บทที่ 163

"ทําได้ดีมาก เธอไปเอากระเป๋าที่ร้านได้เลยนะ ฉันบอกเจ้าของร้านเอาไว้แล้วล่ะ"

"ขอบคุณคุณฮั่วมากนะคะ ต่อไปหากมีอะไรก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันได้ เพราะยังไงเสียฉันก็มีความแค้นต่อจ้าวซีซี"

หลังจากจางเหวินเหวินวางสายแล้ว เมื่อนึกถึงกระเป๋าที่เธอกำลังจะได้ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

เธอคิดว่าขอแค่จ้าวซีซีไปยังวิลล่าหลังนั้น เธอก็จะไม่มีวันที่จะถอยหลังกลับออกมาได้ แม้จะกลับมาเร็ว แต่ทว่าปากก็ถูกผู้ชายจูบจนบวมแล้ว งั้นก็ให้จ้าวซีซีไปดูแลตาแก่ตัณหากลับแทนตัวเองก็แล้วกันนะ

จ้าวซีซีรู้สึกใจลอยเล็กน้อยในตอนบ่าย ทุกครั้งที่เธอดื่มน้ำและกระทบไปที่ริมฝีปากของตัวเอง เธอก็มักจะคิดถึงจูบนั้นของฮั่วหานฮุยขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

เธอปิดหน้าตัวเอง บ้าไปแล้วจริงๆ

ไม่ได้ เธอต้องใจเย็นๆ เธอเทน้ำเย็นๆมาดื่ม เธอจะมีความปรารถนาในฮั่วหานฮุยได้อย่างไร?

วันรุ่งขึ้น หลังจากจบชั้นเรียนในตอนเช้า จ้าวซีซีก็ตรงไปที่สตูดิโอ

ไม่นานนัก นอกสตูดิโอก็มีคนเดินเข้ามาตะโกนว่า "จ้าวซีซีล่ะ ให้ผู้หญิงคนนี้ออกมาหาฉัน! อายุยังน้อยไร้ยางอายจริงๆ พ่อของฉันอายุปูนนี้แล้ว เธอยังกล้าที่จะไปยั่วยวนเขาอีก หากคนแก่เป็นอะไรไปใครจะรับผิด