บทที่ 303

มหาวิทยาลัยในเมืองจงเฉิง... มหาวิทยาลัยเมืองเซินเฉิงเป็นหนึ่งในสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษาชั้นนำของประเทศอยู่แล้ว สามารถทำให้เสิ่นซู่ชินเปลี่ยนงานได้ เห็นได้ชัดว่ามหาวิทยาลัยในเมืองจงเฉิงนั้นดีกว่า

โหลวฉางเยว่แสดงความยินดีอย่างจริงใจ: "ฉันขอให้คุณมีอนาคตที่สดใส"

“ถ้าคุณต้องการอะไร คุณยังสามารถมาหาผมได้นะ” เสิ่นซู่ชินพูดอย่างอ่อนโยน “ผมบอกว่าผมจะช่วยคุณ นี่คือคำสัญญาของผมกับคุณ และมันมีผลตลอดไป”

"ค่ะ ฉันจำได้แล้ว"

แต่ไม่ว่าจะเป็นเสิ่นซู่ชินและโหลวฉางเยว่ ก็รู้ในใจว่านี่เป็นเพียงคําพูดที่สุภาพเท่านั้น

โหลวฉางเยว่เป็นคนเคยชินกับการดูแลทุกอย่างด้วยตัวเอง ตอนที่เขาอยู่เคียงข้างเธอ เธอไม่กล้ารบกวนเขา ตอนนี้เขาอยู่ห่างจากเมืองจงเฉิงหลายพันไมล์ เธอจะรบกวนเขาอีกได้อย่างไร?

เสิ่นซู่ชินจากไปอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่เขาจากไป หลิวเยี่ยนก็กลับมา และบริกรได้เสิร์ฟอาหารพอดี เขาพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นว่า "ชิมตับห่านร้านนี้สิ ดั้งเดิมมาก"

โหลวฉางเยว่สูญเสียความอยากอาหารและอารมณ์ไม่ดีเป็นอย่างมาก เธอมองดูเขาแล้วพูดว่า "คุณหลิว จุดประสงค์ของการจัดการเรื่องนี้คืออะไรคะ"

เสิ่นซู่ชินและเธอต้องเผชิ