เมื่อจ้าวซีซีเห็นว่าแม่บุญธรรมจะมาไม้นี้ เธอก็กดเสียงให้ต่ำลงทันที "เราออกไปพูดกันข้างนอก""ไม่ต้องออกไปหรอก มีอะไรก็พูดต่อหน้าเพื่อนร่วมงานให้ชัดเจนไปเลย ทำไมเธอถึงได้ใจดำขนาดนี้ ตอนที่เธออยู่ในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้านั่น เป็นเราสองคนที่รับเลี้ยงเธอ ตอนนี้เธอเติบโตแล้ว สุดท้ายเธอก็ไม่ยอมรับเรา แม้แต่คนในบ้านก็ยังไม่รับ ยังมีคนที่อกตัญญูแบบเธออยู่อีกเหรอ?"แม่บุญธรรมแสดงความสามารถของป้าจอมโวยวาย กลับดำให้เป็นขาวและสาดโคลนมาที่ตัวเธออย่างจังส่วนพ่อบุญธรรมก็แสดงภาพลักษณ์ของผู้ชายบ้านนอกที่ซื่อๆออกมา และอธิบายกับเพื่อนร่วมงานที่อยู่รอบๆว่า "พวกเราก็ถูกบีบบังคับจนไม่มีทางเลือกด้วยเช่นกัน จ้าวซีซีเด็กคนนี้ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ว่าจะอาหารการกินหรือร่ำเรียนหนังสือ เราก็ใช้เงินกับเธอไปไม่น้อยเลยทีเดียว ตอนนี้ทางบ้านจำเป็นต้องใช้เงิน เธอกลับหลบหน้าหลบตาไม่ออกมาพบ พวกเราก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกัน"จ้าวซีซีมองพ่อแม่บุญธรรมที่ไร้ยางอายอย่างเย็นชา "ฉันเรียนหนังสือ ไม่ได้ใช้เงินของพวกคุณแม้แต่บานเดียวนะ"แม่บุญธรรมเริ่มร้องครวญครางทันทีว่า "จ้าวซีซี เธอไม่ได้ใช้เงินของพวกเรา แล้วเธอจะใช้เงินของใครไ
จ้าวซีซีมองกลับไป "น่ากลัวว่าคุณคงจะคว้าน้ำเหลวแล้วล่ะ ฉันยอมที่จะตกงานและนอนข้างถนน ฉันจะไม่ให้เงินคุณแม้แต่บาทเดียว"พ่อบุญธรรมมีนิสัยฉุนเฉียว "จ้าวซีซี เธอกำลังพูดอะไรอยู่ เชื่อหรือเปล่าว่าข้าสามารถตบปากเจ้าจนตายได้?"ขณะที่พูดเขาก็คิดที่จะมาทุบตีเธอ แต่ฉินเฟิงได้เดินเข้ามาดึงเอาไว้ และพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชาว่า "คุณก็ลองลงมือดูสิ?"ในเวลานี้ เพื่อนร่วมงานชายในออฟฟิศต่างก็ยืนขึ้น และดูเหมือนจะน่าตื่นตระหนกอยู่เล็กน้อยส่วนเพื่อนร่วมงานสาวก็เริ่มเปิดปากพูดว่า "แม่เฒ่า เราจะให้ความรู้เรื่องกฎหมายกับท่านหน่อยนะ พฤติกรรมที่ทำร้ายจ้าวซีซีตั้งแต่ยังเด็กๆก็เป็นความผิดแล้ว หากตอนนี้เธอแจ้งความ คุณก็ต้องถูกนำตัวเข้าไปกักขังนะ""ใช่ๆ ไม่จำนึกแบบนี้ ยังกล้ามาขอเงินอีก ถุย!"เมื่อพ่อบุญธรรมเห็นสถานการณ์ไม่ถูกต้อง ขาจึงด่าทอและก้าวถอยหลังไปหลายก้าวแม่บุญธรรมเท้าสะเอว แล้วสาปแช่งไปว่า "จ้าวซีซี คอยดูเถอะ ถ้าเธอยังไม่ให้เงินเรา เราก็จะมาที่นี่ใหม่"เมื่อพ่อแม่บุญธรรมจากไป จ้าวซีซีก็มองเพื่อนร่วมงานที่ช่วยเหลืออย่างจนใจ "ขอบคุณทุกคนที่ช่วยเหลือนะ เดี๋ยวเลี้ยงชานมทุกคน"ฉินเฟิงพูด "แค่เรื่อ
หลังจากที่จ้าวซีซีมองเห็นสายเรียกเข้าของฮั่วหานฮุย เธอยังคิดว่าตัวเองเห็นผิดไปเสียอีกไม่คิดเลยว่าผู้ชายกากๆแบบนั้นจะโทรหาเธอได้ หรือว่ากดผิดไปหรือเปล่า?แต่สายนั้นก็ยังคงดังอยู่ตลอด โดยไม่คิดที่จะวางสายแต่อย่างใด จากนั้นเธอจึงรับสาย และถามอย่างหยั่งเชิงว่า "คุณฮั่ว มีอะไรหรือเปล่าคะ?""พ่อแม่บุญธรรมของคุณมาถามเอาเงินกับผมที่วิลล่าอีกแล้วนะ"เมื่อจ้าวซีซีได้ยินแบบนั้น เธอก็รู้สึกอับอาย และรีบพูดขึ้นมาว่า "ไล่พวกเขาออกไปเถอะค่ะ อย่าให้เงินกับพวกเขาแม้แต่สตางค์เดียว""เรื่องนี้คุณกลับไปแก้ไขด้วยตัวเอง ผมยุ่งมาก"โทรศัพท์ถูกตัดสายไปจ้าวซีซีจึงรีบเก็บข้าวของของตัวเอง และเรียกแท็กซี่ไปที่วิลล่าเรือนหอโดยตรงเมื่อยืนอยู่นอกวิลล่าเรือนหอ เธอก็ยังมึนงงอยู่เล็กน้อย เพราะตั้งแต่เธอย้ายออกไป เธอก็ไม่ค่อยกลับมาอีกเลยหลังจากเธอหยุดชะงักไปชั่วคราว เธอก็ยกเท้าก้าวเข้าไปในห้องโถงใหญ่เธอยืนกดกริ่งประตูอยู่ที่ทางเดิน โดยที่ยังไม่ทันได้เข้าไปก็ได้ยินเสียงทะเลาะกันอย่างรุนแรงดังแว่วออกมาแล้วดูเหมือนว่านอกจากเสียงของพ่อแม่บุญธรรมแล้ว ยังมีเสียงของแม่สามีหลี่อู่หรานอยู่ด้วย?จู่ๆจ้าวซีซีก็ปว
จ้าวซีซีเย็นชาและเฉียบขาด ตอกกลับจนพ่อแม่บุญธรรมไม่รู้จะตอบกลับว่าอย่างไรส่วนใบหน้าของหลี่อู่หรานก็แทบจะแขวนเอาไว้ไม่อยู่ "ก็แค่เงินห้าแสนเองไม่ใช่เหรอ ฉันให้พวกแกได้ แต่ต่อไปพวกแกห้ามมารบกวนชีวิตของลูกชายฉันอีก เพราะยังไงเสียเขาก็จะแต่งงานแล้ว เจ้าสาวเป็นถึงคุณหนูตระกูลใหญ่! เพียบพร้อมสมกันไปเสียทุกอย่าง!"จากนั้นหลี่อู่หรานก็เขียนเช็คจำนวนห้าแสนให้โดยตรง และโยนลงไปที่พื้นจากนั้นแม่บุญธรรมก็หยิบขึ้นมา และพูดด้วยใบหน้าที่เอาใจว่า "คุณนายช่างใจกว้างเสียจริงๆ คุณพูดถูก จ้าวซีซีของเรามีภูมิหลังต่ำต้อย และก็ยังไม่กตัญญูอีก หย่าก็ดีแล้วค่ะ"มุมปากของคุณหลี่อู่หรานยกขึ้นเล็กน้อย มองด้วยสายตาที่ดูแคลนและพูดว่า "ได้เงินแล้วก็รีบไสหัวไปซะ"แม่บุญธรรมรีบยัดเงินเอาไว้ข้างใน เพราะกลัวว่าใครจะมาแย่งเอาไป จากนั้นก็รีบหันหลังและเดินออกไปทันที โดยไม่สนใจจ้าวซีซีแต่อย่างใดจ้าวซีซีหายใจเข้าลึก ๆ "เงินห้าแสนนี้ฉันจะคืนให้กับคุณนะ"เธอไม่เคยคิดที่จะให้เงินกับพ่อแม่บุญธรรม และก็ไม่คิดที่จะให้หลี่อู่หรานให้เงินก้อนนี้ด้วยหลี่อู่หรานตอบอย่างสูงส่งว่า "ไม่จำเป็นหรอก เงินเล็กๆน้อยๆแค่นี้ มันก็เป็นเ
เมื่อจ้าวซีซีเห็นสีหน้าที่ตกตะลึงของแม่สามีหลี่อู่หราน เธอก็รู้สึกขบขันขึ้นมาเล็กน้อยแต่คำพูดนี้ได้พูดออกมาเมื่อพ่อแม่บุญธรรมมาที่วิลล่าเพื่อต้องการเงิน จากนั้นถึงจงใจพูดแบบนี้เพื่อไล่พ่อแม่บุญธรรมออกไปแต่เธอไม่คิดเลยว่าฮั่วหานฮุยจะตอกกลับหลี่อู่หรานไปตรงๆแบบนี้ โดยไม่ไว้หน้าแต่อย่างใดวินาทีต่อมา สายตาที่ลึกล้ำของผู้ชายก็ได้ตกอยู่ที่ตัวเธอ ลมหายใจของเธอหยุดชะงัก นี่เขาจะมองอะไรกัน คำพูดนี้ไม่ใช่เธอที่พูดออกมาสักหน่อยฮั่วหานฮุยพูดอย่างเย็นชาออกมาว่า "โอนเงินห้าแสนให้ผมทำไมกัน?"จ้าวซีซีตกตะลึง "นี่เป็นเงินที่จะคืนให้แม่ของคุณ แต่ฉันไม่มีไลน์ของเธอ ดังนั้นจึงรบกวนให้คุณโอนต่อให้เธอน่ะค่ะ"ฮั่วหานฮุยหันกลับมามองหลี่อู่หราน "เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ?""ลูกรัก เมื่อกี้พ่อแม่บุญธรรมของจ้าวซีซีมาขอเงิน แม่รำคาญก็เลยให้เงินห้าแสนไปเพื่อตัดปัญหา ยังไงเสียก็เป็นเงินแค่เล็กน้อยเท่านั้น"ผู้ชายขมวดคิ้ว "แม่ไม่ควรให้เงินก้อนนี้นะครับ"เพราะพ่อแม่บุญธรรมของจ้าวซีซีคือแวมไพร์ดูดเลือดดีๆนี่เอง ถ้าหลังจากให้เงินแล้ว อีกฝ่ายได้ลิ้มรสความหวาน พวกเขาคงไม่หยุดอยู่แค่นี้ และจะใช้วิธีมาบีบบังคับเอ
ฮั่วหานฮุยขมวดคิ้วแน่น "แม่ครับ ผมต้องประชุมแล้ว แม่กลับไปก่อนเถอะนะครับ""ลูกก็อย่าทำงานหนักมากนะ แม่กลับก่อนล่ะ"หลี่อู่หรานไม่เคยรบกวนการทํางานของลูกชายตัวเอง แม้ว่าก้นบึ้งของหัวใจจะมีคําพูดมากแค่ไหน ก็ทําได้แค่กลืนลงไปเท่านั้นหลังจากหลี่อู่หรานจากไปแล้ว ฮั่วหานฮุยจึงกลับไปที่ห้องโถงชั้นล่างผู้ช่วยหลี่ที่อยู่ข้างๆ พูดทันทีว่า "บอสครับ รับคุณนายน้อยสำเร็จแล้วนะครับ""อืม"ฮั่วหานฮุยพิงบนโซฟา ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล หันกลับมาและพูดว่า "คุณก็เลิกงานเถอะ"ผู้ช่วยหลี่จึงสามารถออกจากวิลล่าได้สำเร็จฮั่วหานฮุยหยิบโทรศัพท์ออกมา และเห็นไลน์ของจ้าวซีซีที่โอนเงินจำนวนห้าแสนให้กับเขา ซึ่งมันก็ดูสะดุดตาเป็นอย่างมากเขาจิบริมฝีปากบางๆ และส่งข้อความว่า [ดึงเงินกลับไปซะ!]หลังจากข้อความถูกส่งออกไปแล้ว กล่องโต้ตอบก็มีจุดสีแดงเล็กๆ ปรากฏขึ้นทันที [คุณยังไม่ใช่เพื่อนของอีกฝ่าย เพิ่มแล้วส่งข้อความ]บรรยากาศเย็นลงอย่างกะทันหัน ฮั่วหานฮุยจ้องมองดูหน้ากล่องโต้ตอบอยู่เป็นเวลานาน จากนั้นก็โทรหาจ้าวซีซีทันที ผู้หญิงคนนั้นกล้าลบเขาอย่างนั้นเหรอ?ทางด้านของจ้าวซีซี เธอเห็นสายเรียกเข้าจากเขา โดย
จ้าวซีซีคิดไม่ถึงเลยว่าจะได้มาเจอหลินซีและฮั่วซานซานที่สนามบินแบบนี้ได้ แต่เมื่อเห็นว่าพวกเธอไม่มีกระเป๋าเดินทางติดตัวอะไรเลย จึงเห็นได้ชัดว่าพวกเธอไม่ได้ออกไปเที่ยวข้างนอกแต่อย่างใดหรือว่าพวกเธอจะมารับคนที่สนามบินฮั่วซานซานพูดอย่างหยิ่งผยองทันทีว่า "โลกนี้มันช่างกลมแท้ๆ ไปที่ไหนก็เจอแต่เธอ"จ้าวซีซีสีหน้าเย็นชา "ก็พอๆกันนั่นแหละ"ทั้งสามคนเดินเข้าไปด้านในสนามบินด้วยกัน จากนั้นก็ไปที่ห้องโถงผู้โดยสารขาเข้าชั้นหนึ่งของสนามบินหลินซีมองจ้าวซีซีที่อยู่ข้างๆ แล้วถามตรงๆ ว่า "เธอมารับใคร?"ฮั่วซานซานหัวเราะ "จ้าวซีซีก็คงจะมารับคนนั่นแหละ คนที่มีรายได้อย่างเธอ ไปไหนก็ควรจะนั่งรถไฟหรือรถเมล์เสียมากกว่า จะนั่งเครื่องบินได้อย่างไร ตั๋วเครื่องบินแพงขนาดนั้น!"จ้าวซีซีเงยหน้าขึ้นมา "ฮั่วซานซาน เธอร่ำเรียนมาก็เยอะ ทำไมกิริยามารยาทเหมือนกับเด็กประถมอย่างนี้ล่ะ นั่งเครื่องบินยังสามารถอวดตัวว่าเหนือกว่าคนอื่นได้?""จ้าวซีซี เธอว่าใครเป็นเหมือนเด็กประถม ฉันจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในต่างประเทศมานะ ไม่เหมือนเธอหรอกที่ลาออกกลางคันน่ะ""อ้อ ปริญญาไก่กาที่เธอเอาเงินไปซื้อที่ต่างประ
ทั้งสองเดินออกไปพร้อมกับผู้โดยสารที่เหลืออยู่ในเครื่องในไม่ช้า หลินตงเย่ก็ได้รับโทรศัพท์จากหลินซี เขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ฮัลโหล?""พี่ใหญ่ ฉันเห็นสายการบินของพี่มาถึงแล้วนะคะ ฉันรอพี่อยู่ข้างนอกนะ เดี๋ยวเราไปกินข้าวด้วยกันสักหน่อย ฉันจองร้านอาหารเอาไว้แล้วนะคะ"เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของหลินตงเย่ก็เปลี่ยนไปทันที แผนการเดินทางของเขาเป็นความลับอย่างชัดเจน หลินซีรู้ได้อย่างไรว่าเขานั่งเที่ยวบินนี้มาวินาทีต่อมา หลินตงเย่ก็พูดว่า "ฉันนั่งรถออกมาแล้ว ไม่ได้เดินออกจากตรงนั้นหรอกนะ""งั้นฉันรอพี่อยู่ในรถดีกว่านะคะ""ไม่ต้องหรอก ฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ เธอกลับไปก่อนเถอะ"ท้ายที่สุดแล้วซีซีก็ยังรออยู่ข้างนอก ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถออกไปพบหลินซีได้"พี่ใหญ่ ไหนๆฉันก็มาแล้ว พี่ไม่ต้องเกรงใจฉันขนาดนั้นหรอกนะ เดี๋ยวฉันจะไปรอพี่ที่ลานจอดรถนะคะ"พอพูดจบหลินซีก็วางสายไปทันที เธอจะไม่เปิดโอกาสให้พี่ใหญ่ปฏิเสธได้อย่างแน่นอน เพราะกว่าที่เธอจะสอบถามข่าวว่าพี่ใหญ่และพี่สะใภ้มาได้มันไม่ง่ายเลย เธอจะต้องแสดงให้พวกเขาเห็นถึงจะถูกนะเพราะท้ายที่สุดแล้ว การที่พี่ใหญ่ยอมมาร่วมงานหมั้นของตัวเอง มั