ณ ห้องทำงานของแพทย์หญิงเพ็ญศรีภายในห้องถูกตกแต่งด้วยโทนสีขาว เจ้าของห้องยังก้มหน้าก้มตาอ่านประวัติเคสคนไข้ ก่อนที่เสียงเคาะประตูขออนุญาตจะตามมา ป้าหมอส่งเสียงอนุญาต ร่างเพรียวระหงที่ท่านคุ้นเคยก็เดินเข้ามา ก่อนจะทรุดตัวนั่งฝั่งตรงข้าม ใบหน้าสะสวยดูเหนื่อยล้า แววตาแห้งผาก..ดวงตาภายใต้แว่นของป้าหมอมองกลับมาอย่างเห็นใจ“เป็นไงบ้าง สรุปให้ป้านัดวันเอาเด็กออกเลยนะ” เสียงนุ่มนวลของคุณหมอเจ้าของโรงพยาบาลตั้งคำถามขึ้นทันที ศิศิรายังคงก้มหน้านิ่ง มือเล็กขย้ำชุดเดรสจนยู่ยี่ เธอส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนดวงตาคู่สวยจะสบตาท่าน มันเป็นดวงตาของคนที่ตัดสินใจแน่วแน่“ไม่ค่ะ หนูจะไม่เอาเด็กออก..ลูกเลือกที่จะเกิดมาแล้ว หนูทำร้ายเขาไม่ได้”“เดี๋ยวก่อนนะ คิมบังคับหรือเปล่า? ให้ป้าไปคุยให้มั้ย คิมอาจจะไม่รู้ว่าเคสนี้ ถ้าไม่เอาเด็กออก..ศิอาจจะไม่รอดนะ แล้วอีกอย่าง..มันยังเป็นเคสที่เสี่ยงจะเสียชีวิตทั้งคู่” น้ำเสียงท้ายเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ท่านเองก็ไม่ได้อยากเอาเด็กออกเท่าไรหรอก..แต่ด้วยอาชีพ..ผู้สูงวัยยังคงมีความพยายามในการเสนอทางเลือกที่ดีที่สุดให้กับคนไข้“เชื่อป้านะลูก เอาเด็กออกก่อน..หนูกับคิมอายุยังน้อย ย
7 เดือนผ่านไป“เออๆ กูรู้แล้ว กูกำลังเข้าไป” เสียงเข้มตอบไปตามสาย ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่อยู่ในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน เสื้อสูทสีดำพาดอยู่บนแขน อีกมือถือกระเป๋าโน้ตบุ๊ก เขาปิดรถสปอร์ตสีน้ำเงิน ก่อนจะเดินทะลุอเวนิวไปโซนร้านอาหารที่นัดไว้ วันนี้คิมหันต์มีเสนอโปรเจคระบบรักษาความปลอดภัยให้กับประกันขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง และหาผู้ร่วมทุนทำระบบ Aiร้านที่นัดกันไว้เป็นร้านสเต๊กสุดหรู ตกแต่งด้วยโทนสีดำเรียบและดูดี สายตาคมกวาดตามองหาเพื่อนรัก จนเห็นกลุ่มคนที่นั่งคุยกันอยู่มุมร้าน และไม่ใช่ใครไอ้ไผ่เพื่อนรักของเขานั่นเอง"เฮ้ ไอ้คิมทางนี้"เสียงเรียกของวงศกร ส่งผลให้ชายหนุ่มเดินเข้ามาหา ก่อนจะไหว้สวัสดีลูกค้าสูงวัย ที่นั่งอยู่ข้างเพื่อนรักผู้ใส่แว่น"คุณประสงค์ครับ คนนี้คิมหันต์หนึ่งในเจ้าของบริษัท แล้วก็เป็นโปรแกรมเมอร์มือทองครับ""ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ""เช่นกันครับ"ชายหนุ่มผงกหัวเล็กน้อย พร้อมส่งยิ้มมีเสน่ห์ไปให้ ส่งผลให้ลูกค้าหนุ่มอีกคนที่นั่งหันหลังให้..เอี้ยวตัวหันมามอง ใบหน้าหล่อเหลาสะอาดสะอ้านคุ้นตา ความภูมิฐานที่มากขึ้นตามวัย..ทำคิมหันต์ชะงักงันไป ดวงตาคมพราวแสงเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันใด ผู้ชายคนนั้นไม
ณ บริษัท KVM technologyด้านนอกเป็นตึกสองชั้นขนาดกลางชานเมืองกรุง เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ล้อมรอบร่มรื่น ส่วนด้านในถูกออกแบบสไตล์โมเดิร์น ลอฟท์ ให้ความรู้สึกทันสมัย พนักงานในบริษัทมีไม่ถึงยี่สิบคน ส่วนใหญ่เป็นโปรแกรมเมอร์ที่จะเข้าออฟฟิคเมื่อไรก็ได้ บริษัทนี้เริ่มต้นจากเพื่อนรักสามคน โดยทั้งสามมีความตั้งใจจะสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ และนวัตกรรมเพื่อเปลี่ยนแปลงโลกบนโต๊ะบาร์ยาวกลางห้องโถงใหญ่ มีชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ผู้เป็นหนึ่งในเจ้าของบริษัทนั่งหน้าเครียด หน้าจอโน้ตบุ๊กมีภาพกล้องวงจรปิด..ใบหน้าที่เคยเกลี้ยงเกลา เริ่มโทรมจากการอดนอน โดยเฉพาะใต้ตาที่ดำคล้ำผิดปกติ เล่นเอาเพื่อนที่เข้ามาใหม่ชะงัก"ไอ้ไผ่ ไอ้คิมมันได้นอนบ้างมั้ยนั่น""ไม่รู้วะ กูมาถึงก็เห็นมันนั่งงมหน้าจอมาเป็นชั่วโมงแล้ว"เพื่อนใส่แว่นตอบคำถามอย่างระอา ถ้าการนั่งหน้าจอคือการปั่นงานพวกเขาคงไม่ว่าอะไร แต่ไอ้เพื่อนจอมดื้อดันเอาแต่งมหาผู้หญิงที่หายตัวไป เมฆาเองก็สงสัย ร่างสูงโปร่งถึงกับเข้าไปส่องว่าเพื่อนรักกำลังทำอะไรอยู่"นั่นมึงกำลังทำอะไรวะไอ้คิม""กูกำลังหาศิอยู่"ไอ้เด็กเกียรตินิยมอันดับหนึ่งตอบเสียงเรียบ แต่เหมือนเพื่อนยังคงไม่เข้าใจ
พอคิดถึงข้อสันนิษฐานตามที่ไอ้ไผ่เพื่อนรักตั้งไว้ วันต่อมาคิมหันต์ก็ตัดสินใจไปโรงพยาบาลของป้าหมอตั้งแต่เช้า เพราะถ้าศิศิราจะฝากครรภ์ ความเป็นไปได้สุดคือฝากที่โรงพยาบาลของป้าเขา..และเขายังมีความสงสัยด้วยว่า คุณป้าเพ็ญศรีอาจจะรู้เรื่องราวทุกอย่าง เพราะช่วงครึ่งปีหลังเวลาเจอกันท่านค่อนข้างมึนตึง เดิมเขาคิดว่าน่าจะเป็นเพราะเรื่องที่ศิศิราลาออก แล้วน้องเอื้อยต้องหาพี่เลี้ยงใหม่ แต่แท้จริงแล้วอาจจะเพราะท่านรู้เรื่องที่ศิท้องคิมหันต์นำรถสปอร์ตสีน้ำเงินไปจอดในลานจอดชั้นใต้ดิน ก่อนร่างสูงใหญ่จะสะพายเป้ที่ใส่โน้ตบุ๊กขึ้นลิฟมาชั้นหนึ่ง..ความตั้งใจแรกที่เขาจะทำคือการได้คุยกับคนเป็นป้า เขาไม่ต้องการคำตอบว่า 'ไม่รู้' ดังที่ได้รับตอนโทรศัพท์หาท่านช่วงต้นเดือนชายหนุ่มพลิกนาฬิกาข้อมือที่อดีตคนรักเคยมอบให้เมื่อวันเกิดปีที่เลิกกัน ตอนนั้นมีหลายครั้งที่เขาอยากโยนมันทิ้ง..แต่ยังคงตัดใจไม่ลง กล่องเล็กๆ นั่น ซุกอยู่มุมตู้มาหลายปี มันเป็นนาฬิกามียี่ห้อประมาณหนึ่ง 'ราคา' มันอาจไม่ได้แพงมาก เมื่อเทียบกับรายได้ของเขาในปัจจุบัน..แต่เมื่อเทียบกับรายได้พิเศษสมัยเป็นนักศึกษาแล้วก็ถือว่าแพงไม่น้อย เขารู้เธอต้องเก็บ
ตอนที่เจ้าของห้องเดินเข้าห้องมา..ใบหน้าผู้สูงวัยติดจะเหนื่อยล้า เพราะเคสผ่าตัดใช้เวลานานมากกว่าที่คิด และพอรู้ว่าหลานชายที่ตอนนี้ท่านเหม็นขี้หน้ากำลังนั่งรออยู่ในห้องทำงาน ยิ่งชวนให้หัวเสียแพทย์หญิงเพ็ญศรีถอดชุดขาวพาดไว้ที่แขวนใกล้โต๊ะทำงาน..ก่อนจะหันไปดูหลานชายตัวโตที่กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาดูเอกสารในมือ"ทำไมจะมา..ไม่โทรนัดก่อน"น้ำเสียงเย็นชาถูกส่งออกไป คิมหันต์เงยหน้าขึ้นมาสบ..ใบหน้าหล่อเหลาซีดเผือด ดวงตาคมคู่สวยแดงก่ำเต็มไปด้วยความเจ็บปวดคนเป็นป้าชะงักงันไป ดวงตาของผู้สูงวัยกวาดมองเอกสารที่แปะตราโรงพยาบาลบนหัวมุมกระดาษ..ไอ้ต้าวหลานชาย..แฮ็กระบบโรงพยาบาล? คิ้วแทบกระตุก ก่อนจะถอนหายใจอย่างฉุนๆ"ของบางอย่าง..รู้ไปก็ไม่เกิดประโยชน์หรอกนะ""หึ ทำไมคุณป้ากับศิถึงทำแบบนี้..ทำไมถึงช่วยกันปิดบังความจริง..ทำไม?"น้ำเสียงทรมานของคนเป็นหลานตั้งคำถาม ทำเอาญาติสูงวัยที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวถอนหายใจอีกรอบ..แต่รอบนี้กับเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า"รู้มั้ย คุณป้ากับศิโคตรใจร้ายเลย..ทั้งเรื่องโกหกว่ามีคนอื่น..ทั้งยังไม่บอกความจริงเรื่องป่วย..คุณสองคนเห็นผมเป็นคนยังไงเหรอ คิดว่าถ้าศิป่วยผมจะทิ้งเธอไปหรื
"ศิ..คิมขอเข้าไปคุยในบ้านหน่อยนะ"น้ำเสียงเว้าวอนของชายหนุ่ม ดวงตาคมวาวที่ช่วงหลังพราวแสงด้วยความเย็นชา..มาวันนี้กับเต็มไปด้วยความเจ็บปวด..เห็นดังนั้น คนที่เคยคบกันมานาน..รู้ได้โดยทันที.. 'เขารู้ทุกอย่างหมดแล้ว' แต่แล้วยังไงละ...ทุกอย่างมัน 'สาย' ไปแล้วดวงตาคู่สวยของเจ้าของบ้านหลุบลง..บรรยากาศโดยรอบเงียบงัน มีเพียงเสียงรถวิ่งไปมาหน้าปากซอย ลอยมาตามลม..ศิศิราส่ายศีรษะทันที ใบหน้าสะสวยเต็มไปด้วยความว่างเปล่า..ในนั้นไร้รัก..ไร้เกลียด..ไร้อารมณ์..ชวนใจคนตัวโตเจ็บจี๊ดๆ กลางอก"ขอโทษนะคะ ดิฉันคงไม่สะดวกให้คุณเข้าไปในบ้าน...คุณมีธุระอะไรก็พูดมาได้เลยค่ะ""ศิครับ คิมขอโทษ...ขอโทษสำหรับทุกอย่าง คิม...""คุณคิมหันต์คะ ดิฉันว่า..เราไม่มีอะไรที่ติดค้างกัน..คุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด หรือมาขอโทษอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว ก็ให้ผ่านไปเถอะค่ะ"น้ำเสียงราบเรียบของอดีตคนรักเก่า ส่งผลให้คนตัวโตสั่นสะท้าน เธออยู่ใกล้แค่เอื้อม..แต่เขากับเอื้อมไม่ถึง..ความร้อนรนในใจ..กลัวว่าเธอจะไม่ยกโทษให้..กลัวว่าเขาจะสูญเสียความรักที่เธอเคยมีให้ไปตลอดกาล มันทำให้ชั่วขณะเขาไปต่อไม่ถูก"ถ้าคุณไม่มีธุระอะไรแล้ว..ดิฉั
ช่วงอาทิตย์นี้ชีวิตคิมหันต์ ต้องเรียกว่าทำงาน..กิน..นอน..อยู่บนรถ...รถสปอร์ตสีน้ำเงินหรู จอดอยู่หน้าบ้านหลังน้อยสีขาว ในซอยเล็กๆ แห่งหนึ่ง ส่งผลให้คนในซอยเริ่มสงสัย ปนไม่พอใจเล็กน้อย..เรื่องของเรื่องเพราะทางในซอยไม่ได้กว้างมาก...บ้านหลังซอยเวลาจะออกจึงมีปัญหาต้องทยอยเข้าทยอยออกจนเจ้าของบ้านหรูท้ายซอยต้องลงจากรถมาเคาะกระจกคุยด้วย ป้าทั้งสองอายุราวๆ ห้าสิบ.."นี้พ่อหนุ่ม คุณเป็นคนแถวไหน ทำไมมาจอดรถหน้าบ้านแบบนี้ทำไมไม่ไปจอดในบ้าน"เสียงดุจากคนสูงวัยกว่า ส่งผลให้ชายหนุ่มที่เติบโตมากับคนแก่ รีบวางตัวเป็นชายหนุ่มผู้เรียบร้อยทันที"ขอโทษครับ พอดีเมียกับลูกผม..อยู่ในบ้านหลังนี้ครับ"เสียงเจือเศร้า กับดวงตาคมสวยอ่อนล้า..สภาพหมาหงอย ทำคนแก่สองคนมองหน้ากันอย่างแปลกใจ"อ้าว แล้วทำไมไม่เข้าบ้านละ""เธอกำลังโกรธผมอยู่ครับ ผมเองพยายามง้ออยู่ แต่เธอก็ยังไม่ยอมให้อภัย..เลยต้องมานั่งเฝ้าเธออยู่หน้าบ้านนี้แหละครับ""เห้อออ วัยหนุ่มสาวเนาะพี่ชบา นี้พ่อหนุ่ม ป้าจะบอกให้นะ คนเราอายุแสนจะสั้น อย่าเอาแต่ทะเลาะกัน..รีบๆ ดีกันซะละ""ครับ ผมจะพยายามเต็มที่เลยครับ ขอโทษอีกทีนะครับที่จอดรถหน้าบ้าน รถอื่นเข้าออกลำ
ณ เวลา 19:00 น. ห้องพักส่วนตัวของแพทย์หญิงเพ็ญศรีร่างอวบอ้วนผิวขาวกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงสีขาวขนาดเล็ก..ซึ่งเจ้าตัวเองก็พึ่งได้นอนพักเอาแรงหลังจากต้องเข้าเวรสิบกว่าชั่วโมง แต่แล้วเสียงร้องจากโทรศัพท์มือถือส่วนตัวมีผลให้ต้องสะดุ้งตื่น เจ้าของโรงพยาบาลขนาดกลางที่ไม่ยอมยกเลิกการทำหน้าที่แพทย์ ทั้งที่ถ้าทำงานเพียงด้านบริหาร..ชีวิตคงสบายกว่านี้หญิงวัยห้าสิบกว่าตาลีตาเหลือกรับสาย..ไม่ทันได้ดูด้วยซ้ำว่าใครโทรมา ยังดีที่เสียงตามสายไม่ใช่เคสผ่าตัดด่วน..แต่เป็นหลานชายคนเดียวที่โทรมาเพื่อขอความช่วยเหลือเสียอย่างงั้น"คุณป้าครับ ช่วยผมด้วย..ผมถูกตำรวจจับอยู่ที่โรงพักxx"เสียงกระซิบแหบแห้ง ทำผู้สูงวัยมองโทรศัพท์มือถืออย่างแปลกใจคนเป็นป้าใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีเพื่อเดินทางมาที่สถานีตำรวจ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลนัก..จากสมองเบลอๆ จากการอดนอน เปลี่ยนมาเป็นตกอกตกใจ..ตอนที่หลานชายโทรมาขอความช่วยเหลือ..ก็ลืมถามว่าเกิดอะไรขึ้นร่างอวบรีบเดินแกมวิ่งขึ้นบันได ก่อนจะเห็นนายตำรวจชั้นผู้น้อยนั่งเวรอยู่ แต่ไม่ทันที่ท่านจะถามถึง นายคิมหันต์ ว่าถูกจับด้วยสาเหตุอะไร เสียงดังไม่ยอมแพ้ของชายหนุ่มก็ดังขึ้นมาเสียก่อ
ในห้องนอนขนาดใหญ่..แสงสว่างจากพระอาทิตย์ยามเช้าลอดผ่านม่านโปร่งแสงเข้ามา..ฟูกนอนขนาดใหญ่สีขาว..บนนั้นมีร่างบอบบางนอนหลับใหลอยู่..ข้างตัวมีเด็กหญิงตัวอ้วนกลมกำลังแหกปากร้องไม่หยุด..ที่น่าแปลก..คนเป็นแม่กลับไม่ลุกขึ้นมาดูลูก..คิมหันต์หน้าซีดทันที"แม๊ะ..แม๊ะ"เด็กน้อยพยายามออกเสียงเรียก..มือน้อยขยุ้มเสื้อนอนสีขาวของแม่จ๋าแน่น..ปกติถ้าเธอร้อง..คนตรงหน้าจะรีบอุ้มเธอขึ้นมากอดทันที..แต่เช้านี้หนูน้อยร้องเสียงดังแค่ไหนก็ไม่อาจปลุกคนเป็นแม่ให้ลุกขึ้้นมาดูได้ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้าไปโอบกอดลูก..'เวลา' ได้เดินมาถึงจุดสุดท้าย..สุดที่รักของเขายังคงงดงามอยู่เสมอ..เขารู้..เธอพยายามฝืนร่างกายมากแค่ไหน..เจตจำนงในการมีชีวิตอยู่ที่รุนแรง..เธออยู่เพื่อลูก..อยู่เพื่อสร้างความทรงจำดีๆ ให้เขา"แม๊ะ..แม๊ะ"เด็กน้อยยังคงร้องเรียกหาไม่หยุด..ชายหนุ่มทำได้เพียงกอดเจ้าก้อนแป้งไว้แนบอก..น้ำตาลูกผู้ชายไหลอย่างห้ามไม่อยู่"ฮือ..ฮึก..ไม่เป็นไรนะลูก..แม่จ๋าไปดีแล้ว..แม่ไปเป็นนางฟ้าบนสวรรค์..จ๊ะจ๋าอยู่กับปะป๊านะลูก..ปะป๊าจะดูแลหนูเอง""อาคิม..น้องเป็นอะไรเหรอคะ"เด็กหญิงไอรดาเดินมาตาม เพราะเห็นว่าทั้งอากับน้องสาวตัวจ้อยไม่ออ
หลายเดือนผ่านไปช่วงค่ำในเดือนหนึ่ง...ตัวเมืองมีงานเทศกาลผลไม้ประจำปี ชายหนุ่มจึงพาคุณภรรยา กับหลานสาวที่ตอนนี้ตัวเริ่มคล้ำ เพราะวิ่งเล่นตากแดดแทบทั้งวัน ทั้งตอนนี้เด็กหญิงตัวน้อยได้เพื่อนใหม่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ส่วนลูกสาวตัวจ้อยที่นั่งรถจากบ้านเข้าตัวเมืองพอถึงเวลาก็นอนหลับอุตุมาตลอดทาง เดิมคนเป็นแม่ก็ไม่อยากพาลูกไป..แต่เธอก็ยังอยากมีความทรงจำดีๆ ร่วมกับลูก..อยากมีรูปถ่าย เพื่อวันหนึ่งลูกสาวได้เห็น..เด็กน้อยจะได้รู้ว่า..แม่รักแกมากแค่ไหน ในงานมีแผงขายของกินหน้าตาน่ากิน เด็กกรุงเทพอย่างเด็กหญิงไอรดาตื่นเต้นมาก โดยเฉพาะแมลงทอดหน้าตาแปลกๆ คุณอาคิมบอกว่ากินได้..แถมอร่อยด้วย พอได้ลอง 'รถด่วน' แก้มยุ้ยๆ กับเคี้ยวไม่หยุด "อาศิข๋า รถด่วนอร่อยมากเลยค่ะ"เด็กน้อยตาเป็นประกาย เธอหมายตาของกินอีกหลายอย่าง มือน้อยจูงมือคุณอาคนสวย..ส่วนเด็กน้อยที่อยู่ในวัยฝึกนั่งตอนนี้นั่งอยู่บนเป้อุ้มเด็ก ใบหน้าเล็กๆ โผล่ออกมา..อาจเพราะได้นอนไปตื่น เจ้าก้อนแป้งจึงอารมณ์ดีเป็นพิเศษ มือน้อยกวัดแกว่งชี้โบ๊ชี้เบ๊ไปเรื่อยๆ ยิ่งเห็นคนเป็นแม่หันมาคุยเสียงสองเสียงสามด้วย..น้องจันทร์จ๋ายิ่งหัวเราะเอิ๊กอ๊าก "อาศิคะ น้องเ
อาทิตย์นั้น..เด็กหญิงไอรดาได้เรียนรู้การเป็นเด็กต่างจังหวัด เธอสนุกมาก..ได้เล่นดินโคลน ได้ฝึกทำขนมง่ายๆ ช่วงเช้าก็ตามคนเป็นอาไปตกปลาที่สระไม่ไกลจากบ้าน ตกเย็นได้เดินเล่นตามคันนา ศิศิราเองก็ดูสดชื่นมากกว่าตอนอยู่กรุงเทพ อาจเพราะอากาศที่นี้บริสุทธิ์ และรอบตัวเต็มไปด้วยคนที่เธอรัก เช้าวันหนึ่งหญิงสาวชักชวนทุกคนในบ้าน ไปเที่ยวน้ำตกเล็กๆ ไม่ไกลจากบ้าน เหมือนเจ้าก้อนแป้งที่อายุน้อยสุดจะรู้ว่าได้ไปเที่ยว เด็กน้อยยิ้มแป้นทั้งวัน มนุษย์พ่อจัดแจงเตรียมข้าวของเพื่อให้เด็กๆ ได้ลงเล่นน้ำ อุปกรณ์สำหรับปิกนิค อาหารกลางวันง่ายๆ และเตรียมผ้าคลุมให้คุณภรรยาคนสวย ชายหนุ่มขับรถไม่ไกลนักก็ถึงสถานที่ที่จะพาเด็กๆ เล่นน้ำ ในอดีตเขาจำได้ว่า..เขาเคยโดนเธอบ่นว่าเมื่อไรจะฝึกขี่มอร์เตอร์ไซต์..เขาจึงสัญญา..วันหนึ่งเขาจะขับรถพาเธอไปทุกที่..ที่เธออยากไป..จะว่าไปแล้วเวลาก็ผ่านไปนานเหลือเกินพอถึงแล้วเด็กหญิงไอรดาขออนุญาตลงเล่นน้ำทันที ชายหนุ่มอนุญาตให้ลงน้ำได้ แต่ได้แค่โซนด้านหน้าที่เป็นน้ำตื้นๆ สำหรับให้เด็กๆ ลงเล่นน้ำได้โดยพี่นวลพี่เลี้ยงวัยกลางคนเองก็ตามไปดูแลน้องด้วย ส่วนเด็กหญิงศศิธร..กินนมอิ่ม หนังตาก็หย่อน พ
ช่วงอยู่กรุงเทพ คิมหันต์พยายามเคลียทุกอย่างให้เรียบร้อย..สิ่งแรกที่เขาทำคือพาคนรักไปที่อำเภอ เพื่อจดทะเบียนสมรส.. และเธอขอให้เขาพาไปซื้อของขวัญวันเกิดให้ลูก..ซึ่งกว่าจะได้ของขวัญที่ถูกใจ..ศิศิราก็คิดอยู่นาน..ความกลัวของคนเป็นแม่คือ..กลัวว่าลูกจะไม่รู้ว่าเธอรักแกมากแค่ไหนในระหว่างนั้นเด็กหญิงไอรดาจำเป็นต้องกลับไปอยู่บ้านกับพี่เลี้ยงเพียงสองคน เพราะโรงเรียนของเด็กหญิงเปิดเทอมเรียบร้อยแล้ว“เอื้อยไม่ไปได้มั้ย เอื้อยอยากอยู่กับคุณอาศิ..อยากอยู่กับน้อง”“แต่บ้านของคุณอาอยู่ไกลจากโรงเรียนนะคะ ถ้าน้องเอื้อยอยู่ที่นี้ หนูจะเดินทางเหนื่อย”อดีตพี่เลี้ยงสาวแย้งด้วยความไม่สบายใจ..ใจความหลักคือ เธอไม่อยากให้เด็กน้อยต้องเหนื่อยในการเดินทางเจ้าแก้มยุ้ยรีบเข้ามาอ้อนทันที“ไม่เป็นไรค่ะ น้องเอื้อยจะตื่นแต่เช้า น้องเอื้อยไม่เหนื่อยหรอกค่ะ นะคะ..ให้น้องอยู่ด้วย”"แต่""นะคะ อย่าทิ้งเอื้อยเลยน้าาา นะคะๆๆๆ"เจ้าแก้มยุ้ยเริ่มน้ำตาคลอ พอคิดถึงช่วงที่เธอเคยทิ้งเด็กน้อย..รอบนี้อดีตพี่เลี้ยงสาวจึงอดใจอ่อนไม่ได้“ตกลงค่ะ แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆ น้องเอื้อยต้องบอกคุณอานะคะลูก”“เย้ๆๆ“พูดจบเด็กหญิงตัวน้อยกระโดดโหยงเหยง
“ศิอยากได้อะไรอีกมั้ย”“ซื้อดอกไม้ให้ศิหน่อยได้มั้ย” คนตัวเล็กกว่าอุบอิบตอบเขินๆ เรียกสายตาแปลกใจของคนตัวโต“แต่ศิไม่ชอบให้คิมซื้อดอกไม้นี่”“ใครบอกว่าไม่ชอบ..แค่ตอนนั้นศิกลัวว่าคิมจะเปลืองเงิน”“…”“สรุปจะซื้อให้มั้ย”“ซื้อซิครับๆ งั้นเดี๋ยวเรากินข้าวเสร็จ แล้วคิมแวะซื้อให้นะครับคนดี”หญิงสาวรับคำง่ายๆ หน้านวลขึ้นสีแดงระเรื่อ..ชวนให้ไอ้ต้าวตัวโตใจสั่น..อย่าว่าแต่ดอกไม้แค่ช่อหนึ่ง..เธออยากได้อะไรบนโลกนี้เขาพร้อมจะสรรหามาให้..ขอแค่ได้รับรอยยิ้มของเธอเป็นรางวัลก็พอตอนที่นั่งรถกลับบ้าน..บนตักของหญิงสาวมีช่อดอกคาร์เนชั่นสีน้ำเงินช่อใหญ่ นิ้วเรียวสวยลูบดอกไม้แผ่วเบา..เธอชอบมันมากหลังจากวันนั้นคิมหันต์เทียวไปรับไปส่งคนรักที่โรงพยาบาลทุกครั้ง และช่วยเธอดูลูกกับหลาน..มีเวลาก็นั่งทำงาน ยังดีงานของเขาสามารถทำที่ไหนก็ได้..แม้จะเหนื่อยแต่การได้อยู่ใกล้คนที่รัก..การรู้ว่าได้ทำเพื่อใคร..ความเหนื่อยจึงหายไปโดยไม่รู้ตัว เขายังคงช่วยหญิงสาวเลือกชุดแต่งงาน พาเธอหาฤกษ์แต่งงาน..ซึ่งกว่าจะได้วันก็อีกหลายเดือนข้างหน้า เธอเริ่มอ๊วกบ่อยขึ้น เหนื่อยล้ามากขึ้น..กินได้น้อยลง..จนเขาใจหาย..ร่างเพรียวระหงที่เ
ณ โซนเครื่องสำอางจากแบรนด์ดังต่างประเทศภาพที่ ba เห็นคือหญิงสาวหน้าตาสวยหวานติดจะเย็นชาเงียบขรึม กำลังก้มหน้าก้มตาเลือกสีลิป ข้างกายมีชายหนุ่มผมหยักศก หน้าตาหล่อเหลาคมคายยืนยิ้มรออย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย เดิมba อยากเดินเข้าไปแนะนำสินค้า..แต่บรรยากาศรอบตัว กับนัยน์ตาที่ติดจะเย็นชาของคุณลูกค้า..มีผลให้เธอไม่อยากเข้าไปรบกวน เพียงยืนรออยู่ด้านข้างเพื่อคอยบริการ..จากประสบการณ์ที่ทำหน้าที่มาหลายปี..ลูกค้าบางคนชอบให้แนะนำ ส่วนบางคนชอบเลือกและลองเองมากกว่า"ศิจะซื้อทุกสี ทุกแบบเลยก็ได้นะ"คนอยากเปย์แฟน ระริกระรี้อยากเสียเงิน แต่ยัยจอมหยิ่งของเขายังคงใช้ดวงตาคู่สวยสำรวจสีและแบบที่ชอบจริงๆ จนได้สีที่ชอบมาราวๆ สามสี่สี คิมหันต์เองราวกับรู้ใจ เขายื่นแขนให้เธอทันที..ทั้งยังส่งสายตาไร้เดียงสามาให้เธอไม่รู้หรอกว่าคู่รักคนอื่นเป็นยังไง แต่สำหรับคู่เธอแล้ว เขามักจะชอบตามเธอไปซื้อเสื้อผ้า เครื่องสำอาง..บางทีถ้าเขาเจออะไรที่เห็นว่าน่ารัก ก็ชอบซื้อมาฝากเธอ..จนเธอต้องเอะเขาไป เพราะไม่อยากให้เขาเสียเงินโดยใช่เหตุศิศิราลงมือสวอทสีลิปแท่งทดลองบนท้องแขนคนรัก..สีลิปโทนสีแดงเนื้อแมต พออยู่บนผิวขาวอมชมพูของชายห
ตอนที่รถแท็กซี่จอดสนิท..หญิงสาวรีบจ่ายเงิน..ดวงตาสองชั้นหลบในเหลือบมองรถของเขา.. มันยังจอดอยู่ในบ้าน..อย่างน้อย เขาก็ ‘กลับ’ มาหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ เริ่มสงบ..มือเย็นเฉียบ..ร่างเพรียวระหงค่อยๆ เดินย่องแอบมองคนในบ้านจากประตูบานเกล็ด..เวลานี้ในบ้านทุกอย่างยังคงดูเงียบสงบ เด็กๆ น่าจะกำลังเล่นกันอยู่ด้านหลังบ้านส่วนคนที่เธอรัก..ตอนนี้กำลังนอนก่ายหน้าผากอยู่บนโซฟา..ขายาวพาดเลยออกมา ชวนน่าสงสาร..เห็นดังนั้น.. คนไม่เคยอ้อน..ตัดสินใจ..เข้าไปซุกตัวในอ้อมอกเขา..ร่างสูงใหญ่สะดุ้งโหยงทันที ดวงตาคมกริบเผยแววอ่อนล้า..เขาจับร่างนุ่มนิ่มที่อยู่ๆ ก็จู่โจม..กลิ่นยาและสบู่ยี่ห้อเดิมที่ใช้ประจำ..บ่งบอกว่าเป็นเธอมือหนาใหญ่สั่นเล็กน้อย..เขาโอบกอดเธอแน่น..หญิงสาวยังคงเงียบ..ศีรษะของเธอแนบกับหัวใจของเขา..ซึ่งตอนนี้มันเต้นแรงมาก ราวกับวิ่งระยะไกล“ศิขอโทษนะคะคิม..ฮึก..ศิขอโทษ”“ไม่หรอก เป็นคิมเองที่พูดไม่ดีกับศิ ทั้งที่รู้ว่าศิกำลังไม่สบายอยู่..คิมขอโทษนะครับ”เสียงแหบพร่าของผู้ชายตัวโต ส่งผลให้ศีรษะเล็กๆ บนหน้าอกส่ายไปมา..หยดน้ำตาที่เขาคาดไม่ถึงเปื้อนซึมลงกระทบผิว..เธอคนที่เข้มแข็งมาตลอด.. กำลัง‘ร้องไห
ราวๆ บ่ายสองผู้หญิงใจร้ายที่กำลังทำให้เขาเสียใจ ก็จัดแจงอาบน้ำแต่งตัว วันนี้เธอมีนัดเจอหมอช่วงบ่ายสาม เช่นเคยหญิงสาวหัวดื้อยังคงไม่ยอมให้เขาไปส่ง ตอนที่ร่างเพรียวระหงกำลังจะออกจากบ้าน ชายหนุ่มรีบรั้นแขนเรียวสวยให้หันหน้ามาคุยกันก่อน ดวงตาสาวชั้นหลบในของอดีตคนรักเต็มไปด้วยคำถามอยู่ในนั้น ยิ่งสบตากับพ่อของลูกที่ตอนนี้กำลังแดงก่ำ เธอก็ยิ่งแปลกใจ“ศิศิรา เธอไม่มีอะไรจะพูดกับฉันหน่อยเหรอ”“....”ไม่พูดเปล่าชายหนุ่ม กับโยนซองสีน้ำตาลบางอย่างมาให้ เจ้าของบ้านคนสวยก้มหยิบขึ้นมาดู..มันคือ ‘พินัยกรรม’ ที่เธอทำไว้นั่นเอง ริมฝีปากได้รูปแสนเซ็กซี่เม้มแน่น..ชักจะไม่พอใจ“นายรื้อของห้องฉัน?”เมื่อเห็นชายหนุ่มไม่ยอมตอบ เธอสะบัดหน้าหนีทันที “คุณคิมหันต์ จริงอยู่ฉันอนุญาตให้คุณมาเจอลูกได้..แต่ไม่ได้หมายความว่า..จะให้คุณเข้ามาก้าวก่ายในชีวิต..ได้โปรดอย่าเข้าใจผิด”น้ำเสียงเย็นชา ใบหน้าหวานเรียบเฉยชวนให้หนาวไปถึงกระดูก“แต่จ๊ะจ๋าเป็นลูกของคิม”“แต่ฉันเคยถามคุณแล้ว คุณยังจำได้มั้ย คุณบอกฉันเองว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของเธอ..เธออยากทำอะไรก็เรื่องของเธอ”“…” “เพราะฉะนั้นคุณ..อย่ามาคาดหวังเรื่องเกี่ยวกับลูก เพ
ดวงตาสองชั้นหลบในของคนตัวเล็กเต็มไปด้วยความจริงจังห่วงใย ในขณะที่ดวงตาคมของชายหนุ่มใสกระจ่าง"คิมฟังศินะ ถ้าต่อไปคิมมีแฟน จะให้ผู้หญิงคนนั้นดูแลเงินให้ก็ได้ แต่สิ่งที่คิมต้องมี..เวลาคบผู้หญิงต้องดูให้ลึกๆ..ศิหมายถึงดูให้ถึงข้างใน ดูให้ออกว่าเขาเข้ามาเพื่ออะไร..แล้วเงินอ่ะ ตอนนี้คิมยังหนุ่มยังมีแรงทำงาน..ส่วนหนึ่งควรเก็บออมไว้เพื่อในอนาคตตอนเกิดเหตุไม่คาดฝัน..เข้าใจที่ศิพูดมั้ย?"เสียงหวานยังคงเรียบเรื่อย ชายหนุ่มพยักหน้าหงึกหงักเป็นเชิงว่าเข้าใจก่อนที่มือหนาจะลูบใบหน้าสะสวยแผ่วเบาไล่มาจนถึงริมฝีปากสีอ่อน..แววตาที่มองหญิงสาวเต็มไปด้วยความรัก ตอนที่เธอเผลอจ้องตา.. ริมปากหยักได้รูปของไอ้ต้าวอดีตคนรักรีบฉวยจูบปากเล็กๆของเจ้าของบ้านโดยที่เจ้าตัวเองยังคงไม่ทันรู้ตัว..ลิ้นนุ่มดุนดันเข้ามาในโพรงปาก..ทั้งยั่วเย้า..ดูดความหวานคนตัวเล็กกว่าวูบวาบ ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ความหวานที่ได้จากกันและกัน..ยังคงไม่ต่างจากวันวาน..ตอนที่เขาถอนจูบ..เธอหายใจหอบเล็กน้อยดวงตาคมของชายหนุ่มที่มองมาเต็มไปด้วยความรักใคร่เทิดทูน..มือหนาหยาบจับปลายผมแผ่วเบา ก่อนจะทัดมันไว้ที่หู..นิ้วเรียวใหญ่ลูบตรงติ่งหูเล็กๆ ของเธอ..