จ้าวซีซีเอียงศีรษะ “ถ้าอย่างนั้นก็หลีกทางก่อน”ฮั่วหานฮุยก้มศีรษะลงและเห็นว่าหูของเธอถูกย้อมเป็นสีแดง รอยยิ้มเปล่งประกายในดวงตาของเขา จากนั้นก็ปล่อยเธอ แล้วค่อยนั่งลงบนที่นั่ง ขายาวของเขาวางพาดบนทางเดิน ยังคงขวางทางของเธออยู่เขายื่นเอกสารสัญญาข้อตกลงการแบ่งทรัพย์สิน “เซ็นซะ”จ้าวซีซีเหลือบมอง “ฉันบอกแล้ว ว่าไม่”“คุณต้องเซ็น”“ฉันไม่เอา!”ฮั่วหานฮุยไม่เคยเห็นใครไม่ต้องการเงินมาก่อนในชีวิต เขาขมวดคิ้วและพูดว่า “ถ้ามันน้อยเกินไปผมสามารถเพิ่มให้อีกได้นะ”อย่างน้อยเขาก็ใจกว้างมากกว่าผู้ชายคนอื่นๆของเธอมากเมื่อจ้าวซีซีได้ยินคำพูดนี้แล้ว เธอก็พูดประชด “ใช่ ฉันแค่คิดว่ามันน้อยเกินไป ฉันจะไม่เซ็น เว้นแต่คุณจะให้ทรัพย์สมบัติทั้งหมดกับฉัน”“จ้าวซีซี! คุณอย่าได้คืบจะเอาศอกนะ ต้องการทุกอย่างของผม โลภมากไม่เบานี่ ทำไมผมจะต้องให้มันกับคุณ?”“ก็สิทธิ์ที่ฉันช่วยชีวิตคุณไว้ไง ตอนที่คุณนอนหมดสติอยู่ในโรงพยาบาล คุณตื่นขึ้นมาหลังจากที่ฉันแต่งงานกับคุณ คุณฮั่ว หรือว่าชีวิตของคุณไม่มีค่าเท่ากับความมั่งคั่งทั้งหมดของบ้านคุณเหรอคะ?”จ้าวซีซีพูดจบในหนึ่งลมหายใจ และริมฝีปากบางของชายคนนั้นก็เปิดออกอ
เธอหันไปด้านข้าง ต้องการอยากจะวิ่งหนี แต่ชายคนนั้นก็จับขาของเธอไว้ เขาหรี่ตาลงครึ่งหนึ่งแล้วพูดว่า “ผมยังพูดไม่จบเลย”ขณะที่จ้าวซีซีกำลังจะโกรธ เลขาหลี่ก็ก้าวเข้ามาแล้วพูดว่า “บอสครับ โทรศัพท์ครับ โทรมาตั้งหลายครั้งแล้วครับ”ฮั่วหานฮุยเหลือบมองด้วยสายตาเย็นชา ไม่เห็นรึไงว่าเขายุ่งอยู่?ในที่สุดเขาก็เปิดปาก “ใคร?”“คุณหลินครับ”เมื่อจ้าวซีซีได้ยินคำพูดของเลขาหลี่ เธอก็สงบลงและรู้สึกว่ามือที่อยู่บนขาของเธอคลายออกเช่นกันเธอถือโอกาสลงจากอ้อมแขนของเขาและยืนข้าง เพื่อยืดกระโปรงของเธอ “ถ้าอย่างนั้น ฉันจะไม่รบกวนคู่เดทของคุณละค่ะ”จ้าวซีซี ยืดหลังของเธอแล้วเดินออกจากร้านกาแฟไปแต่หลังจากที่เธอเดินออกไป ก็มีสีหน้าดูหมิ่นตัวเอง “ตั้งสติหน่อยสิ ฮั่วหานฮุยกับเธอมันอยู่คนละโลกกันนะ”เงินทองที่รั่วไหลออกมาจากรอยนิ้วมือของเขานั้นเพียงพอสำหรับคนธรรมดาที่จะกินและดื่มไปตลอดชีวิตเธอไม่ได้ต้องการทรัพย์สินของเขาจ้าวซีซีคลำที่ท้องของเธอ เพราะเธอได้เอาของขวัญล้ำค่าที่สุดไปแล้วภายในร้านกาแฟสีหน้าของฮั่วหานฮุยที่กำลังรู้สึกขยะแขยง เขาไม่รับโทรศัพท์ และจ้องมองไปที่เลขาหลี่ “ใครขอให้คุณมาที่นี่
รูปถ่ายไม่เพียงแต่ปรากฏให้เห็นแค่ด้านข้างของหลินซีเท่านั้น อีกทั้งชายคนนั้นก็ไม่ได้ถูกถ่ายติดมาด้วยแต่เธอจำชุดสูทที่ฮั่วหานฮุยใส่เมื่อวานนี้ได้ รวมถึงสีและรูปร่างของเนกไท เธอเกือบจะแน่ใจว่าชายที่นั่งตรงข้ามหลินซีคือฮั่วหานฮุยที่แท้ฮั่วหานฮุยก็ไปออกเดตจำเป็นกับหญิงที่แต่งงานแค่ในนามจ้าวซีซีนั่งนึกถึงฉากนั้นขึ้นมา แววตาอันเยาะเย้ยปรากฏขึ้น และปิดหน้าจอโทรศัพท์ลงข้างๆ จ้าวซีซี จางเหวินเหวินมาพร้อมกับโทรศัพท์มือถือของเขา ภาพในโทรศัพท์ปรากฏให้เห็นมุมด้านหลังของชายคนหนึ่ง “จ้าวซีซี เธอคิดว่าข้างหลังของผู้ชายคนนี้ดุคุ้นๆ ไหมนะ”จ้าวซีซีแสดงออกอย่างเย็นชา "ฉันไม่รู้"“จะไม่รู้ได้ยังไง ด้านหลังของชายคนนี้คล้ายกับเจ้าของคฤหาสน์ที่เธอไปรับเมื่อครั้งที่แล้วมากเลยนะ!”“ถ้าอยากรู้นักก็ไปดูที่คฤหาสน์เองซะเลยสิ”จ้าวซีซีหมดอารมณ์ที่จะต่อปากต่อคำกับจางเหวินเหวิน เธอไม่ขยันทำงาน ขยันแต่เม้าท์เรื่องซุบซิบชาวบ้านเสียมากกว่าจางเหวินเหวินจากนั้นจางเหวินเหวินก็กลับไปที่โต๊ะทำงานของเธอ เธอคิดเสมอว่าคนคนนั้นควรจะเป็นเธอ แต่น่าเสียดายที่เขาโดนครอบครองไปเสียแล้ว คงจะดีถ้าเธอเป็นเศรษฐินี แต่น่าเสียดายชีวิตน
“ซานซาน ต่อไปเรื่องของลูกพี่ลูกน้องชาย คุณต้องบอกฉันในทันที โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับจ้าวซีซี”“พี่หลินซีวางใจได้ ฉันจะไม่ปล่อยให้จ้าวซีซีหน้าด้านอยู่ในตระกูลฮั่วอย่างแน่นอน พี่สะใภ้ของฉันต้องเป็นพี่อย่างแน่นอน”ดวงตาของหลินซีแฝงด้วยรอยยิ้ม “ซานซาน ขอบคุณนะ”“ขอบคุณอะไรกัน ภูมิหลังของพวกเราแตกต่างกับจ้าวซีซี เธอไม่คู่ควรที่จะแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องชาย จ้าวซีซีเป็นเด็กกำพร้าที่เกิดในสลัม เธอโชคดีพอที่จะใช้ประโยชน์จากช่องโหว่นี้”มุมปากของหลินซีเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ใช่สิ ถ้าพูดถึงสถานะเธอถึงเป็นผู้หญิงที่คู่ควรกับฮั่วหานฮุยไม่กี่วันต่อมาจ้าวซีซีได้พบกับหลินซีอีกครั้งนอกสตูดิโอทั้งสองไปที่ร้านกาแฟที่อยู่ชั้นล่างหลินซีแทบรอไม่ไหวที่จะพูด “พวกคุณยังไม่หย่ากันอีกเหรอ?”จ้าวซีซีรู้ว่าทำไมหลินซีถึงตามหาเธอ เธอพูดอย่างเย็นชา “ครั้งสุดท้ายที่ฉันกินข้าวเย็นฉันส่งข้อความถึงเขาเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการหย่า”“แล้วเขาพูดอะไรล่ะ?”“เขาบอกว่าไม่ว่าง”หลังจากที่หลินซีได้ยินสิ่งนี้ ในใจของเธอก็ค่อยๆดิ่งลง “จ้าวซีซี หากฉันรู้ว่าว่าคุณโกหก ฉันไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่”จ้าวซีซีเพียงหยิบโทรศัพท
ฮั่วหานฮุยเงยหน้าขึ้นมาทันที “เงื่อนไขอะไร?”“หานฮุย คุณก็รู้ว่าฉันนั้นชอบคุณ เรื่องนี้ทุกคนต่างก็รับรู้กันไปทั่ว รวมถึงพี่สามของฉันด้วย แต่พี่สามของฉันถือสามากที่คุณแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นเมื่อสามปีก่อน เลยไม่อยากให้ฉันไปมาหาสู่กับคุณมากเกินไป ฉันยืนกรานมาตลอดว่าชอบคุณและอยากอยู่เคียงข้างคุณ ดังนั้นพี่ชายจึงยอมตกลงที่จะมาดูแลคุณย่านะคะ”พูดถึงตรงนี้ หลินซีรวบรวมความกล้ามองมาที่เขา “แต่พี่สามของฉันเสนอเงื่อนไขข้อหนึ่งว่า ให้ฉันแต่งงานกับคุณเท่านั้น เขาถึงจะผ่าตัดให้ครอบครัวตัวเองเท่านั้น”ปากกาที่หมุนอยู่ในมือของฮั่วหานฮุยหยุดลง สายตามืดครึ้ม “แต่พี่ชายของคุณไม่ได้รังเกียจผมที่เคยแต่งงานหรอกเหรอ?”“ไม่เลย เพราะฉันตามตื๊อพี่ชายไม่ปล่อย สุดท้ายเขาจึงเสนอเงื่อนไขนี้มา ขอแค่คุณสัญญาว่าจะแต่งงานกับฉัน เขาก็จะเดินทางมาผ่าตัดให้คุณย่าหลังจากทริปธุรกิจแล้ว และคุณย่าก็จะกลับมาแข็งแรงได้ดั่งเดิม”หลังจากพูดจบ หลินซีก็แอบมองสีหน้าท่าทางของชายหนุ่มที่อยู่ตรงข้ามใบหน้าที่สุขุมและลุ่มลึกของเขาไร้ที่ติ ดวงตาเรียวลึกทําให้คนมองไม่ทะลุจริงๆ แล้วหลินซีก็ไม่มั่นใจ แต่เธอไม่มีทางถอยอีกแล้วเธอไม่อยากแพ้
หลินเป่ยเม้มริมฝีปากบางๆ “ฉันบอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้ ไม่มีเหตุผลอะไร”โทรศัพท์มือถือถูกตัดสายไปโดยตรง หลินซีตะลึงงันไปทั้งตัวเธอยังไม่ลดละความพยายามที่จะโทรไปอีกครั้ง แต่เห็นได้ชัดว่าทางนั้นไม่มีคนรับสาย ในที่สุดหลินซีก็เคว้งโทรศัพท์มือถือลงบนเบาะ “ทําไมพี่สามไม่สัญญาว่าจะผ่าตัด ฉันไม่เข้าใจจริงๆ”ผู้ช่วยที่นั่งอยู่บนเบาะข้างคนขับพูดว่า “คุณหนูคะ คาดว่าคุณชายสามยังจะติดใจเรื่องเมื่อสามปีก่อน และอยากจะระบายความในใจแทนคุณหนูเป็นแน่”หลินซีค่อยๆ สงบลง “จริงเหรอ? ก็ใช่นะ เมื่อก่อนพวกพี่ชายไม่ได้เป็นศัตรูกับฮั่วหานฮุยมากขนาดนี้ หลังจากเหตุการณ์สามปีที่ผ่านมา พี่ชายก็ไม่ชอบคนตระกูลฮั่วมาโดยตลอด พวกเขาทําแบบนี้ก็เพราะฉัน”“ใช่ค่ะ คุณหนูใหญ่เป็นผู้หญิงคนเดียวในครอบครัว ท่านหญิงก็ชอบคุณมากขนาดนี้ ใครจะสู้คุณหนูได้ล่ะคะ?”เมื่อได้ยินคํายกยอเหล่านี้ สีหน้าของหลินซีก็ดูดีขึ้นมาก “เธอพูดถูก พี่ชายสามต้องไม่ยอมผ่าตัดกับคุณย่าฮั่วเพราะฉันเป็นแน่ เดี๋ยวกลับไปฉันจะต้องคิดหาวิธีเกลี้ยกล่อมพี่สามให้ดีแล้วล่ะ!”“คุณหนูใหญ่คะ ดิฉันคิดว่าคุณน่าจะไปพูดคุยเรื่องนี้กับคุณนายฮั่วดีกว่านะคะ แต่ไม่สามารถบอกเรื่อ
ฮั่วหานฮุยไม่แน่ใจว่าทําไมคุณย่าถึงถามแบบนี้ขึ้นมาได้ และไม่รู้ว่าจะต้องตอบอย่างไรอยู่สักพักวินาทีต่อมา ท่านหญิงฮั่วก็พูดสบายๆ ว่า “เมื่อกี้ย่าเพิ่งวิดีโอคอลกับซีซี ซีซียังทํางานล่วงเวลาในสตูดิโออยู่เลย หลานกลับบ้านก็ไม่ไปรับเธอหรือไง?”ฮั่วหานฮุยตอบอย่างใจเย็นว่า “จะไปเดี๋ยวนี้ครับ”“ไปตอนนี้เลย บอกเวลารถติดไปด้วย พวกหลานไปกินอาหารตะวันตกใกล้ๆแถวนั้นก็ได้”“คุณย่า ผมอยากจะถามว่าช่วงนี้คุณย่าสบายดีหรือเปล่าครับ?”“ย่าสบายดีจะตายไป หากหลานกับซีซีมีตุ๊กตาตัวน้อยๆให้ย่าไวๆ ย่าจะต้องอยู่ได้อีกนาน รีบไปรับซีซีเร็วเข้า อย่าพูดไร้สาระอยู่เลย ย่าเห็นหลานแล้วก็หงุดหงิด!”ตู้ดๆ โทรศัพท์ถูกตัดสายไปในทันทีฮั่วหานฮุยแทบอยากจะร้องไห้ออกมา แต่เมื่อเห็นว่าคนแก่ดูกระวนกระวายใจมาก เขาก็สบายใจขึ้นเล็กน้อยชายหนุ่มมองดูนาฬิกา ผู้หญิงคนนั้นยังทำงานล่วงเวลาอยู่อีกเหรอเขาหยิบเสื้อสูทและเดินออกไปสตูดิโอจ้าวซีซีวาดร่างการออกแบบอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เพียงลำพัง ครั้งนี้ลูกค้ารับมือยากเล็กน้อย ร่างกายออกแบบที่เธอวาดในระหว่างวันตอนนี้จําเป็นต้องแก้ไข เนื่องจากอีกฝ่ายรีบตกแต่ง เธอจึงต้องทํางานล่วงเวลาเพื่อเอาร่าง
จ้าวซีซีได้เห็นว่ามายบัคก็ได้ขับเข้ามา และจอดตรงที่ด้านขวาของเธอเธอกลั้นหายใจเล็กน้อย สามารถมองเห็นโครงร่างของคนขับผ่านกระจกสีเข้มได้ ซึ่งดูเหมือนเธอจะคุ้นเคยเป็นอย่างมากจ้าวซีซีไม่ค่อยมั่นใจอยู่สักพัก“ซีซี เธอมัวทําอะไรอยู่”ฉินเฟิงลงจากรถและเดินมาหาเธอ เขาก็เห็นมายบัคข้างถนนด้วยเช่นกัน มันดูถ่อมตัวและหรูหรา โดยผลักรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ของเขาลงไปได้เลย ก้นบึ้งของหัวใจผู้ชายแสดงความอิจฉาขึ้นมาทันที “ซีซี เธอชอบรถคันนี้มั้ย เมื่อบริษัทของผมโตกว่านี้ ผมจะซื้อรถคันนี้ แล้วพาเธอขับรถเล่นนะ”จ้าวซีซี“...”เธอแสดงสีหน้าอึดอัดใจ ไม่รู้จะพูดอะไรจริง ๆในเวลานี้ หน้าต่างรถลดลงเผยให้เห็นใบหน้าที่สูงส่งและเย็นชาของฮั่วหานฮุย เขาพูดด้วยเสียงเรียบๆว่า “ขึ้นรถ!”เมื่อจ้าวซีซีเห็นฮั่วหานฮุย เธอก็รู้ว่าการคาดเดาเมื่อครู่นี้ไม่ผิดไปเลยแล้วเขามาที่นี่ทำไม?เธอไม่เชื่อแน่ว่าเขาจะมาที่นี่โดยไม่มีเหตุผล ยิ่งไม่เชื่อว่าเขาตั้งใจมารับเธอฉินเฟิงแสดงสีหน้าประหลาดใจ “ซีซี พวกเธอรู้จักกันงั้นเหรอ?”จ้าวซีซีรู้สึกลำบากใจเป็นอย่างมาก “รุ่นพี่ รุ่นพี่ไปก่อนเถอะค่ะ”ในสายตาของฉินเฟิงมีความระแวดระวังเล็กน้อย “ซีซี