LOGINShare
บทที่ 266
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 267
เวินหนี่ที่อยู่ข้าง ๆ ได้ยินคำว่า ‘โดนวางยา’ เธอก็ชะงักไปครู่หนึ่งลู่ม่านเซิงไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาลหรอกหรือ แล้วทำไมถึงโดนวางยาได้ล่ะ!นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!ลู่ม่านเซิงรู้สึกจุกที่ลำคอ หัวใจเธอเย็นเฉียบ เย่หนานโจวรู้เรื่องแล้วแต่กลับไม่รีบมาหาเธอทันที เย่หนานโจวเปลี่ยนไป เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน!ทันใดนั้นลู่ม่านเซิงก็สะอื้น "พี่หนานโจว พี่คิดว่าฉันแกล้งทำหรือเปล่า? ฉันไม่ได้แกล้งนะคะ ทุกอย่างมีผลการตรวจยืนยันแล้ว รังนกที่ฉันกินถูกส่งไปตรวจแล้วด้วย"เมื่อได้ยินดังนั้น เวินหนี่ก็เข้าใจทันทีลู่ม่านเซิงโดนวางยาจากรังนก ซึ่งรังนกนั่นเป็นของที่เธอเป็นคนส่งไปให้ เย่ซูเฟินชื่นชอบลู่ม่านเซิงมาก ถึงกับคิดจะส่งอาหารเสริมให้ลู่ม่านเซิงเย่ซูเฟินไม่มีทางเป็นคนที่วางยาแน่นอนดังนั้นความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวก็คือเธอ!เวินหนี่เอ่ยเสียงเย็น "ฉันส่งอาหารเสริมไปที่โรงพยาบาลตามคำสั่งของแม่คุณ แต่ตลอดทางฉันไม่เคยเปิดรังนกนั้นเลย ถ้าเปิดคุณลู่คงต้องสังเกตเห็นแล้ว"เธอไม่ได้ทำในสิ่งที่ถูกกล่าวหา ดังนั้นเธอจะไม่ยอมรับความผิดนี้ทางอีกด้านของสายโทรศัพท์ ลู่ม่านเซิงได้ยินสิ่งที่เวินหนี่พูดอย่า
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 268
เย่หนานโจวเงียบไปเขาไม่ได้ตอบอะไร แต่ริมฝีปากบางเม้มแน่นเป็นเส้นตรง ใบหน้าหล่อเหลาดูเย็นชาเป็นพิเศษ“เวินหนี่ เพื่อให้ได้หย่า ถึงกับเรียนรู้ที่จะเล่นบทเหยื่อเลยเหรอ ฉันควรจะส่งเธอไปเข้าวงการบันเทิงด้วยไหม?”เสียงเย็นชาที่แฝงด้วยความเย้ยหยันดังขึ้นข้างหูเวินหนี่เวินหนี่ไม่อยากจะเชื่อ “ในสายตาคุณ ฉันกำลังเล่นบทเหยื่องั้นเหรอ?”เธออยู่ข้างเขามานานขนาดนี้ แม้ว่าจะไม่มีความรู้สึกต่อกัน แต่ในระหว่างที่ใช้เวลาร่วมกันเขาน่าจะเข้าใจนิสัยและบุคลิกของเธอบ้าง ไม่ใช่เลยไม่รู้สักนิดแต่สุดท้ายเขากลับพูดคำพูดแบบนี้ออกมาได้!เวินหนี่รู้สึกผิดหวังในตัวเขามาก “จะคิดยังไงก็เรื่องของคุณ เราแค่แต่งงานตามสัญญา ในเรื่องอื่น ๆ ฉันทำอะไรก็ได้ นั่นเป็นสิทธิ์ของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่งเกี่ยว”จะเข้าวงการบันเทิงหรือไม่ นั่นก็เป็นสิทธิ์ของเธอส่วนเรื่องที่ลู่ม่านเซิงกล่าวหาว่าเธอวางยา เวินหนี่จะต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง“ประธานเย่ คุณจะขับรถไหมคะ? ถ้าไม่ขับ ฉันจะลง” พูดจบเวินหนี่ก็เตรียมจะเปิดประตูรถแต่ประตูรถถูกล็อกด้วยระบบควบคุมโดยเย่หนานโจวก่อนที่เขาจะพูดเสียงเย็นชา “คาดเข็มขัดซะ”ในเมื
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 269
“การชิงดีชิงเด่นแบบนี้ เอามาทำเป็นหนังได้เลยนะ! มันสุดยอดจริง ๆ!”…เวินหนี่ไม่สนใจจะอ่านความคิดเห็นในโลกออนไลน์อีกแล้ว สิ่งเดียวที่เธอรู้ก็คือหลักฐานได้ถูกปล่อยออกไปแล้ว ตราบใดที่เธอสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองได้ การที่เรื่องจะบานปลายในโลกออนไลน์ก็ไม่เกี่ยวกับเธออีกต่อไปเพราะเธอมาอยู่ที่ว่างเจียงหยวน เธอจึงยังมีของบางอย่างที่ทิ้งไว้ที่นี่เธอหยิบของที่จำเป็นออกไป และทิ้งสิ่งที่ไม่จำเป็นไว้ของมีไม่มากนัก เธอจึงจัดเก็บเสร็จอย่างรวดเร็วทันทีที่เปิดประตูห้องเธอก็เห็นเย่หนานโจวยืนอยู่ที่หน้าประตู เขาจ้องมองสิ่งที่อยู่ในมือของเธอ ใบหน้าเคร่งขรึมและเย็นชาอย่างเห็นได้ชัด“ตอนแรกฉันตั้งใจจะใมอบหลักฐานพวกนี้ให้คุณดู แต่เพราะคอมเมนต์ออนไลน์มันรุนแรงเกินไป ฉันก็เลยขอพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองก่อน ไม่ว่าจะเป็นลู่ม่านเซิงที่จงใจใส่ร้ายฉัน หรือถูกเข้าใจผิดว่าโดนวางยาจริง ๆ ก็ตาม”ตอนนี้เธอได้พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองแล้ว เรื่องอื่น ๆ ก็ไม่เกี่ยวข้องกับเธออีกต่อให้เย่หนานโจวจะโกรธ เขาก็ทำอะไรไม่ได้เย่หนานโจวไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกออนไลน์ เขาแทบไม่ได้อ่านความคิดเห็นพว
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 270
ดวงตาของเวินหนี่ชัดเจนว่าเต็มไปด้วยความดื้อรั้นเวินหนี่ในวันนี้ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนเลย“ฉันจะไปจองคิวที่สำนักทะเบียนกับเธอวันพุธหน้า” เย่หนานโจวเอ่ยเสียงเย็นชาเวินหนี่ตัดสินใจแน่วแน่แล้วเวินหนี่คิดถึงเวลา วันนี้เพิ่งจะเป็นวันจันทร์ ยังเหลืออีกหลายวันกว่าจะถึงวันพุธหน้า เพียงแค่เสี้ยววินาทีก็อาจเกิดการเปลี่ยนแปลงได้ แล้วนี่อีกหลายวันจะเปลี่ยนแปลงแค่ไหน!เธอเม้มริมฝีปาก “ทำไมไม่ไปจองวันนี้ล่ะ? ฉันไม่อยากให้เรื่องมันยืดยาวออกไป”“เรื่องของม่านเซิงยังไม่จบ” เย่หนานโจวทิ้งคำพูดนี้ไว้อย่างเย็นชา ไม่อยากพูดคุยเรื่องนี้กับเธอต่ออีกคำพูดนี้ของเขา บ่งบอกว่าเขาไม่อยากเห็นหน้าเธอแม้แต่วินาทีเดียวแล้วคำพูดนี้มันหมายความว่ายังไงกัน?เขายังคิดว่าเธอมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องลู่ม่านเซิงถูกวางยาอยู่งั้นหรือ?เธอได้ยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองอย่างชัดเจนแล้ว แต่เย่หนานโจวยังแสดงท่าทีแบบนี้ เขาไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพิสูจน์ออกมาใช่ไหม?อย่างไรก็ตามการที่เย่หนานโจวยอมไปจองคิวที่สำนักงานเขตก็ยังดีกว่าไม่ยอมและปล่อยให้เรื่องคาราคาซังต่อไปแบบนี้…เย่หนานโจวกลับมาที่ห้องทำงานเขาเพิ่งจุดบุหรี
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 271
ผู้เป็นพ่อของเย่หนานโจววางถ้วยชาลงบนโต๊ะ พูดเสียงเบา “พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ เขาบอกว่าในใจเขารู้ดี เพราะงั้นเรื่องนี้ก็ปล่อยให้เขาจัดการเองเถอะ”เมื่อเย่ซูเฟินได้ยินคำนี้ก็ยิ่งโกรธหนักขึ้น “ทำไมคุณถึงไม่สนใจอะไรเลยล่ะคะ? ปล่อยให้เขาจัดการเอง แล้วถ้าสุดท้ายจัดการไม่ได้จะทำยังไง!”คนฟังเงยหน้ามองเย่ซูเฟิน ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถ้าจัดการไม่ได้ก็เป็นเรื่องของเขา คุณจะไปยุ่งทำไม?”“ลูกของฉัน ฉันจะไม่สนใจได้ยังไง?” เย่ซูเฟินพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นคนฟังมองเธอด้วยแววตาที่แฝงความรังเกียจ ก่อนจะเงียบไม่พูดอะไรอีกเมื่อเห็นเขาทำท่าแบบนี้ เย่ซูเฟินยิ่งรู้สึกกระวนกระวาย “คุณเห็นเขาเป็นลูกของคุณบ้างไหม หลายปีมานี้คุณก็ไม่เคยสนใจเขาเลยนะ บ้านหลังนี้จะมีคุณหรือไม่มีก็ไม่ต่างกัน!”ผู้เป็นสามียังคงพูดอย่างเย็นชาเหมือนเดิม “หลายปีที่ผ่านมา เขาก็อยู่ดีมีสุขไม่ใช่หรือไง?” ราวกับว่าเย่หนานโจวไม่ใช่ลูกของตนเย่ซูเฟินพูดขึ้นว่า “เขาไม่เคยสนิทกับเราเลย แล้วเขาจะดีไปถึงไหนได้! ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ คุณเป็นคนทำลายพวกเรา!”เย่ซูเฟินเริ่มอารมณ์ท่วมท
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 272
คำพูดของเย่หนานโจวพุ่งตรงมาที่เธอด้วยน้ำเสียงเย็นชาสิ่งที่เธอตั้งใจอยากจะเก็บไว้ให้เป็นความทรงจำดี ๆ ในสายตาของเย่หนานโจวกลับกลายเป็นเรื่องน่าขันและเย็นชาเวินหนี่รู้สึกหยันตนเอง “แค่ถามเฉย ๆ เท่านั้นเอง ยังไงมันก็เป็นทริปฟรีถ้าไม่ไปก็คงเสียดาย ฉันไม่อยากพูดอะไรมากแล้ว มีอะไรอีกไหมคะ?”นัยยะของคำพูดคือ ถ้าไม่มีอะไรอีก เธอก็จะไปแล้วเย่หนานโจวไม่พูดอะไรเวินหนี่ก็ไม่ได้รอให้เขาตอบ เธอเดินออกไปทันทีสิ่งที่เย่หนานโจวไม่คาดคิดก็คือลู่ม่านเซิงกรีดข้อมือตัวเองเสี่ยวหยวนโทรมาอย่างร้อนรน “ประธานเย่ พี่ม่านเซิงบอกว่าเธอไม่เคยคิดจะโยนความผิดทั้งหมดให้กับเวินหนี่ เรื่องรังนกฉันเป็นคนดูแลตอนที่เธอกินเองค่ะ”“ฉันอยู่ข้าง ๆ เธอ ฉันจะทำร้ายเธอได้ยังไง พี่ม่านเซิงบอกว่าไม่อยากให้บริษัทของคุณถูกวิจารณ์ ก็เลยเลือกที่จะใช้ความตายพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง…”เสียงของเสี่ยวหยวนสั่นอย่างหนัก เธอรู้สึกกลัวอย่างแท้จริง“ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง?” ใบหน้าของเย่หนานโจวเคร่งเครียดเสี่ยวหยวนร้องไห้ออกมา “ตอนนี้พี่ม่านเซิงยังอยู่ในห้องฉุกเฉินค่ะ ประธานเย่คุณมาที่นี่เถอะค่ะ ฉันกลัวว่า…”คำพูดต่อจากน
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 273
เวินหนี่หวังว่าเย่หนานโจวจะใจเย็นลงบ้างไม่อย่างนั้นหากเขาพาเธอไปหาลู่ม่านเซิงเพื่อให้เธอไถ่โทษ เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องเจอกับบทลงโทษอะไรบ้าง และถ้าส่งผลกระทบต่อลูกในท้อง นั่นจะเป็นความเจ็บปวดไปตลอดชีวิตเย่หนานโจวจึงจับไหล่เธอไว้แน่นขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้เธอสงบลง “ฉันรู้ ฉันไม่ได้จะพาเธอไปหาลู่ม่านเซิง ถ้าเธอไม่เชื่อฉัน งั้นโทรหาถังเยาให้มารับเธอดีไหม?”ด้วยสภาพจิตใจของเวินหนี่ตอนนี้ เย่หนานโจวเองก็ไม่สบายใจที่จะปล่อยให้เธอไปคนเดียวเวินหนี่มองเย่หนานโจวด้วยความไม่เชื่อสุดท้ายเมื่อเห็นว่าเย่หนานโจวไม่พูดอะไร เธอจึงรีบโทรหาถังเยาอย่างรวดเร็ว “ถังเยา ฉันจะส่งพิกัดไปให้นะ เธอมารับฉันตอนนี้เลย…”น้ำเสียงของเวินหนี่สั่นเครือถังเยาได้ยินเสียงสั่นเครือของเวินหนี่ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก “โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”ตอนที่เวินหนี่ส่งพิกัดให้ถังเยา มือของเธอสั่นอย่างเห็นได้ชัดจนกระทั่งเธอทำทุกอย่างเสร็จ เย่หนานโจวจึงเอ่ยถามขึ้น “ตอนนี้เธอน่าจะเชื่อฉันแล้วนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพาเธอไปหาลู่ม่านเซิง”เวินหนี่รู้สึกเหมือนมีอะไรติดคอ ไม่รู้จะตอบคำพูดของเย่หนานโจวอย่างไรและไม่รู้จะอธิบายความรู้ส
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 274
เมื่อได้ยินดังนั้น ถังเยาก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วพวกเขาคงมีปัญหากันอยู่ก่อนหน้านี้ด้วยถังเยาหัวเราะเยาะ “แค่ทำท่าว่าจะฆ่าตัวตายเท่านั้นเอง ไม่มีใครรู้หรอกว่าเธอจะกรีดข้อมือจริงหรือเปล่า แล้วของขวัญนั่นผู้ผลิตก็ยืนยันว่าไม่มีการแกะบรรจุภัณฑ์ออกเป็นครั้งที่สอง ดังนั้นปัญหาน่าจะอยู่ที่ตัวลู่ม่านเซิงเองนั่นแหละ”พูดตรง ๆ ก็คือลู่ม่านเซิงต้องการใช้การฆ่าตัวตายเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของทุกคน ให้ทุกคนรู้ว่าเธอใช้วิธีนี้เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองบางคนก็จะเชื่อว่า ลู่ม่านเซิงยอมตายเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง แล้วจะหันกลับมาสงสัยและโจมตีเวินหนี่แทนลู่ม่านเซิงเดินหมากที่เสี่ยงมากในครั้งนี้เวินหนี่ไม่ได้ตอบอะไร แต่ในใจเธอกลับรู้สึกหนักอึ้งแม้สิ่งที่ลู่ม่านเซิงจะทำก็เป็นเรื่องของเธอ แต่ประเด็นสำคัญคือเย่หนานโจวคงไม่มีวันปล่อยให้คนรักของเขาเกิดเรื่อง รวมถึงเย่ซูเฟินที่ก็ห่วงใยลู่ม่านเซิงมากเช่นกันขณะที่ถังเยาขับรถไปเธอก็พูดถึงเย่ซูเฟินด้วย “มันน่าขำจริง ๆ เธอยังไม่ได้หย่ากับเย่หนานโจวเลย นี่มันศตวรรษที่ 21 แล้ว แม่สามีของเธอคิดจะให้ลู่ม่านเซิงเป็นนางบำเรอของเย่หนานโจว
Latest chapter
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 468
“ไม่ใช่ค่ะ” เวินหนี่ตอบสีหน้าของเย่หนานโจวเปลี่ยนไปและเขาก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา “ใกล้จะเป็นอดีตภรรยาแล้วครับ!”คุณหมอถึงกับตกตะลึงเมื่อได้ยินคำตอบ เขาจึงรีบตอบไปว่า “ผู้ป่วยมีอาการกระทบกระเทือนเล็กน้อยและกระดูกมือร้าว เธอจะหายดีหลังจากพักผ่อนสักระยะหนึ่ง พวกคุณไม่ต้องกังวลมากเกินไป”นี่เป็นเรื่องที่ดี เวินหนี่ตอบไปทันที “ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ”“ด้วยความยินดีครับ”ทั้งสองตามเย่จื่อเข้าไปในวอร์ดเวินหนี่เห็นว่าริมฝีปากของเย่จื่อดูแห้งผาก ดังนั้นจึงรีบหาน้ำอุ่นมา และชุบด้วยสำลีก่อนจะเช็ดให้ชุ่มชื้นเย่หนานโจวเฝ้าดูจากด้านข้างในวอร์ดมีคนไม่มากนัก เพื่อป้องกันไม่ให้รบกวนการพักผ่อนของผู้ป่วยเวินหนี่ไม่วางใจ ดังนั้นเธอจึงนั่งลงตรงข้ามเขาอีกครั้ง โดยมุ่งเน้นไปที่การเฝ้าเย่จื่อหลังจากที่เฝ้าได้สักพัก เธอก็รู้สึกง่วงจนเปลือกตาสั่น จากนั้นเธอก็เผลอฟุบหลับไปเมื่อเวินหนี่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเพราะความตกใจ เธอฝันว่ามันมืดสนิทและอยู่ในพื้นที่แคบ ๆกลัวอะไรก็ได้อย่างนั้น แม้แต่ในความฝันก็ยังไม่ปล่อยเธอไป เธอมักจะฝันแบบนี้ซึ่งทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจเอาซะเลยเมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่ามีเสื้อคลุม
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 467
หรือว่าเขาจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว?เธอเคยได้ยินเย่จื่อพูดอยู่หลายครั้ง แต่เธอก็ยังไม่ได้คิดถึงเหตุผลบางทีเย่หนานโจวอาจรู้มานานแล้ว จึงเข้าใจโดยปริยาย“เวินหนี่”ลู่เซินเข้ามาหาเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พักสักหน่อยไหม เดี๋ยวร่างกายจะทนไม่ไหวเอานะ”เวินหนี่ยืนนานแล้วและรู้สึกปวดหลัง แต่เธออยากรอให้เย่จื่อออกมา จึงนั่งลงข้าง ๆ “ฉันอยากรอจนกว่าคุณอาจะฟื้น”“ผมจะรอเป็นเพื่อนคุณเอง” ลู่เซินพูดขึ้นอีกครั้งเวินหนี่พยักหน้าไปทางเขาร่างสูงของเย่หนานโจวเอนตัวไปที่กรอบประตูและเหลือบมองความกังวลของลู่เซินที่มีต่อเวินหนี่ ดวงตานั้นแทบจะมีน้ำล้นออกมาได้ และเวินหนี่ก็ดูเหมือนพร้อมยอมรับน้ำใจของเขาคลื่นแห่งความกระสับกระส่ายโจมตีร่างกายของเย่หนานโจวอีกครั้งดวงตาของเขาเย็นขึ้นและจงใจเตะเก้าอี้ข้าง ๆ ให้มีเสียงนั่นคือเก้าอี้ที่ลู่เซินนั่งอยู่ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมอง เย่หนานโจวก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา “โทษที บังเอิญเตะโดนเข้าน่ะ!”“ไม่เป็นไร” ลู่เซินไม่ได้ติดใจอะไรเย่หนานโจวกลับพูดขึ้นอีกว่า “ตรงนี้คือพื้นที่รอสำหรับญาติ ไม่ทราบว่าคุณลู่มาที่นี่ทำไมกัน ที่บริษัทของคุณไม่ยุ่งเหรอครับ?”
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 466
เขาไม่ได้โต้เถียงกับเธอ และเพิกเฉยต่อเสียงร้องไห้ของเธอสำหรับเขา น้ำตาของเย่ซูเฟินนั้นไร้ค่าเย่ซูเฟินในฐานะผู้หญิง เมื่อเห็นความเฉยชาของสามี มันก็ค่อย ๆ ทำลายแนวป้องกันในใจของเธอทีละน้อยและโวยวายขึ้นอย่างอารมณ์ร้อน “พูดมาสิ ทำไมถึงไม่พูดล่ะ ในสายตาของคุณ เย่จื่อสำคัญกว่าฉันใช่ไหม ฉันเป็นภรรยาของคุณนะ เย่เหว่ยถิง คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้!”เธอร้องไห้จนตาแดง อยากให้สามีเอาใจใส่เธอบ้างแค่หันมามองเธอสักครั้งก็สามารถสงบความโกรธและความกังวลของเธอได้เย่เหว่ยถิงเงียบและทำเหมือนเย่ซูเฟินคือคนแปลกหน้าอย่างเย็นชาเย่หนานโจวมองการอยู่ร่วมกันของพวกเขา เขาเห็นสิ่งนี้จนชินจึงไม่แสดงความคิดเห็นใด ๆสำหรับเขา พวกเขาคือพ่อแม่ของตนเพียงในนามเท่านั้นการเติบโตมาในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ทำให้เขาชินมานานแล้วถึงขั้นทำให้เขารู้สึกไม่แยแสเย่เหว่ยถิงทนเย่ซูเฟินไม่ไหวแล้ว ดังนั้นจึงลุกขึ้นและพูดกับเย่หนานโจวว่า “ฉันจะลงไปแล้ว ถ้าเย่จื่อฟื้นค่อยบอกฉัน!”เย่หนานโจวลดสายตาลงด้วยสายตาเย็นชาและไม่ตอบอะไรเย่เหว่ยถิงเองก็ไม่ได้รอคำตอบจากเขา เขาไม่ได้คาดหวังอะไรกับเย่หนานโจว เขารู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่าง
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 465
เมื่อเห็นความเฉยเมยของเขา เย่ซูเฟินจึงพูดขึ้นว่า “หนานโจว!”เย่หนานโจวไม่ต้องการฟังเธออีกและเดินจากไปด้วยใบหน้าที่เย็นชาเย่ซูเฟินต้องการพูดอะไรบางอย่างกับเย่หนานโจว แต่ลู่ม่านเซิงร้องไห้และถูกรังแก เธอจึงไปไหนไม่ได้ และทำได้เพียงเดินไปพยุงลู่ม่านเซิง “เซิงเซิงลุกขึ้นเถอะ หยุดร้องไห้ได้แล้ว”ลู่ม่านเซิงถูกพยุงขึ้น เธอซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเย่ซูเฟิน “คุณป้า หนูมันน่ารำคาญมากจนทุกคนไม่ชอบใช่ไหมคะ!”“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ ฉันชอบเธอ ทุกคนต่างก็ชอบเธอ”เย่ซูเฟินตบหลังลู่ม่านเซิงเพื่อปลอบเธอลู่ม่านเซิงยังคงร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของเย่ซูเฟินเห็นแบบนี้ แม้ว่าเธอจะเป็นฝ่ายผิด แต่ก็ดูเหมือนเป็นผู้ถูกกระทำ ใครจะกล้าไปว่าอะไรเธอได้ ถ้าที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลและมีคนอยู่มากมาย เวินหนี่คงอยากจะฉีกหน้ากากของลู่ม่านเซิงออกเพื่อดูว่าเธอจะเสแสร้งได้สักแค่ไหน แน่นอน เธอรู้ดีว่าไม่ว่าลู่ม่านเซิงจะจริงหรือเท็จแค่ไหน เย่ซูเฟินก็จะยังคงปกป้องเธอความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอดูเหมือนไม่ชัดเจนเสียงฝีเท้าเร่งรีบดังขึ้น “เย่จื่อเป็นยังไงบ้าง?”เวินหนี่เงยหน้าขึ้นมองและเห็นเย่เหว่ยถิงเดินเข้ามาเขาสวมชุดสูทแ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 464
ขณะที่เย่ซูเฟินกำลังปกป้องลู่ม่านเซิง เวินหนี่ก็พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เย็นชาเมื่อเย่ซูเฟินเห็นเวินหนี่พูดแบบนั้น เธอจึงพูดขึ้นว่า “เวินหนี่ เซิงเซิงเป็นถึงขนาดนี้แล้ว อย่าอาศัยโอกาสนี้ซ้ำเติมเธออีก!”ปฏิกิริยาแรกของเธอคือปกป้องคนที่อ่อนแอไว้เวินหนี่เดินเข้าไป เห็นลู่ม่านเซิงร้องไห้หนักและดูอ่อนแอจนเกินบรรยาย “ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ พวกคุณมีใครกังวลเกี่ยวกับคุณอาบ้าง สิ่งที่คุณกังวลคือกลัวว่าลูกชายจะไม่เอา ส่วนลู่ม่านเซิงเธอกล้วว่าถูกกล่าวโทษเลยมาเสแสร้งทำเป็นน่าสงสารที่นี่ ฉันเห็นกับตาตัวเองว่าคุณผลักคุณอาลงมา และลู่ม่านเซิงก็น่าจะเป็นผู้ที่ยุยง!”คุณอาถูกส่งตัวเข้าห้องผ่าตัดด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส ซึ่งทำให้เวินหนี่ไม่ต้องการไว้หน้าพวกเธอ “อย่ามาพูดจาไร้สาระ!” เย่ซูเฟินตวาด “ฉันผลักเย่จื่อก็จริง แต่ฉันแค่ผลักเบา ๆ ทำไมเธอถึงไม่คิดบ้างล่ะว่าเย่จื่อจงใจล้มลงไปเอง”เวินหนี่มองไปที่เย่ซูเฟิน “แรงผลักของคุณมันไม่ได้เบา เราทุกคนต่างก็เห็น”เมื่อเย่ซูเฟินเห็นท่าทีของเวินหนี่ น้ำเสียงของเธอก็ดังมากยิ่งขึ้น “เวินหนี่ เธอมีสิทธิ์อะไรมาพูดกับฉันแบบนี้ ยังไงฉันก็ถือว่าเป็นผู้อาวุโส เป็นแม่สามีขอ
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 463
“ไม่ใช่นะ…” เย่ซูเฟินกล่าว “ลูกยังเป็นลูกชายของแม่ แม่เสียใจมากและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อชดใช้ให้ลูก…”“ผมไม่ต้องการมันแล้ว” ดวงตาของเย่หนานโจวเย็นชา “การเรียกคุณว่าแม่มันคือความอดทนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของผม และคุณก็ควรจะพอใจได้แล้ว!”เย่ซูเฟินอดไม่ได้ที่จะถอยกลับไปสองสามก้าวและพูดขึ้นอย่างดุเดือด “ลูกจะทำกับแม่แบบนี้ไม่ได้นะ อย่าเป็นเหมือนพ่อของลูก ไม่อย่างนั้นแม่พาลูกกลับมามันจะมีความหมายอะไร!”เย่หนานโจวพูดอย่างเย็นชา “หากมีผม การเอาชนะใจสามีของคุณมันถึงจะมีความหมาย แต่น่าเสียดายที่ความพยายามทั้งหมดของคุณมันไร้ประโยชน์!”ทุกคำพูดเหมือนมีดที่ทิ่มแทงใจของเย่ซูเฟินในตอนนั้นการแต่งงานของเธอกับเย่เหว่ยถิงนั้นค่อนข้างน่าขัน เป็นเพียงเพราะเธอดื้อดึงที่จะแต่งงานกับเขาเย่เหว่ยถิงไม่ได้รักเธอเลย ตรงกันข้ามเขาเกลียดเธอเธอคิดว่าตราบใดที่เธอแต่งงานกับเขา เย่เหว่ยถิงก็จะเป็นของเธอเมื่อเรื่องราวมันเลยจุดที่จะเข้าไปแก้ไขได้ มีอะไรที่จะผ่านไปไม่ได้อีก?แต่เธอคิดง่ายเกินไป เย่เหว่ยถิงไม่กลับบ้านและปล่อยให้เธออยู่คนเดียวในห้องที่อ้างว่างเธอใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อเอาชนะใจสามีแม้กระทั่ง
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 462
“หนานโจว”ในระหว่างที่โต้เถียงกับเย่จื่ออยู่นั้นเย่ซูเฟินก็สังเกตเห็นเขา และเธอก็ตกใจเล็กน้อยเวินหนี่เองก็มองไปและเห็นเย่หนานโจวยืนอยู่ข้างหลัง ดวงตาของเขาเย็นชาและดูเหมือนจะไม่แปลกใจกับสิ่งที่พวกเธอพูดกลับกัน เขากลับยอมรับความจริงนี้อย่างสงบนิ่งเย่จื่อตกใจเมื่อเห็นดวงตาของเย่หนานโจวในขณะนี้ สิ่งที่เธอเสียใจคือการที่เธอหุนหันพลันแล่นพูดออกไปว่าเขาไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของเย่ซูเฟิน เพราะมันถือเป็นการโจมตีเขาเธอมึนงงอยู่ครู่หนึ่ง สายตาของเธอมองเพียงเย่หนานโจว “หนานโจว…”เย่หนานโจวไม่ได้พูดอะไรมากเขาเพียงแค่รู้ว่าพวกเธอมาที่สุสานและอาจจะเกิดเรื่องขึ้น เขาจึงเป็นกังวลและแวะเข้ามาดูหน่อยเท่านั้น เย่ซูเฟินโกรธมากขึ้น “เย่จื่อ เธอกำลังพูดอะไร เธอจะให้ฉันมีความสุขไม่ได้เลยใช่ไหม เธอมันสมควรตายจริง ๆ!”เธอผลักเย่จื่ออย่างแรงความสนใจของเย่จื่อมุ่งไปที่เย่หนานโจว ความโกรธของเธอลดลงมากและลดความเกรี้ยวกราดลง ในใจคิดแต่ว่ามันจะสร้างบาดแผลให้เขาหรือไม่เธอไม่ทันได้สังเกตเห็นการกระทำของเย่ซูเฟินและเธอก็ถูกผลักลงบันไดไปทันทีสติของเวินหนี่ยังไม่ทันกลับมาจากการที่เย่หนานโจวไม่ใช่ลูกแท้
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 461
“ดังนั้นเธอจึงทำทุกอย่างเพื่อทำลายครอบครัวทีละครอบครัว! เธอไม่เคยคิดถึงความผิดของตัวเองเลย!”“ฉันไม่ผิด!” เย่ซูเฟินพูดอย่างเดือดดาล “ทั้งหมดเป็นเพราะพวกเธอบีบบังคับฉันเอง!”เมื่อเห็นว่าทุกคนอารมณ์ร้อน ลู่ม่านเซิงจึงเกลี้ยกล่อมจากด้านข้าง “คุณอา อย่าเถียงกับคุณป้าเลยค่ะ เธอแค่หุนหันพลันแล่นไปเท่านั้น ฉันไม่เป็นไรค่ะ และฉันก็ไม่ได้โทษคุณอาเลย คุณป้าพวกคุณต่างก็ถอยคนละก้าวเถอะนะคะ”“ไม่ใช่เรื่องของเธอ!” เย่จื่อมองไปที่ลู่ม่านเซิง และพูดขึ้นอย่างดุเดือด “ถ้าเธอไม่ได้โทษฉัน แล้วจะเล่าให้เย่ซูเฟินฟังทำไม เธออยากให้เย่ซูเฟินออกหน้าให้ไม่ใช่เหรอ? เสแสร้งแกล้งทำ ภายนอกดูใสซื่อ แต่ภายในคิดไม่ซื่อ ฉันล่ะเกลียดคนแบบเธอที่สุด!”เมื่อเห็นแบบนั้นเย่ซูเฟินก็ผลักเธอทันที “เธอกำลังดุใคร รู้ว่าเซิงเซิงสูญเสียการได้ยิน แต่ยังแอบพูดไม่ดีลับหลังเธอ เธอมันชั่วร้ายแค่ไหนกัน?!”“ถึงฉันจะชั่วร้ายแต่ก็ไม่ได้ขาดคุณธรรมเหมือนเธอ!” เย่จื่อก็ผลักกลับคืนไปเช่นกัน“เธอลงมือกับฉันงั้นเหรอ?”เย่ซูเฟินจ้องเธอด้วยความโกรธ “วันนี้มีเธอก็ไม่มีฉัน!”“ลองดูสิว่าฉันจะฉีกเธอเป็นชิ้น ๆ ไหม!”เย่จื่อไม่พูดพล่ำทำเพลงเข้าไปต
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน บทที่ 460
เย่จื่อไม่คาดคิดว่าเย่ซูเฟินจะโทรมาหาเธอ ซึ่งทำให้เธออารมณ์เดือดขึ้นทันที "ทำไม? หรือว่าเป็นลู่ม่านเซิงที่บอกอะไรกับเธอ ฉันจัดการเธอแล้วยังไงล่ะ!""ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?" เย่ซูเฟินพูดด้วยความโกรธ เพราะอยากจะจัดการกับเย่จื่อให้ได้"ฉันต้องบอกด้วยเหรอ? คิดว่าเธอเป็นใคร!" เย่จื่อไม่สนใจที่จะเคี้ยวเมล็ดแตงโมแล้ว ปัดมันออกไปพร้อมกับกำลังมองหาที่ระบายความโกรธเย่ซูเฟินหัวเราะเยาะ "กลัวสินะ กลัวฉันจะหาตัวเจอ ฉันรู้แล้วว่าโรงงานเสริมความงามของเธอโดนพังเสียหายหมด ตอนนี้ถึงกับต้องหลบซ่อนตัวเหมือนเต่าหดหัวแล้ว!""ฉันเนี่ยนะกลัว? ฉันเคยกลัวเธอสักครั้งไหม! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอแต่งงานกับเย่เว่ยถิง ฉันไม่เคยนับเธอเป็นคนของตระกูลเย่ด้วยซ้ำ!" เย่จื่อตอบกลับอย่างกระแทกกระทั้น"งั้นก็ออกมาสิ มาสู้กันต่อหน้า!" เย่ซูเฟินท้าทาย"ก็ได้ ออกมาก็ออกมา เย่ซูเฟิน ถ้าเธออยากจะตัดขาดกับฉันจริง ๆ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจแล้ว!" พูดจบ เย่จื่อก็ตัดสายทิ้งและหยิบกระเป๋าขึ้น เตรียมออกไปข้างนอกทันทีเมื่อเห็นเช่นนั้น เวินหนี่รีบพูดขึ้น "คุณอาคะ คุณอาจะไปไหนคะ หนูจะไปด้วย"เย่จื่อหันมามองเวินหนี่ "เธอไม่ต้องไป เย่ซูเฟิ
