Share

บทที่ 44

last update Last Updated: 2025-02-01 09:29:27

"เราต้องคุยกัน"

"ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณออกไป"

"ถ้าจะเลิกก็ให้นานกว่านี้หน่อยได้ไหม คุณไม่คิดว่าผมจะอายเพื่อนเลยหรือไงแต่งสามวันเลิก" เขาไม่รู้จะพูดยังไงกับผู้หญิงที่ดื้อรั้นแบบเธอแล้ว นอกจากขอเวลาอีกสักระยะไม่ใช่ว่าคิดจะเลิกก็จะเลิกเลย

ขอเวลางั้นเหรอ? นี่แสดงว่าเขามีความคิดที่จะเลิกกับเราอยู่ใช่ไหม

ผู้ชายไม่รู้ความรู้สึกของผู้หญิงหรอก ส่วนมากที่ผู้หญิงพูดเวลาโมโหไม่ได้คิดจะให้ทำจริงๆ แค่อยากทำให้คนที่เธอโมโหสำนึกบ้าง แต่ผู้ชายความคิดไม่ซับซ้อนแบบนั้น

"ก็ได้ระหว่างที่คุณขอเวลาเราสองคนก็ห่างกันไปก่อนแล้วกัน"

"ไม่ได้"

"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ไหนๆ เราก็จะเลิกกันอยู่แล้วนี่"

"คืนนี้ผมว่าจะไม่แล้วนะอัปสร"

"ไม่อะไร"

"ก็ไม่ทำประตูไง แต่ถ้าคุณเป็นแบบนี้ผมคงต้องเตะลูกโทษแล้วมั้ง"

"คุณพูดบ้าอะไร ออกไปจากห้องของฉันนะ!"

"พอดีเลยคืนนี้คืนที่สามเรามาเข้าหอกันต่อดีกว่า" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่ายังถอดเสื้อผ้าที่เขาใส่อยู่ออก

"ฉันไม่เข้าหอกับคุณ"

"ไม่เข้าหอกับผัวแล้วจะไปเข้ากับใคร"

"ฉันไม่เข้ากับใครทั้งนั้นแหละฉันเกลียดผู้ชาย"

"ได้เจออีกสักครั้งเดี๋ยวก็ดีขึ้น"

"ถอยไปนะ! ถ้าคุณไม่ถอยฉันจะตะโกนจริงๆ ด้วย โอ๊ย"

ยังไ
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 45

    "ทำไมพวกเขาต้องรื้อสระว่ายน้ำด้วย""เป็นคำสั่งจากเสี่ยค่ะ" อลิสตอบไปด้วยท่าทางที่เศร้าๆ"คำสั่งจากเขางั้นเหรอ?" พอได้ยินว่าเป็นคำสั่งจากใครทรงอัปสรก็รีบเดินตรงไปที่ห้องทำงานของเขา "ฉันมาขอพบเจ้านายของคุณ""เชิญข้างในเลยครับ"พอประตูเปิดออกทรงอัปสรก็เดินเข้าไปด้านในด้วยท่าทีที่เอาเรื่อง"ทำไมคุณต้องให้คนรื้อสระว่ายน้ำด้วย""ไม่ต้องมีโชว์ชุดว่ายน้ำแล้ว" ชายหนุ่มตอบโดยไม่ได้มองดูคนที่กำลังถามแบบใส่อารมณ์"ขอเหตุผลค่ะ!""โชว์แค่วงดนตรีก็พอแล้ว"ฉันบอกว่าขอเหตุผลที่คุณสั่งรื้อสระว่ายน้ำไง""ไม่มีเหตุผล""คนเอาแต่ใจ คุณเห็นไหมว่าอลิสเสียใจแค่ไหน นั่นมันผลงานแรกของอลิสเลยนะ""ก็ให้อลิสสร้างผลงานใหม่สิ""ผลงานนี้เพิ่งจะเป็นรูปเป็นร่าง""ถึงยังไงผมก็สั่งรื้อไปแล้ว""ยกเลิกคำสั่งตอนนี้ยังทัน"ชายหนุ่มยังทำทีสนใจแค่งานที่เขากำลังทำอยู่ จนหญิงสาวเดินเข้ามาแย่งเอกสารนั้นออกจากมือ"อยากเจ็บตัวอีกหรือไง" เขาพูดพลางมองดูเอกสารที่เธอแย่งไป ก่อนที่เธอจะวางมันคืนให้"ฉันขอใช้สิทธิ์หุ้นส่วน ห้ามรื้อสระว่ายน้ำ""ก็คุณดื้อแบบนี้ไง ทุกคนเลยพลอยเดือดร้อนไปกันหมด""ฉันดื้อตรงไหน""บอกไม่ให้ใส่ชุดว่ายน้ำโชว์ก็

    Last Updated : 2025-02-01
  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 46

    "นายครับ" ภาณุรีบเดินตรงออกมาบอกเจ้านายเมื่อเห็นว่าภรรยาของท่านกำลังเดินมาทางนี้"มีอะไรของมึง""มาทางนี้แล้วครับ""มาแล้วเหรอ""ใครมาวะ" ขุนรามที่โอบเด็กเอ็นอยู่เห็นเพื่อนดูลุกลี้ลุกลน"มาแล้วจะทำไมกูแค่นั่งดื่ม" ลืมไปเลยว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดเด็กในร้านก็ไม่ได้ให้นั่งใกล้สักหน่อย"คุณหนูคะ" ข้าวปุ้นที่เดินมากับทรงอัปสรหันไปเห็นนเรศวรกำลังนั่งดื่มอยู่กับเพื่อน"ช่างเขาสิ แล้วตอนนี้อลิสอยู่ไหน" ที่จริงทรงอัปสรเห็นตั้งแต่เดินออกมาแล้ว เพราะโต๊ะ VIP ตรงนั้นเวลาเดินผ่านทีไรเธอชอบจะมองไปสำรวจก่อนจุดอื่นเสมอ"คงอยู่ที่โต๊ะทำงานค่ะ""คุณอัปสรมีธุระกับอลิสเหรอคะ""มีธุระจะคุยนิดหน่อย" ทรงอัปสรมองไปก็เห็นว่ารินรดาก็นั่งอยู่โต๊ะทำงานของเธอด้วย "คุณรดาทำอะไรอยู่คะ""ทำงานค่ะ จะให้รดาออกไปก่อนไหมคะ""ไม่ต้องหรอกค่ะอัปสรแค่จะมาคุยเรื่องงาน" เธอมาแจ้งไว้ว่าจะต้องเดินทางไปดูงานที่ต่างจังหวัด ยังไม่แน่ใจว่าจะไปวันไหนเลยอยากสั่งงานไว้ก่อนเผื่อว่าเขาพาเดินทางกะทันหัน จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องงานที่นี่ขณะที่สั่งงานอยู่ทรงอัปสรสังเกตดูรินรดาไม่ค่อยสดใสเลย หรือเพราะเรื่องที่อลิสได้เป็นหัวหน้า แต่จะทำย

    Last Updated : 2025-02-01
  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 47

    "โอ๊ยคนบ้า ฉันหนักนะ ทับลงมาได้ยังไงทั้งตัวแบบนี้" หญิงสาวดันร่างของเขาให้ออกไป ..ที่เขาทับลงมาหมดแรงเดี๋ยวเธอคิดว่าแกล้งเมาอีกเลยใส่เต็มที่เลย"ที่รัก..ผัวขอก่อนนะ" ในขณะที่พูดใบหน้าเขายังคงฝังอยู่กับซอกคอระหง"ก็บอกว่าฉันหนักไงคุณขยับออกก่อน""ถ้างั้นคุณขึ้นเองนะผมไม่มีแรง""ไม่มีแรงก็นอนไปสิ""ม่ายยเอาอยากทำประตู""เมาขนาดนี้ยังอยากจะทำประตูอยู่อีกเหรอ" เธอเริ่มจะชินกับคำพูดของเขาแล้ว "ว่าแต่วันไหนคุณจะพาฉันไปดูงานสภาพแบบนี้จะไปไหวไหม""ถ้าคุณยอมให้ผมเตะลูกโทษ จะพาไปพรุ่งนี้เลย""พรุ่งนี้ไหวเหรอ ไม่ดูสภาพตัวเองเลย""ถ้างั้นก็มาลองดูกันว่าไหวหรือไม่ไหว" ขณะที่พูดลิ้นเขายังคงพันกันเป็นพัลวันทันทีที่จัดการกับเสื้อผ้าของเธอเสร็จริมฝีปากหนาก็โน้มลงไปดูดยอดปทุมที่ยั่วยวนสายตาอยู่ก่อนจะใช้ทั้งสองมือขย้ำเต้าขาวๆ อวบๆ"โอ๊ยฉันเจ็บนะคุณ""ก็มันมันเขี้ยวนี่" ผู้หญิงพวกนั้นที่เขาเคยสัมผัสมาไม่มีใครทำให้เขาหมกมุ่นได้แบบนี้เลย ขนาดนั่งทำงานอยู่ยังคิดถึงเรือนร่างไร้เสื้อผ้าของเธอ ยิ่งตรงอวัยวะส่วนนั้นที่ไร้สิ่งกีดขวางด้วยแล้ว"ไหนคุณบอกว่าจะให้วันละหนึ่งครั้งไง วันนี้ยังไม่ได้เลย""วันละหนึ่งครั

    Last Updated : 2025-02-01
  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 48

    กว่าตุนท์จะมาขับรถแทนทันน์ก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมง แถมตอนนี้เมียนั่งงอนตุ๊บป่องอยู่ข้างๆ"ทำไมไอ้ตุนท์ขับรถให้ไม่ชอบหรือไง""ใครขับก็เหมือนกันนั่นแหละค่ะทำให้เสียเวลาเปล่าๆ แทนที่จะเดินทางได้ตั้งนานแล้ว""ถ้าอยากไปเร็วขึ้นเครื่องไปไหมล่ะ""เอาไงดีครับนาย" ตุนท์ที่ทำหน้าที่ขับรถเห็นว่าภรรยาของเจ้านายไม่ตอบเลยถาม เพราะถ้าเปลี่ยนใจจะขึ้นเครื่องเขาจะได้เลี้ยวไปทางสนามบิน"ขับรถนี่แหละไป" ดูซิจะนั่งหน้าบึ้งแบบนี้ไปตลอดทางไหมตุนท์มองผ่านกระจกอดคิดไม่ได้ว่านี่ขนาดยังไม่ออกนอกเมืองเลยนะยังจะกินเลือดกินเนื้อกันแล้ว กว่าจะไปถึงภาคเหนือจะไม่ฆ่ากันก่อนเหรอรถมาถึงครึ่งทางเห็นว่าเธอเริ่มเมื่อยเขาเลยสั่งให้ตุนท์หาที่จอดพักก่อน"จะจอดพักทำไมแล้วเมื่อไรจะถึง""ไม่หิวหรือไง""หิว""ก็แวะหาอะไรทานก่อนค่อยเดินทาง""ถ้างั้นก็จอดร้านนี้แหละค่ะ" หญิงสาวเห็นว่ารถใกล้จะขับผ่านร้านที่มีป้ายสีเหลืองตัวหนังสือสีแดงเลยชี้บอก"คุณทานเป็นเหรอ" ที่เขาสงสัยเพราะนั่นมันร้านไก่ย่างส้มตำลูกคุณหนูแบบเธอทานเป็นด้วยเหรอ"ทำไมฉันจะทานไม่เป็นล่ะ ว่าแต่คุณทานได้ไหม" ถามออกไปถึงนึกได้ว่าเขาเกิดมาจากสถานสงเคราะห์ อาหารจำพวกนี้เข

    Last Updated : 2025-02-01
  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 49

    "มีอะไรหรือเปล่าคะ" พิมพ์คิดว่าตัวเองถามอะไรผิดไปหรือเปล่า พอถามถึงเรื่องสระว่ายน้ำดูทรงอัปสรจะเอาเรื่องกับสามียังไงไม่รู้"กำลังไปได้สวยเลยค่ะ แต่มีคนแถวนี้สั่งรื้อสระว่ายน้ำออก""อ้าวทำไมวะ" สมิงดำที่นั่งฟังอยู่หันไปถามเพื่อน เพราะรู้ดีว่าคนที่มีสิทธิ์สั่งได้คือไอ้เพื่อนตัวแสบนี่แหละ"คุยเรื่องอื่นกันไม่ได้หรือไง ทำไมต้องคุยเรื่องนี้ด้วย""อย่าบอกนะคะว่าคุณอัปสรก็ร่วมโชว์ชุดว่ายน้ำด้วย" คำถามนี้ออกจากปากฟ้างามทุกคนหันไปมองเธอแทบจะพร้อมกัน"ใช่ค่ะ คืนนั้นกำลังเตรียมแสดงโชว์เลย อยู่ดีๆ ให้ช่างรื้อสระว่ายน้ำซะงั้น""หึหึ" เสียงขำนี้ทั้งพิมพ์​ ฟ้างาม​ และสมิงดำขำออกมาแทบจะพร้อมกัน"พวกคุณขำอะไรกันคะ""พิมพ์ขอโทษค่ะที่ถามเรื่องนี้ เราคุยเรื่องอื่นกันดีกว่าค่ะ""บอกมาก่อนว่าพวกคุณขำอะไร""คงมีคนแถวนี้หึงไม่อยากให้คุณใส่ชุดว่ายน้ำโชว์"ได้ยินคำตอบจากฟ้างามเธอถึงได้หันไปมองเขาที่ตอนนี้ตีเนียนทำเป็นไม่อยากคุยเรื่องนี้"หนักเอาการอยู่นะมึง" สมิงดำแกล้งแซะเพื่อนเบาๆ"ก็มึงไม่ใช่เหรออีกคนที่ไปดูโชว์วันนั้น""อ้าวอยู่ดีๆ จะเผาบ้านกูซะงั้น" สมิงดำถึงกับหันขวับไปมองหน้าภรรยา "กูไม่ได้ดูสักหน่อย""

    Last Updated : 2025-02-01
  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 50

    เย็นวันนั้นที่คลับ S̄ingk̄hr"ที่นี่ใช่ไหมคะ""ใช่""บรรยากาศแถวนี้ดีจังเลยนะคะ" ลงจากรถมาก็สัมผัสถึงอากาศที่เย็นสบาย มองไปไกลหน่อยก็จะเห็นภูเขาล้อมรอบ"อยากมาอยู่ที่นี่ไหมล่ะ""มาทำไมคะ อีกหน่อยฉันก็กลับต่างประเทศแล้ว" พูดจบหญิงสาวก็เดินตรงไปทางเข้า แต่จังหวะนั้นร่างของเธอถูกคว้าให้หันกลับมาก่อน"เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ""เมื่อกี้หรือคะ?" ทรงอัปสรคิดอยู่ว่าเมื่อสักครู่เธอพูดอะไร"คุณบอกว่าจะกลับต่างประเทศ" เขาย้ำคำพูดของเธอให้ฟัง"อ๋อเรื่องนั้นเอง ฉันเคยใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นฉันก็ต้องกลับไปสิ" ที่พูดออกไปเธอไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะถึงยังไงเธอก็จะกลับไปใช้ชีวิตที่นั่น"แต่คุณแต่งงานแล้ว""อีกหน่อยเราก็ต้องเลิกกันอยู่ดี""ทำไมต้องเลิก""เราคุยกันไว้แล้วไม่ใช่หรือคะ" ก่อนแต่งงานเธอก็พูดกับเขาไว้แล้ว ว่าถ้าถึงเวลาเขาต้องมอบอิสรภาพให้เธอ"คุณยังคิดจะเลิกอยู่อีกเหรอ""อ้าวคุณอัปสร มาแล้วหรือคะ" เธอยังไม่ทันได้ตอบเขาเลย​ พิมพ์ก็เดินตรงมาทางที่ทั้งสองยืนคุยกันอยู่"สวัสดีค่ะคุณพิมพ์""สวัสดีค่ะเราเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ"ทรงอัปสรไม่ได้สนใจเขาแล้ว เธอเดินตามพิมพ์เข้าไปในคลับ"ไม่ต้องตรวจหรอกค่ะ" ก่อนเ

    Last Updated : 2025-02-01
  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 51

    "ทำไมเสี่ยนเรศกลับมาคราวนี้ไม่เหมือนเดิมเลย""ใช่แต่ก่อนเรียกเราไปดูแลแทบจะไม่มีที่ให้นั่ง""มีอะไรคะคุณอัปสร" หลังจากที่ไปดูงานโซนด้านหลังเสร็จ พิมพ์ก็ติดธุระอยู่เลยให้ทรงอัปสรมาก่อน แต่พอพิมพ์ตามมาก็เห็นว่าทรงอัปสรยืนมองอะไรอยู่"เปล่าค่ะคุณพิมพ์ไปก่อนเลยค่ะอัปสรขออยู่ตรงนี้ครู่หนึ่ง"พิมพ์คิดว่าทรงอัปสรกำลังสนใจอะไรแถวนี้เลยเดินกลับไปก่อน"คราวก่อนเธอเคยเข้าห้องเผด็จศึกกับเสี่ยมาแล้วไม่ใช่เหรอ""ห้องเผด็จศึก?" ..มันคือห้องอะไร??"มัวคุยอะไรกันอยู่ตรงนี้ไม่ไปดูแลแขกหรือไง" หัวหน้าคนใหม่ที่มารับงานต่อจากพิมพ์เห็นว่าเด็กที่ตัวเองดูแลอยู่เอาแต่สุมหัวคุยกัน ..ที่ต้องมีหัวหน้าใหม่มาแทนเพราะกายไม่ค่อยให้พิมพ์มาทำงานแล้วเลยต้องดิวงานกับหัวหน้าใหม่ไว้"ก็วันนี้แขกไม่ค่อยมีนี่คะ เสี่ยนเรศมาก็ไม่เรียกพวกเราให้ไปดูแลเลย"ทนฟังต่อไม่ได้อีกแล้ว ทรงอัปสรเลยเดินตรงไปทางโต๊ะที่พวกเขานั่งอยู่"ของจริงว่ะเมียมึงมาโน่นแล้ว""มาก็มาสิวะ" นเรศวรพูดพลางหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม เพราะเมื่อครู่เพิ่งดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปกลัวเธอได้กลิ่นแรงเดี๋ยวหาว่าเขาดื่มหนักอีก"ไปดูงานเป็นยังไงบ้างครับ" สมิงดำเห็นเธอมานั่งลงข้างๆ

    Last Updated : 2025-02-01
  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 52

    "ไม่ต้องบอกเขาว่าฉันจะเข้าไป" ทรงอัปสรเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องก็เห็นว่าทันน์กำลังจะเคาะประตูบอกคนที่อยู่ด้านใน "หรือว่าด้านในมีอะไรที่ฉันไม่สมควรจะรู้" เห็นอีกฝ่ายยังคงนิ่งไม่ยอมเปิดประตูให้ เธอเลยใช้ไม้เด็ด"ไม่มีหรอกครับ" ทันน์ยอมเปิดประตูให้กับทรงอัปสรเข้าไปโดยไม่ได้เคาะ"........." แต่พอประตูเปิดออกเธอก็เห็นภาพที่คิดว่าคงจะเห็น แต่ในใจลึกๆ เธอยังหวังว่าเขาอาจจะไม่ทำแบบนั้นเพราะเขาดูแคร์เธอมากนเรศวรที่กำลังปลอบใจรินรดาอยู่รีบปล่อยมือที่กำลังลูบผมของรินรดาในอ้อมกอดสายตาคมมองไปที่เธอแต่ชั่วขณะ แววตาตำหนิกรอกมองไปที่ทันน์ด้วย"คุณอัปสร คุณอย่าเข้าใจผิดนะคะ""ฉันไม่เข้าใจผิดหรอกค่ะ ฉันคิดว่าฉันเข้าใจถูกที่สุดแล้ว เชิญพวกคุณต่อเลยค่ะ ขอโทษที่เข้ามาขัดจังหวะ""เดี๋ยวก่อนสิ" นเรศวรรีบเดินไปรั้งตัวเธอไว้ ก่อนจะออกจากห้องแล้วสั่งให้ทันน์ปิดประตู"มีอะไรจะโกหกฉันอีกหรือคะ" เธอไม่แม้แต่หันกลับไปมองหน้าเขา แต่ก็ไม่ได้สะบัดมือที่รั้งแขนเธออยู่ให้ออก "พรุ่งนี้คุณว่างไหม" เห็นว่าอีกฝ่ายยังคงเงียบเธอเลยพูดต่อ"มีอะไร""ไปเจอกันที่สำนักงานเขต""เดี๋ยวก่อนสิ" เขารู้เลยว่าเธอนัดเจอที่สำนักงานเขตทำไม

    Last Updated : 2025-02-01

Latest chapter

  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 97 ตอนจบ

    ขุนราม [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 97 ตอนจบเธอไม่รู้หรอกว่าท่านให้มาบริษัททำไม แต่รินรดาก็แต่งตัวเรียบร้อยให้ดูเป็นหน้าเป็นตาของสามีตอนที่เขาพาเธอเดินเข้ามาพนักงานต่างก็ทำความเคารพกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา"เข้ามาด้วยกันสิคะ" หญิงสาวเห็นว่าพนักงานยืนรอลิฟต์กันหลายคน พอเธอกับสามีเดินเข้ามาพนักงานก็ไม่กล้าเข้ามาด้วย"เอ่อ..""เข้ามาสิ" จริงๆ ตอนที่เขาใช้ลิฟต์ไม่มีใครกล้าใช้ด้วย แต่พอท่านรองประธานอนุญาตให้เข้าพนักงานก็เข้าไปแต่ก็เข้าไม่กี่คนรินรดาขยับให้พนักงานยืนกันจนหลังเธอพิงเข้ากับร่างของขุนราม เขาเลยเอื้อมมือมาโอบเอวเธอไว้ พนักงานไม่ได้หันไปมองหรอกแต่มองผ่านผนังของลิฟต์ที่เป็นกระจก เห็นภาพนั้นแล้วต่างก็อมยิ้มไปตามๆ กันจนลิฟต์มาเปิดที่ชั้นผู้บริหาร ส่วนพนักงานออกไปก่อนหน้านั้นแล้ว"ไปห้องทำงานผมก่อน" เขาคิดว่าห้องประชุมคงยังไม่เรียบร้อย ค่อยพาเธอไปทีหลังแล้วกันแต่พอเข้ามาในห้องทำงานไม่นานเลขาก็มาตามให้เข้าห้องประชุมห้องประชุมใหญ่ของบริษัทณโยดม.."มานั่งนี่สิ" รัตติกาลที่นั่งตำแหน่งประธานบริษัทแทนสามีที่เสียไป เรียกให้ลูกชายมานั่งประจำที่ของนาง"ครับ?" ทุกครั้งที่เขาจะนั่งตรงนั้นก็ตอนท

  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 96

    คืนนั้นที่บ้านณโยดม..ก๊อกๆ "ที่รักครับ เปิดประตูให้ผัวหน่อย""คุณไปนอนห้องอื่นเลยค่ะฉันจะนอนกับลูก""คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ" ชายหนุ่มไม่ได้พูดเสียงดังเพราะกลัวแม่จะได้ยินว่าเธอไม่ให้เขาเข้าห้องด้วย"ถ้าคุณยังพูดอยู่แบบนี้เดี๋ยวลูกก็ตื่น" ขุนเขาเข้ามารอแม่ตั้งแต่เล่นกับคุณย่าเสร็จแล้ว จนตอนนี้แกนอนหลับรออยู่ในห้อง พี่เลี้ยงที่ดูแลก็ออกไปตอนที่เห็นคุณผู้หญิงกลับมา พอเข้ามาในห้องเธอก็จัดการล็อกห้องไม่ให้เขาตามเข้ามาได้"ไหนเราเคลียร์กันรู้เรื่องแล้วไง เปิดประตูให้ผมหน่อยนะ""รู้เรื่องแค่คุณน่ะสิคะ จำไว้ว่าอย่าทำแบบนี้อีก" ตอนที่รู้ว่าพี่ชายเปลี่ยนยาคุมกำเนิดเป็นยาบำรุงให้กับทรงอัปสรเธอก็รู้สึกโมโหมากพออยู่แล้ว พอมาเจอกับตัวยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ดุด่าว่ากล่าวเขามากมายแต่เธอต้องดัดนิสัยเขาบ้าง จะได้ไม่มีความคิดแผลงๆ แบบนี้อีก"คุณเมียครับ พรุ่งนี้ผัวต้องไปทำงาน""ก็ไปนอนห้องอื่นสิคะ" ในใจก็แอบรู้สึกสงสาร เพราะเขาต้องรับผิดชอบบริษัทที่ใหญ่โต ผ่านไปสักพักรินรดาก็รู้สึกว่าด้านนอกเงียบไปแล้ว เธอเลยเดินมาเปิดประตูดู "อุ้ยคุณ"เธอประเมินความอดทนของเขาต่ำไป เขารู้ว่าถ้าเงียบเธอต้องม

  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 95

    "ดูเหมือนคุณจะตกใจจังเลยนะคะ มีอะไรหรือเปล่า""ปะเปล่าา ผมจะมีอะไรล่ะก็นั่นน้องสาวผม""ไม่มีอะไรแน่นะคะ" เธอรู้ว่าเขาเป็นคนเจ้าแผนการ แถมสายตาที่มองเพื่อนดูมีพิรุธมันต้องมีอะไรแน่"อีกสามวันก็เป็นวันเกิดหุ้นส่วนอีกคนแล้ว" นเรศวรรีบเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะถ้าไม่งั้นเขาคงถูกจับได้แน่ว่ามีส่วนร่วมแต่มีหรือที่ทรงอัปสรจะปล่อยไป เธอคิดว่ามันต้องมีอะไรสักอย่างแน่ ฉับพลันนั้นทรงอัปสรก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เพราะเธอยังไม่ได้จัดกระเป๋าใหม่ แสดงว่าเจ้าสิ่งนั้นมันยังคงอยู่ในกระเป๋า"อยู่ไหนนะ""คุณอัปสรหาอะไรเหรอคะ""ลิปสติกน่ะสิคะว่าจะเติมสักหน่อย" เธอแสร้งทำเป็นค้นหาของในกระเป๋าแต่ระหว่างนั้นคนในห้องก็คุยเรื่องวันเกิดของหุ้นส่วนอีกคนเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจไปเรื่องอื่น"ปีนี้มันจะจัดวันเกิดเหรอ" พวกเขาไม่ค่อยให้ความสำคัญกับวันเกิดมากนักนอกจากครอบครัวจะเป็นคนจัดให้ แต่สำหรับคนที่ไม่มีครอบครัวก็ชวนเพื่อนมาดื่มกินที่บ้านหรือไม่ก็นัดกันที่ร้านอาหาร"มันบอกว่าจะมาสังสรรค์กันที่นี่แหละ""จะปิดร้านเลี้ยงวันเกิดเหรอ""ไม่ได้ปิดแต่มันบอกว่าถ้าลูกค้าคนไหนมาใช้บริการคืนนั้นมันจะเป็นคนเลี้ยงเอง""ไอเดียเจ๋งนี่""

  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทท่ 94

    "ที่คุณพูดหมายความว่ายังไงคะ" หญิงสาวตามเขาขึ้นมาข้างบน แต่ยังไม่ถึงห้องทำงานเลยด้วยซ้ำเธอก็อดถามเรื่องนี้ไม่ได้"สวัสดีค่ะท่านรอง" แต่ก่อนที่เขาจะตอบเธอก็ได้ยินเสียงนี้ก่อน"?" ทั้งสองที่เดินตามกันมาหยุดแล้วก็มองคนที่กล่าวสวัสดีเมื่อครู่ ก่อนที่ขุนรามจะหันไปมองดูสายตารินรดา "คุณเป็นใคร""ชะเอมเป็นเลขาคนใหม่ที่มาแทนคุณเอวาค่ะ""เธอไปทำงานแผนกอื่น เปลี่ยนเลขาคนใหม่มา""แต่ชะเอมสอบสัมภาษณ์ผ่านแล้วนะคะ""ตกลงใครเป็นเจ้าของบริษัท""เอ่อ.."เขาไม่รอฟังคำอธิบายก็พาเธอเข้าไปในห้องทำงานก่อน"คุณยังไม่บอกฉันเลย""ผมไม่ได้หาเลขาเองเลยไม่รู้ว่าเขาส่งใครมา""ฉันไม่ได้หมายถึงผู้หญิงคนเมื่อกี้""อ้าวแล้วคุณหมายถึงอะไรล่ะ""เรื่องที่คุณบอกว่าเลขาคนเก่าอยู่โรงพักไงคะ""ไม่ใช่แค่เลขาคนเก่าหรอกที่อยู่โรงพัก ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้นตอนนี้อยู่โรงพักทั้งหมด""อะไรนะคะ คุณส่งพวกนั้นให้กับตำรวจเหรอคะ""ข้อหาพยายามฆ่า""พยายามฆ่า?""ใช่ ผมแจ้งความจับทั้งหมดเลย ผมจะไม่ให้ใครทำร้ายคุณได้อีก""อย่าบอกนะคะว่าที่คุณรับสมัครพนักงานใหม่?""อืม" ชายหนุ่มตอบเธอไปโดยการเปล่งเสียงออกมาจากลำคอเบาๆ สายตามองดูผู้หญิ

  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 93

    "อื้อ" สะโพกงามเด้งรับเรียวลิ้นที่ตวัดเลียวนอยู่กึ่งกลางร่อง "อ่ะอ่ะอ่ะมะไม่ไหวแล้วค่ะ"ยิ่งได้ยินเสียงครวญครางมันก็ยิ่งทำให้เขาเร่งความเร็วที่กำลังทำอยู่ เพราะเขาต้องการเห็นเธอเสร็จก่อนโดยที่ยังไม่สอดใส่และเขาก็ทำได้สำเร็จ ชายหนุ่มค่อยๆ ชักนิ้วออกมาก่อนจะขยี้นิ้วให้เธอเห็นว่าเขาเก่งไหมที่ทำให้เธอหลั่งได้โดยที่ยังไม่เจอไม้เด็ด"ทำบ้าอะไรของคุณ""แต่ก่อนชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ""ยังจำได้อยู่เหรอ นึกว่าจำแต่เรื่องผู้หญิงคนอื่นได้""ผู้หญิงคนอื่นที่ไหนไม่มีหรอก" ขณะที่เอ่ยร่างหนาก็ขยับขึ้นมา ก่อนจะคว้ามือเล็กมาโอบอุ้มความแข็งแกร่งเพื่อให้เธอวัดขนาด และในเวลาเดียวกันเขาก็จับมือเธอรูดชักขึ้นและลง"พูดเหมือนฉันจะเชื่อ"ใบหน้าหล่อคมเผลอเผยรอยยิ้มออกมา แต่ก็รีบซ่อนอาการนั้นไว้"ปล่อยนะ!" ถึงแม้จะรู้ว่าเขาคงไม่เก็บร่างกายตัวเองไว้ใช้แค่กับเธอ แต่ก็อยากได้ยินเขาพูดอะไรออกมาบ้าง แม้ว่ามันจะเป็นคำโกหก"จะจบเกมคนเดียวได้ยังไง แบบนี้ผมก็เคว้งคว้างน่ะสิ""คุณก็ไปปล่อยกับผู้หญิงพวกนั้นสิ""หึงผัวเหรอ""อึบ!" รินรดากัดฟันใช้แรงที่อุ้งมือ"ซี๊ดดดอ๊อยย ถ้ามันขาดจะมีใช้ไหม" ชายหนุ่มถึงกับสะดุ้ง"ไม่มีก็ไม่ใ

  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 92

    "ถึงแบบนั้นก็เถอะค่ะ ข้อหาพยายามฆ่ามันไม่รุนแรงเกินไปเหรอคะ" เอวาก็เป็นลูกของผู้มีฐานะท่านหนึ่ง ไม่ยอมเจอข้อหาอะไรแบบนี้ง่ายๆ อยู่แล้ว"รุนแรงเกินไป? เธอจะให้ฉันรอจนเมียกับลูกฉันเป็นอะไรไปงั้นเหรอ" ชายหนุ่มหันหน้ามาประชันกับผู้หญิงที่เขาไม่เคยเห็นค่าเลย"แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ ถึงยังไงฉันก็ไม่ยอมรับข้อหานี้" ในขณะที่พูดใบหน้าเอวาก็เชิดขึ้นแบบหยิ่งผยอง"แสดงว่าเธอยอมรับแล้วว่าเป็นตัวบงการ คุณตำรวจได้ยินหรือยังครับ""เชิญคุณเอวาไปที่โรงพักด้วยครับ""ฉันยอมรับตอนไหน! คุณแม่คะช่วยเอวาด้วยค่ะ" เอวาที่ถูกตำรวจพาออกไปตะโกนเข้ามาขอให้แม่ของเขาช่วย "ถึงยังไงเอวาก็ไม่ยอมถูกจับ""และก็เชิญพนักงานทุกท่านขึ้นรถด้วยนะครับ" ตำรวจหันมาบอกพนักงานที่อยู่ในที่นี้ทั้งหมด และรถที่ตำรวจเตรียมมาก็คันใหญ่พอที่จะขนคนพวกนี้ไปได้"พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะคะ เราไม่ได้แตะตัวภรรยาของท่านรองเลยค่ะ" ในคลิปกล้องวงจรปิดก็ไม่เห็นว่าคนพวกนี้ทำอะไร แค่มีแต่คำพูดที่วิพากษ์วิจารณ์"นั่นแหละมันคือข้อหาของพวกเธอ เห็นคนถูกทำร้ายร่างกายทำไมไม่ช่วย แถมยังยืนพูดให้ร้าย" เขาไม่คิดจะปล่อยใครไปง่ายๆ แน่ ยิ่งคนยืนมุงนี่แหละสำคัญเล

  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 91

    "ถ้างั้นเอวาขอลงไปรอข้างล่างก่อนนะคะคุณแม่" เอวาคิดว่าลงไปรอข้างล่างดีกว่า ถ้าขุนรามเห็นคงไม่ให้เธอไปด้วยแน่ หรือไม่เขาอาจจะไม่ออกไปเลย"ดีเหมือนกันถ้างั้นหนูไปรออยู่ที่รถนะ" ถึงยังไงเอวาก็เป็นบุตรสาวของเพื่อนรัก ถ้าทั้งสองไม่มีบุญวาสนาต่อกันจริงๆ ยังทิ้งความเป็นเพื่อนไว้อยู่เอวาลงมาข้างล่างก็เห็นว่าพนักงานกำลังยืนมุงอะไรกันอยู่"มีอะไรกัน" เธอเลยรีบเดินตรงไปดู นี่มันยังไม่ไปอีกเหรอ? ออกมาก็เห็นว่าคนที่ถูกมุงอยู่ก็คือรินรดา"คุณเอวามาโน่นแล้ว" พนักงานที่ยืนมองดูกันอยู่ต่างก็ขยับออกให้เอวาเดินเข้ามา"ดูมันสิคะ ยังหน้าด้านหน้าทน""เธอนี่ทนทายาทจริงๆ เลยนะ ใครก็ได้รีบลากตัวมันออกไป" จะปล่อยให้รินรดาอยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้ว เพราะเดี๋ยวอีกหน่อยขุนรามก็จะลงมา"ปล่อยฉันนะ" พอได้รับคำสั่งรปภ.ที่อยู่ตรงนั้นก็รีบมาลากตัวรินรดาออกไป ส่วนเธอไม่ยอมให้พวกนั้นถูกเนื้อต้องตัวได้ง่ายๆ เลยมีการดิ้นรน"แล้วจะมายืนมุงอะไรนักหนาไม่ไปกินข้าวกันหรือไง" เอวาหันไปตะคอกพนักงานที่ยืนมุงกันอยู่"พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้!" เพราะเธอดิ้นรนจนทำให้เสื้อที่ใส่อยู่ถูกกระชากจนขาดหน่วยรักษาความปลอดภัยที่เป็นผู้ชา

  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 90

    "ก็บอกแล้วไงว่าไม่เป็นอะไรมาก" หลังจากตรวจอาการดูแล้วคุณหมอก็ให้แค่ยาทาแก้ฟกช้ำภายนอก"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว""คุณจะไปไหน" เขาไม่ได้ขับรถกลับทางเดิมเธอเลยสงสัย"กลับบ้านเรา""กลับบ้าน?" รินรดามองดูทางที่เขาขับไปอีกรอบ ทางนี้ก็ไม่ได้กลับบ้านเธอนี่ "คุณจะพาฉันไปบ้านหลังไหน"[คฤหาสน์ณโยดม]"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม""ลูกอยู่ที่นี่แล้ว""ทำไมลูกถึงมาอยู่ที่นี่""ผมจะไม่ยอมให้คุณกลับไปทำงานที่เสี่ยงอันตรายแบบนั้นอีก""มันก็ไม่ได้เสี่ยงขนาดนั้น""กี่ครั้งแล้วที่ผมเห็นคุณตกอยู่ในอันตราย แล้วไอ้ที่ผมไม่เห็นล่ะกี่ครั้ง""ฉันจะพยายามดูแลตัวเอง""คุณไม่ต้องพยายามเดี๋ยวผมจะดูแลคุณเอง""คุณก็รู้ว่าฉันกับแม่คุณไม่ค่อย..""ท่านยอมไปตามถึงที่บ้าน คุณไม่รู้เลยหรือไงว่าท่านยอมเราสองคนแล้ว"พอเขาลงจากรถเธอก็ไม่ยอมตามลงไป จนขุนรามเดินมาเปิดประตูรถให้ เธอยังคงนั่งทำหน้าบึ้งตึงอยู่"สงสัยอยากจะให้ผมอุ้ม""อุ๊ยคุณจะทำอะไร ปล่อยฉันลงนะ""อย่าดิ้นเดี๋ยวก็หลุดมือ""ฉันเดินเองได้""อุ้ยคุณผู้ชาย" แม่บ้านได้ยินเสียงรถเลยมาเปิดประตูให้ พอประตูเปิดออกก็เห็นว่าคุณผู้ชายกำลังอุ้มภรรยาอยู่"ปล่อยฉันลงได้หรือยัง" หลังจากที่

  • นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]   บทที่ 89

    "แม่มาทำไมครับ""แกทำไมถามแม่แบบนี้""แม่อย่ามาก่อเรื่องที่นี่ดีกว่าครับ""แกอย่าลืมนะว่าฉันมีลูกแค่คนเดียว และแกก็มีแม่แค่คนเดียวด้วย"รินรดาที่เดินตามหลังเขามายกมือไหว้ท่านแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร และกำลังจะเข้าไปในบ้าน"ฉันอยากคุยอะไรกับแกและก็เมียแกหน่อย"ขุนรามหันมองไปดูเธอที่เดินเข้าไปในบ้านแต่พอได้ยินแม่เขาพูดแบบนั้นเธอก็หยุดแล้วหันกลับมา"แม่จะคุยอะไรครับ""คุยเรื่องของแกนี่แหละ บริษัทก็ไม่รู้จักเข้า ฉันแก่มากแล้วแกจะให้ฉันทำงานไปถึงไหน" หลายวันแล้วที่ลูกชายไม่เข้าบริษัท และนางก็ต้องเป็นคนดูแลเองทั้งหมด"แล้วแม่ทำตามที่ผมขอหรือยังล่ะครับ""ฉันถึงจะมาคุยกับแกอยู่นี่ไง""ถ้างั้นแม่ก็เข้ามาในบ้านก่อนสิครับ" ตอนที่ชวนแม่เข้าบ้านเขาไม่ลืมที่จะมองไปดูหน้าเธอก่อน แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร"นี่ห้องรับแขกเหรอ แล้วทำไมไม่ติดแอร์สักตัว""แม่ครับ" ขุนรามตำหนิแม่"จะไม่ให้ฉันพูดอะไรเลยหรือไง ร้อนๆ แบบนี้หลานฉันอยู่ยังไง""ผมอยู่ในห้องกับแม่ครับ" ขุนเขาเป็นคนตอบคุณย่าเอง ช่วงนี้อากาศร้อนมาก อุณหภูมิถึง 40 องศาเลยแหละ"แม่จะพูดอะไรก็รีบพูดมาสิครับ""ฉันจะมาบอกให้แกกลับไปทำงานที่บริษัท เรื่องนั้นเดี๋ยว

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status