Share
บทที่ 1101
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1102
หลังจากที่ไป๋ชิงชางพูดเช่นนั้น ไป๋เจิ้นถังก็สามารถเข้าใจได้ว่าแม้ว่าการก่อตั้งอาณาจักรของตระกูลไป๋จะไม่ราบรื่นและสงบสุขนักในความคิดของผู้คน แต่จากการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย เรื่องนี้ก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายมากเกินไปเพราะเมื่อก่อตั้งอาณาจักรนี้แล้ว พวกเขาจะสามารถดำเนินการหลายเรื่องได้ง่ายขึ้นมาก!สำหรับจิตใจของราษฎรนั้น หากบอกว่าง่ายที่จะพิชิตก็ง่าย หากบอกว่ายากที่จะพิชิตก็ยาก!เพราะแล้วคนเหล่านี้จำเป็นต้องเลี้ยงปากท้องตนเองเปรียบเสมือนต้าเย่เป็นบิดามารดาผู้ให้กำเนิด แต่เมื่ออยู่กับบิดามารดาผู้ให้กำเนิด ชีวิตของพวกเขากลับแร้นแค้นจนน่าสังเวชตอนนี้พวกเขาอยู่ที่นี่กับพ่อเลี้ยงและแม่เลี้ยง หากพวกเขามีชีวิตที่ดี มีอาหารและเสื้อผ้าที่อบอุ่นเพียงพอ แม้ว่าพวกเขาจะยังผูกพันกับบิดามารดาผู้ให้กำเนิด แต่พวกเขาก็ย่อมรู้ว่าใครดีต่อพวกเขา!หากใจคนรวมกันเป็นหนึ่งได้ บางทีความสัมพันธ์ทางสายเลือดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พวกเขาเคยมีก็อาจจางหายไปในท้ายที่สุดดังนั้นไป๋เจิ้นถังจึงไม่กังวลเกี่ยวกับความเชื่อมั่นของประชาชนในทั้งสามแคว้น!“ตอนนี้เสาหลักทั้งสามกำลังพัฒนาอยู่ แม้ว่าสถานการณ์นี้จะไม่เป็นประโยชน์ต่อพว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1103
“อีกทั้งหวังหยวนยังมีความสามารถเลิศล้ำ ข้าคิดว่าหากเขาเข้ามาในตระกูลไป๋ของเราก็คงจะดีกว่า และตอนนี้ยังมีโอกาส…”ทันทีที่ได้ฟังเช่นนี้ ไป๋เจิ้นถังก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าใจในทันใด“เจ้าคิดว่า… เฟยเอ๋อร์หรือ?”ไป๋เจิ้นถังถาม ไป๋ชิงชางได้ฟังแล้วจึงพยักหน้า“ใช่ขอรับท่านพ่อ ความจริงแล้ว... ข้าคิดไว้เช่นนั้น สาเหตุแรกเป็นเพราะผลประโยชน์ส่วนตัว หากน้องสาวกับหวังหยวนอยู่ด้วยกันจริง ๆ ก็ย่อมเป็นประโยชน์กับตระกูลไป๋ของเราขอรับ”“สาเหตุที่สอง... ในโลกนี้มีคนไม่มากนักที่มีอำนาจมากกว่าหวังหยวน ไม่ว่าจะเป็นอู๋หลิง เซิ่งตงฉยง หรือแม้แต่อ๋องหมานอี๋ ข้าก็คิดว่าพวกเขาไม่ดีเท่าหวังหยวน ไม่ต้องพูดถึงว่าท่านพ่อเองก็คงไม่คิดจะให้น้องสาวแต่งงานนอกต้าเป่ย ใช่หรือไม่ขอรับ?”คำพูดของไป๋ชิงชางไม่ได้มาจากมุมมองเพื่อคนตระกูลไป๋ทั้งหมด แต่เป็นมุมมองเพื่อน้องสาวของเขาด้วยหวังหยวนเป็นคนพิเศษมาก น้องสาวของเขาจะไม่มีทางตกอยู่ในอันตรายอย่างแน่นอน หากนางติดตามเขาดังนั้น...ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ก็คงจะดีถ้าตระกูลไป๋และหวังหยวนเป็นทองแผ่นเดียวกันได้ไป๋เจิ้นถังย่อมเข้าใจเรื่องนี้“นั่นก็จริง เช่นนั้น...
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1104
รอยยิ้มจางปรากฏขึ้นบนใบหน้าของไป๋ชิงชางเขามองไป๋เฟยเฟยด้วยสายตาจริงจังแล้วถามว่า “น้องสาว เจ้าไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว ถึงเวลาที่เจ้าควรจะแต่งงานแล้ว”สีหน้าของไป๋เฟยเฟยเปลี่ยนเป็นลังเลทันทีที่ได้ฟังดังนั้นไป๋ชิงชางแสร้งทำเป็นไม่เห็น เขามองไป๋เฟยเฟยด้วยรอยยิ้มแล้วถามเบา ๆ“น้องสาว ช่วงนี้เจ้าได้ติดต่อกับผู้ชายไม่กี่คน คนเดียวที่มีความสามารถเทียบเท่าเจ้าก็คือ เซิ่งตงฉยง จากตระกูลเซิ่ง”“น่าเสียดายที่เขามาจากตระกูลเซิ่ง เจ้าทั้งสองจึงไม่ได้ถูกลิชิตให้คู่กัน”เมื่อได้ฟังเช่นนั้น สีหน้าของไป๋เฟยเฟยก็กลายเป็นจริงจังขึ้นมาทันทีนางส่ายหน้าโดยไม่ลังเลแล้วกล่าวว่า “พี่ใหญ่ เซิ่งตงฉยงแข็งแกร่งมากจริง ๆ และความสามารถของเขาในการนำทัพยามเกิดศึกสงครามก็ไม่เลว แต่ถ้าข้าต้องต่อสู้กับเขาจริง ๆ ข้าคงไม่แพ้เขาหรอก”ไป๋เฟยเฟยมีสีหน้าภาคภูมิใจมาก ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้ตระกูลเซิ่งเป็นคู่ต่อสู้ของพวกนางด้วย แม้ว่าเมื่อก่อนจะไม่ใช่ แต่นางก็ไม่กลัวเลย!นางรู้ดีว่าคนอย่างเซิ่งตงฉยงเจ้าเล่ห์เพทุบายและมีไหวพริบ คนเช่นนี้จะเข้ากับนางได้ดีได้อย่างไร?เมื่อเห็นความมุ่งมั่นบนใบหน้าของไป๋เฟยเฟย ราวกับว่านาง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1105
เมื่อได้ฟังเช่นนั้นหัวใจของไป๋เฟยเฟยก็เต้นแรงทันทีไม่รู้ว่าเหตุใดเมื่อนางได้ยินพี่ชายพูดเช่นนั้น ใบหน้าของหวังหยวนจึงปรากฏขึ้นในใจของนางช่างแปลกประหลาดนัก นี่มันเกิดอะไรขึ้น...นางหลงรักหวังหยวนเข้าแล้วหรือเปล่า?เมื่อตระหนักได้ดังนั้น นางก็รู้สึกตื่นตระหนก จนทำให้สีหน้านางดูไม่เป็นธรรมชาติเลยใบหน้าของนางแดงก่ำด้วยความเขินอาย สีหน้ากลับกลายเป็นลังเล และไม่สามารถเอ่ยคำใดออกมาได้เป็นเวลานานไป๋ชิงชางเห็นดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหรี่ตาถามอย่างสงสัย “น้องสาว เจ้าคิดอย่างไรกับหวังหยวน?”หัวใจของไป๋เฟยเฟยเริ่มเต้นอย่างประหม่าทันทีหลังจากได้ยินคำถามของพี่ชาย นางหายใจถี่ขึ้นมากขณะพยายามจะสงบสติอารมณ์อย่างหนัก จากนั้นตอบกลับไปว่า “พี่ใหญ่ หวังหยวนมีภรรยาตั้งสามคนแล้ว”“ข้า... ข้าจะไม่แต่งงานกับเขาหรอกเจ้าค่ะ”เมื่อพูดออกไปได้ครึ่งประโยค ไป๋เฟยเฟยกลับรู้สึกค่อนข้างหงุดหงิดก่อนที่พี่ชายจะทันได้เอ่ยออกมา นางก็ชิงพูดก่อนว่าจะไม่แต่งงานกับเขา แต่ความจริงดูเหมือนนางจะร้อนใจจนแทบทนรอไม่ไหวแล้ว...เมื่อไป๋ชิงชางได้ฟังเช่นนั้น จึงเข้าใจทันทีว่าน้องสาวของเขากำลังคิดอะไรอยู่เขาจึงยกยิ้มและ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1106
ไป๋ชิงชางเก่งถนัดเรื่องการเกลี้ยกล่อมทีละขั้น เขาพูดโน้มน้าวด้วยรอยยิ้ม “เฟยเฟย หากเจ้าพลาดคนอย่างหวังหยวนไป ในอาคตการที่เจ้าจะได้เจอคนเช่นเขาอีกคงยากน่าดู”“หากเจ้าหลงรักเขาจริง ๆ เจ้าควรจะรีบคว้าโอกาสนี้ไว้ให้เร็วที่สุด!”ไป๋ชิงชางตบหลังมือไป๋เฟยเฟยแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ตอนนี้เจ้าถึงวัยที่จะแต่งงานแล้ว หากเจ้ามัวลังเลเรื่องนี้อยู่ เมื่อเจ้าอายุมากขึ้น เจ้าจะยอมแต่งงานกับคนที่เจ้าไม่ได้ชอบหรือเปล่า? เมื่อไป๋เฟยเฟยได้ฟังเช่นนั้นก็ยิ่งมีสีหน้าลังเลทันทีสิ่งที่พี่ชายของนางพูดนั้นถูกต้องจริง ๆ ในโลกนี้คนที่มีความสามารถเทียบเทียมกับนางได้อันดับหนึ่งคือหวังหยวนเท่านั้น ไม่มีใครกล้าพูดว่าเขาเป็นอันดับสอง!พวกเซิ่งตงฉยง อู๋หลิง และแม้แต่หมานต๋าถูผู้เป็นอ๋องหมานอี๋ก็ไม่อาจเทียบหวังหยวนได้แม้แต่ปลายเล็บ!นางจึงไม่ได้สนใจจะชายตามองพวกเขาเลย!ต้องเป็นหวังหยวนเท่านั้น...เขาเปิดเส้นทางการค้า ช่วยเหลือต้าเย่และมีความรอบรู้มาก แม้ว่าเขาจะเต็มไปด้วยกลอุบายอันแยบยล แต่เขาก็ยังคงมีจิตใจอบอุ่นและมีเมตตา!นี่คือสิ่งที่ทั้งสามคนนั้นไม่มีเลย และยังถือว่าเป็นสิ่งล้ำค่าที่สุดในตัวหวังหยวนด้วย!เมื่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1107
เพราะช่วงนี้หวังหยวนผ่อนคลายมากขึ้นจริง ๆ เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ประหนึ่งว่าวางมือกับทุกเรื่องพวกนางก็ไม่ได้รู้สึกเคร่งเครียด หากไม่มีอะไรทำ ก็ดูเขากับนางเถียงกันก็สนุกแล้วแน่นอนว่าหวงเจียวเจียวนั้นพูดหยอกล้อช่วงเวลานี้บรรยากาศผ่อนคลายกว่าเดิมมาก แต่ในช่วงก่อนหน้านี้ นางรู้ว่าสามีของนางทำงานหนักมาโดยตลอดเมื่อเห็นเขาพักผ่อนบ้าง ก็หวังว่าเขาจะได้เพลิดเพลินไปกับช่วงเวลาอันแสนสบายนี้เพราะสุดท้ายก็ไม่รู้ว่าวันเวลาเช่นนี้จะคงอยู่ได้นานเพียงใด เพราะบางทีพรุ่งนี้แผ่นดินอาจจะกลับมาวุ่นวายอีกครั้งก็เป็นได้หวังหยวนพูดด้วยความหงุดหงิด “ข้าอ้วนขึ้นแล้วจะอย่างไร? อย่างแย่ที่สุดก็แค่ลดน้ำหนัก”“ชาของข้าเย็นหมดแล้ว มาเลย... หยิบกาน้ำชามาให้ข้าหน่อย”หวังหยวนพูดขณะไม่ได้ลืมตาเมื่อสตรีทั้งสามได้ฟังเช่นนั้น ต่างก็มองหน้ากันแล้วแสร้งทำเป็นไม่สนใจเขาหลังจากรอมานานแล้วก็ยังไม่ได้กาน้ำชา หวังหยวนจึงลืมตาขึ้น แล้วเห็นหญิงสาวทั้งสามกำลังนั่งยิ้มอยู่ เขาจึงนึกโกรธขึ้นมา“เอาล่ะ พวกเจ้าสามคนรวมหัวกันแกล้งข้าหรือ?”“เมื่อกี้ใครบอกว่าข้าอ้วน? เจียวเจียว หากเจ้ายังไม่ไปหยิบกาน้ำชาให้ข้า คืนนี้ข้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1108
หลี่ซื่อหานกำลังตั้งครรภ์ นี่เป็นเรื่องที่ทำให้หวังหยวนมีความสุขที่สุด!สตรีทั้งสามก็มีความสุขมากเพราะเรื่องเช่นนี้แต่หวงเจียวเจียวและหูเมิ่งอิ๋งต่างก็อิจฉาหญิงสาวทั้งสองหรี่ตามองหน้ากัน แล้วอดไม่ได้ที่จะพูดพร้อมกัน“สามี คืนนี้ไปนอนห้องข้าเถิด!”หวังหยวนตกตะลึงเมื่อได้ฟังเช่นนั้น“เอ๊ะ? พวกเจ้าไม่ได้บอกว่าข้ารังแกพวกเจ้าหรอกหรือ?”เมื่อได้ฟังเช่นนั้น หวงเจียวเจียวและหูเมิ่งอิ๋งต่างก็หน้าแดงหวงเจียวเจียวกล่าวว่า “สามีชอบรังแกจริง ๆ แต่... แต่ข้าเองก็อยากมีลูกให้สามีด้วย”“อืม... ข้าก็เหมือนกัน... แม้ว่าสามีจะรังแกเก่งเกินไป แต่... แต่... พวกเราก็ยังอยากมีลูกให้ท่าน…”หูเมิ่งอิ๋งก็เขินอายจนหน้าแดงเช่นกันหวังหยวนหัวเราะ ผู้หญิงในยุคนี้ทุกคนคิดว่าต้องให้กำเนิดลูกผู้ชายเพื่อแสดงความรักต่อสามีอันที่จริงมุมมองเช่นนี้ไม่ถูกต้องนักเพราะการคลอดบุตรไม่ใช่สิ่งเดียวที่ผู้หญิงสามารถทำได้!แม้ว่าเขาจะชอบเด็ก แต่การมีลูกไม่ใช่วิธีเดียวที่จะแสดงความรัก!และหวังหยวนไม่ต้องการให้พวกนางพิสูจน์ว่าพวกนางรักเขามากแค่ไหนด้วยการทำเช่นนี้!เพราะท้ายที่สุดแล้วการคลอดบุตรก็คือการเฉียดตายห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1109
พวกนางไม่คาดคิดว่าความรักของหวังหยวนที่มีต่อพวกนางจะลึกซึ้งถึงเพียงนี้!คิดดูสิว่าผู้ชายคนไหนไม่อยากมีลูกบ้าง!แม้แต่ผู้หญิงที่ไม่มีบุตรชายก็ยังไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้เต็มที่เลย!นี่เป็นขนบธรรมเนียม เป็นสิ่งที่จารึกไว้ในกระดูกของพวกนางและในหัวใจของผู้หญิงทุกคน!แต่คำพูดของหวังหยวนทำให้ปมของพวกนางคลายลงเล็กน้อย“ดังนั้นการมีลูกจึงเป็นทางเลือก พวกเจ้าต้องไม่คิดว่าการให้กำเนิดลูกให้ข้านั้นเป็นการแสดงออกถึงความรักที่เจ้ามีต่อข้า เพราะความจริงมันไม่ใช่เช่นนี้หรอก”“ถึงแม้ว่าข้าจะไม่ใช่ผู้หญิง แต่ข้าเข้าใจผู้หญิง ความจริงแล้วผู้หญิงหลายคนกลัวการคลอดบุตรมาก สุดท้ายผู้หญิงก็ต้องคลอดบุตร ซึ่งเป็นประสบการณ์เฉียดตายที่อันตรายอย่างยิ่ง”“แต่ก็แน่นอนว่ายังมีผู้หญิงที่ชอบเด็กมากและอยากมีลูก ทุกคนล้วนมีสถานการณ์เป็นของตัวเอง อย่าทำตามคนอื่นโดยขัดกับความตั้งใจที่แท้จริงของตนเอง”“และลูกก็คือสิ่งที่สวรรค์ประทานลงมาให้ หากไม่มีก็ไม่เป็นอะไร อย่ากดดันตัวเอง และอย่ารู้สึกผิดกับข้าด้วย”“ตราบใดที่พวกเจ้ามีความสุข ก็ถือว่าเป็นคนที่มีค่าสำหรับข้ามากที่สุดอยู่แล้ว ข้าหวังว่าจะแก่เฒ่าไปพร้อมกับพวกเจ้า
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1654
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1653
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1652
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1651
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1650
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1649
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1648
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1647
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1646
