LOGINShare
บทที่ 369
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 370
เป็นเวลาหลังช่วงบ่ายแล้วที่โหลวฉางเยว่ลุกขึ้น หลังจากที่เพิ่งถูกพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของเหยียนโจวไป ตอนนี้ฟ้าก็มืดอีกครั้งห้องสวีทนี้ดีมากจริง ๆ ด้านหน้าไม่มีตึกสูงมาบดบัง จากหน้าต่างบานใหญ่สามารถเห็นดวงจันทร์ที่ค่อย ๆ ลอยขึ้นไปเหนือเมฆอย่างช้า ๆโหลวฉางเยว่ห่อผ้าห่ม กึ่งหลับกึ่งตื่น เหวินเหยียนโจวเปลี่ยนเสื้อผ้า คุกเข่าข้างขอบเตียงด้วยเข่าข้างเดียวเพื่อดึงเธอขึ้นโหลวฉางเยว่คิดว่าเขาจะทำมันอีกครั้ง ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญ ซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม เธอเริ่มเสียใจที่ได้พูดคุยเรื่องสถานะกับเขาในช่วงบ่ายแล้วเขาไม่พอใจเธอ เมื่อเขาต้องการจะจัดการกับเธอ จงใจบดขยี้เธอจนถึงจุดวิกฤติ บังคับให้เธอบอกว่าเธอจะไม่กล่าวหาว่าเขามีผู้หญิงคนอื่นอย่างไม่ยุติธรรมอีก ต่อไปก็จะต้องไม่พูดถึงเรื่องติดค้างน้ำใจและการชดใช้คืนนี่อีกขณะที่เธอกำลังร้องขอความเมตตาบอกว่าไม่ต้องการอยู่นั้น เขาก็บีบเอวเธอ แล้วพูดต่อว่า ไม่ใช่ว่าเธอไม่เชื่อว่าเขาโสดมานานแล้วหรอกเหรอ ตอนนี้เขาจะมอบมันทั้งหมดให้กับเธอ......ไม่ใช่ว่าเธอไม่เชื่อว่าเขาโสดมานานแล้ว แต่เธอแค่ไม่เข้าใจความสัมพันธ์ของเขากับไป๋โหยวก็เท่านั้นแต
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 371
ชาที่หอผิงถานมอบให้คือเที่ยกวนอิน รสชาติตอนไหลผ่านคอนั้นหวานและฝาด โหลวฉางเยว่เม้มริมฝีปาก "เหวินเหยียนโจว คุณ... "“คุณไม่ได้เรียกผมว่าอาเหยียนเหรอ” เหวินเหยียนโจวถามด้วยเสียงแผ่วเบา มือของโหลวฉางเยว่ที่ถือถ้วยสั่นเล็กน้อย น้ำชาสองสามหยดจึงกระเด็นออกมาตกลงบนโต๊ะ ทิ้งร่องรอยของน้ำไว้ ชื่อที่เธอตะโกนเมื่อคืน เขาได้ยินแน่นอน เหวินเหยียนโจวมองดูเธอ "คุณไม่เคยเรียกผมแบบนี้มาก่อน ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?" โหลวฉางเยว่เช็ดชาด้วยผ้าขี้ริ้ว แต่ยังมีร่องรอยของน้ำเหลืออยู่บนโต๊ะ เหวินเหยียนโจวยังมองดูเธอ พี่น้องส่วนใหญ่เรียกเขาว่า "โจวเอ๋อร์" และ "พี่โจว" นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคนเรียกเขาว่า "อาเหยียน" ฟังแล้ว ดูสนิทสนมมากกว่า "โจวเอ๋อร์" “เพิ่งช่วงไม่กี่วันมานี้เหรอ?” เขาคิดว่าเวลาสั้น ๆ ที่เขาอยู่กับเธอ ท่าทีของเธอที่มีต่อเขาก็อ่อนลง ถึงได้รับฉายานี้ แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่ ชื่อนี้อยู่ในใจเธอมานานแล้ว หลังจากที่เธอตกหลุมรักเขา เธอก็คิดว่าจะเรียกเขาว่าอย่างไรดี? "ประธานเหวิน" ปกติก็เรียกอยู่แล้ว "เหวินเหยียนโจว" ดูแข็งทื่อเกินไป และ "โจวเอ๋อร์" ไม่พิเศษเลย “อาโจว”? อื้ม หรือ "อาเหยียน" ไม่เค
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 372
“…” โหลวฉางเยว่กดปุ่มชั้นแทนเขา แม้เขาจะยังอยู่ แต่เธอก็มุ่งความสนใจไปที่การจัดการเขาแทน ทำให้ไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องของเนี่ยเหลียนอี้ การมีอยู่ของเขา ทำให้เธอรู้สึกสบายใจมาก แต่พอนึกว่าต้องนอนเตียงเดียวกับเขาทั้งคืน เธอก็รู้สึกอึดอัดอย่างอธิบายไม่ได้ เพราะไม่ว่าจะเป็นในช่วงสามปี หรือสองสามครั้งมานี้ พวกเขาก็ไม่เคยนอนบนเตียงเดียวกันสักครั้ง โหลวฉางเยว่นึกแล้วก็รู้สึกแปลก ๆ เหวินเหยียนโจวจ้องมองเธออีกครั้ง ไม่เคยมีผู้ชายอยู่ในสายตาของเธอมาก่อน และตอนนี้เขาก็ไม่เคยละสายตาจากเธอ โหลวฉางเยว่เม้มริมฝีปาก "ประธานเหวิน แบบนี้ค่อนข้างจะเหมาะสมกว่า" เหวินเหยียนโจวเหอะเบา ๆเมื่อถึงชั้น 12 โหลวฉางเยว่ก็เดินออกไปก่อน "ราตรีสวัสดิ์นะคะ ประธานเหวิน..."ประโยคสุดท้ายยังไม่ทันได้เอ่ยออกไป เหวินเหยียนโจวก็คว้าแขนเธอ ดึงเธอมา ก้มศีรษะลง และจูบริมฝีปากเธอ! โหลวฉางเยว่ตกตะลึงประตูลิฟต์ปิดช้า ๆ เหวินเหยียนโจวบดริมฝีปากของเธอด้วยความเร็วดุจสายฟ้า แล้วปล่อยเธอไป ก่อนที่ประตูลิฟต์จะแตะโดนร่างของโหลวฉางเยว่ ทันใดนั้นน้ำเสียงของเขาก็ฟังดูหวาดระแวง "ชาเย็นแล้ว ต้องอุ่นใหม่นะ!"โหลวฉางเยว่ก้าวถอยหลั
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 373
อะไรนะ?! โหลวฉางเยว่ยืดตัวขึ้น "จริงเหรอ?"เหวินเหยียนโจวโยนโทรศัพท์ของเธอลงบนผ้าห่มว่าให้เธอดู เป็นสายจากหลี่ซิงรั่วโหลวฉางเยว่รับสายอย่างรวดเร็ว "ซิงรั่ว?"หลี่ซิงรั่วได้ยินเสียงของเธอ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก "ในที่สุดก็รับสาย สองวันมานี้ไปไหนมา? ไม่ได้ข่าวคราวจากคุณเลย โทรไปก็ไม่รับ ผมไปหาคุณที่โรงแรมก็หาไม่เจอ คิดว่าคุณโดนตระกูลเนี่ย...คิดว่าถ้าวันนี้ยังติดต่อคุณไม่ได้ ผมจะไปแจ้งความแล้ว "โหลวฉางเยว่กระพริบตา นั่นเป็นเพราะ สองวันมานี้เธออยู่กับเหวินเหยียนโจว โทรศัพท์ของเธอก็อยู่ในกระเป๋าตลอด ทิ้งไว้ที่ ชั้นบนสุด และเธอก็ไม่คิดที่จะหามัน "ฉันไม่เป็นไร" “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว จริงสิ ผมจะบอกคุณว่า การจำกัดสิทธิห้ามออกจากซีเฉิงของคุณถูกยกเลิกแล้ว คุณเป็นอิสระแล้วนะ” โหลวฉางเยว่ถาม "ทำไมจู่ๆ ถึงถูกยกเลิก?" “หลังจากผู้ชายสองคนนั้นถูกตำรวจสอบปากคำหลายครั้ง ในที่สุดก็ทนไม่ไหว จึงเปลี่ยนคำสารภาพ บอกว่าเนี่ยเหลียนอี้กำชับมา เนี่ยเหลียนอี้บอกว่าถ้าทำได้ดี เธอจะให้พวกเขาสองแสน ตำรวจพาเนี่ยเหลียนอี้ออกไปแล้ว และพ่อแม่ตระกูลเนี่ยกำลังหาทนายความทุกที่ เพื่อประกันตัวเธอออกไป” "..."โหลว
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 374
ซีเฉิงอยู่ห่างจากเซินเฉิง ขับรถขึ้นทางด่วนใช้เวลาสี่ชั่วโมงโหลวฉางเยว่วางหินก้อนใหญ่เกี่ยวกับเนี่ยเหลียนอี้ลง ในใจของเธอไม่กังวลอะไรอีกต่อไป จิตใจผ่อนคลาย ตอบกลับข้อความที่ไม่ได้ตอบในช่วงสองวันที่ผ่านมาหลังจากที่ "หายตัวไป" จากนั้นก็เริ่มง่วงสาเหตุหลักมาจากอบเชยในรถ ซึ่งนำบรรยากาศในฤดูหนาวที่อบอุ่นมา ทำให้ถูกสะกดจิตทั่วทั้งร่าง เธอพิงศีรษะกับหน้าต่างรถ แล้ว ค่อยๆ หลับตาลง เธอไม่ได้หลับสนิท แต่ตื่นขึ้นมาตอนเหวินเหยียนโจวยื่นมือของเขาวางลงบนหัวของเธอผ่านกระจกโหลวฉางเยว่ยกเปลือกตาขึ้นเล็กน้อย เห็นเหวินเหยียนโจวอ่านอีเมลในแท็บเล็ตอยู่ ส่วนมืออีกข้างทำหน้าที่เป็นเบาะรองระหว่างเธอกับกระจก เพื่อกันไม่ให้รถสั่นและกระทบเธอตอนผ่านถนนที่ขรุขระ การเคลื่อนไหวของเขาเป็นธรรมชาติมาก ราวกับว่ามันเป็นอย่างที่ควรจะเป็น มิน่าล่ะที่ผู้คนพูดว่า ตอนผู้ชายมีใจหรือไม่มีใจ จะเปลี่ยนไปอย่างกับเป็นคนละคน เลนข้างหน้าเริ่มเบี่ยงออก รถของพวกเขาเลี้ยวโค้ง โหลวฉางเยว่แกล้งทำเป็นเพิ่งตื่น เอาศีรษะออกจากฝ่ามือเขา แล้วลืมตาขึ้น เหวินเหยียนโจวหันไปมองเธอ "ไม่นอนแล้วเหรอ?"โหลวฉางเยว่เปลี่ยนท่านั่ง "อืม เกือบถึงแล้
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 375
แม่ลูกเดินด้วยกันบนถนนหินกรวดในหมู่บ้านโหลวฉางเยว่เดินไปด้วยคุยกับเธอไปด้วย แน่นอนว่า เป็นข่าวดีไม่ใช่ข่าวร้ายพอแม่โหลวมีความสุข ท่าทีของเธอก็ผ่อนคลายกว่าปกติ ยังบอกโหลวฉางเยว่ว่า "พ่อลูกจะไปฝังเข็ม เราจะพาพ่อลูกกลับบ้านทีหลัง" "ได้ค่ะ"เมื่อเดือนที่แล้ว พ่อโหลวได้รับการรักษาด้วยการฝังเข็มเพื่อรักษาอาการขาเจ็บจากแพทย์แผนจีน โหลวฉางเยว่ได้ยินเรื่องนี้จากพี่เลี้ยงเธอตามแม่โหลวไปตลาดผัก นอกจากซื้อซี่โครงแล้ว ยังซื้อวัตถุดิบอื่น ๆ อีกมากมาย ทั้งไก่ เป็ด ปลา เนื้อสัตว์ และผักโหลวฉางเยว่อยากบอกว่าเธออยู่แค่สองวัน มีอาหารให้กินมากมาย เธอกินไม่หมดหรอก แต่ลูก ๆ ของแม่โหลวกลับบ้านครั้งนึงก็ยากแล้ว แม่ของเธอเลยอดไม่ได้ที่จะขุนพวกเขาจนมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นสักสิบหรือแปดโลครึ่งก่อนค่อยปล่อยไป จะห้ามก็ห้ามไม่ได้โหลวฉางเยว่ทำได้แค่ส่งข้อความขอให้พี่สาวคนโตพาหลานสาวของเธอกลับมาทานข้าวคืนนี้ ช่วยเรื่องการย่อยอาหารสักนิดเธอพยายามส่งข้อความไป แม่โหลวก็ซื้อดอกกะหล่ำอีกลูก โหลวฉางเยว่อยากจ่าย แต่แม่โหลวยืนกรานว่าจะจ่ายเอง โหลวฉางเยว่ตามใจแม่ หยิบของด้วยมือเดียว แล้วจับมือเธอไว้ หมู่บ้านไม่มีผู้อยู่อาศั
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 376
เหวินเหยียนโจวมอง วางโทรศัพท์ลง พูดอย่างเฉยเมย "มาเร็วมากนะ เชิญเขาเข้ามาเลย""ค่ะ"เหอชิงโบกมือ บอร์ดี้การ์ดที่ซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่งปรากฏตัวขึ้น ขวางรถคันนั้นเหอชิงเดินไปที่รถแล้วพูดสองสามคำ คนบนรถก็ลงมาเป็นหลิวเยี่ยนหลิวเยี่ยนเหลือบมองไปทางเหวินเหยียนโจว กึ่งยิ้ม แล้วล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ เดินตามเหอชิงไปเหวินเหยียนโจวนั่งอยู่บนเก้าอี้กลางแจ้งในร้านกาแฟ หลิวเยี่ยนพูดว่า "ช่วงนี้ประธานเหวินดูว่างเกินไปนะ เดี๋ยวอยู่ที่ซีเฉิง เดี๋ยวอยู่ที่นี่ ซีอีโอผู้สง่างามไป ๆ มา ๆ แบบนี้ ปี๋หยุนซบเซาลงขนาดนี้แล้วเหรอ?"เหวินเหยียนโจว "ลูกพี่ลูกน้องของประธานหลิวถูกตำรวจพาตัวไป คุณก็ไม่ได้อยู่ช่วยที่ซีเฉิง แต่ยังมาที่นี่ ไม่ใช่ไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอะไรเหรอ?"ชายหนุ่มรูปหล่อสองคนพบกันในหมู่บ้านเล็ก ๆ คนหนึ่งยิ้ม อีกคนสงบและเฉยเมย แต่คำพูดของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์คุกกรุ่น ขิงก็ราข่าก็แรงหลิวเยี่ยนยิ้มมุมปาก นั่งลงตรงข้ามกับเขา นั่งไขว่ห้างแล้วพูด "ลูกพี่ลูกน้องของผมมีป้าและลุงผมอยู่ด้วยครั้งนี้แฟนผมกลัวมาก ผมจึงต้องมาปลอบเธอ"เสียงของเหวินเหยียนโจวเย็นชา "เธอตกลงที่จะเป็นแฟนของคุณเหรอ?"“เธอก็ไม่ป
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 377
เหวินเหยียนโจวอยู่บนเรือ สวมชุดสูทสีดำ แต่ผูกเน็คไทสีแดงเข้ม ราวกับแสงสว่างในคืนที่มืดมิด ข้ามผ่านความมืดและกระแทกหัวใจของเธอเข้าจัง ๆ "..."เรือค่อย ๆ เทียบท่าอย่างช้า ๆ เหวินเหยียนโจวยื่นมือไปหาโหลวฉางเยว่ ขอให้เธอกระโดดขึ้นเรือไปด้วยกันกับเขาโหลวฉางเยว่ไม่ขยับยกเว้นครั้งนั้นในลิฟต์ เธอไม่เคยมีความคิดที่จะวิ่งเข้าหาเขา เพียงแต่มองดูเขาอย่างแน่วแน่เหวินเหยียนโจวขอให้คนพายเรือเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอีกหน่อย ตอนนี้ระยะห่างจากชายฝั่งประมาณ 40 หรือ 50 เซนติเมตร จู่ ๆ เขาก็ก้าวข้ามเรือไปบนฝั่ง กระโดดลงต่อหน้าโหลวฉางเยว่! โหลวฉางเยว่ไม่ทันระวังเห็นเขา "กระโจน" เข้าหาเธอ เธอถอยหลังโดยสัญชาตญาณ แต่โดนเขาดึงเข้ามาในอ้อมกอดเดิมผู้ชายมีรูปร่างไหล่กว้างและเอวแคบ แถมสวมเสื้อคลุมสีดำ กอดเธอไว้แบบนี้ ดูเหมือนเขาจะซ่อนตัวเธอมิดในอ้อมกอดตัวเอง จมูกโหลวฉางเยว่มีน้ำแข็งเกาะเล็กน้อยเพราะโดนลมหนาว ปะทะเข้ากับหน้าอกอันอบอุ่นของเขา เธอมองไปทางอื่นอย่างไม่เป็นธรรมชาติ "...ทำไมยังไม่ไปคะ?" เธอคิดว่าเขาออกจากหมู่บ้านไปนานแล้ว เหวินเหยียนโจวหรี่ตาลง "ผมจะไปไหนได้ ช่วงวันหยุด โรงแรมเพียงสองแห่งในหมูบ้านคุณ
Latest chapter
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 418
พอแม่โหลวก็ได้ยินเสียงพ่อโหลวกลับมา จากนั้นเธอก็นำอาหารจานสุดท้ายมาเสิร์ฟที่โต๊ะ“งั้นก็มากินข้าวกันเถอะ วันนี้เย่ว่เยว่พาเหยียนโจวกลับมาด้วย เธอไม่ได้บอกเราล่วงหน้า พวกเราเลยไม่ได้เตรียมอะไรไว้ เลยมีแค่อาหารทำเองที่บ้าน ไม่รู้ว่าเหยียนโจวจะทานได้หรือเปล่า? ”เหวินเหยียนโจวลุกขึ้นยืน เหลือบมองใบหน้าซีดเซียวของพ่อโหลว และกระซิบเบา ๆ “เป็นผมที่ไม่ได้บอกเย่ว่เยว่ล่วงหน้าว่าผมจะอยู่ต่อ เธอถึงไม่ได้บอกกับทุกคน ไม่โทษเธอหรอกครับ”แม่ยายมองดูลูกเขย ยิ่งมองก็ยิ่งชอบเขามากขึ้น แม่โหลวไม่ได้มีความสุขขนาดนี้มานานแล้ว มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเธอ เธอแสร้งดุออกไป “เหยียนโจว เธอก็อย่าให้ท้ายเยว่เยว่มากเกินไปสิ”แต่หลังจากที่พูดจบ เขาก็ปกป้องเธอ “แต่เยว่เยว่ของเราเป็นคนที่มีเหตุผลที่สุด ต่อให้ตามใจก็ไม่เป็นไรหรอกครับ”มุมปากของโหลวฉางเยว่โค้งงอขึ้นทุกคนมานั่งที่โต๊ะด้วยกัน แม่โหลวตักซุปเสิร์ฟให้เหวินเหยียนโจวก่อน จากนั้นจึงใช้ตะเกียบคีบผักใส่ในชามของเขา“เหยียนโจว ลองซุปปลาหน่อไม้เหลืองฤดูหนาวดูสิ หน่อไม้นั่นปลูกเองเชียวนะ ปลาก็เป็นของเพื่อนบ้านที่ไปจับมาจากทะเล”“แล้วก็ยังมีหมูเปรี้ยวหวานสั
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 417
จนถึงตอนนี้โหลวฉางเยว่ก็ยังไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างไป๋โหยวกับเขาอย่างถ่องแท้ เธอเหลือบมองเขา และอดไม่ได้ที่จะเริ่มคิดผู้ชายน่ะนะ ไม่ได้ “ไร้เดียงสา” ขนาดนั้น โดยเฉพาะผู้ชายอย่างเหวินเหยียนโจว ผู้หญิงสนใจเขาหรือเปล่า เขาก็สามารถมองออกได้ง่าย ๆเหวินเหยียนโจวรู้อยู่แล้วว่าไป๋โหยวชอบเขา แล้วเขาก็ยังตกลงที่จะให้เธอมาอยู่เคียงข้างเขาอีก นั่นก็เป็นเหมือนคำตอบรับโดยปริยายว่าเขายอมรับความรู้สึกของเธอแล้วไม่ใช่หรือไง?พอมาคิดรวมกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันส่งท้ายปีเก่าปีที่แล้ว ก็มีความคิดเห็นที่เกี่ยวกับเธอขึ้นมา เขาเย็นชาใส่เธอตลอด ดังนั้นที่เขาเก็บไป๋โหยวไว้ ไม่ใช่แค่เพราะว่าอยากจะทำให้เธอโกรธ แต่วางแผนที่จะทำให้ “เปลี่ยนใจ” ด้วยสินะ?โหลวฉางเยว่พูดด้วยความรำคาญ “แม่ของคุณชอบไป๋โหยวมากเลยเหรอคะ? เธอยังอยากให้คุณแต่งงานกับไป๋โหยวด้วยใช่ไหม? เนี่ยเหลียนอี้เคยบอกฉันว่าท่านประธานใหญ่เหวินยอมรับไป๋โหยวแล้วด้วย แต่เพราะด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาก็ปฏิเสธกะทันหัน เป็นเพราะว่าท่านประธานใหญ่เหวินรู้เรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างไป๋โหยวกับแม่ของคุณรึเปล่าคะ? ”แม้ว่าโหลวฉางเยว่จะไม่ค่อยรู้เรื่องคร
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 416
ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว แต่พ่อโหลวก็ยังไม่กลับมา พี่เลี้ยงจึงออกไปตามหาเขาเดิมทีโหลวฉางเยว่ต้องการช่วยแม่โหลววางจานและตะเกียบ แต่แม่โหลวก็ให้เธอไปอยู่เป็นเพื่อนเหวินเหยียนโจว เพราะเธอกลัวว่าลูกเขยคนจะอึดอัดถ้าต้องนั่งอยู่คนเดียว......จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง? ต่อให้ฟ้าจะถล่ม ประธานเหวินก็ยังคงมั่นคงไม่ขยับเขยื้อนอยู่ดีแต่ยังไงโหลวฉางเยว่ยังคงเดินไปหาเขาเหวินเหยียนโจวอยู่บนโซฟาสำหรับสองคน เดิมทีเธอต้องการนั่งบนโซฟาเดี่ยวที่อยู่ข้าง ๆ แต่ประธานเหวินดึงเธอเข้ามานั่งกับเขาเขากระซิบข้างหูเธอ “คุณพูดอะไรกับแม่ของคุณบ้าง? ”หูของโหลวฉางเยว่ไวต่อความรู้สึกมาก เธอก็กระตุกตัวหลบอยู่ครู่หนึ่ง “ก็ไม่ได้พูดอะไรหนิคะ”“ไม่พูดงั้นเหรอ แล้ววทำไมท่าทีที่เธอมีต่อผมถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้? ” เหวินเหยียนโจวบีบนิ้วของเธอ “คุณคิดว่าผมดูไม่ออกเหรอ? เมื่อกี้เธอไม่ค่อยพอใจผมเท่าไหร่ แล้วผมมีอะไรที่ทำให้แม่ยายไม่พอใจเหรอ? ”ความมั่นใจของประธานเหวินก็มาจากสภาพที่เหนือกว่าของเขา แต่ตราบใดที่พ่อแม่ไม่ขายลูกกิน สิ่งแรกที่พวกเขาจะพิจารณาเมื่อลูกจะแต่งงานก็คืออุปนิสัยของอีกฝ่ายการแสดงออกของโหลวฉางเยว่ยังคง
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 415
แม่โหลวไม่ใช่คนโง่ แม้ว่าเหวินเหยียนโจวจะตอบด้วยท่าทีนอบน้อม แต่เธอก็มองออก ด้วยลักษณะท่าทางและนิสัยของเหวินเหยียนโจว คงไม่ใช่แค่มี “เงินเล็กน้อย” ถึงสามารถเลี้ยงเขามาได้แน่ ๆ “งั้นก็ดีมาก ดีแล้วล่ะ พวกลูกคบกันมาสามปี สิ่งที่ควรจะเรียนรู้ก็น่าจะเรียนรู้กันมาหมดแล้ว แม่เองก็ไม่มีอะไรที่จะต้องถามอีกแล้วล่ะ”เหวินเหยียนโจวไม่ชอบพูดอ้อมค้อม จู่ ๆ เขาก็จับมือโหลวฉางเยว่ “เมื่อกี้ผมเพิ่งขอเยว่เยว่แต่งงานครับ และเธอก็ตอบตกลงแล้วด้วย”โหลวฉางเยว่มองไปที่แม่ของโหลวโดยไม่รู้ตัวใบหน้าของแม่โหลวเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอไม่ได้มีความสุขมากนัก เธอฝืนยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “เรื่องแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ จะเร่งรีบขนาดนี้ได้ยังไง พวกเรายังไม่ได้รู้จักเธอมากขนาดนั้นเลย เราเองก็ไม่เคยพบพ่อแม่ของเธอด้วย อย่างน้อยก็ควรจะหาเวลา ให้พวกเราทั้งสองตระกูลได้พูดคุยกันและปรึกษาหารือกันหน่อย”เหวินเหยียนโจวหยิบถ้วยชาขึ้นมา แต่เขาแค่เอามันมาใกล้จมูกแล้วดมกลิ่น เขาไม่ได้ดื่มมัน จากนั้นก็วางมันกลับไปที่เดิม สีหน้าเขาดูไม่ใส่ใจโหลวฉางเยว่รู้จักเขาดี เขารู้สึกว่าชาราคาถูกเกินไป เกินกว่าที่เขาจะเอาเข้าปากได้ และคำพูดเหล่า
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 414
ระยะทางจากห้างสรรพสินค้าถึงบ้าน ก็ใช้เวลาประมาณสิบกว่านาที โหลวฉางเยว่ก็ครุ่นคิดว่าจะพูดอะไรดีอยู่ในใจ จะบอกพ่อโหลวแม่โหลวยังไงดี เกี่ยวกับเรื่องที่เธอกำลังจะแต่งงาน?จะให้อธิบายยังไง ว่าลูกสาวของพวกเขา ตอนเพิ่งออกจากบ้านก็เป็นแค่คนโสด แต่ผ่านไปได้แค่ครึ่งชั่วโมง กลับบ้านมาก็กลายเป็นคนที่กำลังจะแต่งงานอย่างงั้นเหรอ?เธอคิดไม่ตกเลยจริง ๆ เลยได้แต่พาเหวินเหยียนโจวเดินไปรอบ ๆ ตรอกเท่านั้น จนกระทั่งประธานเหวินเริ่มหมดความอดทน เขาคว้าหลังคอของเธอแล้วลากกลับบ้าน“ผมเคยได้ยินประโยคหนึ่งที่ว่า ‘แม้ลูกสะใภ้จะขี้เหร่ แต่ก็จำเป็นจะต้องเจอหน้าพ่อแม่สามีอยู่ดี’ ผมคงไม่ได้ไร้ความสามารถถึงขั้นทำให้คุณอายจนไม่กล้าพาผมไปเจอหน้าพวกท่านหรอกมั้ง? ”โหลวฉางเยว่คิดว่าเขามีความสามารถมากเกินไปต่างหาก เธอถึงไม่รู้ว่าจะบอกพ่อแม่ของเธอยังไงดีคิ้วของเหวินเหยียนโจวขยายออก และยกขึ้นเล็กน้อย แล้วเขาก็พูดด้วยหางเสียงว่า “หืม” โหลวฉางเยว่ทำได้แค่กัดฟัน แล้วพาเขาเข้าไปพ่อโหลวออกไปตั้งแต่เช้า ตอนนี้ยังไม่กลับมาแม่โหลวเพิ่งเห็นว่าเธอพาเพื่อนกลับบ้านมาด้วย แถมยังเป็นเพื่อนผู้ชายอีกต่างหาก รู้สึกประหลาดใจและตกใจม
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 413
ผนังซีเมนต์สีเทาที่ได้รับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ ทำให้รู้สึกอบอุ่นเล็กน้อย ขณะที่เธอกำลังจัดเสื้อผ้าตัวเองอยู่ โหลวฉางเยว่ก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดอย่างอื่น “......ฉันยังไม่ได้ตกลงอะไรเลยนะคะ คุณเลิกคิดเองเออเองได้แล้วค่ะ”เหวินเหยียนโจวก็ยังคงจัดการวางแผนเองอยู่ “ยังไงนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ได้เข้าบ้านจริง ๆ คงดูไม่ดีถ้าเข้าไปมือเปล่า คุณช่วยพาผมไปที่ห้างสรรพสินค้าในตำบลของคุณหน่อยสิ แล้วคุณก็ช่วยเลือกของขวัญที่เหมาะกับพ่อแม่ของคุณด้วย”“......”“เด็กดี นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับพ่อแม่คุณ คุณต้องช่วยผมด้วยนะ”“......”โหลวฉางเยว่ลูบแหวน เธอไม่รู้ว่าเธอตัวชาเพราะการที่เขาเรียกเธอว่าเด็กดี หรือเป็นเพราะสับสนกับท่าทางที่เขายอมก้มหัวให้กันแน่ เธอค่อนข้างสับสนอย่างมาก แต่เธอก็ยังพาเขาไปที่ห้างสรรพสินค้าอยู่ดีโชคดีที่ชุมชนนี้เป็นพื้นที่ท่องเที่ยว เลยยังพอจะมีห้างสรรพสินค้าที่จำหน่ายสินค้าแบรนด์ระดับไฮเอนด์อยู่บ้างแต่ก่อนที่จะเข้าประตู เหวินเหยียนโจวก็ได้รับสายโทรศัพท์สายหนึ่ง เขามองไปที่ชื่อผู้โทร ขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าของเขาไม่ผ่อนคลายเหมือนตอนที่เผชิญหน้ากับเธอเมื่อกี้โหลวฉางเยว่มองไปที
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 412
ทันทีที่คำพูดจบลงไม่ถึงวินาที เหวินเหยียนโจวก็ก้มศีรษะลงและจูบเธออย่างเร่าร้อนต่อให้มีการแย่งชิง การปล้นชิงทรัพย์ในเวลากลางวันแสก ๆ หรือแม้แต่ผู้คนรอบข้าง เขาก็ไม่สนใจทั้งนั้น เขาจับหลังศีรษะของเธอและใช้ลิ้นของเขารุกล้ำเข้าไปในพื้นที่ของเธอ โหลวฉางเยว่กลัวว่าจะถูกคนรู้จักเห็นเข้า เธอจึงได้แต่จับชุดสูทของเขาไว้แน่น “เหวิน เหวินเหยียนโจว...... ”เหวินเหยียนโจวค่อนข้างเฉยเมยกับเรื่องพวกนั้น เขาจูบเธอสักพักก่อนที่จะปล่อยริมฝีปากของเธอ เขาหอบเบา ๆ ต่อหน้าเธอ ทั้งเซ็กซี่และเย้ายวน “ไม่ใช่แค่การลอง แต่เป็นการตัดสินใจแล้ว เราจะคบกัน”เขาจับมือของโหลวฉางเยว่ขึ้นมา โดยไม่ให้โอกาสโหลวฉางเยว่ได้เห็นชัดเจนว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ แล้วเขาก็สวมแหวนไว้บนนิ้วนางของเธอม่านตาของโหลวฉางเยว่หดตัวลง!เสียงของเหวินเหยียนโจวแหบแห้ง “เด็กดี ตอนนี้สำนักงานกิจการพลเรือนก็หยุดกันหมดแล้ว รอถึงเดือนหน้าวันที่เก้า ในเวลาราชการ เราค่อยไปจดทะเบียนกันนะ”อะ อะไรนะ?ว่ายังไงนะ ! ?เดี๋ยวนะ!พอโหลวฉางเยว่รู้ว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น ประสาทของเธอก็แทบจะระเบิด!เธอปิดปากเหวินเหยียนโจวอย่างรวดเร็ว เพื่อหยุดไม่ให้เขาพูดเ
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 411
เช้าวันรุ่งขึ้น โหลวฉางเยว่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือตีสี่ตีห้าเธอเพิ่งจะหลับตาลงได้ แต่ยังไม่ทันจะได้นอน เธอง่วงจนแทบจะทนไม่ไหว สุดท้ายก็ต้องเปิดเปลือกตาขึ้นด้วยความพยายามอย่างมาก เมื่อเธอเห็นว่าผู้โทรคือเหวินเหยียนโจว อาการง่วงนอนของเธอก็แทบจะถูกขับออกไปในทันทีเธอลุกขึ้นนั่ง มองดูซองจดหมายสีเหลืองอ่อนบนโต๊ะข้างเตียง พอนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปากล่างของตัวเองหลังจากถอนหายใจและระงับอารมณ์ได้แล้ว เธอก็รับสาย “ฮัลโหล”เสียงเย็นชาของเหวินเหยียนโจว ก็ได้ลอยผ่านเคลื่อนโทรศัพท์ ส่งตรงไปถึงหูของเธอ และยังคงสามารถทำให้เธอขนลุกได้โดยไม่ทันตั้งตัว“คุณกำลังทำอะไรอยู่? ”“......นอนค่ะ”“คุณนอนที่ไหน? ” น้ำเสียงของชายคนนั้นเข้มขึ้นทันที “ผมอยู่ในห้องของคุณ แต่ก็ไม่เห็นคุณ คุณไปนอนที่ไหนเหรอ? ”สถานการณ์ของเขาตอนนี้เหมือนกำลังจับคนทำผิด......โหลวฉางเยว่ตกตะลึง “คุณอยู่ในห้องของฉันเหรอคะ? คุณไปหาฉันที่ซีเฉิงเหรอคะ? ”“ไม่ใช่ว่าเมื่อวานคุณทำงานเป็นวันสุดท้ายหรอกเหรอ? ผมเลยมารับคุณกลับเซินเฉิง” เหวินเหยียนโจวถามต่อว่า “ตอนนี้คุณอยู่ที่
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 410
รักข้างเดียว......ลมพัดโดนผิวของโหลวฉางเยว่จนเกิดเป็นชั้นอนุภาคเล็ก ๆ เธอยังคงคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่ออยู่เลย แต่จะให้เธอตรวจสอบยังไงกันล่ะว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเท็จกันแน่?โหลวฉางเยว่จำได้อีกว่า ในวันที่เธอเลี้ยงข้าวเขาที่ร้านอาหารส่วนตัว เขายังเคยถามเธอเกี่ยวกับลิ้นชักจดหมายรักอีกด้วยตอนนั้นเธอก็รู้สึกว่าทำไมเขาต้องใส่ใจเรื่องนี้มากขนาดนั้นด้วย พอลองมองดูตอนนี้แล้ว คงไม่ใช่ว่าปีนั้นเอง เขาก็เขียนจดหมายรักให้เธอด้วยหรอกนะ?จู่ ๆ โหลวฉางเยว่ก็ลุกขึ้นยืน ตาของเธอเป็นก็ประกาย จดหมายรักพวกนั้นเธอน่าจะยังเก็บไว้ที่บ้าน บ้านที่ตำบลเฟิงเสียน เธอโทรหาหลี่ซิงรั่วทันที“ซิงรั่ว เธอออกเดินทางรึยัง? ”“กำลังจะออกเดินทางแล้ว เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ”“ฉันอยากกลับเซินเฉิงกับเธอด้วย สะดวกไหม? ”หลี่ซิงรั่วหยุดชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “สะดวกสิ เธอยังอยู่ที่ประตูร้านอาหารเดิมรึเปล่า? ฉันจะไปรับเธอ”ในไม่ช้า รถของหลี่ซิงรั่วก็ขับมาถึง โหลวฉางเยว่ก็เปิดประตูและเข้าไปจากนั้นหลี่ชิงรั่วจึงถามว่า “เป็นเพราะประธานเหวินหรือเปล่า? ”หัวใจของโหลวฉางเยว่เต้นเร็วขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้ เธอรีบร้อ
