ตอนที่ 25 อย่ามาขอความเห็นใจ(ไม่ต้องการ)

ช่วงเย็นของวัน

"พี่กลับก่อนนะ ฝากปิดร้านด้วย"มีนบอกกับลูกน้อง ขณะที่ตัวเองกำลังจะออกจากร้าน

"ครับคุณมีน"

"พรุ่งนี้เจอกัน"

ระหว่างที่มีนเดินไปขึ้นรถกลับบ้านรู้สึกเหมือนกำลังถูกใครมองอยู่ตลอดเวลา แต่พอหันไปรอบๆ ก็พบแค่เพียงความว่างเปล่า (คงคิดมากเกินไปเอง) แล้วมีนก็ขึ้นรถของตัวเองแล้วขับออกไปจากบริเวณร้าน โดยที่มีรถคันหนึ่งขับตามมาห่างๆ

รถคันหรูแล่นมาจอดอยู่หน้าประตูรั้วสูง ที่ครั้งหนึ่งเขาเคยมีสิทธิ์เข้าไปในบ้านหลังนี้ แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว

“ครืน!!”

"ไอ้โฮปมึงอยู่ไหน กูแวะมาหามึงที่คอนโด ไม่เจอใครเลย"น้ำเสียงหงุดหงิดของปราบส่งเข้ามาในสาย ตนอุตส่าห์ซื้อขนมร้านที่มันชอบเอามาฝากแต่เจ้าตัวดันไม่อยู่ซะงั้น

"กูอยู่บ้านมีน"น้ำเสียงราบเรียบ

"นี่มึงดีกันแล้วเหรอ"มันไปดีกันตอนไหนวะเขาไม่ยักรู้ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงเขาก็ดีใจด้วย แต่ทว่าคำตอบทำให้ปราบไม่กล้าพูดกวนตีนต่อเลย

"เปล่ากูแค่แวะมาแอบดูมีนที่บ้าน อยากรู้ว่าเขาเป็นยังไงบ้าง"น้ำเสียงเศร้าลง

"น้องมันเป็นยังไง"

"ก็ดูสบายดี"หน้าตาสดใส เวลาอยู่ร้านก็เห็นยิ้มแย้มดี ซึ่งมันต่างจากเขาที่หารอยยิ้มไม่เจอตลอดหลายเดือนมานี้

"มึงละเป็นยังไง"ปรา