บทที่ 296

โหลวฉางเยว่ได้ยินไม่ชัดจึงหันกลับมา “ประธานเหวินพูดว่าอะไรนะคะ?”

ห้องมีระบบทำความร้อนใต้พื้นเพียงพอ เหวินเหยียนโจวถอดเสื้อสูทออกแล้วพาดไว้บนแขน เขาสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวและเสื้อกั๊กขนสัตว์สีเทาเข้ม

เขาสวมปลอกแขนและแขนของเขาถูกพันเข้ากับส่วนโค้งของกล้ามเนื้อ แสดงให้เห็นทั้งความสง่างามและความดุร้าย

ระยะห่างใกล้ขนาดนี้ คำพูดของเขาก็ไม่ได้คลุมเครือ เธอต้องฟุ้งซ่านแค่ไหนถึงจะไม่ได้ยินที่เขาพูด เหวินเหยียนโจวรู้ว่าเธอไม่ต้องการพูดต่อ เขาจึงพึมพำว่า “เปล่า”

โหลวฉางเยว่ยังคงมองฝาแฝดต่อไป

อืม เธอไม่อยากจะต่อประโยคกับเขาจริงๆ

เธอไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เหวินเหยียนโจวถึงพูดแบบนั้น?

ลูกคนนั้นของพวกเขา ต่อให้จะไม่ได้แท้งโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาก็คงจะไม่ยอมให้เธอคลอดลูกคนนี้ออกมาแน่ – เรื่องนี่ ครั้งนั้นที่เธอปวดประจำเดือน แต่ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นการแท้ง เขาได้ให้คำตอบกับเธอแล้ว

เธอยังไม่อยากคุยเรื่องลูกกับเขา มันแปลกมาก และมันก็ไม่ได้มีความหมายใดๆเลย

ฝาแฝดทั้งสองนอนหลับอย่างสงบ โหลวฉางเยว่ก้มลงมองดูพวกเขา ทันใดนั้น เด็กคนหนึ่งก็เริ่มร้องไห้ โหลวฉางเยว่ตกตะลึง จากนั้นเด็กอีกคนก็เริ่มร้องไห้ตาม

โหลวฉาง