Share

บทที่ 46

ฮั่วซานซานถอนหายใจ“จุ๊ๆ พี่หลินซี ฉันล่ะอิจฉาพี่จริงๆที่มีพี่ชายที่รักและทะนุถนอมแบบนี้”

หลินซียิ้มอย่างภาคภูมิใจ“พี่ชายของฉันดีกับฉันมาก มักจะเป็นห่วงว่าฉันจะทำงานหนักเกินไป และก็เป็นห่วงว่าใครจะมารังแกฉันด้วย”

หลังจากฮั่วซานซานได้อิจฉาไปพักใหญ่แล้ว เธอก็หันมามองจ้าวซีซี“ทำไมเธอยังอยู่ที่นี่อีกล่ะ เธอคงไม่คิดว่ายังจะมีรางวัลของเธออีกนะ?คนที่เขารู้ตัวก็คงกลับไปตั้งนานแล้วล่ะ”

จ้าวซีซีไม่ได้พูดอะไรออกมา

เธอสังเกตเห็นว่าสายตาที่ฮั่วหานฮุยได้มองมายังเธอมีการสำรวจแฝงอยู่ด้วย

เธอจึงตอบอย่างใจเย็นว่า“งานเลี้ยงอาหารค่ำยังไม่จบ ทำไมฉันต้องกลับด้วยล่ะ?”

ฮั่วซานซานยิ้มเยาะ“ก็จริงอยู่ งานเลี้ยงอาหารค่ำระดับไฮเอนด์แบบนี้ สำหรับคนจนอย่างเธอแล้ว มันยากมากที่จะมาสักครั้ง อย่าลืมถ่ายรูปเอาไปโพสต์อวดในโมเมนต์ด้วยนะ เผื่อว่าครั้งหน้าจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว เธอออกจากตระกูลฮั่วของเราไปแล้ว เธอก็ไม่ใช่อะไรเลย ใช่ไหมค่ะพี่ชาย?”

ฮั่วหานฮุยขมวดคิ้วแน่น“ฮั่วซานซาน ถ้าพูดไม่เป็นใครเขาไม่คิดว่าเธอเป็นใบ้หรอกนะ”

เมื่อฮั่วซานซานเสียหน้าก็ยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่กลับถูกหลินซีดึงเอาไว้ และแอบส่ายหน้าให้

หลินซีปล
Bab Terkunci
Membaca bab selanjutnya di APP

Bab terkait

Bab terbaru

DMCA.com Protection Status