บทที่ 246

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าฮั่วหานฮุยจะกลับมา

ฝีเท้าของฮั่วหานฮุยหยุดชะงัก ลดสายตาจ้องไปที่หลินซี "ปล่อยมือ"

ท่าทางของหลินซีลำบากใจเล็กน้อย เธอคลายมือแล้วพูดต่อว่า "หานฮุย พิธีหมั้นได้เริ่มขึ้นแล้ว เราไปกันเถอะ"

คุณนายฮั่วพยักหน้าอย่างรวดเร็ว "ใช่ ใช่ ใช่ เราล่าช้ามานานแล้ว และเราไม่สามารถล่าช้าได้อีกต่อไปแล้วด้วย หลินซี รีบโทรหาพี่ชายของเธอเร็วเข้า ถามพวกเขาว่าเสร็จงานหรือยัง สามารถมาร่วมงานได้แล้วนะ"

หลินซีรีบโทรหาพี่ใหญ่หลินตงเย่ทันที แต่ปลายสายไม่มีคนรับแต่อย่างใด

เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากส่งข้อความไลน์ถึงพี่ใหญ่ของเธอ แต่เธอรู้สึกว่าเขาจะไม่ตอบกลับ แต่ก็ไม่สำคัญหรอก เพราะฮั่วหานฮุยอยู่ตรงนี้ก็เหมือนกัน

มีเพียงฮั่วซานซานเท่านั้นที่ไม่พอใจเล็กน้อย "เดี๋ยวนะคะ หรือว่าเมื่อครู่นี้ฉันตบตีจ้าวซีซีโดยไม่มีสาเหตุอย่างนั้นหรือคะ? พี่หานฮุย พี่มาทันเวลาพอดี เมื่อกี้จ้าวซีซีต่างหากที่เป็นลงมือตบตีฉันก่อน!"

เมื่อได้ยินฮั่วซานซานฟ้องแบบนี้แล้ว จ้าวซีซีก็ยืนนิ่งและไม่ได้อธิบายอะไรเลย

หลังจากนั้นไม่นาน ชายคนนั้นก็ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ รองเท้าหนังของเขาแวววาวมาก

และเสียงทุ้มลึกของเขาก็ได้ดังขึ้นมา "