39 อย่ามายุ่ง !!

ฉันรีบลากตัวพี่สิงห์ออกมาจากตรงนั้นทันที เพราะรู้ดีดีกว่าขืนปล่อยให้อยู่ต่อพี่ม่อนคงได้ช็อคไปยิ่งกว่านี้แน่ ๆ

“จะหยุดเดินเมื่อไหร่” พี่สิงห์ถามฉัน ตอนนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าลากเขามาที่ไหน

มันเหมือนเป็นข้างหลังตึก แล้วบรรยากาศรอบ ๆ ก็มืดมากด้วย แต่ก็ยังพอมองเห็นจากแสงไฟที่สาดมาถึงมันจะไม่ถึงจุดที่ฉันยืนอยู่แต่ก็พอเห็นเป็นลาง ๆ

“ทำไมต้องพูดเรื่องของเรา ไหนคุยกันแล้วว่าจะไม่บอกใครไงคะ”

“แล้วทำไม ก็แค่หลานฉันรู้ ถ้าเธอกลัวว่ามันจะไปบอกพี่สาวเธอ ฉันเคลียร์ได้ !!”

“มันไม่ใช่แค่นั้นหรอกค่ะไม่ใช่แค่พี่สาวพริ้ง แต่พี่สิงห์เข้าใจไหมว่าพริ้งไม่อยากให้ใครรู้”

“เธอรู้ไหมว่ามีผู้หญิงตั้งมากมายอยากเปิดตัวกับฉัน”

“แต่ไม่ใช่พริ้ง !!”

“หึ!! จะเก็บหลานฉันเอาไว้กินสินะ ถึงได้แคร์มันกลัวว่ามันจะรู้ว่าเธอร่านขนาดไหน” ฟังจากน้ำเสียงของพี่สิงห์ในตอนนี้ บวกกับคำพูดของเขามันทำให้ฉันรับรู้ได้ว่าตอนนี้พี่สิงห์ไม่พอใจขนาดไหน

แต่ไม่ว่าเขาจะโกรธจะไม่พอใจแค่ไหน ยังไงก็ไม่ควรมาพูดดูถูกกันด้วยถ้อยคำหยาบคายพวกนี้

ตอนนี้ฉันเริ่มอยากจะถอยออกหากจากเขามากขึ้นทุกที ถึงแม้ว่าใจของฉันมันยังมีความรู้สึกที่ขาดเขาไม่ได้ แต่อีกใจมันก็ไ