บทที่ 88

เธอหันไปด้านข้าง ต้องการอยากจะวิ่งหนี แต่ชายคนนั้นก็จับขาของเธอไว้ เขาหรี่ตาลงครึ่งหนึ่งแล้วพูดว่า “ผมยังพูดไม่จบเลย”

ขณะที่จ้าวซีซีกำลังจะโกรธ เลขาหลี่ก็ก้าวเข้ามาแล้วพูดว่า “บอสครับ โทรศัพท์ครับ โทรมาตั้งหลายครั้งแล้วครับ”

ฮั่วหานฮุยเหลือบมองด้วยสายตาเย็นชา ไม่เห็นรึไงว่าเขายุ่งอยู่?

ในที่สุดเขาก็เปิดปาก “ใคร?”

“คุณหลินครับ”

เมื่อจ้าวซีซีได้ยินคำพูดของเลขาหลี่ เธอก็สงบลงและรู้สึกว่ามือที่อยู่บนขาของเธอคลายออกเช่นกัน

เธอถือโอกาสลงจากอ้อมแขนของเขาและยืนข้าง เพื่อยืดกระโปรงของเธอ “ถ้าอย่างนั้น ฉันจะไม่รบกวนคู่เดทของคุณละค่ะ”

จ้าวซีซี ยืดหลังของเธอแล้วเดินออกจากร้านกาแฟไป

แต่หลังจากที่เธอเดินออกไป ก็มีสีหน้าดูหมิ่นตัวเอง “ตั้งสติหน่อยสิ ฮั่วหานฮุยกับเธอมันอยู่คนละโลกกันนะ”

เงินทองที่รั่วไหลออกมาจากรอยนิ้วมือของเขานั้นเพียงพอสำหรับคนธรรมดาที่จะกินและดื่มไปตลอดชีวิต

เธอไม่ได้ต้องการทรัพย์สินของเขา

จ้าวซีซีคลำที่ท้องของเธอ เพราะเธอได้เอาของขวัญล้ำค่าที่สุดไปแล้ว

ภายในร้านกาแฟ

สีหน้าของฮั่วหานฮุยที่กำลังรู้สึกขยะแขยง เขาไม่รับโทรศัพท์ และจ้องมองไปที่เลขาหลี่ “ใครขอให้คุณมาที่นี่