึ่งแสนคนของกองทัพชาวหวงเป็นทั้งทหารม้า กองหน้าไม้ กำลังรบแข็งแรงกว่ามากในเมืองนี้มีทหารสองหมื่นนาย ทหารม้าสามพันนาย กองหน้าไม้ห้าพันนาย กองขวานห้าพันนายและกองหอกอย่างละห้าพันนาย และกองกำลังเสริมที่เหลือสองพันนาย!หากเราเปิดศึกกับชาวหวงจริง ๆ ก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 273
“ ฮ่าฮ่า ไอน้องคนนี้มันล้ำหน้าจนผู้คนคาดไม่ถึงเลยจริง ๆ!”จวนตระกูลวัง วังไห่เทียนที่ได้ยินข่าวจากค่ายทหารอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดังออกมา!วังฉงโหลวถามอย่างไม่เข้าใจ "ลุงรอง ทำไมลุงหยวนไม่สั่งให้ใครตะโกนอะไรสักอย่างล่ะ มันน่าประหลาดใจตรงไหน!"วังไห่เทียนถอนหายใจเบา ๆ "ผู้คนส่วนใหญ่ในโลกนี้ล้วนโง่เขลา คนอื่นพูดอะไรพวกเขาก็เชื่อเช่นนั้น สิ่งที่ลุงหยวนของเจ้าทำคือการทำให้คนตะโกนบอกเล่าออกไป ไม่ว่าคำพูดนั้นจริงหรือเท็จ และไม่สนด้วยคำพูดนั้นจะจริงหรือเท็จ หากพูดย้ำออกไปซ้ำ ๆ เหล่าทหารและประชาชนในเมืองก็จะเชื่อไปตามนั้น เมื่อพวกเขาเชื่อแล้ว พวกเขาก็มีใจที่จะสู้ และการปกป้องเมืองก็จะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป”วังฉงโหลวกังวลและพูดว่า "ลุงรอง ท่านคิดว่าลุงหยวนสามารถช่วยอู๋หลิงชนะศึกในครั้งนี้ได้หรือไม่"วังไห่เทียนยิ้มเล็กน้อย "เดิมทีข้าเองรู้สึกกังวลเล็กน้อย แต่หลังจากเห็นการกระทำที่ไม่สมเหตุสมผลของเขาแล้ว รู้สึกว่าเขาต้องมีกลอุบายบางอย่างอยู่แน่!"ปังปังปัง!รถม้าของตระกูลไป๋กำลังวิ่งอยู่ในเมือง ไป๋เฟยเฟยมองไปที่เหล่าผู้ส่งสารที่รีบเร่งแพร่ข่าวออกไป ท่าทีสีหน้าที่เปลี่ยนแปลงไปของผู้คนในเม
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1661
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1660
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1659
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1658
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1657
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1656
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1655
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1654
