“พี่คะ ทำไมพี่ถึงช่วยจ้าวซีซีนั่นพูดด้วยล่ะคะ เมื่อกี้ฉันอับอายขายหน้ามากเลยนะ”ฮั่วหานฮุยชักสายตากลับ และพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือกว่า“ถ้าฉันได้เห็นเรื่องแบบนี้เป็นครั้งที่สอง วันหลังเธอก็อย่าคิดที่จะเข้ามาในห้างของตระกูลฮั่วได้อีก ฉันพูดจริงทำจริง”“พี่คะ พี่ทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ยังไงเสียฉันก็เป็นหุ้นส่วนของตระกูลฮั่วด้วยเหมือนกันนะ”“ก็เพราะว่าฉันมีอำนาจตัดสินใจสูงสุดในตระกูลฮั่วไง เธอไม่เคยทำประโยชน์ก็ช่างมันเถอะ แต่ฉันจะไม่ยอมให้เธอมาเป็นตัวถ่วงเด็ดขาด”ฮั่วหานฮุยทิ้งประโยคนี้และจากไป เหลือเพียงแต่ฮั่วซานซานที่ยังยืนกระทืบเท้าอยู่ที่เดิม แต่กลับไม่กล้าพูดโต้แย้งอะไรได้เลยฮั่วซานซานเดินออกจากร้านด้วยความเกรี้ยวกราด และโทรหาหลินซีทันที“พี่หลินซี ฉันจะบอกอะไรให้พี่ฟังนะ จ้าวซีซีอะไรนั่นผ่านเข้ารอบการตัดสินแล้วนะคะ”“งั้นเหรอ?”หลินซีมักจะยุ่งอยู่กับงานตลอดเวลา หลังจากที่เธอเปิดใบรายชื่อผู้เข้ารอบสุดท้ายทางวีแชทขึ้นมา ก็พบว่ามีชื่อของจ้าวซีซีอยู่ในนั้นจริงๆสีหน้าของเธอเย็นชาลงไปไม่น้อย“คิดไม่ถึงเลยว่านังผู้หญิงคนนั้นจะโชคดีขนาดนี้”ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะผ่านเข้ารอบสุดท้
รถของฮั่วหานฮุยจอดอยู่ข้างถนน และนักข่าวที่อยู่รอบๆ ก็เล็งไปที่นั่นโดยตรงเมื่อประตูเปิดออก ฮั่วหานฮุยก็ก้มลงจากรถ เขาสวมสูทสีเข้ม แลดูเป็นผู้ใหญ่และหล่อเหลาเอาเสียมากๆทันทีที่เขาลงจากรถ ด้านหลังก็มีรองเท้าส้นสูงคู่หนึ่งโผล่ออกมา และหญิงสาวในชุดกระโปรงยาวสีขาวก็ได้ตามลงมาจากรถจ้าวซีซีมองเห็นหลินซีลงมาจากรถของเขา และเห็นได้ชัดว่าทั้งสองมาด้วยกันนัยน์ตาของเธอหดลง และรู้สึกอึดอัดอยู่เล็กน้อย จากนั้นเธอก็ปรับอารมณ์ของตัวเอง ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่ทั้งสองจะปรากฏตัวพร้อมกันอย่างนี้ เพราะท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็อยู่ในสังคมเดียวกันหลินวู่เซิงเปิดประตูออกมาเป็นคนแรก หลังจากใบหน้าของเขาปรากฏขึ้น นักข่าวคนหนึ่งก็พูดเสียงดังออกมาว่า“ราชาภาพยนตร์หลินเซินมาแล้ว!”หลังจากนักข่าวที่เหลือได้ยินดังนั้น เหล่าบรรดานักข่าวก็รีบวิ่งเข้าไปหารถคันนั้นราวกับฝูงผึ้งเพราะท้ายที่สุดแล้ว ราชาภาพยนตร์คนนั้นถ่อมตัวเอาเสียมากๆ นอกจากการแสดงแล้ว เขาก็ไม่ค่อยปรากฏตัวในที่สาธารณะสักเท่าไหร่ แม้กระทั่งโฆษณาก็ไม่ค่อยรับ และคงไม่ต้องพูดถึงการสัมภาษณ์แบบนี้ชั่วพริบตานักข่าวก็ได้ล้อมรอบรถคันนี้เอาไว้แล
หลินซีเดินเข้ามา“หานฮุย คุณกำลังมองอะไรน่ะ?”เมื่อหลินซีมองตามสายตาของเขาไป ก็พบกับด้านหลังของจ้าวซีซี และการแสดงออกของเธอก็ไม่ค่อยสู้ดีนัก“คาดไม่ถึงว่าคุณจ้าวก็มีฝีมืออยู่เหมือนกันนะคะ เพราะการเข้ามารอบสุดท้ายได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ก่อนหน้านี้ฉันยังรู้สึกแปลกใจอยู่ แต่หลังจากที่ได้เห็นเพื่อนชายที่อยู่ข้างๆแล้ว ฉันก็เข้าใจสาเหตุแล้วล่ะค่ะ”ฮั่วหานฮุยชักสายตากลับ“คุณหมายความว่าไง?”“หานฮุย ผู้ชายที่อยู่ข้างๆเธอคือคุณชายหกหลินวู่เซิง และก็เป็นราชาภาพยนตร์แห่งเมืองหนานเฉิงด้วย ฉันก็ไม่คิดว่าจะได้เจอเขาที่นี่เหมือนกัน และยิ่งคาดไม่ถึงว่าเขาจะปรากฏตัวพร้อมกับคุณจ้าวแบบนี้ เพราะก่อนหน้านี้เขาอยู่เงียบๆ และก็ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนอยู่ข้างกายมาก่อนเลย”หลินซีจงใจพูดแบบนี้จนจบ และการแสดงออกของฮั่วหานฮุยก็เย็นชาลงอย่างเห็นได้ชัดเธอปิดปากอย่างมีชั้นเชิง พร้อมกับเงยหน้าขึ้นและมองไปทางจ้าวซีซี โดยที่สายตาเต็มไปด้วยความสงสัย“จ้าวซีซีไปรู้จักกับคุณชายหกตั้งแต่เมื่อไหร่?”จริงๆ แล้วความสัมพันธ์ระหว่างลูกพี่ลูกน้องทั้งสามคนกับครอบครัวของพวกเขานั้นห่างเหินกันมาก ได้ยินมาว่าเป็นเพราะคุณหนูใหญ่ของ
เมื่อจ้าวซีซีได้ยินคำพูดเหล่านี้ เธอก็ลดสายตาเพื่อกลบความรู้สึกที่แท้จริงเอาไว้ยังไงเสียก็เซ็นใบหย่ากันแล้ว ฮั่วหานฮุยจะอยู่กับใคร หรือจะสนับสนุนใคร มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธออยู่แล้วต่อมาไม่ว่าฮั่วซานซานจะยั่วยุอะไรออกมา จ้าวซีซีก็ไม่ได้สนใจเธออีกแล้วไม่นานหลังจากนั้น หลินซีก็ได้เดินขึ้นไปบนเวทีอย่างสง่างามและประกาศการเริ่มพิธีมอบรางวัลในวันนี้อย่างเป็นทางการ“เป็นที่ทราบกันดีว่ากฎการแข่งขันในปีนี้มีการเปลี่ยนแปลงเมื่อเทียบกับครั้งที่แล้ว มีเพียงสิบคนเท่านั้นที่จะเข้าสู่รอบตัดสิน และจะมีหนึ่งคนที่ถูกตัดออก เพื่อความเป็นธรรม เมื่อมีการให้คะแนนจะปกปิดรายชื่อของดีไซเนอร์เอาไว้ และการประกาศรางวัลจะมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย โดยเริ่มประกาศนับถอยหลังที่ลำดับสิบขึ้นมา”จ้าวซีซีได้เห็นคณะกรรมการที่อยู่ด้านหน้า ซึ่งฮั่วหานฮุยก็อยู่ในนั้นด้วยเห็นได้ชัดว่าครั้งนี้เขาเป็นหนึ่งในกรรมการด้วยโดยลึกๆ แล้วเธอก็รู้สึกประหม่าอยู่เหมือนกันติ๊ง —— เธอได้รับข้อความวีแชทจากพี่หกหลินวู่เซิง [ไม่ต้องกังวล เก่งอยู่แล้ว]ครึ่งชั่วโมงต่อมา การให้คะแนนก็ได้สิ้นสุดลงหลินซียืนอยู่บนเวทีพร้อมกับประกาศออกม
จ้าวซีซีโกรธจนหัวเราะออกมา“ไม่จำเป็นหรอก เรื่องของฉันคุณไม่ต้องมายุ่งหรอก ปล่อยมือนะ!”“ระวังท่าทีและคำพูดของคุณด้วย!”ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่นั้น ก็มีเสียงของหลินซีดังมาจากด้านข้าง“หานฮุย!”และจ้าวซีซีก็พบว่าหลินซีและฮั่วซานซานกำลังเดินเข้ามา โดยที่ในเวลานี้ ข้อมือของเธอถูกปล่อย และชายหนุ่มก็ชักมือกลับไปแล้วและความเย้ยหยันก็แวบเข้ามาในดวงตาของเธอ หลินซีมาแล้วใช่ไหมล่ะ เขาก็เลยรีบปล่อยมืออย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าหลินซีจะเข้าใจผิดใช่ไหม?เมื่อหลินซีเห็นว่าทั้งสองคนจับมือกัน แววตาก็เย็นชาลงไม่น้อยเลย แต่ใบหน้าก็ยังเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ไม่มีพิษมีภัยเหมือนเช่นเคย“หานฮุย ฉันตามหาคุณไปทั่ว ทางด้านกรรมการตัดสินมีเรื่องจะปรึกษาหารือหน่อยน่ะ”หลินซีสาวเท้าเดินเข้ามา จากนั้นก็มองจ้าวซีซีที่อยู่ข้างๆ“คุณจ้าวคะ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ครั้งนี้คุณไม่ได้ติดอันดับใดเลย แต่ว่าคุณมีพรสวรรค์มากเลยนะคะ ครั้งต่อไปสู้ๆนะคะ”จ้าวซีซีชักสีหน้าและไม่ได้พูดอะไรออกมาฮั่วหานฮุยหันกลับไป“ไปกันเถอะ”หลินซีพยักหน้า“โอเคค่ะ ฉันเข้าห้องน้ำแป๊บ เดี๋ยวตามไปนะคะ”หลังจากที่ฮั่วหานฮุยได้เดิ
ฮั่วหานฮุยเงยหน้าขึ้น“ตั้งรางวัลใดรางวัลหนึ่งให้เธองั้นเหรอ?”“ใช่ เพราะเมื่อกี้พี่ใหญ่เพิ่งจะโทรมาหาฉัน ขอให้มีการลงคะแนนใหม่อีกครั้ง ฉันคิดว่าน่าจะเป็นเพราะพี่หกนั่นแหละ ไม่จำเป็นต้องเลือกอีกครั้งหรอก เพราะยังไงผลที่ได้ก็ไม่เปลี่ยนแปลงอยู่แล้ว ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจตั้งรางวัลพิเศษให้จ้าวซีซีก็แล้วกัน ฉันก็ไม่มีทางเลือกนี่นา”หลังจากพูดจบ หลินซีก็แอบสังเกตสีหน้าของฮั่วหานฮุยเล็กน้อย โดยที่ในใจมีความขุ่นเคืองอยู่บ้างจริงๆ แล้วเธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ใหญ่ถึงต้องจัดการแบบนี้ด้วย แต่เธอคิดว่าจะต้องเกี่ยวกับพี่หกอย่างแน่นอน แต่มันก็ดีเหมือนกัน แบบนี้ฮั่วหานฮุยจะได้ไม่ต้องไปวอแวอยู่กับจ้าวซีซีอีกฮั่วหานฮุยขมวดคิ้ว และวางร่างการออกแบบในมือเอาไว้บนโต๊ะ“ร่างการออกแบบของจ้าวซีซีคือแผ่นไหน?”“หานฮุย การตัดสินครั้งนี้เป็นความลับ แต่ในเมื่อเธอตกรอบ ก็คงวาดไม่ดีหรอกนะ”หลินซีเก็บร่างการออกแบบที่อยู่บนโต๊ะอย่างสบายๆ“รบกวนแล้วนะคะ พอแค่นี้เถอะค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปประกาศผล”หลินซีกลับไปที่ห้องทํางานหลังเวทีพร้อมกับร่างการออกแบบ เธอยกมือขึ้นและเปิดชื่อภาพวาดการออกแบบทั้งหมด และพบว่าชื่อผู้ที่ได้คะแ
ฮั่วซานซานถอนหายใจ“จุ๊ๆ พี่หลินซี ฉันล่ะอิจฉาพี่จริงๆที่มีพี่ชายที่รักและทะนุถนอมแบบนี้”หลินซียิ้มอย่างภาคภูมิใจ“พี่ชายของฉันดีกับฉันมาก มักจะเป็นห่วงว่าฉันจะทำงานหนักเกินไป และก็เป็นห่วงว่าใครจะมารังแกฉันด้วย”หลังจากฮั่วซานซานได้อิจฉาไปพักใหญ่แล้ว เธอก็หันมามองจ้าวซีซี“ทำไมเธอยังอยู่ที่นี่อีกล่ะ เธอคงไม่คิดว่ายังจะมีรางวัลของเธออีกนะ?คนที่เขารู้ตัวก็คงกลับไปตั้งนานแล้วล่ะ”จ้าวซีซีไม่ได้พูดอะไรออกมาเธอสังเกตเห็นว่าสายตาที่ฮั่วหานฮุยได้มองมายังเธอมีการสำรวจแฝงอยู่ด้วยเธอจึงตอบอย่างใจเย็นว่า“งานเลี้ยงอาหารค่ำยังไม่จบ ทำไมฉันต้องกลับด้วยล่ะ?”ฮั่วซานซานยิ้มเยาะ“ก็จริงอยู่ งานเลี้ยงอาหารค่ำระดับไฮเอนด์แบบนี้ สำหรับคนจนอย่างเธอแล้ว มันยากมากที่จะมาสักครั้ง อย่าลืมถ่ายรูปเอาไปโพสต์อวดในโมเมนต์ด้วยนะ เผื่อว่าครั้งหน้าจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว เธอออกจากตระกูลฮั่วของเราไปแล้ว เธอก็ไม่ใช่อะไรเลย ใช่ไหมค่ะพี่ชาย?”ฮั่วหานฮุยขมวดคิ้วแน่น“ฮั่วซานซาน ถ้าพูดไม่เป็นใครเขาไม่คิดว่าเธอเป็นใบ้หรอกนะ”เมื่อฮั่วซานซานเสียหน้าก็ยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่กลับถูกหลินซีดึงเอาไว้ และแอบส่ายหน้าให้หลินซีปล
จ้าวซีซียืนขึ้นอย่างช้าๆ เธอรู้สึกว่ามีสายตามากมายที่จับจ้องมาที่ตัวเธอฮั่วซานซานมองมายังหลินซีด้วยความประหลาดใจ“พี่หลินซีคะ มีเรื่องอะไรที่ผิดพลาดหรือเปล่า เป็นไปได้ยังไงที่จ้าวซีซีจะได้ที่หนึ่ง ไหนบอกว่าจางเหวินเหวินยังไงล่ะคะที่เป็นเทพจ๋าวจ่าว”เมื่อสักครู่นี้จางเหวินเหวินได้ยอมรับไปโดยปริยายแล้ว และต่างก็คิดว่าเธอคือเทพจ๋าวจ่าวด้วยกันทั้งนั้นแต่ตอนนี้จ้าวซีซีกลายเป็นที่หนึ่งไปแล้ว และนั่นก็หมายความว่าเทพจ๋าวจ่าวคือจ้าวซีซี?ฮั่วซานซานกำลังจะพังทลาย มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน จ้าวซีซีก็แค่ผู้หญิงในสลัมคนหนึ่งที่ทำอะไรไม่เป็นทั้งนั้น แล้วทำไมถึงได้กลายเป็นเทพดีไซเนอร์จ๋าวจ่าวไปได้?การแสดงออกของหลินซีแทบจะรักษาเอาไว้ไม่อยู่แล้ว เธอมองไปยังฮั่วหานฮุยอย่างลนลาน และก็เป็นตามคาดผู้ชายคนนั้นมองไปที่จ้าวซีซีตลอดเวลาจริงๆฮั่วหานฮุยมองจ้าวซีซีที่เดินออกมาจากแถวที่สอง เธอสวมชุดราตรีสีแชมเปญ ใบหน้าเล็กๆ เท่าฝ่ามือขาวผ่อง ดวงตากลมโตสดใสเอาเสียมากๆในช่วงเวลานี้ ผู้หญิงคนนี้เปล่งประกายไปทั้งตัว แตกต่างจากผู้หญิงที่ว่าง่ายในความทรงจำของเขาอย่างสิ้นเชิงและสิ่งที่ทำให้เขายิ่งคาดไม่ถึงก็คือ