หลังจากจ้าวซีซีได้ยินเสียงของพี่สาม เธอจึงจำได้ว่าพี่สามยังอยู่นะเธอรีบปรับสีหน้าของตัวเอง และหันไปมองหลินเป่ยที่ตามมาทัน "พี่สามคะ""ซีซี เกิดอะไรขึ้นกับน้อง ร้องไห้หรือเปล่า? ใครรังแกน้อง?""ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เมื่อกี้ที่ไปเยี่ยมคุณย่าฮั่ว และเห็นอาการเจ็บป่วยของคนแก่ ก็เลยรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยน่ะค่ะ"จ้าวซีซีเปลี่ยนเรื่อง "พี่สามคะ ฉันกำลังตามหาพี่อยู่นะ เมื่อกี้ลงไปชั้นล่างก็ไม่ได้เห็นพี่เลย""คือว่าเรื่องอะไรนั่น พอพี่เข้าใจก็ออกมาแล้วล่ะ เมื่อกี้พี่ก็ยังโทรไปหาเพื่อนคนนั้นแล้วนะ นี่ก็เรียบร้อยแล้วล่ะ"แววตาของหลินเป่ยก็รู้สึกใจหายเล็กน้อย เพราะเพิ่งได้พบกับหลินซี โชคดีที่ตอนนั้นซีซีไม่ได้ลงมา ไม่งั้นครั้งนี้เขาต้องจบแน่ๆเพราะพวกเขาทั้งหกคนได้พนันกันเอาไว้ว่า หากใครถูกน้องสาวจับได้ก่อน คนนั้นจะต้องเต้นรำเปลือยต้นขาอีกด้วย!แม้ว่าเขาจะไม่มีจังหวะเต้น แต่เขาก็ไม่อยากจะเต้นรำเปลือยต้นขาหรอกนะ ไม่ได้อย่างเด็ดขาด!จ้าวซีซีพยักหน้า เธอแสดงสีหน้าเยาะเย้ยตัวเองว่า "พี่สามคะ ครั้งนี้ต้องรบกวนพี่จริงๆนะคะ แต่ฉันมีเรื่องอยากจะบอกกับพี่ อาจจะไม่ต้องให้เพื่อนพี่มาช่วยอีกแล้วนะคะ ขอโทษจริ
หลังจากจางเหวินเหวินวางสายแล้ว เธอก็หันกลับมามองจ้าวซีซี ไม่ได้การแล้ว เธอต้องพิสูจน์ให้ฮั่วซานซานได้เห็นว่าจ้าวซีซีตั้งท้องแล้วจริงๆแต่ตอนนี้ยังไม่รีบร้อนหลังจากจางเหวินเหวินคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็เปิดไลน์ของตัวเองและพูดว่า "คุณพ่อบุญธรรมคะ ครั้งที่แล้วคุณพ่อบอกว่าอยากหาผู้หญิงที่มีความสามารถไม่ใช่เหรอ? พอดีในสตูดิโอของหนูมีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งซึ่งเป็นอันดับหนึ่งการแข่งขันครั้งที่แล้วเหยียบหัวของหนูขึ้นไป กลับไปจะแนะนำให้พ่อรู้จักนะคะ"หลังจากจางเหวินเหวินจัดการเรียบร้อยแล้ว เธอก็หันไปอ้อนที่หัวหน้างานและพูดว่า "คําสั่งซื้อคฤหาสน์หลังนี้มาอีกแล้ว อีกฝ่ายชี้ให้จ้าวซีซีมาทํานะคะ""ได้ เดี๋ยวฉันจะส่งคําสั่งซื้อให้เธอ"จางเหวินเหวินหันหลังออกจากสํานักงาน ดวงตาของเธอเผยรอยยิ้มออกมาในเมื่อตอนนี้เธอปีนขึ้นไปทางฝั่งตระกูลฮั่วแล้ว ทางฝั่งของพ่อบุญธรรมจะตัดขาดก็ไม่เห็นเป็นอะไร ก็พอดีกับการที่จะส่งผู้หญิงอย่างจ้าวซีซีไป แบบนี้ปัญหาของเธอก็น้อยลงไปเยอะ ถึงตอนนั้นมีคุณหนูใหญ่ของตระกูลฮั่วอยู่ ทางด้านพ่อบุญธรรมก็ทำอะไรกับเธอไม่ได้ในไม่ช้า จ้าวซีซีก็ได้รับคําสั่งซื้อคฤหาสน์เธอโทรไปติดต่ออี
จ้าวซีซีมองดูชื่อบนนามบัตร ซีอีโอใหญ่ของบริษัทก่อสร้าง XXเธอจําบริษัทนี้ได้ เพราะก่อนหน้านี้เธอเคยช่วยฮั่วหานฮุยส่งเอกสารไปที่นั่นแล้วครั้งหนึ่ง ในเวลานั้นประธานคนปัจจุบันของบริษัทก่อสร้าง XX ต้องการให้ฮั่วหานฮุยมาร่วมลงทุนในโครงการสนามกอล์ฟอะไรสักอย่างนี่แหละแต่ดูเหมือนว่าจะถูกฮั่วหานฮุยปฏิเสธไปในที่สุดแต่ต่อมาเธอก็สังเกตเห็นว่าสนามกอล์ฟแห่งนั้นยังคงเปิดอยู่ และบังเอิญได้ยินฮั่วหานฮุยพูดถึงที่ดินผืนนั้นว่ามีปัญหาชายชราพูดต่อว่า "คุณจ้าวครับ ร่างการออกแบบเหล่านี้ไม่ใช่ปัญหา ผมสามารถให้คุณรับเหมาได้ทั้งหมด ตอนนี้เรามาคุยกันเรื่องอื่นๆดีกว่านะครับ ปกติคุณชอบทำอะไร ชอบสิ่งไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า?"เมื่อจ้าวซีซีรู้สึกว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ค่อยจะชอบมาพากล เธอก็ยืนขึ้นและพูดว่า "คุณหลี่คะ หากตอนนี้คุณยังคิดไม่ออกว่าจะออกแบบอย่างไร งั้นรอให้คุณคิดได้แล้วค่อยว่ากันใหม่ก็แล้วกันนะคะ"พอพูดจบ เธอก็คิดที่จะเดินออกไปจากที่นี่ แต่ประตูของวิลล่าถูกปิดลงแล้วลมหายใจของจ้าวซีซีหยุดชะงัก เธอหันกลับมามองชายชราที่อยู่ตรงนั้น แล้วพูดว่า "คุณหมายความว่าอะไร?""คุณจ้าว สาวๆ อย่างพวกคุณล้วนมีราคา บา
ท่าทางที่นิ่งสงบของจ้าวซีซีแบบนี้ ทำให้ชายชรารู้สึกระแวดระวังขึ้นมาบ้างเล็กน้อยชายวัยกลางคนคนนั้นคว้าโทรศัพท์มือถือของจ้าวซีซีออกมาทันที "ปลดล็อก"เจ้าซีซีก็ทำการปลดล็อกในทันทีด้วยเช่นกันจากนั้นชายชราก็กรอกเบอร์ของฮั่วหานฮุยเข้าไปที่โทรศัพท์มือถือของจ้าวซีซีโดยตรง ในไม่ช้าโทรศัพท์ของเธอก็ได้แสดงหมายเหตุว่า [ผู้ชายกาก]เมื่อเห็นสามคํานี้ จ้าวซีซีก็กระแอมไอขึ้นมา "นี่เป็นเรื่องตลกระหว่างฉันกับเขาน่ะ"จากนั้นชายชราก็วางโทรศัพท์ลง สีหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนไปทันที "เอาโทรศัพท์ให้เธอ"ในที่สุดจ้าวซีซีก็ได้โทรศัพท์ของตัวเองคืนมาได้ในที่สุด และหัวใจที่ตื่นตระหนกก็สงบลงได้ นี่ถือว่าเรื่องได้ผ่านไปแล้วใช่ไหม?เกือบตายจริงๆเมื่อกี้แต่ทว่าแบบนี้ คือเธอปลอดภัยแล้วใช่หรือไม่? นี่คือการเอาตัวรอดในสถานการณ์คับขันโดยแท้กรืดๆ ในไม่ช้าโทรศัพท์มือถือของจ้าวซีซีก็ดังขึ้น เป็นสายจากฮั่วหานฮุย เปลือกตาของเธอกระตุก ผู้ชายกากคนนี้โทรกลับมาทำไมกัน? เขาทำงานยุ่งไม่ใช่หรือไง?จ้าวซีซีรับสายอย่างแข็งทื่อ จงใจบีบน้ำเสียงออกมาว่า "ฮัลโหลที่รัก ขอโทษจริงๆนะ เมื่อกี้ฉันกดเบอร์ผิดไปน่ะ"ฮั่วหานฮุยที่อยู่
"แค่โทรออกสุ่มๆงั้นเหรอ?"ฮั่วหานฮุยโกรธจัดจนดึงเนกไท เขาทิ้งธุรกิจหลายร้อยล้านและวิ่งมา เพราะคิดจริงๆ ว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ แต่กลับกลายว่าเป็นแค่การพนันเพื่อความสนุกเท่านั้นน่ะเหรออยากจะบีบคอเธอจริงๆ!น้ำเสียงของชายหนุ่มค่อนข้างจะฉุนเฉียว "จ้าวซีซี คุณช่างดีอะไรแบบนี้ ครั้งหน้าต่อให้คุณจะตาย ก็อย่าโทรหาผมอีก!"พอพูดจับ เขาก็หันไปขึ้นรถด้วยความโกรธจ้าวซีซีหยุดชะงัก เธอแค่ไม่ต้องการพูดถึงเหตุการณ์ที่พบตาแก่ตัณหากลับในวิลล่าเมื่อครู่นี้ก็เท่านั้นเอง เพราะกลัวว่าเขาจะหัวเราะเยาะเอาได้ในเวลานี้ จ้าวซีซีเห็นรถหรูคันหนึ่งขับออกมาจากชุมชน หน้าต่างรถถูกลดลง เธอเห็นใบหน้าของชายชราคนนั้นและกําลังจ้องมองเธออยู่สักพักหัวใจของจ้าวซีซีก็ตื่นตระหนกขึ้นมาทันทีเธอมองไปที่ฮั่วหานฮุยที่กําลังจะขึ้นรถอยู่ตรงนั้น ก้าวไปข้างหน้าและกอดเอวของเขาโดยตรง "ที่รัก อย่าโกรธเลยนะ"ฮั่วหานฮุยที่ยืนอยู่หน้ารถตัวแข็งไปทั้งตัว เขามองลงไปที่จ้าวซีซี "คุณคิดจะทำอะไรอีก?"จ้าวซีซีบีบรอยยิ้มออกมา "เมื่อกี้ฉันแค่ล้อเล่นกับคุณเท่านั้นเอง ขึ้นรถไปก่อนค่อยว่ากันนะ"มือของฮั่วหานฮุยจับประตูรถเอาไว้ และมองม
เมื่อฮั่วหานฮุยมองลงไปยังดวงตาคู่งามของเธอ มันทั้งไร้เดียงสาและบริสุทธิ์ ราวกับว่าเขาต่างหากที่เป็นคนเลวคนนั้นและไฟที่อยู่ภายในใจของเขาก็ปะทุขึ้นมาอย่างกะทันหันอีกครั้ง สายตาตกไปที่มุมปากของเธอ จากนั้นเขาก็ก้มหน้าลงไปปิดริมฝีปากของเธอโดยตรง และตอนนี้เธอน่าจะหุบปากได้สักทีนะชั่วขณะหนึ่งจ้าวซีซีตกอยู่ในความสับสนเขากำลังทำอะไรอยู่?เมื่อจ้าวซีซีสามารถดึงสติกลับมาได้และต้องการผลักเขาออก แต่หน้าอกของเขาแข็งมากและไม่สามารถผลักออกได้เลยเธอเบิกตากว้างมองเขา ดวงตาคู่นั้นดำสนิทราวกับหมึก เหมือนว่าจะหลอมเธอเข้าไปอย่างไงอย่างงั้นอุณหภูมิภายในรถสูงขึ้นมากในทันทีมือของจ้าวซีซีพยายามดึงเสื้อเชิ้ตของเขา แต่เธอทั้งอ่อนแอและไร้เรี่ยวแรง ยิ่งเหมือนกับการปีนไหล่ของเขาเพื่อตอบสนองเสียมากกว่าในที่สุดเธอก็กัดที่มุมปากเขา และชายหนุ่มก็หยุดชะงักลงด้วยเสียงที่อู้อี้ดวงตาเรียวยาวของเขามีเส้นเลือดในตาสีแดงก่ำ โดยมองมาที่เธออย่างลึกซึ้งเช่นนี้บรรยากาศภายในรถเงียบสนิทฮั่วหานฮุยเช็ดมุมปาก แล้วพูดด้วยเส้นเสียงที่ร้อนผ่าวว่า "คุณกัดผมงั้นเหรอ?"จ้าวซีซีมองเขาด้วยสีหน้าดื้อรั้น พร้อมกับเม้มมุมปาก
ทันใดนั้นก็มีคนมาเคาะหน้าต่างรถ และฮั่วหานฮุยก็ลดหน้าต่างรถลงด้วยสีหน้าเย็นชา "ใคร?""ผม ตํารวจจราจร พวกคุณจอดรถที่นี่ไม่ได้ แนะนําให้พวกคุณไปโรงแรมนะ!"ด้านนอกประตูรถมีลุงวัยกลางคนสวมชุดสะท้อนแสงยืนอยู่ ด้วยสีหน้าที่เห็นทุกอย่างชัดเจนเมื่อจ้าวซีซีเห็นคนในเครื่องแบบอยู่ข้างนอก เธอก็ปิดหน้าตัวเองทันที ช่างอับอายขายหน้าจริงๆฮั่วหานฮุยนั่งตัวตรงด้วยใบหน้าที่แข็งทื่อ ในไม่ช้าคนขับรถและผู้ช่วยก็วิ่งมาทันทีและออกจากที่เดิมอย่างรวดเร็วแต่ภายในรถยังคงเต็มไปด้วยบรรยากาศที่เรียกว่าอึดอัดคนขับรถและผู้ช่วยแทบรอไม่ไหวที่จะกลายเป็นกําแพงฮั่วหานฮุยชักสีหน้า และโยนเนกไทไว้ที่ด้านข้าง คอเสื้อของเขาหลวม และมีรอยยับที่หัวไหล่จ้าวซีซีนั่งอยู่ที่มุมของรถ ผ่านไปครู่ใหญ่เธอถึงจะปรับตัวได้ และแอบมองไปยังผู้ช่วยที่อยู่ตรงเบาะข้างคนขับ "ให้ฉันลงตรงสถานีรถไฟฟ้าข้างหน้าก็พอแล้ว"ผู้ช่วยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และหันกลับมามองพระพุทธรูปองค์ใหญ่ตรงด้านหลัง เมื่อเห็นว่าเจ้านายไม่ได้เอ่ยปากออกมา แล้วใครจะกล้าจอดกันล่ะจ้าวซีซีหันมามองชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆฮั่วหานฮุยมีสีหน้าเย็นชาและไร้อารมณ์ เขาพูดอย่างเย็น
"ทําได้ดีมาก เธอไปเอากระเป๋าที่ร้านได้เลยนะ ฉันบอกเจ้าของร้านเอาไว้แล้วล่ะ""ขอบคุณคุณฮั่วมากนะคะ ต่อไปหากมีอะไรก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันได้ เพราะยังไงเสียฉันก็มีความแค้นต่อจ้าวซีซี"หลังจากจางเหวินเหวินวางสายแล้ว เมื่อนึกถึงกระเป๋าที่เธอกำลังจะได้ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันทีเธอคิดว่าขอแค่จ้าวซีซีไปยังวิลล่าหลังนั้น เธอก็จะไม่มีวันที่จะถอยหลังกลับออกมาได้ แม้จะกลับมาเร็ว แต่ทว่าปากก็ถูกผู้ชายจูบจนบวมแล้ว งั้นก็ให้จ้าวซีซีไปดูแลตาแก่ตัณหากลับแทนตัวเองก็แล้วกันนะจ้าวซีซีรู้สึกใจลอยเล็กน้อยในตอนบ่าย ทุกครั้งที่เธอดื่มน้ำและกระทบไปที่ริมฝีปากของตัวเอง เธอก็มักจะคิดถึงจูบนั้นของฮั่วหานฮุยขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวเธอปิดหน้าตัวเอง บ้าไปแล้วจริงๆไม่ได้ เธอต้องใจเย็นๆ เธอเทน้ำเย็นๆมาดื่ม เธอจะมีความปรารถนาในฮั่วหานฮุยได้อย่างไร?วันรุ่งขึ้น หลังจากจบชั้นเรียนในตอนเช้า จ้าวซีซีก็ตรงไปที่สตูดิโอไม่นานนัก นอกสตูดิโอก็มีคนเดินเข้ามาตะโกนว่า "จ้าวซีซีล่ะ ให้ผู้หญิงคนนี้ออกมาหาฉัน! อายุยังน้อยไร้ยางอายจริงๆ พ่อของฉันอายุปูนนี้แล้ว เธอยังกล้าที่จะไปยั่วยวนเขาอีก หากคนแก่เป็นอะไรไปใครจะรับผิด