LOGINShare
บทที่ 57
Last Updated:
2025-02-01 09:39:53
Related chapters
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 58
"เรื่องเด็กมึงไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เดี๋ยวกูจัดการให้""กูคิดไม่ผิดจริงๆ ที่หวังพึ่งมึงไอ้เพื่อนรัก""แหมทีแบบนี้เรียกเพื่อนรักเลยนะมึง" ชายหนุ่มพูดพลางยกเหล้าขึ้นดื่มสายตามองไปเห็นรินรดาพอดี "รดาทางนี้หน่อย"รินรดาที่กำลังจัดการงานอยู่จะแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินก็ไม่ได้ เธอเลยจำใจต้องเดินมาที่โต๊ะวีไอพี"นั่งก่อนสิ""ไม่เป็นไรค่ะ มีธุระอะไรคะ""เรื่องงานเป็นยังไงบ้าง" จริงๆ นเรศวรก็ยังเป็นห่วงความรู้สึกของรินรดาอยู่ ทีแรกบอกว่าจะให้มาเป็นหัวหน้างานที่นี่ เธอเลยลาออกจากงานเดิม"ก็ไม่เป็นอะไรนี่คะ" แต่ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้บอกว่าจะให้มาเป็นหัวหน้างานเธอก็ยอมมาช่วยงานอยู่แล้ว เลยลาออกโดยที่ไม่ต้องใช้เวลาคิดเลย"เดี๋ยวจะหาโอกาสให้ขยับงาน""ไม่ต้องคิดมากเรื่องนี้หรอกค่ะ มีธุระแค่นี้ใช่ไหมคะรดาขอไปทำงานก่อน" ขณะที่พูดกับนเรศวรสายตารินรดาไม่ได้มองไปที่ขุนรามเลย แต่ผิดกับอีกคนที่จับจ้องมองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า"เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มีเรื่องอยากจะคุยด้วยหน่อยนะ""พรุ่งนี้ค่อยโทรมาค่ะ" เธออยากจะไปจากตรงนี้มาก เพราะคงยืนอยู่ตรงนี้ไม่ได้อีกแล้ว"เมียมึงไม่ว่าเหรอวะ หรือเมียจับไม่ได้" หลังจากที่รินรดาออกไปแล้
Last Updated : 2025-02-01นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 59
"อือ.. คุณนเรศฉันยังไม่อาบน้ำ" มือเรียวดันหน้าผากสามีที่ตอนนี้พรมจูบต่ำลงไปจนจะถึงเนินน้องสาวอยู่แล้ว"ไม่เห็นเป็นไรเลย" เขาพูดอู้อี้อยู่ตรงท้องน้อยก่อนจะแนบจูบลงกับเนินอวบนูน"จะไม่เป็นไรได้ยังไงทำงานมาทั้งคืน พอเลยนะ" ทีแรกคิดว่าเขาจะรีบทำรีบเสร็จ จะได้อาบน้ำแล้วนอนพักแต่ที่ไหนได้เขายังจะมากระตุ้นอารมณ์อะไรอยู่อีก"นิดเดียวเอง" เขาไม่คิดว่าผู้หญิงที่ดูแลตัวเองดีแบบเธอจะปล่อยปละละเลยถึงแม้ว่าจะยังไม่อาบน้ำ "อื้อหือ" แต่พอฝังจมูกลงเท่านั้นแหละ"ไอ้คนบ้าออกไปเลยนะ" กำปั้นเล็กทุบลงกับลำแขนที่อยู่ใต้หว่างขา"ผมยังไม่ได้ว่าอะไรเลย""แต่คุณอื้อหือ""ก็มันชื่นใจ""คนบ้าถ้าคุณไม่หยุดแค่นี้ฉันจะโกรธแล้วนะ" ผู้หญิงไม่ว่าจะดูแลตัวเองดีแค่ไหน จุดซ่อนเร้นถ้าไม่ทำความสะอาดก่อนมีเซ็กส์มันก็คงจะยังมีกลิ่นไม่พึงประสงค์อยู่บ้าง"ผมชอบแบบนี้นี่""แต่ฉันไม่ชอบ! จะทำประตูไหมถ้าไม่ทำฉันจะได้ไปอาบน้ำแล้วมานอน""แบบนี้ไงที่เขาเรียกว่าศีลเสมอกัน""อะไรศีลเสมอกัน""ก็แบบคุณกับผมนี่ไง""ยังจะพูดมากอยู่อีก รีบๆ ทำเถอะน่าจะได้นอน""ทำครับ" วันนี้รู้สึกว่าเธอจะอารมณ์แปรปรวนมาก แปรปรวนจนกล้าบอกที่พักกับเขาง่ายๆ ยั
Last Updated : 2025-02-01นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 60 ขุนราม
ขุนราม [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 60ไม่นานนเรศวรก็มาถึงบ้านของรินรดา"คุณลุงครับแม่บอกว่าคุณลุงจะพาหนูไปเที่ยว" เห็นลุงนเรศวรลงจากรถหลานขุนเขาก็รีบตรงดิ่งเข้ามาหา"แล้วหนูอยากไปกับลุงไหมล่ะ""ไปครับ""เดี๋ยวลุงคุยกับแม่เราก่อนนะ" ชายหนุ่มที่นั่งยองๆ คุยกับหลานก็ดันตัวลุกขึ้นมา"ให้รดาไปด้วยไหมคะ""ไม่ต้องหรอกเราพักผ่อนเถอะ""แล้วเย็นนี้..""เดี๋ยวพี่จะดูแลเจ้าขุนเอง""ค่ะ" ถ้าเป็นคนอื่นรินรดาก็คงไม่กล้าปล่อยลูกไปด้วย แต่เธอเชื่อใจผู้ชายคนนี้มาก เขายิ่งกว่าพ่อพระของเธอกับลูกเสียอีก"สุดหล่อขึ้นรถกันเลยครับ" นเรศวรเปิดประตูรถให้กับหลานชายและทั้งสองก็ขึ้นไปนั่งด้วยกัน"เราจะไปโรงแรมเลยไหมครับ" ตุนท์ที่ทำหน้าที่ขับรถหันไปถามเจ้านาย"พาหลานกูไปแปลงโฉมก่อน""ครับ"กว่าจะมาถึงร้านที่เขาโทรมาบอกให้เตรียมชุดเด็กไว้ก็ใช้เวลามากโขอยู่ เพราะเมืองหลวงขึ้นชื่อว่าเป็นสถานที่ที่รถติดมากขุนเขายืนมองตัวเองในกระจก เพราะวันนี้เขาใส่ชุดสูทสำหรับเด็กแถมมีหูกระต่ายเล็กๆ น่ารักด้วย"เป็นไงชอบไหมครับ""ทำไมต้องจัดเต็มขนาดนี้ด้วยครับ""เข้าใจพูดนะเรา" มือหนาเอื้อมไปขยี้ผมเด็กเบาๆ ตั้งแต่วันนั้นที่พาขุนเขาไปรักษาอ
Last Updated : 2025-02-01นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 61
"เด็กคนนี้ชื่ออะไรวะ""ก็ชื่อขุนเขาไง""ไม่กูถามชื่อจริงของเด็ก""ก็นั่นแหละชื่อจริงของเด็ก""มึงพาเด็กมาจากสถานสงเคราะห์เหรอ" เพื่อนทุกคนรู้ดีว่านเรศวรเติบโตที่สถานสงเคราะห์ ขุนรามเลยคิดว่าเพื่อนพาเด็กมาจากที่นั่นและเปลี่ยนชื่อให้คล้องจองกับตน"ไม่ใช่หรอก เด็กอยู่ในครอบครัวแม่เลี้ยงเดี่ยว""จริงเหรอวะ" ขุนรามหันมองไปดูหน้าเด็กที่ตอนนี้กอดอยู่กับแม่ของเขากลมเลย เด็กคนนี้หน้าคุ้นๆ แต่เขาไม่เคยคลุกคลีกับเด็กที่ไหนจะหน้าคุ้นได้ยังไง ..แต่จะว่าไม่คลุกคลีก็ไม่ใช่เพราะเคยไปบริจาคทุนการศึกษาและของเล่นให้เด็กที่สถานสงเคราะห์ของเพื่อนอยู่บ้าง"วันนี้แม่จะพาขุนเขาไปค้างที่บ้านนะลูก" ทั้งสองที่กำลังพูดคุยกันอยู่หันไปมองทางด้านแม่ของขุนรามแทบจะพร้อมกันงานเข้าแล้วไหมล่ะ ทีแรกคิดว่าจะเอาเด็กมา เพื่อทำให้แม่เห็นว่าเขามีลูกมีเมียซ่อนอยู่"แต่ว่าแม่ครับ..""แม่อยากจะพาหลานไปให้ปู่เห็น ดูสิหน้าเหมือนพ่อยังกับแกะ""??//???" ได้ยินคำพูดของแม่แล้วทั้งขุนรามและนเรศวรถึงนึกได้ว่าเด็กหน้าเหมือนใครแต่พอนเรศวรหันมามองหน้าเพื่อน อีกฝ่ายก็ส่ายหน้าตอบเหมือนรู้ว่านเรศวรมองตนเองเพราะอะไร ..ทุกครั้งที่มีอะไรกับผู้
Last Updated : 2025-02-01นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 62
"พาเข้าไปด้วยก็ได้แต่จะอยู่นานไม่ได้นะ" นเรศวรยอมให้หลานชายตามไปด้วย"ครับผมคุณลุงสุดหล่อ""เราก็เป็นเสียแบบนี้พูดให้ลุงเหลิงอยู่ได้""ฮ่าาคุณ.." ทรงอัปสรขำที่หลานชมนิดชมหน่อยทำเป็นเหลิง"หรือคุณไม่คิดเหมือนตาขุน""ค่ะหล่อก็หล่อ เข้าไปกันได้หรือยังล่ะคะ" หญิงสาวจูงมือเจ้าตัวเล็กแล้วก็พาเดินอ้อมไปด้านหลังที่พนักงานใช้เข้าออก"คุณอัปสรเด็กที่ไหนคะเนี่ย" เป็นจังหวะที่อลิสกำลังออกมาทำธุระแถวนั้นพอดี"หลานชายอัปสรเองค่ะ" ที่เธอไม่ได้บอกว่าเป็นลูกชายของรินรดา เผื่อว่ารินรดาไม่อยากจะเปิดเผย"หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูจังเลยค่ะ ว่าแต่ทำไมถึงพามาที่นี่ล่ะคะ""แกงอแงอยากจะมาด้วยค่ะ เดี๋ยวก็จะให้กลับแล้ว"ทรงอัปสรพาขุนเขาไปที่ห้องของคุณลุงเพราะที่นั่นมีคนของคุณลุงคอยเฝ้าหน้าประตูอยู่ เผื่อว่าเด็กซนวิ่งออกมาจะได้มีคนเห็น"มีอะไรกันเหรอ" รินรดาที่กำลังทำงานอยู่ด้านหน้าเห็นพนักงานถูกผลักพอดี"เปล่าหรอกค่ะไม่มีอะไร" คนที่ตอบก็คือน้ำตาล ตั้งแต่ชัวร์แล้วว่าตัวเองจะไม่ถูกซักทอดในคราวก่อนน้ำตาลก็เริ่มวางอำนาจกับพนักงานชั้นล่างอีกแล้ว"เราเป็นพนักงานใหม่เหรอ" แต่รินรดาไม่เชื่อว่ามันไม่มีอะไร"ค่ะ" พนักงานใหม่
Last Updated : 2025-02-01นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บมที่ 63
เธอไม่ได้หวงหรอกที่ลุงจะพาหลานมาที่ทำงาน แต่วันนี้คนที่เธอไม่อยากให้เจอหน้าลูกชายของเธอก็มาที่นี่ด้วย รินรดารีบเดินตรงดิ่งไปที่ห้องทำงานของพี่ชายอย่างเร็วมาถึงรินรดาไม่พูดพร่ำผลักประตูเข้าไป"???" แต่พอผลักประตูเข้ามาก็เห็นแค่นเรศวรกับเพื่อนของเขา"มีอะไร" นเรศวรเห็นน้องสาวมองไปทั่วห้องเลย"เปล่าค่ะ" หรือว่าขุนเขาจะอยู่กับคุณอัปสร ใจหายใจคว่ำหมดเลย"เปล่าแล้วเราเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาแบบนี้พี่ตกใจนะ" ที่ตกใจเพราะคิดว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาคือทรงอัปสร เพราะถ้าเธอมาอารมณ์นี้นั่นหมายถึงว่าเธอต้องไปเจออะไรมาอีก "คือรดาอยากจะมาคุยงานค่ะ" การเข้ามาแบบนี้เธอต้องมีเหตุผล และถ้าบอกว่าเข้ามาหาขุนเขากลัวว่าคนที่นั่งอยู่ในห้องนี้อีกคนจะสงสัย รินรดาเลยเอางานที่เธอกำลังคิดจะทำเข้ามาปรึกษากับผู้บริหารเลยแล้วกัน"ว่ามาสิ"หญิงสาวหันมองไปดูคนที่ยังนั่งทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาว"ให้กูออกไปก่อนไหม" ขุนรามคิดว่าตัวเองเป็นก้างหรือเปล่า "ไม่ต้องหรอกรดาคงมาคุยงานนั่นแหละ ว่ามาสิ""คือวันนี้รดาเห็นพนักงานใหม่ถูกแกล้งค่ะ""แล้วไงต่อ" เรื่องแบบนี้มันก็ต้องมีบ้าง"รดาเห็นว่าเรื่องเงินพิเศษที่ลูกค้าให้มีปัญหามาก
Last Updated : 2025-02-01นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 64
"คุณเป็นอะไรไหมครับ" คนที่ถอยรถออกมาเมื่อครู่รีบลงมาดู"????" ทีแรกเธอไม่รู้ว่าเป็นรถของใครแต่พอได้ยินเสียงเจ้าของรถเท่านั้นแหละ หญิงสาวรีบแบกลูกหันหลังกลับทางเดิมโดยไม่ให้คำตอบกับคนที่ถามเมื่อครู่"......." ลานจอดรถที่นี่มีไฟแค่บางจุดเลยมองไม่ค่อยชัด แต่เขาก็พอจำรูปร่างและเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ได้รินรดาอุ้มลูกเดินอ้อมมาอีกมุมหนึ่งที่ไม่มีแสงสว่างเธอเลยค่อยๆ นั่งยองๆ ลงโดยที่ลูกยังนอนหลับอยู่ในอ้อมกอดของแม่เจ้าของรถคันที่ถอยมาจะชนเธอเมื่อครู่ เดินตามหาจนมาหยุดอยู่หน้าคลับ"เห็นผู้หญิงอุ้มเด็กมาทางนี้ไหม" มาถึงทางเข้าเขาเลยถามคนที่เฝ้าอยู่หน้าประตู"ไม่เห็นนะครับเสี่ย" ใช่แล้วผู้ชายคนนี้ก็คือเสี่ยขุนราม เพื่อนของเสี่ยเจ้าของที่นี่ซึ่งทุกคนรู้จักเป็นอย่างดีจะว่าตาฝาดก็ไม่ใช่เธออุ้มเด็กชัดๆ แล้วทำไมต้องพาเด็กมาสถานที่แบบนี้ แล้วเด็กคนนั้นเป็นใคร?ในขณะเดียวกันนั้นก็ได้ยินเสียงบีบแตร เพราะรถที่เขาถอยออกมาเมื่อครู่ยังคาอยู่ที่เดิม รถคันหลังเลยออกไม่ได้"อึกอึกอึก" หลังจากที่เห็นท้ายรถของเขาวิ่งออกไปน้ำตาที่กลั้นมาหลายปีมันก็ไหลออกมา ชาตินี้ไม่คิดว่าจะมาเจอผู้ชายคนนี้อีก แถมดันจุดใต้ตำตอเ
Last Updated : 2025-02-01นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 65
[สถานสงเคราะห์]หลังเลิกเรียนมาได้ชื่นใจลูกไม่ถึงสองชั่วโมงเธอก็พาแกมาฝากที่สถานสงเคราะห์"แม่ครับ""ลูกไม่สบายเหรอ" ทุกครั้งขุนเขาจะไม่งอแงแบบนี้ แต่วันนี้ดูแปลกๆ รินรดาเลยลองเอามือแต่หน้าผากเพื่อเช็คอุณหภูมิของลูกดู "ตัวก็ไม่ร้อนนี่""ขุนเขาครับไปกับแม่ครูนะครับ" แม่ครูเดินมารับเด็กจากแม่"ฝากด้วยนะคะแม่ครู""จ้ะ ขับรถดีๆ นะ" ตอนนี้แม่ครูก็อายุมากแล้ว ควรจะเกษียณตัวเองได้แล้ว แต่ยังเป็นห่วงเด็กๆ เลยไม่ไปไหนคิดว่าบั้นปลายชีวิตก็จะอยู่ที่นี่แหละ"ขอบคุณค่ะแม่ครู วันนี้แกงอแงหน่อยนะคะ"ที่วันนี้ขุนเขางอแงเพราะเขาเจออะไรไม่ดีมา ขุนเขาพยายามทำตัวเป็นเด็กดีไม่อยากให้คุณครูลงโทษอีก..แต่ก็เจอจนได้เพราะเป็นห่วงเด็กอนุบาลสองที่ถูกเพื่อนแกล้งตอนที่รินรดาขับรถออกมาเห็นลูกชายมองตามสายตาละห้อย ก่อนที่ขุนเขาจะเดินเข้าไปกับแม่ครูเด็กน้อยเช็ดน้ำตาที่หยดลงมาออกอดทนหน่อยนะลูก สักวันแม่จะดูแลหนูให้เต็มที่กว่านี้ เห็นน้ำตาของลูกแล้วก็อดมีน้ำตาไม่ได้ เธอคิดว่าลูกคงอยากจะอยู่กับแม่ตอนกลางคืนถึงได้งอแง[Nreṣ̄wr Club]หาที่จอดรถได้รินรดาก็เดินตรงเข้าไปด้านใน วันนี้รองเท้าที่เธอใส่แบบไม่มีส้น เพราะเมื่อวาน
Last Updated : 2025-02-01
Latest chapter
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 97 ตอนจบ
ขุนราม [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 97 ตอนจบเธอไม่รู้หรอกว่าท่านให้มาบริษัททำไม แต่รินรดาก็แต่งตัวเรียบร้อยให้ดูเป็นหน้าเป็นตาของสามีตอนที่เขาพาเธอเดินเข้ามาพนักงานต่างก็ทำความเคารพกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา"เข้ามาด้วยกันสิคะ" หญิงสาวเห็นว่าพนักงานยืนรอลิฟต์กันหลายคน พอเธอกับสามีเดินเข้ามาพนักงานก็ไม่กล้าเข้ามาด้วย"เอ่อ..""เข้ามาสิ" จริงๆ ตอนที่เขาใช้ลิฟต์ไม่มีใครกล้าใช้ด้วย แต่พอท่านรองประธานอนุญาตให้เข้าพนักงานก็เข้าไปแต่ก็เข้าไม่กี่คนรินรดาขยับให้พนักงานยืนกันจนหลังเธอพิงเข้ากับร่างของขุนราม เขาเลยเอื้อมมือมาโอบเอวเธอไว้ พนักงานไม่ได้หันไปมองหรอกแต่มองผ่านผนังของลิฟต์ที่เป็นกระจก เห็นภาพนั้นแล้วต่างก็อมยิ้มไปตามๆ กันจนลิฟต์มาเปิดที่ชั้นผู้บริหาร ส่วนพนักงานออกไปก่อนหน้านั้นแล้ว"ไปห้องทำงานผมก่อน" เขาคิดว่าห้องประชุมคงยังไม่เรียบร้อย ค่อยพาเธอไปทีหลังแล้วกันแต่พอเข้ามาในห้องทำงานไม่นานเลขาก็มาตามให้เข้าห้องประชุมห้องประชุมใหญ่ของบริษัทณโยดม.."มานั่งนี่สิ" รัตติกาลที่นั่งตำแหน่งประธานบริษัทแทนสามีที่เสียไป เรียกให้ลูกชายมานั่งประจำที่ของนาง"ครับ?" ทุกครั้งที่เขาจะนั่งตรงนั้นก็ตอนท
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 96
คืนนั้นที่บ้านณโยดม..ก๊อกๆ "ที่รักครับ เปิดประตูให้ผัวหน่อย""คุณไปนอนห้องอื่นเลยค่ะฉันจะนอนกับลูก""คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ" ชายหนุ่มไม่ได้พูดเสียงดังเพราะกลัวแม่จะได้ยินว่าเธอไม่ให้เขาเข้าห้องด้วย"ถ้าคุณยังพูดอยู่แบบนี้เดี๋ยวลูกก็ตื่น" ขุนเขาเข้ามารอแม่ตั้งแต่เล่นกับคุณย่าเสร็จแล้ว จนตอนนี้แกนอนหลับรออยู่ในห้อง พี่เลี้ยงที่ดูแลก็ออกไปตอนที่เห็นคุณผู้หญิงกลับมา พอเข้ามาในห้องเธอก็จัดการล็อกห้องไม่ให้เขาตามเข้ามาได้"ไหนเราเคลียร์กันรู้เรื่องแล้วไง เปิดประตูให้ผมหน่อยนะ""รู้เรื่องแค่คุณน่ะสิคะ จำไว้ว่าอย่าทำแบบนี้อีก" ตอนที่รู้ว่าพี่ชายเปลี่ยนยาคุมกำเนิดเป็นยาบำรุงให้กับทรงอัปสรเธอก็รู้สึกโมโหมากพออยู่แล้ว พอมาเจอกับตัวยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ดุด่าว่ากล่าวเขามากมายแต่เธอต้องดัดนิสัยเขาบ้าง จะได้ไม่มีความคิดแผลงๆ แบบนี้อีก"คุณเมียครับ พรุ่งนี้ผัวต้องไปทำงาน""ก็ไปนอนห้องอื่นสิคะ" ในใจก็แอบรู้สึกสงสาร เพราะเขาต้องรับผิดชอบบริษัทที่ใหญ่โต ผ่านไปสักพักรินรดาก็รู้สึกว่าด้านนอกเงียบไปแล้ว เธอเลยเดินมาเปิดประตูดู "อุ้ยคุณ"เธอประเมินความอดทนของเขาต่ำไป เขารู้ว่าถ้าเงียบเธอต้องม
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 95
"ดูเหมือนคุณจะตกใจจังเลยนะคะ มีอะไรหรือเปล่า""ปะเปล่าา ผมจะมีอะไรล่ะก็นั่นน้องสาวผม""ไม่มีอะไรแน่นะคะ" เธอรู้ว่าเขาเป็นคนเจ้าแผนการ แถมสายตาที่มองเพื่อนดูมีพิรุธมันต้องมีอะไรแน่"อีกสามวันก็เป็นวันเกิดหุ้นส่วนอีกคนแล้ว" นเรศวรรีบเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะถ้าไม่งั้นเขาคงถูกจับได้แน่ว่ามีส่วนร่วมแต่มีหรือที่ทรงอัปสรจะปล่อยไป เธอคิดว่ามันต้องมีอะไรสักอย่างแน่ ฉับพลันนั้นทรงอัปสรก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เพราะเธอยังไม่ได้จัดกระเป๋าใหม่ แสดงว่าเจ้าสิ่งนั้นมันยังคงอยู่ในกระเป๋า"อยู่ไหนนะ""คุณอัปสรหาอะไรเหรอคะ""ลิปสติกน่ะสิคะว่าจะเติมสักหน่อย" เธอแสร้งทำเป็นค้นหาของในกระเป๋าแต่ระหว่างนั้นคนในห้องก็คุยเรื่องวันเกิดของหุ้นส่วนอีกคนเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจไปเรื่องอื่น"ปีนี้มันจะจัดวันเกิดเหรอ" พวกเขาไม่ค่อยให้ความสำคัญกับวันเกิดมากนักนอกจากครอบครัวจะเป็นคนจัดให้ แต่สำหรับคนที่ไม่มีครอบครัวก็ชวนเพื่อนมาดื่มกินที่บ้านหรือไม่ก็นัดกันที่ร้านอาหาร"มันบอกว่าจะมาสังสรรค์กันที่นี่แหละ""จะปิดร้านเลี้ยงวันเกิดเหรอ""ไม่ได้ปิดแต่มันบอกว่าถ้าลูกค้าคนไหนมาใช้บริการคืนนั้นมันจะเป็นคนเลี้ยงเอง""ไอเดียเจ๋งนี่""
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทท่ 94
"ที่คุณพูดหมายความว่ายังไงคะ" หญิงสาวตามเขาขึ้นมาข้างบน แต่ยังไม่ถึงห้องทำงานเลยด้วยซ้ำเธอก็อดถามเรื่องนี้ไม่ได้"สวัสดีค่ะท่านรอง" แต่ก่อนที่เขาจะตอบเธอก็ได้ยินเสียงนี้ก่อน"?" ทั้งสองที่เดินตามกันมาหยุดแล้วก็มองคนที่กล่าวสวัสดีเมื่อครู่ ก่อนที่ขุนรามจะหันไปมองดูสายตารินรดา "คุณเป็นใคร""ชะเอมเป็นเลขาคนใหม่ที่มาแทนคุณเอวาค่ะ""เธอไปทำงานแผนกอื่น เปลี่ยนเลขาคนใหม่มา""แต่ชะเอมสอบสัมภาษณ์ผ่านแล้วนะคะ""ตกลงใครเป็นเจ้าของบริษัท""เอ่อ.."เขาไม่รอฟังคำอธิบายก็พาเธอเข้าไปในห้องทำงานก่อน"คุณยังไม่บอกฉันเลย""ผมไม่ได้หาเลขาเองเลยไม่รู้ว่าเขาส่งใครมา""ฉันไม่ได้หมายถึงผู้หญิงคนเมื่อกี้""อ้าวแล้วคุณหมายถึงอะไรล่ะ""เรื่องที่คุณบอกว่าเลขาคนเก่าอยู่โรงพักไงคะ""ไม่ใช่แค่เลขาคนเก่าหรอกที่อยู่โรงพัก ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้นตอนนี้อยู่โรงพักทั้งหมด""อะไรนะคะ คุณส่งพวกนั้นให้กับตำรวจเหรอคะ""ข้อหาพยายามฆ่า""พยายามฆ่า?""ใช่ ผมแจ้งความจับทั้งหมดเลย ผมจะไม่ให้ใครทำร้ายคุณได้อีก""อย่าบอกนะคะว่าที่คุณรับสมัครพนักงานใหม่?""อืม" ชายหนุ่มตอบเธอไปโดยการเปล่งเสียงออกมาจากลำคอเบาๆ สายตามองดูผู้หญิ
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 93
"อื้อ" สะโพกงามเด้งรับเรียวลิ้นที่ตวัดเลียวนอยู่กึ่งกลางร่อง "อ่ะอ่ะอ่ะมะไม่ไหวแล้วค่ะ"ยิ่งได้ยินเสียงครวญครางมันก็ยิ่งทำให้เขาเร่งความเร็วที่กำลังทำอยู่ เพราะเขาต้องการเห็นเธอเสร็จก่อนโดยที่ยังไม่สอดใส่และเขาก็ทำได้สำเร็จ ชายหนุ่มค่อยๆ ชักนิ้วออกมาก่อนจะขยี้นิ้วให้เธอเห็นว่าเขาเก่งไหมที่ทำให้เธอหลั่งได้โดยที่ยังไม่เจอไม้เด็ด"ทำบ้าอะไรของคุณ""แต่ก่อนชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ""ยังจำได้อยู่เหรอ นึกว่าจำแต่เรื่องผู้หญิงคนอื่นได้""ผู้หญิงคนอื่นที่ไหนไม่มีหรอก" ขณะที่เอ่ยร่างหนาก็ขยับขึ้นมา ก่อนจะคว้ามือเล็กมาโอบอุ้มความแข็งแกร่งเพื่อให้เธอวัดขนาด และในเวลาเดียวกันเขาก็จับมือเธอรูดชักขึ้นและลง"พูดเหมือนฉันจะเชื่อ"ใบหน้าหล่อคมเผลอเผยรอยยิ้มออกมา แต่ก็รีบซ่อนอาการนั้นไว้"ปล่อยนะ!" ถึงแม้จะรู้ว่าเขาคงไม่เก็บร่างกายตัวเองไว้ใช้แค่กับเธอ แต่ก็อยากได้ยินเขาพูดอะไรออกมาบ้าง แม้ว่ามันจะเป็นคำโกหก"จะจบเกมคนเดียวได้ยังไง แบบนี้ผมก็เคว้งคว้างน่ะสิ""คุณก็ไปปล่อยกับผู้หญิงพวกนั้นสิ""หึงผัวเหรอ""อึบ!" รินรดากัดฟันใช้แรงที่อุ้งมือ"ซี๊ดดดอ๊อยย ถ้ามันขาดจะมีใช้ไหม" ชายหนุ่มถึงกับสะดุ้ง"ไม่มีก็ไม่ใ
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 92
"ถึงแบบนั้นก็เถอะค่ะ ข้อหาพยายามฆ่ามันไม่รุนแรงเกินไปเหรอคะ" เอวาก็เป็นลูกของผู้มีฐานะท่านหนึ่ง ไม่ยอมเจอข้อหาอะไรแบบนี้ง่ายๆ อยู่แล้ว"รุนแรงเกินไป? เธอจะให้ฉันรอจนเมียกับลูกฉันเป็นอะไรไปงั้นเหรอ" ชายหนุ่มหันหน้ามาประชันกับผู้หญิงที่เขาไม่เคยเห็นค่าเลย"แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ ถึงยังไงฉันก็ไม่ยอมรับข้อหานี้" ในขณะที่พูดใบหน้าเอวาก็เชิดขึ้นแบบหยิ่งผยอง"แสดงว่าเธอยอมรับแล้วว่าเป็นตัวบงการ คุณตำรวจได้ยินหรือยังครับ""เชิญคุณเอวาไปที่โรงพักด้วยครับ""ฉันยอมรับตอนไหน! คุณแม่คะช่วยเอวาด้วยค่ะ" เอวาที่ถูกตำรวจพาออกไปตะโกนเข้ามาขอให้แม่ของเขาช่วย "ถึงยังไงเอวาก็ไม่ยอมถูกจับ""และก็เชิญพนักงานทุกท่านขึ้นรถด้วยนะครับ" ตำรวจหันมาบอกพนักงานที่อยู่ในที่นี้ทั้งหมด และรถที่ตำรวจเตรียมมาก็คันใหญ่พอที่จะขนคนพวกนี้ไปได้"พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะคะ เราไม่ได้แตะตัวภรรยาของท่านรองเลยค่ะ" ในคลิปกล้องวงจรปิดก็ไม่เห็นว่าคนพวกนี้ทำอะไร แค่มีแต่คำพูดที่วิพากษ์วิจารณ์"นั่นแหละมันคือข้อหาของพวกเธอ เห็นคนถูกทำร้ายร่างกายทำไมไม่ช่วย แถมยังยืนพูดให้ร้าย" เขาไม่คิดจะปล่อยใครไปง่ายๆ แน่ ยิ่งคนยืนมุงนี่แหละสำคัญเล
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 91
"ถ้างั้นเอวาขอลงไปรอข้างล่างก่อนนะคะคุณแม่" เอวาคิดว่าลงไปรอข้างล่างดีกว่า ถ้าขุนรามเห็นคงไม่ให้เธอไปด้วยแน่ หรือไม่เขาอาจจะไม่ออกไปเลย"ดีเหมือนกันถ้างั้นหนูไปรออยู่ที่รถนะ" ถึงยังไงเอวาก็เป็นบุตรสาวของเพื่อนรัก ถ้าทั้งสองไม่มีบุญวาสนาต่อกันจริงๆ ยังทิ้งความเป็นเพื่อนไว้อยู่เอวาลงมาข้างล่างก็เห็นว่าพนักงานกำลังยืนมุงอะไรกันอยู่"มีอะไรกัน" เธอเลยรีบเดินตรงไปดู นี่มันยังไม่ไปอีกเหรอ? ออกมาก็เห็นว่าคนที่ถูกมุงอยู่ก็คือรินรดา"คุณเอวามาโน่นแล้ว" พนักงานที่ยืนมองดูกันอยู่ต่างก็ขยับออกให้เอวาเดินเข้ามา"ดูมันสิคะ ยังหน้าด้านหน้าทน""เธอนี่ทนทายาทจริงๆ เลยนะ ใครก็ได้รีบลากตัวมันออกไป" จะปล่อยให้รินรดาอยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้ว เพราะเดี๋ยวอีกหน่อยขุนรามก็จะลงมา"ปล่อยฉันนะ" พอได้รับคำสั่งรปภ.ที่อยู่ตรงนั้นก็รีบมาลากตัวรินรดาออกไป ส่วนเธอไม่ยอมให้พวกนั้นถูกเนื้อต้องตัวได้ง่ายๆ เลยมีการดิ้นรน"แล้วจะมายืนมุงอะไรนักหนาไม่ไปกินข้าวกันหรือไง" เอวาหันไปตะคอกพนักงานที่ยืนมุงกันอยู่"พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้!" เพราะเธอดิ้นรนจนทำให้เสื้อที่ใส่อยู่ถูกกระชากจนขาดหน่วยรักษาความปลอดภัยที่เป็นผู้ชา
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 90
"ก็บอกแล้วไงว่าไม่เป็นอะไรมาก" หลังจากตรวจอาการดูแล้วคุณหมอก็ให้แค่ยาทาแก้ฟกช้ำภายนอก"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว""คุณจะไปไหน" เขาไม่ได้ขับรถกลับทางเดิมเธอเลยสงสัย"กลับบ้านเรา""กลับบ้าน?" รินรดามองดูทางที่เขาขับไปอีกรอบ ทางนี้ก็ไม่ได้กลับบ้านเธอนี่ "คุณจะพาฉันไปบ้านหลังไหน"[คฤหาสน์ณโยดม]"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม""ลูกอยู่ที่นี่แล้ว""ทำไมลูกถึงมาอยู่ที่นี่""ผมจะไม่ยอมให้คุณกลับไปทำงานที่เสี่ยงอันตรายแบบนั้นอีก""มันก็ไม่ได้เสี่ยงขนาดนั้น""กี่ครั้งแล้วที่ผมเห็นคุณตกอยู่ในอันตราย แล้วไอ้ที่ผมไม่เห็นล่ะกี่ครั้ง""ฉันจะพยายามดูแลตัวเอง""คุณไม่ต้องพยายามเดี๋ยวผมจะดูแลคุณเอง""คุณก็รู้ว่าฉันกับแม่คุณไม่ค่อย..""ท่านยอมไปตามถึงที่บ้าน คุณไม่รู้เลยหรือไงว่าท่านยอมเราสองคนแล้ว"พอเขาลงจากรถเธอก็ไม่ยอมตามลงไป จนขุนรามเดินมาเปิดประตูรถให้ เธอยังคงนั่งทำหน้าบึ้งตึงอยู่"สงสัยอยากจะให้ผมอุ้ม""อุ๊ยคุณจะทำอะไร ปล่อยฉันลงนะ""อย่าดิ้นเดี๋ยวก็หลุดมือ""ฉันเดินเองได้""อุ้ยคุณผู้ชาย" แม่บ้านได้ยินเสียงรถเลยมาเปิดประตูให้ พอประตูเปิดออกก็เห็นว่าคุณผู้ชายกำลังอุ้มภรรยาอยู่"ปล่อยฉันลงได้หรือยัง" หลังจากที่
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 89
"แม่มาทำไมครับ""แกทำไมถามแม่แบบนี้""แม่อย่ามาก่อเรื่องที่นี่ดีกว่าครับ""แกอย่าลืมนะว่าฉันมีลูกแค่คนเดียว และแกก็มีแม่แค่คนเดียวด้วย"รินรดาที่เดินตามหลังเขามายกมือไหว้ท่านแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร และกำลังจะเข้าไปในบ้าน"ฉันอยากคุยอะไรกับแกและก็เมียแกหน่อย"ขุนรามหันมองไปดูเธอที่เดินเข้าไปในบ้านแต่พอได้ยินแม่เขาพูดแบบนั้นเธอก็หยุดแล้วหันกลับมา"แม่จะคุยอะไรครับ""คุยเรื่องของแกนี่แหละ บริษัทก็ไม่รู้จักเข้า ฉันแก่มากแล้วแกจะให้ฉันทำงานไปถึงไหน" หลายวันแล้วที่ลูกชายไม่เข้าบริษัท และนางก็ต้องเป็นคนดูแลเองทั้งหมด"แล้วแม่ทำตามที่ผมขอหรือยังล่ะครับ""ฉันถึงจะมาคุยกับแกอยู่นี่ไง""ถ้างั้นแม่ก็เข้ามาในบ้านก่อนสิครับ" ตอนที่ชวนแม่เข้าบ้านเขาไม่ลืมที่จะมองไปดูหน้าเธอก่อน แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร"นี่ห้องรับแขกเหรอ แล้วทำไมไม่ติดแอร์สักตัว""แม่ครับ" ขุนรามตำหนิแม่"จะไม่ให้ฉันพูดอะไรเลยหรือไง ร้อนๆ แบบนี้หลานฉันอยู่ยังไง""ผมอยู่ในห้องกับแม่ครับ" ขุนเขาเป็นคนตอบคุณย่าเอง ช่วงนี้อากาศร้อนมาก อุณหภูมิถึง 40 องศาเลยแหละ"แม่จะพูดอะไรก็รีบพูดมาสิครับ""ฉันจะมาบอกให้แกกลับไปทำงานที่บริษัท เรื่องนั้นเดี๋ยว
