เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 42
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-01 09:28:44
บทที่เกี่ยวข้อง
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 43
"คุณหนูเป็นอะไรคะ" ข้าวปุ้นเห็นทรงอัปสรกุมท้องเดินเข้ามา"เปล่าหรอกสงสัยว่าหิวข้าว" ที่จริงไม่ได้หิวหรอกแต่จุก"เดี๋ยวโรคกระเพาะก็ถามหาหรอกค่ะ ข้าวปุ้นไปหาอะไรมาให้ทานก่อนนะคะ""ขอบใจจ้ะ" หลังจากที่ข้าวปุ้นออกไปแล้วทรงอัปสรถึงได้ค่อยๆ วางสะโพกลงกับเก้าอี้ "อือ" เจ็บขนาดนี้จะทำงานไหวไหมเนี่ย พรุ่งนี้ถ้ายังถูกเขาทำอะไรแบบนี้อีก แล้วเธอจะโชว์ชุดว่ายน้ำยังไงเวลาผ่านไปอีกชั่วโมงกว่า เธอคิดว่าคงนั่งทำงานต่อไม่ไหวแล้ว เลยบอกข้าวปุ้นว่าจะกลับก่อน"คุณหนูไม่สบายหรือเปล่าคะ""ก็นิดหน่อยข้าวปุ้นดูงานแทนฉันหน่อยนะ""ได้ค่ะ ถ้าพรุ่งนี้คุณหนูทำงานไม่ไหวก็ไม่ต้องมานะคะ""นอนพักสักหน่อยคงดีขึ้น"หลังจากที่ทรงอัปสรออกไปได้พักใหญ่ นเรศวรก็เดินมาดูเธอที่ห้องทำงาน"คุณอัปสรกลับไปแล้วค่ะ เห็นว่าเธอไม่สบาย""ไม่สบายเป็นอะไร""สงสัยปวดท้องค่ะ""ปวดท้อง?" แค่เจอเข้าไปสองนัดก็ไม่ไหวแล้วเหรอทำงานอีกไม่นานนเรศวรก็กลับมาที่คอนโด อยากจะเข้าไปดูเธอในห้อง แต่ถ้าเธอรู้ว่าเขารู้แล้วกลัวว่าเธอจะโกรธ เลยต้องเดินกลับมาที่ห้องของตัวเองเพิ่งแต่งงานกันไปแค่คืนที่สองก็ต้องแยกห้องนอนกันแล้ว อะไรวะเนี่ย..ถ้าเพื่อนรู้อายเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-01นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 44
"เราต้องคุยกัน""ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณออกไป""ถ้าจะเลิกก็ให้นานกว่านี้หน่อยได้ไหม คุณไม่คิดว่าผมจะอายเพื่อนเลยหรือไงแต่งสามวันเลิก" เขาไม่รู้จะพูดยังไงกับผู้หญิงที่ดื้อรั้นแบบเธอแล้ว นอกจากขอเวลาอีกสักระยะไม่ใช่ว่าคิดจะเลิกก็จะเลิกเลยขอเวลางั้นเหรอ? นี่แสดงว่าเขามีความคิดที่จะเลิกกับเราอยู่ใช่ไหมผู้ชายไม่รู้ความรู้สึกของผู้หญิงหรอก ส่วนมากที่ผู้หญิงพูดเวลาโมโหไม่ได้คิดจะให้ทำจริงๆ แค่อยากทำให้คนที่เธอโมโหสำนึกบ้าง แต่ผู้ชายความคิดไม่ซับซ้อนแบบนั้น"ก็ได้ระหว่างที่คุณขอเวลาเราสองคนก็ห่างกันไปก่อนแล้วกัน""ไม่ได้""ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ไหนๆ เราก็จะเลิกกันอยู่แล้วนี่""คืนนี้ผมว่าจะไม่แล้วนะอัปสร""ไม่อะไร""ก็ไม่ทำประตูไง แต่ถ้าคุณเป็นแบบนี้ผมคงต้องเตะลูกโทษแล้วมั้ง""คุณพูดบ้าอะไร ออกไปจากห้องของฉันนะ!""พอดีเลยคืนนี้คืนที่สามเรามาเข้าหอกันต่อดีกว่า" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่ายังถอดเสื้อผ้าที่เขาใส่อยู่ออก"ฉันไม่เข้าหอกับคุณ""ไม่เข้าหอกับผัวแล้วจะไปเข้ากับใคร""ฉันไม่เข้ากับใครทั้งนั้นแหละฉันเกลียดผู้ชาย""ได้เจออีกสักครั้งเดี๋ยวก็ดีขึ้น""ถอยไปนะ! ถ้าคุณไม่ถอยฉันจะตะโกนจริงๆ ด้วย โอ๊ย"ยังไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-01นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 45
"ทำไมพวกเขาต้องรื้อสระว่ายน้ำด้วย""เป็นคำสั่งจากเสี่ยค่ะ" อลิสตอบไปด้วยท่าทางที่เศร้าๆ"คำสั่งจากเขางั้นเหรอ?" พอได้ยินว่าเป็นคำสั่งจากใครทรงอัปสรก็รีบเดินตรงไปที่ห้องทำงานของเขา "ฉันมาขอพบเจ้านายของคุณ""เชิญข้างในเลยครับ"พอประตูเปิดออกทรงอัปสรก็เดินเข้าไปด้านในด้วยท่าทีที่เอาเรื่อง"ทำไมคุณต้องให้คนรื้อสระว่ายน้ำด้วย""ไม่ต้องมีโชว์ชุดว่ายน้ำแล้ว" ชายหนุ่มตอบโดยไม่ได้มองดูคนที่กำลังถามแบบใส่อารมณ์"ขอเหตุผลค่ะ!""โชว์แค่วงดนตรีก็พอแล้ว"ฉันบอกว่าขอเหตุผลที่คุณสั่งรื้อสระว่ายน้ำไง""ไม่มีเหตุผล""คนเอาแต่ใจ คุณเห็นไหมว่าอลิสเสียใจแค่ไหน นั่นมันผลงานแรกของอลิสเลยนะ""ก็ให้อลิสสร้างผลงานใหม่สิ""ผลงานนี้เพิ่งจะเป็นรูปเป็นร่าง""ถึงยังไงผมก็สั่งรื้อไปแล้ว""ยกเลิกคำสั่งตอนนี้ยังทัน"ชายหนุ่มยังทำทีสนใจแค่งานที่เขากำลังทำอยู่ จนหญิงสาวเดินเข้ามาแย่งเอกสารนั้นออกจากมือ"อยากเจ็บตัวอีกหรือไง" เขาพูดพลางมองดูเอกสารที่เธอแย่งไป ก่อนที่เธอจะวางมันคืนให้"ฉันขอใช้สิทธิ์หุ้นส่วน ห้ามรื้อสระว่ายน้ำ""ก็คุณดื้อแบบนี้ไง ทุกคนเลยพลอยเดือดร้อนไปกันหมด""ฉันดื้อตรงไหน""บอกไม่ให้ใส่ชุดว่ายน้ำโชว์ก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-01นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 46
"นายครับ" ภาณุรีบเดินตรงออกมาบอกเจ้านายเมื่อเห็นว่าภรรยาของท่านกำลังเดินมาทางนี้"มีอะไรของมึง""มาทางนี้แล้วครับ""มาแล้วเหรอ""ใครมาวะ" ขุนรามที่โอบเด็กเอ็นอยู่เห็นเพื่อนดูลุกลี้ลุกลน"มาแล้วจะทำไมกูแค่นั่งดื่ม" ลืมไปเลยว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดเด็กในร้านก็ไม่ได้ให้นั่งใกล้สักหน่อย"คุณหนูคะ" ข้าวปุ้นที่เดินมากับทรงอัปสรหันไปเห็นนเรศวรกำลังนั่งดื่มอยู่กับเพื่อน"ช่างเขาสิ แล้วตอนนี้อลิสอยู่ไหน" ที่จริงทรงอัปสรเห็นตั้งแต่เดินออกมาแล้ว เพราะโต๊ะ VIP ตรงนั้นเวลาเดินผ่านทีไรเธอชอบจะมองไปสำรวจก่อนจุดอื่นเสมอ"คงอยู่ที่โต๊ะทำงานค่ะ""คุณอัปสรมีธุระกับอลิสเหรอคะ""มีธุระจะคุยนิดหน่อย" ทรงอัปสรมองไปก็เห็นว่ารินรดาก็นั่งอยู่โต๊ะทำงานของเธอด้วย "คุณรดาทำอะไรอยู่คะ""ทำงานค่ะ จะให้รดาออกไปก่อนไหมคะ""ไม่ต้องหรอกค่ะอัปสรแค่จะมาคุยเรื่องงาน" เธอมาแจ้งไว้ว่าจะต้องเดินทางไปดูงานที่ต่างจังหวัด ยังไม่แน่ใจว่าจะไปวันไหนเลยอยากสั่งงานไว้ก่อนเผื่อว่าเขาพาเดินทางกะทันหัน จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องงานที่นี่ขณะที่สั่งงานอยู่ทรงอัปสรสังเกตดูรินรดาไม่ค่อยสดใสเลย หรือเพราะเรื่องที่อลิสได้เป็นหัวหน้า แต่จะทำย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-01นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 47
"โอ๊ยคนบ้า ฉันหนักนะ ทับลงมาได้ยังไงทั้งตัวแบบนี้" หญิงสาวดันร่างของเขาให้ออกไป ..ที่เขาทับลงมาหมดแรงเดี๋ยวเธอคิดว่าแกล้งเมาอีกเลยใส่เต็มที่เลย"ที่รัก..ผัวขอก่อนนะ" ในขณะที่พูดใบหน้าเขายังคงฝังอยู่กับซอกคอระหง"ก็บอกว่าฉันหนักไงคุณขยับออกก่อน""ถ้างั้นคุณขึ้นเองนะผมไม่มีแรง""ไม่มีแรงก็นอนไปสิ""ม่ายยเอาอยากทำประตู""เมาขนาดนี้ยังอยากจะทำประตูอยู่อีกเหรอ" เธอเริ่มจะชินกับคำพูดของเขาแล้ว "ว่าแต่วันไหนคุณจะพาฉันไปดูงานสภาพแบบนี้จะไปไหวไหม""ถ้าคุณยอมให้ผมเตะลูกโทษ จะพาไปพรุ่งนี้เลย""พรุ่งนี้ไหวเหรอ ไม่ดูสภาพตัวเองเลย""ถ้างั้นก็มาลองดูกันว่าไหวหรือไม่ไหว" ขณะที่พูดลิ้นเขายังคงพันกันเป็นพัลวันทันทีที่จัดการกับเสื้อผ้าของเธอเสร็จริมฝีปากหนาก็โน้มลงไปดูดยอดปทุมที่ยั่วยวนสายตาอยู่ก่อนจะใช้ทั้งสองมือขย้ำเต้าขาวๆ อวบๆ"โอ๊ยฉันเจ็บนะคุณ""ก็มันมันเขี้ยวนี่" ผู้หญิงพวกนั้นที่เขาเคยสัมผัสมาไม่มีใครทำให้เขาหมกมุ่นได้แบบนี้เลย ขนาดนั่งทำงานอยู่ยังคิดถึงเรือนร่างไร้เสื้อผ้าของเธอ ยิ่งตรงอวัยวะส่วนนั้นที่ไร้สิ่งกีดขวางด้วยแล้ว"ไหนคุณบอกว่าจะให้วันละหนึ่งครั้งไง วันนี้ยังไม่ได้เลย""วันละหนึ่งครั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-01นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 48
กว่าตุนท์จะมาขับรถแทนทันน์ก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมง แถมตอนนี้เมียนั่งงอนตุ๊บป่องอยู่ข้างๆ"ทำไมไอ้ตุนท์ขับรถให้ไม่ชอบหรือไง""ใครขับก็เหมือนกันนั่นแหละค่ะทำให้เสียเวลาเปล่าๆ แทนที่จะเดินทางได้ตั้งนานแล้ว""ถ้าอยากไปเร็วขึ้นเครื่องไปไหมล่ะ""เอาไงดีครับนาย" ตุนท์ที่ทำหน้าที่ขับรถเห็นว่าภรรยาของเจ้านายไม่ตอบเลยถาม เพราะถ้าเปลี่ยนใจจะขึ้นเครื่องเขาจะได้เลี้ยวไปทางสนามบิน"ขับรถนี่แหละไป" ดูซิจะนั่งหน้าบึ้งแบบนี้ไปตลอดทางไหมตุนท์มองผ่านกระจกอดคิดไม่ได้ว่านี่ขนาดยังไม่ออกนอกเมืองเลยนะยังจะกินเลือดกินเนื้อกันแล้ว กว่าจะไปถึงภาคเหนือจะไม่ฆ่ากันก่อนเหรอรถมาถึงครึ่งทางเห็นว่าเธอเริ่มเมื่อยเขาเลยสั่งให้ตุนท์หาที่จอดพักก่อน"จะจอดพักทำไมแล้วเมื่อไรจะถึง""ไม่หิวหรือไง""หิว""ก็แวะหาอะไรทานก่อนค่อยเดินทาง""ถ้างั้นก็จอดร้านนี้แหละค่ะ" หญิงสาวเห็นว่ารถใกล้จะขับผ่านร้านที่มีป้ายสีเหลืองตัวหนังสือสีแดงเลยชี้บอก"คุณทานเป็นเหรอ" ที่เขาสงสัยเพราะนั่นมันร้านไก่ย่างส้มตำลูกคุณหนูแบบเธอทานเป็นด้วยเหรอ"ทำไมฉันจะทานไม่เป็นล่ะ ว่าแต่คุณทานได้ไหม" ถามออกไปถึงนึกได้ว่าเขาเกิดมาจากสถานสงเคราะห์ อาหารจำพวกนี้เข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-01นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 49
"มีอะไรหรือเปล่าคะ" พิมพ์คิดว่าตัวเองถามอะไรผิดไปหรือเปล่า พอถามถึงเรื่องสระว่ายน้ำดูทรงอัปสรจะเอาเรื่องกับสามียังไงไม่รู้"กำลังไปได้สวยเลยค่ะ แต่มีคนแถวนี้สั่งรื้อสระว่ายน้ำออก""อ้าวทำไมวะ" สมิงดำที่นั่งฟังอยู่หันไปถามเพื่อน เพราะรู้ดีว่าคนที่มีสิทธิ์สั่งได้คือไอ้เพื่อนตัวแสบนี่แหละ"คุยเรื่องอื่นกันไม่ได้หรือไง ทำไมต้องคุยเรื่องนี้ด้วย""อย่าบอกนะคะว่าคุณอัปสรก็ร่วมโชว์ชุดว่ายน้ำด้วย" คำถามนี้ออกจากปากฟ้างามทุกคนหันไปมองเธอแทบจะพร้อมกัน"ใช่ค่ะ คืนนั้นกำลังเตรียมแสดงโชว์เลย อยู่ดีๆ ให้ช่างรื้อสระว่ายน้ำซะงั้น""หึหึ" เสียงขำนี้ทั้งพิมพ์ ฟ้างาม และสมิงดำขำออกมาแทบจะพร้อมกัน"พวกคุณขำอะไรกันคะ""พิมพ์ขอโทษค่ะที่ถามเรื่องนี้ เราคุยเรื่องอื่นกันดีกว่าค่ะ""บอกมาก่อนว่าพวกคุณขำอะไร""คงมีคนแถวนี้หึงไม่อยากให้คุณใส่ชุดว่ายน้ำโชว์"ได้ยินคำตอบจากฟ้างามเธอถึงได้หันไปมองเขาที่ตอนนี้ตีเนียนทำเป็นไม่อยากคุยเรื่องนี้"หนักเอาการอยู่นะมึง" สมิงดำแกล้งแซะเพื่อนเบาๆ"ก็มึงไม่ใช่เหรออีกคนที่ไปดูโชว์วันนั้น""อ้าวอยู่ดีๆ จะเผาบ้านกูซะงั้น" สมิงดำถึงกับหันขวับไปมองหน้าภรรยา "กูไม่ได้ดูสักหน่อย""
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-01นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 50
เย็นวันนั้นที่คลับ S̄ingk̄hr"ที่นี่ใช่ไหมคะ""ใช่""บรรยากาศแถวนี้ดีจังเลยนะคะ" ลงจากรถมาก็สัมผัสถึงอากาศที่เย็นสบาย มองไปไกลหน่อยก็จะเห็นภูเขาล้อมรอบ"อยากมาอยู่ที่นี่ไหมล่ะ""มาทำไมคะ อีกหน่อยฉันก็กลับต่างประเทศแล้ว" พูดจบหญิงสาวก็เดินตรงไปทางเข้า แต่จังหวะนั้นร่างของเธอถูกคว้าให้หันกลับมาก่อน"เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ""เมื่อกี้หรือคะ?" ทรงอัปสรคิดอยู่ว่าเมื่อสักครู่เธอพูดอะไร"คุณบอกว่าจะกลับต่างประเทศ" เขาย้ำคำพูดของเธอให้ฟัง"อ๋อเรื่องนั้นเอง ฉันเคยใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นฉันก็ต้องกลับไปสิ" ที่พูดออกไปเธอไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะถึงยังไงเธอก็จะกลับไปใช้ชีวิตที่นั่น"แต่คุณแต่งงานแล้ว""อีกหน่อยเราก็ต้องเลิกกันอยู่ดี""ทำไมต้องเลิก""เราคุยกันไว้แล้วไม่ใช่หรือคะ" ก่อนแต่งงานเธอก็พูดกับเขาไว้แล้ว ว่าถ้าถึงเวลาเขาต้องมอบอิสรภาพให้เธอ"คุณยังคิดจะเลิกอยู่อีกเหรอ""อ้าวคุณอัปสร มาแล้วหรือคะ" เธอยังไม่ทันได้ตอบเขาเลย พิมพ์ก็เดินตรงมาทางที่ทั้งสองยืนคุยกันอยู่"สวัสดีค่ะคุณพิมพ์""สวัสดีค่ะเราเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ"ทรงอัปสรไม่ได้สนใจเขาแล้ว เธอเดินตามพิมพ์เข้าไปในคลับ"ไม่ต้องตรวจหรอกค่ะ" ก่อนเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-01
บทล่าสุด
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 97 ตอนจบ
ขุนราม [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 97 ตอนจบเธอไม่รู้หรอกว่าท่านให้มาบริษัททำไม แต่รินรดาก็แต่งตัวเรียบร้อยให้ดูเป็นหน้าเป็นตาของสามีตอนที่เขาพาเธอเดินเข้ามาพนักงานต่างก็ทำความเคารพกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา"เข้ามาด้วยกันสิคะ" หญิงสาวเห็นว่าพนักงานยืนรอลิฟต์กันหลายคน พอเธอกับสามีเดินเข้ามาพนักงานก็ไม่กล้าเข้ามาด้วย"เอ่อ..""เข้ามาสิ" จริงๆ ตอนที่เขาใช้ลิฟต์ไม่มีใครกล้าใช้ด้วย แต่พอท่านรองประธานอนุญาตให้เข้าพนักงานก็เข้าไปแต่ก็เข้าไม่กี่คนรินรดาขยับให้พนักงานยืนกันจนหลังเธอพิงเข้ากับร่างของขุนราม เขาเลยเอื้อมมือมาโอบเอวเธอไว้ พนักงานไม่ได้หันไปมองหรอกแต่มองผ่านผนังของลิฟต์ที่เป็นกระจก เห็นภาพนั้นแล้วต่างก็อมยิ้มไปตามๆ กันจนลิฟต์มาเปิดที่ชั้นผู้บริหาร ส่วนพนักงานออกไปก่อนหน้านั้นแล้ว"ไปห้องทำงานผมก่อน" เขาคิดว่าห้องประชุมคงยังไม่เรียบร้อย ค่อยพาเธอไปทีหลังแล้วกันแต่พอเข้ามาในห้องทำงานไม่นานเลขาก็มาตามให้เข้าห้องประชุมห้องประชุมใหญ่ของบริษัทณโยดม.."มานั่งนี่สิ" รัตติกาลที่นั่งตำแหน่งประธานบริษัทแทนสามีที่เสียไป เรียกให้ลูกชายมานั่งประจำที่ของนาง"ครับ?" ทุกครั้งที่เขาจะนั่งตรงนั้นก็ตอนท
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 96
คืนนั้นที่บ้านณโยดม..ก๊อกๆ "ที่รักครับ เปิดประตูให้ผัวหน่อย""คุณไปนอนห้องอื่นเลยค่ะฉันจะนอนกับลูก""คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ" ชายหนุ่มไม่ได้พูดเสียงดังเพราะกลัวแม่จะได้ยินว่าเธอไม่ให้เขาเข้าห้องด้วย"ถ้าคุณยังพูดอยู่แบบนี้เดี๋ยวลูกก็ตื่น" ขุนเขาเข้ามารอแม่ตั้งแต่เล่นกับคุณย่าเสร็จแล้ว จนตอนนี้แกนอนหลับรออยู่ในห้อง พี่เลี้ยงที่ดูแลก็ออกไปตอนที่เห็นคุณผู้หญิงกลับมา พอเข้ามาในห้องเธอก็จัดการล็อกห้องไม่ให้เขาตามเข้ามาได้"ไหนเราเคลียร์กันรู้เรื่องแล้วไง เปิดประตูให้ผมหน่อยนะ""รู้เรื่องแค่คุณน่ะสิคะ จำไว้ว่าอย่าทำแบบนี้อีก" ตอนที่รู้ว่าพี่ชายเปลี่ยนยาคุมกำเนิดเป็นยาบำรุงให้กับทรงอัปสรเธอก็รู้สึกโมโหมากพออยู่แล้ว พอมาเจอกับตัวยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ดุด่าว่ากล่าวเขามากมายแต่เธอต้องดัดนิสัยเขาบ้าง จะได้ไม่มีความคิดแผลงๆ แบบนี้อีก"คุณเมียครับ พรุ่งนี้ผัวต้องไปทำงาน""ก็ไปนอนห้องอื่นสิคะ" ในใจก็แอบรู้สึกสงสาร เพราะเขาต้องรับผิดชอบบริษัทที่ใหญ่โต ผ่านไปสักพักรินรดาก็รู้สึกว่าด้านนอกเงียบไปแล้ว เธอเลยเดินมาเปิดประตูดู "อุ้ยคุณ"เธอประเมินความอดทนของเขาต่ำไป เขารู้ว่าถ้าเงียบเธอต้องม
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 95
"ดูเหมือนคุณจะตกใจจังเลยนะคะ มีอะไรหรือเปล่า""ปะเปล่าา ผมจะมีอะไรล่ะก็นั่นน้องสาวผม""ไม่มีอะไรแน่นะคะ" เธอรู้ว่าเขาเป็นคนเจ้าแผนการ แถมสายตาที่มองเพื่อนดูมีพิรุธมันต้องมีอะไรแน่"อีกสามวันก็เป็นวันเกิดหุ้นส่วนอีกคนแล้ว" นเรศวรรีบเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะถ้าไม่งั้นเขาคงถูกจับได้แน่ว่ามีส่วนร่วมแต่มีหรือที่ทรงอัปสรจะปล่อยไป เธอคิดว่ามันต้องมีอะไรสักอย่างแน่ ฉับพลันนั้นทรงอัปสรก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เพราะเธอยังไม่ได้จัดกระเป๋าใหม่ แสดงว่าเจ้าสิ่งนั้นมันยังคงอยู่ในกระเป๋า"อยู่ไหนนะ""คุณอัปสรหาอะไรเหรอคะ""ลิปสติกน่ะสิคะว่าจะเติมสักหน่อย" เธอแสร้งทำเป็นค้นหาของในกระเป๋าแต่ระหว่างนั้นคนในห้องก็คุยเรื่องวันเกิดของหุ้นส่วนอีกคนเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจไปเรื่องอื่น"ปีนี้มันจะจัดวันเกิดเหรอ" พวกเขาไม่ค่อยให้ความสำคัญกับวันเกิดมากนักนอกจากครอบครัวจะเป็นคนจัดให้ แต่สำหรับคนที่ไม่มีครอบครัวก็ชวนเพื่อนมาดื่มกินที่บ้านหรือไม่ก็นัดกันที่ร้านอาหาร"มันบอกว่าจะมาสังสรรค์กันที่นี่แหละ""จะปิดร้านเลี้ยงวันเกิดเหรอ""ไม่ได้ปิดแต่มันบอกว่าถ้าลูกค้าคนไหนมาใช้บริการคืนนั้นมันจะเป็นคนเลี้ยงเอง""ไอเดียเจ๋งนี่""
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทท่ 94
"ที่คุณพูดหมายความว่ายังไงคะ" หญิงสาวตามเขาขึ้นมาข้างบน แต่ยังไม่ถึงห้องทำงานเลยด้วยซ้ำเธอก็อดถามเรื่องนี้ไม่ได้"สวัสดีค่ะท่านรอง" แต่ก่อนที่เขาจะตอบเธอก็ได้ยินเสียงนี้ก่อน"?" ทั้งสองที่เดินตามกันมาหยุดแล้วก็มองคนที่กล่าวสวัสดีเมื่อครู่ ก่อนที่ขุนรามจะหันไปมองดูสายตารินรดา "คุณเป็นใคร""ชะเอมเป็นเลขาคนใหม่ที่มาแทนคุณเอวาค่ะ""เธอไปทำงานแผนกอื่น เปลี่ยนเลขาคนใหม่มา""แต่ชะเอมสอบสัมภาษณ์ผ่านแล้วนะคะ""ตกลงใครเป็นเจ้าของบริษัท""เอ่อ.."เขาไม่รอฟังคำอธิบายก็พาเธอเข้าไปในห้องทำงานก่อน"คุณยังไม่บอกฉันเลย""ผมไม่ได้หาเลขาเองเลยไม่รู้ว่าเขาส่งใครมา""ฉันไม่ได้หมายถึงผู้หญิงคนเมื่อกี้""อ้าวแล้วคุณหมายถึงอะไรล่ะ""เรื่องที่คุณบอกว่าเลขาคนเก่าอยู่โรงพักไงคะ""ไม่ใช่แค่เลขาคนเก่าหรอกที่อยู่โรงพัก ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้นตอนนี้อยู่โรงพักทั้งหมด""อะไรนะคะ คุณส่งพวกนั้นให้กับตำรวจเหรอคะ""ข้อหาพยายามฆ่า""พยายามฆ่า?""ใช่ ผมแจ้งความจับทั้งหมดเลย ผมจะไม่ให้ใครทำร้ายคุณได้อีก""อย่าบอกนะคะว่าที่คุณรับสมัครพนักงานใหม่?""อืม" ชายหนุ่มตอบเธอไปโดยการเปล่งเสียงออกมาจากลำคอเบาๆ สายตามองดูผู้หญิ
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 93
"อื้อ" สะโพกงามเด้งรับเรียวลิ้นที่ตวัดเลียวนอยู่กึ่งกลางร่อง "อ่ะอ่ะอ่ะมะไม่ไหวแล้วค่ะ"ยิ่งได้ยินเสียงครวญครางมันก็ยิ่งทำให้เขาเร่งความเร็วที่กำลังทำอยู่ เพราะเขาต้องการเห็นเธอเสร็จก่อนโดยที่ยังไม่สอดใส่และเขาก็ทำได้สำเร็จ ชายหนุ่มค่อยๆ ชักนิ้วออกมาก่อนจะขยี้นิ้วให้เธอเห็นว่าเขาเก่งไหมที่ทำให้เธอหลั่งได้โดยที่ยังไม่เจอไม้เด็ด"ทำบ้าอะไรของคุณ""แต่ก่อนชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ""ยังจำได้อยู่เหรอ นึกว่าจำแต่เรื่องผู้หญิงคนอื่นได้""ผู้หญิงคนอื่นที่ไหนไม่มีหรอก" ขณะที่เอ่ยร่างหนาก็ขยับขึ้นมา ก่อนจะคว้ามือเล็กมาโอบอุ้มความแข็งแกร่งเพื่อให้เธอวัดขนาด และในเวลาเดียวกันเขาก็จับมือเธอรูดชักขึ้นและลง"พูดเหมือนฉันจะเชื่อ"ใบหน้าหล่อคมเผลอเผยรอยยิ้มออกมา แต่ก็รีบซ่อนอาการนั้นไว้"ปล่อยนะ!" ถึงแม้จะรู้ว่าเขาคงไม่เก็บร่างกายตัวเองไว้ใช้แค่กับเธอ แต่ก็อยากได้ยินเขาพูดอะไรออกมาบ้าง แม้ว่ามันจะเป็นคำโกหก"จะจบเกมคนเดียวได้ยังไง แบบนี้ผมก็เคว้งคว้างน่ะสิ""คุณก็ไปปล่อยกับผู้หญิงพวกนั้นสิ""หึงผัวเหรอ""อึบ!" รินรดากัดฟันใช้แรงที่อุ้งมือ"ซี๊ดดดอ๊อยย ถ้ามันขาดจะมีใช้ไหม" ชายหนุ่มถึงกับสะดุ้ง"ไม่มีก็ไม่ใ
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 92
"ถึงแบบนั้นก็เถอะค่ะ ข้อหาพยายามฆ่ามันไม่รุนแรงเกินไปเหรอคะ" เอวาก็เป็นลูกของผู้มีฐานะท่านหนึ่ง ไม่ยอมเจอข้อหาอะไรแบบนี้ง่ายๆ อยู่แล้ว"รุนแรงเกินไป? เธอจะให้ฉันรอจนเมียกับลูกฉันเป็นอะไรไปงั้นเหรอ" ชายหนุ่มหันหน้ามาประชันกับผู้หญิงที่เขาไม่เคยเห็นค่าเลย"แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ ถึงยังไงฉันก็ไม่ยอมรับข้อหานี้" ในขณะที่พูดใบหน้าเอวาก็เชิดขึ้นแบบหยิ่งผยอง"แสดงว่าเธอยอมรับแล้วว่าเป็นตัวบงการ คุณตำรวจได้ยินหรือยังครับ""เชิญคุณเอวาไปที่โรงพักด้วยครับ""ฉันยอมรับตอนไหน! คุณแม่คะช่วยเอวาด้วยค่ะ" เอวาที่ถูกตำรวจพาออกไปตะโกนเข้ามาขอให้แม่ของเขาช่วย "ถึงยังไงเอวาก็ไม่ยอมถูกจับ""และก็เชิญพนักงานทุกท่านขึ้นรถด้วยนะครับ" ตำรวจหันมาบอกพนักงานที่อยู่ในที่นี้ทั้งหมด และรถที่ตำรวจเตรียมมาก็คันใหญ่พอที่จะขนคนพวกนี้ไปได้"พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะคะ เราไม่ได้แตะตัวภรรยาของท่านรองเลยค่ะ" ในคลิปกล้องวงจรปิดก็ไม่เห็นว่าคนพวกนี้ทำอะไร แค่มีแต่คำพูดที่วิพากษ์วิจารณ์"นั่นแหละมันคือข้อหาของพวกเธอ เห็นคนถูกทำร้ายร่างกายทำไมไม่ช่วย แถมยังยืนพูดให้ร้าย" เขาไม่คิดจะปล่อยใครไปง่ายๆ แน่ ยิ่งคนยืนมุงนี่แหละสำคัญเล
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 91
"ถ้างั้นเอวาขอลงไปรอข้างล่างก่อนนะคะคุณแม่" เอวาคิดว่าลงไปรอข้างล่างดีกว่า ถ้าขุนรามเห็นคงไม่ให้เธอไปด้วยแน่ หรือไม่เขาอาจจะไม่ออกไปเลย"ดีเหมือนกันถ้างั้นหนูไปรออยู่ที่รถนะ" ถึงยังไงเอวาก็เป็นบุตรสาวของเพื่อนรัก ถ้าทั้งสองไม่มีบุญวาสนาต่อกันจริงๆ ยังทิ้งความเป็นเพื่อนไว้อยู่เอวาลงมาข้างล่างก็เห็นว่าพนักงานกำลังยืนมุงอะไรกันอยู่"มีอะไรกัน" เธอเลยรีบเดินตรงไปดู นี่มันยังไม่ไปอีกเหรอ? ออกมาก็เห็นว่าคนที่ถูกมุงอยู่ก็คือรินรดา"คุณเอวามาโน่นแล้ว" พนักงานที่ยืนมองดูกันอยู่ต่างก็ขยับออกให้เอวาเดินเข้ามา"ดูมันสิคะ ยังหน้าด้านหน้าทน""เธอนี่ทนทายาทจริงๆ เลยนะ ใครก็ได้รีบลากตัวมันออกไป" จะปล่อยให้รินรดาอยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้ว เพราะเดี๋ยวอีกหน่อยขุนรามก็จะลงมา"ปล่อยฉันนะ" พอได้รับคำสั่งรปภ.ที่อยู่ตรงนั้นก็รีบมาลากตัวรินรดาออกไป ส่วนเธอไม่ยอมให้พวกนั้นถูกเนื้อต้องตัวได้ง่ายๆ เลยมีการดิ้นรน"แล้วจะมายืนมุงอะไรนักหนาไม่ไปกินข้าวกันหรือไง" เอวาหันไปตะคอกพนักงานที่ยืนมุงกันอยู่"พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้!" เพราะเธอดิ้นรนจนทำให้เสื้อที่ใส่อยู่ถูกกระชากจนขาดหน่วยรักษาความปลอดภัยที่เป็นผู้ชา
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 90
"ก็บอกแล้วไงว่าไม่เป็นอะไรมาก" หลังจากตรวจอาการดูแล้วคุณหมอก็ให้แค่ยาทาแก้ฟกช้ำภายนอก"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว""คุณจะไปไหน" เขาไม่ได้ขับรถกลับทางเดิมเธอเลยสงสัย"กลับบ้านเรา""กลับบ้าน?" รินรดามองดูทางที่เขาขับไปอีกรอบ ทางนี้ก็ไม่ได้กลับบ้านเธอนี่ "คุณจะพาฉันไปบ้านหลังไหน"[คฤหาสน์ณโยดม]"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม""ลูกอยู่ที่นี่แล้ว""ทำไมลูกถึงมาอยู่ที่นี่""ผมจะไม่ยอมให้คุณกลับไปทำงานที่เสี่ยงอันตรายแบบนั้นอีก""มันก็ไม่ได้เสี่ยงขนาดนั้น""กี่ครั้งแล้วที่ผมเห็นคุณตกอยู่ในอันตราย แล้วไอ้ที่ผมไม่เห็นล่ะกี่ครั้ง""ฉันจะพยายามดูแลตัวเอง""คุณไม่ต้องพยายามเดี๋ยวผมจะดูแลคุณเอง""คุณก็รู้ว่าฉันกับแม่คุณไม่ค่อย..""ท่านยอมไปตามถึงที่บ้าน คุณไม่รู้เลยหรือไงว่าท่านยอมเราสองคนแล้ว"พอเขาลงจากรถเธอก็ไม่ยอมตามลงไป จนขุนรามเดินมาเปิดประตูรถให้ เธอยังคงนั่งทำหน้าบึ้งตึงอยู่"สงสัยอยากจะให้ผมอุ้ม""อุ๊ยคุณจะทำอะไร ปล่อยฉันลงนะ""อย่าดิ้นเดี๋ยวก็หลุดมือ""ฉันเดินเองได้""อุ้ยคุณผู้ชาย" แม่บ้านได้ยินเสียงรถเลยมาเปิดประตูให้ พอประตูเปิดออกก็เห็นว่าคุณผู้ชายกำลังอุ้มภรรยาอยู่"ปล่อยฉันลงได้หรือยัง" หลังจากที่
นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 89
"แม่มาทำไมครับ""แกทำไมถามแม่แบบนี้""แม่อย่ามาก่อเรื่องที่นี่ดีกว่าครับ""แกอย่าลืมนะว่าฉันมีลูกแค่คนเดียว และแกก็มีแม่แค่คนเดียวด้วย"รินรดาที่เดินตามหลังเขามายกมือไหว้ท่านแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร และกำลังจะเข้าไปในบ้าน"ฉันอยากคุยอะไรกับแกและก็เมียแกหน่อย"ขุนรามหันมองไปดูเธอที่เดินเข้าไปในบ้านแต่พอได้ยินแม่เขาพูดแบบนั้นเธอก็หยุดแล้วหันกลับมา"แม่จะคุยอะไรครับ""คุยเรื่องของแกนี่แหละ บริษัทก็ไม่รู้จักเข้า ฉันแก่มากแล้วแกจะให้ฉันทำงานไปถึงไหน" หลายวันแล้วที่ลูกชายไม่เข้าบริษัท และนางก็ต้องเป็นคนดูแลเองทั้งหมด"แล้วแม่ทำตามที่ผมขอหรือยังล่ะครับ""ฉันถึงจะมาคุยกับแกอยู่นี่ไง""ถ้างั้นแม่ก็เข้ามาในบ้านก่อนสิครับ" ตอนที่ชวนแม่เข้าบ้านเขาไม่ลืมที่จะมองไปดูหน้าเธอก่อน แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร"นี่ห้องรับแขกเหรอ แล้วทำไมไม่ติดแอร์สักตัว""แม่ครับ" ขุนรามตำหนิแม่"จะไม่ให้ฉันพูดอะไรเลยหรือไง ร้อนๆ แบบนี้หลานฉันอยู่ยังไง""ผมอยู่ในห้องกับแม่ครับ" ขุนเขาเป็นคนตอบคุณย่าเอง ช่วงนี้อากาศร้อนมาก อุณหภูมิถึง 40 องศาเลยแหละ"แม่จะพูดอะไรก็รีบพูดมาสิครับ""ฉันจะมาบอกให้แกกลับไปทำงานที่บริษัท เรื่องนั้นเดี๋ยว
