บทที่ 300

โหลวฉางเยว่ไม่รู้ว่าเหวินเหยียนโจวหมายถึงอะไร

แต่การส่งดอกไม้นั้นสามารถชดเชยอะไรให้กับเธอเหรอ?

เธอจ้องมองที่การ์ดในมือของเธอ พิมพ์คำว่า "เหวิน" แล้ว แต่ดูเหมือนเธอจะมองเห็นชื่อที่เขียนด้วยลายมือของชายคนนั้นเป็นคำเชิงกล

เธอเคยเป็นเลขาของเขาและเคยเห็นเขาเซ็นชื่อในสัญญานับครั้งไม่ถ้วน ลายมือของเขาสวย ลื่นไหล มีพลังและทรงพลัง

ในช่วงที่เธอรักเขามากที่สุด ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เธอก็ชื่นชมและเงยหน้าขึ้นมองเขา เมื่อเธอไม่มีอะไรทำ เธอจะเลียนแบบเขา เขียนบนกระดาษขาว เหวินเหยียนโจว เหวินเหยียนโจว...

ขีดทีละขีด เขียนอย่างระมัดระวังมาก

เขาเคยเห็นมันครั้งหนึ่งด้วยซ้ำ เขาเลิกคิ้วด้วยความสนใจและเธอก็เขินอายมาก จนเธอรีบปิดเอกสารพร้อมกับก้มหัวลงและไม่กล้ามองเข้าไปในดวงตาที่เย็นชาและหยอกล้ออย่างคลุมเครือซึ่งทำให้หูของเธอแดงด้วยความเขินอาย

“……”

โหลวฉางเยว่ควรจะเฉยเมยหรือมึนงงตอนนี้ถึงจะถูกต้อง ทำไมคิดถึงสิ่งเหล่านี้แล้ว รู้สึกเจ็บแปล๊บๆ บนร่างกายอีกครั้ง

เธอใส่การ์ดกลับเข้าไปในช่อดอกไม้ จากนั้นถือดอกไม้เดินไปที่หน้าประตูบริษัท เปิดถังขยะแล้วโยนมันลงไปด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

ต้องขอบคุณหลิวเยี่ยนที่ทำใ