บทที่ 291

ในสายตาของคนอื่นๆ ทั้งสี่คนกำลังคุยกันและหัวเราะ และโหลวฉางเยว่ซึ่งอยู่ในหมู่พวกเขาก็รู้สึกกระสับกระส่าย

โชคดีที่เนี่ยเหลียนอี้เตือนเหวินเหยียนโจวในเวลานี้พอดี “ประธานเหวินคะ ผู้เฒ่าเหออยู่ชั้นล่างแล้วค่ะ เราไปทักทายกันดีกว่า”

เหวินเหยียนโจวเหลือบมองโหลวฉางเยว่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วพยักหน้า “ขอตัวก่อนล่ะครับ”

จากนั้นเขาก็เดินไปโดยมีเนี่ยเหลียนอี้ควงแขนของเขาและพูดคุยกับผู้เฒ่าเหอเหอ

“……”

โหลวฉางเยว่รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ค่อยสมเหตุสมผล

ในการพบกันครั้งแรกหลังมีปากเสียงกัน เธอไม่กลัวการตอบโต้ใดๆจากเขา แม้แต่จงใจทำให้อับอายหรือเยาะเย้ยก็ตาม

แต่เหวินเหยียนโจวแค่อวยพรเธอแล้วจากไป...... หรือเขารู้สึกว่าการบังคับมันไม่มีประโยชน์จริงๆ เพราะงั้นเขาจึงตัดสินใจปล่อยเธอไปอย่างงั้นเหรอ?

ผลพวงของภัยพิบัติเกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด ดวงตาของโหลวฉางเยว่ติดตามร่างของเหวินเหยียนโจวโดยไม่รู้ตัว และสงสัยว่าทำไมเขาถึงเปลี่ยนอารมณ์ได้กะทันหันขนาดนี้?

หลิวเยี่ยนสังเกตเห็นว่าเธอมองคนอื่นอย่าง “หมกมุ่น”

เขาพูดอย่างเงียบๆ “คนปัจจุบันอยู่ตรงนี้ และคุณเอาแต่จ้องมองแฟนเก่าของคุณ คุณไม่แสดงความเคารพต่อผมสักหน่อยเ