บทที่ 366

คืนนี้ไม่จำเป็นต้องใช้ยานอนหลับ ก็ทำให้โหลวฉางเยว่นอนหลับสนิทได้

ก่อนจะนอน เธอคิดอย่างคลุมเครือว่า นับตั้งแต่ข้าง ๆ เขามีไป๋โหยวเพิ่มเข้ามา มีเพียงไม่กี่ครั้งที่พวกเขาได้อยู่ด้วยกัน เพราะเธอก็ต่อต้านเขามาตลอด เธอจึงไม่ได้แสดงออกอะไรเลย

แต่คราวนี้เธอผ่อนคลายและยอมรับเขาโดยสิ้นเชิง และความรู้สึกเองก็แตกต่างไปจากเดิมเช่นกัน

มันสบายใจขึ้น และมีความสุขมากด้วยซ้ำ

เมื่อเธอหลับจนถึงเที่ยงคืน เธอก็รู้สึกจั๊กจี้เล็กน้อยบนใบหน้า เธอลืมตาขึ้น และเห็นเหวินเหยียนโจวคร่อมตัวอยู่เหนือร่างของเธอ

“คุณกำลังทำอะไรอยู่……”

มีรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขา “คุณตื่นแล้วเหรอ? ”

ดูเหมือนว่าเธอจะตื่นแล้วและยอมรับในสิ่งที่เขากำลังทำ เขาจึงจับข้อเท้าของเธอไว้ทันที และยกขาข้างหนึ่งของเธอขึ้น

โหลวฉางเยว่ตื่นขึ้นมาได้ครู่หนึ่ง “ไม่เอาแล้ว...... ”

มันกินเวลาเพียงวินาทีเดียว และในวินาทีต่อมา ก็ถูกลากเข้าสู่ความสับสนวุ่นวายอีกครั้ง

คราวนี้เหวินเหยียนโจวไม่ปล่อยให้เธอเสร็จเร็วเกินไป

เมื่อน้ำตาของโหลวฉางเยว่ไหลเปียกหมอน เธอก็มองเห็นแสงแรกที่ส่องขึ้นมาจากขอบฟ้าจากหางตาของเธอ เธอหมดแรงจนต้องร้องไห้และร้องขอความเมตตา เหว